21.7.10

Μια συζήτηση για τη δημοσιογραφία και το δίκτυο

Ας αρχίσουμε με τα αυτονόητα. Άλλο τι είναι ο καθένας κι άλλο η δολοφονία του. Κανένα συμφέρον και κανένας φανατικός δεν έχει το δικαίωμα της αφαίρεσης της ζωής στη δημοκρατία εν καιρώ ειρήνης - στις (προοδευτικές) ευνομούμενες πολιτείες, ούτε καν τα δικαστήρια δεν έχουν αυτό το δικαίωμα.

Πολλοί ενδεχομένως να είπαν “όποιος μπλέκεται με τα πίτουρα, τον τρώνε κι οι κότες”. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν η δολοφονία Γκιόλια οφείλεται σε “επαπειλούμενες αποκαλύψεις σκανδάλων”, σε “μαφιόζικα ξεκαθαρίσματα εκβιασμών” ή σε “βεντέτα με τον χώρο της τρομοκρατίας”. Δεν είμαι επίσης σε θέση να ξέρω περισσότερα πράγματα για την πραγματική υφή της “Σέχτας” ή αν το χτύπημα αυτό ήταν προειδοποίηση προς κάποιους τρίτους - αν και συνήθως η πιο προφανής και απλή εξήγηση είναι και η αληθινή. Σε κάθε περίπτωση, είτε πρόκειται περί μίσους είτε περί υποκόσμου, η άσκηση βίας (πόσο μάλλον η δολοφονία) είναι επαίσχυντη και δεν μπορεί να γίνεται αποδεκτή σε μια χώρα, που δεν θέλει να συγκαταλέγεται στον τρίτο κόσμο.


Ο Σωκράτης Γκιόλιας, εξ όσων διαβάζω, ανδρώθηκε μέσα σε ένα περιβάλλον που ειδικεύεται στη “δημοσιογραφία των αποκαλύψεων”. Όπως πολύ πικρά γνωρίζουμε, στο χώρο αυτό (μαζί με αρκετούς μικρο-εκδότες λαϊκίστικων φυλλάδων πάσης απόχρωσης, εκ των οποίων πολύ λίγοι έχουν μπει στη φυλακή) εμφιλοχώρησαν (εκτός από αρκετά "ψώνια") και πολλά φαινόμενα “δημοσιογραφίας των εκβιασμών”. Αυτή η λαϊκίστικη προσέγγιση έχει κατά βάση ως μεθόδευση να προσεταιρίζεται τον “απλό, ανυπεράσπιστο πολίτη”, του οποίου υποτίθεται τα συμφέροντα υπερασπίζεται, αλλά στην ουσία εξυπηρετεί τις απόλυτα ωφελιμιστικές επιδιώξεις της προσωπικής εξουσίας ή ακόμα και του προσωπικού πλουτισμού. Στην τελευταία περίπτωση, η μέθοδος είναι απλή: Είτε ο θιγόμενος ειδοποιείται για τα κατασκευασμένα “ρεπορτάζ” και καλείται να πληρώσει για να μην δημοσιευτούν είτε αυτός που θέλει να βλάψει κάποιον, πληρώνει για επαναληπτικά (και ανεξήγητα) δημοσιεύματα. Στις υπόλοιπες, αρκεί η κατατρομοκράτηση από την εξουσία του “καταγγέλλοντος”.

Δυστυχώς, αυτή η λαϊκίστικη, νέου τύπου “δημοσιογραφία” επιβραβεύθηκε πλήρως από το κοινό, που την εκτόξευσε στην κορυφή της κυκλοφορίας. Και ούτε βεβαίως η έκπτωση της “παραδοσιακής” δημοσιογραφίας μπορεί να δικαιολογήσει τη στροφή, σε μια χειρότερη και μεταλλαγμένη εκδοχή της. Ομολογώ οτι εξακολουθώ να απορώ για το πόσο διχάζει την κοινωνία η ανάγκη καταδίκης της τελευταίας...

Κατά την άποψη μου, δημοσιογραφία είναι η ικανότητα παρουσίασης (και κυρίως αξιολόγησης), με συγκεκριμένα δεοντολογικά εργαλεία, της πληθώρας των πληροφοριών που συνθέτουν την πραγματικότητα γύρω μας. Αυτό φυσικά δεν μπορεί να αφίσταται της προσωπικής οπτικής και του συστήματος αξιών του καθενός. Ακριβώς όμως αυτές οι αξίες καθορίζουν και την ανάγκη ύπαρξης (αλλά και την αξιοπιστία) της δημοσιογραφίας. Η λεγόμενη “ερευνητική δημοσιογραφία”, απαραίτητη για την αποκάλυψη των κακώς κειμένων, οφείλει σε κάθε περίπτωση να ακολουθεί πλήρως τους κανόνες δεοντολογίας, έτσι όπως ορίζονται σε κάθε κοινωνία και σε κάθε εποχή - και μόνο σε εξαιρετικά σοβαρές αποκαλύψεις κρίσιμου μεγέθους μπορεί ο νομικός μας πολιτισμός να δεχθεί παραβίαση κάποιων κανόνων, αν το αγαθό της αποκάλυψης υπερβαίνει κατά πολύ σε σημασία την όποια παραβίαση. Για όσους αμφιβάλλουν οτι οι αποκαλύψεις μπορούν να είναι αποτελεσματικές “με το σταυρό στο χέρι”, να θυμίσω οτι το μεγαλύτερο πολιτικό σκάνδαλο στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών, το Watergate, αποκαλύφθηκε με πλήρη σεβασμό των κανόνων δεοντολογίας.

