8.3.13

Η υπερβολή των "επίορκων"...

H Σ. είναι ευσυνείδητη υπάλληλος και αγαπάει τη δουλειά της στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Πριν από λίγα χρόνια, σε μια ταραγμένη περίοδο της ζωής και μετά από διαζύγιο, έμπλεξε με κάτι χρέη. Οι δύο πιστωτές της, για διάφορους λόγους που έχουν σχέση με τις συμβουλές των δικηγόρων τους, επέλεξαν να μην πάρουν μέρος των χρημάτων πίσω, όπως τους προσφέρεται, με υπόσχεση για εξόφληση όλου του ποσού, αλλά να τη μηνύσουν για απάτη. Το αδίκημα είναι ποινικό κι όχι πια μια “αστική διαφορά”.

Εφευρέθηκε μάλιστα μια γελοία δικαιολογία, οτι τα λεφτά δόθηκαν με την υπόσχεση οτι θα τους εξασφαλίσει πρόσληψη στη δημόσια υπηρεσία όπου εργάζεται, αυτή μια απλή υπάλληλος, όταν όλοι γνωρίζουν οτι τέτοια υπόσχεση δεν την “αγοράζει” ούτε παιδί του δημοτικού. Για τη μία μήνυση η Σ. αθωώθηκε, η εκδίκαση της άλλης εκκρεμεί.

Κι εδώ αρχίζουν οι παρενέργειες: Με βάση το νέο νόμο για τους "επίορκους", κάθε υπάλληλος ελέγχεται πειθαρχικά, εάν έχει εκκρεμείς υποθέσεις με τη δικαιοσύνη, αν δηλαδή ο εισαγγελέας κρίνει οτι υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις για ενοχή, κάτι που πολύ συχνά συμβαίνει (ιδιαίτερα τελευταία με το κλίμα που έχει δημιουργηθεί), για τον απλό λόγο οτι έτσι ο εισαγγελέας έχει “το κεφάλι του ήσυχο” οτι δεν θα κατηγορηθεί για αμέλεια, παράβαση καθήκοντος ή συμμετοχή σε “παραδικαστικό κύκλωμα”. Αν η Σ. ελεγχθεί πειθαρχικά, το πιθανότερο είναι να καταλήξει σε υποχρεωτική αργία, δηλαδή να πάει σπίτι της με ένα μέρος του μισθού της - και με σοβαρή πιθανότητα να καταστραφεί η καριέρα της.

Το χειρότερο είναι οτι οι άσπονδοι εχθροί της Σ. στην υπηρεσία (με βάση το πολιτικό “στρατόπεδο” ή τις προσωπικές μικρότητες και ανταγωνισμούς) εκμεταλλεύονται την κατάσταση, κρατώντας την σε μια ιδιότυπη ομηρεία. Της έχουν αφαιρέσει το έργο της, πουλώντας της προστασία (“εμείς δεν θέλουμε να σε παραπέμψουμε στο πειθαρχικό, να σε προστατεύσουμε θέλουμε ώσπου η υπόθεση να ξεκαθαρίσει”), ενώ στην ουσία εκμεταλλεύονται τις νέες διατάξεις, αλλά και τους ρυθμούς απόδοσης της δικαιοσύνης, διώκοντας την πολιτικά και προσωπικά.

Σε αυτή τη χώρα, περνάμε από την υπερβολή του ενός άκρου, στην απέναντι, εν μια νυκτί, ακριβώς επειδή αδιαφορούσαμε επιδεικτικά για τα στοιχειώδη και αποδεχόμασταν μια “συνδικαλιστική και συναδελφική ομερτά”, στο πλαίσιο της γενικής ελαστικότητας και της περιφρόνησης των κανόνων, αλλά και των στρεβλών πολιτικών αντιλήψεων. Επί δεκαετίες, υπήρχε το απαράδεκτο και εξοργιστικό φαινόμενο να διατηρούνται στη θέση τους άνθρωποι που είχαν αποδεδειγμένα διαπράξει σοβαρά αδικήματα διαφθοράς που είχαν άμεση σχέση με τη θέση τους ή ήταν κακοήθεις περιπτώσεις “λούφας και παραλλαγής”, γιατί τα πειθαρχικά συμβούλια τους έριχναν “στα μαλακά”.

