28.2.12

Η αυτοκατάργηση του ΠΑΣΟΚ

Η ανακοίνωση της παραίτησης Παπουτσή για να θέσει υποψηφιότητα, βρίσκει το ΠΑΣΟΚ σε μια κατάσταση, που προκαλεί σχεδόν θυμηδία. Μέχρι στιγμής, υπάρχει επίσης η δεδηλωμένη πρόθεση Χρυσοχοίδη να κατέβει (ή μήπως να διαπραγματευθεί τη συμμαχία με τα όποια “ανταλλάγματα” μπορεί να κερδίσει, στο δρόμο που χάραξε ο Ανδρέας Λοβέρδος;) και η αναμενόμενη κάθοδος Βενιζέλου.


Ο (όποιος εναπομείνας) σοβαρός ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται λοιπόν αντιμέτωπος με κάποιον που δεν έχει την αίσθηση του μέτρου (ή απλώς μετράει δυνάμεις), με κάποιον άλλον που “κάηκε” (με τις δηλώσεις περί “αποικίας” και άγνοιας του περιεχομένου του μνημονίου) ακόμα πιο δυναμικά από τον Ευάγγελο Βενιζέλο στην αναμέτρηση του 2007 - και με τον ίδιο τον υπουργό Οικονομικών, που πασχίζει να βρεθεί στη θέση του υποψήφιου πρωθυπουργού, αλλά μάλλον δεν θα το καταφέρει ποτέ, με τα ποσοστά που θα εξασφαλίσει για το κόμμα του, στην επερχόμενη αναμέτρηση. Κάποτε το ζευγάρι Μπακογιάννη - Βενιζέλου ήταν το πιο περιζήτητο τηλεοπτικά, τώρα όμως αυτή η βαρέων βαρών μεταπολιτευτική πρωτοκαθεδρία μοιάζει να έχει παρέλθει οριστικά, μαζί με την εποχή, κατά την οποία η “συμπόρευση με τη διαπλοκή”, ηθελημένη ή αθέλητη, δεν αποτελούσε στοιχείο ενόχλησης του εκλογικού σώματος.

Αν λοιπόν, με τις μέχρι τώρα υποψηφιότητες, εκφράζεται τόσο η “λαϊκή”, όσο και η πάλαι ποτέ “εκσυγχρονιστική” πλευρά του ΠΑΣΟΚ (στη λαϊκή ή λαϊκίστικη εκδοχή της), δεν υπάρχει πουθενά αυτό που θα μπορούσε να εκφράσει την πιο σύγχρονη ή/και σοσιαλδημοκρατική αντίληψη για την περαιτέρω πορεία. Στελέχη της περίφημης “τρόϊκας” (που έγιναν σαν τους σωματοφύλακες τέσσερις, με την προσθήκη του Ντ’ Αρτανιάν), όπως η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Γιάννης Ραγκούσης και ο Ηλίας Μόσιαλος ή όσα δεν συμμετείχαν σε αυτήν, όπως ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, μοιάζουν να έχουν χάσει τη δυνατότητα να διαμορφώσουν τις εξελίξεις, σε πρώτο πρόσωπο. Κι αυτό, γιατί στο μεγαλύτερο κομμάτι της βάσης του ΠΑΣΟΚ είναι σχεδόν αποσυνάγωγοι, ξένο σώμα - αν δεν είναι και οι πιο μισητοί από όλους.

Ο μόνος που μπόρεσε, τα τελευταία χρόνια, ως “υιός του ιδρυτή”, να συγκεράσει το “βαθύ ΠΑΣΟΚ” με τις δυνάμεις εντός και εκτός κόμματος, που ήλπιζαν σε εκσυγχρονισμό, ήταν ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου - με τα γνωστά αποτελέσματα. Στην πραγματικότητα, αυτό που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το ΠΑΣΟΚ είναι ο ίδιος ο εαυτός του. Αδυνατώντας να εκπληρώσει το ρόλο του, ως ένας σοβαρός και απαραίτητος φορέας της κεντροαριστεράς, ο κορμός του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου παρέμεινε προσκολλημένος κατά πλειοψηφία στον αμόρφωτο, βαλκανικό λαϊκισμό ή αλλοιθώρησε προς την αδίστακτη νεοπλουτική φούσκα, με περιτύλιγμα αγγλικής προφοράς. Κάποιοι έντιμοι και ρομαντικοί έφυγαν, έτσι ή αλλιώς, νωρίς - ή δεν ήρθαν ποτέ.

