Να λοιπόν που φτάσαμε, μετά από (σχεδόν) ένα τρίμηνο διαρκώς αυξανόμενης προεκλογικής πόλωσης, σε ένα εκλογικό αποτέλεσμα, που αποτυπώνει το νέο πολιτικό τοπίο. Τι κατάφεραν οι ανεπαρκέστατες ηγεσίες των τριών μεγαλύτερων κομμάτων, που δεν επέτρεψαν ούτε στην κυβέρνηση Παπανδρέου, ούτε στην κυβέρνηση Παπαδήμου να μακροημερεύσουν, αν και οι τελευταίες κατάφεραν αρκετά πράγματα για τη διάσωση της χώρας, παρά τη συνεχή προσπάθεια εσωτερικού και εξωτερικού σαμποτάζ;
Πρώτα από όλα, την αποτύπωση (και αποθράσυνση) ενός πολιτικού τοπίου που κινείται στα άκρα, είτε αυτά είναι φασιστικά, είτε είναι “ψεκασμένα” καφενειακά, είτε πλήρως δημαγωγικά και λαοπλάνα. Η δημόσια συζήτηση μετατοπίστηκε στο ανεδαφικό πεδίο των “καλιστείων αποδέσμευσης” από το μνημόνιο, όπως είπε χαρακτηριστικά στη ΝΕΤ ένας καθηγητής Οικονομικών. Και ανέδειξε και πάλι την αδυναμία μιας εσωστρεφούς και ανώριμης (ως επί το πλείστον) κοινωνίας και του πολιτικού προσωπικού που την εκφράζει, να αντιληφθεί πώς λειτουργεί και καταγράφει τα πράγματα το διεθνές περιβάλλον - ακόμα κι όταν η Ελλάδα έγινε πράγματι “το κέντρο του κόσμου”.
Η χώρα ξαναγύρισε στην οικονομική αβεβαιότητα, τα έσοδα υστέρησαν, η κρατική μηχανή παρέλυσε αντί να προωθούνται οι μεταρρυθμίσεις “χθες”, οι καταθέσεις και οι εισπράξεις μεγάλων επιχειρήσεων εγκατέλειπαν επί δίμηνο με ρυθμό πολυβόλου, οι ελλείψεις σε φάρμακα έκαναν την εμφάνιση τους, οι αρρυθμίες μας έκλεισαν το μάτι από ένα χαώδες μέλλον, όποιο κεφάλαιο πραγματικό και ψυχολογικό είχε κατακτηθεί μετά το κούρεμα του χρέους εξανεμίστηκε. Και μαζί του και η έξωθεν καλή μαρτυρία της χώρας.
Καταφέραμε όμως να αυξήσουμε το ποσοστό του πιο γρήγορα ανερχόμενου κόμματος στην ιστορία (με δανεικούς ψηφοφόρους) στο 27% - χωρίς κανείς να ενοχλείται οτι ο δήθεν “φορέας του νέου” συγκέντρωσε μεταξύ άλλων και το πιο φαύλο παρελθόν του βαθέος ΠΑΣΟΚ, προσπαθώντας να το συγκεράσει με την ελαφρότητα των παγκόσμιων οραμάτων του και τον οπισθοδρομικό αριστερισμό του. Παριστάνοντας οτι είμαστε μια δυτική κοινωνία, με σχεδόν 40% όψιμη αριστερά (αν προσθέσει κανείς το ΚΚΕ και τη ΔΗΜΑΡ), χωρίς να υπολογίζεται καν ότι έχει απομείνει από το σοσιαλιστικό κόμμα (με σχεδόν σύσσωμο το δημόσιο να προσχωρεί το τελευταίο διάστημα, ώστε να προασπίσει ή να επαναφέρει τα “κεκτημένα” του). Και συζητώντας για “σοσιαλδημοκρατία που θα προέλθει από τον ΣΥΡΙΖΑ”, σα να υιοθετούμε τη φρασεολογία του τελευταίου σταλινικού κόμματος στην Ευρώπη...
Επίσης, καταφέραμε να ενισχύσουμε την πιο ακραία, άκαμπτη και άχαρη εκδοχή της ακροδεξιάς Νέας Δημοκρατίας - και να την καταστήσουμε νικήτρια, παρά τη επέλαση μιας χυδαίας πλειοδοσίας, για τα ζητήματα ασφάλειας και μετανάστευσης. Αντί να αποκαθηλωθεί η παρούσα ηγεσία και να αναγεννηθεί μια υγιής κεντροδεξιά παράταξη, δεκάδες στελέχη που ανήκουν στο φαύλο παρελθόν ή στη μιντιακή παρέλαση του ευτελισμού της πολιτικής, εξελέγησαν (και πάλι). Και βεβαίως, συνθλίψαμε, υπό το βάρος της πόλωσης, μικρότερα κόμματα που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην κουλτούρα της συνεργασίας. Και όλα αυτά, για να οδηγηθούμε πιθανότατα σε μια κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, κάτι που θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί από την 6η Μαίου, με πολύ μειωμένες τις παραπάνω παρενέργειες - και χωρίς να προταχθεί τόσο άκομψα το μικροπολιτικό συμφέρον όλων των υποψήφιων κυβερνητικών εταίρων.
