Ο εκφασισμός και η ευτέλεια...

Την ώρα που η ελληνική οργανωμένη κοινωνία αντιμετωπίζει (και θα αντιμετωπίζει για τα επόμενα χρόνια) το φάσμα της άτακτης χρεοκοπίας και τον κίνδυνο να βρεθεί εκτός ευρωπαϊκού οικονομικού πλαισίου, ξαφνικά φαντάζει εξίσου πιθανό να κινδυνεύσει ακόμα πιο βαθιά, από τον εκφασισμό.

Πατώντας πάνω σε ένα συνδυασμό αβυσσαλέας άγνοιας, ωχαδερφισμού και κουτοπονηριάς, οι πρακτικές και τα επιχειρήματα της Χρυσής Αυγής επαναφέρουν τη συζήτηση για τα αυτονόητα, γύρω από νόμους και δικαιώματα. Για παράδειγμα, η επίκληση άρθρων του Ποινικού Κώδικα που δήθεν επιτρέπουν τον έλεγχο και την “καταδίωξη” του παρεμπορίου, ως αυτόφωρου αδικήματος, στην οποία “η πολιτεία ολιγωρεί”, κινείται στο χώρο της καφενειακής επιχειρηματολογίας. Όπως μπορεί να εξηγήσει οποιοσδήποτε επαρκής νομικός, ο πολίτης έχει το δικαίωμα (και την ηθική υποχρέωση) να παρέμβει, για παράδειγμα, στην περίπτωση μιας ληστείας και να συλλάβει τον δράστη. Αυτό όμως, όταν γίνεται άδολα και αυθόρμητα.

Αντιθέτως, ουδείς έχει δικαίωμα να υποκαθιστά την αστυνομία, κάνοντας ελέγχους (αντιποίηση δεν είναι μόνο να φοράς τη στολή, όπως κουτοπόνηρα υποστηρίχθηκε από τον εκπρόσωπο τύπου του κόμματος, αλλά να επιχειρείς να κάνεις τη δουλειά των αρχών, σφετεριζόμενος τον ρόλο τους), ούτε βεβαίως να καταστρέφει ξένη περιουσία, κατά την εκτίμηση και τα γούστα του - ακόμα κι αν αυτή είναι “παράνομη” ή προϊόν εγκλήματος. Πόσο μάλλον να οργανώνει ομάδα, να συνιστά δηλαδή μια συμμορία, που έχει σκοπό να κάνει παράνομες πράξεις, όπως οι παραπάνω. Δεν είναι λοιπόν “αστοιχείωτο” το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης (ούτε φυσικά οι καθηγητές νομικής και οι λοιποί ποινικολόγοι και δικαστές), όπως προσπάθησε να ισχυριστεί ο Κασιδιάρης, στο κεντρικό δελτίο της ΝΕΤ.

Και φυσικά, όταν προσαχθούν στη δικαιοσύνη οι βουλευτές που κατηγορούνται για τα έκτροπα στις λαϊκές αγορές, “δεν θα γελάσουν και οι πέτρες”, όπως δήλωσε με προκλητική οίηση ο ίδιος. Η καταδίκη, με αυτόφωρη διαδικασία, στο Μεσολλόγι, των δύο “φρέσκων” μιμητών (και προφανώς οπαδών) της Χρυσής Αυγής, σε οκτάμηνη φυλάκιση με αναστολή, δείχνει την κατεύθυνση, που θα έχουν ανάλογες υποθέσεις στο μέλλον, αλλά και την απουσία οποιασδήποτε νομιμοποίησης φασιστικών ενεργειών, με το πρόσχημα της “απουσίας του κράτους”.

Στην προσπάθεια όμως ενός παρακρατικού μορφώματος να είναι συνέχεια στην επικαιρότητα, γιατί έτσι κερδίζει δημοσκοπικά, η απάντηση δεν μπορεί να είναι η ανοχή, η διστακτικότητα και η αμηχανία. Αν μια οργανωμένη πολιτεία (που έχουμε και δεν έχουμε) επιθυμεί πραγματικά να ανακόψει φαινόμενα που απειλούν τη δημοκρατική της ταυτότητα, πρέπει να το κάνει με αποφασιστικότητα - και με πλήρη ενεργοποίηση του οπλοστασίου της νομιμότητας. Και με συντονισμένες ενέργειες να απαντήσει, έστω κι αν κινδυνεύει (προσωρινά πιστεύω) να ηρωοποιήσει κάποιους. Γιατί το μήνυμα οτι δεν εκφοβίζεται πρέπει να περάσει, με τον ίδιο τρόπο που πρέπει να περνάει και προς οποιαδήποτε “αριστερή” ή μη τρομοκρατία.

