“Πρότυπο” της η κυρία Κ., συμβολαιογράφος, ετών 95. Αυτή έχει πάρει σύνταξη, αλλά εξακολουθεί και κατεβαίνει στο γραφείο, που εδώ και χρόνια έχουν αναλάβει πρώτα η κόρη και μετά και η εγγονή. Οι πελάτες την αποκαλούν “Προέδρο της Δημοκρατίας”, γιατί είναι πανέξυπνη και αγγίζει τα όρια της επαγγελματικής σοφίας - όλοι θέλουν τη συμβουλή της. Ευχή και των δύο, να πεθάνουν όρθιες, στη δουλειά...
Εννοείται βεβαίως οτι όλα αυτά δεν μπορούν να ισχύσουν σε χειρωνακτικά ή άλλα βαριά επαγγέλματα. Δεν είναι όμως μόνο οι εργάτες που επιθυμούν διακαώς τη σύνταξη, μια ώρα αρχήτερα, σε αυτή τη χώρα. Η πλειονότητα των Ελλήνων, ειδικά σε “εξασφαλισμένες” θέσεις του δημοσίου, κάνει μια δουλειά που δεν της αρέσει, τη βαριέται - και για την οποία δεν έχει καμία ευσυνειδησία. Σπάνια οι άνθρωποι επιδιώκουν να μάθουν και να προσπαθήσουν πώς θα συντηρήσουν την υγεία τους και την ενέργεια τους σε καλή κατάσταση. Αγύμναστοι, παραδομένοι στις κακές συνήθειες, στις τοξίνες και στις υπερβολές, θεωρούν οτι οι ασθένειες “έρχονται από τον ουρανό” κι οτι είναι φυσιολογικό μετά τα 50 να έχει κανείς παραμορφωμένο σώμα. Μαζί με τα αντίστοιχα ψυχολογικά και πνευματικά κενά, δεν είναι απορίας άξιον που πολλοί αποχωρούν στα 50 και μοιάζουν 70...
Παρά το γεγονός λοιπόν, οτι ο σημερινός πενηντάρης μπορεί να ζήσει όπως ο τριαντάρης πριν από μερικές δεκαετίες, οι μισοί Έλληνες δείχνουν να αντιτίθενται σθεναρά στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Ίσως είναι αυτοί που περιγράψαμε παραπάνω. Θα ήταν δε δικαιολογημένη η ανάγκη να φύγει κανείς από μια δουλειά που δεν του αρέσει, αν είχε έτοιμα ενδιαφέροντα και δραστηριότητες πιο ουσιαστικές, από την εργασία του. Σπάνια όμως βλέπουμε δημιουργικούς συνταξιούχους, που δεν αναλώνονται στο καθισιό και την ανία. Ο Έλληνας πολύ απλά θέλει να ζει με δανεικά, να κάθεται και να έχει και εξοχικό...
Αντίθετα, σύμφωνα με την έρευνα της Kapa Research, που δημοσιεύθηκε στο Βήμα, οι Έλληνες δείχνουν να συμφωνούν κατά 64% με τις σκληρές αποφάσεις περικοπής μισθών και επιδομάτων, στο δημόσιο τομέα. Ίσως κι εκεί, εκτός από τις σκανδαλώδεις πρόωρες συντάξεις, υπάρχουν ιδιάιτερα ενοχλητικές στρεβλώσεις. Και είναι υγιές οτι κατά 72% επικρίνουν τις κινητοποιήσεις προνομιούχων ομάδων σε πόστα-κλειδιά της εξουσίας (και με υψηλά ποσοστά διαφθοράς), όπως οι τελωνειακοί και οι εφοριακοί.
Ωστόσο, τόσο στην κυβέρνηση, όσο και στους πολίτες, φαίνεται να διαφεύγει η ουσία της οικονομικής κρίσης: Η ανάγκη δηλαδή να τονωθεί η αγοραστική αξία της μικρομεσαίας τάξης και η κατανάλωση - και όχι να μειωθεί. Η ύφεση επιτάσσει (αντίθετα με τις δημοσιονομικές ανάγκες) να μην απομυζάται, ούτε με περικοπές, αλλά ούτε και φορολογικά η μεγάλη μάζα των καταναλωτών.
