18.11.09

Δεν θα πάρω, ευχαριστώ...

(ή "Το τείχος, η εξέγερση και το θράσος")

Όταν επισκέφτηκα για πρώτη φορά το (Δυτικό) Βερολίνο, το τείχος υπήρχε ακόμα. Το ένοιωθες παντού στην πόλη. Το χειρότερο που έχω δει στη ζωή μου ήταν οι τελωνειακοί φρουροί - ο συνδυασμός γοτθικού φασισμού και “υπαρκτού σοσιαλισμού” - στην είσοδο για το Ανατολικό Βερολίνο, εκεί που υποτίθεται οτι ήθελαν να τους επισκεφθείς, για να αφήσεις κανένα δολαριάκι. Και μόνο για το βλέμμα τους και τη συμπεριφορά τους, μου έβγαζαν στην επιφάνεια το φονικό ένστικτο...

Ο κόσμος (αν και είναι αποκαρδιωτική η τόσο δεξιά πρόσδεση των πρώην ανατολικών κρατών στο αμερικανικό άρμα) είναι σίγουρα πολύ καλύτερος χωρίς αυτό το “παραπέτασμα”, που “ξόδεψε” τη ζωή τόσων ανθρώπων μέσα στο ψέμα και στην υπανάπτυξη. Με καλή παιδεία βεβαίως σε κάποιες περιπτώσεις - αλλά παραγνωρίζοντας τα βασικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης, που μπορεί “να σκοτώσει” για ένα Μάρλμπορο κι ένα καλσόν. Ή μάλλον, για να είμαστε ακριβείς - για να έχει το δικαίωμα σ’ ένα Μάρλμπορο κι ένα καλσόν. Στο Βερολίνο μου είχαν διηγηθεί ιστορίες για τους συνταξιούχους Ανατολικούς, που τους άφηναν επιτέλους να περάσουν απέναντι - τι θα έκαναν; Αν έφευγαν, θα γλύτωνε και το κράτος τη σύνταξη..

Έχοντας περάσει μια ζωή μέσα στο ψέμα και την προπαγάνδα (όπως άλλωστε και οι Αλβανοί που τους παραμύθιαζαν οτι έστελναν τρόφιμα για βοήθεια στην Ελλάδα), οι ηλικιωμένοι Ανατολικογερμανοί έβλεπαν τη χλιδή στα ακριβά μαγαζιά των κεντρικών δρόμων του Δυτικού Βερολίνου - και πάθαιναν αμόκ, σπάζοντας βιτρίνες και κούκλες...

Πέρα από την πλήρη καταπάτηση της ελευθερίας του λόγου, την καταδίωξη και την τρομοκράτηση, τους βασανισμούς και την εξόντωση των αντιφρονούντων, τη στρατιωτική βία και τις επεμβάσεις, τα κομμουνιστικά καθεστώτα πρόδωσαν όσους αγωνίστηκαν γι αυτά και σε κάτι ακόμα: Την πλήρη ανυπαρξία του βασικού ιδανικού που επαγγέλονταν, την ισοπολιτεία. Η ελίτ των καπιταλιστικών χωρών “αντικαταστάθηκε” από μια νομενκλατούρα, που λυμαινόταν τον πλούτο της χώρας και ζούσε μέσα στην πολυτέλεια και τη χλιδή.

Σέβομαι βαθύτατα όσους πρόσφεραν τη ζωή τους με αγνές προθέσεις για ένα ουτοπικό ιδανικό - στο βαθμό που δεν ήξεραν τι πραγματικά συμβαίνει, σ’ ένα κόσμο πολωμένο από την προπαγάνδα και των δύο στρατοπέδων. Τότε όμως. Μέχρι την Πράγα, άντε και ως την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ. Όχι μετά. Κι αν υπήρχε ένα βραβείο κουτοπόνηρης δημαγωγίας και συντηρητικής οπισθοδρόμησης, αυτό θα το έπαιρνε με άνεση από τους άλλους διεκδικητές, όποιος προσπαθεί να δικαιολογήσει τον σταλινισμό και το τείχος του Βερολίνου, με αστείες αντιστροφές της πραγματικότητας και ανερυθρίαστα ψεύδη - λες και το τείχος δεν έγινε για να ανακόψει τη χιονοστιβάδα αυτών που ήθελαν να εγκαταλείψουν τον ολοκληρωτισμό. Και μην ακούσω το επιχείρημα οτι πολλοί, σε αυτές τις χώρες, νοσταλγούν την προηγούμενη κατάσταση - όταν μια ανώριμη δημοκρατικά κοινωνία πέφτει απευθείας στο μαφιόζικο καπιταλισμό, προφανώς δεν μπορούμε να συγκρίνουμε. Δεν θα πάρω, ευχαριστώ, από αυτούς που ντροπιάζουν όσους αγωνίστηκαν αγνά για ιδεολογίες και ελευθερίες...