Φυσικά, αυτά είναι “ψιλά γράμματα” στο ανήθικο και αρύθμιστο πολιτικό-μιντιακό μας τοπίο. Και σα να μην έφταναν τα δεκάδες δημοσιεύματα με ψευδώνυμα ανύπαρκτων δημοσιογράφων (και η αντίστοιχη “βιομηχανία αγωγών”, την οποία συνήθως χρησιμοποιούν φαιδροί “επαγγελματίες θιγόμενοι”, αντί για τους πραγματικούς θιγόμενους, που σπάνια αντιδρούν στο διασυρμό τους), ήρθε στο τοπίο να προστεθεί και η δυνατότητα της συκοφαντίας, μέσω των ανώνυμων “δήθεν μπλογκ”. Τα “παραδημοσιογραφικά” ανώνυμα site, επιχειρώντας να επωφεληθούν από το θετικό πρόσημο που συνοδεύει τους πραγματικούς μπλόγκερ, επιδόθηκαν σε μια άνευ προηγουμένου εμπαθή και ύποπτων κινήτρων μπουρδολογία, ανάμικτη με θεωρίες συνωμοσίας, αντιφατικές και αστήρικτες κατηγορίες - και αισθητική της χειρότερης υποστάθμης. Στελεχωμένα συνήθως από δημοσιογράφους τρίτης κατηγορίας, αποτυχημένους ή εξοστρακισμένους από την αγορά, εξυπηρέτησαν τα συμφέροντα κάποιων (παρα)εκδοτών ή άλλων, αποτελώντας τον δούρειο ίππο για την άλωση και τον έλεγχο του διαδικτύου. Ακόμα και μέλη ενός (παρα)κομματικού υποκόσμου, που εκδιώχθηκαν κακήν-κακώς από παρασιτικές θέσεις που είχαν καταλάβει στο δημόσιο, έφτιαξαν “μπλογκ” και χύνουν τη χολή τους, κατά όσων αντιστάθηκαν στην προκλητική και γλοιώδη παρουσία τους σε θέσεις ευθύνης.

Κάθε “κλικ” ισχυροποιούσε και ισχυροποιεί την παρουσία τους. Και εδώ ακριβώς έγκειται ο εκβιασμός: Πράγματι, το μεγαλύτερο κομμάτι της δημοσιογραφικής πιάτσας τσεκάρει συνεχώς τα site αυτά. Όχι μόνο από κουτσομπολίστικη διάθεση, αλλά για να μάθει (κάποιες φορές) πραγματικές ειδήσεις, φήμες και (κυρίως) να ελέγξει αν διασύρεται με κάποιο αστήρικτο “δημοσίευμα”. Αποτέλεσμα είναι, στην καλύτερη περίπτωση, να μπλέκεται διαρκώς το πραγματικό με το φανταστικό, το αξιόπιστο με το κακόβουλο και χαλκευμένο. Στη χειρότερη, να διαπομπεύονται άνθρωποι, που δεν έχουν καμία άμυνα - καθώς το “να μπλέξεις” απαντώντας σε τέτοιους τύπους, θα επιφέρει χειρότερο διασυρμό.

Το διαδίκτυο προσφέρει (τζάμπα) τη δυνατότητα των αλλεπάλληλων δημοσιευμάτων (δήθεν “κριτικής”), που από μόνο του αποτελεί ένα στοιχείο εκβιασμού. Άλλο να γράψεις επικρίνοντας ένα δημόσιο πρόσωπο μια φορά στους δυό μήνες - κι άλλο να τον “περιλούσεις” με καταιγισμό δημοσιευμάτων, μέσα σε μια μέρα ή μια βδομάδα. Από μόνο του προκαλεί τις υποψίες οτι κάπου “αλλού” στοχεύεις - ώστε να σταματήσεις.

Έτσι, μια κοινωνία βουτηγμένη στο κουτσομπολιό και στη μεσημεριανή “κιτρινίλα”, βρέθηκε να βρωμίζει ακόμα περισσότερο, από το καινούργιο και πιο υγιές κομμάτι της επικοινωνίας, το διαδίκτυο - καθρέφτη φυσικά όλων των δυνάμεων που ενεργοποιούνται μέσα σε αυτήν.

Υπάρχουν δύο προσεγγίσεις στο πρόβλημα: Ή να αποδεχτούμε οτι αυτό είναι το επίπεδο της κοινωνίας και του δημόσιου λόγου και να ελπίσουμε οτι οι επερχόμενες γενιές, με την (όποια) βελτίωση της παιδείας, θα διαμορφώσουν ένα υψηλότερο επίπεδο πολιτισμού. Ή να αποφασίσουμε οτι κάτι πρέπει να κάνουμε τώρα, για να πάρουμε μια άλλη πορεία.

Ένα πρώτο και (απαραίτητο κατά την άποψη μου) βήμα είναι η σοβαρή αυτοκριτική και αλλαγή πλεύσης, του (υπάρχοντος) δημοσιογραφικού κόσμου, ώστε να τεθούν οι βάσεις για ένα καλύτερο μέλλον. Δημοσιολογών μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε, δημοσιογράφος όχι (άκρως απογοητευτική είναι και η εμφάνιση, τις τελευταίες ημέρες, κάποιων από τους δημοσιογράφους που έγιναν πολιτικοί). Διαφορετικής ποιότητας ηγεσίες, ισχυρές επαγγελματικές ενώσεις που θα επιβάλουν κριτήρια και κανόνες, θεσμική αναβάθμιση αυτού του “μπάτε σκύλοι αλέστε” είναι προτάσεις που έχω ξαναδιατυπώσει.

Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει με το διαδίκτυο. Ίσως άλλοι πιο έμπειροι από μένα στο μέσο να έχουν να προτείνουν λύσεις, χωρίς να υπάρξει περιορισμός της ελευθερίας του λόγου και του πλούτου που αυτό προσφέρει. Μήπως όσα “μπλογκ” έχουν πάνω από μερικές αναρτήσεις την ημέρα (γιατί η ποσότητα είναι μεταξύ άλλων αυτό που διαφοροποιεί τον πραγματικό μπλόγκερ από το “παραδημοσιογραφικό” site), να πρέπει να έχουν δηλωμένο επώνυμα έναν διαχειριστή; Μήπως πρέπει να υπάρξει κάποιος άλλος έξυπνος τρόπος περιορισμού της αλητείας;

Πάντως, κάτι πρέπει να γίνει. Και κυρίως με αυτούς που βαυκαλίζονται οτι προσφέρουν υπηρεσίες στο κοινωνικό σύνολο, ενώ στην ουσία απαρτίζουν τον εσμό που καταβαραθρώνει το επίπεδο του δημόσιου λόγου και οδηγεί την χώρα ολοταχώς προς τα πίσω. Εντός και εκτός ίντερνετ...



Δύο κείμενα για το ίδιο θέμα, από μια δημοσιογράφο και έναν μπλόγκερ που εκτιμώ: Πόπη Διαμαντάκου και old boy.









H φωτό είναι δανεική από το blog της Ξένης και το εξώφυλλο από το www.amazon.com.

To post συνοδεύεται από το "Teardrop" των Βρετανών Massive Attack, που εμφανίστηκαν και αυτοί το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στη Μαλακάσα.

buzz it!

27 σχόλια:

Michael_Sc είπε...

«Ο αποθανών δεδικαίωται»; Ή
«ο διάγων βίο εν δικαίω αποθανών, δεδικαίωται»;

Prokopis Doukas είπε...

@Michael_Sc: Δε νομίζω οτι κανείς μπορεί να "δικαιωθεί" επειδή έγινα στόχος κάποιων (όποιοι κι αν ήταν αυτοί). Είμαι αμετακίνητος στην καταδίκη της δολοφονίας, αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση (ειδικά) με την υπερβολή της "αγιοποίησης", που κατά παράδοση γίνεται στην Ελλάδα...

Ανώνυμος είπε...

Η αξία που έχει μια ανώνυμη πληροφορία στο Internet είναι μόνο αυτή που της δίνεις. Δεν υφίσταται πρόβλημα ανωνύμων blogs κλπ.

Кроткая είπε...

Σε καμία περίπτωση δεν δικαιώνεται κάποιος απλά επειδή δολοφονήθηκε -ακόμα κι αν δολοφονήθηκε άνανδρα και μαφιόζικα. Σεβασμός στο νεκρό δεν σημαίνει αποδοχή και εν λευκώ δικαιολόγηση των πράξεών του όσο ζούσε. ΑΝ είναι έτσι γιατί να μη δικαιώσουμε το Τζακ τον Αντεροβγάλτη ή τον Αλ Καπόνε ή ακόμα και το Χίτλερ;

Από κει και πέρα η απλή εξήγηση του Πετρουλάκη εμένα δεν με καλύπτει. Δε μπορώ να αποδεχτώ ότι πρόκειται περι απλής παράνοιας και μίσους. Στο κάτω κάτω, γιατί βρε Προκόπη δεν έγινε στόχος κάποιος σαν εσένα (ευτυχώς δλδ!!) αλλά κάποιος σαν το συχωρεμένο; Η επιλογή του στόχου δηλοί κάποια κριτήρια, κάποια λογική, αλλά αυτή είναι δουλειά της (τυφλής και μεροληπτικής δυστυχώς) δικαιοσύνης.

Κατά τα άλλα, εγώ νομίζω πως κανονισμοί που περιστέλλουν την ανωνυμία ή επιβάλλουν τη δήλωση ταυτότητας είναι αφενός επικίνδυνοι, αφετέρου αδιέξοδοι. Κανέις δε με υποχρεώνει να δηλώσω το πραγματικό μου όνομα. Ακόμα κι αν υπάρξει τέτοιος νόμος, αυτός που θέλει να λειτουργήσει σαν τρωκτικό, δεν θα βάλει στη μαρκίζα το αληθινό του όνομα. Εδώ πλαστοποιούνται διαβατήρια, δεν μπορεί κάποιος να βάλει ένα ψεύτικο όνομα στο βλογ;

Η ταυτότητά μας στο διαδίκτυο, αν προκύψει λόγος (δλδ αξιόποινη πράξη) μπορεί εύκολα να αποκαλυφθεί μέσω της ΙΡ και του διαδικτυακού στίγματος. Αν έγινε κατορθωτό να αποκαλυφθεί ο Γιοσάκης στο διαδίκτυο, τίποτα δε με πείθει πως το να αποκαλυφθούν οι τρωκτικοί είναι δύσκολο. Απλώς κάποιοι τους προστατεύουν.

Όταν η κοινωνία και οι θεσμοί πάσχουν γενικώς, φαινόμενα σαν αυτό είναι φυσικό επακόλουθο.

Προτεινόμενο ανάγνωσμα:
http://exoapotinvouli.blogspot.com/2010/07/blog-post_21.html

Prokopis Doukas είπε...

@Ανώνυμος: Δεν είμαι βέβαιος οτι θα συμφωνήσω με αυτό. Μπορεί να είναι ιδιαίτερα ψυχοφθόρο ή/και επιζήμιο/συκοφαντικό το να σε στοχοποιήσει κάποιος, επειδή έχει συμπλέγματα απέναντι σου (π.χ. απλώς και μόνο γιατί είσαι γνωστός ή αντιπροσωπεύεις κάτι που απεχθάνεται). Πόσο μάλλον να σε εκβιάζει.

