tag:blogger.com,1999:blog-1041141710839759812024-03-13T18:11:27.729+02:00your painted smileDon't talk to me, your perfume sighs,
I'm lost inside babe, your painted smile... (Bryan Ferry, 1994)Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.comBlogger559125tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-4205655252403459542017-03-06T22:29:00.000+02:002017-03-06T22:29:30.391+02:00 Grexit ή Alexit?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Αυτός ήταν ο πιο δύσκολος χειμώνας της κρίσης. Όχι μόνο μετεωρολογικά, καθώς το κρύο ήταν για σχετικά μεγάλα διαστήματα τσουχτερό και εξάντλησε τους πολίτες με τα παγωμένα σπίτια, αλλά συνολικά από πλευράς οικονομικών και ψυχολογικών αντοχών, όπως και από πλευράς εύρυθμης λειτουργίας της καθημερινής ζωής. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2WuqSwSxyQQAfNvBQBgEUOqZZwuvBv-_lTTghKyHWYOy6VebYM3ZY8XMR6EQXt622R08gnKRjgMIMpr2Qp1UkREf13fQspVo1tXWKis3zDKrZCDq0TVo2C5ZQmMXEGOrMbt1OQzxL8EI/s1600/C45EGA8WIAE_B3n.jpg-large.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2WuqSwSxyQQAfNvBQBgEUOqZZwuvBv-_lTTghKyHWYOy6VebYM3ZY8XMR6EQXt622R08gnKRjgMIMpr2Qp1UkREf13fQspVo1tXWKis3zDKrZCDq0TVo2C5ZQmMXEGOrMbt1OQzxL8EI/s400/C45EGA8WIAE_B3n.jpg-large.jpeg" width="236" height="400" /></a></div>Η υπερφορολόγηση, που εφαρμόστηκε μαζί με τη στάση πληρωμών προς προμηθευτές του δημοσίου, ώστε να εμφανιστεί δημοσιονομικό πλεόνασμα, έφερε την απόλυτη <a href= "http://www.kathimerini.gr/897018/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/anhsyxhtika-mhnymata-apo-aep-kata8eseis-kai-soyper-market?platform=hootsuite">κατήφεια</a> στην πραγματική οικονομία. Χωρίς επιχειρήσεις και ελεύθερα επαγγέλματα, η όποια ανάπτυξη ασφυκτιά και είναι στην ουσία πλαστή. Και μαζί με τη γενικότερη διάλυση του κράτους, όπως αυτή εκφράζεται με την επαπειλούμενη χρεοκοπία δημοσίων οργανισμών, τις ελλείψεις στα νοσοκομεία, την πλήρη διάλυση στους στόλους οχημάτων έκτακτης ανάγκης και τα γιουρούσια στα μέσα μεταφοράς, ολοκλήρωσε την εικόνα της <a href= "http://www.kathimerini.gr/896854/opinion/epikairothta/politikh/h-xydaia-kanonikothta">διολίσθησης</a> προς ένα failed state.<br />
<br />
Η συσσώρευση της κόπωσης από 7 χρόνια μνημονίων γεμάτα παλινωδίες, με άρνηση συνειδητοποίησης για το τι έφταιξε, <a href= “http://www.athensvoice.gr/politiki/politikoi-horis-politiki">χωρίς σχέδιο</a> και ουσιαστική μεταρρυθμιστική προσπάθεια, οδηγεί μια κοινωνία στο μοιραίο, στην παραίτηση: “Τίποτα δεν αλλάζει, τίποτα δεν δουλεύει, οι άλλοι φταίνε, ας φύγουμε από την Ευρώπη”. Εννοούν από τα “κακά” της Ευρώπης. Γιατί από τα καλά, κατά βάθος δεν θέλει να φύγει κανείς…<br />
<br />
Η βαθύτερη επίπτωση της διακυβέρνησης των δύο τελευταίων ετών είναι ο αντιευρωπαϊσμός και η μετριοκρατία, που έχουν απλωθεί παντού σαν επιδημία. Οι λιγότερο ικανοί, φτάνει να <a href= "http://www.iefimerida.gr/news/313926/tsipras-yperaspizetai-karanika-ti-ehete-mazi-toy-oi-synergates-moy-einai-anthropoi-toy">“είναι παιδιά του λαού”</a> (λες και αν είσαι λαϊκής καταγωγής δεν μπορείς να έχεις προσόντα), ανταμείβονται ώστε να υπάρχει πλήρης ισοπέδωση της αξίας και της διάκρισης. Σε μια χώρα που το βιογραφικό δεν έγινε ποτέ πραγματικά αποδεκτό, η τελευταία συμπλεγματική προσπάθεια είναι να δαιμονοποιηθεί κιόλας. <br />
<br />
Τα αποτελέσματα της “περήφανης διαπραγμάτευσης” του 2015, τώρα πληρώνονται. Τα capital controls, σχεδόν εδώ και ενάμιση χρόνο, δεν αφήνουν την Ελλάδα να θυμίζει δυτικό κράτος, με ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων. Και η κυβέρνηση μην έχοντας να επιδείξει καμμία σχεδόν επιτυχία, ούτε καν στο αυτονόητο για αριστερά επίπεδο των δικαιωμάτων (πλην ίσως του νομοσχεδίου για την ιθαγένεια) και του χωρισμού κράτους-εκκλησίας, παραπαίει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, μαζί με τη χώρα. Τα δύο χρόνια διακυβέρνησης Συριζανέλ με άνεση ξεπερνούν την μέχρι τώρα χειρότερη διακυβέρνηση της μεταπολίτευσης, την τελευταία διετία Καραμανλή, που άφησε τη χώρα να διολισθήσει στην <a href= “http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=493975">υπερχρέωση</a> και τελικά τη χρεοκοπία…<br />
<br />
Ανεξαρτήτως του αν το Μαξίμου επιθυμεί ή όχι την εξαθλίωση της χώρας για να εφαρμόσει ένα σχέδιο <a href= “http://www.kathimerini.gr/896973/opinion/epikairothta/politikh/to-grexit-paramenei-katastrofiko-gia-thn-ellada">Grexit</a> και <a href= "http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=861944&wordsinarticle=σκευωρία">κατάλυσης της αστικής δημοκρατίας</a> (ώστε να παραμείνει εσαεί στην εξουσία, αντί να ηττηθεί κατά κράτος στις επόμενες εκλογές) ή <a href= "http://www.kathimerini.gr/896979/opinion/epikairothta/politikh/o-skorpios-kai-o-vatraxos">αδυνατεί</a> λόγω ιδεοληψιών και ανικανότητας να κάνει κάτι διαφορετικό από το <a href= "http://www.huffingtonpost.gr/pavlos-tsimas/-_9995_b_14674826.html">απίστευτο αυτό σύρσιμο</a>, το αποτέλεσμα είναι απαράδεκτο. Η δεύτερη αξιολόγηση έπρεπε να κλείσει τον Φεβρουάριο του 2016 και ακόμα και η κυβέρνηση παραδέχεται τόσον καιρό τη σημασία του να μην ξεχειλώσει χρονικά η διαδικασί. Προς το παρόν, πήραμε μία ακόμα παράταση, που απέτρεψε την <a href= "http://www.liberal.gr/arthro/116542/apopsi/sunenteuxeis/o-kindunos-megalis-ethnikis-katastrofis-auxanetai-kathe-mera.html#.WKrXlzsxvus.twitter">καταστροφή</a>, αλλά δεν εγγυάται καθόλου το κλείσιμο της συμφωνίας. <br />
<br />
Κάποιοι μετρούν το ποσοστό της ευθύνης των δανειστών σε αυτή την παθογόνα <a href= "http://www.protagon.gr/epikairotita/44341352182-44341352182">καθυστέρηση</a>. Όπως και να έχει, το φλερτ με την ταμειακή ασφυξία και την αδυναμία δανεισμού είναι ένα εξαιρετικά επικίνδυνο παιχνίδι - και από <a href= "http://www.kathimerini.gr/897004/opinion/epikairothta/politikh/istorikes-ey8ynes">γεωπολιτικής άποψης</a>, δεδομένης της “φλεγόμενης” γειτονιάς μας και της αλλαγής των παγκόσμιων ισορροπιών. Το ευρώ δεν είναι απλώς ένα νόμισμα και η απομάκρυνση από την προστασία (οικονομική και εθνική) που προσφέρει, με πρόσχημα τους πιθανούς κλυδωνισμούς του τα επόμενα χρόνια, είναι εγκληματική. <br />
<br />
Η κουτοπόνηρη τακτική των κυβερνώντων δε είναι η ακόλουθη: Τραβάμε το σκοινί όσο δεν πάει, πετυχαίνουμε τελικά το χειρότερο και μετά γυρνάμε στους αντιπάλους μας και λέμε “μα εσείς παρακαλούσατε να υπογράψουμε πάση θυσία”. Προφανώς παρακαλούσε η κοινωνία, γιατί κάθε καθυστέρηση ισοδυναμεί με χειροτέρευση - και η απουσία συμφωνίας με απόλυτη ασφυξία. Μόνο που οι ευθύνες μιας κυβέρνησης δεν είναι το πινγκ-πονγκ ανακοινώσεων, που παίζει με την αντιπολίτευση και το παρελθόν της, αλλά οι εξηγήσεις που οφείλει να δίνει στους πολίτες της χώρας. <br />
<br />
Με δεδομένο οτι το Μαξίμου και οι κυβερνητικοί βουλευτές θα κάνουν το παν να μην χάσουν την εξουσία, το ερώτημα είναι πώς θα αποφευχθούν οι περαιτέρω συνέπειες της υποβάθμισης της κοινωνίας και της χώρας σε όλα τα επίπεδα. Εάν ο Αλέξης Τσίπρας για κάποιο λόγο δεν συμφωνήσει να υπογράψει όλα τα μέτρα των δανειστών, θα πρέπει να κάνει εκλογές, που είναι βέβαιο οτι θα χάσει με μεγάλη διαφορά, οπότε θα τις αποφύγει πάση θυσία. Εάν προτιμήσει τον τρίτο δρόμο της καθυστέρησης μέχρι το καλοκαίρι (οπότε και λήγουν κρίσιμα ομόλογα) ή το φθινόπωρο, περιμένοντας “να αλλάξουν οι συσχετισμοί στην Ευρώπη” και “να νικήσει ο Σούλτς τη Μέρκελ και τον Σόϊμπλε”, θα εφαρμόσει ένα σενάριο αργής αυτοκτονίας. <br />
<br />
Το σενάριο του (από πάσης πλευράς <a href= “http://www.liberal.gr/arthro/112939/apopsi/arthra/to-adunato-dimopsifisma.html#.WKtn3qydhks.twitter”>επιβλαβούς</a>) <a href= "http://www.protagon.gr/epikairotita/otan-o-aleksis-zorizetai-kanei-dimopsifisma-44341352145">δημοψηφίσματος</a> φαίνεται να απομακρύνεται, καθώς η πλειοψηφία υπέρ της δραχμής δείχνει δύσκολη και μεταξύ άλλων ο αιφνιδιασμός έχει “καεί”. Σε μια τέτοια απευκταία περίπτωση, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να αρνηθεί ή να παραιτηθεί, προκαλώντας εκλογές. Αλλά και οι πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης θα έπρεπε να ήταν ήδη έτοιμες να δώσουν τέλος στη τραμπάλα της αστάθειας. Εκεί βρίσκεται ένα από τα μυστικά της ανοχής, της οποίας χαίρει ακόμα ο πιο <a href= "http://www.liberal.gr/arthro/116808/apopsi/m-choukli/triponta-kunismou.html#.WKx3igs-uI0.twitter">κυνικός</a> πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης. <br />
<br />
Η Νέα Δημοκρατία δείχνει ακόμα ανίκανη να συνεγείρει πλειοψηφικές μάζες, καθώς τα εκσυγχρονιστικά ανοίγματα προς το κέντρο του Κυριάκου Μητσοτάκη έχουν να αντιμετωπίσουν τα ακροδεξιά και εθνικιστικά βαρίδια μιας παράταξης, που κατά το ήμισυ τουλάχιστον δεν είναι ευρωπαϊκή. Η θεωρία οτι η συντηρητική παράταξη θα διεισδύσει και θα αλιεύσει ψηφοφόρους της κεντροαριστεράς, όταν βουλευτές της συμπαρατάσσονται με Νικολόπουλο και Καμμένο για το <a href= "http://www.protagon.gr/epikairotita/44341350239-44341350239">“τάμα του έθνους”</a> είναι εξαιρετικά αδύναμη. Ο ίδιος δε ο αρχηγός της πρέπει να βελτιώσει σημαντικά τη “σκηνική” του παρουσία, αν θέλει να γίνει ο υπεύθυνος πρωθυπουργός που θα ψηφιστεί και από μη δεξιούς.<br />
<br />
Αυτό που θα μπορούσε να κάνει η ΝΔ είναι να κυβερνήσει μαζί με προσωπικότητες, κάνοντας ένα άνοιγμα στον πέρα του κέντρου χώρο. Ιδιαίτερη σημασία έχει όμως ποιός θα απορροφήσει τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και σε τι ποσοστό. Από αυτό θα εξαρτηθεί η κατάταξη των κομμάτων και η αντιπολιτευτική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ την επόμενη μέρα, αλλά και η ακύρωση της “δεξιάς παρένθεσης” που θα επιθυμούν, πιθανότατα μάταια και αυτοί (με τη σειρά τους). <br />
<br />
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη πήρε πόντους σε κάποιες δημοσκοπήσεις, μετά τις πρόσφατες διευρύνσεις. Ωστόσο, η “αντιμνημονιακή” στροφή και η μεθοδική όξυνση της δήθεν πατριωτικής ρητορικής το τελευταίο διάστημα, δείχνει οτι η Φώφη Γεννηματά όχι μόνον έχει διαλέξει λάθος δρόμο, αλλά έχει <a href= "http://www.protagon.gr/apopseis/editorial/44341348973-44341348973">βαθιές ρίζες στον λαϊκισμό</a>, όπως τις <a href= "http://www.protagon.gr/epikairotita/44341353669-44341353669">κατήγγειλε</a> και ο Θανάσης Χειμωνάς αποχωρώντας. Προπαθώντας να αλιεύσει πίσω τους ψηφοφόρους του βαθέος ΠΑΣΟΚ που διόγκωσαν τον ΣΥΡΙΖΑ, δυναμιτίζει όλη τη φιλοευρωπαϊκή υπευθυνότητα που θα όφειλε να έχει ένας κεντροαριστερός συνασπισμός. Μια μετεκλογική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ θα εξαφάνιζε τελείως αυτή τη φυσιογνωμία. Ο τόπος δεν χρειάζεται δύο ΠΑΣΟΚ των χειρότερων υλικών.<br />
<br />
Και ναι μεν καλά κάνει και κρατάει τις αποστάσεις από τη ΝΔ, δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάει οτι συγκυβέρνησε μαζί της. Θα ήταν ευχής έργο να έρθει τρίτο κόμμα η Συμπαράταξη, αφήνοντας πίσω το ναζιστικό μόρφωμα (αν οι δημοσκοπήσεις αυτές αποτυπώνουν την αλήθεια και όχι το ανειλικρινές κρύψιμο των χρυσαυγιτών ψηφοφόρων). Αλλά αυτό δεν φτάνει. Η χώρα χρειάζεται πάνω από όλα μια ισχυρή κεντροαριστερά (όπως και μια ισχυρή κεντροδεξιά), που θα μπορέσει να πρωταγωνιστήσει και να στείλει τα άκρα στο περιθώριο του πολιτικού φάσματος, που τους αναλογεί.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8DkhgvV5sZGAXmnATYVJmh4zrPgddMIE9zba_6ZJsdW3hHBCgVnrKjyktCLEkSx9AFVtIPLOujaVKVwWPjzUvOXMqenJd4xJY_k3pz_ytTzY2AA-Ur0J1uUUWrcPhreFDpvztbYG3NG8/s1600/isobel_campbell_mark_lanegan_hawk_300x300.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8DkhgvV5sZGAXmnATYVJmh4zrPgddMIE9zba_6ZJsdW3hHBCgVnrKjyktCLEkSx9AFVtIPLOujaVKVwWPjzUvOXMqenJd4xJY_k3pz_ytTzY2AA-Ur0J1uUUWrcPhreFDpvztbYG3NG8/s200/isobel_campbell_mark_lanegan_hawk_300x300.jpg" width="200" height="200" /></a></div><i>Το κείμενο γράφτηκε για την <a href= "http://www.athensvoice.gr/politiki/grexit-i-alexit" target=“_blank”>Athens Voice</a> <br />
<br />
Το σκίτσο είναι του Αρκά και η φωτό είναι από τo www.pastemagazine.com/<br />
<br />
Το post συνοδεύεται από το "<a href= "https://www.youtube.com/watch?v=2F2oEpif-6k" target=“_blank”>Come Undone</a>", από τη Σκωτσέζα Isobel Campbell & τον Αμερικανό Mark Lanegan.</i><br />
</div>Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-32933813194439424112017-01-27T00:09:00.000+02:002017-01-27T00:09:57.773+02:00Μια απάντηση για τον αντιλαϊκισμό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
Επειδή εκτιμώ την Αγγελική Σπανού, συχνά τη διαβάζω στην εκπομπή μου 8-10πμ το πρωί στο Kosmos 93,6 και επίσης συχνά συμφωνώ, θα απαντήσω στο πρόσφατο <a href= "http://www.athensvoice.gr/politiki/o-laikismos-toy-antilaikismoy" target=“_blank”>άρθρο</a> της. Γιατί εδώ διαφωνώ στα περισσότερα. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxu2Q-ci-x-LKbCexFn_QDyhKI3IHbHnnTbZHkLsJK7tu3nS0CwAi48gvG4fIPF9R65R96jgWXBi7XzAwcFIMfpSdeoXv6ChClKmX5YCRHYl9hZyX9bej3UOWXqd5iTsCewZ6gBnh19qk/s1600/johnson_trump_farage.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxu2Q-ci-x-LKbCexFn_QDyhKI3IHbHnnTbZHkLsJK7tu3nS0CwAi48gvG4fIPF9R65R96jgWXBi7XzAwcFIMfpSdeoXv6ChClKmX5YCRHYl9hZyX9bej3UOWXqd5iTsCewZ6gBnh19qk/s400/johnson_trump_farage.jpg" width="400" height="266" /></a></div>— Ας ορίσουμε, απλοϊκά ίσως, τον λαϊκισμό ως την πολιτική τάση να χαιδεύεις τα αυτιά των ψηφοφόρων, με αυτά που θέλουν να ακούσουν, υιοθετώντας πολλές φορές και θεωρίες συνωμοσίας. Να υπερθεματίζεις στις επιθυμίες τους, τάζοντας τους ανεδαφικές, με βάση την εθνική και κυρίως τη διεθνή πραγματικότητα, “ανταμοιβές”, ηθικές ή μη. Να σκίζεις μνημόνια, να χορεύουν οι αγορές για να σου δώσουν δανεικά, να υπόσχεσαι οτι θα αλλάξεις την Ευρώπη με αερολογίες. Πρόσφατο παράδειγμα, οι πομφόλυγες Τραμπ οτι θα αναγκάσει την Apple και άλλες εταιρείες να μην κατασκευάζουν τα προϊόντα τους στην Ασία με τα φτηνά μεροκάματα, αλλά οτι θα ανοίξει τις αντίστοιχες θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ. <br />
<br />
— Αυτό που ζούμε τα τελευταία χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα, αλλά και σε όλον τον κόσμο στα χρόνια των post-truth politics, είναι η προσπάθεια αντιστροφής των εννοιών, ο εξοβελισμός του ορθολογισμού, η άρνηση της σύνθεσης προκειμένου να έχει καθείς το δικό του “μαγαζάκι” αντίδρασης. Ρητά και κατηγορηματικά όχι: Όποιος είναι πραγματικός αντιλαϊκιστής είναι αδύνατο να λαϊκίζει. Με τον ίδιο τρόπο που δεν υπάρχουν ακραίο κέντρο και μετριοπαθή άκρα, ούτε στεγνός βρεγμένος. Είναι contradiction in terms, βολικό για να δικαιολογηθούν οι ακραίοι. Όποιος παριστάνει τον αντιλαϊκιστή, ναι μπορεί να λαϊκίζει. <br />
<br />
— Αντιλαϊκιστές δεν είναι αυτοί που είναι “επαγγελματίες” και υιοθετούν τον αντιπολιτευτικό λόγο, απλώς και μόνον για να πλήξουν τον κομματικό αντίπαλο. Αντιλαϊκιστές είναι αυτοί που, χωρίς κομματικό συμφέρον, ζητούν μεταρρυθμίσεις και εκσυγχρονισμό - ενδεχομένως δυσάρεστα δηλαδή για τον ψηφοφόρο που έχει εθιστεί στον λαϊκίστικο λόγο (εδώ και δεκαετίες, δεν εμφανίστηκε τώρα ο λαϊκισμός, καλά να είναι το βαθύ ΠΑΣΟΚ και η λαϊκή δεξιά, απλώς τώρα εξαπλώθηκε σχεδόν καθολικά). <br />
<br />
— Ο πραγματικός αντιλαϊκιστής λοιπόν δεν θεωρεί μεταρρύθμιση την διάλυση της δημοτικής αστυνομίας, απαραίτητης σε κάε σύγχρονη πόλη. Ούτε είναι αντιλαϊκός - και αντιλαμβάνεται απόλυτα οτι κανείς δεν θέλει (ούτε πρέπει) να φτωχύνει κι άλλο, ειδικά αν είναι στα κατώτερα οικονομικά στρώματα. Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται είναι ο νεοπλουτισμός και η απαίτηση πολλών στο ευρύτερο δημόσιο να παίρνουν υπέρογκους μισθούς με απολυτήριο δημοτικού, ώστε να έχουν εξοχικό και τζιπ, σε μια χώρα που δεν παράγει και δεν εξάγει αρκετά. <br />
<br />
— Ο αντιλαϊκιστής θεωρεί εύλογα οτι ο τρόπος να ανακουφιστούν όσοι υποφέρουν είναι η ανάπτυξη, μέσω εκσυγχρονισμού και πραγματικών μεταρρυθμίσεων και όχι με το “σύρσιμο” που προκαλεί η ατέρμονη αποφυγή της προόδου, με “αντιμνημονιακό” κρυφτούλι από τους δανειστές και προεκλογικές προσλήψεις. Ο τρόπος να αποφευχθούν τα (απαραίτητα μέχρι τότε) δανεικά των μνημονίων είναι ένας: Η χώρα πρέπει να μπορέσει να πείσει για τη βιωσιμότητα της οικονομίας της και να δανειστεί πάλι από τις αγορές. <br />
<br />
— Αυτό που επίσης δεν αντιλαμβάνεται καθόλου ο πραγματικός αντιλαϊκιστής είναι γιατί όταν ο ψηφοφόρος αντιδρά στη χειροτέρευση του βιοτικού του επιπέδου, επιθυμεί να τιμωρήσει το πολιτικό σύστημα αναδεικνύοντας απείρως χειρότερους εκπροσώπους, που στελεχώνουν όλα τα αμιγώς λαϊκίστικα κόμματα - και που εγγυώνται ακόμα χειρότερες συνθήκες ζωής, ως και την καταστροφή. Μια ματιά στην Ελληνική Βουλή πείθει. Αντιστοίχως, δεν είναι κατανοητό γιατί ο μέσος Αμερικανός, Βρετανός ή Γάλλος, θέλοντας υποτίθεται να τιμωρήσει το “σύστημα”, μπορεί να αυτοχειριάζεται ψηφίζοντας Τραμπ, Brexit ή Λεπέν. <br />
<br />
— Όχι λοιπόν “τι θα πάθεις αν δεν σταματήσεις να φωνάζεις”, αλλά “τι θα πάθεις αν δεν σταματήσεις να αυτοκαταστρέφεσαι και να υιοθετείς απελπισμένα τον λόγο κάθε καραγκιόζη και φαιδρού, που σου υπόσχεται οτιδήποτε για να αποκτήσει ισχύ και εξουσία”. Τι πρέπει να κάνεις; Να φωνάζεις αναδεικνύοντας αυτούς που θα μετασχηματίσουν και θα βελτιώσουν το πολιτικό σύστημα. Πού θα τους βρεις; Υπάρχουν, αλλά δεν τους θέλεις συνήθως. Θέλεις τους εντυπωσιακούς, τους εύκολους, τους άκοπους. Η ευπιστία της καχυποψίας και της συνωμοσιολογίας. <br />
<br />
— Ο πραγματικός αντιλαϊκιστής λοιπόν, δεν θεωρεί οτι ο λαϊκισμός είναι ελληνικό δημιούργημα, αλλά παγκόσμιο φαινόμενο. Απλώς η χώρα μας μπήκε από τις πρώτες σε αυτή τη νέα εποχή του άκρατου λαϊκισμού και μετράει ήδη αρκετά χρόνια εμπειρίας. Άλλωστε έχει αρετά τριτοκοσμικά χαρακτηριστικά, για χώρα του δυτικού κόσμου. Κατά την ταπεινή μου άποψη, υπάρχει μια μαζική άρνηση αποδοχής των νέων συνθηκών και ωρίμασης στο δυτικό κόσμο, με αποτέλεσμα μια επικράτηση του φόβου και άλλων χαμηλών ενστίκτων. <a href= "http://www.athensvoice.gr/politiki/it-s-eq-stupid" target=“_blank”>It ’s the EQ, stupid!</a> <br />
<br />
— Κανένας πραγματικός αντιλαϊκιστής δεν μπορεί να υποστηρίζει τις “διεφθαρμένες ελίτ”, αντιθέτως υποστηρίζει την αξιοκρατία. Καμία αυθαιρεσία καμίας “ελίτ” όμως δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τα όπλα του λαϊκισμού, γιατί η αφλογιστία τους (και η αναπόφευκτη χειροτέρευση του προβλήματος) είναι φυσικό επακόλουθο των μύθων, στους οποίους στηρίζονται. Παράδειγμα ο τρόπος με τον οποίον σηκώθηκε η σημαία “κατά της διαπλοκής”, στην υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών. Το αποτέλεσμα ήταν <a href= "http://www.athensvoice.gr/politiki/mia-trypa-sto-nero" target=“_blank”>μια τρύπα στο νερό</a>.<br />
<br />
— Ο πραγματικός αντιλαϊκιστής δεν υποστηρίζει δογματικά κανένα “There Is No Aleternative”, αλλά είναι στοιχειωδώς ρεαλιστής και κρίνει τι είναι εφικτό και τι όχι. Ζει στον πραγματικό κόσμο και όχι στον φαντασιακό - και ξέρει οτι για να βελτιωθεί το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα χρειάζονται (με πολλή δουλειά) συντονισμένες προοδευτικές πολιτικές και όχι φληναφήματα. <br />
<br />
— Ναι, ο λαϊκισμός είναι ο εχθρός του πολίτη, με την έννοια της πλήρους καταστρατήγησης της πολιτικής. Και δεν μπορούμε να κρατάμε <a href= "http://www.athensvoice.gr/politiki/ohi-stis-ises-apostaseis" target=“_blank”>ίσες αποστάσεις</a> ανάμεσα στη μπουρδολογία και τον έστω, ελλιπή, πολιτικό λόγο. Όταν η δήθεν “πολιτική θέση” περιλαμβάνει παραμύθια της Χαλιμάς, που δεν μπορούν να εφαρμοστούν παρά μόνο στα όνειρα του Γιάνη Βαρουφάκη ή του Μπόρις Τζόνσον, τότε η ουσιαστική πολιτική πλήττεται. Και τότε ολόκληρος ο πλανήτης ψάχνει τη λύση: Σίγουρα το πρόβλημα δεν είναι οι Έλληνες αντιλαϊκιστές ή “αντιλαϊκιστές”. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8w_KnlfXbdj8UWf2Gw3nyv3Q9uhVp8dc0qvTTglJ6RIY__TS9Phy_j8u_yGsLxCG0Dz6NLyeqkFGErap4q32Nmn0ksK0fAXiYgoJz0IKTxFBtW_mjnZfqbd1X9UwQqR64YbaJCaUtWnM/s1600/35191653_350_350.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8w_KnlfXbdj8UWf2Gw3nyv3Q9uhVp8dc0qvTTglJ6RIY__TS9Phy_j8u_yGsLxCG0Dz6NLyeqkFGErap4q32Nmn0ksK0fAXiYgoJz0IKTxFBtW_mjnZfqbd1X9UwQqR64YbaJCaUtWnM/s200/35191653_350_350.jpg" width="200" height="200" /></a></div><i>Το κείμενο γράφτηκε για την <a href= "http://www.athensvoice.gr/politiki/mia-apantisi-gia-ton-antilaikismo" target=“_blank”>Athens Voice</a> <br />
<br />
Οι φωτό είναι από τα www.salon.com & www.musixmatch.com<br />
<br />
Το post συνοδεύεται από το "<a href= "https://www.youtube.com/watch?v=-ZV8VNoxK1M" target=“_blank”>Here Comes The Rain Again</a>", από τους Βρετανούς Shaun Escoffery και Andrea Triana.</i><br />
</div>Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-29909215671366453832017-01-23T23:37:00.000+02:002017-01-23T23:37:11.911+02:00Μια πόλη χωρίς εμπόδια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
Η συζήτηση πρέπει να γίνει χωρίς έκτακτα γεγονότα, κύματα κακοκαιρίας, εορταστικές συγκυρίες και επετείους, που αφυπνίζουν πολιτικά αντανακλαστικά του προηγούμενου αιώνα. Πρωτίστως για την Αθήνα και το κέντρο της, που είναι μεταξύ άλλων η τουριστική βιτρίνα, αλλά και η οικονομική καρδιά της χώρας. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil9Coi-fLg33zHY8AE9nM3XlTWK_yAhqqcK6Lemh8SAIi8uNaUAtbBzKiy8xawKhhRi792_Yc-rptTUxzobdEKA4hTHJHo21-VRIb6kPFHvZjxQWYYaeZgi2GwHVYLGa3tHON8FN9ghvY/s1600/proxy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil9Coi-fLg33zHY8AE9nM3XlTWK_yAhqqcK6Lemh8SAIi8uNaUAtbBzKiy8xawKhhRi792_Yc-rptTUxzobdEKA4hTHJHo21-VRIb6kPFHvZjxQWYYaeZgi2GwHVYLGa3tHON8FN9ghvY/s400/proxy.jpg" width="400" height="209" /></a></div>Τα τελευταία χρόνια της κρίσης, ένα βασικό δικαίωμα των πολιτών, αυτό της ελεύθερης μετακίνησης, πλήττεται βάναυσα. Όχι από το μποτιλιάρισμα, αυτό εμφανίζεται πια σπάνια και σε συγκεκριμένα σημεία σε κεντρικούς άξονες, βλεπετε οι οικονομικοί περιορισμοί έχουν και κάποιες ευεργετικές επιδράσεις στην ποιότητα ζωής στην πόλη και στον αέρα που αναπνέουμε. Αλλά από την εξάπλωση των αντικοινωνικών συμπεριφορών, που πάντοτε μας χαρακτήριζαν και τώρα έχουν προσλάβει χαρακτήρα ενδημικό. <br />
<br />
Στο πλαίσιο της γενικότερης παράλυσης, η έννοια της τήρησης των νόμων και των κανόνων κοινής συμβίωσης έχει υποχωρήσει δραματικά. Μαζί με την σχεδόν παντελή απουσία αστυνόμευσης, η γενική αντίληψη οτι “όλα επιτρέπονται” και “τι θέλεις τώρα ρε παιδί μου, αυτό σε μάρανε;” κάνει την μετακίνηση επικίνδυνη και σίγουρα ιδιαιτέρως βλαπτική για το ηθικό και την ψυχική ηρεμία. <br />
<br />
Τα πιο “χοντρά” είναι βεβαίως τα δολοφονικά. Είναι σχεδόν αδύνατο να γίνει κόκκινο ένα φανάρι, χωρίς να περάσει καθυστερημένα τουλάχιστον ένας ή και περισσότεροι, που υπολογίζουν φυσικά στο ελάχιστο παράθυρο του χρόνου, πριν ξεκινήσουν όσοι είναι στον εγκάρσιο δρόμο. Πολλές φορές βέβαια, ο υπολογισμός είναι λανθασμένος ή ακόμα χειρότερα, ο παραβάτης επιβάλλει “νταβατζήδικα” τη φόρα του, υποχρεώνοντας τους άλλους να περιμένουν για να μην τον τρακάρουν. Το πράσινο δεν εγγυάται τίποτα πια.<br />
<br />
Με αυτή την “επαναστατική λογική”, ο καθένας αισθάνεται ελεύθερος να κάνει και άλλα κόλπα του Ταρζάν στην άσφαλτο. Αυτοκίνητα πετάγονται από παντού και διασχίζουν κάθετα λεωφόρους, οδηγοί κάνουν σφήνες θεωρώντας οτι όταν αλλάζουν λωρίδα αυτοί προηγούνται, λεωφορεία επιδεικνύουν τις ικανότητες του “πιλότου” τους που νομίζει οτι οδηγάει φόρμουλα κι όχι ένα όχημα αρκετών τόνων. Η προτεραιότητα είναι λέξη άγνωστη στους περισσότερους, όταν δεν αφορά τους ίδιους. <br />
<br />
Είναι σπάνιο πια να μη συναντήσεις αρκετές φορές την ημέρα, ιδίως σε πολυσύχναστους δρόμους, κάποιον να κινείται ανάποδα. Συνήθως είναι δίκυκλα, χωρίς να αποκλείεται και ένας χοντρόπετσος γιωταχής. Η διευκόλυνση που καλείσαι να του προσφέρεις είναι στο πλαίσιο της γνωστής κίνησης των δαχτύλων “ένα λεπτό βρε αδερφέ, τι σε πειράζει”. Όταν βέβαια επιμένεις να μην υποχωρείς, γιατί απλούστατα ο άλλος παρανομεί, μπορεί να είσαι και “αρτηριοσκληρωτικός”.<br />
<br />
Η απαίτηση της “διευκόλυνσης” είναι δε καθολική: Από τον απίθανο πεζό που διασχίζει (εκτός διάβασης φυσικά) δρόμο ή και λεωφόρο και όταν τον προειδοποιείς με φώτα και κλάξον σου κάνει νόημα να κόψεις ταχύτητα και σε επιτιμά “γιατί τρέχεις”. Από τον δικυκλιστή, που θεωρεί οτι οφείλεις να τον διευκολύνεις να περάσει ανάμεσα στα αυτοκίνητα και μετά έρχεται και κάθεται μπροστά σου πρώτος στο φανάρι ή σε κλείνει για να στρίψει, αδιαφορώντας αν θα σε καθυστερήσει (όχι, ΔΕΝ έχει προτεραιότητα το μηχανάκι που έρχεται από πίσω μας). Από τον ταξιτζή που κινείται σα σαλιγκάρι για να πιάσει τον πελάτη, σταματάει χωρίς αλάρμ στη μέση του δρόμου ενώ μπορεί να παει στο πλάι και χώνεται ύπουλα και κουτοπόνηρα χωρίς φλας στη λωρίδα σου, αντί να περιμένει. Από τον γιωταχή που δεν κοιτάει ποτέ τους καθρέφτες του, παραβιάζει τον πεζόδρομο ή δεν ξέρει στοιχειωδώς πώς να ανέβει μια ανηφόρα, χωρίς να υποχρεώνει όλους στην πρώτη ταχύτητα. Από τον οδηγό του βαρέος οχήματος που θεωρεί οτι έχει προτεραιότητα όταν ξεπαρκάρει από στάση και βγαίνει με θράσος (όχι, ΚΑΝΕΙΣ δεν έχει προτεραιότητα κόντρα στον ΚΟΚ, εκτός από τα οχήματα έκτακτης ανάγκης, περιπολικά, πυροσβεστικά, ασθενοφόρα κλπ).<br />
<br />
Αυτά όμως που έχουν χειροτερεύσει αισθητά τα τελευταία χρόνια, μέσα στον ιδαίτερο μιθριδατισμό μας, είναι οι εκδηλώσεις απτής αδιαφορίας, αυτά που οι περισσότεροι οδηγοί νομίζουν οτι δεν είναι παρανομίες, οτι έχουν δικαίωμα να το κάνουν. Η πιο κλασσική είναι το παράνομο (διπλο)παρκάρισμα. Διασχίζοντας κάθε πρωί το κέντρο της Αθήνας, δεν μπορείς παρά να μην αγανακτήσεις με τα οχήματα τροφοδοσίας και τα παράνομα παρκαρισμένα στην οδό Αμερικής. (Αλήθεια, ποιός αρμόδιος θα δει ποτέ και θα διορθώσει το εγκληματικό λάθος της παραχώρησης της Σίνα στα λεωφορεία, με την ανάποδη πορεία, που αφαίρεσε μια ζωτική διέξοδο και προκαλεί έμφραγμα στη Σταδίου;)<br />
<br />
Όταν από δύο ή τρεις λωρίδες ένας δρόμος βρίσκεται με μία, όταν διπλοπαρκάρουν ανενόχλητοι, ακόμα και από τις δύο πλευρές του δρόμου, όπως συμβαίνει στη Σόλωνος, στην Ιπποκράτους ή στη Μιχαλακοπούλου, τότε η κίνηση στην πόλη υποχρεώνεται σε ένα αργό, μακρόσυρτο καραβάνι. Η νέα μόδα μάλιστα είναι το παρκάρισμα στην αριστερή λωρίδα κομβικών δρόμων, όπως η Πανεπιστημίου. Το τρομερό είναι οτι οι παραβάτες, όχι πάντα επαγγελματίες, δεν αντιλαμβάνονται γιατί ενοχλούν, αφού “περνάει κύριε μου”. Θεωρούν δε φυσιολογικό, ακόμα και να γίνουν αυτόκλητοι τροχαίοι, όταν πρέπει να κάνουν μανούβρες για να ξεφορτώσουν ή να εκτελέσουν μια εργολαβία. Το τεράστιο επιχείρημα τους είναι “μα πώς θα κάνω εγώ κύριε μου τη δουλειά μου”. Όταν η “ιδιωτική δουλειά μας” όμως επιβαρύνει τους άλλους, τότε οι νταβατζήδες του χρόνου μας θα έπρεπε τουλάχιστον να επικρίνονται δημόσια. Ούτε αυτό δεν γίνεται. <br />
<br />
Η αίσθηση της έλλειψης σεβασμού στον άλλον, οδηγό ή πεζό, είναι διάχυτη στην πόλη. Στα φανάρια, κανείς σχεδόν δεν σκέφτεται να σπεύσει, ώστε να περάσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι που ακολουθούν. Αντιθέτως, με χαρακτηριστική βαρεμάρα και αδιαφορία (και το κινητό στο χέρι ή στο αυτί), πολλοί καθυστερούν χαρακτηριστικά και στο τέλος, περνούν μόνο αυτοί με το κίτρινο. Στις λεωφόρους ταχείας κυκλοφορίας, κανείς δεν σκέφτεται να διευκολύνει όσους δεν κάνουν βόλτα, αλλά βιάζονται να πάνε στη δουλειά τους (όχι, η αριστερή λωρίδα, στην οποία όλοι θεωρούν οτι έχουν δικαίωμα, ΔΕΝ είναι για τους βραδυπορούντες, ούτε για τα βαρέα οχήματα). Συχνότατα παρακολουθεί κανείς φορτηγά που κινούνται στη λωρίδα αυτή από το Πεντάγωνο, γιατί θα στρίψουν αριστερά στην Αγία Παρασκευή. <br />
<br />
Έχει την αίσθηση κανείς πια, οτι η χρήση του οχήματος γίνεται με μια γενική παραίτηση, έναν άκρατο εγωισμό και μια βρισιά στο στόμα, αν και οι συνθήκες της κίνησης στην πόλη μάλλον αποσυμφόρηση δείχνουν τα τελευταία χρόνια. “Μη με πρήζεις” είναι αυτό που αποπνέεται, “γιατί δηλαδή πρέπει εγώ τώρα να ακολουθώ κανόνες, έτσι όπως έχει γίνει η ζωή μου”. Η κρίση, είναι γνωστό, έδωσε το ελεύθερο να εμφανιστούν ξεδιάντροπες όλες οι γαιδουριές και οι αγενείς συμπεριφορές, λες και πρέπει να χάσουμε εντελώς τον πολιτισμό μας. <br />
<br />
“Κι όμως από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε, από το παράνομο παρκάρισμα”, μου είχε πει κάποτε ένας εξαιρετικός δημοσιογράφος. Η Αθήνα υποφέρει από πάρα πολλά και χάνει ανεπιστρεπτί την λάμψη και τη γοητεία της. Οι διαδηλώσεις και οι αποκλεισμοί δρόμων για ψύλου πήδημα και χάριν του πολιούχου(!) την ταλαιπωρούν αρκετά (μόνο επισκέψεις ξένων ηγετών και τρομοκρατικά χτυπήματα/ατυχήματα δικαιολογούν το κλείσιμο δρόμων σε μια σύγχρονη πόλη - και πάλι θέλει διαφορετική διαχείριση από την γραφειοκρατική αντιμετώπιση της τροχαίας). <br />
<br />