Το ίδιο σέβομαι και όσους εξεγέρθηκαν στο Πολυτεχνείο - όχι όμως όσους το εξαργύρωσαν ανήθικα. Όπως δεν εκτιμώ και τις αγκυλώσεις και τα συμπλέγματα αυτής της γενιάς. Η υπόθεση εορτασμός είναι για μένα - εδώ και χρόνια - μια ξεπερασμένη υπόθεση.

Στην πορεία του Πολυτεχνείου δεν ξαναπήγα, μετά την άγρια δολοφονία των Κουμή-Κανελλοπούλου, το 1980. Πρώτον, γιατί δεν δέχομαι κανείς να καπηλεύεται ή να καταστέλλει (με τη βία), τη δική μου διαμαρτυρία και την προσήλωση μου στη δημοκρατία - όπως δεν δέχομαι να καπηλεύονται κάποιοι τη δολοφονία Γρηγορόπουλου ή την επίθεση στην Κούνεβα, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τις δικές τους πράξεις βίας.

Δεύτερον, γιατί και ουσιαστικά και αισθητικά, ο τρόπος διαμαρτυρίας και τα μηνύματα είναι ξεπερασμένα. Τιμώ αφάνταστα τον (συνθέτη) Μίκη Θεοδωράκη (που απάντησε ιδιαιτέρως σαρκαστικά στις επικρίσεις που δέχτηκε σε προκήρυξη), αλλά δεν μπορώ να “πορευτώ” με τα τραγούδια της εποχής, ούτε να φωνάξω συνθήματα του τύπου “φονιάδες των λαών Αμερικάνοι”. Δεν λέω οτι πρέπει να ξεχνάμε - λέω οτι δεν μπορώ να ζω και να κινούμαι ακόμα, σαν να είμαι πρωταγωνιστής σε ενσταντανέ του ΄70.

Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '90, θα έλεγα οτι ο εορτασμός - έτσι όπως γίνεται - είναι ίσως απαραίτητος. Ακόμα τότε, θυμάμαι ακροατές του δεξιά χρωματισμένου Αντέννα να ουρλιάζουν με φανατισμό οτι "δεν υπήρξαν ποτέ νεκροί στο Πολυτεχνείο"...

Οι πορείες όμως, τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία, θα έπρεπε (κατά την άποψη μου) να κινούνται με γνώμονα τα προβλήματα της εποχής - να εκφράζουν τη διαμαρτυρία για τους πολέμους, για την καταστροφή του πλανήτη, για την πολιτική του Μπους (και όχι γενικά και αόριστα κατά των Αμερικανών) ή να στρέφονται εναντίον πολιτικών της Ευρώπης και ηγετών που ντροπιάζουν τη δημοκρατία, όπως ο Σαρκοζί και ο Μπερλουσκόνι.

Γιατί το ζητούμενο του εορτασμού είναι η προσήλωση, με “θρησκευτική ευλάβεια”, στη δημοκρατία - το χαμένο αγαθό στα ολοκληρωτικά καθεστώτα, του όποιου χρώματος. Γι αυτό και δεν μπορώ να συμπορευτώ με ένα μεγάλο κομμάτι της παραδοσιακής (κοινοβουλευτικής ή μη) αριστεράς: Με διαφορετικό τρόπο ο καθένας, αμφισβητούν τη δημοκρατία - και αυτομάτως αυτοεξαιρούνται από την έννοια “προοδευτικός”. Δεν θα πάρω, ευχαριστώ.


Η δημοκρατία σήμερα δεν απειλείται ευτυχώς με ανατροπή - εγγυάται και η (“επάρατη” για αρκετούς) Ευρωπαϊκή Ένωση. Απειλείται όμως με “διολίσθηση”, από πολλούς κινδύνους: Από τη διαφθορά και την ατιμωρησία, την παράκαμψη νόμων και κανόνων, τις κοινωνικές εκρήξεις λόγω της (με τόσο “πατριωτικό” τρόπο διεκπεραιωμένης) οικονομικής χρεωκοπίας, την υποχώρηση από τις κατακτήσεις των προηγμένων κοινωνιών (όπως το οκτάωρο, για το ποίο χύθηκε αίμα πριν από έναν αιώνα - και τώρα κινδυνεύουμε αντί να “σύρουμε” εμείς τον αναπτυσσόμενο κόσμο σε αυτό, να μας σύρει αυτός σε άθλιες εργασιακές συνθήκες), την καταπάτηση των δικαιωμάτων (μεταναστών και μη) και πολλά ακόμη. Κυρίως, απειλείται από την εναγώνια προσπάθεια των διαφόρων συμφερόντων να κερδίσουν κομμάτι του πλούτου ή της εξουσίας, καταπατώντας.

