Πρόσφατα συμμετείχα σε μια συζήτηση, στην οποία μια είδηση είχε “τραβηχτεί από τα μαλλιά”. Αποσβολωμένος, άκουγα μια σειρά συνομωσιών “οικονομικού ιμπεριαλισμού” και κρυφών ελατηρίων να παρατίθενται, με αφορμή μια συνηθισμένη ετήσια εμπορική εκδήλωση. Μεγάλες εβραϊκές οικογένειες βρίσκονταν πίσω από την προσπάθεια να καταργηθούν εθνικές ταυτότητες και σύμβολα.
Η ελεύθερη έκφραση στο ίντερνετ είναι γνωστό σε όσους το χρησιμοποιούν, οτι έφερε την πλήρη απελευθέρωση στην έκφραση - αλλά και στον ανυπόστατο, ατεκμηρίωτο, κεφενειακό λόγο. Γι αυτό που συμβαίνει, μόνο μια εξήγηση ακόμα μπορεί να υπάρχει: Όλη αυτή η “τρέλλα” ήταν κρυμμένη, πίσω από τη δανεική ευμάρεια μιας κοινωνίας που κοίταζε αλλού, κάθε φορά που έβλεπε (αλλά δεν ήθελε να συνειδητοποιήσει) οτι το πολιτικό και κοινωνικό οικοδόμημα είναι σαθρό. Η κρίση, οικονομική αλλά και κρίση προσανατολισμού, ξέβρασε στην επιφάνεια (ή και ενίσχυσε, λόγω μιας ιδιάζουσας “απελευθέρωσης της απελπισίας”) κάθε είδους λόγο, όσο και διαζευγμένος από τη λογική και να ήταν.
Κι ύστερα, ήρθε ο Γέροντας Παστίτσιος. Μια σατιρική σελίδα στο facebook διώκεται και ο εμπνευστής της συλλαμβάνεται, ωσάν η ελευθερία του λόγου να επιτρέπεται μόνο για το μικρονοϊκό, το ρατσιστικό, το κραυγαλέο. Σε ποιά ευρωπαϊκή χώρα η υπερπροβολή ενός μοναχού (που δεν ανήκε καν στα “άγια” μιας θρησκείας, που θέλει να είναι “επικρατούσα”), με την τόση εμπορευματοποίηση από ευτελή μέσα ενημέρωσης στο όνομα του, δεν θα γινόταν αντικείμενο σάτιρας; Ακόμα κι αν κανείς ανήκει σε αυτούς που (μετριοπαθώς και σωστά, κατά την άποψη μου) δεν ενδιαφέρονται να χλευάσουν οποιοδήποτε “σύμβολο πίστης” κάποιου άλλου πολιτισμού (εντός ή εκτός εισαγωγικών), η καπηλεία και η ευτέλεια του λαϊκισμού γύρω-γύρω, σίγουρα θα προκαλούσε κάποιας μορφής κατακραυγή.
Δύσκολα μπορεί να διακρίνει κανείς, αν αυτός ο εκτροχιασμός είναι πλειοψηφικός στη χώρα μας. Μήπως είναι η εποχή, το παγκόσμιο τέλος των ιδεολογιών, που επιτρέπει τον συγχρονισμό με την έξαρση του φανατισμού στον τρίτο κόσμο, ιδίως στον μουσουλμανικό; Στην ακραία εθνικιστική, θρησκόληπτη και συνωμοσιολογική μορφή του μοιάζει, σχεδόν με σιγουριά, μειοψηφικός. Έτσι τουλάχιστον εκφράζεται εκλογικά. Και όλοι αυτοί οι άνθρωποι, σα να προσπαθούν να πάρουν την εκδίκηση τους από το μετριοπαθές, το σοβαρό, το σώφρον. Ίσως επειδή επιτράπηκε αυτό να διαβρωθεί επί δεκαετίες από το σοβαροφανές, το διαπλεκόμενο, το εγκληματικά ανήθικο, το υποκριτικά φιλολαϊκό και “καπάτσο”...