Με τα νέα φορολογικά μέτρα που εξαγγέλθηκαν, η φορολόγηση του 35% και του 40% “κατεβαίνει” στα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα. Ενδεχομένως σωστό, αλλά δεν λύνει το βασικό πρόβλημα: Πώς θα αποδοθεί φορολογική δικαιοσύνη, όταν αυτός που βγάζει 100 ή 200 χιλιάρικα το χρόνο έχει τη δυνατότητα να δηλώνει 10 ή 20; Και με ποιούς εφοριακούς συμμάχους θα καταφέρει η κυβέρνηση (γρήγορα) να περιορίσει την έκταση της εθνικής απατεωνίας; Και πώς θα αντέξει η “φτωχοπλούσια” μεσαία τάξη την επιπλέον επιβάρυνση από τη φορολόγηση των ακινήτων;
Όσο κι αν αποδέχεται κανείς τη σωστή κατεύθυνση της οικονομικής πολιτικής, δεν μπορεί να μην παρατηρήσει οτι αυτό που χρειάζεται είναι ταχύτητα, ισορροπία και αποτελεσματικότητα, γιατί η (διάχυτη) παρανομία βρίσκει πάντα τρόπους να είναι ένα βήμα μπροστά. Με αυτή την έννοια, καμία από τις δύο “τάσεις” μέσα στην κυβέρνηση δεν δείχνει να συλλαμβάνει σωστά όλο το πρόβλημα ή να μπορεί να εξασφαλίσει μια ποιοτική στελέχωση του δημοσίου, που θα αλλάξει το τοπίο. Και σίγουρα καμία δεν μπορεί να υποσχεθεί τα τρία χαρακτηριστικά που απαιτούνται, αλλά ούτε και να προβλέψει τις αντιδράσεις, όταν στο τέλος του χρόνου, η κατάσταση δεν θα έχει επιβαρύνει παρά αυτούς που παράγουν και δηλώνουν, τους “συνήθεις ύποπτους” δηλαδή...
Το κείμενο αυτό γράφτηκε για την Athens Voice της Τετάρτης 10.02.2010Οι φωτό είναι από το www.pensionriskmatters.com και το www.community.post-gazette.com
Το post συνοδεύεται από τους "σιτεμένους" Καναδούς Bachman Turner Overdrive.
22 σχόλια:
Συμφωνώ απόλυτα μαζύ σου, και κυρίως για το συνταξιοδοτικό πρόβλημα.
Δυστυχώς ακολουθείται και πάλι η εύκολη λύση της αύξησης της φορολόγησης αντί για το δύσκολο δρόμο της μείωσης του κόστους παραγωγής, δηλ. των δαπανών του κράτους. Λίγο καιρό πριν έγραφα ότι αν δεν γνωρίζεις τη σύσταση του κόστους δε μπορείς να παρέμβεις επί της ουσίας και αναλώνεσαι σε οριζόντια μέτρα αμφίβολης αποτελεσματικότητας, ενώ αυτό που χρειάζεται είναι κάθετες τομές. Φαίνεται ότι μέτρα όπως π.χ. η θρυλούμενη κατάργηση οργανισμών του Δημοσίου και οι περικοπές επιδομάτων δείχνουν τη "βιασύνη" της κυβέρνησης να παρουσιάσει αποτελέσματα κόβοντας από δω κι από κει αντί να ακολουθήσει το χρονοβόρο δρόμο της καταγραφής των διαδικασιών με τις οποίες λειτουργεί το Δημόσιο και του αντίστοιχου κόστους, και στη συνέχεια να προχωρήσει στον εξορθολογισμό τους.
@ΒΑΣΩ: Για να μην παρεξηγηθώ, πιστεύω (όπως φαίνεται να πιστεύει και η κυβέρνηση) οτι δεν χρειάζεται να αυξήσεις τα όρια ηλικίας, αλλά το ΜΕΣΟ ΟΡΟ αποχώρησης, που έχει πέσει τα τελευταία χρόνια (λόγω εθελούσιων, πρόωρων και άλλων χαριστικών) στα 61..
