7.11.12

Η αβάσταχτη ελαφρότητα της ψήφου

Διαβάζω σε μια εφημερίδα οτι η κυβέρνηση είναι “γαντζωμένη στην εξουσία”. Σε ένα περιοδικό την προτροπή “τελειώστε την κυβέρνηση των ζωντανών νεκρών”. Μάλιστα.

Έχω να προσάψω πάρα πολλά σε αυτή την κυβέρνηση, πιθανώς από την αντίθετη πλευρά αυτών που συμφωνούν με αυτούς τους τίτλους. Για παράδειγμα, θεωρώ ανεπίτρεπτη την ασυνέπεια που επέδειξαν μετά τις εκλογές, ως προς τη διαπραγμάτευση. Όχι όμως γιατί είναι τόσο λάθος η μετέπειτα στάση τους, αλλά γιατί ήταν εξ αρχής λάθος η προεκλογική ρητορική τους και το γεγονός οτι συμπαρασύρθηκαν σε μια δημαγωγική, δήθεν “αντιμνημονιακή” κούρσα, που ποίκιλε από την “απαγκίστρωση” ως την “επαναδιαπραγμάτευση” και λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο, δηλαδή την τρόικα. Λες και υπήρχε περίπτωση να πάρουμε την επόμενη δόση, με αισθητά καλύτερους όρους, από αυτούς που επέβαλαν τελικά οι δανειστές μας - κι ας εξακολουθεί η αντιπολίτευση να πουλάει παραμύθια στον κοσμάκη, τον οποίον υποτίθεται οτι υπερασπίζεται.

Έχω επίσης να προσάψω απίστευτη κωλυσιεργία και καθυστέρηση, στην μόνη απαραίτητη μάχη, που είχε πιθανότητες να ελαφρύνει κάπως τις περικοπές στους πιο αδύναμους και να ανακόψει την υφεσιακή πορεία: Τη μάχη των μεταρρυθμίσεων. Εξακολουθώ και δεν βλέπω κανένα ορατό αποτέλεσμα στη διαμόρφωση ενός σύγχρονου και αποτελεσματικού κράτους, σε νέες βάσεις, συμπεριλαμβανομένων και των μηχανισμών ελέγχου, ώστε να μην ξαναφθάσουμε εκεί που βρεθήκαμε. Αντιθέτως, εξακολουθώ και βλέπω μια μάχη χαρακωμάτων της διαφθοράς και του πελατειακού κράτους, από την προσπάθεια να μην καταργηθεί η ΔΟΥ της περιφέρειας μας, μέχρι τη διατήρηση προνομίων και ενός κοινωνικού κράτους, που δεν προστατεύει αποτελεσματικά αυτούς που πραγματικά πλήττονται, κάτω από τα όρια της φτώχειας. Kαι διάφορες αμίμητες “λύσεις”, που οδηγούν στον συμβολαιογράφο για την αλλαγή οικογενειακής κατάστασης, αντί στη μηχανογράφηση.

Έχω να προσάψω και πολλά, με τα οποία θα συμφωνούσαν, υποθέτω, οι συντάκτες των δύο αυτών τίτλων. Για παράδειγμα, τα μη ορατά αποτελέσματα, πέρα από ρητορείες και υποσχέσεις, στην επαναφορά του δημοκρατικού ήθους και του στοιχειώδους επαγγελματισμού στους ένστολους, που δέχονται να αντιμετωπίζουν με χαλαρότητα τον εκφασισμό, γιατί ακριβώς έχει διαβρώσει σε πολύ μεγάλο βαθμό και τις τάξεις τους. Η αστυνομία που είναι απρόθυμη ή ανίκανη να συλλάβει τους δράστες ενός ρατσιστικού ή φασιστικού παροξυσμού δεν είναι παρά η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, με την αστυνομία που βασανίζει συλληφθέντες και καταφεύγει χωρίς σχέδιο στην άναρχη βία κατά διαδηλωτών, αντί να μπορέσει με επαγγελματικό τρόπο, όχι μόνο να απομονώσει και να εξουδετερώσει όσους δημιουργούν το “μπάχαλο”, αλλά και να τους φέρει με ικανά (και όχι πλαστά) αποδεικτικά στοιχεία στα δικαστήρια, ώστε να καταδικαστούν.

Ωστόσο, πέρα από την πάγια επιθυμία κάθε αξιωματικής αντιπολίτευσης να γίνει κυβέρνηση, δεν μπορώ να αντιληφθώ ποιά ακριβώς είναι η πρόταση, όσων υποστηρίζουν οτι αυτή η κυβέρνηση πρέπει άμεσα να πέσει, μερικούς μόλις μήνες μετά από διπλές εκλογές, που όχι μόνο εκτόνωσαν την ανάγκη για δημοκρατική έκφραση του λαού, αλλά κόστισαν απίστευτα πολλά, κυρίως σε ζημιογόνα καθυστέρηση, που έχει στραγγαλίσει την οικονομία - και τώρα αποδίδεται στις “πολιτικές του μνημονίου”.