Τουλάχιστον, ως ένα βαθμό, τιμωρήσαμε τον ένα πόλο του παλιού δικομματισμού, αποδεκατίζοντας το περιβάλλον μιας ηγεσίας, που με τους άτεχνους και εγωκεντρικούς χειρισμούς της, στην μάταιη προσπάθεια να εγκλωβίσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε κυβέρνηση, κόντεψε να απωλέσει και το διψήφιο ποσοστό που είχε το ΠΑΣΟΚ, την 6η Μαίου. Ανακαλύπτοντας ωστόσο, πόσο αδιέξοδο είναι να απογυμνώνεται το κέντρο, καθώς μόνο στον ιδεολογικό χώρο της κεντροδεξιάς ή της κεντροαριστεράς μπορεί να στραφεί μια χώρα για να κυβερνηθεί και να εκπροσωπηθεί στην ευρωπαϊκή οικογένεια - ειδικά στην παρούσα φάση, όταν είναι υπερχρεωμένη και σε πολλαπλή κρίση (είναι εντυπωσιακό, ειρήσθω εν παρόδω, πώς όλοι οι σταθερά απαξιωτικοί ιδεολογικοί αντίπαλοι του στην Ελλάδα κοιτάνε στα μάτια με θαυμασμό το νέο σοσιαλιστή νέο πρόεδρο της Γαλλίας, προσμένοντας μια κίνηση του).
Μέσα στο συνολικά απογοητευτικό περιβάλλον, τα αποτελέσματα έχουν και φωτεινές πλευρές. Περιόρισαν την εμβέλεια του ΚΚΕ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, επιβράβευσαν τη ΔΗΜΑΡ για την επιμονή της να δηλώνει “κυβέρνηση πάση θυσία” - κι αν ήταν και λίγο πιο μικρή η διαφορά ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, ίσως απέτρεπαν την πιθανότητα να γίνει πρωθυπουργός, ο ίδιος ο αρχιτέκτονας του “μακεδονικού”.
Έτσι, έχουμε την ευκαιρία να αμβλύνουμε λίγο το “κάθε πέρσυ και καλύτερα” - και να αποκτήσουμε ενδεχομένως μια ολιγομελή κυβέρνηση, γεμάτη από σοβαρές προσωπικότητες και όχι λιποβαρείς λαϊκιστές. Μια κυβέρνηση που θα αναλάβει το πολιτικό κόστος και δεν θα φοβάται το “νταβατζηλίκι” μιας αντιπολίτευσης που θα τα κάνει όλα μπάχαλο “στους δρόμους”, αλλά θα πείσει την (κυρίως υπεύθυνη για την οπισθοδρόμηση) κοινωνία, θα εργαστεί με δεκαπλάσια από το συνηθισμένο μας σοβαρότητα και θα αρχίζει να μεταρρυθμίζει με ταχείς ρυθμούς τη χώρα. Μήπως και καταφέρουμε να ανέβουμε και πάλι στο τρένο, που αναπόφευκτα κινείται σε ένα ανελέητο παγκόσμιο περιβάλλον. Και γιατί η δημοκρατία πρέπει να κρίνεται όχι μόνον ως απαραίτητη διαδικασία, αλλά και από το πού μας οδηγεί...
Το σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη είναι από το www.kathimerini.gr και το εξώφυλλο από το www.amazon.com
Το post συνοδεύεται από "On Your Way Down" από τον Αμερικανό Trombone Shorty.
Πρώτα από όλα, την αποτύπωση (και αποθράσυνση) ενός πολιτικού τοπίου που κινείται στα άκρα, είτε αυτά είναι φασιστικά, είτε είναι “ψεκασμένα” καφενειακά, είτε πλήρως δημαγωγικά και λαοπλάνα. Η δημόσια συζήτηση μετατοπίστηκε στο ανεδαφικό πεδίο των “καλιστείων αποδέσμευσης” από το μνημόνιο, όπως είπε χαρακτηριστικά στη ΝΕΤ ένας καθηγητής Οικονομικών. Και ανέδειξε και πάλι την αδυναμία μιας εσωστρεφούς και ανώριμης (ως επί το πλείστον) κοινωνίας και του πολιτικού προσωπικού που την εκφράζει, να αντιληφθεί πώς λειτουργεί και καταγράφει τα πράγματα το διεθνές περιβάλλον - ακόμα κι όταν η Ελλάδα έγινε πράγματι “το κέντρο του κόσμου”.
Η χώρα ξαναγύρισε στην οικονομική αβεβαιότητα, τα έσοδα υστέρησαν, η κρατική μηχανή παρέλυσε αντί να προωθούνται οι μεταρρυθμίσεις “χθες”, οι καταθέσεις και οι εισπράξεις μεγάλων επιχειρήσεων εγκατέλειπαν επί δίμηνο με ρυθμό πολυβόλου, οι ελλείψεις σε φάρμακα έκαναν την εμφάνιση τους, οι αρρυθμίες μας έκλεισαν το μάτι από ένα χαώδες μέλλον, όποιο κεφάλαιο πραγματικό και ψυχολογικό είχε κατακτηθεί μετά το κούρεμα του χρέους εξανεμίστηκε. Και μαζί του και η έξωθεν καλή μαρτυρία της χώρας.
