25.5.09

Με αφορμή ένα Κοράνι...

Είναι βέβαιο (κατά την άποψη μου) οτι αυτά που συνέβησαν στην Αθήνα, με αφορμή την καταγγελία οτι αστυνομικός έσκισε και ποδοπάτησε Κοράνι, όχι μόνο θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί – αλλά δείχνουν και την απόλυτη έλλειψη προετοιμασίας, σοβαρής δουλειάς, εκπαίδευσης και οργάνωσης που χαρακτηρίζει όλη την Πολιτεία μας – ειδικά τα τελευταία χρόνια.

Πρώτον, η αντίδραση του αστυνομικού δείχνει εγκληματική βλακεία/προχειρότητα και ταυτόχρονα απουσία εκπαίδευσης, αυτοσυγκράτησης, γνώσης του σύγχρονου κόσμου και δημοκρατικής παιδείας στην αστυνομία. Ακόμα κι αν δεν επρόκειτο παρά για μερικά “σκισμένα” χαρτάκια (που “ύποπτα” παρέπεμπαν σε δόση ναρκωτικών και κάποιοι έστω κουτοπόνηρα το είχαν εκμεταλλευτεί για να το εμφανίσουν ως “ιερό βιβλίο”) – σε καμία περίπτωση δεν “σκίζεις”, δεν “πετάς” και δεν “πατάς” οτιδήποτε ανήκει σε αυτόν που ελέγχεις. O αστυνομικός δεν είναι ένας οποιοσδήποτε ιδιώτης, εκπροσωπεί το κράτος - και όλους μας.

(Γι αυτό σε οποιαδήποτε επαγγελματική και δημοκρατική αστυνομία του κόσμου, υπάρχουν διαδικασίες προσέγγισης του υπόπτου/πολίτη, που τηρούνται αυστηρά. Κανονικά χαιρετάς, μιλάς πάντα στον πληθυντικό και – ανεξάρτητα από την αυστηρότητα – μιλάς ευγενικά και χωρίς να προσβάλλεις. Αναφέρεις πάντα στον ελεγχόμενο τα δικαιώματα του και φυσικά δεν καταφεύγεις ποτέ σε “περιττή” βία, “αντριλίκια” και πολιτικούς/φυλετικούς/θρησκευτικούς χαρακτηρισμούς και ακρότητες. Λειτουργείς σαν “στρατιώτης”, με πειθαρχία – και ταυτόχρονα έχοντας στο μυαλό σου οτι υπάρχεις για να υπηρετείς τον πολίτη με ευαισθησία.
Αλλά πού να τα "ξέρουν" αυτά οι δικοί μας... Στην καλύτερη περίπτωση, η συντριπτική πλειοψηφία λειτουργεί “χαβαλετζίδικα” και άτυπα. Καμία πειθαρχία και εκπαίδευση, κάθονται και μιλούν φωνακλάδικα μεταξύ τους δημοσίως – και μόνο αν φοβηθούν τον έλεγχο σοβαρεύουν. Μια μερίδα τους δε έχει “ωραιότατες” ακροδεξιές απόψεις και ασκεί απλώς “νταηλίκι”, όπως φάνηκε και με τον πιο τραγικό τρόπο στη “ζαρντινιέρα” ή στην περίπτωση Κορκονέα – και επιβεβαιώνεται και σε κάθε διαδήλωση, όπου διμοιρίες ΜΑΤ “υποθάλπουν” τον ακροδεξιό τραμπουκισμό).


Δεύτερον, τώρα φαίνεται πόσο θα πληρώσουμε την έλλειψη πολιτικής για τη μετανάστευση – και το πόσο εγκληματική είναι η αδιαφορία μας για την γκετοποίηση των μεταναστών στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας (κυρίως) – και σε άλλες περιοχές. Ήδη η αβελτηρία μας κάνει το γύρο του κόσμου, μέσω των διεθνών δικτύων...

Το περιστατικό θα μπορούσε να είχε λήξει, με την παραπομπή του αστυνομικού και τη δημόσια συγνώμη του Χρήστου Μαρκογιαννάκη – ο “σκληρός” αναπληρωτής υπουργός Δημόσιας Τάξης όμως προτίμησε να κάνει εντελώς μονομερείς δηλώσεις για “άτομα αποφασισμένα να διαπράξουν φθορές σε περιουσίες πολιτών και να προκαλέσουν συμπλοκές και τραυματισμούς, διαταράσσοντας σοβαρά την κοινωνική και οικονομική ζωή της πόλης”, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά. Η αντίληψη που επικρατεί (και δεν ομολογείται) είναι οτι “με την πίεση της αριστεράς είμαστε πολύ ανεκτικοί”! Αποτέλεσμα; Η (γνωστή) απαράδεκτη χρήση χημικών από τα ΜΑΤ, μετά από (πιθανότατα) μια ακόμα προβακάτσια με μια πέτρα...