Ποιό είναι λοιπόν το επιχείρημα; Η εφαρμογή των ίδιων των μέτρων; Υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που πιστεύει οτι μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις διαφορετικές αντιλήψεις της, θα μπορέσει να μην τα εφαρμόσει, χωρίς να οδηγηθούμε σε άτακτη χρεοκοπία (και στην κατάρρευση της χώρας, μαζί με την κυβέρνηση); Ή μήπως είναι ρεαλιστικό να πιστεύει κανείς οτι μέσα σε ελάχιστους μήνες, ένα κόμμα του 5% είναι ξαφνικά εξοπλισμένο με στελέχη, που θα μπορέσουν να διαπραγματευθούν “καλύτερα” και “αλλιώτικα” τον επόμενο δανεισμό, χωρίς ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει μεταβολή 180 μοιρών στις μέχρι τώρα εξαγγελίες του;

Ας δεχτούμε λοιπόν, για την οικονομία της κουβέντας, οτι η παρούσα κυβέρνηση αποτελείται κυρίως από φαύλους πολιτικάντηδες, που πρέπει να εξαφανιστούν από το πολιτικό τοπίο. Και οτι σε αυτό το μήκος κύματος θα είναι η λαϊκή ετυμηγορία, που θα καταποντίσει τα κυβερνητικά κόμματα.

Σε ποιό ιδεολογικό πλαίσιο συνεπώς μπορεί να κινηθεί μια κυβέρνηση που εμπνέει αξιοπιστία; Ποιά εχέγγυα μπορεί να δώσει ένας ιδεολογικός χώρος, που εξακολουθεί και κάνει τερατώδεις γκάφες, προσπαθώντας να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, δηλαδή τη δημοκρατική ανάδειξη και κυβερνητική επιβίωση στο σημερινό παγκόσμιο περιβάλλον, με τις αντιλήψεις που εκφράζουν τα στελέχη του; Πώς μπορεί κανείς να μην είναι καχύποπτος και να δεχτεί την αμίμητη αποστροφή περί “τεχνοφασισμού”, όταν επιτέλους η ακαδημαϊκή κοινότητα βρήκε τον τρόπο, με ηλεκτρονική ψηφοφορία, να διενεργήσει τις εκλογές που κάποιες μειοψηφίες δεν επέτρεπαν, δια του τραμπουκισμού;

Το χειρότερο όμως δεν είναι εκεί. Ας δεχτούμε, πάλι για την οικονομία της συζήτησης, οτι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (άραγε με ποιούς ακόμα;) θα είναι, παρ’ όλα αυτά, μια κυβέρνηση που δεν θα ρίξει την Ελλάδα στα βράχια, αλλά θα φέρει μάλιστα και μια υγιή ανανέωση στο πολιτικό προσωπικό. Τι μετεκλογικό τοπίο όμως θα διαμορφωθεί; Ποιά θα είναι η αξιωματική αντιπολίτευση, αν δεν δοθεί χρόνος στην κεντροδεξιά και στην κεντροαριστερά να ανασυσταθούν, από νέα, ριζικά πιο υγιή, υλικά;

Μπορεί να είναι η Νέα Δημοκρατία. Μπορεί όμως και όχι. Σε κάθε περίπτωση, ένα εκλογικό αποτέλεσμα, με δεύτερο ή τρίτο κόμμα τη Χρυσή Αυγή, είναι ένα σκηνικό εμφυλίου, σχεδόν το ίδιο καταστροφικό, μακροπρόθεσμα, με την άτακτη χρεοκοπία, δεδομένης της “αβάσταχτης ελαφρότητας” με την οποία ψηφίζει μερίδα του εκλογικού σώματος. Σκεφτείτε την περίπτωση, να απογοητεύσει πολύ σύντομα τους ψηφοφόρους του ο ΣΥΡΙΖΑ. Και αναλογιστείτε ποιός θα κυβερνήσει τη χώρα μετά.

Εκτός εάν, την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή πριν από το γκρεμό, μια ισχυρή πλειοψηφία στην κοινωνία θέσει δύο απαράβατες προτεραιότητες: Πρώτον, να εγκαταλειφθούν οι “αντιμνημονιακές” ψηφοθηρικές πομφόλυγες - και να σηκώσουμε με σοβαρότητα τα μανίκια του εκσυγχρονισμού του κράτους και της χώρας. Και δεύτερο, να αποφασίσουν όλα τα δημοκρατικά κόμματα να συμπήξουν ένα μέτωπο κόντρα στον φασισμό, ακόμα και τέτοιο που (εν ανάγκη) θα τους κάνει να κατέβουν ως συνεργαζόμενα στις εκλογές, προκειμένου να μην απωλεσθεί κάθε έννοια ελευθερίας και δημοκρατικού δικαιώματος. Γιατί αν ο φασισμός ανδρωθεί, το έργο το έχουμε ξαναδεί. Και θα είμαστε ασυγχώρητοι για την εγκληματική επιπολαιότητα μας.












Το κείμενο αυτό γράφτηκε για την Athens Voice

Η γελοιογραφία του Ανδρέα Πετρουλάκη είναι από το www.kathimerini.gr και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από το "Cumbia Espacial" των Βρετανοκολομβιανών Ondatropica.

buzz it!

17 σχόλια:

josefK είπε...