Το τελευταίο που χρειάζεται είναι αυτή η αίσθηση οτι πάντα υπάρχει ένα μόνιμα εγκατεστημένο εμπόδιο μπροστά μας, οτι δύσκολα αφήνουμε ο ένας τον άλλο να κινηθεί απρόσκοπτα προς τον προορισμό του. Όπως ακριβώς και η χώρα, που βρίσκει πάντα τρόπους να εμποδίζει ό,τι πάει να ξεπεταχθεί και να κινηθεί λίγο πιο γρήγορα…<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZnsmqD24-jdyafErQXYkFdkM6HyrZx3MIPOwV-8SPVHLjMRjs_EGz7G-ow-8ygzZnBu_g2SFXBAhDbLYmvisCrpzEZH9uYlTV3meImD2LyXa26z81akHoxRIEvBUMKFLaCspOyD8tk2U/s1600/sddefault.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZnsmqD24-jdyafErQXYkFdkM6HyrZx3MIPOwV-8SPVHLjMRjs_EGz7G-ow-8ygzZnBu_g2SFXBAhDbLYmvisCrpzEZH9uYlTV3meImD2LyXa26z81akHoxRIEvBUMKFLaCspOyD8tk2U/s200/sddefault.jpg" width="200" height="150" /></a></div><i>Το κείμενο γράφτηκε για την <a href= "http://www.athensvoice.gr/politiki/mia-poli-horis-empodia" target=“_blank”>Athens Voice</a> <br />
<br />
Οι φωτό είναι από το www.athensvoice.gr & www.youtube.com<br />
<br />
Το post συνοδεύεται από το "<a href= "https://www.youtube.com/watch?v=M1KYCBaDnG0" target=“_blank”>Smooth Operator</a>", από τον Αμερικανό Nick Waterhouse.</i><br />
</div>Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-66864861344399298652017-01-11T23:14:00.000+02:002017-01-11T23:14:37.050+02:00It ’s the EQ, stupid!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><b>(Είναι η συναισθηματική νοημοσύνη, ηλίθιε*)</b><br />
<br />
<br />
Εκατομμύρια πίξελ καταναλώθηκαν για να εξηγηθούν οι δύο μεγαλύτεροι πολιτικοί σεισμοί, που χαρακτήρισαν τη χρονιά της απώλειας, μεταξύ άλλων, των πιο δυνατών μουσικών συμβόλων της <a href= "http://www.protagon.gr/apopseis/editorial/nikos-portokaloglou-to-metro-kai-to-pathos-44341303593" target=“_blank">γενιάς της μεταπολίτευσης</a>, όπως την ονομάζουμε εδώ στην Ελλάδα. Ο David Bowie ήταν η επική και ακομπλεξάριστη εφηβεία μας, ο Leonard Cohen η διανοούμενη ροκ ποίηση, ο Prince και ο George Michael η ξεδιάντροπη συνειδητοποίηση της σεξουαλικότητας, σε ένα εκρηκτικό κοκτέιλ ταλέντου στη σύνθεση, την παραγωγή, τη φωνή και την σκηνική παρουσία.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhay51tIH_HXqByWQ0CJN4TsYLsBE7_X6zaOsbfAyxwBjtlQhwBXyfWOY-_2udRZxxh0SlXgxaDWsrKJ0DzjXodPbeBFdswtmPj8FpWxcWUEp5e1jhmRtJkQVWxPamC4dXWsFMSD9nhJNg/s1600/michael-bowie.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhay51tIH_HXqByWQ0CJN4TsYLsBE7_X6zaOsbfAyxwBjtlQhwBXyfWOY-_2udRZxxh0SlXgxaDWsrKJ0DzjXodPbeBFdswtmPj8FpWxcWUEp5e1jhmRtJkQVWxPamC4dXWsFMSD9nhJNg/s400/michael-bowie.jpg" width="400" height="400" /></a></div>Το ουσιαστικό όμως, η υπέροχη μουσική κληρονομιά, δεν πεθαίνει. Η πραγματική θλίψη για τους περισσότερους δημοκράτες και νοήμονες πολίτες του δυτικού κόσμου, ανάμικτη με ανησυχία και φόβο, ήταν άλλη: Για πρώτη φορά μετά τις δεκαετίες που οδήγησαν στον μεγάλο πόλεμο, η ουσιαστική δημοκρατία έδειξε <a href= "http://www.liberation.fr/planete/2017/01/02/la-victoire-des-democratures_1538699?utm_campaign=Echobox&utm_medium=Social&utm_source=Twitter#link_time=1483390359" target=“_blank">να υποχωρεί</a> τόσο δραματικά.<br />
<br />
Το δημοψήφισμα για το Brexit και ο θρίαμβος Τραμπ (από πλευράς εκλογικού συστήματος, καθώς η λαϊκή ψήφος έδωσε στη Χίλαρυ εκατομμύρια ψήφους παραπάνω) ερμηνεύθηκαν εν πολλοίς ως η συχνά <a href= "https://www.washingtonpost.com/opinions/why-the-white-working-class-votes-against-itself/2016/12/22/3aa65c04-c88b-11e6-8bee-54e800ef2a63_story.html?tid=sm_tw&utm_term=.8de4f976bdbet" target=“_blank”>αυτοκαταστροφική</a> αντίδραση της μικρομεσαίας τάξης, στις αλλαγές του 21ου αιώνα, στην παγκοσμιοποίηση και στο οικονομικό στρίμωγμα που αυτές επέφεραν. Σε συνδυασμό με την επικράτηση της “<a href= "http://www.kathimerini.gr/889992/opinion/epikairothta/politikh/kalws-hr8ate-ston-kosmo-ths-meta-alh8eias" target=“_blank”>μετα-αλήθειας</a>” στον αιώνα του διαδικτύου, του ενδημικού ρατσισμού και της ξενοφοβίας που απλόχερα ενίσχυσε το παγκόσμιο προσφυγικό πρόβλημα, το αποτέλεσμα ήταν η <a href= "http://www.kathimerini.gr/887421/opinion/epikairothta/politikh/tesseris-skeyeis-gia-thn-anodo-twn-laikistwn" target=“_blank">εξάπλωση</a> του <a href= "http://www.kathimerini.gr/886742/article/epikairothta/kosmos/nyt-oi-oktw-eyrwpaioi-laikistes-sthn-epoxh-toy-tramp" target=“_blank”>λαϊκισμού</a> και η επικράτηση των φαιδρών πολιτικών προσωπικοτήτων, που φαίνονται κιόλας από τη φάτσα τους πόσο προβληματικοί είναι. <br />
<br />
Γι αυτό το τελευταίο, γιατί δηλαδή δεν υπάρχουν μεγάλοι ηγέτες και αξιόλογο πολιτικό προσωπικό παγκοσμίως, οι ερμηνείες είναι πολλές. Η επικρατέστερη μάλλον είναι οτι με την μεταπολεμική εμπέδωση της ασφάλειας, της ανάπτυξης και της κανονικότητας της ζωής, οι δυτικές δημοκρατίες μπήκαν σε μια φάση ολοένα και μεγαλύτερης αποξένωσης των εντίμων και σοβαρών ανθρώπων από τα κοινά. Όσο προχωράει το ρολόι της ιστορίας, η συμμετοχή μοιάζει πια όχι ως υποχρέωση του σκεπτόμενου πολίτη, αλλά ως εμπλοκή σε ένα σύστημα, που σαν βούρκος καταπίνει κάθε υγιή προσπάθεια. Η μη αντιστροφή της κατάστασης, που απαιτεί όμως μια κρίσιμη μάζα νέων πολιτικών με άλλα χαρακτηριστικά, χειροτερεύει διαρκώς τα πράγματα. <br />
<br />
Το τραγικό σε αυτή τη φάση της ιστορίας (και στη χώρα μας) είναι οτι μερίδα των ψηφοφόρων, που τελικά επιβάλλει την ατζέντα του, αντιδρά στη χειροτέρευση των συνθηκών της ζωής του με την ανάδειξη ενός αισθητά υποδεέστερου πολιτικού προσωπικού, κυρίως αυτού που υιοθετεί απροσχημάτιστα κάθε δημαγωγία, θεωρία συνωμοσίας, βολικό ψέμα και ανεφάρμοστη “ονείρωξη”. Ακόμα χειρότερα, αποδέχεται και ενδυναμώνει κάθε καταδικασμένη από την ιστορία ακραία αντίληψη φασισμού, ρατσισμού, καταπάτησης δικαιωμάτων και αρχών. Η ροπή προς τον ολοκληρωτισμό επανέρχεται δυναμική και αμφίπλευρη. Η απάντηση όμως στα προβλήματα δεν είναι παρά η αντίθετη κατεύθυνση: Περισσότερη υγιής, βαθειά, έντιμη, μετριοπαθής και ουσιαστική δημοκρατία. <br />
<br />
Οι ερμηνείες του σημερινού κόσμου είναι περισσότερο <a href= "http://www.kathimerini.gr/889447/article/epikairothta/kosmos/sth-va8ia-agglia-toy-brexit">περίπλοκες</a>, παρά απλές και μονοδιάστατες. Κανείς δεν μπορεί να αποδώσει αυτό τον μαζικό αυτοχειριασμό των δυτικών κοινωνιών σε κάποια μυστήρια μαζική πτώση του IQ (αν και στις περιπτώσεις των ακολούθων τύπου Σώρρα, η έλλειψη είναι εμφανής) και την εξαφάνιση της ικανότητας για εκλογίκευση. <br />
<br />
Σίγουρα μπορεί κανείς να καταλογίσει στον μέσο δυτικό πολίτη, ότι αδρανεί εγκληματικά: Καθηλωμένος στον καναπέ του και χαμένος στην καθημερινότητα του, αρνείται να κοπιάσει για να αυτοβελτιωθεί, να αποκτήσει περισσότερες γνώσεις και ουσιαστική ενημέρωση, να ερμηνεύσει καλύτερα τον κόσμο γύρω του. Αποζητά τις εύκολες λύσεις, τόσο στη σκέψη όσο και στην αισθητική - και τελικά καταλήγει να ψηφίζει την Μαρίν Λεπέν για να αντιμετωπίσει ένα νέο κόσμο, όπου τα μεροκάματα είναι φτηνά στην Ανατολή και οι μεγαλύτερες εταιρείες <a href= "http://www.athensvoice.gr/politiki/i-antistasi-sto-mellon" target=“_blank">που αλλάζουν τον ρού της ιστορίας</a> είναι στη Silicon Valley. Ατυχές και ατελέσφορο, όσο και η αντίληψη οτι το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα θα βελτιωθεί από “αντισυστημικούς”, τύπου Trump και Farage. <br />
<br />
Το ΙQ δεν είναι αυτό που λείπει, σε αυτούς που υιοθετούν τις τάσεις της εποχής. Ειδικά όσοι εμπορεύονται με συνείδηση και σύστημα τις ελπίδες ενός λαού, απλώς για να διατηρούν ζωντανό το δικό τους ακραίο “μαγαζάκι”, είναι απλώς οι μεγαλύτεροι πολιτικοί απατεώνες και όχι βλάκες. Όσοι πίστεψαν αρχικά οτι το μνημόνιο θα σβηστεί “με ένα νόμο και ένα άρθρο” (και θα ζούμε χωρίς να δανειζόμαστε, αλλά και χωρίς να περιορίσουμε τις δαπάνες) δεν έχασαν ξαφνικά το νοητικό τους επίπεδο (όσοι επιμένουν να το πιστεύουν, ναι). Αρκετοί από αυτούς που επένδυσαν στους Podemos στην Ισπανία δεν είναι χαμηλής νοημοσύνης, αν και φαίνεται οτι διδάχθηκαν από το ελληνικό παράδειγμα και περιόρισαν τις φρούδες ελπίδες τους. Στην Ιταλία, όσοι πιστεύουν οτι ο καραγκιόζης Bepe Grillo και η έξοδος από το ευρώ θα λύσουν τα προβλήματα της χώρας, μοιάζουν με τους Έλληνες υπαλλήλους των ΔΕΚΟ που θέλουν να γυρίσουμε στο 2009, όταν αμείβονταν, ως απόφοιτοι Δημοτικού, πολύ πάνω από τον γιατρό του ΕΣΥ και τον καθηγητή πανεπιστημίου. Χωρίς να παράγεις και να εξάγεις αρκετά, χωρίς να έχεις κοπιάσει να μορφωθείς, πώς ζητάς μισθούς Νορβηγίας;<br />
<br />
Η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από το θυμικό. Η αντιμετώπιση της κοινής μας ζωής με ελαφρότητα, η άγνοια κινδύνου και η επιφανειακή προσέγγιση των πραγμάτων δεν είναι μόνο έλλειψη παιδείας. Είναι πρωτίστως έλλειψη ισορροπίας, σφαιρικής προσωπικότητας και τελικά σοβαρότητας. Η επικράτηση των συμπλεγμάτων, το αυτοπαραμύθιασμα, τα χαμηλά ένστικτα και οι φανατισμοί, η απουσία του μέτρου και οι ψωνισμένες φιλοδοξίες (χωρίς κόπο), ο άκρατος ατομικισμός, η κουτοπονηριά και ο νεοπλουτισμός, ο ναρκισισμός και η “ψωνάρα”, οι τραχιές και ανεπεξέργαστες πλευρές της ανθρώπινης φύσης είναι αυτές που τελικά οδηγούν σε μια συμπεριφορά μικρού παιδιού, που καταπίνει με ευκολία όλα τα <a href= "http://www.bbc.com/news/magazine-38168281?ocid=socialflow_twitter" target=“_blank">ψέματα</a>, φτάνει να εξυπηρετούν τις ψυχολογικές του επιδιώξεις. Τα χαρακτηριστικά αυτά υπάρχουν σε όλο το πολιτικό φάσμα, στον σύγχρονο λαϊκισμό όμως επικρατούν καθολικά. Θα μπορούσε να το συνοψίσει κανείς στην ολοένα μεγαλύτερη απουσία <a href= "https://en.wikipedia.org/wiki/Emotional_intelligence" target=“_blank”>συναισθηματικής νοημοσύνης</a>, σε έναν κόσμο που γίνεται ολοένα και πιο πολύπλοκος, χωρίς να διαφαίνονται οι κανόνες και οι ελπίδες της νέας εποχής. <br />
<br />
Η αντίδραση του παιδιού-ψηφοφόρου είναι η κόντρα, η αυτοκαταστροφή, το “μπουρλότο”. Γιατί στην πιο ανεπτυγμένη πλευρά του πλανήτη γινόμαστε ολοένα και πιο παιδιά; Γιατί πρέπει η ανθρωπότητα να κάνει κύκλους , ώστε να ζήσουμε κι εμείς τον κίνδυνο μιας νέας “δεκαετίας του ’30”, με παγκόσμια άνοδο του φασισμού; Γιατί πρέπει να ζούμε εγκλωβισμένοι ανάμεσα στα άκρα, που το ένα τροφοδοτεί το άλλο, όπως μας έχει διδάξει με τραγικό τρόπο η ιστορία; <br />
<br />
Σε κάθε περίπτωση πάντως, ο σεβασμός στη δημοκρατία δεν συνεπάγεται την ανοχή προς τον “εκτσογλανισμό” της κοινωνίας. Δημοκρατία σημαίνει αρχές, θεσμοί, δικλίδες και σεβασμός στους εκάστοτε κανόνες. Το σύστημα δεν αλλάζει παρά μόνο με απίστευτα πολλή δουλειά, προς την προοδευτική εξέλιξη. Η αντισυστημική λαίλαπα είναι η μεγαλύτερη φενάκη και τις επιπτώσεις της τις βιώνουν πρώτα από όλους οι “οργισμένοι” και οι αδύναμοι οικονομικά. Η επιστροφή στον απομονωτισμό, στον ρατσισμό και στον ολοκληρωτισμό είναι ανεπίτρεπτη οπισθοχώρηση και καμμία λαϊκή ετυμηγορία δεν τη δικαιολογεί. Ο λαϊκισμός του “να ακούσουμε τον παλμό του ψηφοφόρου στην κατηφόρα του” είναι άκρως επικίνδυνος, για όποιον πιστεύει στη δημοκρατία. <br />
<br />
Αν ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος βάζει <a href= "https://insidestory.gr/article/alt-right" target=“_blank">ακροδεξιούς</a> του “Alt-Right” και του “White Supremacy” στην κυβέρνηση του, η απάντηση όλων δημοκρατικών πολιτών στον κόσμο πρέπει να είναι η καλλιέργεια περισσότερης συναισθηματικής νοημοσύνης και η προσπάθεια ανάδειξης ηγετών, που πέρα από πολιτικές ή ιδεολογικές διαφορές αντιμετωπίζουν την αποστολή τους, με την υπευθυνότητα, τη σοβαρότητα και το ανοιχτό πνεύμα που αυτή επιτάσσει. Ο Barack Obama, ανεξαρτήτως της επιτυχίας της θητείας του, έλαμψε στην επίσκεψη του στην Ελλάδα, ακριβώς με αυτές τις ποιότητες. Και ο εκλιπών Κωστής Στεφανόπουλος, στα καθ’ ημάς, έγινε από υπερσυντηρητικός επαρχιώτης πολιτικός, ο καθολικός (συμβολικός έστω) ηγέτης, που αντιστάθηκε στον λαϊκισμό και <a href= "http://www.kathimerini.gr/884817/opinion/epikairothta/politikh/giati-agaphsame-ton-kwsth-stefanopoylo" target=“_blank">εκτιμήθηκε από όλους</a>, γιατί έκανε το άλμα της αυτοβελτίωσης και της ισορροπίας. <br />
<br />
Το 2016 ήταν χρονιά της οδυνηρής κατάρρευσης πολλών μύθων στη χώρα μας, μιας και εμείς ήμασταν από τους πρώτους που ανεβήκαμε στο τρένο του λαϊκισμού. Ας ελπίσουμε οτι το 2017 θα σημάνει την αντίστοιχη κατάρρευση, για ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη, όπως έγινε και με τους πρωτεργάτες του Brexit, που παραιτήθηκαν την επόμενη μέρα. Ευτυχώς ο Stallone <a href= "http://tvxs.gr/news/kosmos/o-stalone-arnithike-protasi-toy-tramp-gia-mia-thesi-stin-kybernisi-toy" target=“_blank">δεν δέχτηκε</a> τη θέση του Υπουργού Πολιτισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες. Θα έτριζαν τα κόκκαλα των τροβαδούρων της γενιάς μας…<br />
<br />
<b>*παράφραση της γνωστής φράσης του Bill Clinton “It’s the economy, stupid”, ο χαρακτηρισμός δεν απευθύνεται επ’ ουδενί στον αναγνώστη!</b><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR6_jQQYF7svEMmSOYajjDPZvoKcn_FM0LKEXcEHQslTStcZnz9dDIuU3rwBEJYV747LptJRgzL_eOjv3LzSmEQMp0A-sQX7nK_J2NiMJcL76qGJEciR29x4uxdZt5P1Wbkw3mu4JoeCY/s1600/hqdefault.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR6_jQQYF7svEMmSOYajjDPZvoKcn_FM0LKEXcEHQslTStcZnz9dDIuU3rwBEJYV747LptJRgzL_eOjv3LzSmEQMp0A-sQX7nK_J2NiMJcL76qGJEciR29x4uxdZt5P1Wbkw3mu4JoeCY/s200/hqdefault.jpg" width="200" height="150" /></a></div><i>Το κείμενο γράφτηκε για την <a href= "http://www.athensvoice.gr/politiki/it-s-eq-stupid?platform=hootsuite" target=“_blank”>Athens Voice</a> <br />
<br />
Οι φωτό είναι από το www.mononews.gr & www.youtube.com<br />
<br />
Το post συνοδεύεται από το "<a href= "https://www.youtube.com/watch?v=6KQoHKkZZkA" target=“_blank”>Spinning the Wheel</a>", από το καλύτερο άλμπουμ του George Michael.</i><br />
</div>Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-66009209682993094172016-11-16T22:43:00.000+02:002016-11-16T22:43:05.201+02:00Η αντίσταση στο μέλλον...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Το όνειρο κάθε συνειδητού ταξιδιώτη, μόλις ξεπεράσει το - αναπόφευκτο πολλές φορές - στάδιο των γκρουπ και των προκάτ επισκέψεων, είναι να γνωρίσει μια πόλη ή μια χώρα ως “insider”, με τη βοήθεια της γνώσης των κατοίκων. Όποιος φιλοξενείται, είναι σίγουρο οτι γνωρίζει έναν καινούργιο τόπο, με τελείως διαφορετικό μάτι. Σε άλλα μαγαζιά θα πας, αλλού θα διασκεδάσεις και αλλιώς θα ξεναγηθείς, αν μαζί με τους τουριστικούς οδηγούς, ακούσεις και τους ντόπιους. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVXhdJ_QulCrFr2bSugGWHHqGNJMoEabEWqhvomr4FTAZvL3OEtljGJbaFfrbwgWOhi1rNQ5mCEmwQBbMOrHxq8s6c4_x9BVIb7_F86xf79JeOqIu-q8oxfkC0sCYqmY8nQHn8j9rjbP4/s1600/proxy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVXhdJ_QulCrFr2bSugGWHHqGNJMoEabEWqhvomr4FTAZvL3OEtljGJbaFfrbwgWOhi1rNQ5mCEmwQBbMOrHxq8s6c4_x9BVIb7_F86xf79JeOqIu-q8oxfkC0sCYqmY8nQHn8j9rjbP4/s400/proxy.jpg" width="400" height="209" /></a></div>Αυτή την ανάγκη, μεταξύ άλλων, ήρθε να καλύψει η έξυπνη ιδέα που δημιούργησε τις πλατφόρμες ενοικίασης ιδιωτικών σπιτιών ή δωματίων, όπως το πρωτοπόρο Airbnb. Ο επισκέπτης ανταλλάσσει τα κομφόρ του ξενοδοχείου, με τη θερμή προσωπική υποδοχή ενός κατοίκου, που είναι πρόθυμος να δώσει συμβουλές, πληροφορίες και ιδιαίτερη φιλοξενία - και δεν έχει τα κόστη λειτουργίας των τουριστικών επιχειρήσεων. <br />
<br />
Για όποιον δεν ενδιαφέρεται για τις ξενοδοχειακές παροχές, όπως το πρωινό, η καθημερινή αλλαγή σεντονιών, το γυμναστήριο ή η πισίνα, η τιμή είναι απίστευτα ελκυστική και επιτρέπει, σε συνδυασμό με φθηνά αεροπορικά εισιτήρια, ταξίδια που άλλοτε δεν θα γίνονταν. Η αγορά διευρύνεται από μια ομάδα ταξιδιωτών, που πριν δεν υπήρχε. Με την τιμή του δωματίου ενός συνήθως άθλιου ξενοδοχείου, βρίσκεις ακόμα και ολόκληρα πολυτελή σπίτια. Ο ιδιοκτήτης αξιοποιεί το διαθέσιμο ακίνητο του, για ένα έξτρα εισόδημα και ο ταξιδιώτης απολαμβάνει ανώτερη ποιότητα, με λίγα έξοδα. <br />
<br />
Η παγκόσμια κοινότητα που δημιουργείται, δίνει συστάσεις για ιδιοκτήτη και επισκέπτη, παρακολουθεί τη συμπεριφορά και βαθμολογεί, εγγυάται την ασφάλεια και την εξυπηρέτηση. Όποιος ξεφεύγει από τους κανόνες, στιγματίζεται και τελικά αποβάλλεται. Οι πλατφόρμες της λεγόμενης “διαμοιρασμένης οικονομίας” πολλαπλασιάζονται, σε μια παγκόσμια τάση, χωρίς αναστροφή. <br />
<br />
Ανάλογη είναι και η εξάπλωση στη οδική μετακίνηση, όπου ιντερνετικές πλατφόρμες όπως το Uber εξασφαλίζουν το ιδιωτικό όχημα που θα σε μεταφέρει παντού. Εδώ ίσως υπάρχει ένα θέμα, με την ευθύνη ενός ερασιτέχνη οδηγού σε περίπτωση ατυχήματος, αλλά οι κατάλληλες ρυθμίσεις είναι σίγουρο οτι θα βρεθούν. Μεγαλύτερο πρόβλημα είναι οι αντιδράσεις των κατά τόπους συντεχνιών, όπως των ταξιτζήδων και των ξενοδόχων, που αισθάνονται οτι απειλούνται.<br />
<br />
Βεβαίως, σε ορισμένες πόλεις όπως η <a href= "http://www.theverge.com/2016/6/19/11973078/nys-senate-passes-bill-banning-airbnb-entire-apartment-listings" target=“_blank">Νέα Υόρκη</a> και το <a href= "http://www.independent.co.uk/news/world/europe/airbnb-rentals-berlin-germany-tourist-ban-fines-restricting-to-protect-affordable-housing-a7008891.html" target=“_blank">Βερολίνο</a>, υπήρξαν παρενέργειες. Εκεί όπου δεν υπήρχε μεγάλη προσφορά σπιτιών, η ενοικίαση με τη μέρα προκάλεσε έλλειψη για τους μόνιμους ενοικιαστές και εκτόξευσε τις τιμές. Είναι προφανές οτι ένας ιδιοκτήτης προτιμά να εκμεταλλεύεται το ακίνητο του, αποκομίζοντας τα τριπλά, ως οικοδεσπότης του Airbnb (η διαφορά βέβαια είναι οτι το συμβατικό ενοίκιο είναι σχετικά άκοπο, ενώ το άλλο θέλει δουλειά και είναι άκρως δεσμευτικό). <br />
<br />
Ωστόσο, στην περίπτωση της γερμανικής πρωτεύουσας, που απαγόρευσε την καθημερινή ενοικίαση, η Ευρωπαϊκή Ένωση, βλέποντας μπροστά, <a href= "http://www.reuters.com/article/us-eu-services-idUSKCN0YM2H0" target=“_blank">παρενέβη με την οδηγία</a> προς τις χώρες-μέλη να μην καταφεύγουν σε απαγορεύσεις της διαμοιρασμένης οικονομίας, παρά μόνο ως ύστατο μέσο και σε μεγάλη ανάγκη. Άλλωστε, οι κάτοικοι μπορούν να διαμείνουν και λίγο πιο έξω από τα τουριστικά κέντρα των πόλεων.<br />
<br />
Στη χώρα μας - και ειδικά στην Αθήνα - τέτοιο πρόβλημα δεν υπάρχει. Αντιθέτως, υπάρχει πληθώρα ακινήτων, που μένουν ανοίκιαστα λόγω κρίσης και μπορούν να φιλοξενήσουν κάθε μόνιμη ανάγκη διαμονής. Επιπλέον, είμαστε μια χώρα που έχει την υποχρέωση, λόγω δανεισμού και αρνητικού ισοζυγίου πληρωμών, να εκμεταλλευόμαστε κάθε δυνατότητα εξαγωγής υπηρεσιών που έχουμε και να διευρύνουμε διαρκώς την τουριστική μας πελατεία. <br />
<br />
Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να εισηγηθεί στη Βουλή νομοσχέδιο, “κληρονομιά” του πρώην αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Τρύφωνα Αλεξιάδη, που ρυθμίζει το τοπίο της ερασιτεχνικής ενοικίασης ακινήτων. Πέρα από την φορολόγηση που θα επιβληθεί, η ρύθμιση προβλέπει, προφανώς κάτω από την πίεση διαφόρων λόμπυ, να επιτρέπεται η ενοικίαση μόνο για 90(!) ημέρες το χρόνο, αλλιώς ο ιδιοκτήτης πρέπει να καταφύγει στις επαγγελματικές ρυθμίσεις του ΕΟΤ για τα τουριστικά καταλύματα, που συνεπάγεται άλλα κόστη, τήρηση βιβλίων κλπ.<br />
<br />
Ποιός ιδιοκτήτης θα λειτουργήσει με αυτόν τον χρονικό περιορισμό και δεν θα αποθαρρυνθεί από το να κάνει τη μικρή του επένδυση στη διαμοιρασμένη οικονομία; Και γιατί να αρνηθούμε τον επισκέπτη που θα έρθει να μείνει σε ένα σπίτι με λιγότερο από 50 ευρώ τη βραδιά, τιμή που ένα αξιοπρεπές ξενοδοχείο αδυνατεί να προσφέρει; Πώς είναι δυνατόν μια ευρωπαϊκή και άκρως τουριστική χώρα να βρίσκει κουτοπόνηρα τρικ για να περιορίσει τα νέα ταξιδιωτικά ήθη, που δεν είναι “μόδα”, αλλά σύμφωνα με τις εκτιμήσεις όλων των παραγόντων παγκοσμίως, πολύ απλά “το μέλλον”;<br />
<br />
Το οικονομικό επιτελείο, αλλά και οι ξενοδόχοι, πρέπει να αντιληφθούν οτι το κοινό του Airbnb και των άλλων “μεσιτών” της διαμοιρασμένης οικονομίας, είναι διαφορετικό από αυτό των συμβατικών ξενοδοχείων. Πάντα θα υπάρχουν τα γκρουπ, αυτοί που θέλουν τις παροχές και την απρόσωπη ιδιωτικότητα του ξενοδοχείου, αυτοί που μπορούν να πληρώσουν την πολυτέλεια. Αν πλήττεται κάποιος σε αυτή την κατηγορία τιμών που προσφέρει συνήθως το Airbnb, αυτός είναι ο κακός επαγγελματίας ξενοδόχος, που παρέχει άθλιες συνθήκες και δεν θα λείψει σε κανέναν.<br />
<br />
Αντιθέτως, η εξάπλωση της ερασιτεχνικής ενοικίασης, θα ανακουφίσει ένα κομμάτι των φορολογουμένων, που στενάζουν λόγω της υπερφολόγησης των ακινήτων και μπορούν έτσι να αντιμετωπίσουν τον ΕΝΦΙΑ. Θα προσφέρει στην οικονομία και στα κρατικά έσοδα. Και κυρίως δεν θα βγάλει τη χώρα μας από τον παγκόσμιο χάρτη της νέας τάσης πραγμάτων. Άλλωστε, το συμφέρον των πολλών είναι υπέρτερο αυτού ενός επαγγελματικού κλάδου.<br />
<br />
Η εποχή μας αλλάζει, προς το συμφέρον του καταναλωτή. Κάποτε οι κακές υπηρεσίες έμεναν ατιμώρητες. Τώρα, κάτω από κάθε τουριστική και μη καταχώρηση στο ίντερνετ υπάρχουν σχόλια, που αποτρέπουν και διορθώνουν. Μέρος αυτού του νέου κόσμου είναι και η διαμοιρασμένη οικονομία. <br />
<br />
Η αντίσταση στο μέλλον δεν οδηγεί πουθενά και κάνει ζημιά σε όλους. Αλλιώς, θα πρέπει να αισθανθούμε ευτυχείς που επί δεκαετίες πληρώναμε τους λεμβούχους κάποιων νησιών που έχασαν τη δουλειά τους, επειδή φτιάχτηκε η προβλήτα, για να πιάσει το πλοίο της γραμμής…<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsFMAtUG0EKpToFAuvCRlJ86etk8SS1_-XoZA_UFTEVRsRm5Kz6f6I2X20UAxQY_rEEDc7R7szfDOdsBSuRb8VJd7EhT59SFyFgn79djksLLU9SSxJHgUyVhn-ZxOHurl2269txj5hH8k/s1600/maxresdefault.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsFMAtUG0EKpToFAuvCRlJ86etk8SS1_-XoZA_UFTEVRsRm5Kz6f6I2X20UAxQY_rEEDc7R7szfDOdsBSuRb8VJd7EhT59SFyFgn79djksLLU9SSxJHgUyVhn-ZxOHurl2269txj5hH8k/s200/maxresdefault.jpg" width="200" height="113" /></a></div><i>Το κείμενο γράφτηκε για την <a href= "http://www.athensvoice.gr/politiki/i-antistasi-sto-mellon" target=“_blank”>Athens Voice</a> <br />
<br />
Οι φωτό είναι από το www.athensvoice.gr & www.youtube.com<br />
<br />
Το post συνοδεύεται από το <a href= "https://www.youtube.com/watch?v=DYNipw1rmkE" target=“_blank”>"Desire"</a>, του Αμερικανού Leo Sidran.</i><br />
</div>Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-13119475582829703182016-11-14T15:13:00.001+02:002016-11-14T15:15:51.707+02:00Μια τρύπα στο νερό...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
Επί πέντε μήνες, το success story της κυβέρνησης ήταν η τακτοποίηση της ραδιοτηλεοπτικής αγοράς και η πάταξη της διαπλοκής. Ήταν διάφανο εξ αρχής οτι η στόχευση ήταν η δημιουργία ενός φιλικού τηλεοπτικού τοπίου, με ελάχιστους αντιπολιτευόμενους για “ξεκάρφωμα”. <br />
<br />
Η “<a href= "http://www.athensvoice.gr/politiki/i-dimoprasia-toy-rantzoy" target=“_blank">δημοπρασία του ράντζου</a>”, το φιάσκο Καλογρίτσα, ο “λαγός” Σαββίδης, η απουσία κάθε πρόβλεψης για χρήμα από τον υπόκοσμο, το Ινστιτούτο της Φλωρεντίας που επέτρεπε μόνο 4 άδειες (που μετά τις “επέτρεπε” η διαφημιστική πίτα), η δημαγωγική σύνδεση μιας μνημονιακής υποχρέωσης με τη δήθεν κοινωνική πολιτική ήταν μερικά μόνον από τα αλλεπάλληλα λάθη. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLI75LGovVipdPIS94PZlFVd0veQxyssPx4sGeCHvlAoMtnL-d7ImFBo0sEtOJ34xpXGiWto2SfesnvfrZpXO_JOL6fafNHhBlBQknRzXEq1ImIxf2ruBhwhSC7BWQVvMxopoY0QP-e_Y/s1600/images.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLI75LGovVipdPIS94PZlFVd0veQxyssPx4sGeCHvlAoMtnL-d7ImFBo0sEtOJ34xpXGiWto2SfesnvfrZpXO_JOL6fafNHhBlBQknRzXEq1ImIxf2ruBhwhSC7BWQVvMxopoY0QP-e_Y/s400/images.jpeg" width="400" height="248" /></a></div>Η κυβέρνηση, με χαρακτηριστική οίηση, εμπιστεύθηκε όσους την έπεισαν οτι θα περνούσε μια ρύθμιση, που “έμπαζε” από παντού - λίγο να ήξερες από τηλεοπτικά και νομικά (πόσο μάλλον να είχες πολιτικό κριτήριο), το καταλάβαινες. Προσπάθησε απροσχημάτιστα να προσεταιριστεί την ηγεσία των δικαστικών. Κατάφερε να κάνει όλους τους ενδιαφερόμενους εχθρούς, φέρνοντας απέναντι της και τα πιο φιλικά της κανάλια και φυσικά όλους τους εργαζόμενους τους. <br />
<br />
Η κυβερνητική προπαγάνδα στηρίχθηκε κυρίως στην αντίληψη οτι το σημαντικό είναι να εισπραχθούν εκατομμύρια, από τους καναλάρχες που δεν πλήρωναν τίποτα για 27 χρόνια. Μόνο που αυτό ήταν το τελευταίο ζητούμενο, σε ένα τοπίο που πραγματικά έχρηζε προδιαγραφών λειτουργίας και ποιότητας. Η κυβέρνηση απευθύνθηκε στο θυμικό των ψηφοφόρων, με το επιχείρημα “τους κλείσαμε μέσα τρία μερόνυχτα και τα έσκασαν”. Μόνο που και αυτό το <a href= "http://www.kathimerini.gr/882352/article/epikairothta/politikh/pws-alla3e-ton-septemvrio-h-koinh-gnwmh-gia-tis-thleoptikes-adeies" target=“_blank">αφήγημα</a> έδειξε να μην αντέχει πολύ. <br />
<br />
Όταν άρχισαν τα αμίμητα “το δικαστήριο πρέπει να ακούει τον παλμό της κοινωνίας” και διεκόπη η πρώτη συνεδρίαση του ΣτΕ, λόγω του “κλίματος που είχε διαμορφωθεί”, ο έλεγχος είχε ήδη χαθεί. Η <a href= "http://www.protagon.gr/epikairotita/poios-egrapse-telika-prwtos-to-onoma-tou-anwtatou-dikastikou-44341256112" target=“_blank">αήθης επίθεση</a> κατά δικαστικού για τα προσωπικά του ήταν το κομβικό <a href= "http://www.protagon.gr/apopseis/editorial/44341254902-44341254902" target=“_blank">παρακρατικό</a> σφάλμα, που συσπείρωσε την οργή των δικαστών εναντίον της προσπάθειας παρέμβασης. Έτσι ήρθε μια αυτονόητα σκληρή απόφαση του ΣτΕ, που απέρριψε πρωτίστως την μεταφορά των αρμοδιοτήτων από το ΕΣΡ στον υπουργό.<br />
<br />
Κι εκεί ήρθαν τα ανήκουστα για ευρωπαϊκή δημοκρατία, μεταξύ άλλων και με μια δημαγωγική επίθεση της κυβερνητικής εκπροσώπου, στα όρια της χυδαιότητας. “Οι αποφάσεις των δικαστηρίων είναι δεσμευτικές, αλλά όχι σεβαστές”, λες και “σεβαστές” στην ελληνική γλώσσα σημαίνει να τις εκτιμάς προσωπικά. “Η απόφαση του ΣτΕ μας γυρνάει πίσω στην ανομία”, λες και το δικαστήριο έχει ως αποστολή να αποδεχτεί ένα νομοθέτημα, επειδή πιθανώς η προηγούμενη κατάσταση ήταν χειρότερη. Αφήστε που το ενδιαφέρον για την “ανομία” (που σε άλλες περιπτώσεις είναι φιλική ή αδιάφορη) φαντάζει άκρως υποκριτικό.<br />
<br />
Κανείς νοήμων και δημοκράτης πολίτης δεν είπε να μην ρυθμιστεί με νόμο το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Αλλά όχι με αυτόν τον παιδαριώδη, αυταρχικό, υστερόβουλο και αντισυνταγματικό τρόπο. Όσο για την προσπάθεια να ταυτιστεί κάθε αντίρρηση προς τους χειρισμούς της κυβέρνησης με τη ΝΔ και τη “διαπλοκή των καναλαρχών”, είναι ενδεικτική της περιφρόνησης προς τον δημόσιο διάλογο και του παλαιοκομματικού τρόπου με τον οποίον πολιτεύεται και αυτή η κυβέρνηση. Οι απαντήσεις της εξουσίας πρέπει να δίνονται πρωτίστως προς τους αδέσμευτους και σκεπτόμενους πολίτες - κι όχι να κρύβεται η αντιπαράθεση πίσω από την αντιπαλότητα των κομμάτων.<br />
<br />
Κι έτσι η κυβέρνηση που ήταν “κάθε λέξη του συντάγματος” βρέθηκε βαρύτατα εκτεθειμένη και ανεπαρκής. Ο Πρωθυπουργός, που είχε αποφανθεί στη ΔΕΘ οτι “δεν γίνονται αυτά τα πράγματα”, βγήκε τραυματισμένος άλλη μια φορά στο πεδίο της συνέπειας και της σοβαρότητας. Και η άγνοια για τη διάκριση των εξουσιών και τη λειτουργία της δημοκρατίας εκφράστηκε πανηγυρικά και με περισσό θράσος. Η πρόβλεψη του Συντάγματος, για στελέχωση του ΕΣΡ από τα 4/5 της Βουλής, υποδηλώνει την υποχρέωση να εξευρεθεί συναινετική λύση σε σημαντικά ζητήματα - κι όχι να επιβληθεί η κυβερνητική άποψη, πχ για 4 κανάλια. Ακόμα και αυτό όμως δύσκολα γίνεται κατανοητό. <br />
<br />
Με την απόφαση του ΣτΕ, η κυβέρνηση δέχτηκε ένα σοβαρό ράπισμα, που σε επικοινωνιακό επίπεδο ήταν δυνατό και ακαριαίο. Αυτό που δεν έδειχνε να καταλαβαίνει όμως, ήταν οτι γλύτωσε από τα χειρότερα - και οτι το άλλο “σενάριο”, θα σήμαινε ένα αργό και επίπονο αδιέξοδο, στο οποίο θα την είχαν φέρει οι εμμονές και οι χειρισμοί της. <br />
<br />
Εάν ο νόμος Παππά περνούσε από το ΣτΕ, η αυτοπαγίδευση θα ήταν πλήρης: Η κυβέρνηση θα έπρεπε να κλείσει 5-6 κανάλια, με αποτέλεσμα να βρεθεί με 2000 εργαζόμενους, που έχουν ισχυρά ερείσματα, απολυμένους. Θα είχε φτιάξει τη “δική της ΕΡΤ”, που θα ήταν αφόρητα δύσκολο να δικαιολογήσει, στο ιδεολογικό πλαίσιο στο οποίο κινείται. <br />
<br />
Εάν πάλι τα κανάλια χωρίς άδεια δεν έκλειναν, η διαγωνιστική διαδικασία θα κατέρρεε, εις τα εξ ων συνετέθη. Όσοι είχαν πληρώσει, εως και 75 εκατομμύρια, για να αποκτήσουν μία από τις 4 πολύτιμες άδειες που εξασφάλιζαν λιγότερο ανταγωνισμό σε ένα νέο ολιγοπώλιο, θα επέμεναν με κάθε τρόπο, νομικό και πολιτικό, να πάρουν τα λεφτά τους πίσω. <br />
<br />
Είναι απορίας άξιο, ποιό θα ήταν το επιτυχημένο σενάριο, στο μυαλό όσων προπαγάνδισαν αυτή τη ρύθμιση τους ραδιοτηλεοπτικού τοπίου. Το μόνο που μπορεί να υποθέσει κανείς, είναι οτι το κυβερνητικό επιτελείο ήλπιζε οτι με ένα μαγικό τρόπο θα έβαζε τους νέους παίκτες στο παιχνίδι κι οτι αυτοί με εξαγορές ή συγχωνεύσεις θα διατηρούσαν τα περισσότερα παλιά κανάλια και τους εργαζόμενους τους εν ζωή, αλλά πιθανώς με άλλο όνομα - και με μια καινούργια “αντι-διαπλεκόμενη” facade. Μόνο που αυτές οι σκέψεις γίνονται αποκλειστικά από ανθρώπους που δεν ξέρουν πώς λειτουργούν η αγορά και οι επιχειρήσεις. <br />
<br />