Μέσα σ' όλα, ήρθε και η απαράδεκτη προεκλογική δήλωση του Καρατζαφέρη, οτι “ήρθαν απρόσκλητοι σε μια χριστιανική χώρα” - το απαύγασμα της ακροδεξιάς και ρατσιστικής αντιμετώπισης του προβλήματος, προφανώς με στόχο την ψήφο των υπερσυντηρητικών και ξενόφοβων Ελλήνων...

Η απάντηση είναι οτι η χώρα μας δεν είναι “χριστιανική” - είναι απλά ευρωπαϊκή και (εκ του συντάγματος της) ανεξίθρησκη. Και οφείλει να έχει ως “ευαγγέλιο” της τα ανθρώπινα δικαιώματα. Να διασφαλίζει στον ελεγχόμενο/κατηγορούμενο/συλληφθέντα τα δικαιώματα του, με κάθε σεβασμό. Να ελέγχει και να τιμωρεί όποιον τα καταπατά. Να κάνει το παν για να μπορεί ο οποιοσδήποτε (είτε ιθαγενής, είτε μετανάστης) να ασκεί ελεύθερα τα θρησκευτικά του δικαιώματα – φυσικά εδώ φαίνεται πόσο “φάουλ” είμαστε, με ευθύνη της κυβέρνησης, καθώς από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και πέρα αθετήσαμε την υποχρέωση/υπόσχεση μας να συνεχίσουμε να παρέχουμε τόπο λατρείας (ένα τζαμί δηλαδή), στους χιλιάδες μουσουλμάνους που ζουν στην πρωτεύουσα μας...

Όλα αυτά όμως εκτρέφουν το “αυγό του φιδιού”. Κι όταν σπεύδει ένα επίσημο κόμμα του Ελληνικού Κοινοβουλίου να καπηλευθεί τις ξενοφοβικές ψήφους – τότε πώς θα ελεγχθούν οι διάφορες φασιστικές ομάδες, που βρίσκουν την ευκαιρία να κάνουν (παρ' ολίγον) φονικές προβοκάτσιες, με επιθέσεις κατά μεταναστών; Και πάλι η κυβέρνηση έχει τεράστια ευθύνη...


Είμαι της άποψης οτι τα σύμβολα του άλλου (κάθε είδους) τα σέβεσαι. Γι αυτό και δεν μου αρέσει το κάψιμο καμίας σημαίας και η “βεβήλωση” κανενός είδους θρησκευτικού συμβόλου.

Είμαι από αυτούς που θεωρούν επίσης την “φανατική προσήλωση” σε μια – οποιαδήποτε - θρησκεία στοιχείο υπανάπτυξης. Θεωρώ οτι οι διδασκαλίες των περισσοτέρων μεγάλων θρησκειών έχουν πολλά αποστάγματα σοφίας μέσα τους και αποτελούσαν ρηξικέλευθες προτάσεις στην εποχή τους, που προήγαγαν το ανθρώπινο γένος (για παράδειγμα, η “μη βία” στη διδασκαλία του χριστιανισμού είναι ένα εντυπωσιακό προοδευτικό στοιχείο). Όσο κι αν τις σέβομαι λοιπόν ως “ηθικές αρχές”, θεωρώ παραλλήλως τις θρησκείες “όπια του λαού” - μηχανισμούς ελέγχου των μαζών και ανεξέλεγκτες και αντιδημοκρατικές εξουσίες, που έχουν επιφέρει πολλά δεινά στην πορεία της ανθρωπότητας.

Όσο όμως κι αν δεν τις εγκρίνω, θεωρώ υποχρέωση μου να μάχομαι για να μπορεί καθείς να τις ασκεί ελεύθερα. Μόνο αυτοβούλως μπορεί, κατά την άποψη μου, να απεγκλωβιστεί κανείς από αυτές - και πάντως όχι με τον περιορισμό και τη βία.

Βρίσκω τρομερό που, πολλές φορές, οι μετανάστες δεν αντιδρούν στον εξευτελισμό τους, στα βασανιστήρια, στην κακομεταχείριση, στην εκμετάλλευση, στο “στοίβαγμα” τους σαν ζώα – αλλά με αυτά που θεωρούν “ιερά” εξεγείρονται. Τα ίδια αισθήματα έχω και με τον εθνικισμό κάθε είδους. Ίσως γιατί δεν θεωρώ “ιερά” τη θρησκεία και την πατρίδα, αλλά τον άνθρωπο και τα δικαιώματα του.