Με βάση τη φιλελεύθερη ιδεολογία (που νομίζω ότι ασπάζεσαι Προκόπη) η κάθαρση επέρχεται μέσω της δημιουργικής καταστροφής του κεφαλαίου. Κατ' αναλογία και στην πολιτική μπορούμε να ελπίζουμε στη δημιουργική καταστροφή του παλιού και φθαρμένου ... πολιτικού κεφαλαίου! Π.χ. τι θα ήταν πιο πιθανό να εξυγιανθεί το ΠΑΣΟΚ η ο ΣΥΡΙΖΑ να μετασχηματιστεί σταδιακά σε ένα πιο υγιές κεντρώο κόμμα; Ότι η "δημιουργική καταστροφή" είναι μια επίπονη διαδικασία με αμφίβολο αποτέλεσμα δεν το αμφισβητεί κανείς. Αλλά μπορεί εν τέλει να οδηγήσει στο σχηματισμό κομμάτων που θα εκφράζουν το λαό. Που θα διαπραγματεύονται για το κοινό καλό και όχι για τα δικαιώματα ελίτ και συντεχνιών. Που θα δημιουργήσουν ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Μπορεί να τα πετύχει αυτά (ή κάποια από αυτά) η σημερινή κυβέρνηση που διαθέτει μεν (λίγα) έμπειρα στελέχη αλλά όχι τη νομιμοποίηση και την ανοχή του ελληνικού λαού; Δε νομίζω, και το επιχείρημα "ας κάνουμε υπομονή γιατί η χώρα βρίσκεται σε κίνδυνο" δεν με πείθει - η χώρα θα είναι στα πρόθυρα χρεωκοπίας για 10+ χρόνια.

Prokopis Doukas είπε...

@josefK: Όχι, δεν ασπάζομαι τη φιλελεύθερη ιδεολογία, μάλλον την σοσιαλδημοκρατική. Εκτός αν είμαι ένας "φιλελεύθερος της αριστεράς" κι εγώ, όπως ο Ματσαγγάνης.. :-)

Ούτε το ΠΑΣΟΚ έχει σοβαρές πιθανότητες να μετεξελιχθεί σε ένα υγιές κόμμα, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά την ταπεινή μου άποψη. Άλλοι σχημαστισμοί πρέπει να δημιουργηθούν. Ως τότε όμως, δεν μπορούμς να είμαστε με μόνες "λύσεις", τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΧΑ. Αυτή την πόλωση τη φοβάμαι πάρα πολύ. Δεν επιθυμώ τη διαιώνιση της παρούσας κυβέρνησης, αλλά το μη χείρον βέλτιστον. Αν βισζόμαστε για τρίτες κάλπες, μέσα σε 6 μήνες, τότε θα το πληρώσουμε ακριβά, φοβούμαι..

Vagelis Palmos είπε...

Εγώ πάντως που είμαι φιλελεύθερος,πρέπει να πω πως σε κανέναν θεωρητικό του φιλελευθερισμού δεν έχω συναντήσει την άποψη περί "κάθαρσης μέσω της δημιουργικής καταστροφής"...

ippoliti_ippoliti είπε...

Κε Δούκα επειδή σας παρακολουθώ καιρό ομολογώ ότι με έχετε πείσει ότι σέβεστε την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Αλήθεια η χθεσινή ψήφιση του μεσοπρόθεσμου 2013-2016 δεν αποτέλεσε για εσάς προσβολή του θεσμού του κοινοβουλίου;
σε ένα μόνο άρθρο αυτό το σάρωμα διατάξεων επί παντός επιστητού σε ένα μόνο άρθρο; το διαβάσατε; και τι από όλα επικαλείστε μεταρρύθμιση; γιατί ελάχιστες υπάρχουν, αυτονόητες όπως η δημιουργία Γ.Γρ.εσόδων
το δεύτερο στοιχείο 10ωρη επεξεργασία στη βουλή;
ενός τέτοιου νομοσχεδίου;

Prokopis Doukas είπε...

@ippoliti_ippoliti: Την κοινοβουλευτική δημοκρατία παύσαμε σταδιακά να τη σεβόμαστε, όταν αμέριμνοι αφήσαμε όχι μόνο τη χώρα να υπερχρεωθεί, αλλά πιέζαμε και ως κοινωνία, για ακόμα περισσότερη διάχυση της ρεμούλας, των προνομίων και των ρουσφετιών.

Από αυτά που συμβαίνουν από το 2009 και μετά, τα περισσότερα είναι προσβολή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας: Οι συνοπτικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες, οι περικοπές χωρίς μεταρρυθμίσεις (που προβλέπονται από το μνημόνιο Ι, αλλά συστηματικά αρνούμαστε να τις εφαμόσουμε), οι απίστευτες ακραίες φωνές και αντιδράσεις, η άνοδος της ΧΑ και των λαϊκιστών γενικώς. Και φυσικά η απίστευτα λίγη συμπεριφορά της μεγαλύτερης μερίδας του πολιτικού προσωπικού, των περισσότερων ηγετών συμπεριλαμβανομένων.