Με αυτή την έννοια, είναι άκρως ανησυχητικό, όταν επιχειρηματίες απευθύνουν “διαγγέλματα”, όπως αυτό του ηγετικού στελέχους της Μαρφίν, με οξύτατες επιθέσεις για “ανεπαρκείς” πολιτικούς. Πατώντας πάνω στο λαοφιλή αφορισμό (με ακροδεξιές αποχρώσεις) οτι “όλοι οι πολιτικοί είναι ανίκανοι ή τα παίρνουν”, ο κύριος Βγενόπουλος εκτοξεύει καταγγελίες επί παντός επιστητού, αλλά δεν προσφεύγει στον μόνο (αποδεκτό από δεοντολογικής πλευράς) τρόπο που του παρέχει η δημοκρατία, στη δικαιοσύνη, για να προασπίσει τα συμφέροντα του. Αυτόν τον έχει προφανώς εξαντλήσει, κάνονοντας μηνύσεις εντυπωσιασμού κατά πολιτικών αρχηγών - και “ποιούμενος τη νήσσαν” στη συνέχεια.

Ο κύριος Βγενόπουλος ξέρει οτι το να είσαι απλώς ένας επιχειρηματίας που βγάζει λεφτά δεν είναι από μόνο του “ηθική αξία” - όσο κι αν διατείνεσαι οτι “προσφέρεις δουλειές” και “αυξάνεις το ΑΕΠ της χώρας”. Όλοι ξέρουν οτι το πρωταρχικό σου κίνητρο δεν είναι αυτό - γι αυτό και είναι απολύτως αδιάφορο (κατά τη δημοσιογραφική μου άποψη) το να παίρνεις συνέντευξη (δηλαδή τις απόψεις) κάποιου που απλώς πλουτίζει. Άλλωστε, οι σοβαροί άνθρωποι από το χώρο των επιχειρήσεων δεν εμφανίζονται ποτέ στο προσκήνιο - κάποιοι από αυτούς είναι και πολύ σεμνοί άνθρωποι.

Ο κύριος Βγενόπουλος ξέρει πολύ καλά οτι πρέπει να “πουλήσει” κάποια “προσφορά του στην Ελλάδα”. Γι αυτό και δεν δίστασε χθες να αναφωνήσει με θράσος: “Μα τι κάνετε κύριε Σηφουνάκη, μας εκδικείστε που ευεργετήσαμε τη χώρα;” Τέλειο αντίστοιχο λαϊκιστών πολιτικών, κυνηγάει τις εντυπώσεις που θα εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του και την ολοένα και πιο πολύ διαφαινόμενη ανάγκη του για εξουσία. Διαφωνώ απολύτως με την Καθημερινή και αναφωνώ "ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε" - κυρίως όταν η ανάγκη αυτή πλασάρεται ως “ευεργεσία” και κινείται υπόγεια, καλυμένα, “μπερλουσκονικά”...





"Επί του πιεστηρίου": Ο Βγενόπουλος ανακοίνωσε οτι θα κάνει μήνυση στην ΥΠΑ, γιατί με την ανακοίνωση της δυσφημεί την ΟΑ!

"Επί του πιεστηρίου" 2: Μια πολύ ενδιαφέρουσα ερμηνεία για τον "επιχειρηματία που ασκεί πολιτική"...

Όταν ο πατέρας μου, αυτοεξόριστος στο Παρίσι κατά τη διάρκεια της χούντας, συμμετείχε στις συνεδριάσεις του κόμματος, κάποιος έπρεπε να νταντεύει τον μικρό Προκόπη. Αυτή η γυναίκα ήταν η ιστορικός Ρένα Σταυρίδη - η γυναίκα του ποιητή Τίτου Πατρίκιου - που κηδεύεται στη 1μμ, στο Β' Νεκροταφείο Αθηνών. Αυτό το post είναι αφιερωμένο στη μνήμη της...

Οι φωτό είναι από τα http://www.u-hoo.gr/gianniskafatos, http://expat21.wordpress.com, http://www.fotoartmagazine.gr και http://2.bp.blogspot.com

To post συνοδεύεται από τον κορυφαίο Αμερικανό πιανίστα Keith Jarrett, σε μια πολύ γλυκειά ερμηνεία του κλασικού "Over The Rainbow".

buzz it!

26 σχόλια:

Meropi είπε...