Τα πρόσωπα του φανατισμού που βλέπω, με φοβίζουν. Και βάζω μια “κόκκινη γραμμή”, με όλη τη διάθεση συνεννόησης μεταξύ των διαφορετικών πολιτισμών, που θεωρώ οτι πρέπει να υπάρχει:

Ζούμε σε μια εποχή – σε μια χώρα και μια ήπειρο – που αγωνιζόμαστε να ξεφύγουμε από την “δεσποτεία” του χριστιανισμού. Δεν θα την αντικαταστήσουμε με οποιαδήποτε άλλη – και δεν μπορώ να σεβαστώ κανέναν φανατικό. Αντιδρώ, όχι γιατι φοβάμαι τα "αντίποινα" ενός "ιερού πολέμου" - αλλά γιατί είναι απαράδεκτο αυτό που έγινε. Όπως και με τη μαντήλα, θεωρώ οτι δεν μπορούμε να δεχθούμε οποιαδήποτε απόκλιση ή “αλλοίωση” από τις ευρωπαϊκές αρχές μας – προς χάριν των “καλών σχέσεων” ή με την απειλή του όποιου φονταμενταλισμού.

Αν κάτι αντιβαίνει την αρχή της ισότητας, θεωρώ οτι δεν πρέπει να το δεχθούμε – όσο κι αν το επιθυμεί μια άλλη κουλτούρα. Αν κάποιος επιθυμεί να “εφαρμόσει” στην Ευρώπη έθιμα όπως η βία στις γυναίκες ή η κλειτοριδεκτομή, τότε επίσης δεν μπορούμε να το δεχθούμε. Όπως είναι απαράδεκτο να ενοχοποιείται συλλογικά όλος ο αραβικός ή μουσουλμανικός κόσμος για τις ενέργειες κάποιων φανατικών τρομοκρατών, έτσι και δεν μπορεί να ενοχοποιείται συνολικά η Δανία, η Ευρώπη ή ο Δυτικός κόσμος επειδή κάποιος έκανε (ακόμα και χωρίς καμιά διάθεση προσβολής) σατιρικά σκίτσα, που απεικονίζουν τον Μωάμεθ. Κι αν η δική μας αρχή της ελεύθερης έκφρασης δεν βρίσκει σύμφωνους κάποιους, τότε δεν θα πρέπει εμείς να προσαρμόσουμε τις αρχές μας σε αυτές, από τις οποίες έχουμε ιστορικά ξεφύγει.

Επαναλαμβάνω οτι τα θέματα των εθνών, θρησκειών και πολιτισμών πρέπει να λύνονται με διπλωματία και αμοιβαία κατανόηση. Επειδή όμως τις περισσότερες φορές (με εξαίρετο “εργαλείο” τον φανατισμό) δεν κρύβουν πίσω τους παρά (υποκριτικά) συμφέροντα, είμαι της άποψης οτι πρέπει να προχωρήσουμε τάχιστα, στον 21ο αιώνα, προς τον ανθρωπισμό, πέρα από αυτά που μας χωρίζουν.

Στο γνωστό δίλημμα “εθνική κυριαρχία εναντίον ανθρωπίνων δικαιωμάτων”, θεωρώ οτι πρέπει να απαντάμε όλο και περισσότερο 0-1 (όχι φυσικά με τον τρόπο με τον οποίον επιχείρησε υποκριτικά να απαντήσει η Ουάσινγκτον του Τζορτζ Μπους – η “δημοκρατία” δεν έρχεται ποτέ με τα φτερά ενός βομβαρδιστικού Β-52, όπως είχε κάποτε πολύ εύστοχα πει σε συνέντευξη του στο BBC, o γραμματέας του Αραβικού Συνδέσμου).

Οι αξίες του ανθρώπου, τα δικαιώματα του και η αναπόσπαστη προστασία όλου του οικοσυστήματος μας, του πλανήτη δηλαδή, είναι κατά τη άποψη μου πάνω απ' όλα. Και όχι βεβαίως “πάνω απ' όλα η πατρίδα”, όπως τόσο αντι-ευρωπαϊκά διαλάλησε τις προάλλες ο Κώστας Καραμανλής...





"Επί του πιεστηρίου": Συμπαθείς, ψύχραιμες και μετριοπαθείς οι δηλώσεις των επικεφαλής των μουσουλμάνων μεταναστών στη χώρα - με εξαίρεση ίσως εκείνο το "η πίστη μας είναι πάνω από τη ζωή μας", το οποίο οφείλεται μάλλον στο οτι η αξιοπρέπεια ταυτίζεται (δυστυχώς) με την πίστη.