Αυτό που συνέβη με αυτό το μνημόνιο, όπως και με τα προηγούμενα είναι όμως αποτελεσμα του γεγονότος οτι υπερχρεωθήκαμε: Όταν χρωστάς τόσο πολύ, είτε είσαι ιδιώτης, είτε εταιρεία, είτε κράτος, γίνεσαι απλά υποχείριο των δανειστών, όπως διδάσκει η ανυρώπινη ιστορία. Κι εκεί κάνεις εκπτώσεις, για να σωθείς: Στην ανεξαρτησία και κυριότητα της χώρας σου, στη λειτουργία της δημοκρατίας, στην επιβολή της λαϊκής βούλησης.

Το ερώτημα είναι: Η λαίκή βούληση, έτσι όπως εκφράζεται είναι προς όφελος της χώρας ή μήπως είναι αυτοκαταστροφική; Μήπως ξυπνήσαμε από έναν άσχημο εφιάλτη - και ψάχνουμε να βρούμε παντού αλλού τους υπαιτίους, εκτός από τους εαυτούς μας; Μήπως κάνουμε ακριβώς το αντίθετο από την αυτογνωσία, που έχουμε απόλυτη ανάγκη, για να ξεπεράσουμε την κρίση;

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν εισηγούμαι ούτε υποστηρίζω καμία έκπτωση στις λειτουργίες της δημοκρατίας. Ας μου πει όμως κάποιος πώς θα βγούμε από τη μέγγενη, πώς θα αποφύγουμε την άτακτη χρεοκοπία, χωρίς το δανεισμό και τους συνεπακόλουθους όρους των δανειστών. Γιατί όλες οι αφηγήσεις που ακούω, περί "αποτίναξης" του χρέους, δεν με πείθουν...

Υ.Γ. Προσβολή για το κοινοβούλιο είναι πρώτα από όλα, το 95% των ανθρώπων που στέλνουμε σε αυτό. Και το γεγονός, οτι τόσες δεκαετίες βολευόμαστε με αυτούς - και δεν έχουμε αναδείξει άλλους.

Ανώνυμος είπε...

"Ας μου πει όμως κάποιος πώς θα βγούμε από τη μέγγενη, πώς θα αποφύγουμε την άτακτη χρεοκοπία, χωρίς το δανεισμό και τους συνεπακόλουθους όρους των δανειστών"
Πάντως όχι μέσα από τα Μνημόνια που στοχεύουν σε τρία πράγματα:
α) προλεταριοποίηση των μεσοστρωμάτων (ελ.επαγγ. αγρότες κλπ)
β) πακιστανοποίηση τής μισθωτής εργασίας (σε ΙΤ και ΔΤ)
γ) προστασία τής ΕΕ από τον "ελληνικό ιό" και μοίρασμα τού δημόσιου πλούτου ανάμεσα στους ντόπιους νταβατζήδες και τούς ευρωπαίους συνεταίρους τους.

Και επειδή η χρεοκοπία έχει συντελεστεί (θα πρέπει να είναι κανείς πολύ αφελής για να πιστεύει πως θα σωθούμε με τα νέα δάνεια) μπορούμε να την διαχειριστούμε με δύο τρόπους:
α) συνεχίζοντας στο ίδιο βιολί που θα μάς κάνει μια νεο-αποικία φτηνής εργατικής δύναμης αντίστοιχης τής υποσαχάριας Αφρικής
β) - διαγραφή τού χρέους (έστω και αν χρειαστεί να ζήσουμε κάποιο διάστημα με δελτίο στα τρόφιμα και στα καύσιμα)
- κρατικοποίηση και έλεγχος τού χρηματοπιστωτικού τομέα
- συντεταγμένη επιστροφή σε εθνικό νόμισμα
- κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση σε όλους τούς βασικούς τομείς τής οικονομίας
- αναδιοργάνωση τής παραγωγής
- αναδιοργάνωση τού κρατικού μηχανισμού (έχουμε το πιό μεγάλο κατασταλτικο και το πιό μικρό κοινωνικό κράτος στην ΕΕ)
- παραδειγματική τιμωρία των ενόχων.

Βεβαίως ορισμένοι θα χάσουν την καλοπέρασή τους κ. Δούκα....

Prokopis Doukas είπε...

@Ανώνυμος: Tις "μπηχτές" για καλοπέραση, να τις αφήσετε. Γιατί στην Ελλάδα, οι μόνοι που καλοπερνάνε και δεν θίγονται πραγματικά από την κρίση είναι αυτοί (και δεν είναι λίγοι) που έχουν αποθηκευμένο μαύρο χρήμα - και μάλιστα πολύ. Κι εγώ δεν ανήκω σε αυτούς.

Το διακύβευμα δεν είναι η "καλοπέραση" είναι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, με τις αρχές και τα δικαιώματα του. Και η κατστρατήγηση τους δεν είναι μόνο τα εργασιακά, το επίπεδο ζωής και η φτώχεια, αλλά κυρίως το να μην επιτρέψεις τη βία να κυριαρχήσει, να μην καταργηθεί η ελευθερία του λόγου, να μην επικρατήσει ο ρατσισμός και ο φασισμός.

Ας απαντήσω στην "ασπρόμαυρη" λογική σας, λοιπόν, με την οποία δεν προτείνετε τίποτε, παρά μια καταστροφική ουτοπία, γαι μια χώρα που θέλει να είναι μέρος του σύγχρονου κόσμου (εκτός φυσικά από την τιμωρία των ενόχων, στην οποία συμφωνούμε, αλλά είναι πόλύ περισσότεροι από όσοι φαντάζεστε - και δεν θα χωράνε οι φυλακές μας).