Όμως, επειδή καταδικάστηκαν (ή μετατοπίστηκαν) τα κόμματα που εξέφραζαν τον παγκοσμίως μεγαλύτερο πολιτικό χώρο, αυτόν που περιστρέφεται γύρω από το κέντρο, αυτό δεν σημαίνει οτι οι Έλληνες ξαφνικά κινούνται στα ιδεολογικά άκρα. Πόσοι άραγε είναι οι απέναντι, αυτοί που παρά τον εθισμό τους σε ένα δημαγωγικό πολιτικό και συνδικαλιστικό λόγο (που χάιδευε αυτιά για να κρατήσει εσαεί προνόμια και τεχνητούς παραδείσους), αρνούνται να παρασυρθούν από μια επιστροφή στη ρητορική των βαλκανικών εθνικισμών και την ανατολίτικη εσωστρέφεια, της χειρότερης μορφής;
Κι όμως, είναι πολλοί. Κι αν, ζαλισμένοι από την απότομη μετάβαση σε μια νέα εποχή και τις ρευστές πολιτικές εξελίξεις, δεν μπορούν να ταυτιστούν με κανένα πολιτικό σχηματισμό, αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν. Η Ελλάδα ζει μια πρωτόγνωρη περίοδο, όπου σίγουροι για την πολιτική τους επιλογή είναι μόνο οι φανατικοί, στις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος. Οι υπόλοιποι, οι “κανονικοί” καθημερινοί άνθρωποι, με τις αμφιβολίες τους και τις αδυναμίες τους, αναζητούν τη διέξοδο - και όχι, δεν ταυτίζονται με το όνειρο μιας νεοπλουτικής αστικής τάξης, που μόνη της ανησυχία είναι η κατανάλωση της τελευταίας σκυλοπόπ κιτρινιάς στην τηλεόραση και του τελευταίου ηλεκτρονικού γκάτζετ στην αγορά. Ναι, πολλοί έπεσαν στην παγίδα, αλλά το σοκ της κρίσης τους έθεσε σε μεγάλες αμφιβολίες, για τον προσανατολισμό τους.
Αυτό που μένει να αντιληφθούν (μαζί με τα όποια λίγα πολιτικά στελέχη ξεπερνούν κατά πολύ το μέσο όρο της ανεπάρκειας και της ανηθικότητας), είναι οτι η πολιτική τους έκφραση, σε επίπεδο προσώπων αλλά και σχηματισμών, επείγει. Κι οτι είναι ευθύνη τους η ανάδειξη μια άλλης πολιτικής αισθητικής, που θα σαρώνει το πολιτικό φάσμα από τα δεξιά στα αριστερά.
Αλλιώς, το “φιλέτο” αυτό που λέγεται Ελλάδα θα μείνει, επί της ουσίας, εκτός του ευρωπαϊκού μενού. Μόνο και μόνο, από την εμμονή πολλών από τους κατοίκους της να μείνουν αποκλειστικά στο παστίτσιο, επειδή η εξέλιξη είναι εχθρός (κι όχι σύμμαχος όπως θα έπρεπε) της παράδοσης...
Το κείμενο αυτό γράφτηκε για την Athens Voice.
H φωτό είναι από το www.facebook.com και το εξώφυλλο από το www.amazon.com
To post συνοδεύεται από το "Pass the Peas" των Αμερικανών J.B.'s.
Κι ύστερα, ήρθε ο Γέροντας Παστίτσιος. Μια σατιρική σελίδα στο facebook διώκεται και ο εμπνευστής της συλλαμβάνεται, ωσάν η ελευθερία του λόγου να επιτρέπεται μόνο για το μικρονοϊκό, το ρατσιστικό, το κραυγαλέο. Σε ποιά ευρωπαϊκή χώρα η υπερπροβολή ενός μοναχού (που δεν ανήκε καν στα “άγια” μιας θρησκείας, που θέλει να είναι “επικρατούσα”), με την τόση εμπορευματοποίηση από ευτελή μέσα ενημέρωσης στο όνομα του, δεν θα γινόταν αντικείμενο σάτιρας; Ακόμα κι αν κανείς ανήκει σε αυτούς που (μετριοπαθώς και σωστά, κατά την άποψη μου) δεν ενδιαφέρονται να χλευάσουν οποιοδήποτε “σύμβολο πίστης” κάποιου άλλου πολιτισμού (εντός ή εκτός εισαγωγικών), η καπηλεία και η ευτέλεια του λαϊκισμού γύρω-γύρω, σίγουρα θα προκαλούσε κάποιας μορφής κατακραυγή.