Στον αντίποδα όμως - και λυπάμαι που το λέω - οι ανεκδιήγητες δηλώσεις του Υπουργού Τουρισμού (που εκπροσωπεί έτσι με τον χειρότερο τρόπο και την Εύβοια, κοινό τόπο καταγωγής μας). Ο κύριος Μαρκόπουλος είναι προφανώς τόσο φανατικά θρησκευόμενος και συντηρητικός που νομίζει οτι η συμβολή της Ελλάδας στην ιστορία είναι η ορθοδοξία - και όχι π.χ. η φιλοσοφία ή οι επιστήμες. Πιθανότατα θα συνιστούσε σε έναν τουρίστα να επισκεφθεί κανένα χριστιανικό ναό - και όχι την Ακρόπολη. Και βρίσκεται στη θέση που βρίσκεται...


Οι φωτό είναι του Ιάκωβου Χατζησταύρου, δανεικές από το εξαιρετικό post της Αφροδίτης Αλ Σαλέχ.

Το post συνοδεύεται από την εξαιρετική φωνή της Αμερικάνας Lauryn Hill, πρώην τραγουδίστριας των Fugees (από το "refugees"). Και μόνη της και με το συγκρότημα της έχουν διακριθεί για τη βοήθεια τους σε πρόσφυγες. Έρχεται στην Αθήνα, στο Eject Festival, στις 18 &19 Ιουνίου. Είναι μια από τις ελάχιστες ουσιαστικές φωνές του σύγχρονου R&B, μην τη χάσετε!

buzz it!

23 σχόλια:

Φωτεινή Κανάκη είπε...

Καλησπέρα!Πρώτη φορά σας αφήνω σχόλιο.Συμφωνώ με κάθε σημείο της ανάρτησης.Είμαι δασκάλα και τελευταία απο μικρό παιδί της α'τάξης έχω ακούσει να λέει άσχημα λόγια για συμμαθητή του με διαφορετική καταγωγή..και φυσικά είναι οι γονείς του πίσω απο τα σκληρά λόγια αυτά και μίλησα μαζί τους και άκρη δεν βγήκε.Δεν έχουμε την παιδεία σαν λαός να βρίσκουμε λύσεις στα προβλήματά μας, να μπορούμε να ακούμε κάτι διαφορετικό χωρίς φόβο και προκατάληψη και με την αθεράπευτη μεγαλομανία μας- όταν έχουμε την εξουσία στα χέρια, διαπράττουμε καταστροφές.
Κάθε σύμβολο είναι ιερό και σεβαστό, και πίστη κυρίως στο δυναμικό του ανθρώπου που με τα έργα και τις πράξεις είναι αυτός που απαλύνει κάθε πόνο και δυστυχία.

Meropi είπε...

Το θέμα το θέτεις στη σωστή του βάση Προκόπη μου. Ποια είναι αυτή? Πιστεύω ότι πράγματι δεν ήταν αντιληπτό από την πρώτη στιγμή ότι τα κομμάτια χαρτί ήταν "Κοράνι", πλην όμως οι αστυνομικοί πρέπει να είναι πάντα προσεκτικοί, να μην προκαλούν, ειδικά σε θέματα θρησκείας. Αυτά δε τα περί "χριστιανικού κράτους" μου ακούγονται τόσο παρωχημένα!!!

Prokopis Doukas είπε...

@Miou-Popofotitsa: Ευχαριστώ και καλώς ήρθατε! Η δουλειά γίνεται από τις μικρές ηλικίες - κι εκεί ως γνωστόν πάσχουμε... Δεν έχει κανείς παρά να συγκρίνει το μέσο ελληνάκι με το μέσο γαλλάκι ή γερμανάκι, πόσο λιγότερο νευρικό, κακομαθημένο, εριστικό, φωνακλάδικο κλπ είναι... Κάτι που οφείλεται φυσικά στην κουλτούρα των μεγαλυτέρων...

@Μερόπη: Δεν είμαι καθόλου βέβαιος, αγαπητή μου Μερόπη, αν είναι μια ιστορία που κάποιοι τη "φούσκωσαν"... Αλλά και έτσι να είναι - ο αστυνομικός όφειλε να μη δώσει αφορμή...

ippoliti_ippoliti είπε...

Είμαι και γώ από αυτούς που συμφωνώ ακόμη και με το κόμα αυτού του κειμένου.
Μπράβο σας. Θέση και άποψη βαθιά ουμανιστική, με τη ματιά στον 21ο αιώνα.
Καλό σας βράδυ

yb είπε...