Αυτό φυσικά προϋποθέτει άμεση επέμβαση στο ζήτημα της αποδοχής της Χρυσής Αυγής στους κόλπους της αστυνομίας, σε συνδυασμό με τη δημοσιοϋπαλληλική αποφυγή των υποχρεώσεων και τη λευκή απεργία, λόγω και των περικοπών. Όσο η Ελληνική Αστυνομία δεν συλλαμβάνει τους δράστες παράνομων πράξεων και δεν αποκαλύπτει κάθε είδους πώληση “προστασίας”, τόσο είναι υπόλογη, ως “φιλική” προς μια κατηγορία εγκληματιών, που κινείται στα όρια του υποκόσμου.

Οι μάσκες για μια οργάνωση, που παριστάνει οτι δεν είναι φασιστική, την ώρα που μέλη της χαιρετούν ναζιστικά, άλλοι γράφουν στίχους υπέρ του Άουσβιτς - και ο ίδιος ο επικεφαλής αναπολεί τη χουντική δικτατορία, πρέπει να πέσουν.

Το δεύτερο και πολύ σοβαρό είναι η πολιτεία να “μιλήσει” σε όσους βαυκαλίζονται οτι θα θεραπεύσουν ένα άρρωστο πολιτικό σύστημα, ενισχύοντας ανθρώπους των οποίων προνομιακό πεδίο είναι οι εθνικιστικοί φόβοι και καπηλείες, η ρατσιστική μικρονοϊκή καταδίωξη που πηγάζει από την ανασφάλεια της μειονεξίας και η δήθεν “αντισυστημική” επαναστικότητα. Εξηγώντας, οτι όταν κινδυνεύεις στην εντατική, δεν φωνάζεις το νεκροθάφτη. Και ακόμα οτι όχι μόνο κανένα πρόβλημα δεν θα λυθεί από τα τάγματα εφόδου, αλλά αντιθέτως θα δημιουργηθούν περισσότερα, μεταξύ των οποίων το χειρότερο είναι ο φόβος γι αυτούς που επιχειρούν να “προστατεύσουν” αυθαίρετα τους υπόλοιπους.

Αν λοιπόν μερίδα της κοινωνίας εξακολουθεί να επιχαίρει (κρυφά ή φανερά) για τον καινούργιο νταβατζή, λέγοντας από μέσα του “δεν πειράζει, καλά τους κάνουν, ας τους μαζέψουν λίγο τους μετανάστες”, τότε όχι μόνο δεν έχει διδαχτεί τίποτα από την ιστορία, αλλά βαδίζει προς την αυτοκαταστροφή, με μαθηματική ακρίβεια.

Κι αν η Χρυσή Αυγή, με σύστημα επιχειρεί να προκαλεί την ενίσχυση της δύναμης της, η αποδοχή των πρακτικών των ταγμάτων εφόδου από μερίδα της κοινωνίας, είναι εφιαλτική. Το ίδιο και ο ύμνος στη δράση της, από επαγγελματικά σωματεία. Το να ξεπερνάει ένα τέτοιο κόμμα στις δημοσκοπήσεις το 10% και να εμφανίζεται ως τρίτη δύναμη στο κοινοβούλιο, αποτελεί όχι μόνο ήττα της δημοκρατίας, αλλά και πλήρη αδυναμία του ελληνικού λαού να κερδίσει τον οποιονδήποτε σεβασμό, για τον προσανατολισμό του και τις προσπάθειες που κάνει.

Τέλος, ας σκεφτούν αριστερές παρατάξεις (που έχουν κι αυτές τις ευθύνες τους στο “άνοιγμα του δρόμου” στη βία), αν είναι έξυπνο να
κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις, όπως αυτές των αστυνομικών, υποστηρίζοντας συνδικαλιστικά αιτήματα, όταν μπροστάρης είναι η Χρυσή Αυγή (ας δηλώσουν ρητά οτι δεν θα συμμετάσχουν, όταν υπάρχει παρουσία της, όπως έκαναν και με τις τηλεοπτικές συζητήσεις, μετά τα χαστούκια Κασιδιάρη). Ας σκεφτούν οι δεξιοί σχηματισμοί, αν προάγοντας το λόγο της ευτέλειας και την τοποθέτηση φαιδρών προσώπων στη δημόσια διοίκηση, δεν συμβάλλουν στο γενικότερο τοπίο αποσταθεροποίησης. Ας αναλογιστούν οι εκπρόσωποι του λαϊκισμού, πώς υποβοήθησαν, ακόμα και άθελα τους ίσως, την άνοδο της φασιστικής δημαγωγίας. Κι όλοι μας, ας σκεφτούμε, πώς επιτρέψαμε να γίνει ο δημόσιος βίος προνομιακό πεδίο ενός εσμού, που δεν εξαντλείται στην ακροδεξιά πλευρά του πολιτικού φάσματος...

