3.11.12

Με ξένα κόλλυβα...

Επί χρόνια, έρχομαι σε αντιπαράθεση με διευθυντές, για το επίμαχο ζήτημα: Υποστηρίζω οτι οι αποφάσεις σε ένα δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα δεν μπορεί να λαμβάνονται χωρίς πολύ συγκεκριμένη αιτιολόγηση και τεκμηρίωση, με βάση (κατά το δυνατόν) αντικειμενικά κριτήρια. Κι οτι το λεγόμενο "διευθυντικό δικαίωμα" δεν σημαίνει οτι ο διευθυντής αποφασίζει "κουτουρού" ότι του αρέσει, με βάση το προσωπικό του κριτήριο.

Aυτό ισχύει, κατά την άποψη μου, αν όχι για όλες τις καθημερινές αποφάσεις, σίγουρα όμως για όλες εκείνες που αφορούν στρατηγική, πρόσωπα, φυσιογνωμία του καναλιού και κεντρικές "πολιτικές" επιλογές. Προσοχή, αυτό δεν σημαίνει απουσία άποψης (δεν υπάρχει ειδησεογραφία χωρίς άποψη) και "νερόβραστη" τήρηση ίσων αποστάσεων μεταξύ των άκρων της δημόσιας ζωής, αλλά αντιθέτως σημαίνει στιβαρή τήρηση της δεοντολογίας και του επαγγελματισμού.

Δεν είναι η πρώτη (και πολύ φοβάμαι ούτε η τελευταία) φορά που παρατηρούνται φαινόμενα παρεμβάσεων και απαράδεκτων αποφάσεων από διευθυντές και διοίκηση στην ΕΡΤ. Πολλές φορές δεν έχουν (μόνο) πολιτικό υπόβαθρο, αλλά αιτίες που ποικίλουν από προσωπικές εμπάθειες ως καθαρά ιδιοτελή κίνητρα. Για να μιλήσω πιο προσωπικά, δεν πάει πολύς καιρός που ένας συμπλεγματικός εκπρόσωπος της "βαθείας" πασοκικής μετριότητας αποφάσισε οτι δεν πρέπει να παρουσιάζω δελτία ειδήσεων επί 4 μήνες ή ότι δεν πρέπει να συμμετέχω στην παρουσίαση της εκλογικής βραδιάς, γιατί δεν του άρεσε ο "αναρχικός"(!) μου λόγος ή επειδή είχε "καλύτερες προτάσεις" προς τη διοίκηση.

Πολλές φορές στην ιστορία της ΝΕΤ (για να μην πάμε πιο πίσω, σε αμαρτωλές εποχές, που δεν τις γνωρίζω και από πρώτο χέρι) δημοσιογράφοι έχουμε μπει στο "ψυγείο" ή στο περιθώριο, γιατί δεν ήμασταν αρεστοί ή για να χωρέσουν στο ίδιο πρόγραμμα τα "δικά μας παιδιά", ανεξαρτήτως της αξίας τους. Ελάχιστοι από τους "επώνυμους" ή μη, που επιχειρούν να βρουν καταφύγιο ή συνωθούνται με σκοπό να προβληθούν από την ΕΡΤ, ταιριάζουν με το ύφος και το ήθος μιας δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Σε μια ακραία εκδοχή, θα μείνει αξέχαστος στο πανελλήνιο εκείνος ο ανεκδιήγητος διευθυντής (που τοποθετήθηκε με εντολή Ρουσόπουλου), διότι έστελνε από το προσωπικό του τηλέφωνο χυδαία SMS σε παρουσιάστριες, ώσπου να "αποκεφαλιστεί" εν μιά νυκτί.