Η χρεοκοπία βεβαίως έχει συντελεστεί. Αυτό που δεν έχει συντελεστεί είναι η άτακτη χρεοκοπία. Είναι αυτό (το αφελές για να μπορούμε να παραμείνουμε στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα) που περιγράφετε στο β.

Και αυτό το "άτακτη χρεοκοπια", δεν είναι το δελτίο στα τρόφιμα και τα καύσιμα. Αυτό θα ήταν ίσως ανεκτό, αν μπορούσε να γίνει συντεταγμένα.

Άλλα "άτακτη χρεοκοπία" σημαίνει ακριβώς αυτό: Οτι δεν γίνεται συντεταγμένα. Γίνεται με πλιάτσικο, με συμμορίες (πρώτη πρώτη η ΧΑ) στους δρόμους, γίνεται με κατάρρευση τραπεζών και νομίσματος, με υποτίμηση, μαύρη αγορά και πληθωρισμό πέρα κάθε λογικού ορίου.

Γι αυτό και όσοι εισηγείστε τέτοια λύση, είστε κατά τη γνώμη μου ανεύθυνοι και παρασυρμένοι από φανατισμό, με άγνοια κινδύνου - και γενικώς ψάχνετε τη λύση με τον μικρότερο κόπο. Η Ελλάδα θα χρειαστεί δεκαετίες για να συνέλθει και να ξαναποκτήσει επαφή με το ευρωπαϊκό κεκτημένοε, αν ακολουθήσουμε αυτα που λέτε.

Αντιθέτως, αν προσπαθούσαμε πραγματικά να εκσυγχρονιστούμε, η διαδικασία της "αποικιοποίησης" θα κρατούσε μόνο μερικά χρόνια - και θα ήταν γρήγορα αναστρέψιμη, κατά την ταπεινή μου άποψη.

Υ.Γ Μου αρέσει η σοβιετικού τύπου αισιοδοξία σας, οτι η αναδιοργάνωση της παραγωγής και του κρατικού μηχανισμού μπορεί να γίνει χωρίς ευρωπαϊκούς θεσμούς, αλλά αφού κρατικοποιήσουμε τα πάντα. Δεν σας προβληματίζει προφανώς γιατί δεν έγινε τόσες δεκαετίες...

Αλεξιάννα είπε...

Για άλλη μια φορά να εκφράσω τα συγχαρήτηριά μου για τον τρόπο που γράφετε και σκέπτεστε, διαβάζοντάς σας αισθάνομαι πως βρίσκω πολλές απάντησεις απέναντι στους φανατικούς αλλά και στον εαυτό μου που συχνά μέσα στις δυσκολίες ίσως νιώθει την οργή να βαραίνει πέραν της λογικής. Αλλά τη λογική είναι που δεν πρέπει να χάσουμε γιατί με το συναίσθημα και τις νευρικές μεγαλοστομίες και ψήφους οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή.
Το εφιαλτικο σενάριο των εκλογών, της κωλοτούμπας του ΣΥΡΙΖΑ και τη στροφή των ψηφοφόρων του στη ΧΑ δεν το είχα σκεφτεί και ομολογουμένως με συγκλόνισε και μόνο ως σκέψη...

Ανώνυμος είπε...

Κατ’ αρχάς παρανοήσατε την τελική μου παρατήρηση. Η αναφορά μου στην «καλοπέραση ορισμένων» δεν έγινε ως «μπηχτή» ειδικά για εσάς αφού δεν γνωρίζω ούτε την οικονομική σας κατάσταση ούτε τον τρόπο ζωής σας. Σας γνωρίζω μόνο ως εκφωνητή των δελτίων ειδήσεων και ως παραγωγό στον ρ/σ KOSMOS. Όμως θεώρησα πως έπρεπε να δηλώσω ξεκάθαρα ότι η πρόταση την οποία ασπάζομαι δεν γίνεται προς όλους τούς Έλληνες αλλά σε συγκεκριμένα τμήματα τού ελληνικού λαού. Από την πλευρά μου έχω την εντιμότητα να διευκρινίζω ότι η δική μου πρόταση δεν γίνεται προς την οικονομική και την πολιτική ελίτ τού τόπου. Επίσης δεν γίνεται προς εκείνα τα μεσοστρώματα που έχουν συνδέσει το μέλλον τους με το μέλλον τού μεγάλου κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου. Αντιθέτως, την εντιμότητα αυτή δεν την διαθέτουν όλοι αυτοί (τραπεζίτες, εφοπλιστές, μεγαλέμποροι, καναλάρχες και οι παπαγάλοι τους, μεγαλοξενοδόχοι, «νταβατζήδες») που μάς παρουσιάζουν την δική τους διάσωση -μέσω Μνημονίων- ως «διάσωση τού έθνους».