Είμαι σκεπτική με μια μάλλον επιμέρους φράση σας, λέτε: "Ζούμε σε μια εποχή – σε μια χώρα και μια ήπειρο – που αγωνιζόμαστε να ξεφύγουμε από την “δεσποτεία” του χριστιανισμού."
Πόσο θα ήθελα να συμμεριστώ την αισιόδοξη ματιά σας... Είμαι απολύτως σύμφωνη οτι έτσι θα όφειλαν να έχουν τα πράγματα, και έστω ας αφήσουμε την ήπειρο κατα μέρος, πραγματικά βλέπετε να γίνονται βήματα ή έστω να υπάρχει όντως προβληματισμός και διάθεση προς μια τέτοια κατεύθυνση στη χώρα;

Ανώνυμος είπε...

Στο όνομα του Χριστιανισμού έγιναν οι μεγαλύτερες σφαγές που γνώρισε η ανθρωπότητα. Καλό σας βράδυ.

ΕΛΕΝΑ

Γιώργος είπε...

Συμφωνώ απολύτως με το κείμενο. Ασπάζομαι πλήρως τις απόψεις που εκφέρονται και αναρωτιέμαι ταυτόχρονα: Τι έφταιξε και δυο αιώνες μετά τον αιώνα του Διαφωτισμού όλα αυτά παραμένουν ακόμη αιτήματα - τουλάχιστον στη χώρα μας;
Και αν συμπύκνωνα σε μια λέξη τα όσα εύστοχα και αναλυτικά διατυπώνονται, αυτή θα ήταν η λέξη ελευθερία. Να μπορείς να μοιράζεσαι ελεύθερα, να σκέφτεσαι ελεύθερα και απροκατάληπτα, να μαθαίνεις και να βιώνεις την ελευθερία, να αποδέχεσαι τον άλλο, να αγωνίζεσαι για τον άλλο....και πάει λέγοντας.
Δυστυχώς το ελληνικό σχολείο δεν κινείται σ αυτή την κατεύθυνση και η κρατούσα νοοτροπία και ιδεολογία είναι μακριά από την ριζοσπαστικότητα που η βίωση της ελευθερίας ΄προωθεί.

Συμπληρώνοντας όσα γράφετε, θέλω να αναφέρω το ρόλο που έχει παίξει, σε όσα δεινά αναφέρετε, η έννοια του έθνους που σύμφωνα με πολλούς ιστορικούς είναι μια¨"κατασκευή" που συσσώρευσε διαχωριστικές γραμμές και έριδες για την επικράτηση του ξεχωριστού και του ιδιαίτερου που πάντα χωρίζει και διαφοροποιεί κατά το δοκούν.

the muppet show girls είπε...

Το χύμα της βλακείας.
Το όπιο της θρησκείας.
Η αποχή του μαζί.
Η καλλιέργεια του δίχως.
Η υπεροχή του φόβου.
Του διπλανού.

Εννοείται πως με κάλυψες.

Όσο για Laurin Hill, μιας και δεν ξαναπατώ Μαλακάσα, τα εισιτήρια πηγαίνουν για Synch και Eject ;)

Prokopis Doukas είπε...

@ippoliti_ippoliti: Χαίρομαι πολύ και ευχαριστώ...

@yb: Δεν είπα οτι θα τα καταφέρουμε - αν και το πιστεύω... :-) Αγωνιζόμαστε, λέω...

@Έλενα: Γι αυτό και απεχθάνομαι οτιδήποτε φανατίζει τον άνθρωπο...

@Γιώργος: Ο Διαφωτισμός πέρασε και δεν άγγιξε, αγαπητέ. Όταν μέχρι πριν από δύο χρόνια, υπήρχε αρχιεπίσκοπος που χρησιμοποιούσε ως επίκριση την περίεργη λέξη "φωταδιστές", είμαστε ακόμα στο Α...
Στη λέξη ελευθερία, θα προσέθετα και τη λέξη "δικαιώματα". Και βεβαίως το έθνος είναι μια έννοια που έχει "συσωρεύσει" πολλά δεινά - γιατί έυκολα χρησιμοποιήθηκε ως "εργαλείο φανατισμού" και αυτό...

@the muppet show girls: Και συ - με στίχους! :-)

Υ.Γ. Έχω κι άλλες προτάσεις για συναυλίες - προσεχώς! :-)

Prokopis Doukas είπε...

Προς όλους: Δυστυχώς δεν μπορώ να δημοσιεύω ανώνυμες - αδιασταύρωτες - καταγγελίες που περιέχουν ονόματα επιχειρήσεων.
Επίσης, τα σχόλια του blog δεν προσφέρονται για μιασαλλόδοξες ανακοινώσεις...