Ωστόσο, δεν είχε σημειωθεί ποτέ τέτοιο άγαρμπο κρούσμα "κοψίματος" παρουσιαστών, επειδή σχολίασαν δημοσίως με τρόπο που δεν ήταν αρεστός. Ακόμα κι αν ένας δημοσιογράφος το «παρακάνει» ή κάνει λάθος (έστω και χονδροειδές), ακόμα κι αν έχει διαφορές και επιδιώκει τη σύγκρουση ή την ηρωική έξοδο, ακόμα κι αν εκφράζεται με θράσος ή υπάρχουν ιδιοτελή κίνητρα, ο χειρισμός της υπόθεσης δεν μπορεί παρά να είναι αυτός της προσπάθειας σύγκλισης και της σταδιακής επίπληξης, με αναφορά σε αρχές και δεοντολογία, πριν φτάσει κανείς στη λύση μιας συνεργασίας. Δυστυχώς, παρά τα βήματα που σταδιακά έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια (με πολλά πισωγυρίσματα βεβαίως), φαίνεται ότι οδεύουμε προς μια συντηρητική οπισθοδρόμηση, που εξ ορισμού προσβάλλει τον ορθό λόγο.

Ειδικά στην παρούσα συγκυρία, η τρικομματική συγκυβέρνηση θα έπρεπε να είναι ευκαιρία για να αναζητηθούν οι τρόποι μιας πιο ανεξάρτητης και "αντικειμενικής" λειτουργίας – κι όχι να διαμοιράζονται θέσεις και αρμοδιότητες, πέραν αυτών ίσως του Διοικητικού Συμβουλίου. Και ειδικά η Δημοκρατική Αριστερά, που δεν δεσμεύεται από κανένα κυβερνητικό παρελθόν, θα έπρεπε να πρωτοστατήσει(με τις μικρές της δυνάμεις) στην τοποθέτηση αποκλειστικά στελεχών που έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία, τη γενική αποδοχή, όπως και κανενός είδους δεσμό με δημοσιογραφικούς κιτρινισμούς ή εκδοτικά συμφέροντα, που όλως τυχαίως, διαχρονικά επιθυμούν να εκμεταλλεύονται την ΕΡΤ.

Όλα αυτά δεν θα αποτελούσαν αντικείμενο δημόσιας συζήτησης, αν δεν είχαν εγκαταλειφθεί οι προτάσεις της επιτροπής Αλιβιζάτου για ανεξάρτητη και αξιοκρατική ΕΡΤ – κι αν είχε γίνει αποδεκτή η άμεση εφαρμογή της αξιολόγησης, αντί να πολεμηθεί λυσσαλέα, όχι μόνο από τις πάσης φύσεως εξουσίες και συμφέροντα, αλλά και από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Αξιολόγηση, που αν υιοθετηθεί με πολλαπλά επίπεδα κρίσης και συμμετοχή δεκάδων συνεργατών για κάθε εργαζόμενο (κι όχι από κάποια "εγκάθετη επιτροπή", όπως κουτοπόνηρα λέγεται συχνά για να εκφραστεί αντίρρηση), σε συνδυασμό με αντικειμενικά κριτήρια σπουδών, εμπειρίας και άλλων ικανοτήτων, είναι σίγουρο ότι θα περιορίσει την κάθε είδους αυθαιρεσία.

Γιατί αν υπήρχε στοιχειώδης αξιολόγηση, δεν θα είχαν περάσει από το πόστο του διευθυντή ή του αρχισυντάκτη απόφοιτοι γυμνασίου ή άνθρωποι που δεν μπορούν να διαβάσουν ούτε ένα διεθνές μέσο ενημέρωσης, γιατί δεν γνωρίζουν καμία άλλη γλώσσα, εκτός από (κακά συνήθως) ελληνικά. Δεν θα είχαν προσληφθεί δεκάδες "στελέχη" που δεν χρειάζονται, ως προσωπικό ειδικών θέσεων, με δαπάνη μισθοδοσίας, που ξεπερνά το 1 εκατομμύριο το χρόνο. Ούτε θα μπορούσε να μετακινηθεί άξιος δημοσιογράφος, αν δεν είχε υποπέσει σε σοβαρό και αιτιολογημένο παράπτωμα.