Καλημέρα Προκόπη μου.
Πολύ ωραία η ανάρτηση σου. Μου άρεσε. Συμφωνώ κι εγώ, ένα "παιδί" του Πολυτεχνείου, που δεν είμαι πια παιδί. Και αναρωτιέμαι κι εγώ πότε θα κατανοήσουμε ότι η 17η Νοέμβρη είναι η ημέρα της Δημοκρατίας και όχι η ημέρα των κομμάτων και των παρατάξεων. Ας σταματήσουν επιτέλους να ανταγωνίζονται ποιος θα μαζέψει τα περισσότερα λάβαρα. Η Δημοκρατία μας δεν έχει ανάγκη αυτόν τον παιδαριώδη ανταγωνισμό. Έχει ανάγκη το σεβασμό της από όλους. Και να μην προσπαθούν οι μειοψηφίες να επιβάλουν την άποψη τους στην πλειοψηφία.

spallantzas είπε...

Τα σέβη μου!

christos milionis είπε...

Διαβασα ,βιαστικα μπορω να πω το αρθρο σας και προσεξα τις τελευταιες παραγραφους σας περι Βγενοπουλου. Οπως διαφωνειτε με τον κυριο αυτον, αλλο τοσο διαφωνω και εγω με την αποψη σας .Φαινεται οτι εχετε μπερδεψει την σοβαρη δημοσιογραφια με το δημοσιουπαλληλικι και δεν θελετε να αλλαξει τιποτα στην Ελλαδα.Ο Παπαδημητριου αγωνιζομενος σε ενα ιδιωτικο μεσο οπου οι απολυσεις ειναι καθημερινες, εκφραζει αποψη πιο σημαντικη απο την "αφ υψηλου" θεωρηση των πραγματων, οπως εσεις την εκθετετε στο blog σας.
Υ.Γ.ελπιζω να μην θεωρηθει το σχολιο μου κακοπροαιρετο.

greekgaylolita είπε...

Συγκρούσεις χωρις αντικειμενο διαμαχης πια με φθαρμενο τελετουργικο,με αναμενομενες ιεραρχιες, με διαταξεις πιστων δεδομενες αμφοτεροι. Η γενια του Πολυτεχνειου μονη της μετατοπισε τη ταυτιση απο τη δραση στη -κενου περιεχομενου- διαταξη.
Οποτε ας θεατρικοποιησει την εξοδο της (ειδικοτης της;-) και ας αποχωρησει.

(προς το παρον λεω να μη πω ουτε εγω ευχαριστω;-)

Prokopis Doukas είπε...

@Meropi: Η δημοκρατία έχει και τις "εκτροπές" - αν δεν φροντίζουμε να συντηρούμε σε υψηλό επίπεδο τη λειτουργία των θεσμών της...
Μα, εμπνεύστηκα εν μέρει και από το δικό σου ποστ.. :-)

@stefan: Ευχαριστώ, επίσης!


@Christos: Η διαφωνία σας δεν είναι - η φράση σας όμως "έχετε μπερδεψει την σοβαρη δημοσιογραφια με το δημοσιουπαλληλικι και δεν θελετε να αλλαξει τιποτα στην Ελλαδα" είναι κακοπροαίρετη. Και δεν αποτελεί και κανενός είδους επιχείρημα. Παρ' όλα αυτά, τη δημοσιεύω για να απαντήσω σε έναν συνηθισμένο μπουρδολογικό αφορισμό...

Πρώτον, διαβάστε προσεκτικά το ποστ, για να έχετε συνολική άποψη για κάτι που κρίνετε. Δεύτερον, καντε το κόπο να διαβάζετε δίπλα το προφίλ μου, για να δείτε πόσο "δημόσιος υπάληλος" δεν είμαι.

Τι πάει να πει "σ' ένα μέσο που γίνονται απολύσεις κάθε μέρα"; Τι επιχείρημα είναι αυτό για τη σοβαρότητα των επιχειρημέτων του αρθρογράφου; Οτι έχει γνώση του πώς λειτουργεί η αγορά; Έχω μάλλον καλύτερη από αυτόν, καθώς ασχολούμαι με την οικογενειακή επιχείρηση επί 20 χρόνια.

Ο Βγενόπουλος δεν νομιμοποιείται να κάνει τέτοιες παρεμβάσεις - δήθεν για το συμφέρον όλων - αλλά στην ουσία για το προσωπικό του. Αν θέλει να συνομιλήσει ως εκπρόσωπος των επιχειρηματιών, ας γίνει εκπρόσωπος τους. Αν θέλει να κατέβει στην πολιτική, ας το κάνει. Με τη λογική του άρθρου, νομιμοποιείται και ο αρχηγός του στρατού να λέει την άποψη του (επί παντός επιστητού και κατά το συμφέρον του), ο επικεφαλής της δικαιοσύνης - και φυσικά και ο αρχιεπίσκοπος, γιατί όχι; Το έχουμε δει άλλωστε το έργο...

Βεβαίως και θέλω να αλλάξουν πολλά στην Ελλάδα - πάρα πολλά. Αλλά όχι προς την κατεύθυνση που θέλει ο κύριος Βγενόπουλος...


