14.5.10

Η νοοτροπία της μη αξιοποίησης...

Ο Νίκος είναι φροντιστής πλατώ - μια χαρά “παλληκάρι”, με πολλή ενεργητικότητα, γρήγορος και καλοδιατηρημένος, μη σου πω και πολύ ελκυστικός στις γυναίκες, νομίζω. Χθες ήρθε στη δουλειά και μας ανακοίνωσε οτι φεύγει τον Ιούνιο. Γιατί ρε Νίκο; "Γιατί με διώχνει η υπηρεσία" - ο νέος νόμος προφανώς δε τον πιάνει. “Πήγα να ρωτήσω αν μπορώ να κάτσω κι άλλο στη δουλειά και μου είπαν, όχι απαγορεύεται”...


Ο Νίκος έχει συμπληρώσει 35 χρόνια δουλειάς, είναι 61 ετών. Σας φαίνεται ίσως αστείο (εσάς τους πολύ νεώτερους), αλλά είναι πραγματικά ένας πολύ δραστήριος άνθρωπος, που δεν μπορείς να δεχθείς οτι θα πάρει “σύνταξη”. Άλλοι (ή άλλες) ίσως είναι “κουρέλια” στην ηλικία του, ίσως γιατί δεν έχουν προσέξει τον εαυτό τους ή γιατί υπέφεραν από προβλήματα υγείας. Πάσο. Ο Νίκος όμως, γιατί να γίνει ένας ακόμα “ξύνω τα γεννητικά μου όργανα στο καφενείο” Έλληνας, αντί να προσφέρει;

“Για να έρθει κάποιος νεώτερος στη θέση του και να δουλέψει”, πετάγεται η συνάδελφος. “Και γιατί η υπηρεσία θέλει να απαλλαγεί από τους υπαλλήλους που έχουν ανέβει στα ψηλότερα μισθολογικά κλιμάκια, λόγω προϋπηρεσίας”, συμπληρώνει ο ίδιος. Χώρια που οι περισσότεροι, ούτως ή άλλως, ονειρεύονται τη σύνταξη, με λαγνεία, μια ώρα αρχύτερα. Νάτη η λάθος νοοτροπία...

Και καλά, μια ΔΕΚΟ, αν σκέφτεται το “στενό” της συμφέρον, μπορεί να ζητάει νέο και πιο φτηνό εργατικό αίμα. Το δημόσιο όμως συνολικά (στο οποίο ανήκει); Δεν θέλει να αξιοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερο τον εργαζόμενο, που μπορεί και θέλει - αντί να πληρώνει συντάξεις σε δραστήριους ανθρώπους, που κάθονται;

Άλλο ένα παράδειγμα της νοοτροπίας της “διάχυσης της εργασίας”, μιας κακώς εννοούμενης “σοσιαλιστικής” αντίληψης, που έχει εγκαθιδρυθεί στην Ελλάδα: Στη δουλειά μου, σε όλο τον κόσμο, τα δημοσιογραφικά στελέχη αξιοποιούνται σε όσο δυνατόν περισσότερες “λειτουργίες”, σε διαφορετικά μέσα. Ήμουν πάντα από αυτούς που υποστήριζαν οτι ο δημοσιογράφος πρέπει να ξέρει το μέσο του - κι οτι δεν κάνουν όλοι για όλα. Αν όμως έχεις έναν καλό ρεπόρτερ για κάποια θέματα, τον αξιοποιείς και στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. Αν μπορεί να γράψει ένα καλό κομμάτι ή αν κάνει μια μεγάλη έρευνα, τη δημοσιεύεις και στο έντυπο και στο site του ραδιοτηλεοπτικού/εκδοτικού οργανισμού. Αν κάποιος είναι δημοφιλής - και μπορεί να αντέξει τον φόρτο εργασίας, ανάλογα με τις υποχρεώσεις - εμφανίζεται και στο ένα μέσο και στο άλλο.