Αυτό μπορεί να οδηγήσει αξιόλογες φωνές να απέχουν από το διαδίκτυο (και από την κοινωνική παρουσία γενικότερα). Και να μείνουν τελικά μόνο τα σκουπίδια...


Υ.Γ. Τα site συτά ΔΕΝ είναι web logs. Και πρέπει να διαχωριστεί ο ρόλος τους - και κατά τη άποψη μου να είναι ευθέως και έντιμα δηλωμένα ως τέτοια, π.χ. όπως το protagon.


@Кроткая: Συμφωνούμε για τη δικαίωση ή μη. Μη βάζετε ιδέες παρακαλώ, ούτε αναφορά σε τέτοια ενδεχόμενα δεν θέλω να ακούω...

Διαφωνώ απολύτως με την προσέγγιση του ποστ που παραθέτεις. Αστήρικτες θεωρίες συνωμοσίας, οτι αυτά είναι έργο της αστυνομίας, δεν με πείθουν, χωρίς καμία παράθεση σοβαρών στοιχείων ή αποδείξεων.

Υπάρχει μια εκδοχή οτι ο Γκιόλιας ενόχλησε πολύ, γιατί δημοσίευσε τη φωτό του διαμελισμένου πτώματος του Αφγανού. Δεν ξέρω αν ευσταθεί.

Προφανώς δεν μιλάω για μια αυθαίρετη "μαρκίζα", που ο καθένας θα βάζει ότι όνομα θέλει, αλλά μια διαδικασία ανάλογη με την ονομαστικοποίηση κινητών. Βέβαια, με την παγκοσμιότητα του ίντερνετ, αναγνωρίζω οτι αυτές οι μέθοδοι μπορεί να είναι αδιέξοδες.

Το θέμα είναι οτι πολύ πριν φτάσεις στον εκβιασμό, μπορεί να έχεις υποστεί ανελέητη συκοφαντία από ένα τέτοιο site. Η οποία, όπως ξέρουμε όλοι, δεν θεωρείται κακούργημα - και δεν προκαλεί το άνοιγμα των IP...

Εγώ ο ίδιος έχω δεχτεί ανελέητα κομπλεξικές επιθέσεις, επαναληπτικά, επειδή είπαμ τη γνώμη μου. Απλώς και μόνο επειδή κάποιος ευχαριστιέται να επιτίθεται σε έναν "διάσημο" ή θεωρεί οτι αντιπροσωπεύω όλα τα κακά του κόσμου, επειδή είμαι "κρατικοδίαιτος", στην "επάρατη ΕΡΤ"...

Και είμαι γενικά ψύχραιμος και ήπιων τόνων. Σκέψου να είχα και πιο κοφτερή έκφραση.

Όλοι σκέφτεστε με την προστασία της ανωνυμίας σας. Κάποιος βρίζει ή κυνηγάει την Κρότκαρ - σε τελευταία ανάλυση τι έγινε. Απέχεις και λίγο από το διαδίκτυο. Για όσους είμαστε εδώ μέσα με το επώνυμο μας (και κυρίως αν είμαστε πιο γνωστοί), τα πράγματα είναι διαφορετικά...


Υ.Γ. Ο λόγος που νόμιζες οτι δεν μπορούσες να αφήσεις σχόλιο, είναι οτι για τους παραπάνω λόγους (και επειδή έχω και πολύ spam) έχω moderation στα σχόλια.... :-)

yb είπε...

Πόσο μ'άρεσε η επιλογή της φωτογραφίας! η πικρή αλήθεια, η αφετηρία και η κατάληξη μαζί του κειμένου σου.

Σε περίπτωση που δεν έχεις ήδη δει το κείμενο του Χωμενίδη στο protagon.gr, ίσως σε ενδιαφέρει - απο τις λίγες φορές που συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό μαζί του

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=3262&reftab=61&t=%CE%91%CE%BD-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%BB%CE%B1%CE%AF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CE%BB%CE%B9

gerasimos είπε...

Αγαπητέ Προκόπη, αφού καταρχάς σ' ευχαριστήσω για την παραπομπή να πω, μια και η κουβέντα ήρθε στην 'ανωνυμία', ότι όντως όπως λέει η Κρότκα δεν υπάρχει πραγματική ανωνυμία στο ίντερνετ αλλά άλλο πράγμα είναι να μπαίνει κανείς με το επίθετό του και εντελώς άλλο ως 'Γεράσιμος'. (Σε ό,τι με αφορά προσωπικά να πω ότι παλιότερα έμπαινα επώνυμα, αλλά έμεινα στο πρώτο μου όνομα λόγω του ότι το επίθετο δε... χωρούσε δίπλα στο avatar.)