Η κυβέρνηση συνέχισε να χειρίζεται κουτοπόνηρα και δημαγωγικά το στραπάτσο της. Επέμενε οτι ο υπουργός θα φέρει νέο νόμο για προσωρινές άδειες, κόντρα ακριβώς στην ερμηνεία του ΣτΕ, οτι οι αρμοδιότητες με βάση το Σύνταγμα δεν ανήκουν στον υπουργό, αλλά αποκλειστικά στο ΕΣΡ. Ενδιάμεσα, μια τροπολογία για <a href= "http://www.protagon.gr/apopseis/editorial/mavro-san-ta-rasa-tou-pappa-44341252338" target=“_blank">κλείσιμο</a> των μη αδειούχων, εντός 5 ημερών, είχε αποσυρθεί άρον-άρον, από αυτούς που είχαν συνειδητοποιήσει την ανάγκη συναίνεσης.<br />
<br />
Ο πανικός έφερε την ακόμα μεγαλύτερη γκάφα. Ο Βύρων Πολύδωρας, ένα στέλεχος που είχε εκδιωχθεί από τη ΝΔ και με άκρως βεβαρυμένο παρελθόν, προβλήθηκε ξαφνικά ως “ο Πρόεδρος του ΕΣΡ που δεν θα μπορούσε να αρνηθεί η αξιωματική αντιπολίτευση”. Η υποτιθέμενη κίνηση-ματ οδήγησε σε ένα ακόμα φιάσκο.<br />
<br />
Πια δεν απέμενε παρά η άτακτη υποχώρηση και η αλλαγή της ατζέντας με έναν ανασχηματισμό του υπουργικού συμβουλίου, που προφανώς δεν άντεχε να έχει απέναντι του και την εκκλησία. Το σχέδιο για κατάληψη εξ εφόδου της τηλεοπτικής ενημέρωσης είχε καταφέρει δονκιχωτικά μια <a href= "http://www.kathimerini.gr/873932/opinion/epikairothta/politikh/magkia-anti-eksygxronismoy" target=“_blank">τρύπα</a> στο νερό… <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSD_4HTXQ6fP7i3F6UZaZpq4OH_Ad9drD3fF5BgIVCKjjsBuJJM76KiLp1n0cKi8hCQ8n7UKcpGGTjwH7hK-gn5k0-efJSZfCSLR5LEJcRTFWOmD9psMWGzdafF_DnI4afowLaVfR_s-k/s1600/CS3165613-02A-BIG.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSD_4HTXQ6fP7i3F6UZaZpq4OH_Ad9drD3fF5BgIVCKjjsBuJJM76KiLp1n0cKi8hCQ8n7UKcpGGTjwH7hK-gn5k0-efJSZfCSLR5LEJcRTFWOmD9psMWGzdafF_DnI4afowLaVfR_s-k/s200/CS3165613-02A-BIG.jpg" width="200" height="200" /></a></div><i>Το κείμενο γράφτηκε για την <a href= "http://www.athensvoice.gr/politiki/mia-trypa-sto-nero" target=“_blank”>Athens Voice</a> <br />
<br />
Η φωτό είναι από το www.realpolitics.gr & το εξώφυλλο του δίσκου από το www.junodownload.com<br />
<br />
Το post συνοδεύεται από το <a href= "https://www.youtube.com/watch?v=fJMvNEsfUuc" target=“_blank”>"Fly Me To The Moon"</a>, του Γάλλου Ben L'Oncle Soul.</i></div>Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-44631977627690115422016-10-09T16:52:00.000+03:002016-10-09T16:52:11.920+03:00Χημικά αντί επαγγελματισμού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
Η εικόνα των παρατεταγμένων αστυνομικών στη Λεωφόρο Μεσογείων, για την υποδοχή της ξένης αντιπροσωπείας, επί Αντώνη Σαμαρά, ήταν αποκαρδιωτική. Κάθε μέτρο κι ένας αξιωματικός, κάθε μέτρο και μια άλλη στάση του σώματος. Με ή χωρίς πηλίκιο, χωρίς καμία πειθαρχία, αναμένοντας με βαριεστημάρα κάτι που εμφανώς δεν είχαν την ευσυνειδησία ούτε καν να παριστάνουν οτι πιστεύουν.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaB28eqsYRntJQ1e-RYx6ZzkX2B88hzGnKjkynoYJHPo8r8ELk3TsJYo0trZk3yJPu7YW6E0L_kSYVI6iJJdUemIb77epmegPsP_B4Q2i4A32WRnN5E-y5DaFK59DkT8KbeL0CGz1k0Ak/s1600/ScreenHunter_17+Dec.+06+12.14.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaB28eqsYRntJQ1e-RYx6ZzkX2B88hzGnKjkynoYJHPo8r8ELk3TsJYo0trZk3yJPu7YW6E0L_kSYVI6iJJdUemIb77epmegPsP_B4Q2i4A32WRnN5E-y5DaFK59DkT8KbeL0CGz1k0Ak/s400/ScreenHunter_17+Dec.+06+12.14.jpg" width="333" height="400" /></a></div>Η παρουσία είναι απολύτως σημαντική για τον ένστολο. Αν δεν το αντιλαμβάνεται σε μια σύγχρονη δημοκρατία, σημαίνει οτι τα πράγματα έχουν χαλαρώσει επικίνδυνα. Κι όμως, αυτή την εικόνα του χαβαλέ είναι που εισπράττει ο πολίτης: Μπορεί να δει έναν φρουρό με φραπέ ή τσιγάρο στο χέρι, να μιλάει ή να γράφει στο κινητό, να βαρυγκομάει να εξυπηρετήσει, να πειράζει τα κορίτσια. Πολλοί αστυνομικοί δεν ξέρουν να απευθυνθούν στον πολίτη, δεν ξέρουν να ντυθούν και να μιλήσουν στα δικαστήρια, δεν ξέρουν να κινηθούν με ευπρέπεια, σεβασμό και αυτοπεποίθηση. <br />
<br />
Αυτό που είναι ασυγχώρητο όμως, πέρα από τη φυγοπονία, είναι η κουτοπόνηρη αντίληψη της αποφυγής ευθυνών. Μπορεί να είμαστε και η μόνη χώρα του πολιτισμένου κόσμου, όπου ο αστυνομικός, είτε για να έχει το ακαταλόγιστο είτε για να αποφύγει τα “μπλεξίματα”, αρνείται να φορέσει ή να δηλώσει τα διακριτικά του και συνεπώς και την ταυτότητα του - και αυτό γίνεται αποδεκτό, εδώ και πάρα πολλά χρόνια!<br />
<br />
Είναι αυτή η μοναδική εικόνα της αστυνομίας; Φυσικά όχι. Υπάρχουν μονάδες όπου επικρατεί ο επαγγελματισμός, που ως συνήθως επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων και όχι σε κάποιου είδους σύστημα. Υπάρχουν ευγενείς και μορφωμένοι νέοι άνθρωποι, που θέλουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Υπάρχουν τομείς όπου το αστυνομικό έργο έχει εξαιρετικές επιδόσεις και επιτυχίες. Η ικανότητα όμως πνίγεται πολλές φορές στη συνολική ανεπάρκεια. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuraqYStU174POw3i0bYcEs3NlGyjk5T6ueJr23MF1ERz016x5j5KPtGPkUeIANPXrurnJBuL42gYuzk3VHadQUcz1XwXFvzo8qVAaRQ-qBZJgzsx1xEx7fBb2awLHmSXHTdvQFgMA4Ok/s1600/s10skitso--2-thumb-large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuraqYStU174POw3i0bYcEs3NlGyjk5T6ueJr23MF1ERz016x5j5KPtGPkUeIANPXrurnJBuL42gYuzk3VHadQUcz1XwXFvzo8qVAaRQ-qBZJgzsx1xEx7fBb2awLHmSXHTdvQFgMA4Ok/s400/s10skitso--2-thumb-large.jpg" width="400" height="250" /></a></div>Οι λόγοι για την απογοητευτική εντύπωση είναι πολλοί: Η ανεπαρκής εκπαίδευση, η απουσία ευσυνειδησίας, οι συνολικές παθογένειες του δημοσίου και της πολιτικής μας ζωής, η αναξιοκρατία και ο κομματισμός, η δημοσιοϋπαλληλική κατρακύλα στην αντίληψη της πειθαρχίας και της σημασίας της αποστολής. Η αστυνομική βία και η διαφθορά δεν είναι φυσικά ελληνικά φαινόμενα. Ωστόσο, η ανατολίτικη κουτοπονηριά της “<a href= "http://tvxs.gr/news/ellada/ypothesi-zarntiniera-apozimiosi-450000-eyro-ston-kyprio-foititi" target=“_blank">ζαρντινιέρας</a>” δύσκολα γίνεται αποδεκτή σε ένα ευρωπαϊκό κράτος δικαίου. Και τα όσα πέρασε η χώρα, από τη δολοφονία Γρηγορόπουλου και μετά, δείχνουν οτι μένουμε απελπιστικά πίσω. <br />
<br />
Τα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων, τα φαινόμενα εντάθηκαν, με χειρότερο την εξάπλωση του ακροδεξιού θράσους και της φασιστικής νοοτροπίας. Η <a href= "http://www.tanea.gr/news/ekloges2014/article/5124805/mazika-pshfisan-kai-pali-xrysh-aygh-oi-astynomikoi/" target=“_blank">ανοιχτή υποστήριξη</a> της Χρυσής Αυγής από μεγάλη μερίδα αστυνομικών αποτελεί όνειδος για μια σύγχρονη πολιτεία. Όταν φτάνουν, σύμφωνα με καταγγελίες, αστυνομικοί δόκιμοι να δηλώνουν ανοιχτά <a href= "https://www.youtube.com/watch?v=8kyUswnS2Rw" target=“_blank">φασίστες</a> που δεν υποχρεούνται να τηρούν τους νόμους, ενώ έχουν ταχθεί ακριβώς στην αποστολή της προάσπισης της νομιμότητας και της δημοκρατίας, το πράγμα είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Όταν η ηγεσία της αστυνομίας δίνει στη δημοσιότητα, <a href= "http://www.georgakopoulos.org/2013/02/terrorism-photoshop/" target=“_blank">πειραγμένες με photoshop</a>, φωτογραφίες ξυλοδαρμένων κατηγορουμένων (δεν έχει σημασία για ποιό έγκλημα) και υποστηρίζει σοβαρά οτι πρόκειται για το αποτέλεσμα συμπλοκής, τότε <a href= "http://prokopisdoukas.blogspot.gr/2013/02/blog-post.html" target=“_blank">έχει χαθεί</a> κάθε αίσθηση σύγχρονης δημοκρατικής λειτουργίας. <br />
<br />
Το δυσκολότερο κομμάτι να ελεγχθεί είναι συνήθως οι μονάδες καταστολής. Εκεί, μέσα στη δίνη των διαδηλώσεων και των ταραχών, η αυθαιρεσία και η θρασυδειλία γιγαντώνονται. Πολλές φορές, στη διάρκεια των τελευταίων ετών, μονάδες της λεγόμενης “αποκατάστασης της τάξης” έδιναν την εντύπωση οτι δρουν σαν <a href= "https://www.youtube.com/watch?v=S20_JuaX8gg" target=“_blank”>συμμορίες μπράβων</a>. Φορώντας πάντοτε την ελληνική σημαία φυσικά, λες και υπάρχει και άλλη αστυνομία στον ελλαδικό χώρο, μήπως και τους μπερδέψουμε…<br />
<br />
Η ανεπάρκεια της αστυνομίας λάμπει πολλές φορές και στα πιο απλά: Ο τρoχονόμος μπορεί πολύ συχνά να επιδεινώνει, αντί να διευκολύνει την κίνηση. Η αστυνομικές διευθύνσεις κλείνουν ακόμα και κεντρικούς δρόμους, με παράταξη αστυνομικών λεωφορείων, “για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο”. Το οτι η Ηρώδου Αττικού είναι μονίμως κλειστή είναι ομολογία Κλουζώ για ένα σύγχρονο κράτος. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1gHFfesfiJwGTj7kYkt4wWR2KNRl75H1x33p-3FuaE4wMBkKpTpxxtCvhsBYTrwkKj88cb5jR9e4UHXr3Jj7gCHOzLFtVj0sVyXQxwW0fGRPo3asxtGM_NTCcsr2qAhvdl4udfvOOlt0/s1600/petroulakis6-thumb-large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1gHFfesfiJwGTj7kYkt4wWR2KNRl75H1x33p-3FuaE4wMBkKpTpxxtCvhsBYTrwkKj88cb5jR9e4UHXr3Jj7gCHOzLFtVj0sVyXQxwW0fGRPo3asxtGM_NTCcsr2qAhvdl4udfvOOlt0/s400/petroulakis6-thumb-large.jpg" width="400" height="250" /></a></div>Οι εικόνες ψεκασμού των συνταξιούχων, ούτε πρωτόγνωρες είναι, ούτε αποκαλυπτικές. Τα χημικά είναι ο εύκολος τρόπος του ανεκπαίδευτου να αποφύγει τη σύγκρουση. Είναι η (αυτο)προστασία της αστυνομικής βίας και προχειρότητας. Ο ΣΥΡΙΖΑ “λούζεται” τώρα αυτά που κατήγγειλε λαϊκίστικα επί χρόνια, βαυκαλιζόμενος οτι η υπόθεση “δημοκρατική και επαγγελματική αστυνομία” είναι απλώς θέμα εντολής του εκάστοτε υπουργού. <br />
<br />
Η βία όμως και ο αυταρχισμός, όταν καλλιεργούνται επί δεκαετίες, δεν ελέγχονται με εντολές. Η κυβέρνηση θερίζει ό,τι έσπειρε, ξεχνώντας φυσικά και εδώ το ευρωπαϊκό κεκτημένο, που με τόση λύσσα πολέμησε. Όταν λιντσάρονταν πολιτικά πρόσωπα, ήταν καλά για την εξυπηρέτηση της “αντιμνημονιακής φούσκας”. Τώρα ενοχλούν οι φρουροί προστασίας δημοσίων προσώπων. <br />
<br />
Η αστυνομία, σε μια ευρωπαϊκή χώρα, δεν μπορεί να κινείται στο παραπλανητικό δίπολο “να τους κοιτάμε ή να τους δέρνουμε”. Οι δυνάμεις ασφαλείας οφείλουν να είναι σύγχρονες, εκπαιδευμένες, με υψηλό επαγγελματισμό, απαλλαγμένες κατά το δυνατόν από τη γραφειοκρατία. Να προλαβαίνουν, να σχεδιάζουν και να δρουν οργανωμένα. Να έχουν όλα τα μέσα στη διάθεση τους - κι όχι να τους λείπει το προσωπικό, τα καύσιμα και το χαρτί υγείας. Χωρίς “put the cot down” αξιωματικούς. Κάτι που απαιτεί πάρα πολλή και συστηματική δουλειά και που θυμίζει οτι ο σοβαρότερος πατριωτισμός είναι όχι ο εθνικισμός, αλλά ο εκσυγχρονισμός και η ισχυρή οικονομία. <br />
<br />
Όχι για χάρη “του νόμου και της τάξης”, ούτε για χάρη “του λαού, που δεν πρέπει να τον χτυπάμε”. Αλλά για χάρη της υπεράσπισης του δημοσίου συμφέροντος έναντι της αυθαιρεσίας, για χάρη της τήρησης των κοινών κανόνων και της εύρυθμης λειτουργίας της οργανωμένης κοινωνίας. Για χάρη της πεμπτουσίας της δημοκρατίας, δηλαδή. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYp0btL06_t5uqeFdT0WuR_DX2JAB3IJ7urGKzHkX-0Yto2tV4EcWQPe52ILPTES5ld4LqC4C_OIlzgULnsR1TeWYf0OMdFVVFhW1Kuf0TNW5-ZcmgHBaqAZFnisVcvPpBOfotiSuzI6g/s1600/hqdefault.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYp0btL06_t5uqeFdT0WuR_DX2JAB3IJ7urGKzHkX-0Yto2tV4EcWQPe52ILPTES5ld4LqC4C_OIlzgULnsR1TeWYf0OMdFVVFhW1Kuf0TNW5-ZcmgHBaqAZFnisVcvPpBOfotiSuzI6g/s200/hqdefault.jpg" width="200" height="150" /></a></div><i>Το κείμενο γράφτηκε για την <a href= "http://www.athensvoice.gr/politiki/himika-anti-epaggelmatismoy" target=“_blank”>Athens Voice</a> <br />
<br />
Η φωτό είναι του Screenhunter (6/12/14), τα σκίτσα του Ανδρέα Πετρουλάκη από το www.kathimerini.gr & το εξώφυλλο του δίσκου από το www.youtube.com<br />
<br />
Το post συνοδεύεται από το <a href= "https://www.youtube.com/watch?v=nltOtj4Buss" target=“_blank”>"I Feel Love"</a>, του Γάλλου Hector Zazou.</i><br />
</div>Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-79226269419743466812016-09-21T00:05:00.001+03:002018-08-15T13:30:49.747+03:00Όχι στις ίσες αποστάσεις...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη <a href= "http://www.nytimes.com/2016/07/18/opinion/both-sides-now.html" target=“_blank">συζήτηση</a> έχει ανοίξει μεταξύ άλλων ο νομπελίστας Paul Krugman, με αφορμή την υποψηφιότητα του λαϊκιστή, ρατσιστή και ξενόφοβου Donald Trump. Ο κατά τεκμήριο προοδευτικός οικονομολόγος επισημαίνει οτι είναι ανεύθυνη η δημοσιογραφία που κρατάει “ίσες αποστάσεις” (αυτό που αποκαλεί “bothsidesism”) από τις δύο πλευρές που αντιμάχονται σε ένα πεδίο, ανεξαρτήτως της ποιότητας, της αλήθειας ή της εντιμότητας των απόψεων τους. Και εξηγείται: Προκειμένου να μεταχειριστεί “ισότιμα” τα δύο στρατόπεδα των αμερικανικών εκλογών, ο Τύπος πολλές φορές αφιερώνει ίσο χρόνο ή χώρο στην παρουσίαση αρνητικών χαρακτηριστικών. Μόνο που έτσι, πολλές φορές, ειδικά το τελευταίο διάστημα, τα πταίσματα εξισώνονται με τα κακουργήματα. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5a3D8NtP0jnSkGB_jHEbnEWh1hsGV4533Es2hdMcmCqrHu2HBcNaD2QPv-ADj-pzLKJ0w4yTT8XCH20e9_k90IKc80HiQf68Z5AExJ5RDJTs12NRxjLzBbfQUYMETJnWogC6Sv3Z45pE/s1600/Cr2ZTTuWcAIGDQT.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5a3D8NtP0jnSkGB_jHEbnEWh1hsGV4533Es2hdMcmCqrHu2HBcNaD2QPv-ADj-pzLKJ0w4yTT8XCH20e9_k90IKc80HiQf68Z5AExJ5RDJTs12NRxjLzBbfQUYMETJnWogC6Sv3Z45pE/s400/Cr2ZTTuWcAIGDQT.jpg" width="304" height="400" /></a></div>Είτε πρόκειται για την Αμερική του Trump, τη Βρετανία του Brexit ή την Ελλάδα των μνημονίων, αυτό που παρατηρεί κανείς τα τελευταία χρόνια είναι η εξάπλωση του λαϊκίστικου λόγου, αυτού που χαϊδεύει αυτιά, αραδιάζει ασύστολα ψεύδη και υπόσχεται αφειδώς <a href= "http://www.iefimerida.gr/news/221579/omologia-dragasaki-pisteyame-oti-apeiloysame-me-grexit-oi-eyropaioi-tha-tromazan-kaname" target=“_blank”>“αυταπάτες”</a>, με πύρινους λόγους ενάντια στο “σύστημα”. Και το πρώτο πράγμα που επιχειρεί αυτός ο λαϊκίστικος λόγος είναι να επιβληθεί ως ισότιμος με όποια προηγούμενη ανάλυση, αποδομώντας την ως “συστημική”. Το μαύρο γίνεται με ευκολία άσπρο, ώστε να δημιουργηθεί πολλές φορές ένα δήθεν επιχείρημα, απέναντι στην “κατεστημένη σκέψη”. Γι αυτό και η προσπάθεια να λογίζονται ως mainstream και αποδεκτά, τα πλέον ανυπόληπτα μέσα και οι πιο ασήμαντες υπογραφές. <br />
<br />
Προφανώς και το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα τις τελευταίες δεκαετίες δεν αφήνει κανέναν ευχαριστημένο, εκτός από τους πολύ πλούσιους. Προφανώς και η ευρωπαϊκή πορεία δεν είναι αυτοί που θα ήθελαν οι περισσότεροι πολίτες της (πρωτίστως γιατί βιάστηκε να ακολουθήσει τη διεύρυνση χωρίς την ομοσπονδιακή εμβάθυνση) - οι “κοιλιές” όμως της ιστορίας είναι κι αυτές μέσα στη ζωή και δεν θα πρέπει να μας αποκαρδιώνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Και βεβαίως, στη μεταπολιτευτική πορεία της, η Ελλάδα κλώτσησε την “καρδάρα με το γάλα” της ευρωπαϊκής βοήθειας και αντί να φτιάξει τις υποδομές για ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, σπατάλησε χρόνο και πόρους, παραμένοντας και στην τροχιά της βαλκανικής υπανάπτυξης. Αλλά η διόρθωση δεν είναι αυτή που προτείνει ο λαϊκισμός.<br />
<br />
Έτσι και στη χώρα μας, η μη επαγγελματική μας δημοσιογραφία και ειδικά το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, με τα <a href= "http://www.athensvoice.gr/politiki/i-dimoprasia-toy-rantzoy" target=“_blank">χιλιάδες ελαττώματα</a> τους, έδωσαν την ευκαιρία σε κάθε λογής “εναλλακτική” και “αντικαθεστωτική” δημοσιογραφία να ανθίσει, διεκδικώντας μια ισότιμη θέση στο δημόσιο χώρο. Μόνο που ως συνήθως συμβαίνει με τον λαϊκισμό ή την “επανάσταση εξ επαγγέλματος”, το επίπεδο, η συνέπεια και η εντιμότητα ήταν πολλές φορές <a href= "http://tvxs.gr/news/internet-mme/unfollow-kai-marinakis-enonoyn-tis-dynameis-toys" target=“_blank">χειρότερα</a>. Μαζί με τους ανεγκέφαλους φανατικούς στα social media και τα διάφορα (πληρωμένα ή μη) troll, δημιούργησαν ένα νέο εφιαλτικό τοπίο, που τροφοδότησε την αντιμνημονιακή φούσκα. Όλες οι αποχρώσεις του πολιτικού φάσματος πακεταρίστηκαν στον απαξιωτικό όρο “φιλελέ” και θεωρήθηκαν εχθρικές, στο νέο αυτό διχασμό που καλλιεργήθηκε.<br />
<br />
Ακόμα κι όταν η λαϊκίστικη ρητορεία συγκρούστηκε ευθέως με τον ορθό λόγο ή την πραγματικότητα και συνετρίβη, συνέχισε να επιμένει, διεκδικώντας την ισότιμη αντιμετώπιση από τους νοήμονες πολίτες. Για ιστορικούς λόγους που δεν είναι του παρόντος, στην Ελλάδα, όσο πιο αιθεροβάμων είναι μια αντίληψη, τόσο πιο “έντιμη” θεωρείται. Μόνο που οι αμετανόητοι απατεώνες της πολιτικής μας ζωής είναι πρωτίστως όσοι, για να διατηρήσουν το “μαγαζάκι” τους, υπόσχονται ανεφάρμοστους παραδείσους. Στη χώρα της ανέξοδης μαγκιάς, υπάρχουν πολλοί που επιμένουν να διαβεβαιώνουν για τη διατήρηση του βιοτικού μας επιπέδου στο υπάρχον παγκόσμιο οικονομικό σύστημα “χωρίς μνημόνια και ευρώ” ή υπόσχονται δισεκατομμύρια από Κινέζους, Ρώσους και <a href= "http://www.vice.com/gr/read/zoi-konstantopoulou-neo-komma-photos" target=“_blank">αποζημιώσεις</a>, που δήθεν θα απαιτήσουμε, ακόμα και για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο… <br />
<br />
Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα της διεκδίκησης ισότιμης θέσης στο δημόσιο διάλογο, όσο παράλογη κι αν ήταν η άποψη, είναι η περίπτωση του “Όχι” στο περσινό δημοψήφισμα. Μετά από την παρελκυστική καθυστέρηση μηνών, με το υπάρχον τότε πρόγραμμα βοήθειας να τελειώνει, η κατάληξη ήταν το (γνωστό και προβλεπόμενο) κλείσιμο της στρόφιγγας και η ανήκεστος βλάβη στην ελληνική οικονομία. Το δημοψήφισμα, όπως αποδείχτηκε περίτρανα, ήταν το κερασάκι σε μια απόπειρα πολιτικής χειραγώγησης, που δεν είχε τίποτα το δημοκρατικό και ξέφευγε πέρα από κάθε οικονομική και πολιτική λογική, για όποιον γνώριζε στοιχειωδώς πώς λειτουργεί ο πλανήτης. <br />
<br />
Προφανώς και τα ελληνικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα ήταν υποχρεωμένα να παρουσιάσουν και τις δύο απόψεις. Και προφανώς και έπρεπε να ελεγχθούν αρμοδίως (από το ΕΣΡ - κι όχι οι δημοσιογράφοι από την ΕΣΗΕΑ, που παρατηρούσε μέχρι τότε αδιάφορη δεκαετίες κιτρινισμού) για όποιους παραπλανητικούς ισχυρισμούς ή αλλοιώσεις της αλήθειας επιχείρησαν. Αλλά δυστυχώς, η υπόθεση πήγε στο άλλο άκρο. Δημοσιογράφοι κατηγορήθηκαν για “μονομέρεια”, σε μια προδήλως <a href= "http://www.protagon.gr/apopseis/editorial/kataggellw-30-ellines-dimosiografous-44341101160" target=“_blank">μονομερή</a> παραπομπή, αφού δεν επιχειρήθηκε ούτε κατά διάνοια να ελεγχθούν όσοι προπαγάνδιζαν ανερυθρίαστα, από την άλλη πλευρά, την απάτη και τη χειραγώγηση. <br />
<br />
Διότι η πλευρά του “Όχι” υποστήριζε ένα δημοψήφισμα που δεν έπρεπε να γίνει ποτέ, καθώς ήταν οι ολιγωρίες και οι μικροπολιτικοί υπολογισμοί της κυβέρνησης που το προκάλεσαν. Επιπλέον, επρόκειτο περί ενός παραπλανητικού ερωτήματος, για ένα κείμενο που είχε ήδη αποσυρθεί από το τραπέζι. Και κυρίως, υποστηριζόταν με θέρμη οτι με το “Όχι” η διαπραγματευτική μας ισχύς θα δυνάμωνε, ότι οι τράπεζες δεν θα έκλειναν, ενώ θα ήταν και δυνατό να διατηρήσουμε το ευρώ και το ευρωπαϊκό μας κεκτημένο, χωρίς δυνατότητα δανεισμού και χωρίς πρόγραμμα βοήθειας από την τρόϊκα. Ήταν ακριβώς στην ίδια γραμμή, με τα παλαιότερα “θα παίζουμε νταούλια για να χορέψουν οι αγορές”, “θα σκίσουμε τα μνημόνια με ένα άρθρο”, “δεν υπάρχει πιθανότητα ούτε μία στο εκατομμύριο να μην αποδεχθούν την πρόταση μας”. Ο νέος εχθρός μάλιστα ονομάστηκε <a href= "http://www.avgi.gr/article/6558394/eimaste-kai-fainomaste#st_refDomain=t.co&st_refQuery=/v1wEHmR67p" target=“_blank”>”μενουμευρωπαίοι"</a>. <br />
<br />
Όλα αυτά κατέρευσαν με την απροσχημάτιστη τούμπα της κυβέρνησης, όταν σε δύο μόλις μέρες το “Όχι” έγινε ένα μεγαλοπρεπές “Ναι”, με τη σύναψη ενός νέου μνημονίου, μπροστά στο ενδεχόμενο της αβύσσου (κάτι ανάλογο έγινε με την παραίτηση των ηγετών του Brexit ένα χρόνο μετά). Ακόμα και τότε όμως, η αντιμνημονιακή ρητορική επέμενε οτι η δημοσιογραφία έπρεπε να αντιμετωπίζει ισότιμα τις δύο απόψεις. Να τις παρουσιάσει, ναι. Να τις εξισώσει ως σοβαρές, έντιμες και ειλικρινείς και τις δύο, όχι. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUZu0jlvRA0aAynwhCAwTQ2n9lMTwTsbyBimy8F-6cIgsffXWR4CW-94HgfWorkj0QjMkEVs2-ms2TisbhgI9NIROwi6Hcr-gKpsY_ypjGBHMK331kS2lMZThjw4XOVqmZOPX5gMfcKds/s1600/DilQJoUXsAIbT3C.jpg" imageanchor="1" ><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUZu0jlvRA0aAynwhCAwTQ2n9lMTwTsbyBimy8F-6cIgsffXWR4CW-94HgfWorkj0QjMkEVs2-ms2TisbhgI9NIROwi6Hcr-gKpsY_ypjGBHMK331kS2lMZThjw4XOVqmZOPX5gMfcKds/s400/DilQJoUXsAIbT3C.jpg" width="400" height="383" data-original-width="750" data-original-height="718" /></a><br />
Δεν έπρεπε η δημοσιογραφία να αξιολογήσει; Δεν έπρεπε να υπηρετήσει πάνω από όλα (και από την “αντικειμενικότητα”) την αλήθεια; Δεν έπρεπε να προειδοποιήσει για το άλμα στο κενό, την κοροϊδία και κυρίως την καταστροφή; Δεν έπρεπε να πάρει θέση και να επικρίνει την πλευρά που θεωρούσε παρελκυστική; Και, ανεξαρτήτως των συμφερόντων που είχαν οι ιδιοκτήτες των καναλιών, ποιός έκανε περισσότερη <a href= "http://www.protagon.gr/epikairotita/ellada/i-propaganda-fainetai-tin-epomeni-mera-41994000000" target=“_blank">προπαγάνδα</a>, διαστρέφοντας την πραγματικότητα; <br />
<br />
Και για όσους επιμένουν στην μετρημένη με ακρίβεια ισομέρεια σε κάθε πολιτική διαμάχη ή δημοψήφισμα, ας το εξετάσουμε και από την (πραγματικά) προοδευτική οπτική: Πώς αντιμετωπίζουμε δημοσιογραφικά το δράμα των Παλαιστινίων, σε σχέση με τις θέσεις των Ισραηλινών κυβερνήσεων; Ψυχρά και με “ίσες αποστάσεις”; Και γιατί στο τραπέζι του διαλόγου να είναι ισότιμες οι θέσεις όσων επικροτούν την εισβολή στην Κύπρο, έναντι όσων την καταδικάζουν; <br />
<br />
Το ίδιο βάρος θα δώσουμε στις απόψεις του Donald Trump, του Nigel Farage, του Boris Johnson και της Marine Le Pen έναντι των αντιπάλων τους - όσο και ανυπόληπτες προσωπικότητες να είναι; Ή μήπως πρέπει η δημοσιογραφία να υποκύπτει στα θηριώδη ποσοστά δημοφιλίας καθεστώτων με ολοκληρωτικές τάσεις, όπως του Πούτιν ή του Ερντογάν; Πώς έπρεπε να αντιμετωπίζει ο γερμανικός και ο διεθνής τύπος την άνοδο του ναζισμού και πώς την επάνοδο του; Και τι θα γίνει αν μεθαύριο, σε ένα πιο καταστροφικό δημοψήφισμα, η μία απόψη εκφράζει το δημοκρατικό τόξο και η άλλη τους χρυσαυγίτες; Κι εκεί “ίση μεταχείριση”; <br />
<br />
Η εμπειρία του περσινού καλοκαιριού εξηγεί εν πολλοίς και τις <a href= "http://www.kathimerini.gr/873932/opinion/epikairothta/politikh/magkia-anti-eksygxronismoy" target=“_blank">εξελίξεις</a> στο ελληνικό ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, τις προσπάθειες χειραγώγησης και την ιδεοληπτική αντίληψη περί κατεστημένων απόψεων και μέσων. H κυβέρνηση ήθελε να σπάσει αυτό που βλέπει ως “εχθρικό καρτέλ της ενημέρωσης”, ανεξαρτήτως του αν εκείνο το βράδυ επιθυμούσε το “Ναι” ή όχι, όπως λένε κάποιες αναλύσεις. Η <a href= "http://news.in.gr/greece/article/?aid=1500099352" target=“_blank">επιταγή του Συντάγματος</a> χρησιμοποιείται υποκριτικά για να υποκρύψει πολιτικές σκοπιμότητες, αλλά και για το “ξέπλυμα” προσωπικοτήτων, αριστερά και δεξιά στο πολιτικό φάσμα, που θα έπρεπε να είναι στο περιθώριο της δημόσιας ζωής. Χρήσιμο όμως είναι να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα, θυμίζοντας τα αυτονόητα:<br />
<br />
Καθεστωτική είναι μια αντίληψη, όταν συντάσσεται με την (εκτελεστική κυρίως) εξουσία, όχι όταν είναι απέναντι της. Κύριος ρόλος των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων στην κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι να ελέγχουν και να επικρίνουν την εκτελεστική εξουσία, δηλαδή να είναι κατ’ αρχήν καχύποπτοι και αντιπολιτευόμενοι. Κάθε δημοσιογράφος έχει δικαίωμα στην άποψη του και μόνον στο πλαίσιο του ρεπορτάζ ή του δελτίου ειδήσεων είναι υποχρεωμένος να παρουσιάζει τις αντίθετες απόψεις, όχι απαραίτητα με το ίδιο βάρος. Σε κανένα ενημερωτικό προϊόν, είτε πρόκειται για ιδιωτικό έντυπο είτε για δημόσια συχνότητα, ο δημοσιογράφος δεν είναι υποχρεωμένος να είναι “ισοβαρής” απέναντι στις αντικρουόμενες απόψεις - υπάρχουν δεκάδες άρθρα και εκπομπές και κάθε μέσο μπορεί να φτιάχνει τις ισορροπίες του.<br />
<br />
Τελευταίο και κυριότερο, “αντικειμενικότητα” στη δημοσιογραφία δεν υπάρχει, με απόλυτους όρους. Ακόμα και το τι είναι είδηση, εξαρτάται από το σύστημα αξιών του καθενός. Η δημοσιογραφία είναι μεταφορά του γεγονότος και της αλήθειας, αλλά και παραλλήλως είναι ερμηνεία της πληροφορίας, άρα άποψη. Το πόσο ψύχραιμο και αμερόληπτο είναι ένα μέσο, μια εκπομπή, ένα άρθρο ή ένας δημοσιογράφος το κρίνει πρωτίστως το κοινό - και δευτερευόντως, σε περίπτωση σοβαρής παραβίασης δεοντολογίας, το συνδικαλιστικό όργανο στο οποίο έχει επιλέξει να συμμετάσχει. Σε καμμία περίπτωση όμως η <a href= "http://www.efsyn.gr/arthro/kyvernitikoi-arhisyntaktes" target=“_blank">εκτελεστική εξουσία</a>.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsuHLLICQVsYO8Mr3q4c1R-HmFqXo1osQjPMq-I-w6TpK2dlD6DIOr-EndvC3FJMPgiB55ioJn7LJy8dtaFiW0WLitpRIy6dw-nlnqbW4kq42CzXjU2HUOw1t0I3KNbjF1rnl1osWpAu0/s1600/what-s-left-is-forever.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsuHLLICQVsYO8Mr3q4c1R-HmFqXo1osQjPMq-I-w6TpK2dlD6DIOr-EndvC3FJMPgiB55ioJn7LJy8dtaFiW0WLitpRIy6dw-nlnqbW4kq42CzXjU2HUOw1t0I3KNbjF1rnl1osWpAu0/s200/what-s-left-is-forever.jpg" width="200" height="200" /></a></div><i>Το κείμενο γράφτηκε για την <a href= "http://www.athensvoice.gr/politiki/ohi-stis-ises-apostaseis?platform=hootsuite" target=“_blank”>Athens Voice</a> <br />
<br />
Η φωτό είναι εξώφυλλο του Economist & το εξώφυλλο του δίσκου από το www.redmp3.su<br />
<br />
Το post συνοδεύεται από το <a href= "https://www.youtube.com/watch?v=9hBb6hPVUV8" target=“_blank”>"This Love Is Here To Stay"</a>, του Νορβηγού Thomas Dybdahl.</i><br />
</div>Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-42049109953819417362016-09-06T23:47:00.001+03:002016-09-06T23:47:09.975+03:00Η δημοπρασία του ράντζου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Αρχές δεκαετίας του ’90, δύο μέτοχοι τηλεοπτικού καναλιού, που δεν ζουν πια, παρακολουθούν στο σπίτι του πρώτου, την εκπομπή ενός από τα πουλέν τους: Πρόκειται για την πρώτη τηλεοπτική συνέντευξη, όπως διαφημίζεται, του πατριάρχη του σκυλάδικου τραγουδιού στη χώρα. Ο νεαρός τότε δημοσιογράφος, που στην ίδια καρέκλα βάζει υπουργούς και αρχηγούς κομμάτων, αντιμετωπίζει τον καλεσμένο του με ανυπόκριτο δέος και θαυμασμό, ωσάν να επρόκειτο για τον Ουμπέρτο Έκο και τη Μαρία Κάλλας μαζί. Οι δύο ιδιοκτήτες αναφωνούν: “Έχουμε τον καλύτερο”. Στις αντιρρήσεις της ομήγυρης, απαντούν το γνωστό “μα αυτά θέλει ο κόσμος”. Στην πραγματικότητα, αυτή είναι και η δική τους αισθητική, στα δικά του μπουζούκια πάνε, όταν θέλουν να διασκεδάσουν…<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzXB3K2ZZzEOeCFAw3nSAGzei5NklZxtxuofzvrtfPZlLm2yBT_TqShFE7mcMc-XjOytxJLt_jkOoJ-LkHxc9plmSnlstbw-kscklOb8EcwynPLcVba4Nc7gCQtJg9YkWjktShtL9kgvE/s1600/s10_skitso-thumb-large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzXB3K2ZZzEOeCFAw3nSAGzei5NklZxtxuofzvrtfPZlLm2yBT_TqShFE7mcMc-XjOytxJLt_jkOoJ-LkHxc9plmSnlstbw-kscklOb8EcwynPLcVba4Nc7gCQtJg9YkWjktShtL9kgvE/s400/s10_skitso-thumb-large.jpg" width="400" height="250" /></a></div>Κάπως έτσι <a href= "http://prokopisdoukas.blogspot.gr/2010/02/fm-stereo.html" target=“_blank">χτίστηκε το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο</a> στη χώρα. Χωρίς προδιαγραφές, χωρίς επαγγελματισμό, χωρίς καλλιέργεια, χωρίς ποιότητα - κι όταν λέμε ποιότητα, δεν εννοούμε εκπομπές για το ναρκισσισμό ή την μιζέρια μιας ισχνής μειοψηφίας. Κι όμως, τα πρώτα χρόνια, η ιδιωτική τηλεόραση όχι μόνον άνοιξε τους ορίζοντες της ενημέρωσης κόντρα στο κρατικό μονοπώλιο, αλλά κατάφερε και να είναι αξιοπρεπής: Τόσο τα (ημίωρα αρχικά) δελτία ειδήσεων, όσο και πολλές ελληνικές και ξένες εκπομπές και σειρές πέτυχαν, για μια δεκαετία περίπου, τη χρυσή τομή μεταξύ εμπορικού και ποιοτικού. Άλλωστε, το μέσο δεν προσφέρεται για περισσότερο βάθος. <br />
<br />
Μετά είναι που χάθηκε η μπάλα. Lifestyle και “καφενειακά” δελτία ειδήσεων, σωρεία σαχλών σειρών, ατάλαντη σάτιρα, αφόρητα ρηχά reality & talent show, εξίσου καθυστερημένα πρωινάδικα και κουτσομπολίστικες εκπομπές, που ζούσαν από τα πλάνα των άλλων, σαν φτηνιάρικα βαμπίρ. Και μέσα σε όλα αυτά σπατάλες, σκάνδαλα, έλλειψη δεοντολογίας, άγνοια του μέσου. Μόνο μερικές ενημερωτικές εκπομπές ή ξένες σειρές και ταινίες, σε έκαναν να αισθάνεσαι ασφαλής. <br />
<br />
Το τηλεοπτικό τοπίο στην Ελλάδα συνεχώς έρεπε προς την κυριολεκτική και μεταφορική φτήνεια. Με ευθύνη και του κοινού, διαμόρφωνε και διαμορφωνόταν - τα “σαραντάρια” της θεαματικότητας δεν πήγαιναν ποτέ βεβαίως στα ποιοτικά προγράμματα. Το νοήμον κοινό εγκατέλειπε την τηλεόραση, οι νεότεροι στράφηκαν μαζικά προς το ίντερνετ, η κρίση ήρθε να συρρικνώσει τη διαφημιστική πίτα στο 25% των παλιών ένδοξων ημερών. Τα τελεμάρκετινγκ ήταν πια εδώ, ακόμα και στις πιο ακριβές διαφημιστικές ζώνες. <br />
<br />
Και η πιο απροκάλυπτη αποστασιοποίηση από τον επαγγελματισμό: αφόρητη προσπάθεια χειραγώγησης, καρτέλ στον κιτρινισμό, επιδίωξη του καυγά αντί της ουσιαστικής συζήτησης, απλοϊκή ανάγνωση της πραγματικότητας, άθλια ελληνικά, λαϊκισμός και κολακεία του “κοσμάκη”. Ολόκληρη σχολή παρουσίασης με γουρλωμένα μάτια και τρομολαγνικά κλισέ. Εκφωνήσεις και stand-up με οσκαρικές αναζητήσεις τετάρτης κατηγορίας. Ρεπορτάζ για την κοινωνική δράση του μεγαλομετόχου, που είναι “τόοοοσο φιλάνθρωπος”. Και άδειες που άλλαζαν χέρια, σε ένα κλειστό γαϊτανάκι μιας φούσκας εκατομμυρίων ευρώ. <br />