Afrodite Al Salech είπε...

Πολύ καλό κείμενο.

Τους χαιρετισμούς μου

QwfwqN είπε...

Σπάνια βρίσκει κανείς κείμενα με τα οποία να συμφωνεί σε όλα -αυτό είναι μια από αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις. Τι κρίμα που αυτές οι απόψεις παραμένουν μειοψηφικές...

Prokopis Doukas είπε...

@afrodite al salech: Ευχαριστώ. Χάρη στο δικό σου post...

@QwfwqN: Ευχαριστώ πολύ...

Sue G. είπε...

Δεν υπάρχει πια καμμία δικαιολογία για την αδράνεια των πολιτικών στο θέμα των μεταναστών. Είναι ακατανόητο για τον 21ο αιώνα αλλά ως φαίνεται, εμείς εδώ περιορίζουμε κι εξαντλούμε το θέμα "παιδεία" στις πανελλήνιες εξετάσεις...

john savvopoulos είπε...

Εξαιρετική η ανάλυση σου Προκόπη, και όπως ανέφερες σημειώνω και εγώ τις 5 σκέψεις που θέτει η Αφροδίτη στο δικό της κείμενο για αυτά που συνέβησαν.

Να είσαι καλά!

Theodota Nantsou είπε...

Ακριβώς έτσι είναι! Όσο και αν διαφωνούμε με πολλά ιερά κείμενα, όσο και αν διαφωνούμε με απάνθρωπες πρακτικές που κρύβονται κάτω από θρησκευτικά πέπλα, οφείλουμε σεβασμό στη διαφορετικότητα. Συχνά αισθάνομαι πως η διαφορετικότητα πλουτίζει και τη δική μας ζωή, είτε την καλέσαμε στη χώρα μας, είτε μας προέκυψε απρόσκλητη...

Χάρηκα πολύ με τη νηφάλια αποστασιοποίηση από κάθε εκδήλωση βίας των εκπροσώπων της μουσουλμανικής κοινότητας, οι οποίοι δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για κορώνες μισαλλοδοξίας από κανέναν.

Καλό απόγευμα!

Locus Publicus είπε...

Δεκτό και αποδεκτό το κείμενο κ. Δούκα, άλλωστε σας αναγνωρίζω μεγάλη ευπρέπεια λόγου και συμμετοχή στα προβλήματα του κέντρου.

Θα πρέπει όμως να αναγνωρίσετε και εσείς δύο πράγματα -
(1) οτι η Ελλάδα για πρακτικούς και ιστορικούς λόγους, και παρόλο που είναι κοσμικό κράτος, δεν είναι "ανεξίθρησκο". Αυτή είναι η δική σας προτίμηση (και δικιά μου). Είναι βαθιά Χριστιανικά Ορθόδοξο. Οπως και η Ευρώπη είναι πράγματι Χριστιανική. Εγώ που είμαι άθεος, δεν μπορώ να συζητήσω ζητήματα μετανάστευσης χωρίς να πάρω υπ' όψιν μου κάτι τέτοιο. Μπορει νά έχετε ό,τι γνώμη θέλετε για τη θρησκεία, αλλά πρέπει να πάρετε υπ' όψιν σας το τι θέλουν οι πολλοί. Είναι μια απολύτως ρεαλιστική θέση.

(2)Και ενώ οι Χριστιανοί βλέπουν τη θρησκεία και λίγο "αθείστικα" ή έστω παραδοσιακά, θα πρέπει επίσης να δεχτείτε το γεγονός πως οι Μουσουλμάνοι ποτέ δεν θα δεχθούν να κοσμικοποιηθεί ο Ισλάμ. Πρέπει αυτό να το δεχθείτε γιατί είναι απολύτως τεκμηριωμένο. "Ισλάμ" σημαίνει ύποταγή σε όλα τα επίπεδα, προσωπικό, ηθικό, οικονομικό, νομικό. Θα πρέπει δηλαδή να δεχθείτε τη θέση πως στην ουσία η Ελλάδα προσπαθεί αν αφομοιώσει τους αναφομοίωτους.

------------------
Σοβαρή συζήτηση λοιπόν δεν γίνεται ακόμα, γιατί η μεν Αριστερά (λόγω πολιτικής προτίμησης αθεισμού έχει βγάλει εντελως τον Χριστιανισμό απο τη συζήτηση, το ΛΑΟΣ που τον βάζει θεωρείται φασιστικό, και κανείς δεν τονίζει την διάσταση της "Υποταγής" του Ισλάμ.

Prokopis Doukas είπε...

@Sue: Η αδράνεια στην πολιτική είναι πια κάτι παραπάνω από κανόνας...

