28.1.15

Όλα λάθος...

Φυσικά, πάντα υπάρχουν και χειρότερα. Αλλά το εκλογικό σώμα, πιστό σε μια γραμμική καθοδική πορεία, από τότε που ξέσπασε η κρίση, φροντίζει για την παραμονή στο τέλμα, παρά την κρισιμότητα του ελληνικού προβλήματος. Έτσι, ψηφίσαμε και πάλι εγκλωβισμένοι, χωρίς να έχουμε φροντίσει να αντιτάξουμε τις απαραίτητες νέες προτάσεις, στην εκληματική ολιγωρία του πολιτικού προσωπικού και το παραμύθιασμα μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Ας δούμε λοιπόν πόσο “λάθος” ήταν αυτό παρήγαγε η κάλπη (θυμίζω οτι ούτε η ετυμηγορία ενός λαού είναι υπεράνω κριτικής στη δημοκρατία):

Αντί να δώσει μια λελογισμένη πλειοψηφία στην άλλη πλευρά του συστήματος καθυστέρησης, στον ΣΥΡΙΖΑ και να τον υποχρεώσει έτσι σε συμμαχίες με μετριοπαθέστερα κόμματα, επέλεξε να του δώσει (ακόμα και με την ψήφο πολλών που δεν ενέκριναν τίποτα στο ύφος και την ιδεολογία του) έναν θρίαμβο “πάνω στο κύμα”, που φορτώνει την ευθύνη σε μια ηγετική ομάδα ενός κόμματος προβληματικά ανομοιογενούς και υποκριτικής σύνθεσης, με την εσωτερική σκληροπυρηνική αντιπολίτευση, να εγγυάται με την αφόρητη δογματική μετριότητα της, τις δύσκολες μέρες μικροπολιτικών συγκρούσεων, που θα έρθουν.

Εμπιστεύεται έτσι τις τύχες της χώρας σε έναν 40χρονο πρωθυπουργό, που δεν έχει να επιδείξει τίποτε ιδιαίτερο στην καριέρα του και βεβαιωμένα δεν έχει κανενός είδους διοικητική εμπειρία, παρά σε ένα κόμμα που μέχρι πρότινος ήταν περιθωριακό. Επιπλέον, τα προβεβλημένα στελέχη, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν διακρίθηκαν μέχρι τώρα, παρά για την ακατάσχετη υποσχεσιολογία και μπαρουφολογία.

Αντί να εξασφαλίσει τουλάχιστον μια συντριπτική ήττα για τον Αντώνη Σαμαρά, που έπρεπε να τιμωρηθεί για την δραματικά πλημμελή του πορεία, κατάφερε να του δίνει το δικαίωμα να υπερασπίζεται ακόμα την καρέκλα του, με ασχημίες σαν την άρνηση παράδοσης-παραλαβής του Μαξίμου και να δηλώνει ταυτόχρονα οτι “ε, δεν χάσαμε και πολλές ψήφους”. Κάπως ανάλογα είναι τα πράγματα και για το ΠΑΣΟΚ (αν και εδώ η ήττα είναι συντριπτική), ενώ άγνωστο παραμένει αν θα δει την έξοδο από την ηγεσία του κόμματος ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που το μόνο που βρήκε, αντί αυτοκριτικής, για να εξηγήσει τη συρρίκνωση του κόμματος του στο 1/3 της δύναμης του 2012, ήταν το ΚΙΔΗΣΟ του 2,5%.

Αντί να φέρει καθαρά το Ποτάμι στην τρίτη θέση, που πέρα από όποια κριτική για τα λάθη του αποτελεί μια ρηξικέλευθη δύναμη στην υγιή πλευρά του πολιτικού φάσματος, επέτρεψε να καταλάβει τη θέση αυτή η Χρυσή Αυγή, παρά την ελαφρά μείωση των δυνάμεων της - εντελώς δυσανάλογη όμως με τις αποκαλύψεις για τη δράση της ως εγκληματικής οργάνωσης. Η ντροπή για τη ναζιστική παρουσία δεν φαίνεται να αγγίζει όσους πεισματικά την ανέχονται ή εξακολουθούν να κλείνουν το μάτι στο ακροατήριο της.