Καταφέραμε όμως να αυξήσουμε το ποσοστό του πιο γρήγορα ανερχόμενου κόμματος στην ιστορία (με δανεικούς ψηφοφόρους) στο 27% - χωρίς κανείς να ενοχλείται οτι ο δήθεν “φορέας του νέου” συγκέντρωσε μεταξύ άλλων και το πιο φαύλο παρελθόν του βαθέος ΠΑΣΟΚ, προσπαθώντας να το συγκεράσει με την ελαφρότητα των παγκόσμιων οραμάτων του και τον οπισθοδρομικό αριστερισμό του. Παριστάνοντας οτι είμαστε μια δυτική κοινωνία, με σχεδόν 40% όψιμη αριστερά (αν προσθέσει κανείς το ΚΚΕ και τη ΔΗΜΑΡ), χωρίς να υπολογίζεται καν ότι έχει απομείνει από το σοσιαλιστικό κόμμα (με σχεδόν σύσσωμο το δημόσιο να προσχωρεί το τελευταίο διάστημα, ώστε να προασπίσει ή να επαναφέρει τα “κεκτημένα” του). Και συζητώντας για “σοσιαλδημοκρατία που θα προέλθει από τον ΣΥΡΙΖΑ”, σα να υιοθετούμε τη φρασεολογία του τελευταίου σταλινικού κόμματος στην Ευρώπη...
Επίσης, καταφέραμε να ενισχύσουμε την πιο ακραία, άκαμπτη και άχαρη εκδοχή της ακροδεξιάς Νέας Δημοκρατίας - και να την καταστήσουμε νικήτρια, παρά τη επέλαση μιας χυδαίας πλειοδοσίας, για τα ζητήματα ασφάλειας και μετανάστευσης. Αντί να αποκαθηλωθεί η παρούσα ηγεσία και να αναγεννηθεί μια υγιής κεντροδεξιά παράταξη, δεκάδες στελέχη που ανήκουν στο φαύλο παρελθόν ή στη μιντιακή παρέλαση του ευτελισμού της πολιτικής, εξελέγησαν (και πάλι). Και βεβαίως, συνθλίψαμε, υπό το βάρος της πόλωσης, μικρότερα κόμματα που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην κουλτούρα της συνεργασίας. Και όλα αυτά, για να οδηγηθούμε πιθανότατα σε μια κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, κάτι που θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί από την 6η Μαίου, με πολύ μειωμένες τις παραπάνω παρενέργειες - και χωρίς να προταχθεί τόσο άκομψα το μικροπολιτικό συμφέρον όλων των υποψήφιων κυβερνητικών εταίρων.
Τουλάχιστον, ως ένα βαθμό, τιμωρήσαμε τον ένα πόλο του παλιού δικομματισμού, αποδεκατίζοντας το περιβάλλον μιας ηγεσίας, που με τους άτεχνους και εγωκεντρικούς χειρισμούς της, στην μάταιη προσπάθεια να εγκλωβίσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε κυβέρνηση, κόντεψε να απωλέσει και το διψήφιο ποσοστό που είχε το ΠΑΣΟΚ, την 6η Μαίου. Ανακαλύπτοντας ωστόσο, πόσο αδιέξοδο είναι να απογυμνώνεται το κέντρο, καθώς μόνο στον ιδεολογικό χώρο της κεντροδεξιάς ή της κεντροαριστεράς μπορεί να στραφεί μια χώρα για να κυβερνηθεί και να εκπροσωπηθεί στην ευρωπαϊκή οικογένεια - ειδικά στην παρούσα φάση, όταν είναι υπερχρεωμένη και σε πολλαπλή κρίση (είναι εντυπωσιακό, ειρήσθω εν παρόδω, πώς όλοι οι σταθερά απαξιωτικοί ιδεολογικοί αντίπαλοι του στην Ελλάδα κοιτάνε στα μάτια με θαυμασμό το νέο σοσιαλιστή νέο πρόεδρο της Γαλλίας, προσμένοντας μια κίνηση του).
Μέσα στο συνολικά απογοητευτικό περιβάλλον, τα αποτελέσματα έχουν και φωτεινές πλευρές. Περιόρισαν την εμβέλεια του ΚΚΕ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, επιβράβευσαν τη ΔΗΜΑΡ για την επιμονή της να δηλώνει “κυβέρνηση πάση θυσία” - κι αν ήταν και λίγο πιο μικρή η διαφορά ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, ίσως απέτρεπαν την πιθανότητα να γίνει πρωθυπουργός, ο ίδιος ο αρχιτέκτονας του “μακεδονικού”.