Δύσκολα μπορεί να διακρίνει κανείς, αν αυτός ο εκτροχιασμός είναι πλειοψηφικός στη χώρα μας. Μήπως είναι η εποχή, το παγκόσμιο τέλος των ιδεολογιών, που επιτρέπει τον συγχρονισμό με την έξαρση του φανατισμού στον τρίτο κόσμο, ιδίως στον μουσουλμανικό; Στην ακραία εθνικιστική, θρησκόληπτη και συνωμοσιολογική μορφή του μοιάζει, σχεδόν με σιγουριά, μειοψηφικός. Έτσι τουλάχιστον εκφράζεται εκλογικά. Και όλοι αυτοί οι άνθρωποι, σα να προσπαθούν να πάρουν την εκδίκηση τους από το μετριοπαθές, το σοβαρό, το σώφρον. Ίσως επειδή επιτράπηκε αυτό να διαβρωθεί επί δεκαετίες από το σοβαροφανές, το διαπλεκόμενο, το εγκληματικά ανήθικο, το υποκριτικά φιλολαϊκό και “καπάτσο”...
Όμως, επειδή καταδικάστηκαν (ή μετατοπίστηκαν) τα κόμματα που εξέφραζαν τον παγκοσμίως μεγαλύτερο πολιτικό χώρο, αυτόν που περιστρέφεται γύρω από το κέντρο, αυτό δεν σημαίνει οτι οι Έλληνες ξαφνικά κινούνται στα ιδεολογικά άκρα. Πόσοι άραγε είναι οι απέναντι, αυτοί που παρά τον εθισμό τους σε ένα δημαγωγικό πολιτικό και συνδικαλιστικό λόγο (που χάιδευε αυτιά για να κρατήσει εσαεί προνόμια και τεχνητούς παραδείσους), αρνούνται να παρασυρθούν από μια επιστροφή στη ρητορική των βαλκανικών εθνικισμών και την ανατολίτικη εσωστρέφεια, της χειρότερης μορφής;
Κι όμως, είναι πολλοί. Κι αν, ζαλισμένοι από την απότομη μετάβαση σε μια νέα εποχή και τις ρευστές πολιτικές εξελίξεις, δεν μπορούν να ταυτιστούν με κανένα πολιτικό σχηματισμό, αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν. Η Ελλάδα ζει μια πρωτόγνωρη περίοδο, όπου σίγουροι για την πολιτική τους επιλογή είναι μόνο οι φανατικοί, στις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος. Οι υπόλοιποι, οι “κανονικοί” καθημερινοί άνθρωποι, με τις αμφιβολίες τους και τις αδυναμίες τους, αναζητούν τη διέξοδο - και όχι, δεν ταυτίζονται με το όνειρο μιας νεοπλουτικής αστικής τάξης, που μόνη της ανησυχία είναι η κατανάλωση της τελευταίας σκυλοπόπ κιτρινιάς στην τηλεόραση και του τελευταίου ηλεκτρονικού γκάτζετ στην αγορά. Ναι, πολλοί έπεσαν στην παγίδα, αλλά το σοκ της κρίσης τους έθεσε σε μεγάλες αμφιβολίες, για τον προσανατολισμό τους.
Αυτό που μένει να αντιληφθούν (μαζί με τα όποια λίγα πολιτικά στελέχη ξεπερνούν κατά πολύ το μέσο όρο της ανεπάρκειας και της ανηθικότητας), είναι οτι η πολιτική τους έκφραση, σε επίπεδο προσώπων αλλά και σχηματισμών, επείγει. Κι οτι είναι ευθύνη τους η ανάδειξη μια άλλης πολιτικής αισθητικής, που θα σαρώνει το πολιτικό φάσμα από τα δεξιά στα αριστερά.