Η σοσιαλδημοκρατική επιταγή λοιπόν αγνοήθηκε ή λοιδορήθηκε μέσα σε μια θάλασσα από Φωτόπουλους - κάτι απολύτως φυσικό στη χώρα, όπου το μισό εκλογικό σώμα ετοιμάζεται να τοποθετήσει το κέντρο του πολιτικού συστήματος, λίγο δεξιότερα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και το ΠΑΣΟΚ ετοιμάζεται να παραχωρήσει τον τόσο ζωτικό χώρο, που στη Γαλλία ονομάζεται “la gauche” και εκτείνεται από το κέντρο ως τις παρυφές της κομμουνιστικής αριστεράς, σε δυνάμεις, που ακόμα και στην καλύτερη περίπτωση αδυνατούν να αντιτάξουν μια ουσιαστική πρόταση, στα μνημόνια που καταδικάζουν.

Έτσι, το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σήμερα σε ένα σταυροδρόμι, με κοινό παρονομαστή τη συρρίκνωση. Είτε θα πορευτεί στο ίδιο μονoπάτι, μόνο του και φτωχό, αδυνατώντας να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις των καιρών και να υποστηρίξει τη μέχρι τώρα πολιτική του (με τα λάθη της), φυλλοροώντας διαρκώς προς την κατεύθυνση του οριστικά μικρού κόμματος. Είτε θα σταματήσει να παίζει διαρκώς “κατενάτσιο” με τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές και θα συγκρουστεί με την ίδια του τη (λαϊκίστικη) βάση και αρκετά στελέχη - με κίνδυνο να διασπαστεί και με κάποια εκσυγχρονιστικά του στοιχεία ενδεχομένως να δημιουργούν ή να απορροφώνται από νέες κινήσεις. Είναι αμφίβολο όμως αν υπάρχει επαρκής αριθμός ικανών στελεχών, ώστε να διεκπεραιώσει μια τέτοια “κάθαρση” - που τουλάχιστον όμως θα υποσχόταν μια νέα, καθαρή πορεία “από το μηδέν”.

Αδυνατώντας να απαλλαγεί από τα ανακυκλωμένα υλικά (που μάταια επιθυμούν να εκφράσουν το καινούργιο, ακόμα και με νέες κινήσεις) και να αναβαπτιστεί, το ΠΑΣΟΚ καθίσταται εκ νέου, από την αρνητική πλευρά όμως, ο πιο κρίσιμος παίκτης της πολιτικής σκακιέρας: Αφήνει το απέναντι “αντίπαλο δέος” (που απεμπολεί μεν το “μεσαίο χώρο”, αλλά δεν έχει πλέον σοβαρές διαρροές λαϊκισμού προς το εξουθενωμένο ΛΑΟΣ) να διογκώνεται σκληροπυρηνικά και εθνικιστικά, ενώ ολοκληρώνει την πόλωση των άκρων, με την σοβαρή ενίσχυση μιας ξεπερασμένης και αρτηριοσκληρωτικής αριστεράς. Η μετριοπάθεια και η πρόοδος έχουν πάει περίπατο, ως επικρατούντα χαρακτηριστικά στο πολιτικό φάσμα.

Καθώς η ζωή κάνει κύκλους όμως, θα έρθει η ώρα που οι ψηφοφόροι θα επιστρέψουν στην αναζήτηση της φυσικής τους κοίτης και η ανάγκη για τη δυνατή εκπροσώπηση του κεντροαριστερού χώρου σε επίπεδο εξουσίας, θα είναι αδήριτη. Ας βάλει λοιπόν από τώρα το ΠΑΣΟΚ τις βάσεις μιας υγιούς προετοιμασίας χρόνων ή ας υποχωρήσει για πάντα, μπροστά σε κάποιο νέο και άφθαρτο σχηματισμό.









Το γραφικό του ρόδου είναι από το www.english.pvda.nl και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από το "Essa Concao" της Βραζιλιάνας Sabrina Malheiros.

buzz it!

16 σχόλια:

Vassilika Sarilaki είπε...