Και τώρα, λόγω των πιέσεων που ασκεί η τρόικα για απολύσεις στο δημόσιο, αποκαλούμε δικαίους και αδίκους “επίορκους”, ακόμα κι αν καταστρατηγείται το τεκμήριο της αθωότητας - και χωρίς να εξετάζουμε εάν η υπόθεση είναι βάσιμη, σχετική με την υπηρεσία (δεν μιλάμε για κακουργήματα) ή αν έχει τελεσιδικήσει. Υπάρχουν υπάλληλοι που δέχονται, εκ της θέσης τους, σωρεία μηνύσεων, για διάφορους λόγους, από τη λακούβα στο δρόμο ως την καταγγελόμενη κατάχρηση εξουσίας. Σε μια δικομανή και κακοδιοικούμενη χώρα, με εξαιρετικά αργή την απονομή της δικαιοσύνης, η πολλές φορές άκριτη συνθηματολογία για την “άμεση απόλυση όλων των επίορκων” δεν ανταποκρίνεται στο πραγματικό περί δικαίου αίσθημα.

Γι αυτό και πολύ σωστά, ο Δήμαρχος Αθηναίων (και πρώην Συνήγορος του Πολίτη) Γιώργος Καμίνης, που όπως φαίνεται αντιμετωπίζει τρομερό πρόβλημα στις υπηρεσίες του, παρά την αδήριτη ανάγκη κάθαρσης και πάταξης της διαφθοράς, έθεσε το ζήτημα στις σωστές του διαστάσεις, στο χθεσινό δημοτικό συμβούλιο:

"H εγκύκλιος του αρμόδιου υπουργείου, διευρύνει τον κύκλο των ανθρώπων, οι οποίοι χαρακτηρίζονται ως επίορκοι, βάσει του νόμου με σοβαρές συνέπειες όχι μόνο για την παραμονή τους στην δημόσια διοίκηση, αλλά και την στέρηση των συνταξιοδοτικών τους δικαιωμάτων. Το μέτρο είναι πολύ σκληρό διότι περιλαμβάνει ακόμη και αδικήματα, τα οποία τελέστηκαν και εκτός υπηρεσίας. Και αναρωτιέμαι αν αυτή η επιλογή είναι μια λύση υπό την δαμόκλειο σπάθη του μνημονίου ή των μέτρων περιορισμού του αριθμού των υπαλλήλων του δημόσιου τομέα, που θα εφαρμοστεί επί δικαίων και αδίκων. Εάν η κεντρική διοίκηση καταλήξει σε μια τόσο ευρεία ερμηνεία της διάταξης, ώστε να περιλαμβάνει κάθε υπάλληλο που κάποια στιγμή ενεπλάκη με την ποινική δικαιοσύνη, είτε αφορά αδίκημα που τελέστηκε εκτός υπηρεσίας, είτε εξαγορασθείσα ποινή, τότε θα αναγκαστούμε να στερηθούμε τις υπηρεσίες αυτών των ανθρώπων και οι εναπομείναντες υπάλληλοι θα τρέμουν να βάλουν την υπογραφή τους σε οτιδήποτε. Αυτό θα οδηγήσει σε παράλυση τον δήμο της Αθήνας. Αυτό δεν μπορεί να γίνει ανεκτό, γιατί πλήττει την εύρυθμη λειτουργία του δήμου. Ο δήμος Αθηναίων έχει απαντήσει στο αρμόδιο υπουργείο και είχαμε επισημάνει έγκαιρα το ενδεχόμενο να πάμε σε μια τέτοια ευρεία ερμηνεία που θα οδηγήσει σε παράλυση των δημοσίων υπηρεσιών. Η εγκύκλιος που ερμηνεύει υπέρμετρα την έννοια του επίορκου δεν είναι υπεράνω του νόμου, δίνει κατευθύνσεις εφαρμογής του νόμου. Ο δήμος Αθηναίων θα επιμείνει στην εφαρμογή της νομιμότητας."

Το ζήτημα είναι επιτέλους να λειτουργήσουμε με μέτρο. Και να απαλλαγούμε γρήγορα από τους υπαλλήλους που ντροπιάζουν όλους μας, χωρίς να επιτρέψουμε να δημιουργηθεί οποιοδήποτε κλίμα εκμετάλλευσης, αδικίας, ρεβανσισμού ή ακόμα μεγαλύτερης ανευθυνότητας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, που τόσο ανάγκη έχουμε να εξυγιανθεί.













Το κείμενο γράφτηκε για την Athens Voice.

H φωτό είναι από το www.elllo.org και το εξώφυλλο από το www.poldoore. bandcamp.com

To post συνοδεύεται από το "In Your Head" του Βέλγου Poldoore.

buzz it!

15 σχόλια:

Σταμάτης Κυρζόπουλος είπε...

Η τοποθέτηση σου είναι έντιμη και θαρραλέα σε μια εποχή που έχει δημιουργηθεί κλίμα ανθρωποφαγίας.
Δυστυχώς το μέτρο, που ορθώς επισημαίνεις ότι είναι το ζητούμενο, έχει χαθεί...