Είναι λοιπόν δυνατόν, μετά από τόσα χρόνια προσπάθειας για πολυφωνία και ελεύθερη έκφραση των απόψεων στην ΕΡΤ, να υπάρχει κυβερνητικό ή κομματικό στέλεχος, που να μιλάει δημοσίως, μέσω twitter, για "πράσινα και ροζ παπαγαλάκια", δίνοντας κάθε δικαίωμα στους πολίτες (και σε όσους διοικούντες είναι "βασιλικότεροι του βασιλέως") να συμπεραίνουν ότι το μόνο που θα του ήταν αρεστό, είναι τα "γαλάζια παπαγαλάκια"; Και μόνο η χρήση του όρου "παπαγαλάκια" για την αντίθετη άποψη είναι προσβλητική, πόσο μάλλον όταν εκτοξεύεται από ένα κομματικό στέλεχος. Κι όλα αυτά σε μια προεκλογική περίοδο μάλιστα, στην οποία, κατά γενική ομολογία, η ΕΡΤ διεξήγαγε επάξια επί τρίμηνο το δημόσιο διάλογο, φιλοξενώντας πλουραλιστικά όλες τις απόψεις και γι’ αυτό ανταμείφθηκε με την προτίμηση του κοινού.

Λάθος επιλογές μπορεί να γίνουν από τον καθένα. Όταν όμως τα αίτια είναι βαθύτερα και η προσπάθεια να διατηρηθεί με κάθε τρόπο ο ομφάλιος λώρος με τα κέντρα εξουσίας είναι επίμονη, τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Και τα λάθη δεν πληρώνονται μόνο με την απαξίωση του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού προϊόντος και τη σπατάλη στην τρέχουσα περίοδο. Αλλά συσσωρεύονται και για το μέλλον.

Διότι και στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει τεράστια έλλειψη επαγγελματισμού, καθώς το γενικότερο επίπεδο λειτουργίας των ΜΜΕ στη χώρα μας είναι πολύ χαμηλό, λόγω έλλειψης κριτηρίων. Παρά το γεγονός ότι και αυτό είναι ιδιαιτέρως βλαπτικό για το επίπεδο του δημόσιου βίου, εκεί τουλάχιστον μπορεί να πει κανείς ότι ο ιδιοκτήτης πληρώνει τις επιπτώσεις των αποφάσεων του.

Στη δημόσια ραδιοτηλεόραση όμως, κάθε απόφαση που θα κριθεί στα δικαστήρια λανθασμένη και θα δικαιώσει τον ενάγοντα, θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την τσέπη του φορολογουμένου. Συνήθως μετά από αρκετά χρόνια, έτσι ώστε η διοίκηση που πήρε τις αποφάσεις αυτές, ποτέ να μην υφίσταται τις συνέπειες, γιατί έχει ήδη αντικατασταθεί, αφού έχει φέρει τα πράγματα, όπως τα θέλει. Με ξένα κόλλυβα, φυσικά…









H φωτό είναι από το www.emaistra.blogspot.com και η φωτό από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από το "Skyfall", της Βρετανίδας Adele.

buzz it!

18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Βλάπτουν κ’ οι τρεις τους την Συρία το ίδιο."

BlondeElena

Prokopis Doukas είπε...

@BlondeElena: Δηλαδή;

Ανώνυμος είπε...

καβάφης

Prokopis Doukas είπε...

@Ανώνυμος: Δεν πρόκειται μόνο για τρεις. Κι όχι, δεν έχουν όλοι την ίδια ευθύνη.

josefK είπε...

Εξαιρετικό άρθρο Προκόπη. Ας ελπίσουμε για το καλό της δημόσιας τηλεόρασης η εκπομπή να ξαναρχίσει. Πιθανότατα όμως λίγοι γνωρίζουν για ποιο λόγο ακριβώς κόπηκε η εκπομπή (εκεί ποντάρουν όσοι κάνουν τέτοιου είδους εγκλήματα). Θα ήταν πιο αποτελεσματικό να μεταδίδεται εμβόλιμα στο πρόγραμμα το επίμαχο απόσπασμα αντί για τη "δοκιμασμένη" συνταγή των στάσεων εργασίας που δεν κάνουν κανένα σοφότερο.

Prokopis Doukas είπε...

@josefK: Ο διάλογος-σχόλιο δημοσιεύτηκε, είναι στο πρώτο λινκ. Το θέμα όμως δεν είναι να "μάθει ο κόσμος" ποιά ήταν η αφορμή, ούτε καν το να επιστρέψει η εκπομπή. Το θέμα είναι να είναι αδιανόητα τέτοια "κοψίματα".

josefK είπε...