<br />
“Το επίπεδο του πολιτικού βίου μιας χώρας διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό από τον δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό λόγο”, μου είπε κάποτε, προσκεκλημένος σε εκπομπή, καθηγητής πολιτικών επιστημών σε μεγάλο αμερικανικό πανεπιστήμιο. Αμφιβάλλει κανείς οτι η ιδιωτική τηλεόραση έχει συμβάλει, σε μέγιστο βαθμό, στην ανάδειξη ενός πολιτικού προσωπικού και μιας ατζέντας, που μας απογοητεύει καθημερινά; <br />
<br />
Όλοι έτσι ήταν λοιπόν στα ελληνικά ΜΜΕ; Όχι, υπήρχαν αρκετές εξαιρέσεις. Νησίδες επαγγελματιών που δούλευαν αθόρυβα, καλοφτιαγμένα δελτία ειδήσεων, εκπομπές ντοκιμαντέρ και έρευνας που ήταν αριστουργήματα, συναρπαστικές στιγμές συζητήσεων και μεταδόσεων: Η τηλεόραση είναι ένα μέσο που θέλει πολλά λεφτά για να ζήσει, αλλά δεν έχει πεθάνει ακόμα. Ήθελε πράγματι θεσμική τακτοποίηση. Αλλά οι εγκληματικές αμέλειες των προηγούμενων δεν δικαιολογούν να πηγαίνεις στο χειρότερο, επιχειρώντας να κερδίσεις από τον συμψηφισμό. <br />
<br />
Θα περίμενε λοιπόν κανείς, οτι το πρώτο πράγμα που θα ενδιέφερε μια κυβέρνηση που <a href= "http://www.liberal.gr/arthro/73092/apopsi/g-pantelakis/kapote-kapoioi-elegani.html" target=“_blank">επαγγέλλεται</a> αριστερές αξίες, θα ήταν να εξυγιάνει το τηλεοπτικό τοπίο, προσπαθώντας να διασφαλίσει την ποιότητα και τον επαγγελματισμό (μαζί με τις θέσεις εργασίας), σε δύσκολους καιρούς - κλείνοντας βεβαίως την πόρτα στον υπόκοσμο. Και φυσικά να ενισχύσει την πολυφωνία, εξισορροπώντας το τηλεοπτικό τοπίο, με ακόμα περισσότερες αντιλήψεις και οπτικές.<br />
<br />
Αντιθέτως, μάλλον ήθελε αποκλειστικά να φιμώσει και να <a href= "http://www.protagon.gr/apopseis/editorial/i-pleiodosia-psematwn-tou-nikiti-ypourgou-44341218183" target=“_blank">παραμυθιάσει</a>. Στην αρχή, οτι ένα αμφιβόλου κύρους Ινστιτούτο της Φλωρεντίας απεφάνθη (μετά από στοιχεία που άντλησε από την ίδια την κυβέρνηση!) υπέρ της ύπαρξης μόνο 4 πανελλαδικής εμβέλειας καναλιών, όταν η τεχνολογία έχει προχωρήσει τόσο πολύ, που χωράει αναρίθμητες επιλογές. <br />
<br />
Στη συνέχεια, οτι κίνητρο της ήταν η προσαρμογή στη συρρίκνωση της διαφημιστικής πίτας, λες και σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία δικαιούται η κυβέρνηση να υποκαθιστά τις λειτουργίες (μιας υγιούς, χωρίς θαλασσοδάνεια) αγοράς. Ταυτοχρόνως δε, προσπάθησε να πείσει οτι είναι δυνατόν να είναι ειλικρινής η εκτελεστική εξουσία που επιθυμεί να διανείμει η ίδια τις άδειες, χωρίς τη συνταγματική υποχρέωση να παρεμβάλλεται ανεξάρτητη αρχή. Η προσπάθεια ανατροπής και χειραγώγησης ενός αντιπολιτευτικού τηλεοπτικού τοπίου ήταν προφανής: Ας προλάβουμε να αλλάξουμε προσωρινά τα πράγματα και μετά βλέπουμε…<br />
<br />
Αντί λοιπόν να αναθέσει στο ΕΣΡ να ετοιμάσει προδιαγραφές προγράμματος και ποιότητας, εύλογο τίμημα για κάθε άδεια και διαδικασία με εκ των προτέρων γνωστό τον πλήρη χάρτη των υπό προκήρυξη πανελλαδικών, θεματικών και περιφερειακών αδειών, άρχισαν τα “βλέποντας και κάνοντας” και οι παλινωδίες με την 5η άδεια και τις θεματικές. Το παιχνίδι δεν ήταν καθαρό και άλλη ήταν η στόχευση. Χαρακτηριστική είναι η επίκληση του ΕΣΡ, κατόπιν εορτής.<br />
<br />
Έτσι φτάσαμε σε μια τραγελαφική και εκβιαστική <a href= "http://news247.gr/eidiseis/live-blog/thleoptikes-adeies-h-wra-ths-dhmoprasias.4235245.html#livecomment994002" target=“_blank">ριάλιτι</a> διαδικασία, που μόνο στόχο είχε να ταπεινώσει τους συμμετέχοντες και να ταίσει σανό το πρόθυμο ακροατήριο. Με πλήρη αδιαφάνεια επί 4 ημέρες, η “δημοπρασία του ράντζου” ήταν φτιαγμένη για καζίνο σε κάποια μπανανία - πουθενά στον αναπτυγμένο κόσμο δεν έχει ξαναγίνει. Και μόνο το “καψώνι” να αφήσεις μερικές δεκάδες εκπροσώπους επιχειρήσεων και μέλη επιτροπής άπλυτους τόσα 24ωρα, δείχνει την απόσταση της σκέψης αυτής της κυβέρνησης από το σύγχρονο ευρωπαϊκό πολιτισμό. <br />
<br />
Είχε προηγηθεί η ανερυθρίαστη <a href= "http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=817697" target=“_blank">δήλωση</a> του αρμόδιου υπουργού οτι “το μόνο που χωρίζει τους επιχειρηματίες από την απόκτηση άδειας είναι το πορτοφόλι τους”. Λες και το κράτος εκποιούσε τίποτα παλιοσίδερα από τις αποθήκες του, σε καλή τιμή. Χωρίς καμία ποιοτική προδιαγραφή, χωρίς να ενδιαφέρει αν έτσι θα είναι πιο εύκολο να αποκτηθεί η άδεια από κάποιον που θέλει να ξεπλύνει μαύρο χρήμα, όπως ένας έμπορος ναρκωτικών. Τα “βοθροκάναλα”, κατά την υποκριτική ρήση του άλλου, απολωλότος υπουργού, είναι εντάξει, εφόσον είναι δικά μας…<br />
<br />
Ο σκοπός της προκήρυξης ραδιοτηλεοπτικών αδειών δεν είναι η συγκέντρωση χρημάτων, αλλά η τακτοποίηση του τοπίου, με βάση αρχές και κανόνες, προς όφελος του δημοσίου διαλόγου και της ψυχαγωγικής (με την πλήρη έννοια της λέξης) αποστολής των ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Αν η κυβέρνηση ήταν ειλικρινής, θα είχε επιδιώξει τη συναίνεση, θα είχε προκηρύξει άδειες μέσω ΕΣΡ με σταθερό ή μεταβλητό τίμημα (και όχι βέβαια 3 εκατομμύρια που <a href= "http://news247.gr/eidiseis/politiki/tsipras-gia-adeies-terma-oi-aeritzhdes-ta-xrhmata-tha-pane-sto-lao.4241897.html" target=“_blank">υπαινίχθηκε</a> ως εναλλακτική ο κύριος Τσίπρας στο Κιάτο) και θα είχε ανοίξει προς όλους το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, μειώνοντας της επιρροή της “διαπλοκής” και κερδίζοντας περισσότερα χρήματα, για τα ταμεία του κράτους.<br />
<br />
Τώρα διαφημίζει πανηγυρίζοντας, <a href= "http://www.protagon.gr/apopseis/editorial/o-roben-twn-adeiwn-44341219198" target=“_blank”>ως άλλος Ρομπέν</a>, οτι θα διανείμει στις ευπαθείς ομάδες λεφτά που θα λάβει τμηματικά και που είναι εγγεγραμμένα στο μνημόνιο - αν βεβαίως καταφέρει να τα εισπράξει, μετά τους ελέγχους “πόθεν έσχες” και αφού παρέσυρε τους συμμετέχοντες σε πονταρίσματα τόσο υψηλά, που είναι αμφίβολο αν θα επιτρέψουν τη βιωσιμότητα κάποιων καναλιών. Και βεβαίως, <a href= "http://www.protagon.gr/apopseis/editorial/44341219334-44341219334" target=“_blank">με κίνδυνο</a> η άκρως αμφιλεγόμενη αυτή διαδικασία να ανατραπεί από το ΣτΕ, τα ευρωπαϊκά όργανα ή την επόμενη κυβέρνηση. Και τότε, τι θα πει η πολιτεία σε κάποιον που εκταμίευσε μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ; <br />
<br />
Και ποιός θα πληρώσει το “μάρμαρο”; Προφανώς οι εκατοντάδες εργαζόμενοι, που όσες συγχωνεύσεις και αν γίνουν, θα μείνουν στο δρόμο ή θα δουλεύουν με πολύ λιγότερα, εις βάρος της αξίας και της αξιολόγησης των καλύτερων (κόντρα σε όσα ισχυρίζεται <a href= "http://www.huffingtonpost.gr/2016/09/04/politiki-maximou-nd-adeies-_n_11858934.html?1473002176&utm_hp_ref=greece" target=“_blank”>σε non paper</a> το Μαξίμου, τα κανάλια που δεν πήραν άδεια, δεν μπορούν να αντέξουν διαφημιστικά χωρίς τη συμμετοχή στο μπουκέτο της Digea, με τόσους δημοσιογράφους και τεχνικούς). Και φυσικά οι τηλεθεατές και το επίπεδο της αισθητικής και του πολιτικού λόγου στη χώρα, γιατί το μέσο θα γίνει ακόμα πιο φτηνό. <br />
<br />
“Καλά κάνανε και τα σκάσανε οι διαπλεκόμενοι” ακούγεται συχνά, στη καθημερινή καφενειακή ανάλυση γύρω μας. Ποιοί ακριβώς; Η κυβέρνηση δεν πήρε φράγκο από τα συγκροτήματα των κυρίων Μπόμπολα, Ψυχάρη και Βαρδινογιάννη, που κατηγορούσε τόσα χρόνια. Κανένα από τα υπάρχοντα κανάλια που εξασφάλισε άδεια δεν είναι ιδιοκτησίας προμηθευτών του δημοσίου - αντιθέτως, προστέθηκαν νέοι εργολάβοι. “Τουλάχιστον αυτοί προσπάθησαν”, είμαι βέβαιος οτι θα ακούσουμε στο τέλος. Όχι δεν προσπάθησαν, τη <a href= "http://www.athensvoice.gr/politiki/6-simeia-gia-tis-adeies-ton-kanalion" target=“_blank">δική τους διαπλοκή</a> ήθελαν να φτιάξουν, εκτρέποντας την προσοχή από τα δύσκολα, με ένα λαϊκίστικο αφήγημα.<br />
<br />
Μόνο που τα κανάλια δεν τα κλείνεις, τα ωθείς σε εκσυγχρονισμό και σε λειτουργία με κανόνες. Μόνον ολοκληρωτικά καθεστώτα και οι μιμητές τους επιχειρούν να κλείσουν ή να περιορίσουν αντίπαλα ή ενοχλητικά ΜΜΕ. Το αν θα καταφέρουν να ξεπεράσουν την κυβέρνηση Σαμαρά που <a href= "http://prokopisdoukas.blogspot.gr/2013/06/blog-post_16.html" target=“_blank">έκλεισε με επαρχιακό αυταρχισμό </a> της δεκαετίας του ’50 την ΕΡΤ και ρίξουν (με λίγο πιο κουτοπόνηρο τρόπο) “μαύρο” σε 3-4 τηλεοπτικούς σταθμούς, θα το δείξει το άμεσο μέλλον. Υπάρχουν ακόμα πολλά επεισόδια στο <a href= "http://www.enikos.gr/media/406706,Savvidhs-Stenoxwrh8hka-poy-o-Alafoyzos-plhrwse-tosa-liga-BINTEO.html" target=“_blank">κακοστημένο</a> αυτό σίριαλ…<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMFaymYsIS3KveNc-KWnsq0Lcmy68WOVz5cQz_nU-4YCX6kE79vm0gVi7j49W7bQOqLr8TJ4rtOaOPkB4ZK1uzst1N_w2cAYaV80CHPdUTcfWBGHHOsMb84fyI2uK7gllLdA5c-QpueCk/s1600/bacae5471acb7b1a4ef445c92e049848.1000x1000x1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMFaymYsIS3KveNc-KWnsq0Lcmy68WOVz5cQz_nU-4YCX6kE79vm0gVi7j49W7bQOqLr8TJ4rtOaOPkB4ZK1uzst1N_w2cAYaV80CHPdUTcfWBGHHOsMb84fyI2uK7gllLdA5c-QpueCk/s200/bacae5471acb7b1a4ef445c92e049848.1000x1000x1.jpg" width="200" height="200" /></a></div><i>Το κείμενο γράφτηκε για την <a href= "http://www.athensvoice.gr/politiki/i-dimoprasia-toy-rantzoy" target=“_blank”>Athens Voice</a> <br />
<br />
Το σκίτσο είναι του Ανδρέα Πετρουλάκη από την www.kathimerini.gr & το εξώφυλλο από το www.genius.com<br />
<br />
Το post συνοδεύεται από το <a href= "https://www.youtube.com/watch?v=hn3wJ1_1Zsg" target=“_blank”>"Lost On You"</a>, της Αμερικανίδας Laura Pergolizzi.</i><br />
</div>Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-42026022277216675712016-09-01T13:05:00.001+03:002016-09-01T13:39:59.621+03:00“Δρόμοι ζωής” ενός εκσυγχρονιστή ηγέτη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Το 1996 είχα τσακωθεί με όλους τους πολιτικούς συντάκτες που γνώριζα: Επέμεναν οτι ο Άκης Τσοχατζόπουλος έχει τον μηχανισμό και τα “κουκιά” ώστε να εκλεγεί. Εγώ επέμενα οτι η κοινωνία και το κόμμα θα πίεζαν, ώστε να επιβληθεί η δουλειά και η σοβαρότητα, μετά την παρακμή, που χαρακτήρισε τους τελευταίους μήνες της ζωής του Ανδρέα Παπανδρέου. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLA8OvffNQF4ys9dBNoXu_ba7MZRNEEY8UKQR02KLqW93XBpxJ9Fl3IR71lbe1ajFbeJZ1SBmmYpZXjvo1Xeon22snTDimLaNP6dDr7c8utWRmwRUDAkWglyAuVfUhQJwc4i0G1sed6B4/s1600/kwst1-thumb-large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLA8OvffNQF4ys9dBNoXu_ba7MZRNEEY8UKQR02KLqW93XBpxJ9Fl3IR71lbe1ajFbeJZ1SBmmYpZXjvo1Xeon22snTDimLaNP6dDr7c8utWRmwRUDAkWglyAuVfUhQJwc4i0G1sed6B4/s400/kwst1-thumb-large.jpg" width="400" height="250" /></a></div>Συνάντησα τον Κώστα Σημίτη δύο χρόνια μετά, στην καθιερωμένη δεξίωση στο Μαξίμου για τους εκπροσώπους του τύπου. Από κοντά αυτός ο συνεσταλμένος, αλλά αυστηρός, πολλές φορές, πολιτικός σου έδινε την εντύπωση οτι ζούσε σε έναν δικό του, παράλληλο κόσμο. Λίγους μήνες αργότερα, μου προκάλεσε το μεγαλύτερο καρδιοχτύπι πάνω στη δουλειά: Μετέφραζα απευθείας για την ΕΡΤ, όταν ανέβηκε στο βήμα της πανηγυρικής 50ής Συνόδου του ΝΑΤΟ, στη σκιά των βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία - και αντί να εκφωνήσει ένα τυπικό δίλεπτο, όπως όλοι οι ηγέτες, άρχισε να αφηγείται μια παραβολή, από το σκηνικό του εμφυλίου στην Ελλάδα. Για αρκετά δευτερόλεπτα, κανείς δεν καταλάβαινε “πού το πήγαινε”.<br />
<br />
Και μάλλον πολλές φορές, πολλοί δεν καταλάβαιναν “πού το πήγαινε”, αυτός ο “επίμονος κηπουρός” της πολιτικής. Όχι γιατί δεν ήταν άνθρωπος της πιάτσας. Αλλά μάλλον γιατί δεν δεχόταν οτι η πολιτική είναι φανφάρες στο μπαλκόνι και στο στούντιο, παρέκκλιση δηλαδή από δημοκρατικές αρχές, προγράμματα, σχέδια, ουσία, πολιτικές. Ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ με αταλάντευτη αφοσίωση, αλλά ποτέ με ομαδοποιήσεις, ο “καθηγητής που έβαζε βόμβες”, μπορούσε να είναι μειλίχιος και να ακούει τους πάντες, αλλά να μη δέχεται και μύγα στο σπαθί του. Η προγραμματική αντίθεση και η παραίτηση ήταν τα πιο συχνά του όπλα - και δεν ήταν μικροπολιτικοί ελιγμοί. <br />
<br />
Όλα αυτά τα αφηγείται στην πολιτική αυτοβιογραφία του, με τίτλο “Δρόμοι Ζωής”, λίγο πριν κλείσει τα 80 του χρόνια. Οι καταβολές του και τα θραύσματα προσωπικής ζωής που παραθέτει, από τα νιάτα του εως την εκλογή του στην πρωθυπουργία της χώρας και την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, το 1996, είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες πλευρές του βιβλίου. Γιατί βοηθούν να εξηγηθεί ο χαρακτήρας, η κοσμοθεωρία και η συνεπακόλουθη πράξη. <br />
<br />
Η αφήγηση του είναι γραμμική, απλή, κατανοητή, εξαντλητική μερικές φορές - και σίγουρα αποστασιοποιημένη, χωρίς εμπάθειες. Είναι σαφές οτι ο Κώστας Σημίτης θέλει να γράψει την ιστορία, όπως εκείνος την προσλαμβάνει. Να εξηγήσει, ενδεχομένως σε συνοδοιπόρους του, κάποιες από τις κινήσεις της πολυκύμαντης πολιτικής του διαδρομής. Να περιγράψει στους σημερινούς αναγνώστες πώς ήταν η Ελλάδα και πώς άλλαξε. Να βοηθήσει να βρούμε το δρόμο μας ως κοινωνία. Δεν γράφει μυθιστόρημα, αφήνει παρακαταθήκες. <br />
<br />
Ο Κώστας Σημίτης υπερασπίζεται τις επιλογές του με πάθος, αλλά μοιάζει πολλές φορές και να απολογείται στον ιστορικό του μέλλοντος: Ναι μεν η διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80 υποκατέστησε ένα τρικοσμικό και εμφυλιακό κράτος της δεξιάς, που χαρακτηρίστηκε από διώξεις και αδικίες, αλλά δεν θέλησε να επιβάλει έναν μηχανισμό αξιοκρατίας, ώστε οι ανισότητες να μην αντικατασταθούν από ισοπεδωτική επικράτηση της μετριότητας. Χαρακτηριστικό είναι ένα από τα πολλά επεισόδια που διηγείται:<br />
<br />
<b><i>[Υπουργός και μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου υποστήριζε, εκείνη την εποχή, οτι δεν θα έπρεπε να απαιτείται η γνώση ξένης γλώσσας από τους νεοπροσλαμβανόμενους υπαλλήλους της Διπλωματικής Υπηρεσίας! Η απαίτηση των δύο γλωσσών ευνοούσε, κατά την άποψη του, τα παιδιά των μεγαλοαστών. Θεωρούσε λοιπόν σημαντικότερο ζήτημα την κατάργηση των προσόντων, εν ονόματι της ισότητας. Στην πραγματικότητα, όμως, επιδίωκε να διευρύνει τον κύκλο των εξυπηρετήσεων τις οποίες θα μπορούσε να παρέχει].</i></b><br />
<br />
Ο Κώστας Σημίτης στηλιτεύει με κάθε ευκαιρία τις αντιδημοκρατικές πρακτικές, τον συντεχνιασμό και τον πελατειασμό, τον οπαδικό ανταγωνισμό και την εχθρότητα, το “συντηρητικό βαθύ” όπως το αποκαλεί. Διαβάζοντας τον, περνάνε μπροστά από τα μάτια σου όλες οι παθογένειες της Ελλάδας, όλη η υστέρηση της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες. Έμβλημα του ήταν το σύστημα, με την έννοια που έπρεπε να αναζητά η Ελλάδα: Αυτήν του συστηματικού πολιτικού άνδρα- και όχι του “συστημικού”, όπως αρέσκεται να αφορίζει η καφενειακή μας επιπολαιότητα. <br />
<br />
Ευρωπαϊστής από την έναρξη της πορείας του, ακόμα κι όταν ηχούσαν τα λαϊκίστικα συνθήματα “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο” και “να φύγουν οι βάσεις του θανάτου” (που έφυγαν από μόνες τους, αφού είχε υπογραφεί μια ακόμα παράταση της συμφωνίας παραμονής τους), επεδίωξε πάντοτε την αναβάθμιση της χώρας, μέσα από την ευρωπαϊκή συνεργασία. Πάντοτε “αντάρτης”, από την εποχή του ομίλου Παπαναστασίου και της “Δημοκρατικής Άμυνας”, κατηγορήθηκε συχνά ως “σοσιαλδημοκράτης” και “δεξιός”, εν μέσω πομφολύγων του “τριτοδρομικού” ΠΑΣΟΚ. <br />
<br />
Κατήγγειλε πάντοτε το παλαιοκομματικό σύστημα, που αδιαφορούσε για τις γενικότερες πολιτικές και φρόντιζε μόνο να επιλύει τα τοπικά προβλήματα. Βλέποντας μπροστά, τάχθηκε από πολύ νωρίς κατά του σταυρού προτίμησης, που δημιουργεί εμφύλιο ανταγωνισμό στον εκλογικό αγώνα. Στάθηκε, με κόστος, απέναντι τον αρχηγισμό (και τον εθνικισμό) του Αντρέα και του ΠΑΣΟΚ που εκπροσωπήθηκε από τον Κουτσόγιωργα και τον Τσοχατζόπουλο μέχρι τη Δήμητρα Λιάνη και τον Χρήστο Παπουτσή. Και κυρίως στάθηκε απέναντι στο χυδαίο φαινόμενο του αυριανισμού. <br />
<br />
Το επίτευγμα του διαγράφεται ανάγλυφο: Πιστεύοντας στις αξίες και στα προσόντα, ο Κώστας Σημίτης φαίνεται να έχει φτιαχτεί από το σπάνιο εκείνο μέταλλο των ανθρώπων, που δεν δέχονται να αποκλειστούν από πουθενά. Δεν χαρίζει την εξουσία και την πρόσβαση σε αυτήν, ούτε στα “τζάκια” και στους μεγαλοαστούς που είχαν το κοινωνικό προβάδισμα, αλλά ούτε και στους “λαϊκούς εκφραστές και αγωνιστές”, που χρησιμοποίησαν τα κοινωνικά αιτήματα, για να φτιάξουν καριέρες. Το αουτσάιντερ, που κέρδισε την πιο μακρόχρονη πρωθυπουργία και την προεδρία του κόμματος του, σε μια έξαρση απογαλακτισμού του εκλογικού σώματος από τις τρείς παραδοσιακά ισχυρές πολιτικές οικογένειες της χώρας, λοιδορήθηκε ως ο “άχαρος” - λες και οι ηγέτες πρέπει να είναι χαριτωμένοι.<br />
<br />
<b><i>[Αξιολόγηση, σχεδιασμός, μέτρηση αποτελεσμάτων, προϋπολογισμός και έλεγχος δαπανών θεωρούνταν μέσα για να παρακαμφθούν οι καθιερωμένες πρακτικές “κοινωνικής δικαιοσύνης”. Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών ή των δημοσίων υπαλλήλων παρουσιαζόταν από τους ίδιους ως μια αυθαίρετη διαδικασία καθιέρωσης ανισοτήτων]…[Κάθε ορθολογική παρέμβαση αποτελούσε κίνδυνο για όσους είχαν εξασφαλίσει ειδική μεταχείριση στο υπάρχον σύστημα. Τη δυσφημούσαν εκ των προτέρων και την απέρριπταν ρητά.]</i></b><br />
<br />
Και φυσικά λοιδορήθηκε το κυριότερο αίτημα της πολιτικής του πορείας, κάτι που θα έπρεπε να είναι η επικεφαλίδα του Συντάγματος κάθε χώρας που θέλει να προοδεύσει: Ο εκσυγχρονισμός. Ο μεθοδικός πρωθυπουργός με το μπλοκάκι, που δεν είχε εύκολη την επικοινωνιακή ικανότητα, αντιμετωπίστηκε με δυσανεξία από μεγάλη μερίδα του εκλογικού σώματος, ανεξαρτήτως των πολιτικών του προτάσεων, γιατί ξένισε τον παραδοσιακό “ελληναρά”, που θέλει τον ηγέτη του κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν. Ακόμα και σήμερα, δύσκολα θα παραδεχθούν κάποιοι οτι “η χώρα επιβιώνει χάρη στους οικονομολόγους που αναδείχθηκαν από τον Σημίτη”, όπως μου είπε πρόσφατα καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο. <br />
<br />
<b><i>[Αργότερα, όταν ως πρωθυπουργός θα συναντούσα πρώτη φορά τον Βούλγαρο ομόλογο μου, το Υπουργείο Εξωτερικών μου έδωσε ένα υπηρεσιακό σημείωμα για την προετοιμασία της συνομιλίας. Ως κύριο θέμα αναφερόταν η επιστροφή μιας εικόνας της Παναγίας, που την είχαν πάρει οι Βούλγαροι από την Ελλάδα, κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Οι οικονομικές και πολιτικές σχέσεις, είχαν κατά την άποψη των συντακτών του σημειώματος, δευτερεύουσα σημασία. Όπως είναι αυτονόητο, αγνόησα αυτό το σημείωμα.]</i></b><br />
<br />
Και οι προσωπικές του ευθύνες και εξηγήσεις; Μερικές μένουν ημιτελείς. Η αφήγηση δεν περιλαμβάνει την οκταετή πρωθυπουργία του (θα χρειαζόταν ίσως ακόμα ένας τόμος), ωστόσο ο Κώστας Σημίτης παραδέχεται την αδυναμία του πολιτικού συστήματος απέναντι στον έλεγχο του πολιτικού χρήματος και στη διαφθορά, που δεν οφείλεται όμως, όπως λέει, αποκλειστικά στο ΠΑΣΟΚ - το ίδιο ισχυρίζεται και για τον λαϊκισμό. Παραδέχεται επίσης την αστοχία στην επιλογή συνεργατών, ωστόσο δεν αναλύει γιατί δεν άντλησε περισσότερους από τη δεξαμενή της αξίας και του κύρους, ως ένας από τους λίγους που πίστευαν σε αυτήν μέσα στο κόμμα του. <br />
<br />
Οι υψηλές ευρωπαϊκές επιδοτήσεις (42,4 δρχ στις 100 αγροτικού εισοδήματος) που πέτυχε στο τέλος της πρώτης υπουργικής του θητείας ως υπουργός Γεωργίας είχαν τελικά θετικό αποτέλεσμα, στην μετέπειτα νοοτροπία των αγροτών; Μπορεί να καταδικάζει μεν τα γαλάζια ψηφοδέλτια της εκλογής Σαρτζετάκη, αλλά να δικαιολογεί και τη στάση του ΠΑΣΟΚ, απέναντι στη ΝΔ, με το ρήμα “αναγκάστηκε”; Μπορεί απλώς να “διαπιστώνει” εκ των υστέρων τη νοθεία στις εσωκομματικές διαδικασίες ή οτι τα αντισταθμιστικά οφέλη στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς εξυπηρετούν αποκλειστικά τις μίζες; Ίσως σε μια αναθεωρημένη έκδοση χρειάζεται να δοθεί περισσότερος χώρος σε αυτές τις απαντήσεις. <br />
<br />
Το πώς θα καταγραφεί ο Κώστας Σημίτης στην ιστορία είναι υπόθεση του μέλλοντος. Αυτό που είναι σίγουρο είναι οτι αντιτάχθηκε σθεναρά και οργανωμένα σε φαινόμενα, που μας ταλαιπωρούν διαχρονικά και λειτουργούν ανασχετικά στην πρόοδο του τόπου. Διαβάστε την αναφορά του, όχι στο σήμερα, αλλά στην πολιτική πραγματικότητα 20 χρόνια πριν: Σας θυμίζει κάτι;<br />
<br />
<b><i>[Κατά την παρουσίαση των θέσεων του, το κόμμα ακολουθούσε σταθερά το πρότυπο της διαμάχης των δύο πόλων, του καλού και του κακού. Οι εχθροί του ήταν, ανάλογα με την περίσταση, η Δεξιά, η Άκρα Αριστερά, οι Αμερικάνοι, το κατεστημένο, οι διαφωνούντες μέσα στο κόμμα. Εκπρόσωποι του καλού ήταν, κατά περίπτωση, οι λαϊκές μάζες, το ΠΑΣΟΚ και η ηγεσία του, ο Τρίτος Κόσμος κλπ. Η υπεραπλουστευτική αυτή προσέγγιση απέκλειε κάθε αναφορά στους οικονομικούς περιορισμούς και τις υστερήσεις της χώρας, στις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές, στην επιβεβλημένη αφιέρωση πόρων στις επενδύσεις και στην ανάπτυξη. Τα πάντα έμοιαζαν δυνατά. Αν δεν πραγματοποιούνταν, έφταιγαν “άλλοι”: οι Ευρωπαίοι, οι τεχνοκράτες, οι υποστηρικτές αντιλαϊκών πολιτικών, οι δυνάμεις που δρούσαν στα παρασκήνια της πολιτικής.]</i></b><br />
<br />
Ο Κώστας Σημίτης ανέλαβε την πρωθυπουργία μετά από την πιο παρακμιακή πολιτική περίοδο της μεταπολίτευσης (και έδωσε τη σκυτάλη σε μια νέα, αυτή τη φορά πιο επικίνδυνη κατρακύλα). Τότε η κοινωνία είχε δώσει εντολή να σηκώσουμε επιτέλους τα μανίκια και να σοβαρευτούμε. Αναρωτιέται κανείς πότε η ιστορία θα επαναλάβει αυτόν τον κύκλο… <br />
<br />
<br />
<br />
Άλλες παρουσιάσεις του βιβλίου:<br />
<br />
<b><a href= "http://www.kathimerini.gr/838721/article/epikairothta/politikh/dromoi-zwhs-kai-politikhs-toy-k-shmith" target=“_blank">Πάσχος Μανδραβέλης στην Καθημερινή</a> <br />
<a href= "http://www.protoporia.gr/dromoi-zois-pr-429278.html?osCsid=thc6v007upmmmbgoqt9ha0lvm7" target=“_blank">Σίσσυ Αλωνιστιώτου στην Καθημερινή</a> <br />
<a href= "http://www.capital.gr/story/3082653" target=“_blank">Αντώνης Κυριαζάνος στο Capital.gr</a></b> <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijkIRfrclrP8FE42BYkljobUuGB4UZAAcLYIdrTK24HaJqiDaXELgoqWNEYdX2jjeBRWTbmDb_oCXik-VTg1k_onsjKzqIIPOfU-RRxQLaIEf5quO16NqNsODPQCA7JKAHcwxQPePQQy4/s1600/Jb-soul-on-top.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijkIRfrclrP8FE42BYkljobUuGB4UZAAcLYIdrTK24HaJqiDaXELgoqWNEYdX2jjeBRWTbmDb_oCXik-VTg1k_onsjKzqIIPOfU-RRxQLaIEf5quO16NqNsODPQCA7JKAHcwxQPePQQy4/s200/Jb-soul-on-top.jpg" width="200" height="181" /></a></div><i>Το κείμενο γράφτηκε για την <a href= "http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/πολιτικη/«δρόμοι-ζωής»-ενός-εκσυγχρονιστή-ηγέτη" target=“_blank”>Athens Voice</a> <br />
<br />
H φωτό είναι από το βιβλίο & το εξώφυλλο από το www.openculture.com<br />
<br />
Το post συνοδεύεται από το <a href= "https://www.youtube.com/watch?v=RLtRGGKTc6I" target=“_blank”>"September Song"</a>, του μεγάλου James Brown.</i><br />
</div>Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-84030778187853218692016-08-25T12:02:00.001+03:002016-08-26T01:26:15.146+03:00Το "Game Over" των μύθων…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">“Για κάθε μια εξίσωση που βάζεις στο βιβλίο σου, υπολόγιζε να χάνεις τους μισούς αναγνώστες σου”, είχε πει κάποτε στον κορυφαίο φυσικό Stephen Hawking, ο εκδότης του.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaRnIGbyzKc1MHgkSX9nFqs203ri8uS5lDcnKgC9pTI6z20Bzf0IUy79IgNkE7mtnsJ0KTgxIUpbkTXULzd9G47g8vnoxGPTSWYpyla60ioWxEXH06BSxHZ_hLloWSsFnLAw4Qq3TTsCM/s1600/9c93c427-9165-496d-a959-f00375ee5edf.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaRnIGbyzKc1MHgkSX9nFqs203ri8uS5lDcnKgC9pTI6z20Bzf0IUy79IgNkE7mtnsJ0KTgxIUpbkTXULzd9G47g8vnoxGPTSWYpyla60ioWxEXH06BSxHZ_hLloWSsFnLAw4Qq3TTsCM/s400/9c93c427-9165-496d-a959-f00375ee5edf.gif" width="280" height="400" /></a></div>Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου δεν έχει βέβαια εξισώσεις στο βιβλίο του “Game Over”, που δανείζεται τον τίτλο του από την περίφημη φράση του Jean-Claude Juncker για την ελληνική κρίση. Ωστόσο, παραθέτει πλήθος στοιχείων και αριθμών. Και θα περίμενε κανείς οτι ένα βιβλίο, από έναν οικονομολόγο, για τα έξι και πλέον χρόνια της ζωής μας με ύφεση και μνημόνια, θα ήταν τουλάχιστον βαρύ και μελαγχολικό, αν όχι βαρετό. <br />
<br />
Αντιθέτως, ως πρωταγωνιστής της πιο ταραγμένης περιόδου της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας, ο πρώην υπουργός γράφει ένα συναρπαστικό αφήγημα, που διαβάζεται νεράκι, σαν μυθιστόρημα, από την αρχή ως το τέλος. Και με γλώσσα κατανοητή και σχεδόν ποτέ κουραστική, καταγράφει τις γνωστές, αλλά και τις αθέατες πλευρές ενός θρίλερ, τις συνέπειες του οποίου εξακολουθούμε να βιώνουμε. <br />
<br />
Αρχίζοντας από την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ το 2009, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου καταπιάνεται με το προφανές - αυτό που παραμένει τόσο δύσκολο να αποδεχτεί μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας: Οτι το ελληνικό κράτος είχε υπερχρεωθεί την προηγούμενη επταετία, με ασύστολες σπατάλες. Οτι στο τέλος της περιόδου αυτής, το κράτος εισέπραττε 100 και ξόδευε 124, δημιουργώντας έλλειμμα 24 δις, μόνο μέσα σε μια χρονιά. Οτι παρότι η ελληνική κρίση ήταν <a href= "https://www.youtube.com/watch?v=D2li5tB8hq8" target=“_blank">“η πιο ορθόδοξη και προβλέψιμη της Ευρώπης”</a>, αντιμετωπίστηκε με χαρακτηριστική αμεριμνησία. Οτι ο δανεισμός έγινε αδύνατος, όταν οι (απρόσωπες - και όχι “όργανα κάποιας συνωμοσίας”) αγορές έγιναν δύσπιστες οτι η χώρα θα μπορούσε ποτέ να ορθοποδήσει. <br />
<br />
Οτι τα περιβόητα “greek statistics” και οι συνεχείς αποκαλύψεις των λαθροχειριών που είχαν γίνει ανερυθρίαστα, ανεβάζοντας κάθε φορά το έλλειμμα ως ποσοστό του ΑΕΠ σε ολοένα και πιο θηριώδη νούμερα, εμπόδιζαν να κερδηθεί αυτή η απαραίτητη εμπιστοσύνη, παρά τα αλλεπάλληλα μέτρα. Και οτι οι χρόνιες παθογένειες της χώρας και ο μέχρι τότε συνεχής εκτροχιασμός της οικονομίας, το αρνητικό <a href= "https://el.wikipedia.org/wiki/Ισοζύγιο_πληρωμών" target=“_blank">ισοζύγιο πληρωμών</a>, η έλλειψη ανταγωνιστικότητας με τη διαρκή αύξηση μισθών και πρόωρων συντάξεων μετά το 2000 (“πείνας” τους αποκαλούσαν τότε οι συνδικαλιστές), η σαθρή διάρθρωση και λειτουργία του δημοσίου και του παραγωγικού τομέα, η αδυναμία επίλυσης του ασφαλιστικού και η ανισότητα στα φορολογικά βάρη, δημιουργούσαν μια επιπρόσθετη εικόνα ενός “αποτυχημένου” κράτους, που αδυνατούσε να ανήκει στη σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτική και οικονομική πραγματικότητα. <br />
<br />
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου καταγράφει όλες τις παθογένειες, που οδήγησαν στην κρίση και ακολούθως στα μνημόνια (και όχι το ανάποδο όπως επιθυμεί η λαϊκίστικη αφήγηση), καταρρίπτοντας όλους τους μύθους, που λειτούργησαν ως οπλοστάσιο της “αντιμνημονιακής φούσκας”. Τότε που, σε μια πλήρη αναστροφή της πραγματικότητας, <a href= "http://www.protagon.gr/apopseis/editorial/pagoulatos-gia-papak-vivlio-44341149095" target=“_blank”>“οι πυροσβέστες κατηγορήθηκαν ως εμπρηστές”</a>.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7NTDFcXrpKVyGYQc8ylkYOniNhIoBlkkL4HSngO195D-OBG-R0DSyKnCjxPMFRxSMWdilOr4CbZJAKWvMu51a58Q39YBIHhuN2yPhJxdt6RxhhPaF1PN3YDo-YqDeCU4FfqBSv_oBZk0/s1600/CBmftdpUMAAXMzg.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7NTDFcXrpKVyGYQc8ylkYOniNhIoBlkkL4HSngO195D-OBG-R0DSyKnCjxPMFRxSMWdilOr4CbZJAKWvMu51a58Q39YBIHhuN2yPhJxdt6RxhhPaF1PN3YDo-YqDeCU4FfqBSv_oBZk0/s400/CBmftdpUMAAXMzg.jpg" width="400" height="217" /></a></div>Τις παθογένεις του δημόσιου διαλόγου μας, που πήρε φράσεις και τις διέστρεψε δημαγωγικά: Το “λεφτά υπάρχουν” δεν ειπώθηκε ποτέ με την έννοια που του δόθηκε αργότερα, “η πορεία του Τιτανικού” ειπώθηκε μήνες πριν ανέβουν τα spread του δανεισμού, ο διορισμός Γεωργίου (που δήθεν φούσκωσε το έλλειμμα) στην ΕΛΣΤΑΤ συνέβη μήνες μετά την υπογραφή του πρώτου μνημονίου - το γεγονός οτι η υπόθεση αυτή ακόμα ταλαιπωρεί τη νοημοσύνη μας και τη λειτουργία της δικαιοσύνης είναι ενδεικτικό για τον βαθμό κατανόησης της κρίσης από μια κοινωνία, που άγεται και φέρεται από τον λαϊκισμό. <br />
<br />
Τις παθογένειες του πολιτικού προσωπικού και της ρητορικής του, μέσα στο ίδιο του το κόμμα (υπουργοί που έλεγαν οτι έπρεπε να είχαμε πάρει πιο έγκαιρα τα μέτρα, ενώ τότε είχαν σθεναρά αρνηθεί), με την προσπάθεια πολλών σε όλη την πυραμίδα, από το κορυφαίο στέλεχος ως τον τελευταίο συνδικαλιστή, να σαμποτάρουν μια κοινή προσπάθεια αποφυγής της καταστροφής, αρνούμενοι να υλοποιήσουν υπεσχημένες μεταρρυθμίσεις και παίζοντας παιχνίδια προσωπικής στρατηγικής. Αν και “Ιφιγένεια” του κόμματος του, ο Παπακωνσταντίνου είναι πάντως ευγενής με τους συναδέλφους του: Αποφεύγει τις προσωπικές αναφορές, στις περισσότερες περιπτώσεις, αφήνοντας μόνο μερικές σαφείς αιχμές για πρόσωπα και πράγματα. <br />
<br />