Για την ταμπακιέρα. Δεν υποστήριξα καμμία άτακτη χρεοκοπία. Αντιθέτως προτείνω σειρά από σημεία που, ως σύνολο, θα προστατεύσουν την κοινωνία να επιβιώσει μετά την ανακοίνωση τής επίσημης μονομερούς διαγραφής τού χρέους. Η λογική η δική μου προϋποθέτει την ενεργοποίηση των εργαζομένων (και των άνεργων), των συνταξιούχων, των αγροτών και των μικρομεσαίων που σε συμμαχία θα αντιμετωπίσουν μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης για διάστημα από μερικούς μήνες έως δυο χρόνια. Και στην βάση θυσιών που δεν θα γίνονται με σκοπό την διάσωση τού ευρώ και τού ευρωπαϊκού κεφαλαίου (συμπεριλαμβανομένου τού ελληνικού) αλλά τής πλειοψηφίας τού ελληνικού λαού. Παραβλέπετε δε ότι μια συντεταγμένη κοινωνία με λαϊκή και έντιμη ηγεσία (και όχι με διεφθαρμένους πολιτικάντηδες σαν τα κόμματα τής τρόικας εσωτερικού) και συγκεκριμένους στόχους μπορεί να προστατευτεί όπως έγινε, εξάλλου, και πριν τέσσερα χρόνια στην Ισλανδία. Αν διαβάσετε, μάλιστα, λίγο την ελληνική Ιστορία θα δείτε ότι στην διάρκεια τής Κατοχής ακριβώς η αυτοοργάνωση τού λαού -με την καθοδήγηση τού ΕΑΜ- ήταν που τον έσωσε από την πείνα. Ενώ όμως χαρακτηρίζετε ως «ασπρόμαυρη» την πρόταση «μου» δεν μπαίνετε καν στον κόπο να μάς εξηγήσετε γιατί η δικά «σας» λύση είναι η μοναδική (μού θυμίζει την θατσερική ΤΙΝΑ) όταν οι περισσότεροι οικονομολόγοι την χαρακτηρίζουν ως αδιέξοδη και το ίδιο το ΔΝΤ (κατά έγγραφη παραδοχή τού Ρουμελιώτη) την χαρακτήριζε ως αποτυχημένη πριν ακόμη αρχίσει να εφαρμόζεται!

Ανώνυμος(x)

Ανώνυμος είπε...

«αν προσπαθούσαμε πραγματικά να εκσυγχρονιστούμε»
Εδώ έχουμε δυο ερωτήματα. Το πρώτο είναι ποιος είναι ο εκσυγχρονισμός που επαγγέλλεται η μνημονιακή πολιτική. Να σβήσουμε τα εργατικά δικαιώματα; Να ρίξουμε τις δημόσιες δαπάνες και τούς μισθούς σε επίπεδα υποσαχάριας Αφρικής; Να πληρώνουμε τόκους αντί συντάξεις και υγειονομική περίθαλψη; Να μικρύνουμε ακόμη περισσότερο το ήδη μικρό κοινωνικό κράτος αυξάνοντας τον ήδη υπερδιογκωμένο κατασταλτικό μηχανισμό; Να παραδώσουμε και τα τελευταία κομμάτια τής εθνικής μας ανεξαρτησίας; Αυτό είναι το «ευρωπαϊκό κεκτημένο»; Μισθωτός που θα εργάζεται από τα 20 ή τα 25 χρόνια του, 9 στους 12 μήνες τον χρόνο (λόγω τής ανεργίας) και έως και 12 ώρες ημερησίως, με μισθό 500 € (και κόστος ζωής Βρυξελλών), με στόχο να πάρει σύνταξη στα 67 του, πληρώνοντας από την (άδεια) τσέπη του ακόμη και να μπει στο νοσοκομείο;
Και το δεύτερο ερώτημα. Νομίζετε ότι το γερμανικό κεφάλαιο μάς δίνει δάνεια για να μάς εκσυγχρονίσει ή για να μάς μετατρέψει σε κινεζική ενδοχώρα του; (Μόνο ευκολόπιστος μπορεί να ισχυριστεί ότι «η διαδικασία τής "αποικιοποίησης" θα κρατούσε μόνο μερικά χρόνια -και θα ήταν γρήγορα αναστρέψιμη». Μήπως πρέπει να ρίξετε μια ματιά στην Ιστορία των αποικιών τής Αφρικής, τής Ασίας και τής Λατ. Αμερικής;).

Αν αυτός είναι ο «εκσυγχρονισμός» που μάς προτείνουν να σάς πω και εγώ μερικά μέτρα που θεωρώ αναγκαία και απολύτως συμβατά με την διαγραφή τού χρέους.
- Περιουσιολόγιο για όλους τούς Έλληνες (φυσικά και νομικά πρόσωπα) και έλεγχος τής περιουσιακής κατάστασης με ταυτόχρονη κατάργηση τού τραπεζικού απορρήτου.
- Προοδευτική φορολόγηση ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα τού καθενός.
- Κατάργηση φοροαπαλλαγών τού κεφαλαίου και εφαρμογή απλού συστήματος φορολόγησης αντί τού ΚΒΣ. Τιμωρία τής φοροκλοπής, τής φοροδιαφυγής και τής εισφοροδιαφυγής (αγαπημένα χόμπυ των Ελλήνων καπιταλιστών που διαδόθηκαν σε ολόκληρη την κοινωνία).
- Κυνήγι τής διαφθοράς σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Να εκδιωχθούν οι νταβατζήδες που έχουν απλώσει τα πλοκάμια τους στις προμήθειες τού Δημοσίου και μαζί τους να πάρουν και όλους τούς συνεργάτες τους, πολιτικούς και στελέχη τής Δημόσιας διοίκησης.
- Να αναδιοργανωθεί η Δικαιοσύνη (αφού γίνει καταρχήν δίκαιη –όσο δίκαιη μπορεί να γίνει η ταξική Δικαιοσύνη) και να σβηστεί τελείως το νομικό πλαίσιο που είναι γεμάτο παραθυράκια ώστε να ξεφεύγουν τα μεγάλα ψάρια.
- Να μειωθεί ο κατασταλτικός μηχανισμός τού κράτους και να αυξηθεί η διοίκηση, το κοινωνικό κράτος και ο ελεγκτικός μηχανισμός.
Πέρα από τις άμεσες αυτές ανατροπές στην λειτουργία τού κράτους (που ΔΕΝ τούς θέλουν οι εγχώριοι νταβατζήδες) θα μπορούσα να αναφέρω και μια σειρά άλλες αλλά δεν είναι τού παρόντος.