Έτσι, έχουμε την ευκαιρία να αμβλύνουμε λίγο το “κάθε πέρσυ και καλύτερα” - και να αποκτήσουμε ενδεχομένως μια ολιγομελή κυβέρνηση, γεμάτη από σοβαρές προσωπικότητες και όχι λιποβαρείς λαϊκιστές. Μια κυβέρνηση που θα αναλάβει το πολιτικό κόστος και δεν θα φοβάται το “νταβατζηλίκι” μιας αντιπολίτευσης που θα τα κάνει όλα μπάχαλο “στους δρόμους”, αλλά θα πείσει την (κυρίως υπεύθυνη για την οπισθοδρόμηση) κοινωνία, θα εργαστεί με δεκαπλάσια από το συνηθισμένο μας σοβαρότητα και θα αρχίζει να μεταρρυθμίζει με ταχείς ρυθμούς τη χώρα. Μήπως και καταφέρουμε να ανέβουμε και πάλι στο τρένο, που αναπόφευκτα κινείται σε ένα ανελέητο παγκόσμιο περιβάλλον. Και γιατί η δημοκρατία πρέπει να κρίνεται όχι μόνον ως απαραίτητη διαδικασία, αλλά και από το πού μας οδηγεί...
Το σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη είναι από το www.kathimerini.gr και το εξώφυλλο από το www.amazon.comΤο post συνοδεύεται από "On Your Way Down" από τον Αμερικανό Trombone Shorty.
%20%20.jpg)
15 σχόλια:
Το soundtrack που καλύπτει το ποστ φέρνει πολύ στο I get Lifted από George McCrae, σε καλοκαιριάτικη ακρόαση εκπέμπει μυστήρια πράγματα.
BlondeElena
Έλενα, ήταν πολύ καλός στο Gazarte, πέρσυ...
Το οτι ορισμένα από τα στελέχη του λαικιστικού και δημαγωγικού ΣΥΡΙΖΑ
κρατιόταν με νύχια και με δόντια για να μή πέσουν στό λακο της χυδαίας αντιπαράθεσης που επίμονα τους εσπρωχναν οι ειδικοί του είδους δε σας λέει τίποτα:Αναφέρομαι στούς κ. Σταθάκη,Δραγασάκη,Καλύβη και πολλούς αλλόυς.Ενίοτε μάλιστα διέκρινα και δικές σας ειρωνικές εκφράσεις σε εκπομπές σας.
@ΒΑΣΩ: Τι εννοείτε ακριβώς - και πώς αυτό αντιβαίνει τα γραφόμενα μου;
Βεβαίως και υπάρχουν σοβαρά και μετριοπαθή στελέχη στο ΣΥΡΙΖΑ, όπως οι Δραγασάκης και Σταθάκης (διόλου τυχαίο οτι είναι τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου, που έχουν συναίσθηση των πραγμάτων). Ήταν όμως καταφανής η αναντιστοιχία των λεγομένων τους, με την επίσημη κομματική γραμμή και τα λεγόμενα του αρχηγού - γι αυτό και πολλές φορές προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Δεν ξέρω αν ήμουν ειρωνικός, δεν επεδίωξα ποτέ να είμαι. Οι ερωτήσεις που έκανα όμως ήταν βασισμένες στην παραπάνω αναντιστοιχία. Η δε σχέση μου με τους δύο πρώτους είναι και ιδιαίτερα θερμή, κάτι που όφειλα να κρύψω, εκ του ρόλου μου. Ίσως να μην το κατάφερα.
Τη λέξη "χυδαία" τη χρησιμοποίησα για την πλειοδοσία περίτου μεταναστευτικού και της ασφάλειας, που προερχόταν από την άλλη πλευρά. Δεν την απέδωσα ποτέ στο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά η χυδαιότητα του ενός δεν αποκλείει τη δημαγωγία του άλλου - και τούμπαλιν.
Γνωρίζω ότι είναι λεπτή η θέση σας, αλλά θα ήθελα αν μπορείτε να σχολιάσετε τη χυδαιότητα, τη δημαγωγία, την τρομοκρατία των μεγάλων συμφερόντων που μέσω των ιδιωτικών ΜΜΕ έκαναν απίστευτο πόλεμο σε οτιδήποτε αντιτίθεται στα συμφέροντά τους. Αναρωτιέμαι αν επιτρέπεται να αποκαλείται δελτίο ειδήσεων αντί δελτίο προπαγάνδας αυτό που βλέπαμε από τα μεγάλα κανάλια... δεν μπορείτε οι δημοσιογράφοι να προσατεύσετε το επάγγελμά σας? ενδεικτικά αναφέρω το αστείο φαινόμενο όπου η ΕΣΗΕΑ διαγράφει ένα δημοσιογράφο για συμμετοχή σε μια διαφήμιση (!!!) και δεν τιμωρεί ένα δημοσιογράφο που είναι εξόφθαλμα ταγμένος σε κάποιο κόμμα.
Αυτές οι εκλογές θα μείνουν χαραγμένες ως εκλογές προπαγάνδας και τρομοκρατίας (οι εκλογές Μαΐου ήταν εκλογές οργής).
Πολύ κατώτερος των προσδοκιών ο ρόλος των δημοσιογράφων, απέτυχαν παταγωδώς να αναδείξουν την ουσία του δημόσιου διαλόγου.