@ en voz baja: Το "οριζόντιο" είναι το κυρίως λάθος, κατά την άποψη μου. Το να κόψεις τελείως "άχρηστους" τομείς του δημοσίου, όχι. Αυτό ακριβώς θα περίμενα, να κοπούν τα άχρηστα, περιττά και επιζήμια...
Ένας παράγοντας όμως που θα έπρεπε να λάβουμε σοβαρά υπ’ όψη είναι πως η μονόπλευρη ενασχόληση με την καριέρα και η «επαγγελματοκεντρική» δομή της ζωής μας κουράζουν, αντίθετα, αν το διαχειριστικό πλάνο της κοινωνίας προέβλεπε και προσωπικό χρόνο για τους εργαζόμενους, μην κοροϊδευόμαστε, δεν υφίσταται αυτός, τότε η συνταξιοδότηση δεν θα ήταν ένα «επιθυμητό όριο» για να μπορέσεις να ζήσεις και πέντε πράματα παραπάνω.
Επίσης, πραγματικά τρέμω κάθε φορά που ακούω δημοσιογράφους, αλλά και κάθε φορά που διαβάζω, όπως εδώ, ότι πρέπει να «τονωθεί η κατανάλωση». Σε έναν κόσμο που το μεγαλύτερο αμάρτημά του είναι η υπερκατανάλωση, ευτυχώς που κάποιες στιγμές, έστω και με άδικο τρόπο, αυτή ωθείται σε μείωση. Αν το διαχειριστικό σχήμα του πολιτισμού μας είναι λανθασμένο (που είναι, αφού στηρίζεται στην κατανάλωση), τότε πρέπει να αλλάξει αυτό ακριβώς το σχήμα και όχι να συνεχίσουμε την καταστροφή των πάντων επειδή η κατανάλωση βολεύει το σύστημα.
@Darthiir the Abban: Φοβάμαι οτι για τα κενά των περισσότερων ανθρώπων δεν φταίει η "υπερβολική" δουλειά, αλλά η έλλειψη θέλησης να βελτιώσουν τον εαυτό τους.
Ναι, σωστό είναι αυτό που λέτε για την κατανάλωση - και πράγματι η κρίση θα έχει ενδεχομένως και αυτό το καλό, τη μείωση δηλαδή της υπερκατανάλωσης.
Ωστόσο, έτσι όπως είναι ο κόσμος μας σήμερα (και είμαι υπέρ να κάνουμε πολλά για να τον αλλάξουμε), οι επιπτώσεις από τη μείωση της κατανάλωσης, π.χ. 40% όπως είναι τώρα στην αγορά, έχει ως κύρια θύματα τους χιλιάδες ανέργους εργαζόμενους και μικρομεσαίους. Και οι ζωές των ανθρώπων δεν επανορθώνονται εύκολα...
Ας βγούμε λίγο από το εγωιστικό μας σύστημα. Ο άνθρωπος είναι υποσύνολο του οικοσυστήματος και συνεπώς έχει μικρότερη σημασία από αυτό. Αλλά επειδή συμφωνώ για τις συνέπειες της κρίσης, όντας κι εγώ Άνθρωπος (και όχι άνθρωπος), πιστεύω πως πρέπει να δράσει ο κόσμος άμεσα.
Αλλάζοντας το σύστημα, που είναι το προβληματικό και όχι εντείνοντας ένα πρόβλημα.
Το κακό είναι πως επειδή ακριβώς το «σύστημα προτιμά να μην αλλαχτεί», εξ ου και προτείνει συνεχώς την αύξηση της κατανάλωσης. Αυτό φυσικά είναι εντελώς λανθασμένο και καταδικαστέο.
Ούτε τα ράσα κάνουν τον παπά, ούτε ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Όσο για την υπερβολική εργασία, φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για πολλά από τα ψυχολογικά δεινά του ανθρώπου σήμερα. Και άμεσα αλλά και έμμεσα.