@GREEKgayLOLITA: Νομίζω οτι συμφωνούμε. Άλλωστε κι εσείς δεν έχετε ένα θεματάκι με τον κύριο Βγενόπουλο; :-)

MadNihilist είπε...

Εξαιρετικό ποστ.

Prokopis Doukas είπε...

@MadNihilist: Ευχαριστώ αγαπητή. Welcome back! :-)

christos milionis είπε...

Δεν εχω δει σε ολη την ζωη καποιο βιογραφικο η προφιλ που να μην ειναι "ωραιοποιημενο'.Αυτα τα 11 χρονια στην Νετ μου ειναι αρκετα.Ο καθε κακαπροαιρετος σαν εμενα παιρνει την "αληθεια"που τον βολευει.
Συγγνωμη αν σας εθιξα αλλα μου εινα δυσκολο πλεον , να αλλαξω τις απολυτες αποψεις μου και να δεχθω αποψεις αλλων. Το ego μου προεχει.
Οπως γραφει και ο John Cage:
"If you develop an ear for sounds that are musical,it is like developing an ego.You begin to refuse sounds that are not not musical,and that way cut yourself off from a good deal of experience"

Prokopis Doukas είπε...

@Christos: Σε τι συνίσταται η ωραιοποίηση; Στο οτι έχω δουλέψει στον ιδιωτικό τομέα μια δεκαετία κι άλλη μια στην ΕΡΤ; Αυτά είναι "κουκιά μετρημένα"...

Και γιατί δηλαδή είναι αυτομάτως "ενοχικό" να έχεις εργαστεί στον ευρύτερο δημόσιο τομέα; Ο καλύτερος δημόσιος τομέας (η περιουσία όλων δηλαδή) δεν είναι το ζητούμενο;

Η αποδόμηση του ίδιου σας του επιχειρήματος μου αρκεί. Κρίμα, γιατί από όποιον εξελίσσει "μουσικό αυτί", περιμένει κανείς να είναι πιο συναινετικός και μετριοπαθής...

christos milionis είπε...

Η δημοσια τηλεοραση ειναι περιουσια των 8500 εργαζομενων σε αυτην και οχι του ελληνικου λαου.Το ΒΒC χθες εμαθα οτι εχει 850 εργαζομενους.
Οι αποψεις μου ,παραδεχομαι, ειναι μειοψηφια και διαμετρικα αντιθετες με τις δικες σας,οποτε δεν υπαρχει κοινος τοπος συζητησης.Παντως η εννοια του "δημοσιου αγαθου"και της "δημοσιας περιουσιας"οπως αυτη εμφανιζεται στην Ελλαδα, ειναι κατα την αποψη μου , και η αιτια της αναξιοκρατιας και της διαφθορας.

76564 είπε...

"Ακόμα τότε, θυμάμαι ακροατές του δεξιά χρωματισμένου Αντέννα να ουρλιάζουν με φανατισμό οτι "δεν υπήρξαν ποτέ νεκροί στο Πολυτεχνείο"


Η λίστα με τους πραγματικούς νεκρούς της εξέγερσης του Νοέμβρη


http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_15/11/2009_337419

the elf at bay είπε...

Προκόπη όσο πας και γίνεσαι καλύτερος στα posts σου :-P
Όσα γράφεις είναι απόλυτα σωστά αλλά προσωπικά επιμένω να κατεβαίνω στις πορείες του Πολυτεχνείου. Είμαι αθεράπευτα ρομαντικός και ονειρεύομαι διάφορα όταν περπατώ προς την Αμερικ(λ)άνικη πρεσβεία. Δημοκρατία, ισότητα, απελευθέρωση....

Ανώνυμος είπε...

"Ο κύριος Βγενόπουλος ξέρει οτι το να είσαι απλώς ένας επιχειρηματίας που βγάζει λεφτά δεν είναι από μόνο του “ηθική αξία” "

Δεν ξέρω τι ξέρει ο Βγενόπουλος, αλλά αυτό που γράφεις φαίνεται να το "ξέρεις" εσύ, σωστά; Και φαίνεται να υπονοείς ότι το να είσαι απλώς ένας Χ είναι από μόνο του ηθική αξία, για κάποιο άλλο Χ. Ποιό Χ είναι αυτό; Αν είσαι οδοντίατρος; Δικηγόρος; Συνδικαλιστής; Δημοσιογράφος; Βουλευτής; Υπάρχει κάποια δραστηριότητα που είναι από μόνη της ηθική αξία;

Απο κει και περα, για τη σημασία της επιχειρηματικότητας (και των επιχειρηματιών ως φορείς της) έχουν γραφτεί πολλά, και επιστημονικά, και μάλλον είναι πλέον καθιερωμένο ότι η σημασία της στην οικονομία είναι μεγάλη και θετική -- τώρα αν αυτό συνιστά ηθική αξία εξαρτάται απο το σύστημα ηθικής που υιοθετείς. Για τους utilitarians, σχολή μεγάλη και σεβαστή, σαφώς. Για άλλους, όχι κατ'ανάγκην, κοκ.