Δεν υπήρξα ποτέ ΠΑΣΟΚ αλλά όσοι φίλοι μου είναι μου έχουν πεί πως εκτός όλων όσων σωστά αναφέρεις υπάρχει μέσα στο Πασοκ τεράστιο πρόβλημα εσωκομματικής δημοκρατίαςεδώ και πολλά χρόνια. Επομένως, για να είμαστε ακριβείς πρόκειται για την ηγεσία, τα ανώτερα στελέχη και τα λαμόγια που πήραν στον λαιμό τους την σοσιαλδημοκρατία στο Πασοκ, όχι αυτό που κακώς ονομάζουμε "βάση".Όσο για την καθ'ημάς σύνολη αριστερά, τώρα αποκαλύπτεται σ' όλο της το μεγαλείο, η τεράστια πολιτική φθορά που τόσα χρόνια δημιούργησε το διασπαστικό,μονολιθικό ΚΚΕ,σε όλο το φάσμα της αριστεράς.Αλλά η έλλειψη δημοκρατίας, η πελατειακή λογική και η διαφθορά έχει διαποτίσει όλα τα πολιτικά κόμματα..Γιατί η ψηφοθηρία, δηλ. η εναρμόνιση της πολιτικής ενός κόμματος ανάλογα με τους ψήφους είναι κι αυτή μια πελατειακή λογική εξαγοράς της ψήφου; Ερσι δεν είναι;Άρα και κάποια νεότευκτα πολιτικά αριστερά κόμματα ασκούν απο τώρα πελατειακή πολιτική..Οπότε; Τι περιμένουμε σε αυτό το ακυβέρνητο καράβι;

Prokopis Doukas είπε...

Χμμμ... Δεν είμαι σίγουρος... Ούτε εγώ υπήρξα ποτέ μέλος οποιασδήποτε κομματικής ή άλλης οργάνωσης, αλλά τους διάφορους συνδικαλισταράδες και τα στελέχη, ποιός τους ανέδειξε; Και τον λαϊκισμό, ποιός τον "επέβαλε", αν όχι οι διάφορες κοινωνικές ομάδες, που τον ζητούσαν. Με αυτό δεν θέλω να πω οτι δεν υπήρξαν και αγνών προθέσεων άνθρωποι - το αντίθετο. Αλλά οι εκπρόσωποι μας δεν προέρχονται από "παρθενογένεση". Επίσης, δεν ξέρω αν για τα χάλια της αριστεράς ευθύνεται μόνο του ΚΚΕ. Γιατί και όσοι αποχώρησαν από αυτό, μια ανάλογη μονολιθικότητα επέβαλαν και στους χώρους όπου πήγαν. Και για τα απίστευτα που ακούγονται από τα χείλη στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, δεν ευθύνεται το ΚΚΕ. Αυτό που καταγράφω, είναι η αδυναμία να αποκτήσουμε μια σύγχρονη, ευρωπαϊκή αριστερά που θα αποτελέσει μέρος της λύσης - και όχι του προβλήματος...

Κατερινα Κολτσίδα είπε...

Εξαιρετική ανάλυση της κατάστασης στο ΠΑΣΟΚ σήμερα ! Θα ήθελά να ήξερα και τη γνώμη σας για τον Γιάννη Ραγκούση και τη Λούκα Κατσέλη

Prokopis Doukas είπε...

@Κατερινα Κολτσίδα: Ευχαριστώ πολύ! Νομίζω οτι είναι σαφής στο κείμενο και η άποψη μου για τα μέλη της "τρόικας" και για όσους "μάταια προσπαθούν να εκφράσουν το καινούργιο, με νέες κινήσεις".

gerasimos είπε...

Μόλις άκουσα για την παραίτηση Παπουτσή σκέφτηκα: 'επιτέλους, ύστερα από όσα έγιναν πριν δυο εβδομάδες που κατακάηκε η Αθήνα με σαφείς ευθύνες της αστυνομίας'. Όμως, άλλος ήταν ο λόγος της παραίτησης όπως ξεκαθάρισε με επιστολή του στον πρωθυπουργό: να...επικεντρωθεί στην προεκλογική του εκστρατεία για πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ! Αυτό αποκαλύπτει μια άλλη συνιστώσα, ένα άλλο, μεγάλο κομμάτι του παζλ που λέγεται επανεφεύρεση του ΠΑΣΟΚ: την αποκατάσταση της μισοκατεστραμμένης σχέσης του με την κοινωνία, με τον Έλληνα πολίτη, που έχει μείνει με τα μάτια γουρλωμένα μπροστά σε αυτή την προκλητική παραίτηση (προκλητική από την άποψη του ότι ήρθε τώρα για τόσο λάθος λόγους, αντί για τότε που έπρεπε, όταν η 'προστασία του πολίτη' για την οποία ήταν υπεύθυνος υπουργός ο κος Παπουτσής πήγε για μια ακόμα φορά περίπατο).