Αλλιώς, το “φιλέτο” αυτό που λέγεται Ελλάδα θα μείνει, επί της ουσίας, εκτός του ευρωπαϊκού μενού. Μόνο και μόνο, από την εμμονή πολλών από τους κατοίκους της να μείνουν αποκλειστικά στο παστίτσιο, επειδή η εξέλιξη είναι εχθρός (κι όχι σύμμαχος όπως θα έπρεπε) της παράδοσης...
H φωτό είναι από το www.facebook.com και το εξώφυλλο από το www.amazon.com
To post συνοδεύεται από το "Pass the Peas" των Αμερικανών J.B.'s.
Update:
Δελτίο τύπου της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου της 25ης Σεπτεμβρίου 2012:
ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΕ ΤΟ «ΑΔΙΚΗΜΑ» ΤΗΣ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ
Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου σε παλιότερη πρότασή της το 2005 (http://www.hlhr.gr/details.php?id=84) σχετικά με μια νέα διευθέτηση των σχέσεων κράτους και εκκλησίας στην Ελλάδα έχει τοποθετηθεί υπέρ της κατάργησης του αδικήματος της βλασφημίας και της καθύβρισης θρησκευμάτων από τον Ποινικό Κώδικα, το οποίο αποτελεί έναν
κραυγαλέο νομικό αναχρονισμό. Και τούτο διότι με το αδίκημα αυτό η έννομη τάξη αφενός μεν υποκαθιστά τη θρησκευτική εξουσία στον κολασμό της αμαρτίας, αφετέρου δε μεταχειρίζεται προνομιακά και εντέλει αδικαιολόγητα το θρησκευτικό συναίσθημα της πλειοψηφίας έναντι της ελευθερίας έκφρασης και της σάτιρας.
Και να θέλαμε να ξεχάσουμε την ύπαρξη τέτοιου αδικήματος το οποίο προφυλάγει το θεό από προσβολές –λες και ο θεός έχει ανάγκη εισαγγελέα– δεν μπορούμε. Η άρση του απορρήτου και η συνακόλουθη σύλληψη του δημιουργού μιας ιστοσελίδας στο facebook με περιεχόμενο υποτίθεται «υβριστικό» για τον μοναχό Παΐσιο, έπειτα από αντιδράσεις ορθόδοξων κύκλων αλλά και την πολιτική υπόδειξη μέσω σχετικής ερώτησης στη Βουλή από τη Χρυσή Αυγή λίγες μέρες νωρίτερα (18/9/2012), αποτελεί ένα ακόμα κεφάλαιο στη λογοκριτική παράδοση της ελληνικής πολιτείας όταν θίγονται τα «ιερά και τα όσια του Ελληνοχριστιανισμού». Ένα κεφάλαιο ντροπής με
το οποίο η Ελλάδα αυτοβούλως τοποθετεί τον εαυτό της στο ίδιο κάδρο με θεοκρατικά καθεστώτα και πρακτικές πιστών άλλων θρησκειών, τις οποίες κατά τ’ άλλα στηλιτεύει ως τριτοκοσμικές, εξωτικές και επί της ουσίας «κατώτερες». Η ανακοίνωση της Ελληνικής Αστυνομίας, η οποία πανηγυρίζει για την επιτυχία σύλληψης του «27χρονου ημεδαπού» ως εάν να επρόκειτο για τη σύλληψη ενός διαβόητου εγκληματία, μας θέτει ενώπιον δυσάρεστων συνειρμών, όταν Μητροπολίτες της Ορθοδόξου Εκκλησίας μιλούν δημόσια απαξιωτικά και υβριστικά για άλλες θρησκείες/ Εκκλησίες κατηγορώντας τις με ποικίλους και ευφάνταστους χαρακτηρισμούς και κατηγορίες. Για να μην πάει ο νους μας στην ατιμωρησία άλλων πολύ πιο σημαντικών αδικημάτων που τελούνται από ομοϊδεάτες του βουλευτή που κατέθεσε την σχετική επερώτηση για τα οποία η αστυνομία κατά κανόνα δε γνωρίζει τίποτε...