Από την άλλη, το γεγονός ότι καταλήγεις να λοιδωρείς το οικονομικό κέρδος ως κίνητρο, να θεωρείς δηλαδή ότι η ύπαρξή του δεν είναι απλώς ουδέτερη αλλά "υποβιβάζει" ηθικά και χρωματίζει αρνητικά μια παραγωγική δραστηριότητα, σε βάζει στη μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων που αντιμετωπίζουν την παραγωγική δραστηριότητα με μισό μάτι και έχουν φέρει την Ελλάδα εκεί που είναι σήμερα οικονομικά.

Prokopis Doukas είπε...

@Christos: "Η δημοσια τηλεοραση ειναι περιουσια των 8500 εργαζομενων σε αυτην και οχι του ελληνικου λαου." Ποιός το λέει αυτό; Πάντως, όχι εγώ - και δεν συμφωνώ βεβαίως.

Έχετε λάθος πληροφόρηση. Το BBC δεν έχει μόνο 880 εργαζόμενους, όπως είπε προχθές ο φίλος μου ο Ψαριανός, έχει χιλιάδες. Ιδού και η τεκμηρίωση.

Προφανώς, πρεσβεύετε τη φιλελεύθερη άποψη, που λέει οτι η αγορά πρέπει να είναι ανενόχλητη να ρυθμίζει τα πράγματα - και οτι οι θεσμοί του κράτους είναι περιττοί όταν την ενοχλούν. Η πρόσφατη παγκόσμια οικονομική κρίση δεν νομίζω οτι σας δικαίωσε. Έχουμε άλλες ιδεολογίες, απλά...


@76564: Ευχαριστώ πολύ για την τεκμηρίωση..

@the elf at bay: Είναι απόλυτο δικαίωμα σας - και ούτε φυσικά το κατακρίνω. Όποιος νοιώθει έτσι είναι καλό να πηγαίνει. Εγώ απλά εξήγησα τους προσωπικούς λόγους που με κάνουν να μην πηγαίνω. Δεν σημαίνει οτι επικρίνω όποιον πάει...

Ευχαριστώ για τα καά λόγια, αλλά μάλλον δεν με πιάσατε από την αρχή. Ήμουν και καλύτερος, αλλά είχα μια "κοιλιά"... :-)

Prokopis Doukas είπε...

@ Ανώνυμος: Πρώτα να σας παρακαλέσω, αφού είστε φιλοξενούμενος/η εδώ μέσα - και αφού έχετε αποφασίσει να υιοθετήσετε αυτό το εριστικό στυλάκι - να μη μιλάτε ανώνυμα και στον ενικό. Δεν κάναμε και στρατό μαζί, νομίζω...

Δεύτερον: Δεν "ξέρω" τίποτα, σχολιάζω. Την άποψη μου εκφράζω -πιστεύω μάλιστα δεοντολογικά, χωρίς χαρακτηρισμούς και υπονοούμενα.

Τρίτον: Σπεύδετε να βγάλετε συμπεράσματα, γιατί (μάλλον) δεν διαβάζετε προσεκτικά.

--Δεν λοιδωρώ πουθενά το οικονομικό κέρδος. Δεν θεωρώ οτι υποβιβάζει ηθικά, ούτε οτι χρωματίζει αρνητικά. Το κέρδος από μόνο του δεν έχει κανένα χρωματισμό. Ο τρόπος με τον οποίο το αποκτάς μπορεί.

-- Κανένα επάγγελμα (που επίσης έχει σκοπό το να κερδίσεις τα προς το ζην) δεν είναι ηθικό, εξ ορισμού - εκτός αν εμπεριέχει ιδιάιτερα έντονο το στοιχείο της προσφοράς.

-- Ο επιχειρηματίας αποκτά "ηθική υπόσταση" όταν προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο (χωρίς να ξεχνάμε οτι πολλοί "ξεπλένουν" έτσι τις ανομίες τους). Και υπάρχουν στην ιστορία χιλιάδες παραδείγματα ευεργετών. Και φυσικά, οι επιστήμονες, φιλόσοφοι, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών που ξεπερνούν τα όρια τους και προσφέρουν στην ανθρωπότητα είναι παραδείγματα για όλους.

Αυτό που λέω πολύ απλά είναι οτι ο Βγενόπουλος προσπαθεί "σώνει και καλά" να ενδυθεί το ένδυμα του ευεργέτη - προφανώς γιατί "έσωσε την Ολυμπιακή"; Δεν ξέρω, αλλά - όπως και να έχει - να μας λείπει.