Αντί να επιτρέψει στο κόμμα του Γιώργου Παπανδρέου, που αν μη τι άλλο αποτελούσε μια σοσιαλδημοκρατική πρόταση, να συμμετάσχει στη νέα Βουλή, προτίμησε να δώσει άνετη είσοδο στους Ανεξάρτητους Έλληνες, το κόμμα που κινείται στις παρυφές της ακροδεξιάς και επικρίνεται από το διεθνή τύπο για τις “ρατσιστικές, εθνικιστικές και συνωμοσιολογικές” του αντιλήψεις. Αντί να αποδοκιμάσει κι άλλο τη σταλινική μονολιθικότητα του ΚΚΕ, επέλεξε να το δυναμώσει λίγο, σε σχέση με το 2012. Και τέλος, επιφύλαξε τον απόλυτο διασυρμό στη ΔΗΜΑΡ, που όσο και άν είχε πράγματι μια (αυτο)καταστροφική πορεία, δεν άξιζε να βρίσκεται τόσο κάτω από τα κόμματα που προτίμησαν οι χαβαλέδες, όπως αυτό του Λεβέντη ή του Γκλέτσου.

Θα μπορούσε κανείς να αναθαρρήσει τουλάχιστον από το γεγονός οτι ένας αριστερός πρωθυπουργός θα θέσει την ατζέντα των πραγματικά προοδευτικών αντιλήψεων και θεμάτων. Αλλά πώς να χαρεί κανείς για τον πολιτικό όρκο του Τσίπρα, όταν σπεύδει από τις πρώτες ώρες της νίκης του, χωρίς καν διαπραγματεύσεις με άλλα κόμματα, να αποδείξει τον χειρότερο εαυτό του και να κλείσει συμφωνία με τους “ψεκασμένους”;

Τι θα πει ο θρήσκος και υπερπατριώτης κυβερνητικός εταίρος για την όποια πρωτοβουλία στις σχέσεις με την εκκλησία, την καύση των νεκρών, τον γάμο των ομοφύλων, την πολιτική για τα ναρκωτικά, τα δικαιώματα των μειονοτήτων και των μεταναστών στα κρατητήρια-κολαστήρια; Θα απαντήσει με το “Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια” που αρέσει στο ακροατήριο του; Και πώς θα είναι μια αριστερή κυβέρνηση με υπουργούς τους Καμμένο και Κουίκ;

Πόσο υποκριτικό είναι να καταθέτεις τριαντάφυλλα για τα θύματα του ναζισμού στην Καισαριανή και να συνεργάζεσαι με ανθρώπους που έχουν κοινά ιδεολογικά χαρακτηριστικά με τους Μπαλτάκους και μιλούν για τα “που@@ριά της Ευρώπης”; Και τι απαντάς στην ιερή οργή των υποστηρικτών σου, που επέκριναν (και δικαίως) τα φληναφήματα περί “σοβαρής Χρυσής Αυγής”, όταν εξαρτάσαι από μια ιλουστρασιόν εκδοχή που διατείνεται οτι “οι Εβραίοι στην Ελλάδα πληρώνουν λιγότερους φόρους”;

(Ας μην πει κανείς οτι και η ΔΗΜΑΡ είχε συμμετάσχει σε κυβέρνηση με μέλη ακροδεξιούς. Είναι τελείως διαφορετικό να καλείσαι να συμπληρώσεις όλο το πολιτικό φάσμα από τις παρυφές της ακροδεξιάς ως την ανανεωτική αριστερά, σε μια κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας και άλλο να σπεύδεις να επιλέξεις τον πιο καφενειακό εταίρο στην άκρα δεξιά, ακριβώς γιατί θέλεις να αποφύγεις πάση θυσία οποιονδήποτε άλλον ενδιάμεσο, με το πρόσχημα του δημαγωγικού διαχωρισμού “μνημονιακός/αντιμνημονιακός”.)