Καλημέρα. Μακάρι να αποκτήσουμε σοβαρή ολιγομελή κυβέρνηση, μακάρι να καταφέρουμε κάτι περισσότερο στην επαναδιαπραγμάτευση από χρόνο και μακάρι να αποκτήσουμε αντιπολίτευση που δεν θα τα κάνει όλα μπάχαλο. Φοβάμαι όμως ότι ακόμα και αν γίνουν όλα αυτά, είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει η βαθιά οπισθοδρομική Ελληνική κοινωνία, που τείνει ευηκων ους μόνο σε όσους τάζουν λαγούς με πετραχήλια ακόμα και κάτω από αυτές τις δυσμενέστατες συνθήκες.
Μάλιστα..
θα είχατε, μήπως, την καλοσύνη να μας εξηγείσετε πώς ένα ποσοστό 30% (ή μήπως 22% http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63656276) των δημοσίων υπαλλήλων που ψήφισε "το πιο γρήγορα ανερχόμενο κόμμα στην ιστορία", μετατρέπεται σε "σχεδόν σύσσωμο το δημόσιο να προσχωρεί το τελευταίο διάστημα, ώστε να προασπίσει ή να επαναφέρει τα “κεκτημένα” του";
ή, ακόμα, να μας προσφέρετε κάποια στοιχεία για το πώς ψήφισαν οι ιδιωτικοί υπάλληλοι; ή οι αυτοαπασχολούμενοι; ή οι άνεργοι; ή οι πιο δυναμικές και παραγωγικές ηλικίες; ή το πιο μορφωμένο τμήμα του πληθυσμού;
Ευχαριστώ.
Γιώργος
Καλλιστεία αναθεώρησης! Πολύ πετυχημένο!
Δεν ακούω τίποτα άλλο πια. Οροι μνημονίου, αναδιαπραγμάτευση, αναθεώρηση .. μπούρου, μπούρου και πάλι μπούρου!
Κάποια ώρα, ημέρα ή μήνα. θα κοπεί αυτό το φολκλορικό σκηνικό των “καλλιστείων” της αναθεώρησης.. Διέρχονται σινάμενοι και κουνάμενοι από την πασαρέλα των ΜΜΕ επιδεικνύοντας την πιο “όμορφη” αναδιαπραγμάτευση… Ολοι πια το έχουν σαν πιπίλα.. αναθεώρηση, αναδιαπραγμάτευση, και άλλες μαλακίες..
Οι τρόϊκες και οι επικαθήμενοι του γιουρογκρουπ έλεγαν ΤΑ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ σε όλες τις γλώσσες. Ίσως με διαφορετικές λέξεις ή φράσεις αλλά πάντα τα ίδια:
H τήρηση της συμφωνίας και η επίτευξη των στόχων, είναι όρος απαράβατος για την συνέχιση της χρηματοδότησης και προηγείται ασφαλώς κάθε συζήτησης για πιο χαλαρό χρονοδιάγραμμα.
Μόνο που εμείς το “διαβάζαμε” κατά το δοκούν, όπως μας συμφέρει.. Εφτασαν στο σημείο που ξεπερνά κάθε φίξιον κατάσταση να λένε με απόλυτη σοβαρότητα διάφοροι μαϊντανοί στα ΜΜΕ, οτι η άνοδος του συριζα ανάγκασε όλη την ευρώπη να μιλάει για αναθεώρηση των μνημονίων. Και παραπέρα ακόμη οτι: Τώρα πλέον και οι Γερμανοί είναι έτοιμοι να αλλάξουν στάση.. Να πάνε λέει οι κυβερνώντες με αυτό το “ατού”.. Την άνοδο του σύριζα… Γιατί προφανώς θα τους το τρίψουν στις μούρες σαν τον μπαμπούλα..
Φαντασιακή κατάσταση που είναι και το κυρίαρχο συναίσθημα των ελλήνων. Τα βλέπουμε βασικά με τελείως υποκειμενικό μάτι, ΟΛΑ! Δεν πα να λένε οτι δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από την τήρηση του μνημονίου για να πάρετε λεφτά.. Εμείς το βιολί μας, θα πάμε εκεί με ένα κατάλογο 7 σημείων, και 6 ο Βενιζέλος και 18 ο αντωνάκης.. Σιγά ρε σεις.. τους διαλύσατε…
Ο Κουβέλης λέει οτι “κόκκινη” γραμμή είναι η σταδιακή απαγκίστρωση… από τα μνημόνια.. Σώωωωπα!
Μα όλοι αυτό δεν λένε; Ακόμη και η Μέρκελ το ίδιο λέει. Να στρωθείτε στη δουλειά, να μειώσετε το έλλειμμα και θα επιστρέψετε και πάλι στην δανειοδότηση από την αγορά με χαμηλά επιτόκια. ΜΟΝΟ τότε θα μπορέσετε να κόψετε τα μνημόνια.. και την βοήθεια από τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια..
ΣΤΑΜΑΤΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΜΑΛΑΚΕΙΕΣ! Κόφτε την πλειοδοσία σε προτάσεις αναθεώρησης ΤΩΡΑ. Στρώστε κώλο και δουλειά.. Κόψτε πια τις δήθεν κόκκινες γραμμές και αρχίστε πάλι από κεί που σταμάτησε να δουλεύει η εξυγίανση, τον περσυνό Νοέμβρη… ΜΟΝΟ έτσι ΙΣΩΣ καταφέρουμε να πάρουμε το χρήμα χωρίς άλλα μέτρα και αστερίσκους.. Όσο πιο γρήγορα ξεκινήσουμε τόσο πιο σύντομα θα λασκάρουμε όλοι..