@John Black: Ο συνολικός χειρισμός από τις αρχές θυμίζει "Κλουζώ των Βαλκανίων"...

@Θεοδoτα Ναντσου: Φυσικά την πλουτίζει. Κι από την άλλη, δεν πρέπει να κάνουμε εκπτώσεις στις αρχές μας...

@Locus Publicus: 1. Στα θέματα δικαιωμάτων και αρχών, το τι θέλουν οι πολλοί δεν έχει καμία σημασία. Βασική αρχή της δημοκρατίας, μαζί με την αρχή της πλειοψηφίας. Κλασικό παράδειγμα, η περίπτωση των ταυτοτήτων: Ακόμα και το 99% να θέλει την αναγραφή του θρησκεύματος, δεν πρέπει να γίνει. Αλλιώς να μη συμμετέχουμε στις διεθνείς συνθήκες για τα δικαιώματα και να μην παίρνουμε τα ωραία λεφτάκια της Ευρωπαϊκής Ένωσης - γιατί δεν μπορεί να μας αρέσει η Ευρώπη, όποτε μας βολεύει μόνο...

2. Δεν έχω τις απαραίτητες γνώσεις για το Ισλάμ. Ότι και να λέει, δεν με ενδιαφέρει - φτάνει να μπορεί από τη μια να ασκεί τη θρησκεία του όποιος θέλει κι από την άλλη να σέβεται απολύτως τις αρχές της οντότητας (κράτους, Ευρωπαϊκής Ένωσης) στην οποία βρίσκεται. Με την έννοια που λέω παραπάνω, οτι δεν θα γυρίσω εγώ πίσω για να προσαρμοστώ - αυτός θα πρέπει να προσαρμοστεί στην πρόοδο, στην ισότητα, στα δικαιώματα..

Δε νομίζω οτι χρειάζεται να "αφομοιωθεί" κανείς, αν σέβεται τα παραπάνω.

Καλώς η αριστερά δεν συζητεί για τον Χριστιανισμό, ως δεσπόζουσα θρησκεία. Η συζήτηση δεν είναι "μεταξύ θρησκειών". Όσο για το ΛΑΟΣ, δε νομίζω οτι μπορεί να συζητήσει καλοπροαίρετα και δημοκρατικά τίποτα - ως λαϊκίστικο και δημαγωγικό κόμμα, που βρίσκεται στην ακροδεξιά, φλερτάρει ανοιχτά με ρατσιστικές απόψεις, συνομιλεί και ανήκει στο ακροδεξιό/νεοφασιστικό ευρωπαϊκό μπλοκ...

Locus Publicus είπε...

Δηλαδή κ. Δούκα η συνάντηση των δύο θρησκειών στη κοινωνία της Ελλάδας δεν είναι και τίποτα το σπουδαίο για να συζητηθεί, γιατί ο Χριστιανισμός απλά δεν υπάρχει (ούτε για ιστορική θεώρηση στο βαθμό που πραγματικά έπηρεάζει την Ελλάδα), και το Ισλάμ (για το οποίο δεν γνωρίζετε τίποτε και ούτε ιστορικά ενδιαφέρεστε να μάθετε) είναι επίσης μια αμελητέα κοινωνική συνιστώσα με τεράστια προσαρμοστικότητα σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ισότητας. Και πάνω σ' αυτές τις γνώσεις και θεωρήσεις, η "ανεξίθρησκη" νομικά Ελλάδα θα αφομοιώσει ρεαλιστικά τους οπαδούς του Ισλάμ. ΄

Δεν θα επιμείνω. Ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα κ. Δούκα.
Διάβασα την εκ παραπομπής σας γνώμη του κ. Καρακούση και θέλω να σας ρωτήσω το εξής:
Συμφωνείτε με το διαφαινόμενο επιχείρημα-νουθεσία προς στους αστυνομικούς-και όχι μόνο- δηλ. ότι στη χώρα μας ζουν "καλώς ή κακώς" κάποιες χιλιάδες μουσουλμάνων,οι οποίοι συνιστούν "κρίσιμη εύφλεκτη ύλη" με κίνδυνο, αν δεν τους προσέχουμε όσο πρέπει, να μετατραπεί η Αθήνα σε "Βαγδάτη ή Καμπούλ";
Προσωπικώς, θεωρώ αυτό το επιχείρημα υποτιμητικό, πρώτα απ'όλα για τους ίδιους τους αστυνομικούς.

Αθηνά Κ.

Prokopis Doukas είπε...

@Locus Publicus: Δεν με κατανοήσατε, ζητώ συγνώμη - εγώ φταίω μάλλον, γιατί έγραψα την προηγούμενη απάντηση βιαστικά στη δουλειά.