«στην Ελλάδα, οι μόνοι που καλοπερνάνε και δεν θίγονται πραγματικά από την κρίση είναι αυτοί (και δεν είναι λίγοι) που έχουν αποθηκευμένο μαύρο χρήμα -και μάλιστα πολύ.»
Ταυτίζετε την «καλοπέραση» με το μαύρο χρήμα. Αλλά δεν είναι αληθές αυτό. Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι κάνουν «μαύρη εργασία» (ντελιβεράδες, οικοδόμοι, επισιτισμός, εργατοϋπάλληλοι κλπ) χωρίς να έχουν όχι καταθέσεις αλλά ούτε καν την δυνατότητα. Θα τούς βάλετε δίπλα στους ναρκέμπορους, τούς «άκηδες», τούς εργολάβους, τούς μιζαδόρους και τούς μιζόνοντες;
Και θα θεωρήσουμε πως όσοι πλούτισαν νόμιμα (αλλά ανήθικα) καλώς πλούτισαν και θα πρέπει να εξακολουθούν να πλουτίζουν με τον ίδιο τρόπο; Είναι ηθικό ο μισθωτός να αμείβεται με 10 χιλ. τον χρόνο και τα golden boys (σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα) να μαζεύουν εκατομμύρια; Είναι ηθικό το κεφάλαιο να φορολογείται με 15% (στα κέρδη του) όταν η μισθωτή εργασία φορολογείται με 40% (στο εισόδημά της);

Ανώνυμος(x)

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ μαζί σας. Αλλά αυτό που σκεφτόμουν είναι, αν αυτή η άποψη, σε αυτό το blog, είναι (απ'ότι φαίνεται) μειοψηφία, τότε στην πραγματικότητα είναι τραγικά μεγάλη μειοψηφία.

Prokopis Doukas είπε...

@Ανώνυμος (x): Μίλησα για όσους *πλούτισαν* με μαύρο χρήμα. Προφανώς δεν είναι οι ντελιβεράδες, αλλά όχι μόνο και "άκηδες" και εργολάβοι, είναι χιλιάδες Έλληνες, που δεν τους υποπτεύεστε καν. Ηθικό είναι να αμείβεσαι ελεύθερα, σύμφωνα με την αξία σου.

Εκσυγχρονισμός είναι πολλά πράγματα, συμπεριλαμβανομένων και κάποιων από αυτά που λέτε. Συνοπτικά είναι το ευρωπαϊκό κεκτημένο, που έχει εκτροχιαστεί ακι μπορεί να διορθωθεί (η σύγκριση σας με την πραγματική αποικιοκραία είναι παντελώς άστοχη). Οι νταβατζήδες δεν περιορίζονται, παρά μόνο με πολύ σοβαρή ενίσχυση (ευρωπαϊκών) αρχών και θεσμών, όχι με εθνικοποιήσεις και "επαναστάσεις".

Το αν το μνημόνιο οδηγεί κάπου ή είναι "εκσυγχρονιστικό" είναι μια μεγάλη κουβέντα. Σίγουρα δεν είναι αυτά που προτείνετε εσείς, που δεν είναι και βιώσιμα ούτε στο ευρωπαϊκό περιβάλλον (από το οποίο θα είναι μοιραίο να αποχωρήσουμε), ούτε στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Θα χρεοκοπήσουμε (δεδομένα) ατάκτως, θα περιθωριοποιηθούμε, θα πέσουμε δέκα σκάλες στον πλούτο ανά χώρα και κάτοικο και θα κάνουμε δεκαετίες να ανακάμψουμε, χώρια οτι η απομάκρυνση από την ΕΕ ενέχει και γεωπολιτικούς κινδύνους. Η σύγκριση σας με την κατοχή είναι άστοχη - και καμία "αυτοοργάνωση" δεν θα μας σώσει. Εκτός αν μιλάτε σε ανθρωπιστικό επίπεδο, για τα συσίτια που μπορεί να οργανωθούν. Το θέμα είναι όμως να μη φτάσουμε εκεί.