To "όπως είναι ο κόσμος μας σήμερα" είναι η μεγαλύτερη παγίδα. Ο κοινωνικός κόσμος μας είναι "φτιαχτός" και όχι αποτέλεσμα κάποιας φυσικής διεργασίας. Συνεπώς πρέπει να αλλάξει. Ο εγκλεισμός σε κλισέ περί "έτσι είναι" και "τίποτε δεν αλλάζει" είναι ο λόγος που συνεχώς δυσχεραίνει η ζωή μας αντί να βελτιώνεται.
@ Darthiir the Abban: Δεν διαφωνώ επί της αρχής. Και είμαι από αυτούς που λέω οτι η κρίση πρέπει να είναι ευκαιρία για μεγάλες αλλαγές. Απλώς να παίρνουμε υπ' όψιν μας και τους ανθρώπους, γιατί ή ανεργία είναι το χειρότερο πράγμα...
επί της ουσίας σύμφωνος
αλλά : βάλτε δέκα υποσημειώσεις με "αλλά" , για τον ιδιωτικό τομέα όπου το ελιξήριο της μονιμότητας δεν έχει -πολύ ευτυχώς- εφευρεθεί ακόμη
θα μπορούσα να συνεχίσω απαριθμώντας παραδείγματα εργαζομένων που με μεγάλη ικανοποίηση θα παρέμεναν και 40 και 45 χρόνια στις υπηρεσίες του εργοδότη τους - ή μάλλον των εργοδοτών τους, η εξ ανάγκης ή εξ επιλογής κινητικότητα στην εργασιακή αγορά επιβάλλει τον πληθυντικό- αλλά είμαι σίγουρος οτι κι εσείς αντιλαμβάνεσθε πως σε πάρα πολλές θέσεις η ανθρωποφαγία (ήδη στα 50, βία 55 θεωρείσαι εκτός κλίματος)είναι κανόνας και ως εκ τούτου ο πήχυς των 37 ή 40 συντάξιμων φαντάζει βουνό
K.K.M.
Ακριβώς, να πάρουμε υπ' όψη μας τους ανθρώπους και όχι την αγορά, και να μοιραστούμε αναμεταξύ μας δουλειές και αγαθά. Η κατανάλωση δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά. Απορρέει από άλλα σημεία και άλλες στοχοθετήσεις κι όχι απ' το ότι η "αγορά" νοιάζεται τους ανθρώπους, κάτι το οποίο σήμερα μάλλον αποδεικνύεται περίτρανα ότι δεν ισχύει.
Λιγότερη κατανάλωση, περισσότερη ανθρωπιά, λιγότερη δουλειά, περισσότερη επικοινωνία!
@K.K.M.: Ok, αλλά αυτό είναι μια νοοτροπία που (πρέπει να) αλλάζει σιγά-σιγά. Κι ένας τρόπος είναι και εμείς οι ίδιοι να είμαστε στα 50 και στα 55 και στα 60, πολύ νεανικοί... :-)
Δυστυχώς η κυβέρνηση φαίνεται να είναι αναγκασμένη να ακολουθήσει μέτρα πυροσβεστικά για να βρει χρήματα αμέσως.Πάντως και οι δαπάνες του κράτους κόβονται, ελπίζω στην πραγματικότητα και όχι ως αγγελθέντα και μη πραγματοποιηθέντα.
Εγώ όμως έχω μια απορία. Τόσες αποδείξεις που πρέπει να παρουσιάσουμε για να θεμελιώσουμε αφορολόγητο, πού θα βρούμε τα χρήματα να αγοράσουμε? Ευελπιστεί η κυβέρνηση ότι θα αυξηθεί η κατανάλωση αλλά πρέπει να βρεθούν χρήματα , άρα ν αγίνουν επενδύσεις. Συνεπώς πρέπει, εκτός από πυροσβεστικά μέτρα να λάβει και μέτρα με μακροπρόθεσμο ορίζοντα για να θεμελιώσει καλύτερες συνθήκες οικονομίας και διαβίωσης.
