Για μένα είναι προφανές, το δείχνει το πρόσωπο και η προσποίηση της φωνής. Συνηγορούν σε αυτό τα προφανή συμπλέγματα, που αναπόφευκτα έχουν συσωρευτεί από την κατάφωρη αναξιοκρατία της περίπτωσης του. Γι αυτήν, ενώ καταλαβαίνει οτι “κάτι δεν πάει καλά”, είναι δύσκολο να αποδεχτεί οτι πρέπει να διαταράξει την ηρεμία και το θετικό πνεύμα, που έχει εγκαθιδρύσει στη δουλειά της. Κατανοητό, άλλωστε κανείς δεν μπορεί να ζει μέσα στην έχθρα και την καχυποψία. Και ένας υγιής άνθρωπος, όπως αυτή, θέλει να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο...
Αλλά, έλα που η πραγματικότητα είναι σκληρή. Και είναι σκληρή, για τον απλούστατο λόγο οτι κανείς δεν είναι “απόλυτα κακός”. Και όλοι, όσοι βρίσκονται από την απέναντι πλευρά του ποταμού, έχουν συμπαθείς στιγμές. Τις περισσότερες φορές δικαιολογούν απολύτως αυτά που κάνουν, με τη μοναδική δυνατότητα της ανθρώπινης φύσης, να φέρνει τα πράγματα στα μέτρα της, να παραμυθιάζει εαυτούς και αλλήλους για το δίκαιο και το αγαθό των προθέσεων, να θεωρεί φυσιολογικό και ανθρώπινο, αυτό που κατά (πολύ) βάθος ξέρει οτι είναι παράνομο ή ανήθικο.
Διάχυτο το πρόβλημα στην Ελλάδα: Ποιός έχει στήσει τις άπειρες κομπίνες, ποιός κλέβει ασύστολα την εφορία και τους συνεργάτες, ποιός απολαμβάνει παράνομες επιδοτήσεις και εξόφθαλμες αναπηρικές συντάξεις, ποιός δέχεται να ωφελείται από την εξουσία που έχει κερδίσει, ποιός καταφεύγει στη γνωριμία και το μέσο για να "φτιαχτεί", ποιός επιδιώκει να προσποριστεί ωφέλη που δεν δικαιούται, ποιός πουλάει την (όποια) αξιοπρέπεια και κληρονομιά του χωρίς κανένα ηθικό έρμα; Σίγουρα όχι μόνο όσοι είναι στις φυλακές...
Τα “λαμόγια” (όπως και οι τρομοκράτες) δεν έχουν “κέρατα”, που τους κάνουν να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους. Δεν είναι πάντοτε “σκατόφατσες”, ούτε φωνάζουν από μακριά τη στρέβλωση τους (εκτός ίσως αν έχει κανείς πολύ έμπειρο και διαισθητικό μάτι). Πολλές φορές είναι ιδιαίτερα γλυκομίλητοι και ευγενείς. Κάποιοι είναι ιδιαιτέρως “haute couture”, όπως είπε χαρακτηριστικά ένας φίλος. Γι αυτό ακριβώς έχει σημασία να είναι κανείς απολύτως καθαρός - και να φαίνεται...
Η φωτό είναι από το www.cduniverse.com και το εξώφυλλο από το www.amazon.comTo post συνοδεύεται από την (παμπάλεια) επιτυχία των Βρετανών Bad Company. Αν το ακούτε, πέστε το!
11 σχόλια:
Τα προσόντα ενός καλού απατεώνα (λαμόγιου) είναι, μεταξύ άλλων, οι καλοί τρόποι και η καλή εμφάνιση. Βέβαια οι καλοί αυτοί τρόποι είναι συνήθως επίπλαστοι, αλλά δεν μπορούν να το αντιληφθούν αυτό όλοι οι άνθρωποι. Γι' αυτό και υπάρχουν συχνά θύματα των απατεώνων αυτών.