Το αντιραστιστικό έργο είναι από το www.tutorart.com και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από το
"Higher Ground", στη διασκευή του Βρετανού Eric Clapton.









Μόλις τέλειωσα το άρθρο, ήρθε και αυτό:



Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου

Αθήνα, 12 Σεπτεμβρίου 2012

Σε έκτακτη συνέλευσή του, το δ.σ. της Ένωσης εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση σχετικά με τα πρόσφατα έκτροπα στο Μεσολόγγι, την Ραφήνα και αλλού:

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ: Από την αντιποίηση της αρχής στην ανατροπή της δημοκρατίας


• Στην ελληνική ποινική θεωρία, η χωρίς δικαίωμα ενέργεια έρευνας ή κατάσχεσης από εμφανιζόμενο ως δήθεν αστυνομικό ή το να ζητάει κάποιος στοιχεία από διερχόμενο είναι τα κλασσικά παραδείγματα που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν το αδίκημα της αντιποίησης αρχής. Η σχετική διάταξη του Ποινικού Κώδικα προστατεύει την εξουσία της πολιτείας και των αρχών της και τιμωρεί όποιον εν γνώσει του προβαίνει σε πράξεις δημόσιας εξουσίας χωρίς αντίστοιχη αρμοδιότητα. Το να εμφανίζεται κάποιος ως αστυνομικός δεν προϋποθέτει το να φοράει στολή, να έχει μεταμφίεση, να προβαίνει στην πράξη αυτή με εξαπάτηση κτλ.
• Το επιχείρημα της Χρυσής Αυγής ότι τα μέλη της έχουν δικαίωμα -όπως κάθε πολίτης- κατ' άρ. 275 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας "να συλλάβουν το δράστη" αυτόφωρων κακουργημάτων ή πλημμελημάτων θα μπορούσε να ισχύει στο βαθμό που γνώριζαν ότι τελείται κάποιο αδίκημα και πράγματι συλλαμβάνανε τον δράστη, άμεσα προσάγοντάς τον στις αρχές. Αυτό ορίζει η διάταξη αυστηρά με ρητή υπόμνηση τήρησης των συνταγματικών διατάξεων. Τα μέλη όμως της ΧΑ αφ’ ενός δεν γνώριζαν εάν πράγματι συνέτρεχε περίπτωση αδικήματος (δεν γνώριζαν εάν είχαν ή όχι άδειες) αλλά το υπέθεταν με το ρατσιστικό κριτήριο της καταγωγής, αφ΄ετέρου όχι απλώς δεν «συνέλαβαν» κανέναν, αλλά δέρνοντας και σπάζοντας πάγκους, προέβησαν ίδιοι στη διάπραξη αυτόφωρων εγκλημάτων. Η λογική της διάταξης που επικαλείται η ΧΑ είναι να έχει κανείς τη δυνατότητα να πιάσει το ληστή που φεύγει με τη σακούλα απ την τράπεζα, το φονιά που τρέχει με το όπλο στο χέρι, τον τσαντάκια που κλέβει τη γιαγιά κι αυτή φωνάζει "βοήθεια" και άμεσα, όπως ρητά ορίζεται, να τον προσάγει στις αρχές.
• Εάν αλλιώς ήταν τα πράγματα, θα «συλλαμβάναμε» κάθε μέρα ο ένας τον άλλον, προβαίνοντας σε ιδιωτικές/υποκειμενικές κρίσεις περί δικαίου και αδίκου παριστάνοντας τους χωροφύλακες και τους δικαστές. Έτσι θα υλοποιηθεί το πολιτικό σχέδιο των νεοναζιστών που φυσικά δεν είναι η αντιποίηση αρχής αλλά η ανατροπή της ελληνικής δημοκρατίας μέσω (και) της αντιποίησης αρχής.