Όχι όμως στην δημόσια ραδιοτηλεόραση στην Ελλάδα. Διότι, στο παρελθόν υπήρξαν τόσες πιέσεις για ρουσφέτια (“δώσε και μια δουλίτσα στο ραδιόφωνο”), που αποφασίστηκε να απαγορευτεί στον κανονισμό λειτουργίας, η ταυτόχρονη αξιοποίηση στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση - εκτός αν είσαι συμβασιούχος. Η νέα αυτή αντίληψη μάλιστα συνοδεύτηκε από πολεμική προς τους “διπλοθεσίτες” - δεν πειράζει, σου λέει, να πάρει και κανένας άλλος καμιά δουλειά. Αντί δηλαδή να περιοριστεί η αναξιοκρατία και το ρουσφέτι, αντιμετωπίστηκε με την “αφυδάτωση” και το οριστικό “διαζύγιο”. Έτσι, αν μια διοίκηση σήμερα θέλει να αξιοποιήσει στο ραδιόφωνο την τηλεοπτικά προβεβλημένη δημοσιογράφο ή στην τηλεόραση τον εξαιρετικό μουσικό ραδιοφωνικό παραγωγό, απλώς δεν μπορεί! Χώρια που αυτό είναι η βέλτιστη αξιοποίηση ενός επαγγελματία από τον εργοδότη του, καθώς για τις δυό δουλειές δεν θα πάρει διπλάσιο μισθό, αλλά ένα επιμίσθιο - συνεπώς εξασφαλίζεται και η καλύτερη διαχείριση.

Η αντίληψη οτι το δημόσιο πρέπει να δώσει δουλειά σε όλους και να μοιράσει την πίτα, έστω και με μικρές αμοιβές, βρίσκεται εν πολλοίς στη διόγκωση του δημοσίου τομέα, αλλά και την σπάταλη εκμετάλλευση του από τα παράσιτα, που το οδήγησαν εκεί που βρισκόμαστε σήμερα. Επενδεδυμένη με μια “αριστερή” θεώρηση των πραγμάτων (αλλά πλήρως αξιοποιούμενη από τη δεξιά αντίληψη του "μεγάλου φαγοποτιού"), η νοοτροπία αυτή έχει οδηγήσει στον υπερπληθυσμό, με αποτέλεσμα όλες σχεδόν οι εκπομπές του ενημερωτικού ραδιοφώνου να παρουσιάζονται από ζεύγη, ώστε να χωρέσουν όλοι! Η διάβρωση της αναξιοκρατίας και της έλλειψης επαγγελματισμού έχει φτάσει μέχρι την αμίμημητη ατάκα κάποτε, από άθλιο συνδικαλιστή που έγινε διευθυντής, προς τηλεοπτική παρουσιάστρια: “Μα τι παραπονιέσαι, εσύ έχεις εκπομπή, τη Eurovision junior”!!! Μία φορά το χρόνο...

Μόνο που το δημόσιο δεν μπορεί να είναι ίδρυμα αντιμετώπισης της ανεργίας. Οι νέοι άνθρωποι πρέπει να βρουν δουλειά, σε καινούργια παραγωγική διαδικασία, που πρέπει να δημιουργηθεί - κι όχι με “κομποστοποίηση” των εργαζομένων. Και κυρίως, όχι με “πνίξιμο” των δημιουργικών δυνατοτήτων των στελεχών του...







H φωτό είναι από το www.winepressofwords.com και το εξώφυλλο από το www.recordsale.org

To post συνοδεύεται από το "Keep On Trying" των Βρετανών Curiosity killed The Cat, από το άλμπουμ "Get Ahead". Προσέξτε τους στίχους...

buzz it!