Αν δε επιβεβαιωθούν και οι πληροφορίες οτι θα προταθεί ο Δημήτρης Αβραμόπουλος (ή ακόμα χειρότερα ο Κώστας Καραμανλής) για την Προεδρία της Δημοκρατίας, τότε το φουλ του λαϊκισμού συμπληρώνεται. Το απόλυτο “τίποτα” της αδράνειας, της καταστροφής και της χρεοκοπίας θα θριαμβεύσει. Αλλά βέβαια, το αντι-εκσυγχρονιστικό μένος είναι ισχυρότερο από οτιδήποτε άλλο και τα ετερόκλητα συναντώνται σε μια οριζόντια ταύτιση, που κοιτάει μόνο προς τα πίσω.

Θα το αντέξουμε και αυτό, πιθανότατα με ισχυρούς κραδασμούς τον Μάρτιο, οπότε και τελειώνει η δίμηνη παράταση του προγράμματος δανειοδότησης. Η ευχή όλων είναι να τη σκαπουλάρουμε και πάλι, πιθανότατα “σύριζα” και με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Ας μην αναρωτηθεί κανείς όμως, τα επόμενα πέντε χρόνια, γιατί η Ελλάδα είναι ακόμα σε κρίση…



Update: Το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης. Βεβαίως και υπάρχουν θετικά, όπως κάποια πρόσωπα και κάποιες από τις πρώτες δηλώσεις και κινήσεις για πολιτικό όρκο, ιθαγένεια, ΕΡΤ, πολιτισμό. Όπως φυσικά υπάρχει και πλεόνασμα λαϊκισμού και οπισθοδρόμησης. Το χειρότερο όμως παραμένει η συνεργασία με τουες ΑΝΕΛ, από ένα κόμμα που είχε ως κύρια επιδίωξη "να απομακρύνει την ακροδεξιά".











Το κείμενο γράφτηκε για την Athens Voice

Η φωτό Σαμαρά-Καμμένου από συγκέντρωση του Ευάγγελου Αβέρωφ στην Καλαμάτα είναι από το gkdata.gr και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από το πολύγλωσσο "Tongue Tied" του Βρετανού Charlie Winston

buzz it!

9 σχόλια:

Unknown είπε...

Δηλαδή κατά τη γνώμη σας κ. Δούκα οι Έλληνες δεν ψήφισαν σωστά. Τίποτε καλό δεν βγήκε από τις εκλογές. Να δώσετε τότε εντολή να ξαναγίνουν. Και σας ζητούμε συγγνώμη που δεν ήρθαμε πριν την Κυριακή των εκλογών να μας υποδείξετε πως θα έπρεπε να ψηφίσουμε.

Prokopis Doukas είπε...

@ Ηλίας-Λάκης Σέρβος: Nαι, κατά τη γνώμη μου ψηφίσαμε εξαιρετικά ανώριμα. Είναι δικαίωμα μου να έχω την άποψη μου, όπως και άλλοι 10 εκατομμύρια Έλληνες - και να τη δημοσιεύω.

Το "να δώσω εντολή να ξαναγίνουν" είναι σοφιστεία εκ του πονηρού - και ενδεικτική του πώς αντιλαμβάνεστε το διάλογο. Ούτε υπονόησα κάτι τέτοιο, ούτε κανείς μπορεί να δώσει τέτοια "εντολή", παρά μόνο στην ουσία το πρώτο κόμμα, αρνούμενο να σχηματίσει κυβέρνηση. Κάτι που έχω επικρίνει, ως ενδεχόμενο, στα προηγούμενα άρθρα μου.

Επίσης, δεν είπα οτι "τίποτα δεν βγήκε καλό". Είνα σαφές στο κείμενο οτι είναι πολύ θετική η απομάκρυνση της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ από τηνεξουσία. Αλλά πού να το καταλάβετε...

Εν κατακλείδι, δεν υποδεικνύω σε κανένα, παρά μόνον εκφράζοντας τη γνώμη μου. Αν διαφωνείτε, πάσο, δικαίωμα σας. Αν ενοχλείστε, μάλλον έχετε πρόβλημα.

Prokopis Doukas είπε...

ΥΓ: Το ξαναγράφω, μήπως και το καταλάβετε:

"θυμίζω οτι ούτε η ετυμηγορία ενός λαού είναι υπεράνω κριτικής στη δημοκρατία"

Lefteris είπε...