Αν υπάρχει ένα ΤΙΝΑ, είναι οτι ως χρεωμένοι, δεν μπορούμε επ' ουδενί να αποφύγουμε τον δανεισμό. Για να διατηρυθεί όχι μόνο ο πολιτισμός μας χωρίς βία, αλλά και η μεσαία τάξη, απαραίτητη για την επιβίωση μιας ευρωπαϊκής χώρας. Εκτός αν επιθυμείτε την προλεταριοποίηση όλων -και τη διαφυγή όλων των κεφαλαίων στο εξωτερικό.

Υ.Γ. Δεν είμαι εκφωνητής, είμαι δημοσιογράφος.

@Ανώνυμος: Ευχαριστω πολύ. Δεν ξέρω πόση είναι μειοψηφία και πόση η πλειοψηφία. Μην κρίνετε πάντως από τα σχόλια, δεν είναι ασφαλές δείγμα, όταν κάθε αρθρο διαβάζεται από εκατοντάδες.


ΒΑΣΩ είπε...

Για το οτι το σύνταγμα κατάντησε κουρελόχαρτο τι λετε κ.Δούκα; Δεν ειναι αυτό εκφασισμός δεν ειναι αυτό χούντα;

Ανώνυμος είπε...

Προφανώς είστε δημοσιογράφος -δεν σάς αρνούμαι καμμία ιδιότητά σας. Απλώς εγώ ανέφερα ότι σάς γνωρίζω από τα δελτία ειδήσεων όπου ο δημοσιογράφος περισσότερο εκφωνεί τις ειδήσεις παρά κάνει καθαρά δημοσιογραφική δουλειά. Δεν είχα πρόθεση να σάς μειώσω.
Ανώνυμος (x)

Prokopis Doukas είπε...

@ ΒΑΣΩ: Όχι! Να μη χάνουμε με ευκολία το νόημα των λέξεων. Χούντα σημαίνει στρατιωτική ομάδα - και κατ' επέκταση στρατιωτική δικατατορία. Φασιστικά φαινόμενα είχαμε αρκετά (και αυξανόμενα) στη διάρκεια της μεταπολίτευσης (από διάφορους χώρους), μη φροντίζοντας να ενισχύσουμε τους θεσμούς. Για εκφασισμό όμως θα μιλήσω μόνο για την άνοδο των ναζιστών και την ώσμωση τους με τους διωκτικούς μηχανισμούς του κράτους, το παρακράτος που δημιουργείται.

Για τις όποιες εκτροπές του πολιτεύματος και την τήρηση του συντάγματος, μπορούμε να συζητήσουμε πολλά. Δεν βλέπω όμως στο λόγο των "αντιμνημονιακών" (και ειδικά της αριστεράς, από την οποία έχω τις μεγαλύτερες απαιτήσεις) να λαμβάνεται υπ' όψιν η ευθύνη μιας κοινωνίας, που χρεώθηκε αμέριμνη. Δηλαδή θέλουμε και να έχουμε χρεωθεί - και να έχουμε πλήρως την κυριαρχία (για την οποία έτσι κι αλλιώς γίνονται συμβιβασμοί, όταν είσαι μέλος τη Ε.Ε), απολαμβάνοντας διαρκώς τα δανεικά;

Για να μην παρεξηγηθώ: Οι ασπρόμαυροι διαχωρισμοί με βρίσκουν αντίθετο. Δεν επικροτώ τον χωρισμό των πολιτών σε "μνημονιακούς" και "αντιμνημονιακούς". Δεν ανήκω σε καμία κατηγορία. Και δεν δέχομαι την "άκριτη" συνύπαρξη κάτω από αυτές τις ομπρέλες, ετερόκλητων δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένων και των περισσότερων φαιδρών. Απλώς ας σας προβληματίσει, οτι οι τελευταίοι συνωστίζονται στο εύκολο "αντιμνημονιακό" μέτωπο του λαϊκισμού και του χαϊδέματος των αυτιών...

Prokopis Doukas είπε...

@Ανώνυμος (x): Σας ευχαριστώ για τη διευκρίνιση, αλλά η αντίληψη είναι λανθασμένη - και πάντως όχι σύγχρονη. Ο παρουσιαστής του δελτίου, υπό κανονικές συνθήκες, γράφει και διαμορφώνει το δελτίο (άλλο αν υπάρχουν συνάδελφοι μου που είναι "γλάστρες"), δεν το "εκφωνεί" απλώς. Γι αυτό και πια, εδώ και δεκαετίες, δεν υπάρχουν ηθοποιοί να παρουσιάζουν το δελτίο, όπως συνέβαινε παλιότερα.

Βεβαίως, ειδικά στο κεντρικό δελτίο, τον έλεγχο και την ευθύνη την έχουν και άλλοι (αρχισυντάκτες, διευθυντής σύνταξης και διευθυντής).

ΒΑΣΩ είπε...

Εχω την εντύπωση κ.Δούκα οτι αυτός ο αμέριμνος δανεισμός όπως λέτε υπήρξε μοντέλο οικονιμικής πολιτικής το οποιο εσκασε στα χέρια τους και δυστυχώς και στα δικά μας χέρια και στα χέρια όλου του νότου.Πιστεύω οτι αυτό το μοντέλο διέφθειρε οχι μόνο πολιτικούς και παρατρεχάμενους αλλά και λαούς ολόκληρους.

ShareThis