Οσο για την εμμονήτου έλληνα με τη συνταξιοδότηση, συμφωνώ. Κια μετά τι κάνουν? Κάθονται και αδρανούν στο σπίτι. Η εργασία σε κρατά σε εγρήγορση, σε κρατά ζωντανό ή έστω ας ασχολούνταν και με κάτι εναλλακτικά της εργασίας π.χ. εθελοντισμός.
@Mary Ka: Εμ, αυτό είναι ο γρίφος (και η κατάσταση στην οποία μας έφερε η ΝΔ). Από τη μια πρέπει "διακαώς" να μειώσουμε το έλλειμμα μας - κι αυτό σημαίνει φόροι σε πρώτη φάση. Από την άλλη, πώς θα τονωθεί η αγορά, όταν η μεγάλη μάζα των εργαζομένων δεν θα έχει μία να ξοδέψει;
Προκόπη, αυτή τη φορά θα έχω ένσταση σε αυτά που γράφεις....
Αν και ισχύει το μισό απο αυτό που λες, ότι οι Ελληνες ειναι καλοπερασάκηδες και περιμένουν να βγουν γρήγορα στη σύνταξη και να κάαααθονται, οπως επίσης ισχύει ότι σκανδαλωδώς πολλοί και πολλές κάαααθονται με εθελουσίες απο τα 45/50.........στη ζωή υπάρχει και το άλλο μισό του φεγγαριού όμως......οι ταλαιπωρημένοι άνθρωποι, που είναι αδύναμοι, άρρωστοι, κουρασμένοι.....υπάρχουν και αυτοί ....τα έχω ζήσει στην οικογένειά μου......έχω διαφωνήσει με φίλους μου πάνω σε αυτό το θέμα των συντάξεων λοιπόν, διότι βλέπουν καλοζωισμένους μεσήλικες στον κύκλο τους ενώ εγώ έχω δει την άλλη πλευρά της ζωής.....
Τεραστιο θέμα για να λύσουν οι οικονομικοί εγκέφαλοι, αλλά μην βλέπουμε σε κάθε συνταξιούχο έναν εν δυνάμει κηφήνα....υπάρχουν και οι 'τραυματίες' της ζωής....αν θες, ριξε μια ματια στο τελευταιο ποστ του μπλογκ μου, που ειναι για αυτο ακριβως το θεμα....το εγραψα με πικρα, ενθυμούμενη και τους δυο γονείς μου..........
http://irinivergopoulou-windchillfactor.blogspot.com/2010/02/dur-lex-sed-lex.html
@ Irini Vergopoulou: Οκ, αλλά αυτές οι περιπτώσεις δεν θα έπρεπε να επιτρέπουν σε άλλους να βγαίνουν "λουφάροντας" στη σύνταξη. Αυτό που πρέπει να προβλέπεται είναι μια προνοιακή πολιτική για τους έχοντες ευαίσθητη υγεία. Αφού εξασφαλίσουμε να μη δίνονται χαριστικά "απαλλάγές", όπως έχουν δοθεί με τη σέσουλα "αναπηρικές" συντάξεις...
Χμ...μου επιτρέπετε να συνεχίσω πάνω στο σχόλιο της κυρίας Βεργοπούλου; Ως εγγονή αγροτών (καμία σχέση με τους Κοκκινούληδες) θυμάμαι τους παππούδες μου πάντα καταβεβλημένους, καθώς δεν είχαν τη δυνατότητα να πληρώνουν εργάτες για τα χωράφια τους. Φυσικά όλοι είχαν βγει στη σύνταξη στα 65 σε εποχές που η μισή Ελλάδα έβγαινε στα 50 και στα 55. Και η μια γιαγιά που έιναι πλέον στη ζωή δεν έχει συμπληρώσει καν τα 75 και αν τη δείτε θα τις προσθέσετε άνετα άλλα 10 χρόνια. Μάλιστα έχει παθήσεις και περνά ασθένειες, τις οποίες ο μέσος ηλικιωμένος τις περνά μέτά τα 80+. Η σύνταξή της είναι κάπου στα 360(;) ευρώ, τα οποία φυσικά "φεύγουν" σε φάρμακα, γιατρούς και φυσικοθεραπευτές. Και δεν είναι μόνο η δική μου γιαγιά, αλλά χιλιάδες αγρότες, οι οποίοι δεν ανήκουν στην κατηγορία γαιοκτήμονας-τρακτέρ-μπλόκα-καφενείο-επιδοτήσεις-μπουζούκια.