Η βλασφημία πρέπει να καταργηθεί. Αν κάποιος θίγεται από τα λόγια άλλων, η ποινική έννομη τάξη έχει εργαλεία για την προστασία της προσωπικότητας. Να τελειώνουμε με τη βλασφημία.
%20%20.jpg)
7 σχόλια:
"Ναι, πολλοί έπεσαν στην παγίδα, αλλά το σοκ της κρίσης τους έθεσε σε μεγάλες αμφιβολίες, για τον προσανατολισμό τους."
Eπίτρεψέ μου να αμφιβάλλω. Οι καθημερινές μικροσυμπεριφορές που βλέπω στο δρόμο είναι ίδιες και χειρότερες με τις ΠΚ (Προ Κρίσης). Νομίζω μάλιστα ότι η κρίση χρησίμευσε, δυστυχώς, σε κάποιους ως δικαιολογητικό, για να γίνουν ακόμα χειρότεροι. Και αν το "ανοίξουμε" λίγο, τι βλέπουμε αυτά τα 3 χρόνια; Τι βλέπουμε σήμερα; Ο Πρόεδρος της Βουλής και δυο πρώην υπουργοί κατονομάζονται γραπτώς σε ομολογία υπόπτου για ξέπλυμα 10 δις (!) ευρώ μέσω αγορών ακινήτων και δεν ιδρώνει αυτί. Νέα μέτρα που θα ισοπεδώσουν κοινωνικά και οικονομικά τον πληθυσμό ετοιμάζονται από κυβέρνηση και το τρίο στούντζες και δεν κουνιέται φύλλο. Έχω την εντύπωση ότι η ελληνική κοινωνία έχει γίνει τραγικά πλαδαρή, με τους πολίτες της απορροφημένους στην προσωπική τους "σωτηρία" (η κρίση είναι για κάποιους "άλλους") από όλα όσα συμβαίνουν, σε βάρος της όποιας συλλογικής αντίδρασης ως κοινωνία. Όπως δηλαδή λειτουργούσε πάντα ο Έλληνας, όσο καιρό εγώ τουλάχιστον τον ξέρω.
Το καλύτερο παστίστιο που έφαγα αυτές τις μέρες! Απολαυστικό! Με τις υγειές μας!
Δεν ξέρω ποιο αδίκημα αποδίδεται στο νεαρό, από τα τρία σχετικά με τη θρησκεία που προβλέπει και τιμωρεί ο Ποινικός Κώδικας. Το ένα είναι η επιβουλή της θρησκευτικής ειρήνης, το δεύτερο είναι η κακόβουλη βλασφημία και το τρίτο η καθύβριση θρησκευμάτων. Τα δύο πρώτα προβλέπονται στο άρθρο 198 του ΠΚ, το οποίο έχει ως εξής «1. Με φυλάκιση μέχρι δύο ετών τιμωρείται όποιος δημόσια και κακόβουλα βρίζει με οποιονδήποτε τρόπο το Θεό. «2. Όποιος, εκτός από την περίπτωση της παραγράφου 1, εκδηλώνει δημόσια με βλασφημία έλλειψη σεβασμού προς τα θεία, τιμωρείται με κράτηση έως έξι (6) μήνες ή με πρόστιμο έως τρεις χιλιάδες (3.000) ευρώ». Η καθύβριση θρησκευμάτων προβλέπεται στο άρθρο 199 του ΠΚ που έχει ως εξής «Όποιος δημόσια και κακόβουλα καθυβρίζει με οποιονδήποτε τρόπο την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ή άλλη θρησκεία ανεκτή στην Ελλάδα τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών». Πάντως και τα τρία αδικήματα απαιτούν κακοβουλία, δηλ. εκδήλωση κακής βουλήσεως, κακότητας, μίσους περιφρονήσεως. Δεν διάβασα την ιστοσελίδα και έτσι δεν μπορώ να εκφέρω εμπεριστατωμένη άποψη αν πράγματι εμπεριέχει τέτοιες εκδηλώσεις ή απλώς πρόκειται για εκδηλώσεις χιούμορ ή σάτιρας περί τη θρησκοληψία. Αυτό όμως που με εξέπληξε, ιδιαίτερα, είναι η άρση του απορρήτου για να φτάσουν οι διωκτικές αρχές στον 27χρονο δράστη. Κατ΄ αρχάς αναρωτιέμαι αν έγινε άρση του απορρήτου με τις νόμιμες διαδικασίες. Και αν ναι απορώ πώς δόθηκε τέτοια άδεια, αφού η άρση του απορρήτου που προβλέπεται από το Ν. 2225/1994 (όπως τροποποιημένος ισχύει σήμερα), σε συνδυασμό με το άρθρο 19 του Συντάγματος, αφορά μόνο ορισμένα σοβαρά κακουργήματα. Ας σημειωθεί ότι τα τρία πιο πάνω αδικήματα περί τη θρησκεία είναι το μεν πρώτο και τρίτο πλημμελήματα και μάλιστα ελαφρά (λόγω της προβλεπόμενης ποινής) και το δεύτερο είναι απλώς πταίσμα.