Αυτό που έχω διαπιστώσει τόσο σε διάφορα μπλογκς όσο και σε ιντερνετικά στέκια όπως το buzz είναι ότι με όχημα την έστω επίπλαστη αυτή ανωνυμία πολλοί βρίσκουν ευκαιρία να εκτονωθούν κατηγορώντας, βρίζοντας, πουλώντας εξυπνάδα του χειρίστου είδους και εν γένει βγάζοντας τον χειρότερο εαυτό τους. Αυτό που μάλιστα μου κάνει εντύπωση είναι η απροθυμία να παραδεχτούν πολλοί μπλόγκερς την υπονομευτική (για το επίπεδο των όσων λέγονται) επίδραση της ανωνυμίας. Θυμάμαι σε ένα παλιό μου σχετικό ποστ περί ανωνυμίας κάποιοι έφτασαν να επιχειρηματολογούν λέγοντας ότι και πολλοί ποιητές ή πεζογράφοι μας χρησιμοποιούσαν ψευδώνυμα στο έργο τους (!)... τα λέω αυτά γιατί απότοκο της κυριαρχίας της ανωνυμίας είναι και τα 'μπλογκς' αυτού του τύπου (τα ιντερνετικά κουτσομπολάδικα όπως τα λέω), που με πρόσχημα την ελευθερία έκφρασης και στα πλαίσια της υποκουλτούρας των 'αποκαλύψεων' που καθιέρωσαν τηλεοπτικές εκπομπές τύπου 'Ζούγκλας' λασπολογούν αδιακρίτως και ασυστόλως. Αυτά τα ολίγα... :-P

Prokopis Doukas είπε...

@yb: Ευχαριστώ για τα καλά λόγια και για το λινκ - ομολογώ όμως οτι δεν με γοητεύει η artculation του Χωμενίδη... :-)

@Γεράσιμος: Ναι, δεν θα υποστηρίξω οτι πρέπει να σταματήσει η ανωνυμία, γιατί αυτό είναι ένα μεγάλο όπλο ελευθερίας του λόγου, που χαρακτηρίζει το μέσο. Αλλά οι παρενέργειες της κάπως θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν - δεν ξέρω πώς. Αυτό λέω με αυτό το κομμάτι.

Και ναι, πράγματι - κι εγώ βλέπω μια άρνηση να γίνει παραδεκτή η υπονομευτική επίδραση της ανωνυμίας...

Sue G. είπε...

Εξαιρετικό κείμενο για ακόμη μια φορά -το ίδιο ισχύει και για τα σχόλιά του- όχι τόσο για τα περί δολοφονίας και ανωνυμίας (με ή χωρίς εισαγωγικά) αλλά περισσότερο διότι αφήνει να φανούν λεπτές διαχωριστικές γραμμές στα συγκεκριμένα ζητήματα ενάντια σε όλη αυτήν τη γενίκευση και την ισοπέδωση των πάντων - ατόμων, πράξεων, αιτιών. Δεν είναι όλοι και όλα το ίδιο και θα πρέπει επιτέλους να πάρει ο καθένας την ευθύνη των λόγων του - ιδίως εκείνοι που εκτοξεύουν αφειδώς κι εκκωφαντικώς κατηγορίες. Μακάρι να υπάρξουν περισσότερες "επώνυμες", ψύχραιμες και με βάση τη λογική γνώμες σαν κι αυτές.

ΥΓ: Αν και στο μπλογκ μου δεν σχολιάζω πολιτικά, να πω ότι έχω, προσωπικά, συστηθεί στους περισσότερους -αν όχι σε όλους- με τους οποίους συνομιλώ on line.

Prokopis Doukas είπε...

@Sue: Αγαπητή, δεν χρειάζεται να απολογείστε για την "ανωνυμία" σας. Δεν είναι η ανωνυμία του πραγματικού μπλόγκερ το πρόβλημα, κατά την άποψη μου, αλλά η χρήση της έννοιας και της πλατφόρμας του μπλόγκινγκ, από αυτούς που περιγράφω παραπάνω.

Ευχαριστώ για τα καλά λόγια...:-)

the elf at bay είπε...

Το θέμα της ανωνυμίας και η σκέψη θεσμοθέτησης του blogging από 'δημοκρατικούς' κοινοβουλευτικούς κομματάρχες, είναι κάτι που σηκώνει πολλή κουβέντα. ΝΑΙ στην ανωνυμία και θα το παλέψουμε.

Prokopis Doukas είπε...

@ the elf at bay: Δεν με ενδιαφέρει τι λένε οι "άσχετοι", που θεωρούν τα τρωκτικά "μπλόγκερς". Με ενδιαφέρει να μην υπάρχουν τα τρωκτικά...

de griek είπε...

Είμαι τακτικός αναγνώστης του blog σου εδώ και καιρό αλλά δεν σε έχω συγχαρεί ποτέ. Προκόπη πολύ μου αρέσει η ψύχραιμη ματιά σου στο θέμα που έχει προκύψει με την ανωνυμία των blogs. Δεν είναι κάτι καινούργιο αλλά η πρόσφατη δολοφονία του Γκιόλια υπήρξε η αφορμή να συζητηθεί πολύ αυτές τις μέρες. Θα χρειαστεί χρόνος και να αναπτυχθεί ένας ώριμος διάλογος στο Ελληνικό internet για να γίνουν οι απαραίτητες (νομοθετικές) ρυθμίσεις.

Την παραδημοσιογραφία όπως σωστά την αποκαλείς δεν την επικροτώ. Για να είμαι ειλικρινής, παρόλο που το στυλ του δεν ταιριάζει καθόλου με την αισθητική μου και πάρα πολλές διαφωνούσα ριζικά με τις αναρτήσεις του, το τρωκτικό το διάβαζα εδώ και καιρό. Μπορώ να καταλάβω γιατί έχει απήχηση σε ορισμένους ανθρώπους και νομίζω ότι αυτό πρέπει να γίνει σεβαστό από τους υπόλοιπους (τα καθημερινά κλικ δεν ήτανε και λίγα). Όσο και να μην μας αρέσει, είναι γεγονός πως αυτός ο ιστιοτόπος παρείχε πάρα πολύ άμεση ενημέρωση, δημοσίευε μικρές ειδήσεις οι οποίες δεν καλύπτονται από τα ραντάρ των υπολοίπων μέσων, και σε αρκετές περιπτώσεις έδινε βήμα σε απελπισμένους ανθρώπους. Επίσης δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το ενδεχόμενο σε ορισμένες περιπτώσεις οι αναρτήσεις αυτές να είχανε και θετικές επιπτώσεις.