Αλλά κυρίως, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου καταγγέλει την ανεύθυνη στάση της τότε αντιπολίτευσης - και ειδικά της αξιωματικής, που αν και υποτίθεται οτι ήταν φιλοευρωπαϊκό κόμμα, επί Σαμαρά μεταλλάχθηκε σε έναν αντιμνημονιακό μπροστάρη, προκαλώντας τεράστια ζημιά στη χώρα και διογκώνοντας το κύμα του λαϊκισμού, με τις συνέπειες που όλοι ξέρουμε - και στο πολιτικό φάσμα. Η απαίτηση του να μπει το ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση Παπαδήμου για λόγους μικροπολιτικής, το αψυχολόγητο και επιβλαβές κλείσιμο της ΕΡΤ, ο λαϊκίστικος ανασχηματισμός του 2014, αλλά και η προσπάθεια Σαμαρά να εμφανίσει ως μόνο δικό του επίτευγμα το πρωτογενές πλεόνασμα που πέτυχε, πατώντας πάνω στο δημοσιονομικό συμμάζεμα που είχε γίνει κατά 80% από τον Παπακωνσταντίνου, είναι μερικές ακόμα από τις αιχμές της αφήγησης. <br />
<br />
Ο πρώην υπουργός φωτίζει βεβαίως και λιγότερο γνωστές πλευρές της κρίσης, τις αλλεπάλληλες συναντήσεις του σε όποιο ευρωπαϊκό forum υπήρχε, την αναζήτηση άμυνας της ευρωζώνης στις αγορές “πριν ανοίξει τη Δευτέρα το Τόκιο”, τις αγωνιώδεις προσπάθειες να στηθεί ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης από το μηδέν, τη συμφωνία της Deuville μεταξύ Merkel και Sarkozy που άλλαξε τα δεδομένα για τη δημοσιονομική πειθαρχία στην Ευρώπη, την επιμονή του Γάλλου Προέδρου για δημοψήφισμα με ερώτημα “Ναι ή όχι στο ευρώ”, τους κλυδωνισμούς και την πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου, με αναφορά και στον ρόλο του Ευάγγελου Βενιζέλου. Και ως τέτοιο, το βιβλίο παραμένει ένα από τα λίγα ντοκουμέντα, ώστε κάποτε να εξηγηθεί πλήρως η ιστορική διάσταση των πραγμάτων.<br />
<br />
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών δεν μένει όμως στην καταγραφή της θητείας του. Σχολιάζει όλη τη συνέχεια της ελληνικής περιπέτειας, πρώτα ως υπουργός Περιβάλλοντος της κυβέρνησης Παπαδήμου - και στη συνέχεια έχοντας αποσυρθεί από την πολιτική. Επισημαίνει πόσο σημαντικό ήταν το PSI, αναλύει την κρίση της Κύπρου, στηλιτεύει την εγκατάλειψη πολιτικών και ασκεί σφοδρή κριτική στους χειρισμούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στην οποία αναγνωρίζει αρχικά σωστούς στόχους για λιγότερη λιτότητα και ελάφρυνση του χρέους.<br />
<br />
Ακολούθως όμως, την επικρίνει οτι επέλεξε τη μετωπική σύγκρουση και βρέθηκε “με πρόγραμμα χωρίς χρήματα, αντί για χρήματα χωρίς πρόγραμμα, που επιθυμούσε”. Και με την κωλυσιεργία και την επιπολαιότητα που επέδειξε, οδήγησε τη χώρα στον τραγέλαφο του δημοψηφίσματος και του νέου επιβαρυντικού μνημονίου. Ο Παπακωνσταντίνου καταλογίζει ερασιτεχνισμό σε όσους προσπαθούσαν να προβάλουν ως εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης άλλες δυνάμεις πλην της Ευρώπης και επισημαίνει οτι το οικονομικό επιτελείο είχε πλήρη γνώση για το επακόλουθο κλείσιμο των τραπεζών, με τους χειρισμούς που έκανε. Παραλλήλως, επισημαίνει πόσο επιζήμια ήταν η ρητορική της διχόνοιας, που ακολούθησε το κόμμα της αριστεράς, για να ανέλθει και να διατηρηθεί στην εξουσία. <br />
<br />
Επίσης, υπεραμύνεται των δικών του χειρισμών, θυμίζοντας οτι η χώρα δεν ήταν “πειραματόζωο”, αλλά έλαβε τη μεγαλύτερη δανειακή βοήθεια στην ευρωπαϊκή ιστορία και απέκτησε για πρώτη φορά έναν σοβαρό “οδικό χάρτη” για τον εκσυγχρονισμό της, οτι η δημιουργία ευρωπαϊκών μηχανισμών στήριξης σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα ήταν πρωτόγνωρη στα χρονικά και επισημαίνει οτι αν οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ για τους περιβόητους “πολλαπλασιαστές” ήταν πιο κοντά στην πραγματικότητα, τα πράγματα θα ήταν χειρότερα για την Ελλάδα. “Η αναπτυξη πάντως δεν θα γυρίσει απλώς με λιγότερη λιτότητα”, καταλήγει ο συγγραφέας.<br />
<br />
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου αναφέρεται βεβαίως και στην προσωπική ποινική του περιπέτεια, ως “αποδιοπομπαίος τράγος” όλου του πολιτικού συστήματος - ο “άνθρωπος που έφερε τα μνημόνια στη χώρα”. Η άκρως <a href= "http://prokopisdoukas.blogspot.gr/2012/12/blog-post_31.html" target=“_blank">αμφιλεγόμενη διαδικασία</a> παραπομπής του για τα ονόματα των συγγενών του που δεν βρέθηκαν σε ένα μεταγενέστερο στικάκι, η αθωωτική γι αυτόν ψήφος τόσο του εισηγητή της υπόθεσης, όσο και του Προέδρου του Ειδικού Δικαστηρίου, αλλά και η πολιτική διάσταση της καταδίκης του με την ελάχιστη δυνατή ποινή, μόνο για ένα πλημμέλημα, κάνουν κάθε καλοπροαίρετο παρατηρητή να διατηρεί τεράστιες επιφυλάξεις για την ποιότητα της πολιτικο-δικαστικής μας ζωής. <br />
<br />
Όταν έγινε για πρώτη φορά εκπρόσωπος τύπου του ΠΑΣΟΚ, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου δημιούργησε την εντύπωση οτι είχε μια φυσική ικανότητα, που τόσο λείπει από το δημόσιο βίο μας: Δεν μιλούσε με την ξύλινη γλώσσα των πολιτικών. Τώρα δείχνει οτι αυτό το ταλέντο του συγκροτημένου και ουσιαστικού λόγου είναι το ίδιο ισχυρό και στο γραπτό κείμενο. Το “Game Over”, γραμμένο τόσο στα αγγλικά, όσο και στα ελληνικά, είναι σίγουρα μια γοητευτική όσο και χρήσιμη μαρτυρία για τη μελέτη της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας - και της μεγαλύτερης ίσως κρίσης που πέρασε η Ενωμένη Ευρώπη.<br />
<br />
Γράφει ο Παπακωνσταντίνου τη δική του, υποκειμενική ματιά για τα γεγονότα και την ερμηνεία τους; Προφανώς. Αποκρύπτει ενδεχομένως τα δυσάρεστα για αυτόν, καλύπτοντας τις αδυναμίες και τα λάθη του; Ίσως. Η αφήγηση του πάντως, ρευστή και διάφανη, τον δικαιώνει. Και 4 μήνες τώρα που έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο, αλλά και όλα τα προηγούμενα χρόνια, δεν έχει παρουσιαστεί κάποια στέρεη επιχειρηματολογία, που να ανατρέπει τη δική του. Θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε, αν υπάρξουν ποτέ σοβαρά διατυπωμένες απαντήσεις. Η σιωπή και το αδιάφορο σφύριγμα των επικριτών του δεν προοιωνίζεται κάτι τέτοιο. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-2zZsc3GWE8ETQOmoR32ngUkKaHQhH2-lGTa3YMf-NGsQJLXF12VLsExXj1W3h8TG79exI6OH56yN6l_Z6T8-6_jdB9JhQD8wOTfnFPhIJADi2Gux1eO8syo3iUOPeN4P8FP94vyWkcA/s1600/display.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-2zZsc3GWE8ETQOmoR32ngUkKaHQhH2-lGTa3YMf-NGsQJLXF12VLsExXj1W3h8TG79exI6OH56yN6l_Z6T8-6_jdB9JhQD8wOTfnFPhIJADi2Gux1eO8syo3iUOPeN4P8FP94vyWkcA/s200/display.jpg" width="200" height="200" /></a></div><i>Το κείμενο γράφτηκε για την <a href= "http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/πολιτικη/το-«game-over»-των-μύθων" target=“_blank”>Athens Voice</a> <br />
<br />
H φωτό είναι από το www.eirinika.gr & το εξώφυλλο από το www.americansongwriter.com<br />
<br />
Το post συνοδεύεται από το <a href= "https://www.youtube.com/watch?v=aMZ4QL0orw0" target=“_blank”>"Love & Hate"</a>, από το τελευταίο άλμπουμ του Βρετανού Michael Kiwanuka.</i><br />
</div>Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-44856070276621577302016-08-18T14:04:00.000+03:002016-08-18T14:04:07.051+03:00Ολόσωμη ανελευθερία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
Μεγάλη συζήτηση πυροδοτήθηκε και πάλι από μια εικόνα: <a href= "http://www.dailymail.co.uk/news/article-3728996/The-contrasting-cultures-brought-Olympics-Perfectly-timed-photograph-showing-Egyptian-German-volleyball-players-highlights-divide-teams.html" target=“_blank">Αυτή</a> της Αιγύπτιας βολεϊμπολίστριας να πηδάει στο φιλέ πάνω από την άμμο, με το σώμα καλυμμένο από την κορφή ως τα νύχια και hijab στο κεφάλι, απέναντι στη Γερμανίδα αντίπαλο της με το (για κάποιους σεξιστικό) μπικίνι. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4zUtpRW86_YmXDj4Zv7rR2PuEPlLEzLzXPcCGH5MkFcrKLM2dumLfkZMmvCU7nTWhiEh_RCSQ9bzWEsk1LWLjP-WeflY7EYJwC5hJKeoygWZgbyoczghZIc2lspQXt67vwnGCj6migDY/s1600/Tehran-ca.-1960s-1970s-9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4zUtpRW86_YmXDj4Zv7rR2PuEPlLEzLzXPcCGH5MkFcrKLM2dumLfkZMmvCU7nTWhiEh_RCSQ9bzWEsk1LWLjP-WeflY7EYJwC5hJKeoygWZgbyoczghZIc2lspQXt67vwnGCj6migDY/s400/Tehran-ca.-1960s-1970s-9.jpg" width="400" height="380" /></a></div>Θα μπορούσε να πει κανείς οτι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ως παγκόσμια γιορτή όλων των χωρών που συμμετέχουν, πρέπει να είναι ελεύθερο πεδίο επίδειξης της ιδιαιτερότητας της καθεμιάς. Γι αυτό και οι κανόνες για την ένδυση των αθλητριών στο συγκεκριμένο άθλημα χαλάρωσαν από το 2012, επιτρέποντας και την πλήρη κάλυψη του σώματος. <br />
<br />
Ο εντοπισμός όμως της ισλαμικής αυτής “ανορθογραφίας” (για τα δυτικά μάτια), επικρίθηκε με σφοδρότητα, από δήθεν προοδευτικούς ανθρώπους. Αφετηρία της επίκρισης, μια παραπληνητική βεβαιότητα - αυτή που επικαλούνται πολλές μουσουλμάνες γυναίκες: “Είναι απόλυτα ελεύθερη επιλογή μου να ντυθώ έτσι”. Όχι, δεν είναι, όσο κι αν νομίζετε οτι έτσι είναι - για να παραφράσουμε τον Πιραντέλλο. <br />
<br />
Το επιχείρημα θυμίζει την επίκληση της “ελεύθερης επιλογής” των Ελλήνων Χριστιανών Ορθόδοξων να δηλώνουν το θρήσκευμα τους στις ταυτότητες, πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Τότε που μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας, με περισσή καθυστέρηση, πάσχιζε να αντιληφθεί (ή παρίστανε κουτοπόνηρα οτι δεν καταλαβαίνει) τι σημαίνουν οι θρησκευτικές και άλλες διακρίσεις. Κι οτι όταν κάποιοι είναι “ελεύθεροι” να δηλώνουν την επικρατούσα θρησκεία σε κρατικά έγγραφα, τότε κάποιοι άλλοι υφίστανται πιθανώς τις συνέπειες του να μην τη δηλώσουν. <br />
<br />
Προφανώς και η μαντήλα που φορούσε με χάρη και κομψότητα η Τζάκι Κέννεντι ήταν πραγματικά ελεύθερη, δική της επιλογή - και δεν συμβόλιζε τίποτα. Η λόγω θρησκευτικής σεμνοτυφίας κάλυψη όμως του σώματος (ακόμα κι αν είναι εντελώς αταίριαστη με την περίσταση) δεν είναι μια “αθώα” δήλωση. Προκύπτει από τα ήθη της ανισότητας και της σεξουαλικής υποκρισίας. Αν η απόκρυψη σχεδόν κάθε δερματικής επιφάνειας στις ισλαμικές χώρες αφορούσε εξίσου και τα δύο φύλα, θα είχαμε μια τελείως διαφορετική συζήτηση. Δεν είναι όμως αυτή η περίπτωση.<br />
<br />
Η συνειδητή ή ασυνείδητη συμμετοχή σε μια πράξη που εμβαθύνει τον ρατσισμό δεν μπορεί να είναι αποδεκτή ως “ελεύθερη” επιλογή. Ειδικά απέναντι στα θύματα της ανισότητας, θα πρέπει να στεκόμαστε με διάθεση κατανόησης, αλλά και ανυποχώρητα, ως προς τις αντιλήψεις που δημιουργούν την καταπίεση που υφίστανται. Το πρώτο πράγμα που κάνει ένα καταπιεστικό σύστημα είναι να προσπαθεί να μας πείσει για τη συναίνεση των θυμάτων. Το ίδιο πολλές φορές και τα ίδια τα θύματα. <br />
<br />
Η ύπαρξη αναρίθμητων φαλλοκρατικών ή άλλων ρατσιστικών συμπεριφορών στον δυτικό κόσμο δεν θα πρέπει να ακυρώνει επ’ ουδενί αυτή τη στάση. Ο σεξισμός δεν αντιμετωπίζεται με συμψηφισμούς πουριτανισμού. Έτερον εκάτερον. Η διαρκής προσπάθεια για τη μη αντιμετώπιση της γυναίκας ως σεξουαλικού αντικειμένου, με την κάλυψη του σώματος “ώστε οι γυναίκες να μην είναι ξεδιάντροπες” (όπως είχε πει κάποτε η γυναίκα ενός Πακιστανού φίλου) ή απλώς “ελκυστικές” (όπως είχε πει ο ίδιος ο Πακιστανός), ακολουθεί τον εντελώς λάθος δρόμο της οπισθοχώρησης. <br />
<br />
Σε μερικές από τις πιο προοδευτικές Ηνωμένες Πολιτείες, οι πολιτικές εναντίον των διακρίσεων φτάνουν ακόμα και σε υπερβολές ή σε αδικίες. Σε αυτό το τεράστιο χωνευτήρι πολιτισμών (όπου μόλις πριν από μερικές δεκαετίες η <a href= "https://en.wikipedia.org/wiki/Rosa_Parks" target=“_blank">Rosa Parks</a> έγινε σύμβολο γιατί αρνήθηκε να σηκωθεί από το απαγορευμένο γι αυτήν κάθισμα λεωφορείου), κάποια μέλη μειονοτήτων καταλαμβάνουν κάθε χρόνο με ποσοστώσεις θέσεις σε πανεπιστήμια ή σε άλλους δημόσιους φορείς, εις βάρος κάποιου λευκού άνδρα με περισσότερα προσόντα. Ακόμα και η - τόσο σημαντική για την πρόοδο της χώρας - αξιοκρατία παρακάμπτεται, ώστε να καταπολεμηθούν οι διακρίσεις. Η κοινωνία έκρινε πολύ σωστά, οτι οι αντιρατσιστικές πολιτικές έχουν μεγαλύτερη σημασία. <br />
<br />
Πριν από μερικά χρόνια, μια <a href= "https://en.wikipedia.org/wiki/Martha_McSallyl" target=“_blank">Αμερικανίδα σμήναρχος</a> (και η πρώτη πιλότος που διοίκησε μοίρα μαχητικών) άσκησε ένδικα μέσα κατά του Υπουργείου Άμυνας της χώρας της, γιατί τα ήθη της Σαουδικής Αραβίας την υποχρέωναν, κατά τη διάρκεια της θητείας της εκεί, να κυκλοφορεί πάντοτε με συνοδεία άνδρα υπαξιωματικού (που παρίστανε τον σύζυγο της) - και πάντοτε στο πίσω κάθισμα, με μαντήλα, καθώς απαγορευόταν να οδηγεί! Έμοιαζε ωσάν η υπερσυντηρητική αραβική χώρα να έδινε την απάντηση στην υποκρισία της “συμμαχικής ισότητας”, με την σεξουαλική υποκρισία. Παρόλο που οι ΗΠΑ δεν παραδέχτηκαν ποτέ οτι αιτία ήταν η μήνυση της πιλότου, η επίσημη πολιτική άλλαξε. <br />
<br />
Η Αιγύπτια αθλήτρια, όπως και κάθε άλλη, έχει βεβαίως τη δυνατότητα να φασκιώσει το σώμα της όπως επιθυμεί - τόσο στη χώρα της, όσο και σε διεθνείς αγώνες. Ας μην βαυκαλίζεται όμως, ούτε αυτή, αλλά ούτε όσοι την υποστηρίζουν άκριτα στη δύση, οτι αυτό είναι “μια ελεύθερη επιλογή”. Κι αν μεθαύριο η ίδια ή κάποια άλλη γυναίκα ζητήσει να απολαμβάνει τα οφέλη μιας φιλελεύθερης, ανοιχτής δυτικής δημοκρατίας, τότε θα πρέπει να υπερβεί αυτή την υποκρισία. Γιατί αυτό επιτάσσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα (για τα οποία τόσο πολύ αυτή και οι συμπατριώτες κόπτεται σε άλλες περιπτώσεις - και πολύ σωστά), οι διεθνείς συμβάσεις κατά των διακρίσεων, οι αρχές και οι αξίες του ευρωπαϊκού και του δυτικού πολιτισμού. <br />
<br />
Και βεβαίως, οι απαγορεύσεις (σαν και <a href= "http://www.bbc.com/news/world-europe-37062354?ns_mchannel=social&ns_campaign=bbc_have_your_say&ns_source=twitter&ns_linkname=news_central" target=“_blank"> αυτή</a> του δημάρχου των Καννών να μην εμφανίζονται οι γυναίκες με “burkini” στην παραλία) μπορεί να είναι ο λάθος δρόμος, στις περισσότερες περιπτώσεις - εκτός αν οι γυναίκες εκπροσωπούν επίσημα την πολιτεία. Οι φιλελεύθερες κοινωνίες όμως, που έχουν κάνει μεγάλα βήματα στην αντιμετώπιση των διακρίσεων μεταξύ των δύο φύλων, οφείλουν να αναπτύξουν πολιτικές αποθάρρυνσης κάθε συμβόλου υποβιβασμού της γυναίκας, στο όνομα μιας δήθεν προοδευτικής ανοχής των διαφόρων “πολιτισμικών εκφράσεων” - δικαιώματα αλά καρτ δεν υπάρχουν, όσο κι αν όλα τα κράτη, από την Ανατολή ως τη Δύση, τα παραβιάζουν, λιγότερο ή περισσότερο.<br />
<br />
Αυτές έχουν το χρέος απέναντι στην ανθρωπότητα να διαφυλάξουν και να εμβαθύνουν κατακτήσεις ισότητας. Για το καλό όλων. Και γιατί τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι διεθνείς συνθήκες για την προάσπιση τους είναι πάνω από τις επιδιώξεις ή τις “ελευθερίες” κάθε έθνους, κράτους ή κοινωνίας, που επιθυμεί να γυρίζει το ρολόι της ιστορίας προς τα πίσω. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOYoKjXlg2kLxtt7zNKZDL6Fxz7-yY3Pk293n71pilAC8O0hU_HlgdFRWcvhRIPWp1FDHlOqGM39N8dVTJvKmromwGpuNi7LlNAKk_eGtSzQTBa9ItvBr8zTU9D1jtf8MQJ7ZL5cfaOZE/s1600/dany_brillant_-_damien_sargue_-_roch_voisine-la_belle_vie_s.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOYoKjXlg2kLxtt7zNKZDL6Fxz7-yY3Pk293n71pilAC8O0hU_HlgdFRWcvhRIPWp1FDHlOqGM39N8dVTJvKmromwGpuNi7LlNAKk_eGtSzQTBa9ItvBr8zTU9D1jtf8MQJ7ZL5cfaOZE/s200/dany_brillant_-_damien_sargue_-_roch_voisine-la_belle_vie_s.jpg" width="200" height="200" /></a></div><i>Το κείμενο γράφτηκε για την <a href= "http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/πολιτικη/ολόσωμη-ανελευθερία" target=“_blank”>Athens Voice</a> <br />
<br />
H φωτό είναι από το www.vintag.es (και απεικονίζει κορίτσια στην Τεχεράνη των sixties) & το εξώφυλλο από το www.hitparade.ch<br />
<br />
Το post συνοδεύεται από το <a href= "http://video.lefigaro.fr/figaro/video/le-clip-de-la-belle-vie-avec-dany-brillant-roch-voisine-et-damien-sargue/2688445162001/" target=“_blank”>"La Belle Vie"</a>, με τους Dany Brillant, Roch Voisine et Damien Sargue.</i><br />
</div>Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-23551612234887369732016-01-12T15:45:00.000+02:002016-01-13T23:21:02.473+02:00Επιτέλους ο θρίαμβος του βιογραφικού…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Η επιτυχία του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν είναι μόνο μια υπόθεση εσωτερικών κομματικών διεργασιών και συμμαχιών με βάση το συμφέρον, που δυστυχώς αναπόφευκτα υπάρχουν πάντα στην πολιτική. Φαίνεται να είναι μια τομή στα ελληνικά πολιτικά πράγματα, κυρίως λόγω των συμβολισμών της.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJLCG5lL_u8UGvL_mEJjhx-wNAaXOyp-PBblIVdO100Jb2gi5zhjm97ISB5FYkdK3aMcQh2xxsgu612GwSWKgF9VY9DB4NcHRutSptz3nLFNfhLPgk6UpEkwgFPcUqqujEkzJlGS6Fua8/s1600/CYWtTFtWsAA7pNW.jpg-large.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJLCG5lL_u8UGvL_mEJjhx-wNAaXOyp-PBblIVdO100Jb2gi5zhjm97ISB5FYkdK3aMcQh2xxsgu612GwSWKgF9VY9DB4NcHRutSptz3nLFNfhLPgk6UpEkwgFPcUqqujEkzJlGS6Fua8/s400/CYWtTFtWsAA7pNW.jpg-large.jpeg" /></a></div>Ο 47χρονος πολιτικός ξεκίνησε την πορεία του προς την αρχηγία ως outsider, δείχνοντας οτι δεν έχει τίποτε να χάσει. Στο πλεονέκτημα αυτό, που διευκολύνθηκε από το φιάσκο και την αναβολή της πρώτης εκλογικής διαδικασίας (εκεί δέχτηκε και το πρώτο πλήγμα ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, γιατί εν μέρει το χρεώθηκε), προστέθηκε μια προσεγμένη και στοχευμένη σύγχρονη καμπάνια, που βρήκε το χρόνο να ξεδιπλωθεί: Δεν συμμετείχε σε “κατινιές", εξέφρασε σαφή και τολμηρό πολιτικό λόγο, έδειξε να μη φοβάται ούτε την ευθύνη - ούτε και κανέναν άλλον. <br />
<br />
Έδειξε να μην φοβάται ούτε αυτά που του χρέωναν οι αντίπαλοι του ως μειονεκτήματα: Σαν ο ίδιος να ήταν “τεφάλ”, δεν κόλλησαν ποτέ επάνω του. Το σοβαρότερο, ο νεποτισμός και το βαρύ φορτίο της οικογένειας Μητσοτάκη, εκτοπίστηκαν από την εξαφάνιση του επιθέτου (μεγάλη επιτυχία το να αποκαλείται “Κυριάκος” σκέτο) και την αποστασιοποίηση (σχεδιασμένη ή όχι, δεν έχει σημασία) της αδελφής του Ντόρας Μπακογιάννη. <br />
<br />
Ο μεγάλος θρίαμβος όμως του νέου αρχηγού της ΝΔ ήταν οτι βρήκε απέναντι του και υπερνίκησε ένα μέτωπο παλαιοκομματισμού, εθνολαϊκισμού, αναξιοκρατίας και κυρίως το αφανές αλλά απροσχημάτιστο “νταβατζηλίκι” της καραμανλικής εξουσίας στο κόμμα: Ευριπίδης Στυλιανίδης, Νικήτας Κακλαμάνης, Ευάγγελος Αντώναρος και μερικά ακόμα εξαπτέρυγα του Καραμανλισμού εκδήλωσαν την απέχθεια τους προς τον “νεοφιλεύθερο” υποψήφιο. Μαζί και η αριστερά του Αλέξη Τσίπρα, που προτιμούσε εμφανώς τον αντίπαλο του, με “κουμπάρο” τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον οποίον είχε τολμηρά <a href= "http://alexacos.blogspot.gr/2016/01/blog-post_11.html" target=“_blank”>αρνηθεί να ψηφίσει</a>, μόνος, ο Κυριάκος Μητσοτάκης. <br />
<br />
Όλο αυτό το τοπίο, ήταν και το μοιραίο λάθος. Όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν με υποψήφιους που θεωρήθηκε οτι στηρίζονται από τη διαπλοκή, μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων της ΝΔ αντέδρασε στην προσπάθεια για συνέχιση μιας μίζερης παλαιοκομματικής νομιμότητας. Ακόμα περισσότερο, με τον πυκνό πολιτικό χρόνο του τελευταίου έτους, πολλοί αντέδρασαν ακόμα και στην ιδέα της συναίνεσης με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. <br />
<br />
Αν και γενικά μετριοπαθής, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έπαιξε έξυπνα το παιχνίδι του ασυμβίβαστου. Σε μια χώρα που μερίδα της αριστεράς αλλά και της δεξιάς θεωρεί με άγνοια και αφέλεια οτιδήποτε προέρχεται από τη δύση, ως “νεοφιλελεύθερο” (ακόμα κι αν συνοδεύεται από καταιγισμό φόρων), ήταν τελικά εύκολη δουλειά για το νέο αρχηγό να αντιτάξει το νέο και σύγχρονο, απέναντι στο λαϊκίστικο. <br />
<br />
Μία ακόμα κατηγορία, που θα μπορούσε να απωθήσει τους προοδευτικότερους από τους υποστηρικτές του, οτι δηλαδή συνεργάστηκε με τους προερχόμενους από την ακροδεξιά Γεωργιάδη και Βορίδη ή τον Τζιτζικώστα, έπεσε στο κενό. Είχε φροντίσει να την ακυρώσει η δις μετεκλογική συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με ένα κόμμα, στην άλλη άκρη του πολιτικού φάσματος, που αφήνει παρασάγγας πίσω του τη ΝΔ στον ακροδεξιό λαϊκισμό. Άλλωστε, και ο Μειμαράκης να έβγαινε, με τους ψήφους των δύο άλλων υποψηφίων θα τα κατάφερνε. Ακόμα και ο Αντώνης Σαμαράς, που στήριξε στον β’ γύρο τον Μητσοτάκη, συγκαταλέγεται στους χαμένους της αναμέτρησης: Στην αρχή μοίρασε τις δυνάμεις του μεταξύ Τζιτζικώστα και Γεωργιάδη - και στη συνέχεια δεν πιστώθηκε τίποτα, αποτυγχάνοντας με μαεστρία, ακόμη μια φορά. <br />
<br />
Η συντηρητική παράταξη, βρέθηκε σε μια καμπή της ιστορίας της, σε παρόμοια θέση με αυτήν του ΠΑΣΟΚ, όταν έπρεπε να διαλέξει μεταξύ του εκσυγχρονιστή και “αντάρτη” Σημίτη και του πανίσχυρου κομματικά και “νομιμόφρονα” Τσοχατζόπουλου (που εθεωρείτο από όλους, πλην ολίγων διορατικών, το ακλόνητο φαβορί). Και κατ’ αναλογία, λειτούργησε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης της. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδειξε οτι μπορεί να διεισδύσει στον κεντροαριστερό χώρο και να κινητοποιήσει μερίδα του κόσμου του. Και αυτός ο φόβος, είναι που λειτουργεί στο απέναντι στρατόπεδο, ενθουσιάζοντας τους οπαδούς της ΝΔ: οτι στις επόμενες εκλογές, προκειμένου να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι πολύ πιθανό να ψηφίσουν για πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη, ακόμα και ψηφοφόροι που δεν έχουν ποτέ στη ζωή τους διανοηθεί να μετακινηθούν προς τη συντηρητική παράταξη. <br />
<br />
Το “crossover” αυτό οφείλεται σε βαθύτερες διεργασίες στην ελληνική κοινωνία - και στην ουσία στον διχασμό, που μας ταλανίζει τα τελευταία χρόνια: Μεταξύ ενός απομονωτικού και αντιευρωπαϊκού λαϊκισμού και της αγωνίας να παραμείνουμε μια χώρα με δυτικό τρόπο ζωής, εμβαθύνοντας το ευρωπαϊκό κεκτημένο, αντί να το αποδομήσουμε - όσο και αποπροσανατολισμένη να είναι η Ευρώπη, τον τελευταίο καιρό. <br />
<br />
Η κουτοπόνηρη προσπάθεια να περιοριστεί το εκλογικό σώμα στους ακραιφνείς νεοδημοκράτες, με την υπογραφή ενός κειμένου περί ακλόνητων αρχών της Νέας Δημοκρατίας - ποιές είναι αυτές άραγε, ο “Καραμανλισμός” που εξέπεσε; - ήταν ένα ακόμα εμπόδιο, γι αυτόν που πρέσβευε ένα σύγχρονο, ανοιχτό, ουσιαστικά φιλοευρωπαϊκό κόμμα, το οποίο δεν περιχαρακώνεται στα μέλη του. Οι εποχές όμως προχωρούν και η κληρονομιά της ανοιχτής ψηφοφορίας για τον ΓΑΠ έκανε πολλούς που δεν ήταν οπαδοί, να σπεύσουν να συμμετάσχουν. <br />
<br />
Το κομμάτι της κοινωνίας που δεν διαπραγματεύεται τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, όπως εκφράστηκε και με το “Ναι” στο δημοψήφισμα του Ιουλίου, δεν έχασε την ευκαιρία να στηρίξει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τον υποψήφιο που θεωρεί οτι μπορεί να διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο για τη χώρα. Τα τραύματα άλλωστε μιας περιπετειώδους χρονιάς που έπαιξε στα ζάρια την ευρωπαϊκή μας υπόσταση, ο φόβος για ένα γεωπολιτικό περιβάλλον όλο και πιο επικίνδυνο και η ανάγκη να μην επαναληφθούν ή επιδεινωθούν φαινόμενα όπως το κλείσιμο των τραπεζών και οι περιορισμοί κεφαλαίων, οδήγησαν χιλιάδες νέους ψηφοφόρους στην κάλπη, αλλά και πολλούς παλαιότερους να σκεφθούν πιο τολμηρά.<br />
<br />
Κι εδώ είναι ο ακόμα πιο σημαντικός συμβολισμός: Απέναντι σε έναν πρωθυπουργό που με δυσκολία κινείται σε διεθνές περιβάλλον, τόσο από πολιτική κουλτούρα όσο και από εργαλεία κατανόησης του πώς λειτουργεί ο πλανήτης, οι ψηφοφόροι του Κυριάκου Μητσοτάκη έδειξαν να κατανοούν την ανάγκη να υπερβούν τις αδυναμίες των πατεράδων τους (ή και των ίδιων τους των εαυτών) και να επιλέξουν όχι έναν πολιτικό που είναι (κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν) μέτριος ή “χαρισματικός”, αλλά την αξιοκρατία ενός λαμπερού βιογραφικού. Ακόμα κι αν αυτό δεν αρκεί από μόνο του για να κυβερνήσεις σωστά, έχει γίνει πια αντιληπτό οτι μια χώρα σε βαθειά κρίση δύσκολα θα βγει από το τέλμα, όταν είναι είδηση για τα διεθνή μέσα οτι ο νέος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ξέρει καλά πολλές ξένες γλώσσες κι έχει πλούσιες διεθνείς σπουδές και επαγγελματική εμπειρία, αντί κομματικών και “αγωνιστικών” περγαμηνών.<br />
<br />
Υπό μία έννοια, αυτοί <a href= "http://www.protagon.gr/scripta/editorial/zoria-gia-syriza-potami-pasok-44341021138" target=“_blank”>που πρέπει κυρίως να φοβούνται</a>, μετά την επικράτηση Μητσοτάκη, είναι τα όμορα κόμματα, όπως το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ, που κινδυνεύουν να απωλέσουν μέρος των ψηφοφόρων τους, στον επερχόμενο διπολισμό. Πρώτη αντέδρασε, με μια αμυντική <a href= "http://www.liberal.gr/arthro/27966/epikairotita/2016/f-gennimata-me-tis-apopseis-tou-kuriakou-mitsotaki-mas-chorizei-abussos.html" target=“_blank”>δήλωση περί “νεοφιλελευθερισμού”</a>, η Φώφη Γεννηματά - κάνοντας το χειρότερο που θα μπορούσε. <br />
<br />
Γιατί όταν έχεις <a href= "http://news.in.gr/greece/article/?aid=1500047852" target=“_blank”>απουσιάσει από την ιστορικά καθυστερημένη ψηφοφορία</a> στη Βουλή και ο νέος αρχηγός της συντηρητικής παράταξης έχει δηλώσει εξ αρχής τολμηρά οτι θα ψηφίσει υπέρ του Συμφώνου Συμβίωσης των ομοφύλων ζευγαριών, δύσκολα μπορείς να πείσεις οτι είσαι προοδευτικότερη του αντιπάλου σου. Αντιθέτως, αν διατυπώσεις με σαφήνεια μεταρρυθμιστικό λόγο και δημιουργήσεις την απαραίτητη ανανέωση και δυναμική, όπως έκανε στο χώρο του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν έχεις να φοβηθείς, ούτε <a href= "http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/πολιτικη/ο-κυριάκος-και-η-κεντροαριστερά" target=“_blank”>την ώσμωση των ιδεών</a>, ούτε την απορρόφηση των ψηφοφόρων σου. <br />
<br />
Άν όμως δεν έχεις σαφές πολιτικό στίγμα ή φλερτάρεις με τον βαθύ λαϊκισμό μιας βαλκανικής κοινωνίας που δεν θέλει να απωλέσει τα ευρωπαϊκά της προνόμια, τότε δύσκολα θα αποφύγεις τη συρρίκνωση ή την εξαφάνιση. Κάτι που πρέπει να σκεφτούν πολύ καλά και στο Μέγαρο Μαξίμου, μελετώντας το πώς διογκώθηκαν από το 4% στο 36%. Και επιπλέον, αν η κληρονομιά της ρητορικής τους (που ακόμα συνεχίζεται) επιτρέπει την επί μακρόν την κατάληψη του χώρου, που η σύγχρονη κεντροδεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη μας ξαναθύμισε οτι υπάρχει (ακόμα και με ελάχιστη κομματική έκφραση), αριστερότερα του κέντρου. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhphi_i9v4FZf5dlIHdF24JwAGrmHkezPeuxOpvgxUGbdwo5gO4cRLAXJLQ-JKu_W_1qrsiLrZrwLBhdbCS5pAwLvMJsi0YghBN7y2i7OzroWruAVQ-I-nQpVCtlDlgpWsJ1XnJP4yqdJc/s1600/51poDWNW3-L._SS280.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhphi_i9v4FZf5dlIHdF24JwAGrmHkezPeuxOpvgxUGbdwo5gO4cRLAXJLQ-JKu_W_1qrsiLrZrwLBhdbCS5pAwLvMJsi0YghBN7y2i7OzroWruAVQ-I-nQpVCtlDlgpWsJ1XnJP4yqdJc/s200/51poDWNW3-L._SS280.jpg" /></a></div><i>Το κείμενο γράφτηκε για την <a href= "http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/πολιτικη/επιτέλους-ο-θρίαμβος-του-βιογραφικού?platform=hootsuite" target=“_blank”>Athens Voice</a> <br />
<br />
O πίνακας είναι από τη wikipedia, το σκίτσο από την www.kathimerini.gr και το εξώφυλλο από το www.amazon.com<br />
<br />
Το post συνοδεύεται από το κορυφαίο πολιτικό κομμάτι του μεγάλου απόντα, Thin White Duke: <a href= "https://www.youtube.com/watch?v=ydLcs4VrjZQ" target=“_blank”>"Young Americans"</a></i><br />
</div>Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-54833482133796320812015-11-15T19:08:00.000+02:002016-01-12T15:35:19.463+02:00Greece in Crisis: the Effects of Social Media<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">— The extensive use of social media in Greece coincided with the greek crisis. But not only the financial crisis. On the 6th of December 2008, a 16-year old pupil, Alexis Grigoropoulos, was shot by a policeman in the district of Exarchia. The following days, the centre of Athens was in flames - there was extensive damage to traditional and government buildings, arson and even looting in some cases. The rage in the internet was apparent - and twitter (together with mobile phones’ SMS) helped spread the word. The police remained inactive, following orders, in order to avoid a second death. The same was repeated - not to that extent though - the following years, on December 6th.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvik3BA3OKhgB9uuqDC_6MH1QbU4fv_G53Rypin2J4OHgLi4qJRiZHLF-JAppMUxmEIh0Kn_rrKjAm35wL_C1XiuDeMVk_Eg_ihnbTVNHoERpFJN79jRGZCgD7NKXKYXo4Uqro8z-pcdk/s1600/Social+Media+project_POSTER_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvik3BA3OKhgB9uuqDC_6MH1QbU4fv_G53Rypin2J4OHgLi4qJRiZHLF-JAppMUxmEIh0Kn_rrKjAm35wL_C1XiuDeMVk_Eg_ihnbTVNHoERpFJN79jRGZCgD7NKXKYXo4Uqro8z-pcdk/s400/Social+Media+project_POSTER_.jpg" /></a></div><br />
— Before that, the first “publishers” in the greek internet were the bloggers (largely on Google and much less on Wordpress, reserved for the more sophisticated) and the YouTube users. Then, Facebook became extremely popular. And in the following years, more and more internet users became familiar with Twitter. Nowadays, <a href= "http://businessculture.org/southern-europe/business-culture-in-greece/social-media-guide-for-greece/" target=“_blank">there are almost 4 million Facebook users, 36% of the population</a> - but actually <a href= "http://www.ekathimerini.com/201228/article/ekathimerini/community/half-of-greeks-engage-in-social-media" target=“_blank">more than half</a> of the active/voting population. Twitter seems to be slower - only 467 thousand. The rest (Instagram, LinkedIn etc have a more “specialised” popularity in young or professional users). The most popular twitter accounts (except former Finance Minister Yannis Varoufakis’ who is <a href= "http://trending.gr/top.php" target=“_blank">the first</a> with 600 thousand, but obviously not only greek followers) are singers and tv entertainment personalities (especially female and pretty), traditional media, some journalists - and of course trolls. <br />