Μήπως λοιπόν θα έπρεπε σε αυτούς τους ανθρώπους η προνοιακή πολιτική να είναι άμεση μετά από χρόνια στασιμότητας;
με προκαλέσατε, γι αυτό επανέρχομαι :-D
μα δεν είναι θέμα απλά νοοτροπίας, είναι θέμα στερεοτύπων που λειτουργούν σχεδόν μονοδρομικά στις εταιρικές λογικές
και επιπλέον, ποίων νοοτροπία να αλλάξει ; των 55ρηδων ; κι αυτό θα μπορούσε να γίνει αλλά αυτοί είναι απλά οι δέκτες, οι εργοδότες καθορίζουν τα standards και τα πρότυπα
εκτός κι αν θέλετε να μου πείτε ότι θα πρέπει σιγά-σιγά να ωριμάζει κι εδώ η ιδέα της προσφυγής στην επανορθωτική-αισθητική χειρουργική μόλις πατήσεις τα 45 (ή και νωρίτερα)ακόμη κι αν δουλειά σου είναι να πουλάς κονσέρβες, ώστε να μη δείχνεις σαν μύγα μέσα στο ποτήρι με το γάλα των 30ρηδων (τουλάχιστον εκείνων των τυχερών τριαντάρηδων που μπόρεσαν και έπεσαν μέσα στο γάλα)
δεν μιλάμε για πνευματικό fitness εδώ, ούτε για τον ελάχιστο απαιτούμενο σεβασμό στην εμφάνισή σου (που εκ των πραγμάτων κατέληξε να είναι ένα απο τα απαιτούμενα όταν βγαίνεις για να συναλλαγείς με την αγορά), μιλάμε για απείρως σκληρότερα πράγματα τα οποία είμαι σίγουρος πως αντιλαμβάνεστε, εκτός κι αν μου λέτε οτι ο ρατσισμός των ρυτίδων δεν υφίσταται
ποιά 40 χρόνια εργασιακής πορείας λοιπόν; ποιός είναι διατεθειμένος να σου δώσει ευκαιρίες στα 60 κι ακόμη νωρίτερα ; πάλι στην επίκληση του προνοιακού κράτους θα καταλήξουμε ; νομίζω πως καταλήξαμε στο οτι η εργασία είναι δικαίωμα και όχι ρέστα απο επαιτεία
Κ.Κ.Μ.
Μάλλον δεν είμουνα εγώ αρκετά σαφης.Συμφωνώ μαζύ σου κυρίως στο κομμάτι της δημιουργηκότητας των 'συνταξιούχων'.Ο πετέρας μου πέθανε 93 χρονών νέος.Δεν ένιωσε ποτέ συνταξιούχος ουτε γέρος.Εγώ δε, τον αποκαλούσα μέχρι που έφυγε νεαρό.
Οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι έχουν job security σε αντίθεση με τον υπόλοιπο κόσμο, θα έπρεπε "με το καλημέρα" να μειωθούν κατά 10%, μαζί με όλα τα επιδόματα. Δυστυχώς οι πιέσεις των γνωστών παραγόντων υπερίσχυσαν. Παρόλα αυτά η ΑΔΕΔΥ, δοκιμάζοντας την υπομονή ημών των υπολοίπων (και δη ημών των συνήθων υπόπτων), διατυμπανίζει το πόσο "αδικημένος" είναι ο κλάδος της, συμμετέχοντας σε δύο (!) απεργίες.
@ BlondeElena: Νομίζω οτι κάνω πολύ σαφές στο άρθρο οτι "όλα αυτά δεν μπορούν να ισχύσουν για χειρωνακτικά ή βαριά επαγγέλματα". Και σίγουρα δεν θεωρώ οτι είναι απαραίτητο να αυξηθούν τα όρια ηλικίας. ΝΑ ΤΗΡΟΥΝΤΑΙ λέω, δηλαδή να μην είναι όριο συνταξιοδότησης τα 65 και ο μέσος όρος να είναι στα 61!