Την καλημέρα μου Προκόπη μου.
@Meropi: Αυτό που θέλω να πω είναι οτι "ζουν ανάμεσα μας" - δεν είναι τίποτα ασυνήθιστο από αλλού...
Ουδέν κρυπτόν υπό του ήλιου, επομένως και οι απατεώνες, όσο καλοί ηθοποιοί κι αν είναι, ε, κάποια στιγμή αποκαλύπτονται. Όσο αφορά τη συμπεριφορά τους, με λίγο καθαρό μάτι μπορείς να τους αντιληφθείς. Έχουν συνήθως εκέινο το όψιμο ύφος συνοδευόμενο από τις συνήθεις αθέλητες εισπνοές κάθε φορά που ο συνομιλητής τους προσπαθεί να εκφέρει άποψη - που συχνά είναι σωστή και βάσιμη, αλλά επειδή θίγει τα συμφέροντα του λαμόγιου, τότε γίνεται αποδέκτης ύβρεων από τα παραπάνω "καλόπαιδα". Το λαμόγιο, αρσενικό ή θηλυκό, μιλά με υψωμένο τον τόνο της φωνής του, θα χρησιμοποιήσει σε κάθε 2η πρότασή του τη λέξη "εγώ", συνήθως υπερθεματίζει λέξεις όπως "αξίες, οικογένεια"(...) και προσπαθεί να βρει ευκαιρία ώστε να μειώσει ή βλάψει τον άλλο. Και φυσικά δεν έχει φίλους, παρά μόνο λυκοφιλίες, γιατί πολύ απλά ο ατομισμός του δεν τον αφήνει να κάνει έστω και το παραμικρό καλό σε άνθρωπο. Στο τέλος βέβαια, ακόμη κι όταν όλα αποκαλύπτονται, πάλι κερδισμένος βγαίνει, γιατί πολύ απλά εδώ και 20; 30; χρόνια; κανένας δεν έχει πάει φυλακή,επειδή έκλεψε, δωροδόκησε, συκοφάντησε κι εν τέλει έβλαψε τόσο το δημόσιο συμφέρον όσο και την κοινωνία.
Δυστυχώς, είναι πολύ και πολλοί ανάμεσά μας...
Το ασυνήθιστο γίνεται πια το κανονικό και κανονικότητα το ασυνήθιστο.
@ BlondeElena: To θέμα είναι η εξαπλωμένη ημι-απατεώνια, που χαρακτηρίζει πολλούς...
@scalidi: Κάπως έτσι, αγαπητή...
'Ποιός δέχεται να ωφελείται από την εξουσία που έχει κερδίσει.. ποιός επιδιώκει να προσποριστεί ωφέλη που δεν δικαιούται.. αξιοπρέπεια.. χωρίς κανένα ηθικό έρμα;'
Ένας καθηγητής μου από το Πανεπιστήμιο για παράδειγμα.
Αυτός που μ' έκανε να αντιπαθήσω τη σχολή.
Που μου είπε να πηγαίνω με τα νερά του γιατί στο τέλος αυτός είναι που βάζει τους βαθμούς.
Που άλλα κάνει κι άλλα γράφει στην εφημερίδα.
Που με την άνεση των 100 μισθών του (σχολή, άρθρα, σύμβουλος κλπ) τον άκουσα σε παλαιότερη ομιλία του στο εξωτερικό να λέει λίγο πολύ πως η γενιά των 700 ευρώ στην Ελλαδα είναι drama queens.
Και αυτός μάλλον.
Μα τον ημι-απατεώνα τον αντιλαμβάνεσαι πιο εύκολα, επειδή είναι ερασιτέχνης και όχι επαγγελματίας. Ημι-απατεώνας θυμίζει το "ολίγον έγκυος", ή είσαι ή δεν είσαι. Επομένως, όσο "ολίγον έγκυος" είναι το "λαμόγιο", μετά από λίγο καιρό η "κοιλιά θα φουσκώσει" και θα "γεννήσει" τη γενικευμένη ανομία και διαφθορά. Η λύση είναι να κάνει ο γιατρός (δλδ η πολιτέια με τους νόμους της" έγκαιρα την 'άμβλωση' (παραδειγματική τιμωρία στα ενσυνείδητα παραπτώματα).