Δε συμφωνώ με το σύστημα προτεραιοτήτων που θέτετε. Φαντάζει στα μάτια μου, σαν "το μη χείρον, βέλτιστον".
Υπερασπίζεστε έμμεσα την τιμή των ΚΙΔΗΣΟ και ΔΗΜΑΡ, όταν ο πολιτικός αρχηγός του 1ου, ως τέως πρωθυπουργός προφανώς απέτυχε, και ο πολιτικός αρχηγός του 2ου, μετείχε σε μια αστεία κυβέρνηση συνεργασίας.
Άραγε, αν το εκλογικό σώμα έπραττε όπως λέτε στο άρθρο σας, ο τίτλος που θα του άρμοζε, θα ήταν "όλα σωστά";

Prokopis Doukas είπε...

@Lefteris: Χαίρομαι να διαφωνούμε, όταν αυτό γίνεται πολιτισμένα!

Υπερασπίζομαι τους χώρους που εκπροσωπούν, την ανανεωτική αριστερά (και όχι την ριζοσπαστική) και τη σοσιαλδημοκρατία (πέστε την κεντροαριστερά, αν θέλετε).

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα της χώρας είναι οτι έχουν συρρικνωθεί (εως εξαφανιστεί) τόσο η κεντροαριστερά όσο και η (σοβαρή) κεντροδεξιά. Αυτό πρέπει να αναστραφεί.

Γιατί αλλιώς είμαστε στο έλεος των άκρων - και της ανάδειξης στην κυβέρνηση μπουρδολόγων, συνωμοσιολόγων, ομοφοβικών, ρατσιστών, ακροδεξιών - και άλλων φρούτων. Και δεν θα κινούμασταν μεταξύ Σαμαρά και Τσίπρα, δηλαδή σε ένα νέο δικομματισμό με τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη.

Αν οι ισορροπίες ήταν λίγο καλύτερες, όπως τις περιγράφω, όχι δεν θα έλεγα "όλα σωστά", θα έβρισκα άλλο τίτλο. Αλλά θα ήταν τα πράγματα καλύτερα.

ΥΓ. Πολλά προσάπτω κι εγώ και στον ΓΑΠ και στον Κουβέλη, το υπονοώ άλλωστε στο κείμενο. Αλλά το να σας ενοχλεί ως "αστεία" η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ (άθλια λόγω Σαμαρά/Βενιζέλου, να το δεχτώ), τότε τι χαρακτηρισμό επιφυλάσσετε για την παρούσα, για την οποία ο Τσίπρας "πήδηξε" 5-6 κόμματα, για να φτάσει στην ακροδεξιά;

Οι συμμαχίες έχουν νόημα - και γίνονται όταν πρόκειται για όμορα κόμματα. Όταν συμμαχείς με τον "απέναντι, διάβολο", για να αποφύγεις τους ενδιάμεσους, χάριν "αντιμνημονιακότητας", τότε υπάρχει μεγάλη υποκρισία...

νγ είπε...

Διαφωνώ με το ύφος της κριτικής σας. Δεν εγκρίνω καθόλου την συνεργασία με τους ΑΝΕΛ και θα προτιμούσα να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοδυναμία για να μην έχει το άλλοθι της άρνησης συνεργασίας σε σημαντικά νομοσχέδια ώστε να ξέρουμε αν εννοούσε όσα έλεγε προεκλογικά. Το Ποτάμι θα δείξει τι είναι από την στάση του μέσα στην βουλή, ας περιμένουμε πριν το κρίνουμε είτε θετικά είτε αρνητικά. Η καθόλου επαϊουσα άποψή μου, φυσικά.

Prokopis Doukas είπε...

@νγ: Κάθε διαφωνία σεβαστή - και δεν υπάρχει θέμα "επαϊουσας άποψης". Προσωπικά δεν εγκρίνω ούτε τη συνεργασία με του ΑΝΕΛ (κυρίως), αλλά ούτε και την αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν εμπιστεύομαι την "ωριμότητα" ενός κόμματος που μέχρι πρότινος ήταν περιθωριακό, με ακραίες απόψεις - και με στελέχη που έχουν επιδοθεί σε ένα "όργιο" ανεύθυνων και δημαγωγικών δηλώσεων και υποσχέσων. Το ζήτημα δεν είναι πού θα αποδοθούν οι ευθύνες (και αν θα υπάρχει άλλοθι), αλλά οι ίδιοι οι χειρισμοί και οι πολιτικές, σε μια τόσο κρίσιμη φάση της χώρας.

