Οι "βουβές" εκλογές...

Είμαστε ίσως μπροστά στις πιο αστάθμητες και μουδιασμένες εκλογές, που έχουμε δει. Οι παραδοσιακές ισορροπίες και επιδόσεις θρυμματίζονται, οι συμμαχίες είναι συνώνυμες με την έκπληξη και το αποτέλεσμα (όπως και τα συμπεράσματα που θα βγουν) μοιάζουν θολά.


Το ΠΑΣΟΚ, που άρχισε την προεκλογική περίοδο με την πολύ αισιόδοξη πρόβλεψη της κατάκτησης διψήφιου αριθμού περιφερειών (με μόνη σίγουρη ήττα αυτή από τον Παναγιώτη Ψωμιάδη στην Κεντρική Μακεδονία), τώρα κινδυνεύει να κινηθεί κάτω από το μισό των 13 περιφερειών. Αν δεν τις κατακτήσει, έχει πρόβλημα.

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές ήταν πάντοτε εξόχως αντιπολιτευτικές, αλλά και ευκαιρία για τη λεγόμενη “χαλαρή” ψήφο, που ευνοούσε μικρά κόμματα και ανεξάρτητους συνδυασμούς. Η συγκυρία, αλλά και η πολεμική κατά του μνημονίου, αναμένεται να εντείνουν αυτά τα χαρακτηριστικά, αλλά ενδεχομένως να τους προσδώσουν και άλλα, πιο πολύπλοκα και πρωτόγνωρα. Για παράδειγμα, στην Πελοπόννησο, η αμφιλεγόμενη υποψηφιότητα Τατούλη έχει υποστηρικτές τους Νεοδημοκράτες στη Λακωνία και πολέμιους τους Πασοκτζήδες στην Κορινθία.

Στην Αττική, η αδύναμη υποψηφιότητα Σγουρού, σε συνδυασμό με την “αντιμνημονιακή ανταρσία” Δημαρά, μπορεί να φέρουν και τους δύο στο δεύτερο γύρο, με νικητή τον δεύτερο. Αστάθμητος παράγοντας και η υποψηφιότητα του υποστηριζόμενου από τον ΣΥΡΙΖΑ εργατολόγου Μητρόπουλου, που έχει στόχο να προσελκύσει τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του (κυρίως “λαϊκού”) ΠΑΣΟΚ - άγνωστο με ποια επιτυχία, πάντως κάτω από τις ψήφους του ΚΚΕ, σύμφωνα με τις (πολύ ρευστές άλλωστε) δημοσκοπήσεις. Η τελική αποτυχία του ΠΑΣΟΚ θα θεωρηθεί κόλαφος, αλλά ταυτόχρονα θα αποτελέσει και μια “αποδεκτή” εκτόνωση της οργής των ψηφοφόρων για το μνημόνιο. Άλλωστε, ο χάρτης θα βαφτεί πράσινος ούτως ή άλλως - και ο Γιάννης Δημαράς πιθανόν να είναι πολύ σύντομα και πάλι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, μια και δεν έχουν διαρρηχθεί οι γέφυρες.

Αντίθετα, η ολοκληρωτική καταστροφή παραμονεύει για την ηγεσία της ΝΔ, με την ακόμα πιο αδύναμη και απολιτίκ επιλογή Κικίλια. Το “πολιτικό τέκνο” του Νικήτα Κακλαμάνη δείχνει οτι δεν θα καταφέρει να περάσει ούτε καν στο δεύτερο γύρο, εκθέτοντας τον Αντώνη Σαμαρά. Το σενάριο αυτό εξηγεί και το αμετροεπές ανέβασμα των τόνων από τον αρχηγό της ΝΔ, αλλά και τη γενικότερη αγωνία και κινητοποίηση. Η όξυνση στο “γήπεδο του μνημονίου” βολεύει, αλλά δεν εγγυάται τα καλά αποτελέσματα, ειδικά αν δεν κερδηθεί η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη, όπου θα κριθούν επίσης οι εντυπώσεις.

Ο Γιάννης Μπουτάρης και ο Γιώργος Καμίνης υπολείπονται των αντιπάλων τους, ωστόσο οι δημοσκόποι των στρατοπέδων τους δηλώνουν αισιόδοξοι για θετικό αποτέλεσμα - αν και με πολλές δυσκολίες. Αν επαληθευτούν οι πληροφορίες από μυστικές δημοσκοπήσεις για μαζικό κύμα απολιτίκ ψήφου “της πλάκας”, αλά Γιουροβίζιον, που θα φέρουν τον Ψινάκη πρώτο σε σταυρούς, φαίνεται οτι η πρωτεύουσα θα ευθυγραμμιστεί με τα φαινόμενα που φέρνουν αδιαμφισβήτητο νικητή τον Παναγιώτη Ψωμιάδη, στην περιοχή της συμπρωτεύουσας. Άγνωστο παραμένει τι θα πράξει η (παλαιο)πασοκική ψήφος στον α' γύρο, αλλά και η αριστερή (πλην ανανεωτών) ψήφος στον β’ γύρο - αν δηλαδή θα προτιμήσει την επιβίωση Γκιουλέκα και Κακλαμάνη, από το να ψηφίσει έναν “υποψήφιο του μνημονίου”. Επίσης κάποιο ρόλο ίσως παίξει η διείσδυση και αποδοχή του Καμίνη στην κεντροδεξιά.