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Θα μπορούσα να συμφωνήσω εν μέρει με το σχολιό σας εαν δεν ήξερα πρόσωπα και πράγματα. Δεν θα αναφερθώ για το επάγγελμα του δημοσιογράφου -με προυπηρεσία- που μπορεί και την εξαργυρώνει αδρά και εχει το δικαίωμα να εργάζεται παράλληλα σε εφημεριδα ,περιοδικό τύπο τηλεόραση ή ραδιόφωνο. Η "δημοσιότητα" (με την οποία ντοπάρεται) αλλα και οι πολύ καλές αμοιβές τον κάνουν δραστήριο και βέβαια αρνητικό στο να την αποχωρηστεί ακόμη και μετα την
συνταξιοδότηση.
Το μέλλον κ. Δούκα στην εργασία και άρα στην ανάπτυξη είναι η νεολαία και οχι ενας συνταξιούχος, ο οποίος κάνοντας
με ζήλο τη δουλειά του θέλει να παραμείνει στην εργασία του -οσο αντέχει. Ακόμη και στο υδροκέφαλο δημόσιο το νέο αίμα εχει να προσφέρει -αφηστε που δεν προκειται να συνταξιοδοτηθεί ποτε ,οπως πάμε- με τις γνώσεις του ,τις σπουδές του ,αλλα και το ξεκάθαρο μυαλό που διαθέτει ενας νέος ανθρωπος.
Να συνταξιοδοτηθεί ο κ.Νίκος να κάνει στην άκρη ,οχι γιατί δεν μπορεί να προσφέρει,ή γιατί πια δεν χρειάζεται ,αλλα να κάνει τόπο στα νιάτα -μιας και η κορη του ασχολείται με το ίδιο αντικείμενο- και ειναι εξαιρετική στη δουλειά της .Ετσι θα αρχίσει να πνέει νεος αερας ανανέωσης και γνώσης νέων τεχνολογιων οχι μονο στην ΕΡΤ αλλά σε όλες τις υπηρεσίες του δημοσίου.Το ίδιο πρέπει να συμβαίνει και το τονίζω αυτό και στον ιδιωτικό τομέα.Εαν οι νέοι μείνουν εκτός της παραγωγικής διαδικασίας τότε σ αυτό τον τόπο θα δουλεύουν οι "γέροι" για να ζούν μια γενιά που θα γερνάει άνεργη ,ανειδίκευτη και απαξιωμένη.
Οσο για το εαν ειναι εύκολο να εργαστείς και να διακριθείς στον ιδιωτικό τομέα ή στον επιχειρηματικό ,ενα θα πώ :η λέξη κλειδί ειναι ΑΝΑΠΤΥΞΗ.Χωρίς αυτή η λιμνάζουσα ανεργία θα αυξηθεί και φοβάμαι οτι θα εξελιχθεί σε ωκεανό ,που θα πνίξει το καράβι , καθώς και κάθε προσπάθεια ανάκαμψης της οικονομίας.
Με εκτίμηση.

Roadartist είπε...

"Μόνο που το δημόσιο δεν μπορεί να είναι ίδρυμα αντιμετώπισης της ανεργίας. Οι νέοι άνθρωποι πρέπει να βρουν δουλειά, σε καινούργια παραγωγική διαδικασία, που πρέπει να δημιουργηθεί - κι όχι με “κομποστοποίηση” των εργαζομένων."

Συμφωνω με αυτη τη φραση σας. Δυστυχως ομως οπως ολα δειχνουν οδευουμε ολοταχως προς τη πολτοποιηση της μεσαιας ταξης, του εργατικου δυναμικου..

Prokopis Doukas είπε...

@ Ανώνυμος: Αυτό ακριβώς όμως λέω. Οτι η απασχόληση των νέων δεν μπορεί να εξαρτάται από τις "πρόωρες" συντάξεις των μεγαλύτερων. Η μη αξιοποίηση του εργαζομένου (με δική του ευθύνη πολλές φορές) είναι αυτό που μας έχε κάνει μια κοινωνία "συνταξιούχων από το 55". Είναι λάθος και αντιπαραγωγικό. Το δημόσιο (καθώς είναι ο εργοδότης που τελικά πληρώνει και τις συντάξεις) πρέπει να αξιοποιεί τον εργαζόμενο στο μάξιμουμ...