Αν δεν καταλάβατε ακόμα την αντίρρηση μου, να σας το κάνω "πιο λιανά": Όταν βλέπω έναν επιχειρηματία (που πιθανώς αδικείται, δεν λέω όχι), αντί να κάνει κριτική με μια ανακοίνωση και να προσφύγει (ως δικαιούται) στη διοικητική δικαιοσύνη, καταφεύγει σε "διαγγέλματα επί παντός επιστητού" για το πώς λειτουργεί η Ελλάδα, σε χαρακτηρισμούς επιεικώς απαράδεκτους για εκπροσώπους θεσμών (η κυβέρνηση είναι θεσμός και η εκτελεστική εξουσία πυλώνας της δημοκρατίας, θυμίζω) και αναγγέλλει μηνύσεις (!) κατά του επικεφαλής της αρμόδιας υπηρεσίας, της ΥΠΑ - τότε λέω οτι κάτι δεν πάει καλά.

Και με το προηγούμενο της ενασχόλησης του (όλως τυχαίως) με ποδοσφαιρικές ομάδες και των μηνύσεων (άνευ αντικρύσματος) σε πολιτικούς αρχηγούς, τότε θυμάμαι το παράδειγμα της Ιταλίας. Αν θέλει να "σώσει την Ελλάδα", ας κατέβει ευθέως στην πολιτική.

Τέλος, ίσως ο Μητρόπουλος στα σημερινά "Νέα" σας απαντάει καλύτερα από μένα εδώ...


Υ.Γ. Ξαναλέω οτι ασχολούμαι με την οικογενειακή επιχείρηση επί 20 χρόνια - με επιτυχία και χωρίς ανήθικα υπερκέρδη. Γι αυτό, αφήστε τους αφορισμούς και τον χωρισμό σε δύο κόσμους: "Αυτοί που ξέρουν το επιχειρείν και αυτοί που έχουν φέρει την Ελλάδα σε αυτή τη θέση"...

yb είπε...

Eφαπτομενικά αγγίζοντας το post, να πω οτι με συγκίνησαν τα τελευταία λοξά λόγια για εκείνη που σε ντάντευε μικρό και οτι αναρρωτιέμαι για την επιλογή της πρώτης φωτογραφίας: ωραιότατη σιλουέτα εγγεγραμμένη σε T-shirt ...οι λέξεις "φονικό ένστικτο" γραμμένες ακριβώς απο πάνω.....αλλά έτερον ουδέν....κάτι μου διαφεύγει αλλά τι ;... :-)

Prokopis Doukas είπε...

@yb: Είναι μια φωτό που βρήκα στο blog του συναδέλφου Γιάννη Καφάτου - μου άρεσε απλώς και μου ταίριαξε στο "καλτσόν και στο μάρλμπορο". To "φονικό ένστικτο" είναι τυχαία άπό πάνω... :-)

WCF είπε...

Ωραίο το κείμενό σου Προκόπη για το Πολυτεχνείο, ιδιάιτερα εκεί που λες ότι θα πρέπει τα αιτήματα στην πορεία να είναι συνδεδεμένα με τα τρέχοντα γεγονότα πλέον...όπως και η σύνδεση με την ιστορία της πτώσης του Τείχους.....οι δημοσιεύσεις σου πράγματι γίνονται όλο και καλύτερες.

Prokopis Doukas είπε...

ΥΓ: Η Ρένα Πατρικίου συνοδεύτηκε το μεσημέρι από τους φίλους, τους συναδέλφους της στο Πανεπιστήμιο και μεγάλο μέρος της (αριστερής) διανόησης της χώρας, στην τελευταία της κατοικία. Χάρηκα που γνώρισα τις κόρες της και είδα τον Τίτο Πατρίκιο να αντέχει - παρά το πλήγμα.

Γιώργος είπε...