Prokopis Doukas είπε...

@Σταμάτης Κυρζόπουλος: Ευχαριστώ πολύ. Είναι τρομερό το πώς κινούμαστε ανάμεσα στα δύο άκρα, τόσο συχνά.

Dimitrios Tolis είπε...

Εδώ, σε αυτό τον τόπο, προσπαθούμε χρησιμοποιώντας "όμορφες" λέξεις να κάνουμε κάτι που είναι άσχετο με αυτές. Ποιος λοιπόν θα θεωρήσει ως απόλυση την απομάκρυνση "επίορκων";
Η αλήθεια αγαπητέ Προκοπή είναι ότι δεν τολμούν να αξιολογήσουν (τις ικανότητες, τις γνώσεις, την απόδωση στην υπηρεσία κ.α.) και βάζοντας γελοία συνθηματα προσπαθούν να ρίξουν κάποιους στη πυρά.
Ρωτάω, αν υποθέσουμε ότι πράγματι κάποιος στο παρελθόν καταδικάστηκε από το πειθαρχικό και ολοκλήρωσε την ποινή του, σε πιο σύστημα δικαιοσύνης θα πρέπει να ξανατιμωρηθει;
Είναι καιρός να μειώσουν το δημόσιο και τον ευρύτερο τομέα του, ακόμα και αν χρειαστεί να τους διώξουν όλους, αλλά αξιολογώντας τους όμως.
Και αν το δημόσιο δεν είναι ικανό να αξιολογήσει τους υπαλλήλους του (πολύ πιθανό αλλά και γιατί όλοι αυτοί έχουν πολιτικές διασυνδέσεις) να το αναθέσουν σε εξωτερικό αξιολόγητη.
Αμα όμως δεν θες να ζυμώσεις δεν σταματάς το κοσκίνισμα.

Ανώνυμος είπε...

παντα υπαρχει η μια εξαιρεση που ... ομως επιβαινεωνει τον κανονα.

επιτελους!!!! οι δημισιοι υπ. χρονια τωρα ανεχονταν τις παθογενιες ελπιζοντας οτι θα ειναι αυτοι που υα πιασουν "την καλη". Κουβεντα δεν ελεγαν για τα οργια που γινονταν κατω απο την μυτη τους. Ευθυνη δεν εχουν για αυτο;

Σε καθε περιπτωση για καθε μια ιστορια σαν αυτη που λετε πιο πανω και που αφορα δημοσιο υπαλ. που τον αδικουν υπαρχουν 1.000.0000 ιστοριες ιδιωτικων υπαλ. και παιδιων με "μπλοκακια" που αδικουνται και που κανετε οτι δεν βλεπετε. ελεος

Αν συνεχισετε ετσι να μπλεκετε το παντεσπανι σας με το ψωμι θα υπαρξει πραγματικη ρηξη στην κοινωνια μεταξυ των μεν προνομοιοουχων (που ουτε καταλαβαινουν ΠΟΣΟ τυχεροι ειναι) και των δε εξαθλιωμενων.

Prokopis Doukas είπε...

@Dimitrios Tolis: Συμφωνώ απολύτως για την αξιολόγηση - και τα γράφω σχεδόν σε κάθε άρθρο μου για το δημόσιο. Αλλά εδώ, πριν ακόμα την αξιολόγηση, δεν μπορούμε να βρούμε έναν σωστό τρόπο να γίνεται το αυτονόητο, δηλαδή η απομάκρυνση όσων έχουν προδώσει τη θέση τους.

@Ανώνυμος: Μα δεν είναι μια εξαίρεση - και αν προσέξατε, το θέμα του άρθρου δεν είναι η συρρίκνωση του δημοσίου. Στηλιτεύει το πέρασμα από το ένα άκρο στο άλλο, χρησιμοποιώντας ένα παράδειγμα.

Αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα, μην γινόμαστε απλώς οπαδοί από τη μια της διατήρησης των πάντων κι από την άλλη του ξηλώματος των πάντων.

Ανεξάρτητα από το αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε για το αν πρέπει το δημόσιο να συρρικνωθεί, φαντάζομαι οτι συμφωνούμε οτι πρέπει να "καθαρίσει ο τόπος" από αυτούς έχουν παρανομήσει.

Βεβαίως έχουν ευθύνη οι δημόσιοι υπάλληλοι ως σώμα - και κυρίως τα συνδικαλιστικά και πειθαρχικά τους όργανα. Και πρέπει να αποδοθεί ευθύνη, για αποφάσεις που μέχρι τώρα ήταν απαράδεκτες.