Υ.Γ. Τώρα για "πρόσωπα και πράγματα" που λέτε, οι διάφορες διστροφές της σωστής διοίκησης, δεν πρέπει να μας απομακρύνουν από τη βασική αρχή. Ποιά κόρη του, εγώ δεν ξέρω για καμία κόρη του - μάλλον εσείς ξέρετε πιο πολλά από μένα... :-)

@ Roadartist: Αυτό γίνεται στο δημόσιο, εδώ και χρόνια...

Apotheosis είπε...

Ανώνυμος: "Οσο για το εαν ειναι εύκολο να εργαστείς και να διακριθείς στον ιδιωτικό τομέα ή στον επιχειρηματικό ,ενα θα πώ :η λέξη κλειδί ειναι ΑΝΑΠΤΥΞΗ.Χωρίς αυτή η λιμνάζουσα ανεργία θα αυξηθεί και φοβάμαι οτι θα εξελιχθεί σε ωκεανό ,που θα πνίξει το καράβι , καθώς και κάθε προσπάθεια ανάκαμψης της οικονομίας."
Για να έρθει ανάπτυξη, ένα αρκετά μεγαλύτερο ποσοστό επαγγελματικά ενεργών ανθρώπων θα πρέπει να δημιουργήσει business opportunities. Δεν αρκεί να υπάρχουν μόνο υπάλληλοι. Χρειάζονται και entrepreneurs.

roadartist είπε...

Μια ενδιαφερουσα συνεντευξη που θιγει κ αυτο, οπως κ αρκετα αλλα προβληματα. Αν εχετε χρονο να τη δειτε..
http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2010/05/aformi_13.html

Prokopis Doukas είπε...

@ Apotheosis: Πολύ σωστά τα λέτε...

@roadartist: Ευχαριστώ, θα την ακούσω εν ευθέτω... :-)

S G είπε...

προκοιπη σωστα θιγεις διαφορα ζητηματα ιδεοληψιας.

Νομιζω υπαρχουν δυο ακομα στοιχεια για το παζλ:

α) παρα πολλοι Ελληνες πεφτουν στην πλανη των ακαμπτων θεσεων εργασιας (lump of labour fallacy). Νομιζουν οτι ο αριθμος θεσεων εργασιας στην οικονομια ειναι Χ, αρα η συνταξιοδοτηση ενος ατομου ανοιγει μια θεση σε ενα αλλο. Αυτο φυσικα δεν ισχυει, ουτε οι θεσεις εργασιας ειναι ακαμπτες ουτε ειναι καλο για τους νεους εργαζομενους να στηριζουν ολο και περισσοτερους προωρα συνταξιοδοτημενους.

β) το ασφαλιστικο συστημα ειναι φτιαγμενο ετσι που να σηκωνει ολα τα βαρη της ανευθυνοτητας των αλλων. Πχ για την ΕΡΤ ή τον ΟΤΕ μπορει να ειναι καλο να συνταξιοδοτει προωρα κοσμο, γιατι απλα δεν θα πληρωνουν τις συνταξεις τους, εμεις θα τις πληρωνουμε! Ειναι ξεκαθαρο νομιζω οτι οσοι οργανισμοι κανουν προωρες συνταξιοδοτησεις, πρεπει να τις πληρωνουν.

Prokopis Doukas είπε...

@ S G: Μα κι εμένα , χωρίς να είμαι οικονομολόγος, μου φαίνεται προφανές οτι (όσο και να θες να ανοίξεις το δρόμο σε νέους εργαζόμενους) δεν μπορείς να "διώχνεις" νωρίς τους συνταξιούχους - και να τους πληρώνει το κοινωνικό σύνολο, μέσω τω ταμείων...

ShareThis