Κύριε Δούκα,
Χαίρομαι πολύ που τόσο εύστοχα συντίθεται στο κείμενό σας - με αφορμή την επικαιρότητα - ο προβληματισμός γύρω από το μείζον θέμα της λειτουργίας της δημοκρατίας και της αξιοπιστίας της, αφού οι αναφορές σας τόσο για το Βερολίνο, όσο και για το Πολυτεχνείο και τον Βγενόπουλο σ αυτό κατατείνουν.
Συμφωνώντας με την ανάρτησή σας, αναρωτιέμαι κι εγώ πώς είναι δυνατόν να αμφισβητείται σήμερα η πτώση του τείχους. Και οργίζομαι όταν αναλογίζομαι τους ανθρώπους που έδωσαν τη ζωή τους για ένα ουτοπικό ιδανικό. Και αναπολώ το Βερολίνο -ενωμένο πια - που χώρεσε τις αντιθέσεις, που διέρρηξε τις υποψίες, που πραγμάτωσε το ακατόρθωτο. Να συγκεράσει το διαφορετικό, να διασφαλίσει τη σύμπνοια, να επιτρέψει τη διαφορά.
Όσες φορές βρέθηκα εκεί - δεν το είχα επισκεφτεί προ του 1989 - ένιωσα πραγματικά μια αίσθηση ελευθερίας, μια ευγένεια και μια αισθητική σπάνια, ανθρώπους να μιλούν για το παρελθόν τους, ανατολικούς και δυτικούς, με διάκριση, χωρίς αμετροέπεια.Να ανέχονται το διαφορετικό, να σέβονται το άλλο και σεμνά να τοποθετούνται προς το μέλλον.
Στη δική μου κοινή λογική όλα αυτά μοιάζουν να σχετίζονται με τη δημοκρατία και αδημονώ να ζήσω και να νιώσω έτσι και στη χώρα μου. Κάποιοι άλλοι όμως; Τους υπαινίσεσθε και πολύ διακριτικά αναφέρεστε σ αυτούς που αμφισβητούν, τελικά, την έννοια της ελευθερίας, που είναι προϋπόθεση της ανθρώπινης ύπαρξης. Γι αυτήν αγωνίστηκαν όσοι σεβόμαστε, αμφότεροι, και αναγνωρίζουμε τη θυσία τους.

Και δεν μπορώ να μην ομολογήσω τη συγκίνησή μου που αφιερώσατε το κείμενό σας στη μνήμη της Ρένας Σταυρίδη Πατρικίου. Πάντοτε με ήπια ιστορική ματιά αλλά ευθύβολη και διεισδυτική, απ του Μωραϊτη και την Εταιρεία σπουδών, κι απ το Πάντειο και τα συνέδρια, ο λόγος της ουσιαστικός, γνήσιος και ρεαλιστικός.

Prokopis Doukas είπε...

@Irini Vergopoulou: Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια..

@Γιώργος: Αυτοί που έδωσαν τη ζωή τους στα (ουτοπικά) ιδανικά τους, βγήκαν κερδισμένοι σε ισοζύγιο ψυχικής προσφοράς. Βεβαίως, πολλοί απογοητεύτηκαν μέχρι αρρώστειας και θανάτου...

Ευχαριστώ και σας - η αφιέρωση στη Ρένα ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω.

fanfarone είπε...

Δε νομίζω να βρείτε κάποιον ελεύθερα σκεπτόμενο άνθρωπο να διαφωνεί μαζί σας για το τείχος.

Η γελοιογραφία του Ανδρέα Πετρουλάκη τα λέει πολύ καλά.

Prokopis Doukas είπε...

@fanfarone: lol! Τέλεια γελοιογραφία! Σας ευχαριστώ πολύ για την παραπομπή... :-)

τινα είπε...

κ. Δούκα πολύ εύστοχο το ποστ σας και με βοήθησε να διακρίνω λίγο τα περιγράμματα για όσα θέματα βρίσκονται σε θολά νερά αλλά και για όσους ψαρεύουν σε αυτά.
Δεν μιλώ βεβαια για το τείχος, (εκεί οι ψαράδες έχουν μείνει μεταξύ τους), ούτε για την εξέγερση (και εκεί οι ψαράδες έχουν λιγοστέψει παρ' όλο που σε αυτά τα θέματα σαν χώρα έχουμε έναν παλιμπαιδισμό, μια ανωριμότητα), αλλά για τα σημερινά θέματα του δημοσίου βίου.
Ο κ. Βγενόπουλος και ο κάθε επιχειρηματίας όταν κινούνται με πράξεις αντίστοιχες των ηθικών αξιών και της κοινωνικής προσφοράς -όπως τη μείωση της τιμής του γάλακτος πρέπει να μνημονεύονται θετικά. Χθες κάτι άκουσα και για έναν νεαρό μπασκετμπολίστα. Γιατί λείπουν στη χώρα μας αυτό που λέμε θετικά παραδείγματα δράσης υπέρ του κοινωνικού συνόλου. Όταν όμως παίρνει κάποιος το μικρόφωνο και αναλαμβάνει το ρόλο του δημόσιου κατήγορου, είτε είναι επιχειρηματίας, είτε πολιτικός, είτε καλλιτέχνης και λαϊκός διασκεδαστής, ναι συμφωνώ ότι δεν θα πάρουμε.

Prokopis Doukas είπε...

@τινα: Σας ευχαριστώ. Διαβάστε το άρθρο του Μητρόπουλου στα "Νέα", που παραθέτω πιο πάνω. Είναι αποκαλυπτικό...

navarino-s είπε...

Σωστός!!!! Ο Τζακ Λέμον έπαιζε στο "Σύνδρομο της Κίνας"!
Την καλησπέρα μου!

ShareThis