@ Vicky: Και δυστυχώς πολλοί τέτοιοι υπάρχουν πια στα πανεπιστήμια, απ' ότι μου λένε και διαβάζω...
Μήπως αυτός είναι λίγο drag queen?
@BlondeElena: Κι όμως, πολλές φορές είναι δύσκολο, γιατί είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, το "καλό παιδί" (όλοι οι κακοί είναι στη φυλακή) κλπ.
Βέβαια, ισχύει και το ρητό οτι δεν μπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς και για πολύ καιρό, ένα από τα δύο θα σταματήσει να ισχύει...
Αυτό που αναρρωτιέμαι είναι τι κάνει κανείς άπαξ και ανγνωρίσει το λαμόγιο δίπλα του, απέναντι του, απο πάνω του; 'Η μάλλον τι μπορεί να κάνει κανείς; Για παράδειγμα τι περιμένεις να κάνει η φίλη σου; να σταματήσει τη συνεργασία μαζί του, μπορεί; μήπως είναι "αναγκασμένη" να συνεχίσει; και αν διακόψει με ποιά αιτιολογία; να τον αντιμετωπίσει ευθέως ή τηρώντας κάποια προσχηματική ευγένεια και καταφεύγοντας σε θολές ημι-εξηγήσεις; Δεν μπορώ να το εκφράσω καλά αλλά μου φαίνεται μάλλον περίπλοκο ζήτημα το "μετά" σε προσωπικό επίπεδο...
@ yb: Να σταματήσει τη συνεργασία, ίσως δεν μπορεί. Τουλάχιστον να μην είναι εύπιστη - και να κρατάει κάποιες αποστάσεις ασφαλείας...
Καλη σου μερα, Χρονια πολλά...όχι, όχι για την Αποκρια, μπα ουτε για την Σαρακοστή. Ποτε μου δεν την καταλαβα την Σαρακοστή, τόσο μικρή ζωή για να της στερείς απολαυσεις.
Για τον Αγιο τα Χρονια τα πολλά.
Λοιπόν διαβαζοντας την αναρτηση σου, θυμηθηκα μια ταινία, που με σημαδεψε. Το Μουσικό κουτί του ..Αγιου Γαβρα.
Αυτός ο εγκληματίας πολέμου, ο άθλιος, ο τρομερός Μισκα, που ειναι ο καλός στοργικός πατερας, ο υπεροχος παππους, ο αξιοπρεπης νομοταγής πολιτης, ο θεματοφυλακας των θεσμών, ο άνθρωπος της διπλανής πορτας.
Υπάρχει ένας νεοσυντηριτισμός αυτη την εποχή, που βγάζει στην επιφανεια, το ηθικό, political correct προσωπείο μας, αγνωοντας , παραβλέποντας, ότι η ανθρωπινη περιεργεια και η ανθρωπινη φιλοδοξία, στησανε τον ανθρωπινο πολιτισμό.
Καλός; Κακός; Δεν ξέρουμε, ποτε δεν θα μάθουμε, μιας που ο κόσμος μας θα πεθάνει μαζί με εμας, αλλά και η εντιμοτητα και η ατιμία, και η καλωσυνη και η κακια, και η ηθική και η ανηθικότητα, κομματια μας ειναι. Αν υπάρχει ...Λεβιαθαν, κάπου μπορεί και να εξομαλυνθούν οι αιματηρες συγκρουσεις, αλλιώς...
Προβάλουμε το προσωπειο μας, κρυβοντας το προσωπο μας. Οι άνθρωποι της διπλανής πορτας, οι τρομεροι Μισκα...
Δημοσίευση σχολίου