Όλες οι επόμενες, αρνητικές: Πρώτον κάπνιζαν όλοι. Εντάξει, ήμουν 28 χρόνια καπνιστής και καταλαβαίνω οτι μπορεί να είναι “ξενέρωτη” μια συναυλία χωρίς το τσιγάρο. Αλλά και αυτή η απροκάλυπτη παραβίαση του νόμου, κάπως μου κάνει. Ακόμα έχω στο φάρυγγα μου το βήχα του παθητικού καπνιστή..
Δεύτερον, πάω να ζητήσω ένα ποτό στο μπαρ. 8 ευρώ - σε πλαστικό ποτηράκι, για "λόγους ασφαλείας". Λεμονάκι; Δεν έχουμε, τελείωσε. Αλλά τα 8 ευρώ, 8 ευρώ (3 λίρες θα πληρώναμε στο Λονδίνο, λέει ο Γιώργος). Πάω στο απέναντι μπαρ. Να σας πάρω ένα λεμονάκι, γιατί το απέναντι δεν έχει; Πάει να μου το βάλει με τα δάχτυλα του. Να το πάρω μόνος μου; Το πήρα.
Άντε, να δεχτώ οτι το εισιτήριο των 35 (προπώληση) ή 40 (ταμείο) ευρώ είναι δικαιολογημένο (που δεν είναι) από τη μετάκληση, η Ελλάδα είναι εκτός δρομολογίων και λοιπά, και λοιπά. Αλλά το ποτό; Στοιχίζει πιο ακριβά να φτάσει το Campari στο Λονδίνο από την Ιταλία - απ’ οτι να έρθει στην Αθήνα; Και το οτι ήδη έχω πληρώσει μια αλμυρή "είσοδο" και θα το πιώ σε πλαστικό, δεν μετράει;
Οι συναυλίες μας είναι καθρέφτης της βαλκανικής μας καθυστέρησης. Άμα είσαι ροκ δε, λες και γίνεται και πιο εύκολο να είσαι μπλαζέ και απαράδεκτος απέναντι στον πελάτη...
Κατά τα άλλα, οι Cinematic έπαιξαν πολύ καλά, με πολύ ενδιαφέροντες ήχους - σε κάποιες στιγμές “έφευγαν” σαν παραμύθι. Οι εικόνες που φτιάχνουν δικαιολογούν το όνομα τους - αν και τους λείπει κάτι για να απογειωθούν και να περάσουν στα εξαιρετικά σημαντικά συγκροτήματα της ζωής μας. Χαλάλι τους η ορθοστασία.
Τελικά, φέτος όλες οι συναυλίες είναι λίγο ανάποδες. Είδα καθιστός στο Παλάς και στο Μέγαρο δύο συναυλίες για όρθιους: Maceo Parker και Danny Brillant. Και στο Fuzz, μια συναυλία για καθιστούς...
H φωτό και το εξώφυλλο είναι από το www.amazon.comTo post συνοδεύεται από το "Channel 1 Suite", που έκανε διάσημους τους Βρετανούς Cinematic Orchestra, από το πρώτο άλμπουμ τους με τίτλο "Motion".
Πόσο δίκιο έχεις....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρόβλημα είναι ότι οι οργανωτές συναυλίών , στην πλειοψηφία τους, είναι "ροκάδες με το χέρι στην δεξιά τσέπη" (Ο πατέρας μου κάτι έλεγε για αριστερους με το χέρι στη δεξιά τσέπη).
Έμαθαν να κατακλεβουν και να μένουν ατιμώρητοι....
όντως οι CO είναι του "ανεκπλήρωτου", του "παρά λίγο", του "that close"...είναι -ίσως- κι αυτό ένα κίνητρο για να περιμένουμε την επόμενη στιγμή τους που μπορεί να είναι "μεγάλη", μπορεί και όχι αλλά αυτό δεν έχει πια και τόση σημασία, έχει ;
ΑπάντησηΔιαγραφήK.K.M.
@ ΣΤ. ΑΛΑΤΑΣ: Βαλκανικό αντιεπαγγελματισμό, το λέω εγώ...
ΑπάντησηΔιαγραφή@K.K.M.: Όχι, δεν έχει. Μπορούμε να τους τιμούμε γι αυτό που είναι, χωρίς ενθουσιασμό... :-)
θα συμφωνήσω. συμπαθέστατοι οι C.O., ωραίος ο ήχος τους αλλά σα να μην κόλλαγε ο χώρος με τη μπάντα; το όρθιο με την ατμόσφαιρα; ή κάπως έτσι. Με τους φίλους μου ψάχναμε να βρούμε μέρη που θα μας άφηναν να απολαύσουμε καλύτερα τη μουσική τους -κήπους μέσα στην πόλη, μεσαίου μεγέθους τζαζοχώρους από αυτούς που γενικά δεν έχουμε στην Αθήνα (αλλά στην πραγματικότητα δε μας λείπουν και τελείως). περάσαμε όχι-συγκλονιστικά-αλλά-όμορφα κι όλα τα υπόλοιπα περί κόστους-οργάνωσης-παρελκόμενων τα κάναμε γαργάρα για να χαρούμε το υπόλοιπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήυγ. και χαιρετήσαμε με ενθουσιασμό γνωστούς-φίλους και άλλους που δε γνωρίζουμε προσωπικά, αλλά είναι περίπου σα να τους ξέρουμε τόσα χρόνια στις ίδιες συναυλίες και στα ίδια μέρη!!