Η επικράτηση Μίχα έναντι Μιχαλολιάκου στον Πειραιά θεωρείται βέβαιη - και είναι το μόνο σίγουρο χαρτί του ΠΑΣΟΚ. Από το τι θα μπορέσει να προσθέσει πάνω σε αυτό (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, αριθμός περιφερειών πάνω από τις 6) θα εξαρτηθούν και οι εντυπώσεις. Αντίστοιχα για τη ΝΔ, η απώλεια και των τριών μεγάλων δήμων και του β’ γύρου στην Αττική, θα είναι η κόκκινη γραμμή, κάτω από την οποία θα σημάνει συναγερμός: Η πλαγιοκόπηση από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη (της Ντόρας και του ΛΑΟΣ) θα είναι σφοδρή - και θα αμφισβητηθούν οι πολιτικές, η στρατηγική και η επικοινωνία, υπό την παρούσα ηγεσία και το επιτελείο της.

Για τα μικρά κόμματα, οποιαδήποτε μη εντυπωσιακή αύξηση των ποσοστών τους, θα είναι αποτυχία. Ειδικά, για τα κόμματα της αριστεράς, η ευκαιρία του μνημονίου είναι μοναδική - ωστόσο οι δημοσκοπήσεις δεν δείχνουν να επιτυγχάνεται κάτι τέτοιο, ούτε για το ΚΚΕ, ούτε για τον πολύπαθο και “ιδανικό αυτόχειρα” ΣΥΡΙΖΑ, που έχει να αντιμετωπίσει την “τριχοτόμηση του χώρου”, με την προσθήκη της υποψηφιότητας Αλαβάνου. Η πρωτοεμφανιζόμενη Δημοκρατική Αριστερά θα πρέπει να είναι ευτυχής, αν ο Γρηγόρης Ψαριανός πλησιάσει το 3% στην Αττική - ποσοστό που παραπέμπει σε φλερτ με τη Βουλή. Όσο για το ΛΑΟΣ, που ως συνήθως ψαρεύει σε θολά νερά, δεν δείχνει ικανό να κάνει την έκπληξη. Η κατάσταση στη “δεξιά πολυκατοικία” είναι ασαφής και μάλλον δεν είναι εύκολο να αποδώσει το “πλιάτσικο” σε ψήφους διαμαρτυρίας, καθώς υποστήριξε το μνημόνιο, για να διαφοροποιηθεί από τη Νέα Δημοκρατία.

Σε κάθε περίπτωση, το σενάριο των πρόωρων εκλογών δεν κρίνεται σοβαρό, εκτός εάν υπάρξουν τέτοιες πολιτικές εξελίξεις που θα επιφέρουν μαζική αποχώρηση βουλευτών της συμπολίτευσης ή εξέγερση που θα βάλει φωτιά στο Κοινοβούλιο. Ο Δεκέμβρης προμηνύεται δύσκολος, αλλά όχι τόσο εάν η απόφαση για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου έριχνε στα μαλακά τον Κορκονέα. Όταν αυτό συμβεί, με την έφεση, θα έχει παρέλθει ικανός χρόνος, για πιο ψύχραιμη αντιμετώπιση.

Η “βουβή ψήφος” πάντως, σε συνδυασμό με τη αστάθμητη αποχή, θα φέρει σε κάποιες περιπτώσεις τα “πάνω-κάτω”. Σίγουρα όμως, εκτός από συγκεκριμένες ελπιδοφόρες περιπτώσεις, δεν θα ανανεώσει ριζικά την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού, που καλείται να “κυβερνήσει ενισχυμένα”, ελέω Καλλικράτη και να ανατρέψει τη δυσώδη πορεία των μητροπόλεων μας. Δυστυχώς - και πάλι - δεν αναδείξαμε “καλύτερους”. Κι όσοι υπάρχουν, δεν δείχνουμε έτοιμοι να τους στηρίξουμε...







H φωτό είναι από το www.iranian.com και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από το κλασικό "Ι' ve Got You Under My Skin" του Cole Porter, από τον Καναδό Michael Buble.