Η "Νήσος" Τήνος...

Η πρώτη μου σχέση είχε σπίτι στη Μύκονο. Όχι γιατί το 1979 είχε γίνει η επέλαση των πάσης φύσεως νεόπλουτων στο κυκλαδίτικο νησί, αλλά γιατί οι παππούδες της, που ήταν Έλληνες έμποροι στη Ρουμανία, επέστρεψαν με την απειλή του πολέμου και αγόρασαν γη στον τόπο καταγωγής τους. Έτσι είχα την τύχη, τα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής μου, να προλάβω να γνωρίσω “από μέσα” έναν από τους ωραιότερους τόπους, σε αυτή τη γωνιά της γης, μεταξύ άλλων και σύμβολο της απελεύθερωσης, τόσο στον γυμνισμό, όσο και στο σεξουαλικό προσανατολισμό.

Για τη γειτονική Τήνο είχαμε τη χειρότερη ιδέα, στα 17 μας. Το θρησκευτικό παραλήρημα που χαρακτήριζε το νησί (και γινόταν ιδιαίτερα αντιληπτό όταν έμπαιναν στο πλοίο οι επισκέπτες του Δεκαπενταύγουστου) ήταν ιδιαίτερα απωθητικό - κι ακόμα είναι, αν παρατηρήσει κανείς το χαλί πάνω στο οποίο ανεβαίνουν γονατιστοί οι πιστοί, κατά μήκος του δρόμου που συνδέει την παραλία με τη διάσημη εκκλησία της Τήνου.

Μου πήρε πολλά χρόνια για να ανακαλύψω οτι αυτή η “θρησκευτική facade” μπορεί να κατέστρεφε το νησί, αν το έβλεπες από το πλοίο, αλλά το προστάτευε από μια άλλη “τουριστική ανάπτυξη”, πιθανότατα καταστροφική, όπως φάνηκε σε πολλά γειτονικά νησιά. Στον τομέα της δόμησης, πολλά δεν έχουν γίνει σωστά και εδώ, όπως σχεδόν παντού.

Η ενδοχώρα της Τήνου όμως παρέμεινε σχεδόν αλώβητη από τον χρόνο - και σπάνιας ομορφιάς, σε μερικές περιπτώσεις. Αξίζει να επισκεφθεί κανείς τα υπέροχα χωριά Καρδιανή, Υστέρνια, Πύργος, Βώλαξ και πολλά ακόμα.

Η Τήνος, με παραγωγή μαρμάρου εξαιρετικής ποιότητας και μεγάλη παράδοση στη μαρμαροτεχνία, είναι πρωτοπόρος στη γλυπτική και πατρίδα πολλών καλλιτεχνών και τεχνιτών. Στον Πύργο, την πατρίδα του Γιαννούλη Χαλεπά (όπου ακόμα και η στάση του λεωφορείου είναι ένα επιβλητικό μαρμάρινο κατασκέυασμα), υπάρχει και σχετική σχολή, αλλά και το πολύ αισθητικό Μουσείο Μαρμαροτεχνίας, που με ιδιαίτερο μεράκι έφτιαξε το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς.

Εξαιρετικό είναι και το καινούργιο (μικρό) μουσείο, όπου εκτίθενται έργα του Κώστα Τσόκλη, που έχει το σπίτι του - και όλο και περισσότερο την έδρα του εκεί. Η ξενάγηση σε φωτογραφίες, έργα, κείμενα και βίντεο ήταν μια αισθητική εμπειρία, επιστέγασμα μιας τριήμερης εκδρομής, που διοργανώθηκε από την ειδήμονα Μάγια Τσόκλη, για να γνωρίσουν οι δημοσιογράφοι καλύτερα αυτό το “άγνωστο” νησί.

Η Τήνος όμως δεν είναι μόνο νησί της τέχνης και της φυσικής ομορφιάς, αλλά έχει εξαιρετικές επιδόσεις και στη γεύση. Δοκιμάστε το Κουτούκι της Ελένης στη χώρα και το περίφημο Θαλασσάκι στον Όρμο Υστερνίων και θα με θυμηθείτε. Κι έτσι, παρά το γεγονός οτι δεν είναι και το πιο πρακτικό και οικονομικό πράγμα να ιδρύσεις μια ζυθοποιία σε νησί των Κυκλάδων, η Μάγια Τσόκλη και ο σύντροφος της Αλέξανδρος Κουρής, μαζί με την Ελίνα και τον Κωστή Δάλλα, που ζουν στον Καναδά, το τόλμησαν και αποφάσισαν να φτιάξουν στο νησί μια υπέροχη μπύρα (pilsner με αφρό που δεν αφήνει τη γεύση της γλυκερίνης στο στόμα) με τίτλο “Νήσος”.

Που όπως λέει και ο Ηλίας Μαμαλάκης, “σε ταξιδεύει όμoρφα από το πικρό στο γλυκό”. Ιδιαίτερα σημαντικό, σε μια εποχή που η (υγιής) ανάπτυξη είναι το ζητούμενο...

Οι φωτό είναι δικές μου, εκτός από την τελευταία, που είναι του Λεωνίδα Αντωνόπουλου, ενώ το εξώφυλλο είναι από το www.amazon.com

Το post συνεοδεύεται από το "Sunny", στην εξαιρετική εκδοχή του Duke Ellington, για τον Frank Sinatra.