@gerasimos: Μπορεί - και μπορεί πολλοί να έχουν χειροτερέψει. Αλλά και πολλοί άλλοι έχουν μια πρώτη (έστω) συνειδητοποίηση...
@Georgina Kassavetes: Ευχαριστώ πολύ!
@Meropi: Και πάντως, κανένα μάλλον από αυτά τα άρθρα (που θα έπρεπε να καταργηθούν) δεν βρίσκει εφαρμογή εδώ. Ποιός έβρισε τα θεία; Περί σάτιρας επρόκειτο, στην υπερπροβολή ενός μοναχού, στον οποίον απέδιδαν υπερφυσικές ιδιότητες...
Μέσα σε τόσο "θόρυβο" και σαματά. 'Οταν είναι όλα τόσο μπερδεμένα και τεντωμένα, όταν όλα έχουν καταναλωθεί ή διαψευσθεί, ποιες νηφάλιες και μετριοπαθείς φωνές άραγε μπορούν ν' ακουστούν;
Νομίζω πως ο δρόμος προς τον "πάτο" της κρίσης, για τον οποίο όλοι ανυπομονούν, κρύβει ακόμα πολλές δυσάρεστες εκπλήξεις.
'Ισως ο ..."παστίτσιος" να είναι απλώς ένα από τα ορεκτικά...
@meropi: Την άδεια την οποία αναρωτιέσαι "ποιός την έδωσε", είναι γνωστό οτι η άρση του απορρητου και η εν συνεχεία φυλάκιση, έγινε κατόπιν της ερώτησης της Χ.Α. στη βουλή.. Γιατί η σελίδα του νεαρού ήταν μήνες που "παρασκεύαζε" το παστίτσιο..
Σήμερα δυστυχώς κυρία Μερόπη, πολίτες που θέλουν για δικούς τους λόγους εναξάρτητους από κάθε νομιμότητα, την συνδρομή της Χ.Α. με ένα τηλεφώνημα καταφθάνουν οι μαύρες μπλούζες. Ως φαίνεται και ο κάθε θρησκόληπτος δικαστικός πλέον ακολουθεί την ίδια οδό! Χωρίς γραφειοκρατία μάλιστα!
Η ανοχή των πολιτών επί δύο και πλέον χρόνια στην ανομία με την δήθεν "αγαναχτισμένη" δικαιολογία, μας οδήγσε εδω και θα υποστούμε ακόμη χειρότερα..
Ίσως να είμαι υπερβολική, αλλά έχω την εντύπωση ότι ο Παστίτσιος είναι η απάντηση στην Παπαχρήστου. Στο κάτω κάτω της γραφής κάποιοι είχαν βγει στα κάγκελα για κάτι που κανονικά θα περνούσε απαρατήρητο στην Ελλάδα του Λαζόπουλου, με τις δεκάδες ρατσιστικές χαριτωμενιές on air!
Δημοσίευση σχολίου