Κατερινα Κολτσίδα είπε...

Νομίζω δεν ήταν σαφής η ερώτησή μου, πιστύετε οτι τελικά θα αποφασίσει να είναι υποψήφιος και ο Ραγκούσης [εδώ και 3-4 μέρες είναι πολλοί που τον προτρέπουν / προτείνουν μέσα από τα blogs και τα κοινωνικά δίκτυα]. Εξάλλου το κουαρτέτο είναι πλέον κατακερματισμένο. Οι 2 είναι με τον Βενιζέλο [αναμενόμενο για το Λοβέρδο, ο Μόσιαλος ήταν έκπληξη], ενώ ο Ραγκούσης φαίνεται να στρέφεται σε μια γραμμή κριτικής συνύπαρξης με το ΓΑΠικο πασοκ [όχι το παπανδρεικό όμως], κι η Διαμαντοπούλου δεν έχει εκδηλωθεί ακομα .... Εαν, πάντως, εκλεγεί ο Βαγγέλης, πιστεύω οτι ένα πολύ μεγάλο τμήμα των μελών του ΠΑΣΟΚ θα στραφούν προς την Κατσέλη ....

Prokopis Doukas είπε...

@gerasimos: Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου, αγαπητέ Γεράσιμε..

@Κατερινα Κολτσίδα: Δεν ξέρω αν έχει τύχη "μόνος" του ο Ραγκούσης. Αλλά να σας πω την αλήθεια, δεν πιστεύω οτι έχει τύχη και ο Βενιζέλος (θα την πάρει την αρχηγία, αλλά μετά τι;) - πόσο μάλλον η Κατσέλη με τις νέες κινήσεις της...

Κανείς από τους υποψηφίους δεν μπορεί να πείσει την κοινωνία αυτή τη στιγμή, φοβάμαι...

Νηφάλιος είπε...

Προτίθεμαι να συμμετάσχω στις εσωκομματικές διαδικασίες του Πα.Σο.Κ. για την εκλογή Προέδρου.
Προβληματιζόμουν ποιόν να ψηφίσω, μέχρι χθες.
Όχι ότι κατέληξα ως προς το ποιόν θα ψηφίσω, αλλά από χθες ξέρω τουλάχιστον ποιόν δεν θα ψηφίσω.

Νηφάλιος

Prokopis Doukas είπε...

@Νηφάλιος: :-)

γιάννης79 είπε...

καλό θα ήταν να ορίζατε τι εννοείτε με τον όρο σοσιαλδημοκράτια. Ξέρετε όλα τα παραπάνω ρεύματα που περιγράφετε (λάιτ εκσυγχρονισμός ή κεντρωοπασοκισμός βενιζέλου-λοβέρδου, βαρβάτος εκσυγχρονισμός διαμαντοπούλου-ραγκούση, "αριστερά" παπουτσή-κατσέλη) σοσιαλδημοκρατία είναι. Να το παραδεχτώ κατώτερου επιπέδου από τις ευρωπαϊκές, αλλά τι στην Ελλάδα είναι στα ευρωπαϊκά επίπεδα-αναφέρομαι στη γενική τάση όχι νησίδες? (η δεξία, η αριστερά, η γενική κουλτούρα ή διανόηση?)
Διακρίνω στις προϋποθέσεις του λόγου σας τρελή ναιντίλα (90s) στην μπλαιρική εκδοχή...αναπαράγετε κατ' αυτόν τον τρόπο την ελληνική συνθήκη της καθυστέρησης έναντι του ευρωπαϊκού στάνταρ.
για να αποκαλυφθώ και γω θα ψηφίσω βενιζέλο όχι γιατί υπερέχει κατά πολύ αλλά ακριβώς λογω του "λάιτ" στοιχείου σε σχέση με την αντιδιαμετρική "σκληρότητα" διαμαντοπούλου -παπουτσή. Φοβάμαι τους ελληνικούς μουζαχεντινισμούς γενικά... μένει ο μουζαχεντινισμός και λείπει η αντίστοιχη ευρωπαϊκή αποτελεσματικότητα...

Prokopis Doukas είπε...

@γιάννης79: Συγχωρέστε με, αλλά δεν "ανήκα" ποτέ στο ΠΑΣΟΚ, για να γνωρίζω τις αποχρώσεις, όπως τις περιγράφετε. Και προσωπικώς, δεν θα ψηφίσω τίποτα.