Προφανώς τις θρησκείες πρέπει να τις μελετήσουν και να τις κατανοήσουν αυτοί που θα αναλάβουν και πιο ενεργό ρόλο στην πολιτισμική "προσέγγιση"...

Το οτι εγώ δεν ξέρω πολλά για το ισλάμ, δεν λέει τίποτα - ενδεχομένως θα μάθω. Τι υπονοείτε; Οτι οι μουσουλμάνοι καθορίζονται τόσο πολύ από τη θρησκεία τους, που είναι "αδιόρθωτοι" και δεν μπορούν να προσαρμοστούν στο σύγχρονο κόσμο;

Εγώ έχω την αίσθηση οτι υπάρχουν εκατομύρια μετριοπαθείς μουσουλμάνοι - εως και αδιάφοροι για τη θρησκεία του. Τυχαίνει να γνωρίζω και μερικούς. Αν η ανθρωπότητα προχωρήσει προς τον ανθρωπισμό, όλοι στον τρίτο κόσμο θα "βελτιωθούν" και θα κάνουν άλματα πολιτισμού. Αντιθέτως, αν η Δύση διολισθήσει και πάλι σε "φονταμενταλισμό τύπου Μπους", τότε θα τροφοδοτήσει ωραιότατα και τον ισλαμικό φονταμενταλισμό - ο ένας ακραίος είναι "βούτυρο στο ψωμί" του άλλου...


Αυτό που λέω είναι οτι δεν μπορεί να είναι "μέτρο" της δράσης του κράτους τι "λέει" είτε η εδώ "επικρατούσα" θρησκεία ή η "φιλοξενούμενη". Το κοσμικό κράτος (που πρέπει να γίνουμε τάχιστα με τον χωρισμό εκκλησίας-κράτους και την απαλοιφή του "επικρατούσας" από το Σύνταγμα, μαζί με το Άγιο Πνεύμα και τα λοιπά), η πολιτεία μας, οφείλει να είναι "τυφλή" στις φιλοσοφικές πεποιθήσεις του πολίτη. Να μην το ενδιαφέρει αν ψηφίζει το τάδε κόμμα, πιστεύει την τάδε θρησκεία ή υποστηρίζει την τάδε ομάδα.
Και οπαδός της θρησκείας του Άνω Σουμεριστάν να είστε, θα πρέπει να είναι το ίδιο για το κράτος - και για την Ευρώπη.

Κατά την άποψη μου η Ελλάδα δεν θα γίνει ποτέ σύγχρονο κράτος αν παραμείνει "χριστιανική χώρα". Ούτε η Ευρώπη θα πάει μπροστά, αν είναι ένα "χριστιανικό κλαμπ"...

Prokopis Doukas είπε...

@Αθηνά Κ.: Δεν σας καταλαβαίνω ακριβώς. Προφανώς η αστυνομία, εκπροσωπώντας όλους μας, πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική - και να μην προκαλεί (εντελώς απρόκλητα) αντιθέσεις και εκρήξεις.

Τώρα, ο "βίος και η πολιτεία" της αστυνομίας, τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον, έχει διολισθήσει τόσο πολύ σε άθλιες και ανεπίτρεπτες συμπεριφορές "Βαλκάνιου Κλουζό" (ζαρντινιέρα, πράσινα παπούτσια, ατιμωρησία αστυνομικών με την κάλυψη συναδέλφων, κάλυψη ακροδεξιών από τα ΜΑΤ, Αλέξης Γρηγορόπουλος), που δεν νομίζω οτι μπορεί κανείς να πει κάτι περισσότερο "υποτιμητικό" γι αυτήν...

Ο Δεκέμβρης δεν ήταν τυχαίος - και οφείλει την ύπαρξη του, κατά μεγάλο μέρος, στη συμπεριφορά της αστυνομίας...

Ανώνυμος είπε...

Όχι, δε με καταλάβατε. Δεν επιθυμώ καθόλου να υπερασπιστώ την αστυνομία, αντιθέτως, ανησυχώ για τους διαφαινόμενους τρόπους «συμμόρφωσής» της.
Τέτοιοι χαρακτηρισμοί όπως αυτοί των μουσουλμάνων ως «κρίσιμης εύφλεκτης ύλης» με παραπέμπουν σε άλλους, ξέρετε ποιους, σ’αυτούς που συνήθως λέμε στα άτακτα, μικρά παιδιά μας. Προσωπικώς, αν ήμουν «μαμά» τους, θα προτιμούσα το «παραμύθι» του καλού Μουσουλμάνου...

Ευχαριστώ

Αθηνά Κ.

ShareThis