<br />
— Facebook use is divided between social (non political) use and political commentary. A lot of people just share music, pictures and everyday activities. But for a lot of others, Facebook is the substitute for alternative info or the “kafeneion”, the traditional cafe talks - usually not that deep. It seems that the traditional media, such as TV are not the sole substitutes for the “agora”, the ancient assembly of the municipality, the “demos” - that gave us “democracy”. Actually, the traditional media have a great handicap: They are not (really) interactive, although some talk-shows give a little time to the questions of the public - usually through twitter, which is faster and more political.<br />
<br />
— Facebook is much more personal, than Twitter: You can have of course a pseudonym, but mostly users are posting with their name and picture. To our dismay though, there is a large number of eponymous users that use extremely foul language against what they think are their “enemies”: For example, greek users <a href= "http://popaganda.gr/pos-krinete-ta-ivristika-scholia-apo-ellines-filathlous-pros-ti-sofia-vergara/" target=“_blank">attacked with vulgarity and sexism</a>, when Sofia Vergara, the famous actress and model, dared to support the national team of Colombia, in the 2014 Mundial game between the two countries. Nationalist and populist Greeks, called the “ellinares” (i.e. “greek in the superlative”) have the same attitude against any historian, scientist or politician that dares to question the national myths, which are taught in history classes at school. Recently, in a not-so-surprising exhibit of our national introvert ignorance, at a TV game that asks people ’s point of view, out of a 100, the 57 answered that “the most civilised people in Europe are Greeks”. <br />
<br />
— Please note that very few modern Greeks have the habit of reading books or writing their views in letters and articles. Actually, we do not have the tradition of expressing our views or sentiments in writing. The greek financial crisis, which is still NOT decoded by the majority of the greek people (i.e. they have not attributed the causes of our crisis but to the vile and hostile “foreigners”), gave the opportunity to a vast minority to express their blind anger in the most foul manner - and to behave like a hooligan, with a new “toy”: The written form of the gutter talk with a new “audience”. <br />
<br />
— But this minority does not need our support: It needs to be condemned, as all extremes. I am not very sure they understand the “weight” of the written (and simultaneously public) speech. They are just happy that the “filters” of the traditional media do not exist any more for them. Many of them think of themselves as “indignados”. The reality is that the greek crisis has brought out the worst characteristics of a nation that does not know how to discuss or conduct a public debate, except for shouting at each other and cursing. <br />
<br />
— When the centre-left government of PASOK started to imply the first memorandum in 2010 (but never in full actually, except the horizontal cuts in salaries and pensions), the greek society was divided, with the great help of the left (SYRIZA) and the right (New Democracy) opposition, into “anti-memorandum” and “pro-memorandum” fans. Actually, the former named the latter in this way, because it was convenient for their cause. Very few people liked the memorandum and were openly for it. But many were recognising the need for an agreement with the troika, in order to get a loan with cheap interest, when the markets were reluctant to lend us any money, with interest less than 6 or 10%. The division has remained and it evolved into a “anti-european” and “pro-european” battle. The underlying layer for a part of the left is the denial of the middle-class civilisation and the values of the western way of life. But for most people it was the desperate attempt to hold on to the “benefits” of the bubble economy that Greece had up to 2009.<br />
<br />
— The division, that poses a threat to the european course of the country and all its achievements in the past 40 years, after the fall of the military junta in 1974, found its ideal battlefield in the social media. The “anti-memorandum” side, with the support of the present government coalition parties SYRIZA & ANEL (extreme right-wing Independent Greeks, a party that relied a lot in the social media, since it was almost “founded” in Facebook) saw the opportunity: There was a battlefield they could not miss - and they conducted a passionate open or undercover campaign, even with fake accounts and (presumed) “commandos” on the payroll. Most of them were trolls - or supported by trolls. The fanatic attacks on the different opinion were extremely violent in certain cases, with “lynching” characteristics. The monster of populism was fed in every opportunity…<br />
<br />
— The targets were usually journalists, intellectuals and opinion makers, that were thought to belong to the “system” - or just any moderate voice. University of Athens professor and writer Lena Divani was violently <a href= "http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/40718" target=“_blank">attacked verbally</a>, when she expressed a different opinion about an incident with a young passenger who could not (or would not) pay the ticket in public transportation, because she used a word that implied that he “repeatedly avoided his obligations”. In some cases, it was impossible to conduct a “conversation” in the social media: You had to spend countless hours explaining or just block the malefic attackers. In Facebook, most of the people meant well, but were extremely shallow or bitter. In Twitter, you could often see the “professionalism” of the orchestrated attacks. The blocking habit could also be found with the populist opinion leaders: They, too, blocked a lot of users, but mostly when they were receiving well-documented questions, they could not answer…<br />
<br />
— The immaturity and the shallowness of the greek public debate, combined with the anonymity, gave an unexpected boost to the hate speech, in the past 6 or 7 years of the Greek cultural, political and financial crisis. After the January 2015 elections, when the two main “anti-memorandum” parties came into power, the hate died out, gave way to disappointment or turned mostly towards the government. With a small interval in July, when the referendum gave more than 60% to the “No” (and was immediately turned into a “Yes” to the third memorandum by the Tsipras government), the fanatic accounts have been mostly mute or short-circuited by their own rhetoric. But there is still a negative legacy - and of course trolls and flamers. <br />
<br />
— Concluding: Most of the greek public discovered the social media, amidst its greater crisis of the last half of the century. They were ideal for the desperate attempt to express the agonies and the fears that the traditional media could not (or would not) channel properly. But they were also fruitless in the attempt to promote the idea of a useful public debate, unless it was for endless sarcasm, negativity and humour of the bitterest kind.<br />
<br />
— Are we fair, if we are that pessimist? No. The social media, with all the difficulties and drawbacks, gave voice to the different - even if the different were just the moderate. They gave way to alternative information, that helped also the professional journalists and modified the traditional media. They have helped communicate concrete views of the politicians, swiftly and directly to the public - and constantly remind us of the controversies and the unashamed lies, especially of the populist. They have been crucial in spreading the opinions and the knowledge, in a globalised world, we very often choose to ignore - not to our benefit: And the public knowledge gives strength mostly to the weak, whether they belong to a minority or not. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUf0xvrunIhRctPH8a695Bqhsfb7qujsKsd5nYZDcGDQau1_sFPe9xtDanZ7H85rtM-8VxFlmuERkjMdjEJAFlTfWi_FFznp5CBWpZ847njOB7m9jRvFgWku_xlglmpvEgLKGBaTzlTXg/s1600/61E487bns4L._SL500_AA280_.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUf0xvrunIhRctPH8a695Bqhsfb7qujsKsd5nYZDcGDQau1_sFPe9xtDanZ7H85rtM-8VxFlmuERkjMdjEJAFlTfWi_FFznp5CBWpZ847njOB7m9jRvFgWku_xlglmpvEgLKGBaTzlTXg/s200/61E487bns4L._SL500_AA280_.jpg" /></a></div>H ομιλία εκφωνήθηκε στο <a href= "http://prokopisdoukas.blogspot.gr/2015/11/social-media.html" target=“_blank">Συνέδριο της Κωνσταντινούπολης</a><br />
<br />
H αφίσα είναι από το συνέδριο και το εξώφυλλο είναι από το www.amazon.com<br />
<br />
To post συνοδεύεται από το <a href= "https://www.youtube.com/watch?v=p8OgZo8ucio" target=“_blank">"Changing Shapes of Love"</a> της Βρετανής <a href= "https://en.wikipedia.org/wiki/Andreya_Triana" target=“_blank">Andreya Triana</a></i><br />
</div>Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-15048391684728311302015-11-11T20:38:00.000+02:002015-11-11T20:38:09.160+02:00Τα social media και οι μειονότητες...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
Ένα πολύ ενδιαφέρον συνέδριο για τα social media και τα δικαιώματα. Ένα ταξίδι-αστραπή, μετά από την τιμητική πρόσκληση. Αν είστε στην Πόλη, ελάτε, πρέπει να αξίζει τον κόπο...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2FsbglKepnI4r28pnPIrgYzVM83kVRCDNslT9vtuycBp7nVn-kAnasOPbMQaDEoWCzgSxWnl5r0CdOtSM15zPdsbWIrG9QLNUSwe1pSxv9ZU6UnhSAoFgJi8sZhmoxgTwanyTyeyvtec/s1600/Social+Media+project_POSTER_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2FsbglKepnI4r28pnPIrgYzVM83kVRCDNslT9vtuycBp7nVn-kAnasOPbMQaDEoWCzgSxWnl5r0CdOtSM15zPdsbWIrG9QLNUSwe1pSxv9ZU6UnhSAoFgJi8sZhmoxgTwanyTyeyvtec/s400/Social+Media+project_POSTER_.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
CONFERENCE<br />
<br />
BETWEEN FREEDOM of EXPRESSION and HATE SPEECH: <br />
MINORITIES and SOCIAL MEDIA<br />
<br />
09:30-10:00<br />
Registration<br />
<br />
10:00-10:45<br />
Presentation of the Project and the Results of the Research <br />
<br />
- Keynote Speeches<br />
- Prof. Turgut Tarhanlı, Dean of Faculty of Law of Istanbul Bilgi University, Director of Human Rights Law Research Center <br />
- Laki Vingas, Manager of the Social Media and Minorities Project,<br />
President of the Executive Board of the Yeniköy Virgin Mary Greek Orthodox Church and School Foundation<br />
- Presentation of the Project<br />
Cemre Baytok, Project Coordinator<br />
- KONDA Social Media and Minorities Report of Turkey<br />
Ali Karakaş, KONDA Consultancy and Research<br />
- ELIAMEP Social Media and Minorities Report of Greece <br />
Eleftherios Mastrotheodoros, ELIAMEP Middle East Research Project Coordinator <br />
<br />
10:45-11:00<br />
Coffee Break<br />
<br />
11:00-12:30<br />
1st SESSION: Social Media, Freedom of Expression and Hate Speech <br />
<br />
Moderator: <br />
Prof. Turgut Tarhanlı, Dean of Faculty of Law of Istanbul Bilgi University, Director of Human Rights Law Research Center <br />
<br />
Speakers:<br />
- Legal Framework Regarding Social Media, Freedom of Expression and Hate Speech <br />
Asst. Prof. Ulaş Karan, Istanbul Bilgi University Faculty of Law <br />
- The Example of Twitter: From Negative Examples to Positive Practices <br />
Emine Etili, Twitter Turkey Public Policy Officer<br />
- Social Media Organs and Hate Speech: The Example of Facebook <br />
Nilay Erdem, Facebook Turkey<br />
- Visual Media, Law and Minorities <br />
Rita Ender, Lawyer<br />
<br />
12:30-13:30<br />
Lunch Break<br />
<br />
13:30-15:00<br />
2nd SESSION: Social Media and Societal Change <br />
<br />
Moderator: <br />
Aslı Aydıntaşbaş, Journalist<br />
<br />
Speakers:<br />
- The Modern Cost of the Freedom of Expression <br />
Jillian C. York, European University Director of the Viadrina Center for Internet & Human Rights <br />
- Social Media as a Space of Freedom in Turkey <br />
Prof. Aslı Tunç, Istanbul Bilgi University Communication Studies Faculty Member<br />
- Freedom of Religion or Faith, and the Forum Externum <br />
Dr. Susan Kerr, Europe Advocate at Christian Solidarity Worldwide <br />
- Greece in Crisis: the Effects of Social Media <br />
Prokopis Doukas, Journalist and Radio Programmer <br />
<br />
15:00-15:15<br />
Coffee Break<br />
<br />
15:15-16:45<br />
3rd. SESSION: The Role of Social Media for the Future of Minorities in Turkey <br />
<br />
Moderator: <br />
Assoc. Prof. Toros Alcan, Member of the Assembly of Foundations, Representative of Community (Minority) Foundations <br />
<br />
Speakers:<br />
- Yetvart Danzikyan, Editor-in-Chief of the AGOS Newspaper<br />
- İvo Molinas, Editor-in-Chief of the Şalom Newspaper<br />
- Foti Benlisoy, Researcher-Writer<br />
- Şabo Boyacı, Editor of the suryaniler.com Web Site <br />
- Halil Mustafa, Lawyer<br />
<br />
16:45-17:00<br />
Closing Remarks<br />
<br />
*There will be simultaneous translation (Turkish-English) during the conference.<br />
<br />
<br />
What is the Social Media and Minorities project? <br />
<br />
“The Social Media and Minorities” project is being carried out as part of the Civil Society Dialogue Programme, co-financed by the Republic of Turkey and the European Union. This Programme was developed as a platform to bring together civil society organizations from Turkey with those from member states of the European Union around common issues, so that they may come to know each other, share information and establish dialogue. The Ministry for European Union Affairs is responsible for the technical implementation of the Programme, and the Central Finance and Conracting Unit is the contracting authority. <br />
In the "Social Media and Minorities" project, the topic of research is the relationship between social media and the social and societal participation of non-Muslim minorities in Turkey. The way in which social media is used by minorities – both quantitatively and qualitatively – as well as examples of the experience of discrimination and hate speech, and current legal regulations are examined in the course of the project. <br />
Among the general goals of the project is to promote the freedom of expression in social media, suggest legal regulations against discrimination and hate speech, emphasize the role of social media in the social and societal participation of non-Muslim minorities, and enhance the equal citizenship status of minorities within this context. <br />
One of the partners of the project, the Hellenic Foundation for European & Foreign Policy (ELIAMEP) conducted similar research with non-Christian minorities in Greece. Another partner, the Istanbul Bilgi University Human Rights Law Research Center is evaluating the legal regulations concerning social media in Turkey in comparison to EU standards. <br />
The "Social Media and Minorities" project is also significant due to its existence as the very first EU project implemented by minorities foundations. <br />
<br />
<br />
For more information: <br />
W: www.sosyalmedyaveazinliklar.com <br />
M: sosyalmedyaveazinliklar@gmail.com<br />
F: Sosyal Medya ve Azınlıklar <br />
T: @sminorities<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdKryCMUrQ2AaApnpQ6f3elyRwiw2Ls3UAituuV4VX2bHePQ-9KFI1gOvqBSklARwj-BrNviyd7TNEfhHo0y0uiI-qjBhTgAr-BJtbaO8IDWecrdZCghHlLQxVaA9ubZkW4rXfjRUzaGg/s1600/Sharpness+use.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdKryCMUrQ2AaApnpQ6f3elyRwiw2Ls3UAituuV4VX2bHePQ-9KFI1gOvqBSklARwj-BrNviyd7TNEfhHo0y0uiI-qjBhTgAr-BJtbaO8IDWecrdZCghHlLQxVaA9ubZkW4rXfjRUzaGg/s200/Sharpness+use.jpg" /></a></div>H αφίσα είναι από το συνέδριο και το εξώφυλλο είναι από το www.amazon.com<br />
<br />
To post συνοδεύεται από το <a href= "https://www.youtube.com/watch?v=xlhNBG4yycY" target=“_blank">"Sharpness"</a> του Βρετανού Jamie Woon</div></i>Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-30873237691799789322015-04-02T08:08:00.000+03:002015-04-02T17:28:55.507+03:00Ζούμε στη γυάλα μας...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Θα ήταν ευχής έργο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να βρει ένα καινούργιο και ουσιαστικό τρόπο να έλθει σε συμφωνία με τους δανειστές μας. Άλλωστε, οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ως επί το πλείστον, απέφυγαν με κάθε τρόπο να υλοποιήσουν τα περισσότερα από όσα υπέγραφαν, να κάνουν πραγματικές μεταρρυθμίσεις και να ξεφύγουν από το <a href= "http://prokopisdoukas.blogspot.gr/2012/07/blog-post_04.html" target=“_blank">κατενάτσιο</a> της προστασίας των πελατειακών τους σχέσεων. Αποτέλεσμα το αδιέξοδο, που οδηγούσε (πάντοτε την τελευταία στιγμή) σε οριζόντιες μειώσεις, φορολογικές επιβαρύνσεις και υφεσιακές πολιτικές.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFSu2pCIkax9CL4gsR5Mxh0OAulNzhCwkCCiFn1zIz1qCn_PsFlzJruUAC9S09dJNTWQ5HzJZCBYUjCWUNLzZjLHL-8lrKOChKCTDZ0yqa-_NlrfZh4pMufHt1vFMJYKLQOwQQBPKZZGQ/s1600/218E7540948E55A2CF9C867BE8667820.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFSu2pCIkax9CL4gsR5Mxh0OAulNzhCwkCCiFn1zIz1qCn_PsFlzJruUAC9S09dJNTWQ5HzJZCBYUjCWUNLzZjLHL-8lrKOChKCTDZ0yqa-_NlrfZh4pMufHt1vFMJYKLQOwQQBPKZZGQ/s400/218E7540948E55A2CF9C867BE8667820.jpg" /></a></div>Οποιοδήποτε κέρδος λοιπόν, θα ήταν καλοδεχούμενο. Με την προϋπόθεση να πατάει (και να προστίθεται) σε όσα είχαν επιτευχθεί μέχρι τώρα, όπως ο (περίπου) ισοσκελισμένος προϋπολογισμός και η απομάκρυνση κάθε υπόνοιας αποχώρησης της Ελλάδας από την ευρωζώνη και την ευρωπαϊκή διαδικασία γενικότερα. Ή ακόμα αυτό το ισχνό “χαλάρωμα” του τελευταίου χρόνου στην ψυχολογία και στην πραγματική οικονομία, που σε συνδυασμό με παραμέτρους όπως η άνοδος του τουρισμού έβαλαν λίγο λάδι στο γρανάζι της αγοράς - δίνοντας την εντύπωση οτι “πιάσαμε πάτο” και οτι πια αρχίζει μια μικρή, αργή αλλά ανηφορική πορεία. <br />
<br />
Για να μην υφίσταται όμως η Ελλάδα το “<a href= "http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26533&subid=2&pubid=113482875" target=“_blank">μαρτύριο του Σισσύφου</a>”, θα έπρεπε να συντρέχουν πολλοί λόγοι, πέρα από όσα αποδίδονται, δικαίως ή αδίκως, στην “γερμανική ιδεοληψία”. Διότι οι ευθύνες δεν αρχίζουν μόνο μετά την περίοδο χάριτος μιας κυβέρνησης (που στις παρούσες συνθήκες έχει ήδη εξανεμιστεί).<br />
<br />
Όταν λοιπόν πιέζεις για εκλογές, ώστε να φύγει μια επιζήμια για τον τόπο κυβέρνηση, οφείλεις να είσαι <a href= "http://www.kathimerini.gr/807477/opinion/epikairothta/politikh/emeis-kai-oi-alloi" target=“_blank">απόλυτα προετοιμασμένος</a> με τη λίστα των δικών σου (πραγματικών) μεταρρυθμίσεων, για το ενδεχόμενο διακυβέρνησης, όποια “καυτή πατάτα” και να σου σου πετάξει ο αντίπαλος - ειδικά όταν μετά από 5 χρόνια, ο υποχρεωτικός δανεισμός δεν είναι κάτι που η χώρα αντιμετωπίζει για πρώτη φορά. Αλλιώς καλύτερα να ψήφιζες Σταύρο Δήμα, δεδομένου και οτι οι εναλλακτικές σου περιλάμβαναν στην πρώτη θέση τον Δημήτρη Αβραμόπουλο.<br />
<br />
Όταν καλείσαι επιτέλους να κυβερνήσεις μια χώρα σε κρίση, δεν επιλέγεις τους πιο ασταθείς συγκυβερνήτες, έτσι ώστε να έχεις “εύκολη δημαγωγική δουλειά” και να απευθύνεσαι στα πιο χαμηλά ένστικτα του “αγανακτισμένου” ακροατηρίου σου. Ούτε ξεχνάς αμέσως τις όποιες αριστερές σου κατευθύνσεις, προς χάριν ενός <a href= "http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.politiki&id=40076" target=“_blank">πνιγηρού εθνολαϊκισμού</a>, με φιέστες στο Σύνταγμα. Τα καλά παραδείγματα που προσπαθείς να δώσεις με οδηγίες ταπεινότητας για βουλευτικά ΙΧ, άρνηση <a href= "http://www.star.gr/Pages/Politiki.aspx?art=264651&artTitle=vrike_525_evro_o_a_tsipras_sto_maximou_kai_ta_edose_piso" target=“_blank">επιδομάτων εξωτερικού</a> και σοβαροφάνειας και άλλες λεπτομέρειες είναι απελπιστικά λίγα και ανεπαρκή. Άλλωστε, κάτι τέτοια ευχολόγια περί “σεμνότητας και ταπεινότητας” τα είπαν και άλλοι, μετριοπαθέστεροι βεβαίως του Σαμαρά, αλλά <a href= "http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=493975" target=“_blank">καταστροφείς της χώρας</a>. (Δυστυχώς, τους καλύπτεις και αυτούς, μέσα στην αντιεκσυγχρονιστική σου αφήγηση, φτάνοντας μέχρι το απίστευτο σημείο να ζητήσεις εξεταστική για τα μνημόνια, χωρίς την περίοδο Καραμανλή, κατά την οποία χρεοκόπησε η χώρα!)<br />
<br />
Όταν πια φτάνεις στο <a href= "http://www.kathimerini.gr/805552/opinion/epikairothta/politikh/rok-sok-kai-deos" target=“_blank">τραπέζι των διαπραγματεύσεων</a> (και της πραγματικότητας), δεν έχεις ως πρώτο μέλημα σου την επικοινωνία και τον αντιπερισπασμό. Όσοι προηγήθηκαν από σένα, πλήρωσαν ακριβώς την αντίληψη οτι η πολιτική εξαντλείται στα τηλεοπτικά πάνελ και στο μπαλκόνι. Το να προσπαθείς με νύχια και με δόντια να κοροιδέψεις τον καθρέφτη σου (και τους ιθαγενείς) οτι η τρόικα θα λέγεται πια “θεσμοί” (ή Brussels Group) και το νέο μνημόνιο “συμφωνία”, δεν είναι μόνο μια βάναυση διαστροφή της γλώσσας από ένα οργουελιανό newspeak, αλλά δείχνει και την χρεοκοπία της μέχρι τώρα ρητορικής σου. Γιατί, όταν επιτέλους συναντάς τα δύσκολα, αναγκάζεσαι εμμέσως πλην σαφώς να παραδεχτείς ότι εκείνα με τα οποία τάιζες τον φανατισμό των οπαδών σου, δεν ήταν παρά φρούδες ελπίδες και <a href= "http://www.athensvoice.gr/the-paper/article/517/edito-517" target=“_blank">εργαλεία παραπλάνησης</a>. <br />
<br />
Κυρίως όμως, δεν κωλυσιεργείς. Γιατί αν έχεις στοιχειώδη αίσθηση των προτεραιοτήτων, γνωρίζεις οτι η οικονομία είναι μια δυναμική διαδικασία και οτι τα χειρότερα <a href= "http://www.athensvoice.gr/article/ειδήσεις/βαρουφάκης-λέμε-«όχι»-στα-υφεσιακά-μέτρα" target=“_blank”>υφεσιακά μέτρα</a> είναι η αβεβαιότητα, το στέγνωμα των καταθέσεων και της αγοράς, η απώλεια εμπιστοσύνης και επενδυτών. Τα δισεκατομύρια που χάνονται όλους αυτούς τους μήνες από το ΑΕΠ, θα αναγκαστείς να τα δανειστείς επιπλέον από αυτά που έχεις ήδη ανάγκη. Κι όταν φλερτάρεις με την ασφυξία, σημαίνει οτι δεν έχεις αντιληφθεί την ευθύνη που κουβαλάς. Γιατί το παραμικρό επεισόδιο, μικρού ή μεγάλου “θανάτου”, αλλά και το ίδιο το “σύρσιμο” δεν θα κάνει τίποτε άλλο παρά να επιδεινώσει τη θέση αυτών που υποτίθεται οτι προστατεύεις, αρνούμενος άλλα “σκληρά και επώδυνα μέτρα”. Ο έχων ευρώ στο εξωτερικό ή στο στρώμα θα είναι πλουσιότερος μέ ένα άλλο νόμισμα ή μετά από ένα τραπεζικό σοκ. Αυτός που ΔΕΝ έχει κομπόδεμα, χρειάζεται απεγνωσμένα την προστασία του ευρώ. Γιατί, αλλιώς μπορεί να ξυπνήσει ένα πρωί με τη σύνταξη του να μη φτάνει ούτε για το 1/3 των φαρμάκων που προμηθεύεται σήμερα. <br />
<br />
Και πάνω από όλα, δεν διακυβεύεις την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Όχι μόνο για γεωπολιτικούς λόγους (που ισχυρίζεσαι οτι είναι το μεγάλο σου χαρτί), που αντιστοιχούν σε ευημερία, πολιτισμό, ειρήνη και ανάπτυξη. Αλλά και γιατί δεν έχεις τέτοια εντολή - και συνεχώς διαβεβαιώνεις για το αντίθετο μιας τέτοιας προοπτικής. Και γι αυτό δεν παίζεις με τη φωτιά, ερεθίζοντας τα αντευρωπαϊκά και εθνικιστικά ένστικτα μιας μεγάλης μερίδας του εκλογικού σώματος που σε στηρίζει, βαυκαλιζόμενο οτι η ελπίδα, η περηφάνια και η “αξιοπρέπεια” επιτυγχάνουν την σωτηρία ενός λαού, που θέλει να απολαμβάνει ευρωπαϊκά, ακολουθώντας τριτοκοσμικούς κανόνες. Το <a href= "http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/πολιτικη/εθισμός-στο-ψέμα" target=“_blank”>παραμύθιασμα</a> έχει κοντά ποδάρια. Αν εσύ τόσα χρόνια ζούσες στη γυάλα σου, αυτό δεν σημαίνει οτι πρέπει να το ενισχύσεις ως κατεστημένη νοοτροπία στον ελληνικό λαό. <br />
<br />
Όχι λοιπόν, το μνημόνιο δεν έφερε την κρίση, το ανάποδο έγινε, με κύριο μοχλό την υπερχρέωση της χώρας στην αμέσως προηγούμενη περίοδο. Ούτε μπορούμε να ζήσουμε χωρίς δανεικά, ακόμα τουλάχιστον. Το Grexit δεν είναι <a href= "http://www.avgi.gr/article/5393344/to-grexit-einai-protimotero-apo-ena-trito-mnimonio" target=“_blank">προτιμότερο από κανένα μνημόνιο</a>, ασχέτως αν πρέπει να αναζητήσουμε καλύτερο - κι ας θυμήθηκες τώρα την “ψυχολογία της αγοράς”, που τάχαμου δεν θα επιτρέψει την ανάπτυξη, αν “ταπεινωθούμε”. Εξακολουθούμε να έχουμε να κάνουμε με την τρόικα, γιατί είναι η μόνη που μπορεί (και θέλει) να μας δανείσει φτηνά, αφού οι αγορές είναι κλειστές για μας. Η τρόικα, όπως και κάθε δανειστής που δεν είναι τοκογλύφος, δεν πρόκειται να μας δώσει κεφάλαια, αν δεν συμφωνήσουμε σε ένα μίνιμουμ κοστολογημένων και επίπονων μέτρων, αλλιώς θα επιβάλει τα (άδικα ίσως) δικά του. Η αύξηση των εσόδων του κράτους, η αύξηση των εισοδημάτων των πολιτών, η ελάφρυνση των φόρων, η ανάπτυξη και οι νέες θέσεις εργασίας, η πάταξη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής και η ρήξη με τη διαπλοκή δεν γίνονται με “σκισίματα μνημονίων”, πρωθυπουργικές εντολές και ψήφιση “ενός νόμου”, αλλά με σχέδιο, πολλή και σκληρή δουλειά, αξιοκρατία και εκσυγχρονισμό - όλα αυτά που πολεμάς και σιχαίνεσαι, γιατί σου χαλάνε την αφήγηση και το πελατειακό σου κράτος. <br />
<br />
Και όχι, η βελτίωση του δημόσιου βίου δεν γίνεται με στελέχη που το μόνο τους “προσόν” είναι η κομματική δουλειά ή η γραφικότητα. Ούτε ανασύροντας από το “χρονοντούλαπο της ιστορίας” όλους τους χρεοκοπημένους. Με αερολογίες και συστηματική αποδόμηση των λίγων επιτευγμάτων των τελευταίων χρόνων στην αξιολόγηση, στη στελέχωση του δημόσιου τομέα, στις ανεξάρτητες αρχές, στην παιδεία, στον περιορισμό της σπατάλης στην υγεία, στις διεθνείς σχέσεις και σε άλλους τομείς, δεν κάνεις τίποτε άλλο παρά να οδηγείς το σκέφος ξανά στα βράχια, με παλαιοκομμουνιστική επιμονή και αμεριμνησία. Και <a href= "http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=40187" target=“_blank">μέτρο της “υπεροχής” σου δεν μπορεί να είναι </a> οι κραυγές και η αποτυχία ακροδεξιών προκατόχων - ειδικά αφού δεν έδιωξες (επ’ ουδενί) την ακροδεξιά από την κυβέρνηση. <br />
<br />
Και ναι, κυρίως υπεύθυνο είναι το εκλογικό σώμα, που <a href= "http://prokopisdoukas.blogspot.gr/2015/01/blog-post_28.html" target=“_blank">αναδεικνύει όλους αυτούς</a> που του αρέσει να του χαιδεύουν τα αυτιά, έτοιμο να ενθουσιαστεί και να απογοητευθεί αφελώς - το απέδειξε ρουφώντας σαν σφουγγάρι την “εθνική υπερηφάνεια” και την “αξιοπρέπεια” που του πούλησες, για να αποφύγει πάση θυσία την αυτογνωσία και τη δουλειά που πρέπει να κάνει. Μόνο που εθνικό είναι το αληθινό, το σύγχρονο και το ισχυρό οικονομικά. Και η ευθύνη είναι και σε αυτούς που αναλαμβάνουν να πρωταγωνιστήσουν στο σενάριο που οδηγεί στην οπισθοδρόμηση. Γιατί ακόμα κι αν δεν πέσει ολόκληρη η σκηνή, το κακοπαιγμένο έργο μπορεί να κατέβει απελπιστικά σύντομα. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia31chQKQXq1tt4xXA-6wBeXoij3g1h6M31I-r5IPNwr-uXsm0mJYyIq-QI77dwJa3YInNlYhgpAyoPoS169erfdjiXAkNndk55gWp_GaPw8TZdAkbAyoRvnq3DXoL8zuT4D70ehpmKdU/s1600/10932540_390378014476922_1914566238_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia31chQKQXq1tt4xXA-6wBeXoij3g1h6M31I-r5IPNwr-uXsm0mJYyIq-QI77dwJa3YInNlYhgpAyoPoS169erfdjiXAkNndk55gWp_GaPw8TZdAkbAyoRvnq3DXoL8zuT4D70ehpmKdU/s200/10932540_390378014476922_1914566238_n.jpg" /></a></div><i><br />
Το κείμενο γράφτηκε για την <a href= "http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/πολιτικη/ζούμε-στη-γυάλα-μας" target=“_blank">Athens Voice</a><br />
<br />
Το γράφημα είναι από το Βήμα και το εξώφυλλο από το www.pacorabanne.com<br />
<br />
To post συνοδεύεται από το <a href= "https://vimeo.com/106824258" target=“_blank">"House of the Rising Sun"</a>, στην εξαιρετική διασκευή του 19χρονου Βρετανού Guy Ivory.</i><br />