Επιτρέψτε μου όμως να διαφωνήσω, με όσα καταλαβαίνω: Όχι, δεν είναι σοσιαλδημοκρατία όλα όσα αναφέρετε. Ο λαϊκισμός του "ανδρεοπαπανδρεικού" ΠΑΣΟΚ, το "όλον ΠΑΣΟΚ", οι "λάιτ" λαϊκισμοί και οι αντιλήψεις Κατσέλη *δεν* είναι σοσιαλδημοκρατία. Το τι εννοώ, μπορείτε να το δείτε στο λινκ, που παραθέτω (μιλάω για τη σύγχρονη μορφή της σοσιαλδημοκρατίας, που αναφέρεται ρητά).

Και όχι, δεν έχω καμία συμπάθεια στο μπλερικό μοντέλο, αντιθέτως έχω στο σκανδιναβικό (nordic).
Τώρα, το αν αποπνέω "ναϊντίλα", συγνώμη, αλλά δεν έχω φροντίσει να επικαιροποιήσω τις αντιλήψεις μου, ώστε να συμβαδίζουν με τα σύγχρονα ενδοπασοκικά ρεύματα...

Μόνο που φοβάμαι οτι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει αντιληφθεί πόσο δεν εκφράζει πια τις σύγχρονες ανάγκες...

γιάννης79 είπε...

δεν έκανα τίποτα άλλο από το να αναπαράγω τις δικές σας διακρίσεις.αμφιβάλλω αν γνωρίζω περισσότερα για τα πασοκικά δρώμενα από σας που είστε δημοσιογράφος.
Όλα όσα περιγράφετε λίγο πολύ υπάρχουν σε όλα τα μεγάλα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα. (αναφέρομαι σε Αγγλία, Γαλλία και Γερμανία. Δεν γνωρίζω πολλά για τις σκανδιναβικές χώρες). Στο λινκ που υποδείξατε στο socialdemocracy στο τμήμα "present" αναφέρεται κυρίως ο τρίτος δρόμος.
'Ομως:την ίδια εποχή κυβερνούσε ο Ζοσπέν. Επιπρόσθετα στην τότε μπλερική διακυβέρνηση αντιπρόεδρος ήταν ο παλαιοκομματικός πρέσκοτ, εσωκομματικός του αντίπαλος ως υποψήφιος το 94. Τώρα ως γνωστόν προεδρος του λειμπορ είναι ο Εντ, χάρη στα συνδικάτα και στη γαλλία ο Μοντεμπουρ πήρε 20% ο δε ολλαντ προφανώς λάιτ είναι.
Κοντολογίς: όλα αυτά τα ρεύματα είναι "σύγχρονη" σοσιαλδημοκρατία και αν δείτε τις θέσεις τους με τις θέσεις των διαφόρων πασόκων, όπως και με το έργο του Πασοκ κυβερνητικά 30 χρόνια, υπάρχουν σαφείς αντιστοιχήσεις.
Μπορείτε και κάνατε κριτική για τραγική υστέρηση του πασοκ απέναντι στα ευρωπαϊκά πρότυπα.
Το να αρνείστε όμως αυτονόητους χαρακτηρισμούς (το ΠΑΣΟΚ σοσιαλδημοκρατία είναι όπως και η ΔΗΜΑΡ παρεμπιπτόντως)σας πάει σε ανάλυση μιας μυστικιστικού τύπου ελλήνικής ιδιαιτερότητας έναντι ενός ιδεατού,μονολιθικού, κεντρογενούς σοσιαλδημοκρατικού προτύπου που το πλάθετε μόνος σας, δεν υπάρχει ούτε στην Ευρώπη.

osr είπε...