Από τις επιθέσεις που είχε εξαπολύσει κατά καιρούς και κυρίως εναντίον πρώην συνεργάτη του, η εμμονή και η στοχοποίηση ήτανε εμφανέστατες Θέλω να πιστεύω πως όλοι αναγνώστες τέτοιων "blog" αντιλαμβάνονται πολύ καλά τις σκοπιμότητες, τις εμμονές, και τις άδικες επιθέσεις. Επομένως παρότι βρίσκω αρκετά ενοχλητικό τον τρόπο που λειτουργούν αυτά τα blogs και κρύβονται πίσω από την ανωνυμία τους,παρόλο ότι λίγο πολύ όλοι γνωρίζανε ποιος ήτανε πίσω από το τρωκτικό.

Νομίζω πως τελικά θα πρέπει να διασφαλιστεί αυτό τους το δικαίωμα στην ανωνυμία, και αυτό έχει να κάνει και με το δικαίωμα τους να γράφουνε ότι θέλουνε, καθώς και με την δυνατότητα τις κοινής γνώμης να κρίνει και να αξιολογήσει κατάλληλα τις πληροφορίες. Σε τελική ανάλυση είτε μας αρέσουν αυτά που γράφονται σε αυτά μέσα είτε όχι, έχουμε την επιλογή να τα διαβάσουμε ή όχι. Αν ξεπεραστούν τα όρια και πρόκειται για ποινικά αδικήματα θα μπορούσαμε να σκεφτούμε την περίπτωση να επεμβαίνει η δικαιοσύνη δίχως να αναιρείται η ανωνυμία μέχρι να αποδειχθεί η ενοχή.

ΥΓ. Ελπίζω η ορθογραφία μου να μην είναι χειρότερη και από του τρωκτικού.

de griek είπε...

Είμαι τακτικός αναγνώστης του blog σου εδώ και καιρό αλλά δεν σε έχω συγχαρεί ποτέ. Προκόπη πολύ μου αρέσει η ψύχραιμη ματιά σου στο θέμα που έχει προκύψει με την ανωνυμία των blogs. Δεν είναι κάτι καινούργιο αλλά η πρόσφατη δολοφονία του Γκιόλια υπήρξε η αφορμή να συζητηθεί πολύ αυτές τις μέρες. Θα χρειαστεί χρόνος και να αναπτυχθεί ένας ώριμος διάλογος στο Ελληνικό internet για να γίνουν οι απαραίτητες (νομοθετικές) ρυθμίσεις.

Την παραδημοσιογραφία όπως σωστά την αποκαλείς δεν την επικροτώ. Για να είμαι ειλικρινής, παρόλο που το στυλ του δεν ταιριάζει καθόλου με την αισθητική μου και πάρα πολλές διαφωνούσα ριζικά με τις αναρτήσεις του, το τρωκτικό το διάβαζα εδώ και καιρό. Μπορώ να καταλάβω γιατί έχει απήχηση σε ορισμένους ανθρώπους και νομίζω ότι αυτό πρέπει να γίνει σεβαστό από τους υπόλοιπους (τα καθημερινά κλικ δεν ήτανε και λίγα). Όσο και να μην μας αρέσει, είναι γεγονός πως αυτός ο ιστιοτόπος παρείχε πάρα πολύ άμεση ενημέρωση, δημοσίευε μικρές ειδήσεις οι οποίες δεν καλύπτονται από τα ραντάρ των υπολοίπων μέσων, και σε αρκετές περιπτώσεις έδινε βήμα σε απελπισμένους ανθρώπους. Επίσης δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το ενδεχόμενο σε ορισμένες περιπτώσεις οι αναρτήσεις αυτές να είχανε και θετικές επιπτώσεις.

Από τις επιθέσεις που είχε εξαπολύσει κατά καιρούς και κυρίως εναντίον πρώην συνεργάτη του, η εμμονή και η στοχοποίηση ήτανε εμφανέστατες Θέλω να πιστεύω πως όλοι αναγνώστες τέτοιων "blog" αντιλαμβάνονται πολύ καλά τις σκοπιμότητες, τις εμμονές, και τις άδικες επιθέσεις. Επομένως παρότι βρίσκω αρκετά ενοχλητικό τον τρόπο που λειτουργούν αυτά τα blogs και κρύβονται πίσω από την ανωνυμία τους,παρόλο ότι λίγο πολύ όλοι γνωρίζανε ποιος ήτανε πίσω από το τρωκτικό.

Νομίζω πως τελικά θα πρέπει να διασφαλιστεί αυτό τους το δικαίωμα στην ανωνυμία, και αυτό έχει να κάνει και με το δικαίωμα τους να γράφουνε ότι θέλουνε, καθώς και με την δυνατότητα τις κοινής γνώμης να κρίνει και να αξιολογήσει κατάλληλα τις πληροφορίες. Σε τελική ανάλυση είτε μας αρέσουν αυτά που γράφονται σε αυτά μέσα είτε όχι, έχουμε την επιλογή να τα διαβάσουμε ή όχι. Αν ξεπεραστούν τα όρια και πρόκειται για ποινικά αδικήματα θα μπορούσαμε να σκεφτούμε την περίπτωση να επεμβαίνει η δικαιοσύνη δίχως να αναιρείται η ανωνυμία μέχρι να αποδειχθεί η ενοχή.