Πάντως η κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι προτιμά να κάνει "αδιανόητα πράγματα" αλλά αυτά να μένουν κρυφά (γι' αυτό δεν κόπηκε και η εκπομπή εξ' αρχής;). Άρα προφανώς ενοχλεί το "να μάθει ο κόσμος" γιατί ξαφνικά μπορεί να υποψιαστεί αυτό που φωνάζει τελευταία η Guardian ("Greece flirts with tyranny"). Εγώ πραγματικά εύχομαι να επιστρέψει η εκπομπή, ας είναι μόνο και μόνο για να αποδείξει η δημόσια τηλεόραση ότι έχει τη δύναμη να προσλαμβάνει δημοσιογράφους που δεν συμπαθεί η κυβέρνηση.

Και πάλι μπράβο που αναδεικνύεις το θέμα...

P. Efthymiou είπε...

Συγχαρτήρια, χαίρομαι που υπάρχει η φωναχτή σου σκέψη. Λυπάμαι που οι δημοσιογράφοι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ και η ΕΣΗΕΑ δεν έχουν διαμαρτηρυθεί έντονα για την τοποθέτηση τέτοιας αμφίβολης ποιότητας άτομα σε θέση διευθυντή ή και προισταμένου. Τα κομματικά στελέχη πάντοτε υπήρχαν. Αλλά προσωπικότητες όπως ο Χατζηδάκης ή ο Μαρωνίτης ή, ή, ή έχουν άραγε λειτουργήσει άψογα ή όχι. Θα παρακαλούσα για την άποψή σας ή και την εμπειρία σας

Prokopis Doukas είπε...

@P. Efthymiou: Ευχαριστώ! Το αν είναι κάποιος "κομματικός" ή όχι, δύσκολα τεκμηριώνεται, αν δεν έχει συγκεκριμένη θέση σε κομματικό μηχανισμό. Το θέμα είναι να υπάρχουν κανόνες, δηλαδή αξιολόγηση.

sa-staid είπε...

Στα δημόσια ΜΜΕ, ανάμεσα σε διοίκηση και εργαζόμενους δεν υπάρχουν "θύτες" και "θύματα". Κανένα από τα δύο μέρη, για τους δικούς του λόγους το καθένα, δεν θέλει κανόνες όπως κριτήρια επαγγελματικής επάρκειας, αξιολόγηση, διαφάνεια, δεοντολογία, fair play. Έτσι το μονο θύμα είναι ο τηλεθεατής, ιδιαίτερα αυτός που διψάει για λίγη ποιότητα. Το μόνο που σώζει, ακόμα, τα δημόσια ΜΜΕ, είναι η αθλιότητα της ποιότητας των αντίστοιχων ιδιωτικών. Μέχρι πότε όμως;

Γιώργος Σ. είπε...

Με την απεργία τι θα γίνει;
Θα κόψουμε να βλέπουμε ΝΕΤ;
Είπανε του τρελλού να χ... και αυτός εξεπατώθη!
Φτάνει πιά! Τρώμε στη μάπα τον Πρετεντέρ... Δεν πάει άλλο...

Στάθης Βασιλείου είπε...

ΣΕΜΝΟ, ΔΙΚΑΙΟ, ΠΛΗΡΕΣ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΑΣ!!

Ανώνυμος είπε...

Πάντως η διαρκής απεργία δεν έχει νόημα, ή μάλλον έχει στο σημείο που ο τηλεθεατής πληρώνει έστω και το συμβολικό ποσό του ανταποδοτικού, για να βλέπει επαναλήψεις... Θα μπορούσε η διαμαρτυρία για την καρατόμηση των συναδέλφων να είναι πιο ακτιβιστική, για την ώρα είναι χαμένα λεφτά για όλους. Είναι κρίμα για την ΕΡΤ να χάνει γεγονότα όπως οι σημερινές αμερικανικές εκλογές.

BlondeElena

Prokopis Doukas είπε...

@sa-staid: Ναι, υπάρχουν θύματα. Οι σοβαροί, οι επαγγελματίες, οι άξιοι, αυτοί που καίγονται για τη δουλειά τους και τη συνέπεια προς το κοινωνικό σύνολο.