@anonymous coward: Ομολογώ οτι δεν παρακολουθώ όσα γίνονται, αλλά το φαινόμενο δεν είναι νέο. Και δεν πρόκειται, κατά την άποψη μου, για "ταγμένους σε κόμματα", αλλά για μια αντίληψη, που συνήθως ταυτίζεται με κάποια συμφέροντα. Συμφωνώ λοιπόν, οτι το επίπεδο της δημοσιογραφίας είναι απογοητευτικό.
Προσέξτε όμως! Από την άλλη εμφανίστηκε το εξής φαινόμενο: Όποιος είχε άποψη προσωπική, π.χ. κατά του ΣΥΡΙΖΑ ή υπέρ του μνημονίου, ή έκανε ερωτήσεις δύσκολες προς τους "αντιμνημονιακούς", αυτομάτως ήταν "προπαγανδιστής" και "μέρος του συστήματος". Απαράδεκτο επίσης.
Δεν είναι καθόλου "αστείο", η διαγραφή για τις διαφημίσεις. Δεν είμαστε χαζοί οι υπόλοιποι, που έχουμε αρνηθεί προτάσεις πολλών χιλιάδων ευρώ, γιατί αυτό επιτάσσει η δεοντολογία.
@Sophia: Ε, να κοπιάζουμε διαρκώς λοιπόν, για τη μεταστροφή της... :-)
@Γιώργος: Δεν καταλάβατε, η παρατήρηση μου δεν αντιδιαστέλλει το δημόσιο από τους υπόλοιπους.
Έχετε δίκιο όμως, είναι ρητορική έκφραση καθ' υπερβολήν. Το πιο σωστό θα ήταν να πω "το οργανωμένο ΠΑΣΟΚ στο δημόσιο σύσσωμο κλπ."
Διότι, για όποιον το παρακολούθησε από μέσα, ήταν εντυπωσιακό, ως μεταστροφή. Και χωρίς τη "δικαιολογία" της ανεργίας...
Σε κάθε περίπτωση, δεν νομίζω οτι μπορούμε να αποδώσουμε την "προσχώρηση" όλων αυτών των κομματιών της κοινωνίας που αναφέρετε πολύ σωστά, στον ιδεολογικό χώρο που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έγιναν ξαφνικά τα δυναμικά κομμάτια πληθυσμού μιας δυτικής χώρας, ιδεολόγοι μαρξιστές...
@ Γιώργος Σ: Πέρα από ορισμένες εκφράσεις σας, δεν διαφωνούμε και πολύ...
Ξέρω ότι ξεφεύγουμε λίγο από το αρχικό θέμα συζήτησης, αλλά μπορείτε να μου εξηγήσετε το βασικό σκεπτικό πίσω από την απαγόρευση συμμετοχής ενός δημοσιογράφου σε μια διαφήμιση?
Ενδεικτικά αναφέρω το δελτίο του Mega την Τετάρτη πριν τις εκλογές, όταν όλοι (καλεσμένοι ήταν Λοβέρδος και Μητσοτάκης, Πρετεντέρης και Τρέμη) έκαναν ομαδική επίθεση-ανάκριση στο Σταθάκη (τρελό respect στον Σταθάκη...δεν ξέρω πώς θα είχα αντιδράσει στη θέση του).
Αφού λοιπόν με ύφος ανακριτή η Τρέμη δεν "πείστηκε" μετά από 20λεπτη αντιπαράθεση (από πότε ο δημοσιογράφος πρέπει να πειστεί για μια απάντηση) με το Σταθάκη, στη συνέχεια, επειδή πρέπει να απευθυνθεί και στους υπόλοιπους, γυρίζει στο Λοβέρδο και του κάνει την ερώτηση (προσοχή: δεν αλλάζω λέξη παρακάτω):
"Σας ακούμε"
και δεν ξαναέκανε άλλη ερώτηση(!!!). Φυσικά ο Λοβέρδος συνέχισε την επίθεση στο Σταθάκη (σαφώς δικαίωμά του), χωρίς να μπορεί να απαντήσει ο τελευταίος. Το ίδιο συνεχίστηκε με τον Κ. Μητσοτάκη. Μιλάμε για 30+ λεπτά ανελέητου σφυροκοπήματος έως διαστρέβλωσης των θέσεων του Συριζα με 5 λεπτά δυνατότητα απαντήσεων με διαρκείς διακοπές.
Άσχετα αν συμφωνείτε με το αν είναι λογικά ή παράλογα τα επιχειρήματα του Σταθάκη, με το αν πείθεται κάποιος ή όχι, αυτό για εμένα δεν λέγεται διάλογος, είναι ανάκριση και σαφής, στρατευμένη δημοσιογραφία. Το σκηνικό ήταν αντίστοιχο - για να μην πω χειρότερο - με τους "δημοσιογράφους" του καναλιού του Καρατζαφέρη όταν παίρνουν συνέντευξη από το μεγάλο αρχηγό.