ΥΓ. Ελπίζω η ορθογραφία μου να μην είναι χειρότερη και από του τρωκτικού.

Кроткая είπε...

Προκόπη, με παρεξήγησες! :)
Δεν υπονοώ επίσημη ανάμειξη της αστυνομίας -στο κάτω κάτω με τι στοιχεία; Κι ούτε με ενδιαφέρει και τόσο ποιος ήταν ο αληθινός αυτουργός, όσο το ποιος υποκίνησε.

Αυτό που λέω είναι πως όλη αυτή κατάσταση με βόμβες που σκάνε δεξιά και αριστερά, δολοφονίες από δω, απόπειρες από κει προκαλεί αστάθεια. Και σε καιρούς σαν τους τωρινούς, αυτή η αστάθεια προφανώς κάποιους βολεύει. Μήπως πρόκειται για αυτούς που την προκαλούν;

Για το άλλο θέμα των βλογς, προτείνω να δείτε και τα σχετικα κείμενα του Στέλιου Κούλογλου και του Γιώργου Πήττα στο tvxs. Προσωπικά, συμφωνώ μάλλον με τον δεύτερο και λιγότερο με τον πρώτο (ο δεύτερος άλλωστε έχει, θαρρώ, καλύτερη γνώση των βλογζ), αλλά σίγουρα έχουν ενδιαφέρον.

Όσο για την ανωνυμία, δυο πράγματα.
1. Άλλο η ανωνυμία και άλλο η ψευδωνυμία. Άλλο ο κάθε τυχαίος ανώνυμος που μπαίνει εδώ και βρίζει χυδαία και άλλο εγώ, που έχω μια ιστοσελίδα, όπου δίνω δείγμα γραφής και εμφανίζω ένα πραγματικό μέηλ, στο οποίο όποιος θέλει μπορεί να με βρει. Το όνομά μου (της ταυτότητας εννοώ) μπορεί το γνωρίζετε, αλλά έχει πολλή σημασία, τη στιγμή που έχουμε "βρεθεί" τόσες φορές εδώ και αλλού, έχουμε συμφωνησει/διαφωνήσει/κουβεντιάσει; Δεν είναι καθόλου, μα καθόλου το ίδιο.

2. Η ψευδωνυμία είναι ένα φαινόμενο που δεν εμφανίστηκε με τα βλογζ, αλλά υπάρχει πολύ πολύ πιο πριν. Κι η Πηνελόπη Δέλτα ήταν ψευδώνυμη, κι ο Ελύτης, κι ο Μποστ και τόσοι άλλοι που καταφανώς δεν ήταν μαφιόζοι εκβιαστές ή δολοφόνοι. Η ψευδωνυμια στα βλογζ δεν συνεπάγεται απαραίτητα πως έχει ο ψευδώνυμος να κρύωει κάτι από το νόμο. Μπορεί να έχει να κρύψει από άλλους, μπορεί απλά να μη θέλει οικογένεια, εργασιακό περιβάλλον κλπ να μπορούν να εντοπίσουν αυτή του τη δραστηριότητα. Μπορεί να είναι και θέμα στυλ.
Τέλοσπάντων, τα συστήματα που ζητάνε ταυτότητες (και πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης) για ψύλλου πήδημα, σας θυμίζω πως δεν είναι ακριβώς δημοκρατικά.

(Και ζητώ ξανά συγγνώμη για το προηγούμενο σπάμινγκ). :)

Prokopis Doukas είπε...

@ACC: Ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια. Το κακό είναι οτι υπάρχει μια γκρίζα ζώνη συκοφαντίας, πέρα από το απλό σχόλιο - και πριν από τον καθάρό εκβισαμό που είναι κακούργημα και για το οποίο ανοίγουν IP - το οποίο δεν αντιμετωπίζεται εύκολα, ούτε μπορεί να αγνοηθεί. Η συνταγή είναι "γκεμπελική" - πες πες κάτι μένει...

@Кроткая: Η αστάθεια αγαπητή (και θα διαφωνήσω με την τρέχουσα αριστερή λογική, την οποία δείχνεις να υιοθετείς κι εσύ) βολεύει ΟΛΟΥΣ τους "νταβατζήδες". Και με αυτό δεν εννοώ μόνο τους εργολάβους ή το "σύστημα", αλλά και πάσης φύσεως ποινικούς, "μπαχαλάκηδες" κι εραστές της αυθαιρεσίας. Είναι πάρα πολλοί αυτοί. Και όλοι είναι εχθροί του υγιούς κομματιού της κοινωνίας και της δημοκρατίας...

Συμφωνώ οτι άλλο η ανωνυμία και άλλο η ψευδωνυμία. Η δεύτερη είναι μια εγγύηση, όταν αποτελεί συνεχή παρουσία. Τι κάνουμε όμως, π.χ. με τις "εντεταλμένες προς συκοφαντία" περσόνες, από τις οποίες εγώ προσωπικά έχω υποφέρει;

Δεν θέλω πιστοποιητικά και ταυτότητες. Θέλω αυτορύθμιση και κοινή προσπάθεια να μην επιτρέπεται η ανεξέλεγκτη κακόβουλη δράση στους αντιδραστικούς και στους "σάϊκο"... :-)

Ανώνυμος είπε...

Προκόπη, οι κακόβουλοι αντιδραστικοί και οι ψυχάκηδες είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, δες παράδειγμα πόσοι βεβαιωμένα ασταθείς κυκλοφορύν ελεύθεροι... Πόσο μάλλον στο διαδίκτυο, το οποίο είναι χαώδες. Υπομονή χρειάζεται και προσοχή (όση είναι δυνατόν).

BlondeElena

Prokopis Doukas είπε...