</div>Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-39909234149186729812015-01-28T16:22:00.001+02:002015-01-29T21:33:59.094+02:00Όλα λάθος...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Φυσικά, πάντα υπάρχουν και χειρότερα. Αλλά το εκλογικό σώμα, πιστό σε μια γραμμική καθοδική πορεία, από τότε που ξέσπασε η κρίση, φροντίζει για την παραμονή στο τέλμα, παρά την κρισιμότητα του ελληνικού προβλήματος. Έτσι, ψηφίσαμε και πάλι εγκλωβισμένοι, χωρίς να έχουμε φροντίσει να αντιτάξουμε τις απαραίτητες νέες προτάσεις, στην εκληματική ολιγωρία του πολιτικού προσωπικού και το παραμύθιασμα μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Ας δούμε λοιπόν πόσο “λάθος” ήταν αυτό <a href= "http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231380191" target=“_blank">παρήγαγε</a> η κάλπη (θυμίζω οτι ούτε η ετυμηγορία ενός λαού είναι υπεράνω κριτικής στη δημοκρατία): <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ2Rlt164EYl4gnRs3w5TkYabQrEO0tBmoUC58R9qGYg2GpLMujt1FQjg8VWnY2_GZU5HUqf01mqrj3VYfGmtbTFG7VjFbnlocbOEkE0_mwlteWiZ5_zsNEOuQZv-AR-61Y-dWP-CtTrQ/s1600/%CE%A3%CE%91%CE%9C%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%A3_%CE%9A%CE%91%CE%9C%CE%9C%CE%95%CE%9D%CE%9F%CE%A3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ2Rlt164EYl4gnRs3w5TkYabQrEO0tBmoUC58R9qGYg2GpLMujt1FQjg8VWnY2_GZU5HUqf01mqrj3VYfGmtbTFG7VjFbnlocbOEkE0_mwlteWiZ5_zsNEOuQZv-AR-61Y-dWP-CtTrQ/s400/%CE%A3%CE%91%CE%9C%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%A3_%CE%9A%CE%91%CE%9C%CE%9C%CE%95%CE%9D%CE%9F%CE%A3.jpg" /></a></div>Αντί να δώσει μια λελογισμένη πλειοψηφία στην άλλη πλευρά του συστήματος καθυστέρησης, στον ΣΥΡΙΖΑ και να τον υποχρεώσει έτσι σε συμμαχίες με μετριοπαθέστερα κόμματα, επέλεξε να του δώσει (ακόμα και με την ψήφο πολλών που δεν ενέκριναν τίποτα στο ύφος και την ιδεολογία του) έναν θρίαμβο “πάνω στο κύμα”, που φορτώνει την ευθύνη σε μια ηγετική ομάδα ενός κόμματος προβληματικά ανομοιογενούς και υποκριτικής σύνθεσης, με την εσωτερική σκληροπυρηνική αντιπολίτευση, να εγγυάται με την αφόρητη δογματική μετριότητα της, τις δύσκολες μέρες μικροπολιτικών συγκρούσεων, που θα έρθουν.<br />
<br />
Εμπιστεύεται έτσι τις τύχες της χώρας σε έναν 40χρονο πρωθυπουργό, που δεν έχει να επιδείξει τίποτε ιδιαίτερο στην καριέρα του και βεβαιωμένα δεν έχει κανενός είδους διοικητική εμπειρία, παρά σε ένα κόμμα που μέχρι πρότινος ήταν περιθωριακό. Επιπλέον, τα προβεβλημένα στελέχη, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν διακρίθηκαν μέχρι τώρα, παρά για την ακατάσχετη υποσχεσιολογία και μπαρουφολογία.<br />
<br />
Αντί να εξασφαλίσει τουλάχιστον μια συντριπτική ήττα για τον Αντώνη Σαμαρά, που έπρεπε να τιμωρηθεί για την δραματικά πλημμελή του πορεία, κατάφερε να του δίνει το δικαίωμα να υπερασπίζεται ακόμα την καρέκλα του, με ασχημίες σαν την άρνηση παράδοσης-παραλαβής του Μαξίμου και να δηλώνει ταυτόχρονα οτι “ε, δεν χάσαμε και πολλές ψήφους”. Κάπως ανάλογα είναι τα πράγματα και για το ΠΑΣΟΚ (αν και εδώ η ήττα είναι συντριπτική), ενώ άγνωστο παραμένει αν θα δει την έξοδο από την ηγεσία του κόμματος ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που το μόνο που βρήκε, αντί αυτοκριτικής, για να εξηγήσει τη συρρίκνωση του κόμματος του στο 1/3 της δύναμης του 2012, ήταν το ΚΙΔΗΣΟ του 2,5%.<br />
<br />
Αντί να φέρει καθαρά το Ποτάμι στην τρίτη θέση, που πέρα από όποια κριτική για τα λάθη του αποτελεί μια ρηξικέλευθη δύναμη στην υγιή πλευρά του πολιτικού φάσματος, επέτρεψε να καταλάβει τη θέση αυτή η Χρυσή Αυγή, παρά την ελαφρά μείωση των δυνάμεων της - εντελώς δυσανάλογη όμως με τις αποκαλύψεις για τη δράση της ως εγκληματικής οργάνωσης. Η ντροπή για τη ναζιστική παρουσία δεν φαίνεται να αγγίζει όσους πεισματικά την ανέχονται ή εξακολουθούν να κλείνουν το μάτι στο ακροατήριο της. <br />
<br />
Αντί να επιτρέψει στο κόμμα του Γιώργου Παπανδρέου, που αν μη τι άλλο αποτελούσε μια σοσιαλδημοκρατική πρόταση, να συμμετάσχει στη νέα Βουλή, προτίμησε να δώσει άνετη είσοδο στους Ανεξάρτητους Έλληνες, το κόμμα που κινείται στις παρυφές της ακροδεξιάς και επικρίνεται από το διεθνή τύπο για τις “<a href= "http://www.iefimerida.gr/news/188663/telegraph-panos-kammenos-thriskos-synomosiologos-kai-antisimitis" target=“_blank”>ρατσιστικές, εθνικιστικές και συνωμοσιολογικές</a>” του αντιλήψεις. Αντί να αποδοκιμάσει κι άλλο τη σταλινική μονολιθικότητα του ΚΚΕ, επέλεξε να το δυναμώσει λίγο, σε σχέση με το 2012. Και τέλος, επιφύλαξε τον απόλυτο διασυρμό στη ΔΗΜΑΡ, που όσο και άν είχε πράγματι μια (αυτο)καταστροφική πορεία, δεν άξιζε να βρίσκεται τόσο κάτω από τα κόμματα που προτίμησαν οι χαβαλέδες, όπως αυτό του Λεβέντη ή του Γκλέτσου. <br />
<br />
Θα μπορούσε κανείς να αναθαρρήσει τουλάχιστον από το γεγονός οτι ένας αριστερός πρωθυπουργός θα θέσει την <a href= "http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.politiki&id=39142" target=“_blank">ατζέντα</a> των πραγματικά προοδευτικών αντιλήψεων και θεμάτων. Αλλά πώς να χαρεί κανείς για τον πολιτικό όρκο του Τσίπρα, όταν σπεύδει από τις πρώτες ώρες της νίκης του, χωρίς καν διαπραγματεύσεις με άλλα κόμματα, να αποδείξει τον χειρότερο εαυτό του και να κλείσει συμφωνία με τους “ψεκασμένους”;<br />
<br />
Τι θα πει ο θρήσκος και υπερπατριώτης κυβερνητικός εταίρος για την όποια πρωτοβουλία στις σχέσεις με την εκκλησία, την καύση των νεκρών, τον γάμο των ομοφύλων, την πολιτική για τα ναρκωτικά, τα δικαιώματα των μειονοτήτων και των μεταναστών στα κρατητήρια-κολαστήρια; Θα απαντήσει με το “Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια” που αρέσει στο ακροατήριο του; Και πώς θα είναι μια αριστερή κυβέρνηση με υπουργούς τους Καμμένο και Κουίκ; <br />
<br />
Πόσο υποκριτικό είναι να καταθέτεις τριαντάφυλλα για τα θύματα του ναζισμού στην Καισαριανή και να <a href= "http://www.naftemporiki.gr/story/826297/stin-ko-ton-anel-o-nikos-nikolopoulos-meta-ti-therini-periodo" target=“_blank">συνεργάζεσαι</a> με ανθρώπους που έχουν κοινά ιδεολογικά χαρακτηριστικά με τους Μπαλτάκους και μιλούν για τα “<a href= "http://tvxs.gr/news/ellada/i-«pliromeni»-apantisi-toy-prothypoyrgoy-toy-loyksemboyrgoy-ston-nikolopoylo" target=“_blank">που@@ριά της Ευρώπης</a>”; Και τι απαντάς στην ιερή οργή των υποστηρικτών σου, που επέκριναν (και δικαίως) τα φληναφήματα περί “<a href= "http://tvxs.gr/news/ellada/akrodeksies-protaseis-gia-syntiritiki-symmaxia-apo-ton-mpampi-papadimitrioy" target=“_blank” >σοβαρής Χρυσής Αυγής</a>”, όταν εξαρτάσαι από μια ιλουστρασιόν εκδοχή που διατείνεται οτι “οι Εβραίοι στην Ελλάδα πληρώνουν λιγότερους φόρους”;<br />
<br />
(Ας μην πει κανείς οτι και η ΔΗΜΑΡ είχε συμμετάσχει σε κυβέρνηση με μέλη ακροδεξιούς. Είναι τελείως διαφορετικό να καλείσαι να συμπληρώσεις όλο το πολιτικό φάσμα από τις παρυφές της ακροδεξιάς ως την ανανεωτική αριστερά, σε μια κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας και άλλο να σπεύδεις να επιλέξεις τον πιο καφενειακό εταίρο στην άκρα δεξιά, ακριβώς γιατί θέλεις να αποφύγεις πάση θυσία οποιονδήποτε άλλον ενδιάμεσο, με το πρόσχημα του δημαγωγικού διαχωρισμού “μνημονιακός/αντιμνημονιακός”.)<br />
<br />
Αν δε επιβεβαιωθούν και οι πληροφορίες οτι θα προταθεί ο Δημήτρης Αβραμόπουλος (ή ακόμα χειρότερα ο Κώστας Καραμανλής) για την Προεδρία της Δημοκρατίας, τότε το φουλ του λαϊκισμού συμπληρώνεται. Το απόλυτο “τίποτα” της αδράνειας, της καταστροφής και της χρεοκοπίας θα θριαμβεύσει. Αλλά βέβαια, το αντι-εκσυγχρονιστικό μένος είναι ισχυρότερο από οτιδήποτε άλλο και τα ετερόκλητα συναντώνται σε μια οριζόντια ταύτιση, που κοιτάει μόνο προς τα πίσω. <br />
<br />
Θα το αντέξουμε και αυτό, πιθανότατα με ισχυρούς κραδασμούς τον Μάρτιο, οπότε και τελειώνει η δίμηνη παράταση του προγράμματος δανειοδότησης. Η ευχή όλων είναι να τη σκαπουλάρουμε και πάλι, πιθανότατα “σύριζα” και με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Ας μην αναρωτηθεί κανείς όμως, τα επόμενα πέντε χρόνια, γιατί η Ελλάδα είναι ακόμα σε κρίση…<br />
<br />
<br />
<br />
<b><i>Update: Το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης. Βεβαίως και υπάρχουν θετικά, όπως κάποια πρόσωπα και κάποιες από τις πρώτες δηλώσεις και κινήσεις για πολιτικό όρκο, ιθαγένεια, ΕΡΤ, πολιτισμό. Όπως φυσικά υπάρχει και πλεόνασμα λαϊκισμού και οπισθοδρόμησης. Το χειρότερο όμως παραμένει η συνεργασία με τουες ΑΝΕΛ, από ένα κόμμα που είχε ως κύρια επιδίωξη "να απομακρύνει την ακροδεξιά".</i></b><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizZwQiEfFmK8hhw0GkqXkzMP4-OWcMzvzyQrF8tfUMM6uBdl5pz53-AlIjut176mYIhLNDvx46et332IquV-LpDU5klzI6ZvkZh4dP11yNKX53vsKd-Fmq0wFm4s9xFjQd0Ygd4u2hums/s1600/81vwVaQD8wL._SL1500_.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizZwQiEfFmK8hhw0GkqXkzMP4-OWcMzvzyQrF8tfUMM6uBdl5pz53-AlIjut176mYIhLNDvx46et332IquV-LpDU5klzI6ZvkZh4dP11yNKX53vsKd-Fmq0wFm4s9xFjQd0Ygd4u2hums/s200/81vwVaQD8wL._SL1500_.jpg" /></a></div><i>Το κείμενο γράφτηκε για την <a href= "http://shar.es/1bRyDo" target=“_blank">Athens Voice</a><br />
<br />
Η φωτό Σαμαρά-Καμμένου από συγκέντρωση του Ευάγγελου Αβέρωφ στην Καλαμάτα είναι από το gkdata.gr και το εξώφυλλο από το www.amazon.com<br />
<br />
To post συνοδεύεται από το πολύγλωσσο <a href= "https://www.youtube.com/watch?v=xwZTiSzJCMA" target=“_blank">"Tongue Tied"</a> του Βρετανού <a href= "http://en.wikipedia.org/wiki/Charlie_Winston" target=“_blank">Charlie Winston</a></i><br />
</div>Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-87609392128872556682015-01-22T08:47:00.000+02:002016-10-03T00:17:58.988+03:00Έρχεται η ...λεπίδα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">“Πέρνα τη Δευτέρα από τη ΔΕΚΟ που θα διοικώ, για να κλείσουμε συμφωνίες”. Αυτά είναι τα λόγια κομματικού στελέχους, πρώην Πασοκτζή, προς επαγγελματία του χώρου του. Φυσικά, τα “ντιλ” δεν θα υπογραφούν τη Δευτέρα, αλλά η φράση είναι ενδεικτική της νοοτροπίας για την κατάληψη της εξουσίας. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhR5rI26zau1sfeFM1NQBeX0erjtDIsY1bZ0PHeJ27LmLVK5OelM2L1JA5oNyjPOwMhaGMjcR81zAgvR_szZTSYC4Gtj4bCLEl_3HR9fO0aIDptQhSmN-1VeWi4-GlSgR8VFxv0R8imiBo/s1600/10942756_10205943677260961_3514438544332573073_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhR5rI26zau1sfeFM1NQBeX0erjtDIsY1bZ0PHeJ27LmLVK5OelM2L1JA5oNyjPOwMhaGMjcR81zAgvR_szZTSYC4Gtj4bCLEl_3HR9fO0aIDptQhSmN-1VeWi4-GlSgR8VFxv0R8imiBo/s400/10942756_10205943677260961_3514438544332573073_n.jpg" /></a></div><a href= "http://www.kathimerini.gr/800000/opinion/epikairothta/politikh/mprosta-sthn-kalph" target=“_blank”>Μπροστά στην κάλπη</a>, η αντιμετώπιση της κατάστασης έχει τον ενθουσιασμό του φανατικού ή στην καλύτερη περίπτωση του νεοφώτιστου. Πολλοί Έλληνες είναι έτοιμοι να ξαναψηφίσουν τους <a href= "http://www.kathimerini.gr/799040/opinion/epikairothta/politikh/dancing-with-the-stars" target=“_blank”>χειρότερους</a>, σε όλο το κομματικό φάσμα. Κανενός δεν ιδρώνει το αυτί που οι τράπεζες στραγγίζουν, ενώ τα δις φεύγουν στο εξωτερικό, με ρυθμούς πολυβόλου, από την <a href= "http://prokopisdoukas.blogspot.gr/2014/12/blog-post.html" target=“_blank">επιπολαιότητα και των δύο</a> πρωταγωνιστών της πολιτικής μας ζωής. Κανείς δεν ανησυχεί που τα πάντα έχουν ανασταλεί στην οικονομία και ο δανεισμός των ελληνικών επιχειρήσεων από το εξωτερικό έχει κοπεί μαχαίρι. <br />
<br />
Αμεριμνησία για όλους; Όχι, ένα κομμάτι του εκλογικού σώματος δείχνει και πάλι να ασφυκτιά. Είναι αυτό που εκφράζεται από το ερώτημα: “Αυτοί πρέπει να φύγουν και οι επόμενοι δεν πρέπει να έρθουν. Τι στο καλό κάνουμε;” Ωστόσο, το αδιέξοδο του πολωτικού, δικομματικού ανταγωνισμού έχει κάποιες λύσεις, μη βεβαρημένες από την πρόσφατη διακυβέρνηση.<br />
<br />
Όλα δείχνουν οτι η Νέα Δημοκρατία δεν έχει καμία ελπίδα πια να κατακτήσει την πρώτη θέση. Ο Αντώνης Σαμαράς, που διαχειρίστηκε τις τύχες μας όσο πιο παλαιοκομματικά και μικροπολιτικά μπορούσε, επιδιώκει μια διαχειρίσιμη ήττα, με σχετικά ανεκτή διαφορά, ώστε να μπορέσει να κρατηθεί στην καρέκλα του Προέδρου της ΝΔ - και ίσως και να επανακάμψει, όπως ελπίζει, μετά από μια κατάρρευση του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο που αυτή η κατάρρευση, αν συντελεστεί, δεν θα αφορά μόνο το νικητή των εκλογών.<br />
<br />
Το κρίσιμο στοιχείο είναι το ποσοστό που θα φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ, σε συνάρτηση με τη διαφορά των δύο πρώτων, αλλά και τον πήχυ της αυτοδυναμίας, όπως θα διαμορφωθεί και από τις ψήφους που δεν θα βρούν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Εάν η αυτοδυναμία επιτευχθεί, τα πράγματα θα είναι πολύ σκούρα και για το ίδιο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που δεν θα έχει δικαιολογίες για να μην εφαρμόσει τις μαξιμαλιστικές του εξαγγελίες. <br />
<br />
Η πολιτική υποκρισία όμως θα λάμψει και στην περίπτωση της απλής πρωτιάς. Εντός του ΣΥΡΙΖΑ, η φυσιολογική, για οποιαδήποτε δυτική κοινωνία και πολιτική ζωή, εκδοχή να συνεργαστούν με τα γειτονικά τους κόμματα αντιμετωπίζεται περίπου ως λέπρα, με τη δικαιολογία των ”διαφορετικών κατευθύνσεων”. Το ένα τρίτο του εκλογικού σώματος θέλει να επιβάλει τη δική του οπτική - κι αν αυτή δεν ταιριάζει με τους άλλους, προτιμά το περιθώριο και στις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος.<br />
<br />
Μερικοί μάλιστα το πηγαίνουν ακόμα πιο πέρα, ελπίζοντας οτι το ΚΚΕ θα συμπιεστεί και θα παράσχει - με βαριά καρδιά - ψήφο ανοχής. Λες και δεν είναι πάγιο αίτημα των αριστερών κομμάτων η απλή αναλογική, άρα και οι μετεκλογικές συνεργασίες. Αλλά στην παθογένεια της αντιμνημονιακής ρητορικής, η <a href= "http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/πολιτικη/πρώτη-φορά-ναι-αριστερά-ίσως-όχι" target=“_blank">αριστερά πάει περίπατο</a>, αναζητείται αρραβώνας στις παρυφές της ακροδεξιάς και η συνεργασία με τα κόμματα του κεντροαριστερού χώρου ισοδυναμεί με προδοσία…<br />
<br />
Αν λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μερικές έδρες μακριά από την αυτοδυναμία, η πίεση των αρτηριοσκληρωτικών από το εσωτερικό, αλλά και ο πειρασμός των αλαζόνων, θα είναι να πάει σε δεύτερες εκλογές, ώστε να κατακτήσει την αυτοδυναμία, με όπλο την πόλωση. Πιθανότατα θα το καταφέρει, έχοντας αδειάσει την κλεψύδρα για τη χώρα, σε βαθμό άκρως επικίνδυνο, μέχρι τη λήξη της δίμηνης παράτασης του μνημονίου. Το “ατύχημα” μπορεί να συμβεί χωρίς να το θέλει κανείς - και δεν είναι ανάγκη να είναι δραματική έξοδος από το ευρώ. Μπορεί ανέτως να είναι κάτι ανάλογο αυτού που έγινε στην Κύπρο - κάτι που να πάει ακόμα πιο πίσω την εύθραυστη προσπάθεια ανάκαμψης.<br />
<br />
Εδώ παρουσιάζεται ένα ακόμα ακραίο σενάριο: Εάν το σκοινί φτάσει μέχρι τα άκρα, όσοι δεν ψηφίζουν αριστερά κόμματα, θα συνασπιστούν για να ανακόψουν την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, επιλέγοντας Νέα Δημοκρατία, παρά τις έντονες πολιτικές και αισθητικές αντιρρήσεις τους. Η ζημιά, σε τέτοια περίπτωση, θα είναι διπλή: Και η πόλωση θα θριαμβεύσει και ο Σαμαράς θα διασωθεί ανέλπιστα για τα επόμενα χρόνια, αντί να πάει σπίτι του, δίνοντας την ελπίδα μιας αλλαγής φρουράς χωρίς ακροδεξιά στοιχεία και την εξέλιξη του συντηρητικού κόμματος σε μια (πιο) σοβαρή κεντροδεξιά παράταξη. <br />
<br />
Σε κάθε περίπτωση, ο εγκλωβισμός σε δηλώσεις μεταξύ εικόνων και <a href= "http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231378555" target=“_blank">εμφυλιοπολεμικού τσαμπουκά</a> από τη μία και στην απίστευτη αδυναμία να αρθρωθούν οι στοιχειώδεις εξηγήσεις για την οικονομία από την άλλη, οδηγεί τη χώρα σε συμπληγάδες, με τον έναν λαϊκισμό να τρέφει τον άλλον. Η διαρκής υποχώρηση δε στα πραγματικά <a href= "http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=38843" target=“_blank”>προοδευτικά αιτήματα</a> προκαλεί μόνο θλίψη. <br />
<br />
Η μόνη λύση που διαφαίνεται, για να μην έρθει η …λεπίδα (για να παραφράσουμε το σύνθημα μιας πράγματι πετυχημένης καμπάνιας), είναι να μην υπάρχει μεγάλη ισχύς σε καμμία άκρη του νέου δικομματικού διπόλου. Η πολιτική μας ζωή πρέπει επιτέλους να αποκτήσει κουλτούρα συνεργασιών και να μην κυνηγάει δημαγωγικές και πολωτικές αυτοδυναμίες. Έτσι ώστε να υπάρχει το χαλινάρι, που θα κάνει να επικρατήσει η μετριοπάθεια, η ανανέωση και η απλή λογική, που τόσοι εύχονται, αλλά μικροπολιτικά ή με επιπολαιότητα ξεχνούν…<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcTHkUuJNo36sryNiJdBudhZ2hHt1RK4pfC4PdLS9k1Qak-Jvc9H6CtjySb6hF5ZT7f0apbEiytzcvCntrxLzcWV-OZ3po9sGo7LYkbUTVOmTuwgoc44JNgmGsCbfqXF984uIceq-uNa4/s1600/511qCp5jX3L._SS280.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcTHkUuJNo36sryNiJdBudhZ2hHt1RK4pfC4PdLS9k1Qak-Jvc9H6CtjySb6hF5ZT7f0apbEiytzcvCntrxLzcWV-OZ3po9sGo7LYkbUTVOmTuwgoc44JNgmGsCbfqXF984uIceq-uNa4/s200/511qCp5jX3L._SS280.jpg" /></a></div><i>Το κείμενο γράφτηκε για την <a href= "http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/πολιτικη/η-λεπίδα-έρχεται" target=“_blank">Athens Voice</a><br />
<br />
H αφίσα είναι ...αγνώστου πατρός και το εξώφυλλο από το www.amazon.com<br />
<br />
To spot συνοδεύεται από το <a href= "https://www.youtube.com/watch?v=Jk9EdnErhMk" target=“_blank">"Je Suis Une Go-Go Girl"</a> των Γάλλων <a href= "http://troubleinmindrecs.com/bands/liminanas.html">The Limiñanas</a>.</i></div>Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-39699523197399852042014-12-29T16:41:00.004+02:002014-12-31T08:57:13.442+02:00Τη μπουκιά από το στόμα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Όπως όλα δείχνουν, η τρίτη ψηφοφορία για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας θα αποβεί και αυτή άκαρπη (παρά το ότι ο Σταύρος Δήμας ήταν ό,τι αξιοπρεπέστερο έχει να επιδείξει η σημερινή δεξιά) - και οδεύουμε προς τις πρόωρες κάλπες, πιθανώς την Κυριακή 1η Φεβρουαρίου (την 25η Ιανουαρίου προανήγγειλε τελικά ο πρωθυπουργός). Το <a href= "http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.kosmos&id=38547" target=“_blank”>παράδειγμα της Σουηδίας</a> ουδόλως μας πτόησε - κι ας κινδυνεύουμε, εκτός από την οικονομική “ανακοπή”, να αποκτήσουμε στη Βουλή και τρίτο κόμμα τη Χρυσή Αυγή, αφού δεν έχει γίνει ακόμα η δίκη για την εγκληματική οργάνωση. Και το πιθανότερο είναι οτι μαζί με την προκήρυξη εκλογών, θα έχουμε και την ανακοίνωση ενός νέου κόμματος, υπό τον Γιώργο Παπανδρέου, 10 και πλέον χρόνια μετά την ανάληψη της προεδρίας του ΠΑΣΟΚ, από τον ίδιο. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9eEtkNhNeA31-T8EIvp2aIpfnbsLqCdSQQNgxo2tzmysHQDpM2cd1xr-HSWtkmpr4vQmnolPlYVfQSn7moOUhxh1qcVBDxobXlK-v5VON3P8eFRIESbTe1GSZlYMXYgLdPZyaQksvmic/s1600/SNF0166T-682_1016168a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9eEtkNhNeA31-T8EIvp2aIpfnbsLqCdSQQNgxo2tzmysHQDpM2cd1xr-HSWtkmpr4vQmnolPlYVfQSn7moOUhxh1qcVBDxobXlK-v5VON3P8eFRIESbTe1GSZlYMXYgLdPZyaQksvmic/s400/SNF0166T-682_1016168a.jpg" /></a></div>Το πολιτικό σκηνικό είναι, ούτως ή άλλως, σουρεαλιστικό. Ένας πρωθυπουργός που εγκαταλείπει ανεύθυνα (όπως ο προκάτοχος του στην προεδρία της ΝΔ Καραμανλής) στα δύσκολα, αφού δεν έκανε παρά ελάχιστες και ελλιπείς μεταρρυθμίσεις, πνιγμένος <a href= "http://www.kathimerini.gr/796130/opinion/epikairothta/politikh/oi-dyo-kyvernhseis-syriza" target=“_blank">μέσα στον λαϊκισμό</a>, που πάντοτε υπηρετούσε με ακροδεξιό και εθνικιστικό πρόσημο - και μονίμως αποδίδει στον ΣΥΡΙΖΑ. Το πιθανότερο είναι οτι, εγκλωβισμένος στις ανεπαρκείς επιδόσεις του, δεν επιθυμούσε πραγματικά την εκλογή ΠτΔ, αφού ελπίζει σε μια αξιοπρεπή ήττα και στο περίφημο σενάριο της “αριστερής παρένθεσης”. Στην ουσία, προσπαθεί με κάθε τρόπο και απεγνωσμένα να μην εγκαταλείψει τον θώκο, για να μη σημάνει το αιφνίδιο και τελεσίδικο πολιτικό του τέλος.<br />
<br />
Από την άλλη πλευρά, τα πράγματα είναι ακόμα πιο παράλογα: Παρά τις μεγαλοστομίες για την αδήριτη ανάγκη πολιτικής αλλαγής μέσω εκλογών, ένα απολύτως ανέτοιμο και αιθεροβάμον επιτελείο παραμένει τρομοκρατημένο για την “καυτή πατάτα” που τους πέταξε ο Σαμαράς. Αμέσως μετά την εκλογή της, η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να υπογράψει ένα νέο μνημόνιο, για να εξασφαλίσει χρηματοδότηση - και θα πρέπει να το ονομάσει κάτι άλλο, πιθανώς το εντελώς ανάποδο από αυτό είναι. Έτσι, η χώρα αντιμετωπίζει και επισήμως το πλήρες φάσμα της πολιτικής υποκρισίας, με την αξιωματική αντιπολίτευση να ζητάει επιτακτικά εκλογές, που μάλλον δεν επιθυμεί. Τουλάχιστον, όχι με αυτούς τους όρους. <br />
<br />
Τώρα, μέσα σε όλα αυτά, προστίθεται κι ένας νέος “πονοκέφαλος”, αφού η πολιτική (όπως και η ίδια η ζωή) απεχθάνεται το κενό: Όπως η “τρύπα” της μεταρρυθμιστικής κεντροαριστεράς που άφησαν το βενιζελικό ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ πιθανότατα θα γεμίσει από την πρωτοβουλία του Σταύρου Θεοδωράκη (με ολίγον από Λυκούδη), έτσι και το κενό του παραδοσιακού (ή μη εκσυγχρονιστικού) ΠΑΣΟΚ, που δεν μπόρεσε να καλύψει πραγματικά ο ΣΥΡΙΖΑ, απειλείται να καλυφθεί από την πρωτοβουλία Παπανδρέου - αν τελικά αποτολμήσει το εγχείρημα. <br />
<br />
Παρά τη διαπίστωση οτι μεγάλη μερίδα του εκλογικού σώματος θα χαρακτηρίσει την επάνοδο Παπανδρέου εκδικητική, θρασεία ή και “διαπλεκόμενη” (αν και η διαπλοκή τον πολέμησε λυσσαλέα), η λατρεία που του επιφύλασσαν πολλοί στον πολιτικό του χώρο, δεν ήταν διόλου αμελητέα. Με απήχηση και σε ένα κομμάτι των ανένταχτων μεταρρυθμιστικών δυνάμεων, η παρουσία Παπανδρέου μπορεί να βλάψει όλα τα όμορα κόμματα: Αρκετά το Ποτάμι, ενδεχομένως ακόμα περισσότερο το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ, που οφείλει ένα τεράστιο μέρος της εκλογικής του δύναμης, στο ανέστιο “παπανδρεϊκό” και “βαθύ” ΠΑΣΟΚ, που στράφηκε στην Κουμουνδούρου, μπας και έρθουν “καλύτερες μέρες” επιστροφής στα εισοδήματα και προνόμια του 2008. Εκεί είναι κυρίως το προσωπικό εκλογικό του ακροατήριο.<br />
<br />
Είναι ζήτημα αν ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αναγνωρίσει ως πραγματικά “αριστερή ψήφο”, το ένα τρίτο των δυνάμεων του, γι αυτό και η εκλογική του βάση είναι ασταθής. Βέβαια, η προοπτική της ανόδου στην εξουσία είναι εξαιρετικά ισχυρός συγκολλητικός παράγων. Μένει να δούμε αν το νέο κόμμα Παπανδρέου, δεδομένης και της πόλωσης, θα μπορέσει να τoν κλονίσει. Mπορεί να κάνει πίσω κατόπιν συμφωνίας ή και να αποτύχει πλήρως, τo τοπίο όμως της κεντροαριστεράς, είναι πια ανεπιστρεπτί <a href= "http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.politiki&id=38529" target=“_blank”>κατακερματισμένο</a>, μέχρι την προσεχή εκλογική αναμέτρηση.<br />
<br />
Καθώς η μάχη γίνεται πολυμέτωπη, ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα μπορούσε να έχει δύο όπλα: Από τη μιά να συνάψει συμφωνία με τον ΣΥΡΙΖΑ, με την ελπίδα να συγκυβερνήσει μαζί του (αν και θα υπήρχε μεγάλο πρόβλημα στην αποδοχή του “αντιπροέδρου”) ή από την άλλη να ρίξει στο τραπέζι το τελευταίο του χαρτί, την απλή αναλογική, που θα έκοβε απολύτως τα φτερά του ΣΥΡΙΖΑ για μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, που με όπλο την πόλωση, θα τον έβγαζε αυτοδύναμο. Τα σενάρια όμως αυτά τώρα μοιάζουν λιγότερο πιθανά, καθώς το μεν ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει ακόμα και να μείνει εκτός Βουλής, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να συνηθίσει την ιδέα οτι θα συγκυβερνήσει ψαλιδισμένος, με τουλάχιστον δύο από τους τρεις παραπάνω εταίρους (και με οποιονδήποτε μεταξύ τους συνδυασμό), προκειμένου να εξασφαλίσει τη “δεδηλωμένη”.<br />
<br />
Και για μεν το σημερινό ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει καμία κοινωνική συμπάθεια, καθώς του χρέωνεται (<a href= "https://www.facebook.com/stavros.tsakyrakis/posts/581274462018932?pnref=story" target=“_blank">αδίκως</a>) όχι μόνο το σύνολο της ευθύνης για το ξέσπασμα της κρίσης, αλλά και η συμπεριφορά του νυν αρχηγού προς τον προκάτοχο του, κάτι που χιλιάδες οπαδοί και φίλοι δεν του συγχώρεσαν ποτέ. Άλλωστε, το να γίνεις ο πιο <a href= "http://www.parapolitiki.com/2014/02/alco-pio-antipathis-ki-apo-ton-mixaloliako-o-benizelos.html" target=“_blank">αντιπαθής αρχηγός κόμματος</a>, μαζί με τον χρυσαυγίτη Μιχαλολιάκο, θέλει προσπάθεια. Και τα χαρακτηριστικά της πολιτείας του Ευάγγελου Βενιζέλου συνέβαλαν τα μέγιστα σε αυτό. <br />
<br />
Αλλά για τον ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελεί “ελπίδα” για υπολογίσμο κομμάτι της κοινωνίας, ο απολογισμός των τελευταίων δύο χρόνων είναι αναπόφευκτα πικρός: Όταν παραμένεις εγκλωβισμένος στις αντιφάσεις σου, με τη ρητορική της παραδοσιακής αριστεράς να μην μπορεί να αποκηρύξει την απλή αναλογική, ενώ ταυτοχρόνως αρνείσαι την (εύλογη) συνεργασία με τους γειτονικούς σχηματισμούς (που η ίδια η απλή αναλογική επιτάσσει) και την αναζητάς στους “<a href= "http://ow.ly/GkzBw" target=“_blank">ψεκασμένους</a>” στις παρυφές της ακροδεξιάς, με μόνο γνώμονα την αντιμνημονιακή υστερία, αδυνατείς να υπερβείς τα όρια σου και να πείσεις. <br />
<br />
Όταν επιδιώκεις τον ρόλο ενός μετριοπαθούς (αναπόφευκτα κεντροαριστερού) κόμματος εξουσίας, χωρίς να το εννοείς και χωρίς να εγκατελείπεις την αφελή και εμπρηστική ρητορική που προσπαθεί να ικανοποιήσει ένα συνονθύλευμα πρώην οπαδών του ΚΚΕ και του χειρότερου “βαθέος” ΠΑΣΟΚ, με άρωμα αριστερισμού, τότε οι “τραβεστί” εκλογικές επιδόσεις σου δεν είναι άξιες εμπιστοσύνης. <br />
<br />
Όταν εξακολουθείς να μιλάς για “<a href= "http://www.iefimerida.gr/news/182613/o-syriza-tha-varaei-ntaoyli-kai-oi-agores-tha-horeyoyn" target=“_blank">νταούλια που θα χορέψουν τις αγορές</a>”, ενώ ο βασικός σου αντίπαλος επιδεικνύει την εξωφρενική ανευθυνότητα να “σκίζει τα μνημόνια” και να επιζητά τον δανεισμό χωρίς καμία προετοιμασία και δουλειά σε βάθος, τότε έχεις τη σοβαρή πιθανότητα να τον αφήσεις αλώβητο εκλογικά να σε πλησιάζει (έχοντας “καθαρίσει” το χώρο γύρω του), αντί να τον στείλεις σπίτι του - επιβεβαιώνοντας οτι αποτελείς απλώς την άλλη πλευρά ενός νομίσματος άκρατου βαλκανικού λαϊκισμού, με υπερφίαλη ελαφρότητα. <br />
<br />
Όταν σε ένα τόσο ρευστό πολιτικό σκηνικό, ενθαρρύνεις ή ανέχεσαι να αλωνίζει η ακραία και φανατική ρητορική κι ένας <a href= "http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/πολιτικη/ιντερνετικό-«παρακράτος»" target=“_blank”>ιντερνετικός όχλος</a> που δεν επιδιώκει τίποτε άλλο παρά να λιντσάρει την αντίθετη άποψη, δεν θα καταλάβεις ποτέ γιατί το μεγαλύτερο τμήμα του εκλογικού σώματος σε φοβάται: Όχι μόνο γιατί θέλει να διατηρήσει τις καταθέσεις του αλώβητες, αλλά γιατί αρνείται να του υποβιβάσεις το (όποιο) επίπεδο του δημοσίου διαλόγου και του πολιτισμού, που έχει καταφέρει να επιτύχει. <br />
<br />
Κι όταν καταφεύγεις μονίμως στον μανιχαϊσμό των εμφυλιοπολεμικών απλουστεύσεων “ή εμείς ή αυτοί”, αποκαλώντας όσους έχουν διαφορετικές αντιλήψεις από εσένα “συστημικούς” και “μνημονιακούς” εχθρούς, κινδυνεύεις να μην αντιληφθείς τι ήταν αυτό που σε εκτόξευσε ξαφνικά από το περιθωριακό 4% στο 30%. Και τελικά, να σου πάρουν τη μπουκιά από το στόμα…<br />
<br />
<br />
<b>ΥΓ. Κάποιοι θα εκτιμήσουν οτι η κατάσταση που διαμορφώνεται, ευνοεί τον ΣΥΡΙΖΑ με την έννοια της ευκολότερης “κολοτούμπας”, που διακαώς επιθυμεί, προκειμένου να αντιμετωπίσει το οξύ πρόβλημα του δανεισμού της χώρας και να δικαιολογηθεί ταυτοχρόνως στους οπαδούς του. Τόσο η Σκύλλα όμως, όσο και η Χάρυβδη του πολιτικού μας σκηνικού, θα αντιμετωπίσουν αναπόφευκτα τις συνέπεις της ρητορικής τους. Μαντέψτε ποιός σχηματισμός θα απογοητεύσει πιο γρήγορα, όταν διαψευστούν οι προσδοκίες…</b><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVc8y5E3bwcBMe_1kNnK3pZDPnHUqJ_haZ6vWrv9AT84F6nfpvbeB93SZNpVkfDo6MigVQ2VExd9-dop1zzsAGrjOPo1R98QKmz6eYAunmHk4wtZROru-WhuQNesdPh_m7yArEEnSDH2A/s1600/61d6So8vH2L._SL500_AA280_.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVc8y5E3bwcBMe_1kNnK3pZDPnHUqJ_haZ6vWrv9AT84F6nfpvbeB93SZNpVkfDo6MigVQ2VExd9-dop1zzsAGrjOPo1R98QKmz6eYAunmHk4wtZROru-WhuQNesdPh_m7yArEEnSDH2A/s200/61d6So8vH2L._SL500_AA280_.jpg" /></a><i>Το κείμενο γράφτηκε την Κυριακή το βράδυ, για την <a href= "http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/πολιτικη/tη-μπουκιά-από-το-στόμα…" target=“_blank">Athens Voice</a><br />
<br />
Η φωτό είναι από το beta.thesun.co.uk και το εξώφυλλο από το www.amazon.fr<br />
<br />
To post συνοδεύεται από το <a href= "https://www.youtube.com/watch?v=OLOqjFrvvUU" target="_blank">"Tall Ground"</a> των πολυεθνικών <a href= "https://www.facebook.com/pages/Deluxe-Band/187779556641" target=“_blank">Deluxe</a></i><br />
</div>Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-76040040597787570372014-11-29T10:27:00.001+02:002014-11-30T00:22:31.565+02:00Ενας Kosmos με χαρακτήρα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Ο Kosmos 93,6 & 107 υπήρξε το πιο επιτυχημένο προιόν της ΕΡΑ, από τον Οκτώβριο του 2001 ως τον Ιούνιο του 2013, με ακροαματικότητα που άγγιξε το 7% στην Αττική (υψηλότερα από κάθε άλλο δημόσιο ραδιόφωνο) και εξαιρετικά δημογραφικά στοιχεία (μορφωτικό επίπεδο ακροατών, οικονομική κατάσταση, περιοχές, ηλικίες).<br />
<br />
Με ένα από τα ωραιότερα λογότυπα και διακριτό world music στίγμα, το οποίο δεν επιχείρησε να μιμηθεί κανένα από τα ανταγωνιστικά ραδιόφωνα, άφησε ένα δυσαναπλήρωτο κενό στη ραδιοφωνική αγορά, με το κλείσιμο της ΕΡΤ.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizWvIuXHW0JDsjFVPlz-8YgkT1jWSSyGx63JE_8pX4f2AsJ1eCwq3Q-jaAiiN8sHgrH0zinbLzZhPceFqoYe5oKb3gNQ6j-MvZHOXXddt_UaZMzvgIb1AV9c7xkdvK5QiEtIVhw_7JeIc/s1600/%5Bp-;0875.pn++g.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizWvIuXHW0JDsjFVPlz-8YgkT1jWSSyGx63JE_8pX4f2AsJ1eCwq3Q-jaAiiN8sHgrH0zinbLzZhPceFqoYe5oKb3gNQ6j-MvZHOXXddt_UaZMzvgIb1AV9c7xkdvK5QiEtIVhw_7JeIc/s400/%5Bp-;0875.pn++g.png" /></a></div><br />