Δεν είχα καμία αμφιβολία για το ρόλο του καναλιού των μεγάλων συμφερόντων (αντίστοιχα δεν έχω και για του σκαϊ). Θα περίμενα οι υπόλοιποι δημοσιογράφοι να τους "μαζέψετε", ή αλλιώς να τους διαγράψετε. Σε διαφορετική περίπτωση, η ευθύνη βαραίνει συνολικά τον κλάδο.
@anonymous coward: Δυστυχώς είμαστε πολύ μακριά από αυτό το σημείο: Δεν υπάρχουν ούτε στοιχειώδη κριτήρια για την είσοδο στο επάγγελμα, κίτρινοι δημοσιογράφοι επιβραβεύονται από κοινό και το Ίδρυμα Μπότση, άνθρωποι χαμηλής νοημοσύνης και αντιστάσεων χρησιμοποιούνται από συμφέροντα, εκδοτικά και μη. Η αλήθεια είναι οτι είναι πολύ δύσκολο (και δεν πρέπει) να "ελέγξεις" τη δημοσιογραφία, για λόγους πολυφωνίας. Και είναι σαν την πολιτική: Αντανακλά κομμάτια της κοινωνίας. Μην ξεχνάτε οτι "πρωινοί" δημοσιογράφοι, σαν τον Αυτιά και τον Τράγκα, επιβραβεύονται με 30 και 40% τηλεθέαση και ακροαματικότητα, από το κοινό...
Δείτε εδώ κάποιες από τις απόψεις μου για το θέμα.
Υπό κανονικές συνθήκες, ναι, ο δημοσιογράφος πρέπει να πειστεί. Ή τέλος πάντων, να δηλώσει οτι "δεν βρίσκει πειστική την απάντηση" - και ας κρίνει ο τηλεθεατής.
Η διαφήμιση απαγορεύεται, για να μην εκμεταλλεύεται ένα εμπορικό συμφέρον το "κύρος" και τη θέση του δημοσιογράφου, που μεταδίδει (στη συνείδηση του κοινού) κάτι που συμβαίνει στην πραγματικότητα...
Πράγματι ο Σταθάκης και ο Δραγασάκης ήσαν οι μόνοι από τον ΣΥΡΙΖΑ που πρόσεχαν τι έλεγαν και στις επώδυνες ερωτήσεις αντί να μπαρουφολογούν φρόντιζαν να ξεγλυστρούν αντί με την απάντηση τους να εκτεθούν.
Όλοι οι άλλοι...
Προβλεπω τουλαχιστον μια πενταετια ασταθων κυβερνησεων, με αρσεις εμπιστοσυνης, εκλογες, βια, ανεργια, απο-αναπτυξη,....
Οι τουλαχιστον εικοσι χριστιανικες φυλες της χωρας που λεγεται Ελλαδα,αργυρωνητες και κουτοπονηρες,στριγμωμενες και παραζαλισμενες απο την κριση, παιζουν το παιχνιδι που λεγεται δημοκρατια με εγωπαθη και ιδιοτελη τροπο.Οι προπονητες δινουν αλλοπροσαλλες οδηγιες, το ιδιο και οι διατητες. Πολλες φορεςοι παικτες παιρνουν την μπαλλα ΤΟΥΣ και πανε αλλου οπως τα κακομαθημενα οκταχρονα..Αρχιζει να πεφτει γερο ξυλο μεταξυ χουλιγκανς διαφορετικων ομαδων, δακρυγονα, ξυλο απο τα ΜΑΤ,...
Συνεχιζω σοβαρα να σκεφτομαι μηπως πρεπει να αλλαξουμε το συνταγμα μας και να προβλεφθει, ομοσπονδιακη δημοκρατια. Θα μου πει καποιος, τι λεει ο ποιητης,για ποιους λογους;
Υπαρχουν πολλοι λογοι οπως η καλυτερη αντιπροσωπευση τοπικων αναγκων απο ομοσπονδιακη (τοπικη) κυβερνηση,η εμπρακτη αποκεντρωση πορων και εξουσιας κ.λ.π.
Μηπως πρεπει καποιο ελληνικο γεωγραφικο μορφωμα, φυλη η περιοχη να απειλησει με αποχωρηση, λ.χ. η Κρητη που ειναι σχεδον αυταρκης, ή η Θεσσαλια που θα μας θρεφει στο μελλον;
Με τον τροπο αυτο θα αποδυναμωθει η κεντρικη εξουσια, η εξουσια θα ειναι κυριως τοπικη και θα ικανοποιειται το υπεραναπτυγμενο εγω των εκαστοτε τοπικων πολιτικων μας.
Επισης μπορει να εχουμε πολιτικο πλουραλισμο π.χ. αριστερη-οικολογικη τοπικη κυβερνηση στην Αττικη και κεντροδεξια στην Β.Ελλαδα κ.λ.π.
Αφωτιστος Φιλελλην
1.Μετα την δικατατορια, οι περισσοτεροι εσωτερικοι μεταναστες των μεγαλων πολεων της χωρας, αγροτοκτηνοτροφικης καταγωγης εχουν καταστει ανυπομονοι, επιμυθεις και κακομαθημενοι μικροαστοι που τα θελουν ολα "εδω και τωρα". Γι' αυτο παντα μετακινουνταν καιροσκοπικα απο τη ΝΔ στο ΠΑΣΟΚ και αντιστροφως, επι 38 ετη, παντοτε καταψηφιζοντας τον προηγουμενο και επιλεγοντας τον νεο ευεργετη τους.