Lefteris είπε...

Συμφωνώ με τα περισσότερα στο σχόλιό σας. Ο κεντρώος χώρος, κατ' εμέ, έσφαλε και κρύφτηκε πίσω από τη λέξη "κέντρο" αν θέλετε, ενώ κρυφά παρέκκλινε, σταδιακά όλο και πιο συχνά. Το ΠΑΣΟΚ έχασε τον σοσιαλιστικό του χαρακτήρα, η ΝΔ αγκάλιασε ακροδεξιούς.
Ο δικομματισμός ελοχεύει είτε μιλάμε για κεντροαριστερά-κεντροδεξιά, είτε για αριστερά-δεξιά. Ναι, το χάσμα είναι μεγαλύτερο στη δεύτερη περίπτωση. Δε μ' αρέσει, βέβαια, να κυριαρχούμαστε από πολιτικές ταμπέλες. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει το άλλοθι, "Οι ΑΝΕΛ δε με άφησαν να πράξω το έργο μου", αλλά ουδέν κακό αμιγές καλού. Ας ανατείλει στην Ελλάδα, μια εποχή συνεργασιών, ας αμβλυνθούν οι διαφορές. Ουτοπικό θα μου πείτε... Το ιδανικό θα ήταν να συνεργαστείς με τον γείτονα, όπως λέτε. Δυστυχώς ο διάβολος (πόσο συμφωνούμε σε αυτό!) είναι πιο εύκολος.
Δεν θεωρώ σύνολο μπουρδολόγων την τωρινή κυβέρνηση. Χάρηκα που έπεσε η παλιά, γιατί πέραν της οικονομικής αφαίμαξης της οικογένειάς μου και του κοινωνικού συνόλου ευρύτερα, αναρωτιόμουν διαρκώς: Ένας ιστορικός του μέλλοντος, τι σχόλιο θα έκανε για την πολιτική ιστορία της Ελλάδας από το 2004 και μετά; Για την περίοδο 2010-2014; Καταντήσαμε να ζούμε μια περιοδική πολιτική ζωή, με περίοδο 4-6 μηνών, κάθε φορά που ήταν να πάρουμε την περιβόητη δόση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ανώριμος να κυβερνήσει το 2012. Ίσως δεν το ήθελε και ο ίδιος. Τώρα του δόθηκε μια τεράστια και (κυριολεκτικά) ιστορική ευκαιρία. Αν την εκμεταλλευτεί θα γράψει ιστορία. Ξέρει τι πρέπει να αποφύγει, γιατί αυτά καταπόντισαν τους πολιτικούς του αντιπάλους. Αν ακολουθήσει τα χνάρια των άλλων, θα εξαφανιστεί κι αυτός όπως το ΠΑΣΟΚ, και θα επιστρέψει η δεξιά στο τιμόνι της χώρας.

Prokopis Doukas είπε...

@Lefteris: Κατά την άποψη μου, ούτε τώρα είναι έτοιμος ο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει, πόσο μάλλον το 2012. Και ούτε ήθελε, γιατί προτιμούσε φυσικά να είχε κλείσει την συμφωνία η προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, εγκλωβισμένος στην ρητορική της συνεχούς πίεσης για εκλογές. Τώρα βέβαια θα κολυμπήσει - και μαζί του και όλοι εμείς. Ας ευχηθούμε να μην πνιγεί...

Ούτε εγώ θεωρώ την κυβέρνηση συνολικά μπουρδολόγους. Αλλά πέρα από τις λίγες (εξωκοινοβουλευτικές πολλές από αυτές) προσωπικότητες, υπάρχει μια ρητορική και μια μάζα στελεχών από κάτω, που έχει διακριθεί για τα χειρότερα. Αν εξαιρέσεις μερικά πολύ σωστά αριστερά ανακλαστικά (να δούμε πόσα θα "επιτρέψει" ο Καμμένος), πολύ οπισθοχώρηση μυρίζει.

ShareThis