<b>Ο Kosmos όμως είναι κάτι παραπάνω από ένα ραδιόφωνο με world music χαρακτήρα. Είναι πρωτίστως (και εξ ορισμού) το πιο αντιρατσιστικό, ανοιχτόμυαλο και κοσμοπολίτικο ραδιόφωνο, που φέρνει στους ακροατές του όσο μπορεί περισσότερες γλώσσες, ήχους και κουλτούρες από όλον τον πλανήτη, από τη latin παράδοση ως το σύγχρονο ευρωπαϊκό ήχο. Και επιπλέον, είναι το ραδιόφωνο για όλες τις “άστεγες” μουσικές στο ραδιοφωνικό τοπίο (και τους ακροατές τους): Jazz, blues, reggae, funk, soul, hip hop, R&B και όλα τα υβρίδια τους - μαζί με χορευτικά classics, swing αναμνήσεις και αναβιώσεις, ταιριαστά “διαμάντια” από την ιστορία του rock και επιλεγμένες στιγμές από κινηματογραφικές συνθέσεις, τη σύγχρονη pop και την ελληνική παραγωγή, όλα στη σωστή δοσολογία. </b><br />
<br />
Ταυτόχρονα, πρώτη φορά με σχεδόν πανελλαδική κάλυψη, επιχειρεί να προσφέρει στους ακροατές τους πληροφορίες για όλα όσα συμβαίνουν στη μουσική σκηνή της χώρας μας, στις θεατρικές και κινηματογραφικές αίθουσες, στα μουσεία και στις γκαλερί, στα μπαράκια, στους συναυλιακούς χώρους και στις μικρές ή μεγάλες φεστιβαλικές εκδηλώσεις - ό,τι μπορεί να ενδιαφέρει από τον πολιτισμό και την καθημερινότητα της ζωής μας. <br />
<br />
Μετά από προσπάθειες μηνών, κόντρα σε αυτούς που δεν αναγνωρίζουν την αξία ενός τέτοιου εγχειρήματος, ο Kosmos είναι και πάλι έτοιμος να τεθεί στην κρίση σας, από τη Δευτέρα 1η Δεκεμβρίου. Με σήμα τον jazz τσοπανάκο που τόσο ευφυώς διασκεύασε ο μεγάλος Μίμης Πλέσσας, με συνεχή ροή ζωντανού προγράμματος από τις 8 το πρωί ως τις 2 τη νύχτα, με έμπειρους παραγωγούς και φρέσκες φωνές, λιτή και μεστή πληροφόρηση που δεν αγνοεί την πραγματικότητα της ζωής μας και συνεχή επικοινωνία μαζί σας, ο Kosmos φιλοδοξεί να γίνει ο "προσωπικός" σας dj, όλο το 24ωρο. <br />
<br />
<a href= "http://www.nerit.gr/kosmos" target="_blank">Ακούστε</a> τον με πάθος...<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSw9gTzWyWbrrBgZXOkYKHFX5ptcEiDPr2_eFYlXoFz4jgLhQRVhfxUliR8EfEHOSsaMFsMM9mo1X5aecoh9c6oxZkGUtb0jdOoTWTb8f5QLz_zsiT9Fi7ciXjtj_BVyJEPUyKv_O6G-U/s1600/00602537671816.jpg.html.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSw9gTzWyWbrrBgZXOkYKHFX5ptcEiDPr2_eFYlXoFz4jgLhQRVhfxUliR8EfEHOSsaMFsMM9mo1X5aecoh9c6oxZkGUtb0jdOoTWTb8f5QLz_zsiT9Fi7ciXjtj_BVyJEPUyKv_O6G-U/s200/00602537671816.jpg.html.jpeg" /></a></div><i>Η αφίσα είναι από το Kosmos και το εξώφυλλο από το www.amazon.fr<br />
<br />
To post συνοδεύεται από το <a href= "https://www.youtube.com/watch?v=xLDrMhF4a-w" target="_blank">"Caractère"</a> της Γαλλίδας <a href= "http://en.wikipedia.org/wiki/Joyce_Jonathan" target=“_blank">Joyce Jonathan</a></i><br />
</div>Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-19766779660680506652014-11-25T16:34:00.000+02:002014-11-27T01:37:46.530+02:00Όλοι μαζί τους ψηφίσαμε;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><i>“Η κοινωνία πάσχισε να προσαρμοστεί – δεν είχε επιλογή. Εμεινε, όμως, πεισματικά απροσάρμοστο το πολιτικό σύστημα.”</i><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKiqnNeWtau632kul5006a3TsqC8ve_tL1m0fm1bv_vCbd9kurnLVRRHECFAAtUzL3DqrZgqjHtYFSv50CkIarmHqvbsj9DA6NiHtb7aupmug08z2bf88XZRN0d__8gEXlw2RfEJInWFE/s1600/Philae_separation.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKiqnNeWtau632kul5006a3TsqC8ve_tL1m0fm1bv_vCbd9kurnLVRRHECFAAtUzL3DqrZgqjHtYFSv50CkIarmHqvbsj9DA6NiHtb7aupmug08z2bf88XZRN0d__8gEXlw2RfEJInWFE/s400/Philae_separation.jpg" /></a></div>Με τη φράση αυτή κλείνει το κατά τα άλλα εξαιρετικό <a href= "http://www.kathimerini.gr/793199/opinion/epikairothta/politikh/pali-sth-mayrh-lista-twn-agorwn" target=“_blank”>άρθρο</a> του ο Κώστας Καλλίτσης, στην Καθημερινή της Κυριακής. Δεν θα διαφωνήσω διόλου για το πολιτικό σύστημα.<br />
<br />
Πράγματι, η σύγχρονη κατρακύλα άρχισε όταν ένας εμφανώς υποκριτής και ανεύθυνος πρωθυπουργός έπεισε οτι “θα αναμορφώσει το κράτος” (γεμίζοντας το με δεκάδες χιλιάδες παραπονεμένους και συνήθως χωρίς στοιχειώδη προσόντα ημετέρους) και εφάρμοσε ένα ανερυθρίαστο “Αλογοσκούφη δώστα όλα”, <a href= "http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=493975" target="_blank">εκτινάσσοντας</a> το ελληνικό δημόσιο στην τροχιά της άτακτης χρεοκοπίας. <br />
<br />
Το πολιτικό σύστημα συνέχισε να κινείται στη σφαίρα του φαντασιακού, αρνούμενο να χτυπήσει γενικό προσκλητήριο συνεργασίας και υποσχόμενο “ζάππεια” και “αντιμνημονιακούς τσαμπουκάδες”. Αλλά και όταν το έκανε, αποδέχτηκε και”ξέπλυνε” ακροδεξιούς παίκτες, που πολύ γρήγορα απέδειξαν πόσο συνώνυμος είναι ο ψευδοπατριωτισμός και η εθνοκαπηλεία με τη λαμογιά. Ταυτοχρόνως, νέα φρούτα ξεπετάχτηκαν, ψεκασμένα από τις ορμόνες της καφενειακής μπουρδολογίας, τόσο από τα αριστερά, όσο και από τα (εως και φασιστικά) δεξιά.<br />
<br />
Κι όσο κι αν κατάφερε να συμμαζέψει το δημοσιονομικό εκτροχιασμό, το πολιτικό σύστημα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, συνέχισε να παίζει το αιώνιο “κατενάτσιο της κοροϊδίας” - ή όπως εύστοχα γράφει ο Καλλίτσης την <a href= "http://www.kathimerini.gr/793199/opinion/epikairothta/politikh/pali-sth-mayrh-lista-twn-agorwn" target=“_blank”>“αδιέξοδη πολιτική τροχάδην επιτόπου”</a>.<br />
<br />
Αλλά μόνο του τα έκανε όλα αυτά το πολιτικό σύστημα; Σε ποιά πρόθυμα αυτιά απευθύνθηκε αυτή η ρητορική; Και ποιες δημοσκοπήσεις ακολούθησε και ακολουθεί το πλέγμα των διαμορφωτών γνώμης, για να κάνει τις επιλογές του; Πόσες κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες δεν αντέδρασαν σθεναρά σε οποιαδήποτε προσπάθεια <a href= "http://www.metarithmisi.gr/el/readAuthors.asp?authorID=106&page=1&textID=36816" target=“_blank">μεταρρύθμισης</a> και αλλαγής του οικονομικού μοντέλου (όταν βέβαια αυτές ήταν ουσιαστικές και δεν βαφτίστηκαν κατ’ ευφημισμόν “μεταρρυθμίσεις”); Σε πόσες περιπτώσεις δεν “ροκανίστηκε” συστηματικά η όποια προσπάθεια ουσιαστικών αλλαγών που έχει ανάγκη μια οργανωμένη κοινωνία, που παραπαίει σε όλα τα επίπεδα; Ποιές καθημερινές <a href= "http://www.kathimerini.gr/793192/opinion/epikairothta/politikh/den-einai-aytoi-to-panepisthmio" target="_blank">πολιτικές ενέργειες και αντιλήψεις</a> αλληλοδιαμορφώνουν τις πράξεις της εξουσίας; <br />
<br />
Ουδέποτε προσαρμόστηκε μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας - και καθρέφτης του είναι το πολιτικό σύστημα. Διότι ουδέποτε, πρώτα από όλα, δέχτηκε να κοπιάσει για να αντιληφθεί και εξηγήσει τι του συνέβη με τη λεγόμενη “κρίση”. Αποδέχτηκε τις πιο εύκολες και επιφανειακές εξηγήσεις, δίνοντας ακροαματικότητες και θεαματικότητες του 40%, στις πρωινές κραυγές του ραδιοφωνικού και τηλεοπτικού λαϊκισμού, που απλώς έβριζαν τη Μέρκελ. <br />
<br />
Αντί να πέσει με τα μούτρα στην ανάλυση και στην ανάδειξη νέων φωνών και τρόπων σκέψης, ψήφισε την χειρότερη ποιότητα βουλευτών, που είχε δει ποτέ το ελληνικό κοινοβούλιο. Με πρωταγωνιστές υπόδικους, δημαγωγούς του αισχίστου είδους, πρωταθλητές της σαχλαμάρας και της ρηχότητας - που μόνο τους μέλημα είναι να “μη μείνουν άνεργοι”.<br />
<br />
Ανέδειξε σε υπολογίσιμες δυνάμεις κόμματα που θα έπρεπε να έχουν περιθωριακό ή ανύπαρκτο ρόλο, σε μια ευρωπαϊκή δημοκρατία. Στη μανία του να αποκαθηλώσει πρόσωπα και πράγματα, ανέχτηκε (και ανέχεται) δημοσιογράφους και πολιτικούς, ακόμα χειρότερους από τους προηγούμενους. Και στην ανάγκη του να αναμορφώσει το πολιτικό τοπίο της χώρας, βρέθηκε ανάμεσα στις συμπληγάδες ενός ακραίου λαϊκισμού - και από τις δυό πλευρές του πολιτικού φάσματος.<br />
<br />
“Μα όλοι μαζί τα φάγαμε;” θα αναρωτηθεί ο καλοπροαίρετος αναγνώστης. “Όλοι μαζί επιτρέψαμε αυτό το κύμα απελπισίας να μας πνίξει, λες και δεν είμαστε μια χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης”; Όχι βέβαια. Αλλά στη δημοκρατία, δυστυχώς ή ευτυχώς, μετράνε τα “ναι” και όχι τα “όχι”. Κι όταν δεν αντιπαρατάσσουμε κάτι πιο δημιουργικό από τη βούληση της εκάστοτε ανεύθυνης μειοψηφίας, τότε την ευθύνη την έχουμε όλοι.<br />
<br />
Όταν λίγες χιλιάδες ή ακόμα και εκατοντάδες ψήφοι είναι ικανές να στείλουν κάποιον καραγκιόζη στο κοινοβούλιο, τότε την ευθύνη την έχουμε όλοι μας, που δεν αναδεικνύουμε κάποιους καλύτερους στη θέση τους. Όταν “ψηφίζουμε” τη γελοία και όχι τη σοβαρή εκπομπή, ενισχύουμε την κατρακύλα. Όταν καταφεύγουμε στους επαγγελματίες λαϊκιστές, γιατί δεν κοπιάζουμε αρκετά ώστε να αναδείξουμε νέες δυνάμεις, αξιόλογες και ακέραιες, που θα εμπλουτίσουν το πολιτικό φάσμα, ολιγωρούμε επικίνδυνα. <br />
<br />
Μα πώς θα επιλέξουμε καλύτερο πολιτικό προσωπικό, όταν η πλειονότητα επιβάλλει ένα πλέγμα δημαγωγίας, λαμογιάς και εξευτελισμού της σοβαρότητας, της δημοκρατίας και του διαλόγου; Πώς θα μπουν οι πιο αξιόλογοι σε αυτό το σύστημα, αφού τώρα είναι ακόμα πιο δύσκολο και απωθητικό; Πώς θα φύγουμε από τον φαύλο κύκλο του πολιτικού, συνδικαλιστικού και μιντιακού “πολτού”, που έχουμε φτιάξει;<br />
<br />
Τους “καλύτερους”, δεν θα μας τους φέρουν “εισαγόμενους” οι φίλοι μας οι Γάλλοι ή οι Σουηδοί. Καλώς ή κακώς, μόνοι μας πρέπει να να τους αναδείξουμε και να τους επιβάλουμε.<br />
<br />
Ας σκεφτούμε λοιπόν ποιούς επιβραβεύσαμε μέχρι τώρα. Με πόσα συμπλέγματα αντιμετωπίζουμε τους πιο αξιόλογους - πόσους στείλαμε σπίτι τους, απογοητευμένους. Και πόσους γελοίους ανεχτήκαμε και ανεχόμαστε ακόμα, “κράζοντας” πολλές φορές τους λάθος ανθρώπους. Και μετά ας ανοίξουμε τον τηλεοπτικό δέκτη, για να δούμε τον καθρέφτη των επιλογών μας…<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgzohJGpLJPuGV4BDLzgfgURqaklZrYULPfUoMOd-hvko6mONZEL6uQMpa8AUQbaFa5wO9w3ZPfGT_Ls2AKgavXNOgb7eI062k2jQ9RNWGMW7t4hEKOMcKZjxbQVcXt0nuqtrrCxrEaJo/s1600/bryan-ferry-avonmore.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgzohJGpLJPuGV4BDLzgfgURqaklZrYULPfUoMOd-hvko6mONZEL6uQMpa8AUQbaFa5wO9w3ZPfGT_Ls2AKgavXNOgb7eI062k2jQ9RNWGMW7t4hEKOMcKZjxbQVcXt0nuqtrrCxrEaJo/s200/bryan-ferry-avonmore.jpg" /></a></div></div><i>Το κείμενο γράφτηκε για την <a href= "http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/πολιτικη/όλοι-μαζί-τους-ψηφίσαμε" target="_blank">Athens Voice</a><br />
<br />
H φωτό είναι από το www.tumblr.com και το εξώφυλλο από το www.amazon.com<br />
<br />
To post συνοδεύεται από το υπέροχο βίντεο-κλιπ του <a href= "http://vimeo.com/111096137" target="_blank">"Loop De Li"</a> του νέου τραγουδιού του Βρετανού <a href= "http://en.wikipedia.org/wiki/Bryan_Ferry" target="_blank">Bryan Ferry</a> (στα 69 του).</i>Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-21661283500751360252014-11-13T15:10:00.001+02:002014-11-27T01:43:25.129+02:00Tale quale<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Προσπαθείς να είσαι στη “μέση”. Να μην αποδεχτείς κανέναν αυταρχισμό και καμία αυθαιρεσία μιας (πολλές φορές) ακροδεξιάς και διεφθαρμένης εξουσίας. Να καταδικάζεις την αστυνομική βία με κάθε ευκαιρία, το τριτοκοσμικό πλιάτσικο που επιβάλλουν οι ισχυροί στον πλούτο των πολλών, την άρνηση κάθε είδους δημοκρατικού κανόνα και διαφάνειας, που εμποδίζουν την κοινωνία και τη χώρα από το να γίνει επιτέλους σύγχρονη και ευρωπαϊκή. Πιο αντιρατσιτής και αντιφασίστας δεν γίνεται. Πιστεύεις στους θεσμούς, στο παράδειγμα των άλλων που δεν είναι “κουτόφραγκοι”, στην καταδίκη της επαρχιώτικης εσωστρέφειας, της κομματικής υποκρισίας. Πιστεύεις στο διάλογο. Δημοσιεύεις κάθε δημοκρατική άποψη και δίνεις βήμα σε κάθε δημιουργική πολιτική προσπάθεια, από της παρυφές της αρτηριοσκληρωτικής δεξιάς μέχρι τις αντίστοιχες της αριστεράς - συνήθως με περισσότερη συμπάθεια προς τη δεύτερη.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5wXIrMN0Qb6j4qO8iGmDSGTflmlqzAlWuE4SQzy46WCMW0sarIX1-DK8C-Fhf4jOYtz5ZBtS5N38iC90Vsko_PjorCQhAfd19V9kNK4zsqABPyiuGBDr2tXB6NhrrlZxtRzXCHDwXi0c/s1600/images.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5wXIrMN0Qb6j4qO8iGmDSGTflmlqzAlWuE4SQzy46WCMW0sarIX1-DK8C-Fhf4jOYtz5ZBtS5N38iC90Vsko_PjorCQhAfd19V9kNK4zsqABPyiuGBDr2tXB6NhrrlZxtRzXCHDwXi0c/s400/images.jpeg" /></a></div>Αλλά ταυτόχρονα, δεν αποδέχεσαι τον μανιχαϊσμό του δήθεν “αντισυστημισμού”, τον βολικό διαχωρισμό σε “μνημονιακούς-αντιμνημονιακούς”, την υποκρισία της συντήρησης, σε όποιο σημείο του πολιτικού τόξου κι αν φωλιάζει. Αρνείσαι τα στρατόπεδα και το εμφυλιοπολεμικό κλίμα, που πάντα βολεύει τους ακραίους. Αρνείσαι την ισοπέδωση των εννοιών και των λέξεων, δεν βαφτίζεις “βία” κάθε αδικία, επικρίνεις αυτούς που μιλούν για “πόλεμο”, για “χούντα”, για “ κατοχή” - προφανώς μην έχοντας ζήσει τίποτε από όλα αυτά ή διαστρέφοντας πλήρως την ιστορία, για χάρη του λαϊκισμού τους. Όλα αυτά τα καταγγέλλεις μάλιστα, ως πλευρές του ίδιου νομίσματος, ως μέρος ενός πελατειακού πολιτικού συστήματος που δεν έχει καταλάβει τίποτα από την κρίση, που επιμένει να ζητά την επιστροφή στο παρελθόν, παριστάνοντας οτι αποζητά την πρόοδο. Κι αυτό φαίνεται οτι ενοχλεί πιο πολύ από όλα. <br />
<br />
Προφανώς δεν έχεις το αλάθητο, ούτε αυτά που φιλοξενείς είναι πάντα υψηλού επιπέδου - πού είναι άλλωστε; Προσπαθείς όμως να αποκωδικοποιήσεις την πραγματικότητα, με όπλο τις αξίες της φιλελεύθερης (και όχι “νεοφιλελεύθερης”) δημοκρατίας. Αλλά στη χώρα, όπου έχουν επιβιώσει, 25 χρόνια μετά την πτώση του Τείχους, σε πείσμα του υπόλοιπου προηγμένου κόσμου, οι πιο απολιθωμένες οπτικές, η πιο ξύλινη γλώσσα και οι περισσότερες θεωρίες συνωμοσίας, τίποτα δεν είναι “τυχαίο”. Καμία άποψη δεν είναι αβίαστα δική σου, δεν είσαι τίποτε άλλο παρά ένας “πληρωμένος κονδυλοφόρος”, ένας “υπηρέτης του συστήματος”, ένας “ταξικός εχθρός”, ένας “φιλελές”. <br />
<br />
Όταν φτάνει η ώρα, κάποιοι τραμπούκοι να καταφύγουν στην πραγματική βία (που θα μπορούσε να είχε και θύμα, καθώς κάποια εργαζόμενη που ζούσε μακριά κοιμόταν κάποια βράδια μέσα στα γραφεία), τότε περιμένεις από όλους τους δημοκρατικούς φορείς (και κυρίως από αυτούς που δηλώνουν οι πιο προοδευτικοί) να καταδικάσουν απερίφραστα και με όλη τους την καρδιά την “εμπρηστική παρέμβαση” (τρομάρα τους, πάλι καλά που δεν την είπαν και “εικαστική”). <br />
<br />
Όλους; Αμ δε. Επί ένα 24ωρο, οι ιθύνοντες του ΣΥΡΙΖΑ παλεύουν να συμβιβάσουν από τη μια την αυτονόητη ανάγκη για καταδίκη (“αλλίμονο, είμαστε αξιωματική αντιπολίτευση, αύριο θα είμαστε κυβέρνηση, θα δώσουμε τροφή στους αντιπάλους”) και από την άλλη την ενδημική “ξυνίλα”, αν όχι πλήρη απέχθεια, προς ό,τι εκπροσωπεί η Athens Voice. Στο τέλος (και με τα χίλια ζόρια) καταφέρνουν να αρθρώσουν μόνο <a href= "http://www.naftemporiki.gr/story/877333/syriza-katadikastea-i-empristiki-epithesi-sta-grafeia-tis-athens-voice" target="_blank">μια γραμμή</a>, ψυχρή και σχεδόν ψεύτικη, διάφανα βεβιασμένη: <i>“Η εμπρηστική επίθεση στα γραφεία της Athens Voice είναι καταδικαστέα και βάλλει κατά της ελευθερίας του Τύπου”.</i><br />
<br />
Η διαφωνία με την αισθητική, τις θέσεις ή την πολιτική μιας εφημερίδας είναι απόλυτο δικαίωμα του καθενός. Το να μην μπορείς όμως να καταδικάσεις με ειλικρίνεια μια τρομοκρατική πράξη είναι πρόβλημα. Γιατί αυτό σημαίνει, οτι η διάχυτη (στους ταλιμπάν του διαδικτύου και αλλού) ρητορική του “καλά να πάθει η καθεστωτική προπαγάνδα του Πρώκταγκον και του Γεωργαλά/Γεωργελέ” (απολύτως αντίστοιχη με το “καλά να πάθει η Κανέλλη για το χαστούκι”) επικρατεί - και με δυσκολία σου επιτρέπει να τηρήσεις τα προσχήματα. Με (ευτυχώς) τουλάχιστον μια τιμητική <a href= "http://www.avgi.gr/article/4754911/o-pursos-ton-timoron" target=“_blank">εξαίρεση</a>.<br />
<br />
Στα <a href= "http://prokopisdoukas.blogspot.gr/2014/01/blog-post.html" target="_blank">θρησκευτικά</a> ή στα οικονομικά ζητήματα, μια χαρά τις κάνει τις επίσημες κωλοτούμπες η αξιωματική αντιπολίτευση. Γιατί εδώ δεν μπορεί; Γιατί είναι δέσμια των ακροτήτων που η ίδια έχει καλλιεργήσει, φιλοξενώντας και ενθαρρύνοντας κάθε είδους φανατική αντίληψη, που περιφρονεί τη νοημοσύνη, την ευγένεια, τον διάλογο, τη δημοκρατία, τον ίδιο τον πολιτισμό.<br />
<br />
Επικεφαλής κομματικών μέσων <a href= "http://news247.gr/eidiseis/live-blog/eisvolh_twn_mat_sthn_ert_ta_kshmerwmata.2490973.html" target="_blank">λοιδoρούν</a> τους συναδέλφους τους όταν δεν ακολουθούν τη δική τους επιπόλαια και υστερόβουλη θεώρηση του “αγώνα”, αλλά γίνονται ρεζίλι, όταν οι ίδιοι υφίστανται τις συνέπειες μιας απεργίας. Όψιμοι και διάσημοι κομματικοί φίλοι χαιδεύουν τα αυτιά του ασύστολου λαϊκισμού και προκαλούν τη θυμηδία, παριστάνοντας τους “αντισυστημικούς”, πνιγμένοι μέσα στα εκατομμύρια που έχουν απομυζήσει παρασιτικά από πρώην και νυν συζύγους και χορηγούς. <br />
<br />
Στρατευμένοι κομματικοί αρθρογράφοι αποκαλούν τους άλλους ”ντόπερμαν της εξουσίας” - ακόμα κι αν έχουν δίκιο, ξεχνούν πόσο άκυρος είναι ο χαρακτηρισμός όταν προέρχεται από ένα πιστό κομματικό φύλακα του δικού τους “συστήματος” (κοινώς κομματόσκυλο). Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έχουν αναπτύξει κι ένα εκπληκτικό <a href= "http://en.wikipedia.org/wiki/Newspeak" target=“_blank”>newspeak</a>, που καταργεί κάθε έννοια πολιτικής γεωγραφίας (οι Γάλλοι είναι “κουτόφραγκοι”, όταν αποκαλούν αριστερά και τους σοσιαλιστές), σύμφωνα με το οποίο όλα πέραν της ΔΗΜΑΡ είναι “δεξιά”, ενώ “δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι κινούνται στο χώρο του <a href= "http://zoornalistas.blogspot.gr/2014/10/blog-post_76.html" target=“_blank">εξτρεμιστικού κέντρου</a> (και ψηφίζουν π.χ. Ποτάμι)”. Προφανώς, αυτό σκέφτηκε, μέσα στην προσπάθεια να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα. κάποιος που κινείται στο χώρο των “μετριοπαθών άκρων”…<br />
<br />
Μπορεί στην Ελλάδα να μην έχουμε σοβαρή κεντροδεξιά ή κεντροαριστερά, με την έννοια της κομματικής έκφρασης. Αλλά και αριστερά δεν έχουμε σχεδόν καθόλου. Τουλάχιστον με την έννοια της αξιοπρέπειας, της ποιότητας και του ήθους, που συνοδεύει της ιστορία της δημοκρατικής αριστεράς στη χώρα. Είναι απολύτως ανάλογη της αυταρχικής και παλαιοκομματικής δεξιάς, που καταγγέλει - <a href= "http://el.wiktionary.org/wiki/τάλε_κουάλε" target=“_blank">tale quale</a>.<br />
<br />
Ένα συνονθύλευμα από μίζερες, κομπλεξικές, φανατικές (από αριστερίστικες ως διεφθαρμένα βαθυπασοκικές), υποκριτικές και βαθύτατα αντιδημοκρατικές αντιλήψεις ετοιμάζονται να δώσουν τον τόνο στην κυβερνητική εξουσία, με κύριο και σοβαρό επιχείρημα την απαλλαγή από μια άθλια διακυβέρνηση. Μόνο που η αριστερά, που θα έπρεπε να είναι ο πρώτιστος υπέρμαχος των δημοκρατικών αντιλήψεων, απλώς δεν είναι πια - στην Ελλάδα τουλάχιστον. Η δημοκρατία, για την έλλειψη της οποίας, τόσο πολύ κατηγορεί η αριστερά τους άλλους (δικαίως ή αδίκως), απουσιάζει και από το δικό της “στρατόπεδο”. Και όλοι εμείς ανάμεσα, δεν έχουμε ακόμα βρει τη διέξοδο από την παγίδα…<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY0JtvgyC0IdOqVZ17FwURinc6zaH8P5tqTZ1nkhYTVKiAqzsaxQTWkxIzdyIZU59YOsubVABMkdRoU-r3tF6FkxdzNeEMAhwI177SAqceDbkN9vGKD7StVcHKRmLDaa19_3qt1yA7JX8/s1600/Tous-les-memes-by-stromae.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY0JtvgyC0IdOqVZ17FwURinc6zaH8P5tqTZ1nkhYTVKiAqzsaxQTWkxIzdyIZU59YOsubVABMkdRoU-r3tF6FkxdzNeEMAhwI177SAqceDbkN9vGKD7StVcHKRmLDaa19_3qt1yA7JX8/s200/Tous-les-memes-by-stromae.jpg" /></a></div><i>Το κείμενο γράφτηκε για την <a href= "http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/πολιτικη/tale-quale" target="_blank">Athens Voice</a><br />
<br />
Το λογότυπο είναι της Athens Voice και το εξώφυλλο είναι από τη www.wikipedia.org<br />
<br />
To post συνοδεύεται από το εκπληκτικό βίντεο του <a href= "https://www.youtube.com/watch?v=CAMWdvo71ls" target="_blank">"Tous Les Mêmes"</a>, από τον Βέλγο <a href= "http://en.wikipedia.org/wiki/Stromae" target="_blank">Stromae</a>.</i><br />
</div>Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-34497616572297541962014-10-16T15:38:00.000+03:002014-10-16T15:40:26.912+03:00Μυστική επιστροφή...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
Ήταν καιρός να αρχίσει η σεζόν! Πρώτο ραντεβού το <a href= "https://www.facebook.com/mystiquecafebar?fref=ts" target="_blank">Mystique</a>, στα όρια Νέα Χαλκηδόνας και Νέας Φιλαδέλφειας, ακριβώς απέναντι από τους καταπληκτικούς "ομόσταυλους" <a href= "https://www.facebook.com/Souvlakes?fref=ts" target="_blank">Σουβλάκες</a> και δίπλα στους γλυκούς <a href= "https://www.facebook.com/oilakamades" target="_blank">Λακαμάδες</a> (είστε περικυκλωμένοι).<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihuUZxkJjfU9cuaPMYYWhWCGh-FKKWcpyHAekGuoFI1PYqzET9IqqZCxmE0ulr5_UDve4E6MeslRVgg3g85mccl11XmcEcHFCYgOWkCaWe0mlr13m_3DkLzGWD-zKdCtsivxS11cPrAqk/s1600/Mystique+102.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihuUZxkJjfU9cuaPMYYWhWCGh-FKKWcpyHAekGuoFI1PYqzET9IqqZCxmE0ulr5_UDve4E6MeslRVgg3g85mccl11XmcEcHFCYgOWkCaWe0mlr13m_3DkLzGWD-zKdCtsivxS11cPrAqk/s400/Mystique+102.jpg" /></a></div><br />
Σας περιμένω, με αληθινή μουσική, το Σάββατο, μετά τις 10μμ...<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4fq7uG2_TPz-0te1-raFWMahc5JUL4ZZ36j4W6S-0Ob19c8xaq9AUPBeY1g1UgvbQT_3JsAZiIRroD7loccNwXEvu4SUfbfzHlx4qQPs32uG_8qFTjLH-dYLLhn3Slp-9uQ2WyykntnY/s1600/51pp1uzKMYL._SL500_AA280_.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4fq7uG2_TPz-0te1-raFWMahc5JUL4ZZ36j4W6S-0Ob19c8xaq9AUPBeY1g1UgvbQT_3JsAZiIRroD7loccNwXEvu4SUfbfzHlx4qQPs32uG_8qFTjLH-dYLLhn3Slp-9uQ2WyykntnY/s200/51pp1uzKMYL._SL500_AA280_.jpg" /></a></div><i>Το post συνοδεύεται από το <a href= "https://www.youtube.com/watch?v=PWOLNNMncgs" target="_blank">"See Αnd Don't See"</a>, στη διασκευή των Big Daddy Moochin'<br />
<br />
H αφίσα είναι από το Mystique και το εξώφυλλο από το www.amazon.com<br />
</div></i><br />
Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-61463892924220457802014-07-06T15:02:00.000+03:002014-07-07T11:39:28.417+03:00"Δεν είμαι προνομιούχος"...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><a href= "http://nonews-news.blogspot.gr/2014/07/blog-post_636.html" target="_blank">“Δηλαδή το οτι παίρνω μετά από 29 χρόνια δουλειάς, 1400 ευρώ καθαρά, με κατατάσσει στους προνομιούχους;"</a> τόλμησε και ξεστόμισε ανερυθρίαστα ο κύριος Φωτόπουλος, της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMcROe0ILpZdsq-kcfxfIsuMKZtRdxkQyYuS4JTVag5TS6_TgRGoMk5-sikcT5FjCrrDUzBcM-Kug5CeL37NSmdiSPtAGx-GXfsx5piEr0nr_JfYvbKMkTD8Zx0Z_WJjkFzH7uoFsyA8s/s1600/2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMcROe0ILpZdsq-kcfxfIsuMKZtRdxkQyYuS4JTVag5TS6_TgRGoMk5-sikcT5FjCrrDUzBcM-Kug5CeL37NSmdiSPtAGx-GXfsx5piEr0nr_JfYvbKMkTD8Zx0Z_WJjkFzH7uoFsyA8s/s400/2.jpg" /></a></div>Δεν εξετάζω το αν η πολιτική που επιχειρεί να ασκήσει η κυβέρνηση στην ηλεκτρική ενέργεια είναι δίκαιη ή άδικη, αν ο βίος και η πολιτεία της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και του συγκεκριμένου αρχισυνδικαλιστή της, <a href= "http://prokopisdoukas.blogspot.gr/2011/04/blog-post_22.html" target="_blank">επιδέχεται ή όχι</a> κριτικής.<br />
<br />
Δεν εξετάζω καν πόσα από αυτά τα χρόνια πραγματικά δούλευε ο κύριος Φωτόπουλος και πόσα από αυτά <a href= "http://www.parapolitiki.com/2014/07/an-den-ypirxe-o-fotopoulos-i-kybernisi-tha-eprepe-na-ton-epinoisei.html" target="_blank">“υπηρετούσε” το δημόσιο συμφέρον</a> ή το συμφέρον μιας κλειστής ομάδας εργαζομένων. <br />
<br />
Και μόνο που την αρθρώνει, η δήλωση αυτή αποτελεί την επιτομή του <a href= "http://prokopisdoukas.blogspot.gr/2014/05/3.html" target="_blank">προβλήματος</a>, για μια χώρα που αρνείται να δει το μέγεθος και την ποιότητα της κρίσης που (ακόμα) διέρχεται. <br />
<br />
Αν ένας εμφανώς άξεστος και αμόρφωτος συνδικαλιστής παίρνει “υπερηφάνως” 1400 ευρώ καθαρά, όταν άνθρωποι με πτυχία και μεταπτυχιακά, που θα μπορούσαν άνετα να είναι διευθυντές του (και με τα ίδια σχεδόν χρόνια δουλειάς) παίρνουν τα ίδια (ή και λιγότερα), τότε υπάρχει πρόβλημα. Κι αν δεν καταλαβαίνει οτι, ναι, είναι προνομιούχος στην Ελλάδα της κρίσης, με αυτή την αμοιβή, στο κλειστό και προστατευμένο περιβάλλον μιας ΔΕΚΟ, τότε προσβάλλει τη νοημοσύνη μας.<br />
<br />
Βεβαίως υπήρξαν (και υπάρχουν) και χειρότερα, τόσο σε μισθούς όσο και σε συντάξεις. Στην ίδια του την επιχείρηση, με ευθύνη και των συνδικαλιστών, αμείβονταν υπερβολικά, με πολλαπλάσιους μισθούς, άνθρωποι χωρίς προσόντα. Τι να πει λοιπόν ο γιατρός που δεν παίρνει φακελάκι, ο πανεπιστημιακός που έχει εμφανώς δεκαπλάσια προσόντα από τον κύριο Φωτόπουλο ή ο νέος επιστήμονας που έχει λιώσει στα θρανία μεγάλων πανεπιστημίων και αγωνίζεται για μια αξιοπρεπή αμοιβή;<br />
<br />
Το ζητούμενο δεν είναι η εξίσωση των αμοιβών προς τα κάτω, θα πουν κάποιοι. Πράγματι. Αλλά ένας από τους λόγους που οδηγηθήκαμε σε αυτή την κρίση είναι και η αντίληψη της απόλυτης αναξιοκρατίας, που διέπει ακόμα το δημόσιο τομέα. Αντί να αμείβονται οι ειδικές ικανότητες και οι κόποι που έχει καταβάλει κανείς, αμείβεται η “ισοπέδωση”, στο πλαίσιο της “κοινωνικής δικαιοσύνης”. Ή οι “ειδικές σχέσεις”, είτε αυτές είναι κομματικές, είτε συνδικαλιστικές, είτε προσωπικές, είτε απλώς “δημόσιες”... <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiA2zSUIjtdzIi6ZAniZFB7matCudFR24CGlRYJ_RFLnXC0C5Pd752KJH4GEfRUepgsCqFxo1kHCdj9tfYmvnLj5gs-kkdGkUv22h6cJ9mY-_pU437f5BVndGYN8B78Y16tOMs6NwxB2yk/s1600/Unknown.jpeg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiA2zSUIjtdzIi6ZAniZFB7matCudFR24CGlRYJ_RFLnXC0C5Pd752KJH4GEfRUepgsCqFxo1kHCdj9tfYmvnLj5gs-kkdGkUv22h6cJ9mY-_pU437f5BVndGYN8B78Y16tOMs6NwxB2yk/s200/Unknown.jpeg" /></a></div><i>H φωτό είναι απο το www. glamoursurf.com και το εξωφυλλο από το www.rollingstone.com<br />
<br />
To post συνοδεύεται από την εξαιρετική εκτέλεση του "<a href= "https://www.youtube.com/watch?v=uW33O4TZ5SU" target="_blank">"Brother Can You Spare a Dime?"</a> από τον <a href= "http://en.wikipedia.org/wiki/George_Michael" target="_blank">George Michael</a>.</i><br />
</div>Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-104114171083975981.post-70660089719379319462014-06-03T23:32:00.000+03:002014-07-06T15:06:59.370+03:0010 λόγοι για να παίξω στο Tranzistor*<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
1. Γιατί αν δεν παίξει ένας ραδιοφωνατζής στο πιο ζωντανά πετυχημένο <a href= "https://el-gr.facebook.com/tranzistorcafe" target="_blank">μπαρ</a> του Ψυρρή και του ευρύτερου ιστορικού κέντρου, με τέτοιο όνομα, πού θα παίξει;<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7jGN-tuXHLTrownu-hx9bakgDyqokiwuM0ONw_qPG_9VD6pcf4wi7wM8nkWlG0q1-FFmEatdyE8RmPcWptDrwF0qEQGJoefP9CYmB1fU-DDJNk-TgNOiZbE4UFV51RhxUd_k4o6s6hy4/s1600/TRANZISTORnew.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7jGN-tuXHLTrownu-hx9bakgDyqokiwuM0ONw_qPG_9VD6pcf4wi7wM8nkWlG0q1-FFmEatdyE8RmPcWptDrwF0qEQGJoefP9CYmB1fU-DDJNk-TgNOiZbE4UFV51RhxUd_k4o6s6hy4/s400/TRANZISTORnew.jpg" /></a></div>2. Γιατί συχνάζουν ωραίες φατσούλες.<br />
<br />
3. Γιατί κάποια βράδυα μπορείς να στήσεις επιτόπου μια ολόκληρη θεατρική παραγωγή με τους ηθοποιούς που συχνάζουν.<br />
<br />
4. Γιατί και οι σερβιτόρες και οι μπαργούμεν είναι ωραίες φατσούλες.<br />
<br />
5. Γιατί ο σεφ του φτιάχνει το πιο ωραίο ψαρονέφρι με λιαστές ντομάτες - και σε πολύ καλό value for money.<br />
<br />
6. Γιατί οι τρείς ιδιοκτήτες του, η Χριστίνα, η Αγάπη και ο Κώστας είναι εξαιρετικά δημιουργικά παιδιά.<br />
<br />
7. Γιατί έχει τον ευφυή τίτλο <b>“cafebistrotheque”</b>.<br />
<br />
8. Γιατί και η (Αγάπη) Παπαδοπεράκη, που έχει την παραδιπλανή <a href= "http://www.athinorama.gr/clubbing/place.aspx?id=10000310" target="_blank">“Ψύρρα”</a> στη Μιαούλη, την ονομάζει “ντισκοκαφενείο”.<br />
<br />
9. Γιατί γεμίζει τα πεζοδρόμια και το δρόμο μπροστά του με ωραίο κόσμο, εμποδίζοντας όσους προσπαθούν να χωθούν στου Ψυρρή με το ΙΧ τους.<br />
<br />
10. Γιατί μια ωραία μουσική βραδιά στο κέντρο της Αθήνας (που μου έχει λείψει) είναι ότι πρέπει για να έρθει (επιτέλους) το καλοκαίρι.<br />
<br />
Σας περιμένω λοιπόν, μετά τις 10μμ...<br />
<br />
<br />
<br />
<b>*H "βίδα" του ηλεκτρονικού: Τι είναι το πραγματικό <a href= "http://en.wikipedia.org/wiki/Transistor" target="_blank">transistor</a></b><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEaq2AeFANhJPEHlq7kH80KZUoC3NYhAatRjH3OX4EDJL61KUfoPa3CeSbIj1ZDqsShot5QejjPPxAZzC5MugSFVlgzZ_pWNsI0SeLC2jACXjVRRktJdYhr_YikLKrO_FMnE65SlRCQgw/s1600/Alice-Smith-She-cover-art.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEaq2AeFANhJPEHlq7kH80KZUoC3NYhAatRjH3OX4EDJL61KUfoPa3CeSbIj1ZDqsShot5QejjPPxAZzC5MugSFVlgzZ_pWNsI0SeLC2jACXjVRRktJdYhr_YikLKrO_FMnE65SlRCQgw/s200/Alice-Smith-She-cover-art.jpg" /></a></div><i>H αφίσα είναι από το Tranzistor και το εξώφυλλο από το www.okayplayer.com<br />
<br />
Το post συνοδεύεται από το <a href= "https://www.youtube.com/watch?v=dDT18FkDl9c" target="_blank">"Fool for You"</a>, από τη συγκλονιστική φωνή της Αμερικανίδας <a href= "http://en.wikipedia.org/wiki/Alice_Smith" target="_blank">Alice Smith</a></i><br />
</div>Prokopis Doukashttp://www.blogger.com/profile/02651923945942377353noreply@blogger.com0