@BlondeElena: Ναι, αλλά στην πραγματική ζωή, πολλοί θρασύδειλοι δεν τολμούν να πλησιάσουν. Ενώ, με την κάλυψη και το θράσος που δίνει η ανωνυμία, το κάνουν...

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Προκόπη, εγώ θα σταθώ μόνο στο θέμα της παραδημοσιογραφίας και θα αφήσω το άπατο θέμα της ανωνυμίας στο διαδίκτυο. Κάποτε υπήρχαν οι φυλλάδες των 1000 φύλλων ή κάποιες παραπολιτικές στήλες που στόχευαν και άφηναν εύγλωττα υπονοούμενα στους εκβιαζόμενους. Τώρα οι ίδιοι ή παρόμοιοι ακατονόμαστοι δημοσιογράφοι, με τις δωρεάν ευλογίες των μπλογκς, στήνουν τα μαγαζάκια τους και φιλοδωρούνται από κλικς και την αισθητική της κλειδαρότρυπας με την οποία έχουν γαλουχηθεί ολόκληρες γενιές από το 80 και μετά. Αν τους γυρίσουμε την πλάτη, θα χαθούν μέσα στον ωκεανό των εκατομμυρίων μπολγκς. Αλλά δυστυχώς κάποιος τα συντηρεί, αυτά τα παραμάγαζα της ακατονόμαστης αισθητικής, του λαϊκισμού, της κακογουστιάς, της αμορφωσιάς. Κοινοτυπίες γράφω, ίσως γιατί το εμβριθές κείμενό σου με κάλυψε απόλυτα.
Σε μια εποχή που θέλει τους νεοέλληνες να μορφώνονται, να ταξιδεύουν, μου κάνει εξαιρετική εντύπωση πώς στην τηλεόραση κυρίως παρουσιάζονται για δημοσιογράφοι αγράμματοι λαϊκιστές ή νάρκισσοι φαμφαρόνοι -σχολιαστές κατ' ουσίαν- που νομίζουν ότι μέσα από τις καγιέν θα σώσουν την Ελλάδα.

Ανώνυμος είπε...

ΠΡΟΚΟΠΗ ΚΑΙΡΟ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ,ΜΑΛΛΟΝ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ.ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΛΑ.

Prokopis Doukas είπε...

@Δώρα Τσίρκα: Θα μπορούσαμε ενδεχομένως να τους αγνοήσουμε, αν δεν υπήρχε μια εκτεταμένη κακοήθεια, που πλήττει τη ζωή κάποιων ανθρώπων...

@Ανώνυμος: Μόλις αποκτήσω καλή πρόσβαση στο δίκτυο, θα επανέλθω... Καλές διακοπές! :-)

Sue G. είπε...

Να περνάς όμορφα, Προκόπη! Καλή επάνοδο!

ολα θα πανε καλα... είπε...

Πέρασα να αφήσω ευχές για καλό υπόλοιπο καλοκαίρι και όχι να σχολιάσω κάτι.
Βλέπω πάνω δεξιά το αυριανό ραντεβού στα Φηρά,στο Καζαμπλάνκα,κρίμα που δε θα είμαι στη Σαντορίνη,μπορεί να περνούσα για ένα ποτό.
Ίσως κάποια στιγμή από φθινόπωρο,στην πλατεία Καρύτση...

Ανώνυμος είπε...

Εχεις και κοιλιακους που τους εμφανιζεις στον Aστερα;
Ετσι γραφει το ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ σημερα.
Θα πεσει ΜΕΓΑΛΟ ΚΡΑΞΙΜΟ!

Prokopis Doukas είπε...

@Sue: Ευχαριστώ πολύ, επίσης!

@ολα θα πανε καλα...: Θα τα πούμε από Σεπτέμβρη..

@Ανώνυμος: Το σχόλιο σας είναι τόσο αστείο, που το δημοσιεύω. Δεν ξέρω τι γράφει το Κουρδιστό Πορτοκάλι, γιατί δεν το βρίσκω, αλλά μάλλον με μπερδεύετε(ουν) με κάποιον άλλον. Λυπάμαι, αλλά δεν διαθέτω ούτε κοιλιακούς (μάλλον δίαιτα χρειάζομαι), ούτε θυμάμαι να έχω πάει ποτέ στον Αστέρα (κι αν έχω πάει είναι τουλάχιστον 15-20 χρόνια). Αυτή τη στιγμή δε βρίσκομαι σε ένα νησί της άγονης γραμμής, γι αυτό και δεν έχω έχω καθόλου καλή πρόσβαση στο ιντερνετ.

Γι αυτό φυλάξτε το κράξιμο σας για κάποιον άλλον, όταν το κακόβουλο σχόλιο θα είναιν κάπως πιο ακριβές...

Ανώνυμος είπε...

Εκαναν λαθος και αντι Πετρος Δουκας(μια ζωη στον Αστερα,χειμωνα καλοκαιρι, παιζει ρακεττες),εγραψαν Προκοπης Δουκας.

Ανώνυμος είπε...

Το σχόλιο για τους κοιλιακούς σας κύριε Δούκα, όπως σωστά υποθέσατε, δεν πήγαινε σ' εσας...
Πολύ απλά ο μαλάκας blogger ή δημοσιογράφος από το Κουρδιστό Πορτοκάλι, σας μπέρδεψε με τον Πέτρο Δούκα και σας "βάφτισε" πρώην υπουργό. Και ο άλλος μαλάκας έσπευσε να σας "την πει".
Ιδού και η διεύθυνση: http://www.kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=2761

ΕΛΕΟΣ...
Καλό καλοκαίρι...

ShareThis