@Γιώργος Σ.: Δεν ξέρω να σας πω πέραν του οτι και αυτή την εβδομάδα συνεχίζεται...

@Στάθης Βασιλείου: Ευχαριστώ πολύ!

@BlondeElena: Συμφωνούμε...

jojos είπε...

Θα ήθελα να ρωτήσω κάτι, πως δηλαδή θα αντιδρούσατε εσείς στο συγκεκριμένο σχόλιο (απαράδεκτο κατά την άποψή μου) από τους συγκεκριμένους παρουσιαστές (απαράδεκτοι επίσης και μεροληπτικοί). Ρωτώ με αληθινό ενδιαφέρον και όχι με ειρωνική διάθεση, άλλωστε είστε από τους λίγους δημοσιογράφους που εκτιμώ και παρακολουθώ. Όσο για τους εργαζόμενους της ΕΡΤ -και την απεργία τους - αυτοί δεν ήταν που σαμποτάρισαν την μεταρρύθμιση του Μόσιαλου ή κάνω λάθος; Αυτοί δεν ήταν που κινήθηκαν εναντίων του Πάσχου γιατί τους "έθιξε"; Ας κάνουν λοιπόν όση απεργία θέλουν (αρκεί να μην πληρώνονται) κέρδος θα έχουμε στο τέλος (σαν φορολογούμενοι). Μόνο η δική σας απουσία έχει γίνει αντιληπτή και ειλικρινά μας λείπετε.

Prokopis Doukas είπε...

@jojos: Όχι, δεν είναι έτσι όπως τα λέτε. Διότι αν απεργούμε εσαεί, απαξιώνονται ένα σωρό καλά ραδιοτηλεοπτικά προϊόντα που παράγει η ΕΡΤ. Κι αυτά είναι υπό μια έννοια "δημόσια περιουσία", σε ένα γήπεδο που έτσι εκχωρείται στους ιδιώτες.

Για το επίμαχο σχόλιο το λέω μέσα στο κείμενο: Εαν η διέυθυνση θεωρεί φάουλ τα λεγόμενα κάποιων δημοσιογράφων θα έπρεπε να τους καλέσει, να τους εγκαλέσει ενδεχομένως και να τεκμηριώσει γιατί τους εγκαλεί και να κριθεί αν έχει δίκιο. Όχι να "κόψει" το μη αρεστό.

Επίσης, δεν συμφωνώ για το μεροληπτικό και το απαράδεκτο. Ακόμα κι αν είναι ανισοβαρές, ο δημοσιογράφος πρέπει να αισθάνεται ελεύθερος να λέει αυτό που θέλει. Είναι πολύ μεγαλύτερη ζημιά η λογοκρισία, παρά ένα τέτοιο σχόλιο. Αυτό που μας ενδιαφέρει, είναι η συνολική εικόνα του καναλιού, οπότε το όποιο ανισοβαρές εξισορροπείται από άλλα ανισοβαρή, της αντίθετης πλευράς.

Δεν το αναφέρω στο κείμενο, αλλά κι εμένα κάποτε μου στέρησαν τη συμμετοχή στη δεύτερη εκλογική βραδιά, επειδή στην πρώτη μίλησα για "εκλογές της μούντζας", εννοώντας εκλογές της απόρριψης. Ακόμα κι αν είναι άκομψο το σχόλιο, είναι πολύ πιο επιβλαβές να μη μου επιτραπεί να ξαναπαρουσιάσω και να πω ελεύθερα αυτό που θέλω, παρά να αποφευχθεί ένα τέτοιο σχόλιο. Δεν συμφωνείτε;

Prokopis Doukas είπε...

Υ.Γ. Ευχαριστω πάντως, για τα καλά λόγια... :-)

jojos είπε...

Νομίζω ότι έχετε δίκιο,..."Είναι πολύ μεγαλύτερη ζημιά η λογοκρισία, παρά ένα τέτοιο σχόλιο."... όντως έτσι είναι, έτσι κι αλλιώς όλοι (κυρίως) εκείνοι που έχουν δημόσιο ρόλο κρίνονται για τα λόγια τις πράξεις και γενικά από την στάση τους.

ShareThis