2. Πολιτικα, κοινωνικα και πολιτιστικα ημιμαθεις και ανεκπαιδευτοι με νοοτροπια αιωνιου εφηβου, παρολο που ειναι νομικα ενηλικες, με μικρη συναισθηματικη νοημοσυνη, ενω κινουνται καθοδηγουμενοι απο το βραχυπροθεσμο συμφερον τους, χωρις να αναλαβουν καμμια ευθυνη : για ολα φταινε οι αλλοι λ.χ. για την φουσκα του χρηματιστηριου το 1999, φταινε ο Σημιτης και ο Παπαντωνιου ενω αυτοι ειναι αθωοι, αγνοωντας σχεδον τα παντα για την λειτουργια του, σε μια χωρα με διαρκη αποβιομηχανιση, μεγαλα ελλειματα και χρεη,...
3. Με αναλογο τροπο, ενα περιθωριακης απηχησης κομμα Ο ΣΥΝ, ενισχυμενος με τις συνιστωσες του ως συνασπισμος κομματων, ως ΣΥΡΙΖΑ πλεον , ωστε να μην ξανασυμβουν οριακες αδυναμιες εισοδου του στην βουλη, για εντελως συγκυριακους και οχι ιδεολογικους λογους, αυτους της οικονομικης κρισης και των μνημονιων,της υφεσης και της επακολουθης μεγαλης αυξησης της ανεργιας, και της αθροας προσχωρησης πασοκων καθε ειδους, υπερτετραπλασιαζουν κατα τις εκλογες του Μαιου το ποσοστο του 2009 (λαμβανομενης υποψη της αποχωρησης της μεταρρυθμιστικης αριστερας και της δημιουργιας της ΔΗΜΑΡ), κανοντας κινησεις μπλοφας ποκερ του τυπου "τα ρεστα μου" , δηλ. υποσχομενοι ενα ανεφικτο οικονομικο προγραμμα που περιλαμβανει ( ενω ως οικονομια και κοινωνια ειμεθα εντελως απροετοιμαστοι χωρις αποθεματα συναλλαγματος για τις εντελως αναγκαιες εισαγωγες και την επισκευη της "παραγωγικης μηχανης" της χωρας για τα απαραιτητα τροφιμα, φαρμακα, ανταλλακτικα, καυσιμα,...) αποχωρηση απο την ΕΖ και το ευρω, μεταταξεις ΔΥ ισως και προσληψεις εως και ...σεισαχθεια (διαγραφη χρεων νοικοκυριων, αυτοαπασχολουμενων και μικρων επιχειρησεων), φθανουν πλεον το οριακο μεγιστο 27%, το οποιο φανταζει η κορυφη του αποτομου λοφου, με τον γκρεμο σε πρωτο πλανο.
4. Ο σοσιαλισμος δεν ερχεται σε 2 ετη, με τα τοσα πολλα προβληματα των εξαγοραζομενων χριστιανικων φυλων της χωρας μας και τα μακρας θητειας κρατικοδιαιτα συνδικαλιστικα "επαγγελματικα στελεχη " του ΣΥΡΙΖΑ και των συνιστωσων του (τα περισσοτερα απο το ΚΚΕ και αριστεριστικα γκρουπουσκουλα), προσθετοντας πρωην πασοκους βουλευτες και μερικους καθηγητες πανεπιστημιου για "επιχρυσωση"του κυβερνητικου προσωπικου του. Ερχεται με μακροχρονη παιδεια και καλλιεργεια των πολιτων, μακροπροθεσμους στοχους,σχεδιο, οραμα,...., δουλεια, δουλεια, δουλεια.
Αφωτιστος Φιλελλην
Παρακολούθησα τη χθεσινή έκτακτή σας εκπομπή. Αν μου επιτρέπεται να κάνω δύο παρατηρήσεις: 1ον. ο Κουμπούρης και προφανώς το σύνολο του επιτελείου του ΚΚΕ δεν έχουν καταλάβει τους λόγους, για τους οποίους έχασαν 4% μέσα σε 1,5 μήνα. Εδώ να σου πω ένα μεγάλο μπράβο που τον συγκεκριμμένο κύριο τον στρίμωξες στη γωνία, όταν άρχισε το ποίημα στο θέμα του τουρισμού. 2ον. συμπεριφορές αλλαζονικές όπως του κυρίου Παππά, που θυμίζουν Πασπίτη παλαιότερων δεκαετιών και που ξεδιπλώθηκαν άκριτα μετά την 6η Μαΐου, κυριολεκτικά τρόμαξαν αρκετό σοβαρό κόσμο-εξου και η δεύτερη θέση για τον Σύριζα. Και κλείνω με μια φράση που ίσως ακουστεί προκλητική, αλλά νομίζω πως ισχύει στην περίπτωση: ευτυχώς που ηττηθήκαμε, σύντροφοι.
BlondeElena
Δημοσίευση σχολίου