@Κ.Κ.Μ.: Ομολογώ οτι δεν έχω γνωρίσει τον "ρατσισμό των ρυτίδων" - και θεωρώ οτι δεν πρέπει να υφίσταται. Επίσης δεν είμαι καθόλου οπαδός των μπότοξ... :-)
@Yank_o: Διαφωνώ μαζί σας - και αυτό ακριβώς λέω. Οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων δεν είναι καθόλου ενιαίο πράγμα και δεν πρέπει να μειώνονται, έτσι συλλήβδην και αθρόως. Αντιθέτως θα προτιμούσα να εκπαραθυρωθούν όσοι λουφάρουν, να αναγκαστούν να εργαστούν όσοι είναι αργόμισθοι και να μειωθούν επιδόματα και προνόμια σε κάποιους που δεν τα αξίζουν. Αξιολόγηση χρειάζεται, αλλά θέλει γνώση και πολλή δουλειά...
Επιτρέψτε μου να επισημάνω, ότι -όπως τουλάχιστον διακηρύσσεται πανταχόθεν- διανύουμε ως χώρα περίοδο έκτακτης οικονομικής ανάγκης και συνεπεία αυτού θα πρέπει άμεσα να αντιμετωπιστούν τα μείζονος σημασίας ζητήματα, όπως είναι -φαντάζομαι- η αποτροπή κατάρρευσης της οικονομίας μέσω της μείωσης των ελλειμμάτων κ.λπ. κ.λπ. Τα μέτρα που ανακοινώνονται, κατά τη γνώμη μου, παράγουν τις συνέπειές τους τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Ως προς το εξωτερικό ήδη διαφαίνεται ο ευμενής αντίκτυπος, ως προς το εσωτερικό ασφαλώς υπάρχουν αδικίες και υπερβολές, εκτιμώ όμως, ότι, ιδιαίτερα για μια κυβέρνηση που λειτουργεί κάτω από αυτές τις εξαιρετικές συνθήκες που παρέλαβε, πρέπει να αναγνωριστεί η διάθεση για βελτιώσεις και άρση των αδικιών σε δεύτερο χρόνο. Με δυο λόγια, οι πολιτικές αυτές θα κριθούν σε βάθος χρόνου και ανάλογα με τ' αποτελέσματα που θα παράγουν, που -όπως εκτιμώ- θα είναι τα καλύτερα δυνατά σε συνδυασμό πάντα και με το επίπεδο πειθαρχίας και αλληλεγγύης της κοινωνίας που απευθύνονται...
Μα αστειεύεστε; Ποιος θα θεσμοθετήσει και ποιος θα εφαρμόσει τέτοιους ελέγχους και τέτοιες συνέπειες για τους υπεκφεύγοντες; Και κυρίως, πότε; Σε τέσσερα ή σε 14 χρόνια; Όντως θέλει πολλή δουλειά όπως σωστά λέτε, αλλά το θέμα είναι τι γίνεται ΤΩΡΑ που λαμβάνονται (πρέπει να ληφθούν) τα μέτρα της κυβέρνησης.
"Αθρόως και συλλήβδην" οι μη δημόσιοι υπάλληλοι εκτίθενται σε αυξημένη φορολόγηση, αυξημένο εργασιακό κίνδυνο και πραγματική μείωση του εισοδήματός τους συνεπεία των πρόσφατων μέτρων, συνεπώς κάτι πιο γενναίο θα έπρεπε - κατά τη γνώμη μου - να εφαρμοστεί ΣΗΜΕΡΑ χωρίς πολλές συζητήσεις στους δημοσίους, που δεν κινδυνεύουν από τον πέλεκυ της ανεργίας.
@Ευάγγελος: Ναι, οι διαθέσεις κρίνονται ιδιαιτέρως θετικά...
@Yank_o: Για κάποιον που ξέρει, είναι πολύ εύκολο να ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι. Το τι αντιδράσεις θα υπάρξουν, αυτό είναι άλλο ζήτημα...
Δημοσίευση σχολίου