να που το λένε και συνταγματολόγοι τε και υπουργοί αγαπητέ κύριε Δούκα


http://www.koutipandoras.gr/?p=16329
Υπάρχει συνταγματική εκτροπή αλλά τι να κάνουμε… υπάρχουν και χειρότερα
Δημοσιευμένο στις 29 Φεβ 2012 | ΡΕΠΟΡΤΑΖ-ΕΙΔΗΣΕΙΣ | Συντάκτης:

Ο συνταγματολόγος και βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, σε συνέντευξή του στις 24 Φεβρουαρίου μιλώντας στο δημοσιογράφο Κωνσταντίνο Λαβίθη του ραδιοφωνικού ΣΚΑΙ, υποστήριξε πως η κυβέρνηση Παπαδήμου είναι προϊόν επιβολής, εντελώς αναντίστοιχη με το λαϊκό αίσθημα και το Σύνταγμα, αλλά παρόλα αυτά τη στηρίζει… για να μην υπάρξει εκτροπή.
«Δεν είναι ο φόβος της κοινωνικής έκρηξης που μας κάνει να παραβιάζουμε το Σύνταγμα. Είναι το γεγονός ότι πρέπει να υπερασπιστούμε το Σύνταγμα, ώστε να μπορέσει το Σύνταγμα να ρθει στον κανονικό του δρόμο στον ελάχιστο δυνατό χρόνο. Αλλιώς, αν κανείς τα τινάξει όλα στον αέρα, το Σύνταγμα θα πάψει να υπάρχει».

Prokopis Doukas είπε...

@γιάννης79: Λυπάμαι, αλλά έχουμε τελείως διαφορετικό λεξιλόγιο.

Όχι, η ΔΗΜΑΡ *δεν* είναι επ' ουδενί σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Σοσιαλδημοκρατικά εννούνται (στη δική μου αντίληψη) τα κόμματα ή οι πτέρυγες/τάσεις, μεταξύ σοσιαλιστικών κομμάτων και κέντρου. Η ΔΗΜΑΡ τοποθετείται με σαφήνεια αριστερά των σοσιαλιστικών κομμάτων.

Με την έννοια αυτή λοιπόν, αυτοί που θα μπορούσαν να εκφράσουν τη σοσιαλδημοκρατική πτέρυγα είναι η Διαμαντοπούλου, ο Ραγκούσης ή ο Παπακωνσταντίνου. Τώρα, το αν ο Μπλερ είναι στην ίδια κατηγορία, σηκώνει πολύ συζήτηση. Όπως λέει και η Wikipedia, και ο Ομπάμα κατηγορείται οτι είναι σοσιαλδημοκράτης. Η αίσθηση του πολιτικού φάσματος είναι διαφορετική στις αγγλοσαξωνικές χώρες.

Και το απόσπασμα, στο οποίο σας παρέπεμψα είναι αυτό:

"Contemporary[dubious – discuss] Social democracy is defined as a political movement that seeks to profoundly reform capitalism to align it with the ethical ideals of social justice, rather than creating an alternative socialist economic system[dubious – discuss].[3][4] Contemporary Social democratic policies include support for a welfare state, Keynesian macro-economic policies, and collective bargaining arrangements to balance the power of capital and labor.[5] Examples of contemporary social democracy include the Nordic model and social market economy."

Prokopis Doukas είπε...

@osr: Ok, άποψη σας - και του Παυλόπουλου. Δεν τη συμμερίζομαι -και με όσους συνταγματολόγους έχω μιλήσει, δεν έχουν αυτή την άποψη. Ξερετε δεν φτάνει να το λένε ο Κασιμάτης, ο Κατρούγκαλος και ο Παυλόπουλος (που είναι και πιο πολιτικός, παρά συνταγματολόγος). Οι απόψεις διίστανται, ως συνήθως, στις τάξεις των επιστημόνων, για κάθε θέμα, ειδικά αν είναι πολιτικό.

Κατά την άποψη μου, η κυβέρνηση έχει πλήρη νομιμοποίηση, αφού την στήριξαν τα 2/3 της Βουλής. Σύντομα άλλωστε θα πάμε σε εκλογές - και θα λήξει αυτό το ζήτημα.

γιάννης79 είπε...

πραγματι δεν καταλαβαίνουμε τα ίδια πράγματα, ο καθένας μας μιλάει σε τοίχο, συνεπώς η συζήτηση τελειώνει κάπου εδώ. Με βάση τον ορισμό που παραθέσατε, που είναι πράγματι ακριβής, δεν μπορώ να αντιληφθώ πως ακριβώς όλες οι πτέρυγες του ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ δεν ειναι σοσιαλδημοκρατία, ανεξαρτήτως της αυτοαντίληψης της ΔΗΜΑΡ ως υπέυθυνης μεν αλλά ακόμη "παραδοσιακής αριστεράς" ή κάποιων πασόκων ως φορέων του "δημοκρατικού σοσιαλισμού". (με αφήνουν παγερά αδιάφορο οι αυτοαντιλήψεις). Καλησπέρα σας.

ShareThis