Και βεβαίως, όποιος διατηρεί τη δουλειά του είναι σε πλεονεκτική θέση, σήμερα. Γι αυτό ακριβώς πρέπει να διασφαλίσουμε οτι θα την έχουν αυτοί που την αξίζουν. Και με αξιολόγηση, σε δευτερη φάση.

tzonakos είπε...

Οχι μόνο δικομανής ειναι η Ελλάδα αλλα και με μια Δικαιοσύνη αργή και βασανιστική, χαρακτηριστική περίπτωση του "ου μπλέξεις" και του "μη σου τύχει".
Οι πραγματικοί επίορκοι πολλές φορές κρύβονται πίσω απο συνδικαλιστικού τύπου "προστασία" και φροντίζουν να ρίξουν τις ευθύνες αλλού.
Κακώς θεωρείται επίορκος όποιος εχει μπλέξει με Δικαιοσύνη, χωρίς αποδεδειγμένα να φταίει.
Δεν ειναι όλοι οι ΔΥ ρεμπεσκέδες.

Ξέρετε οτι Διευθυντής μεγάλου Νοσοκομείου έστειλε σε σύσκεψη στο Υπ.Υγείας μια εργαζόμενη η οποία και δέχεται κατα καιρούς μηνύσεις απο προμηθευτές μόνο και μόνο επειδή για τη μήνυση ειναι απαραίτητο να αναφέρεται κατα ποίου προσώπου στρέφεται ;
Ομως η υπάλληλος δεν μπορεί να φταίει για το οτι πχ δεν εχει λεφτά το νοσοκομείο να πληρώσει προμηθευτές !
Τρώει ομως τις μηνύσεις. Ελεος.

Prokopis Doukas είπε...

@tzonakos: Δυστυχώς θα γίνουν πολλά με αυτό το κλίμα. Και θα πληρώσουμε την ολιγωρία δεκαετιών, δυστυχώς.

josefK είπε...

Τι ντροπή για το κοινοβούλιο να νομοθετεί με τέτοια προχειρότητα και "εν θερμώ". Ντροπή και για τα ΜΜΕ (σε σένα kudos φυσικά Προκόπη) που υιοθετούν άκριτα το χαρακτηρισμό "επίορκοι". Προφανώς θα κριθεί αντισυνταγματική και αυτή η απόπειρα διαθεσιμότητας.

Κινδυνεύοντας να κατηγορηθώ ότι λαϊκίζω, διερωτώμαι το εν λόγω νομοσχέδιο αφορά και τους υπόδικους ... διοικητές οργανισμών ή γι' αυτούς ισχύει το τεκμήριο αθωότητας;

http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=55961&category_id=86#.UTnyQiC4A8g

Prokopis Doukas είπε...

@josefK: Αυτές είναι οι προβλέψεις του μνημονίου 3, που προκύπτουν φυσικά από το γεγονός οτι δεν φροντίσαμε από μόνοι μας πριν να έχουμε "καθαρίσει" τα αδικήματα αυτά.

Για τους επίορκους δεν προβλέπεται διαθεσιμότητα (που σημαίναι και πιθανή επαναπρόσληψη), αλλά αναγκαστική αργία με το 50% του μισθού.

Ανώνυμος είπε...

Σωστό το σχόλιό σας, κ. Δούκα. Ακόμα και αυτή η λέξη, "επίορκοι", δεν σημαίνει τίποτα. Κάποιος μπορεί να είναι ένοχος για την διάπραξη ποινικού αδικήματος, ή αθώος. Όσο διαρκεί η διερεύνηση είναι αθώος, δεν υπάρχει κάποια ενδιάμεση κατάσταση του "επίορκου". Σε ορισμένες σοβαρές περιπτώσεις (πχ κακουργήματα που σχετίζονται με την υπηρεσία) ίσως ο υπάλληλος πρέπει να τοποθετείται σε άλλη θέση εάν υπάρχει κίνδυνος να παρεμποδίσει την έρευνα. Όμως η εγκύκλιος είναι και παράλογη και παράνομη.

Ευάγγελος είπε...

Πιθανόν κι αυτό το κείμενο να συμβάλει ως ένα ακόμα σχόλιο για την ουσία του προβλήματος, που πολύ σωστά τίθεται.

Prokopis Doukas είπε...

@Ανώνυμος: Νομίζω οτ το αρχικό πρόβλημα είναι ο νόμος, το μνημόνιο δηλαδή, που δεν περιλαμβάνει μαι ψύχραιμη διαδικασία για τα πράγματα: Άμεση απομάκρυνση όσων περιπτώσεων έχουν τελεσιδικήσει και συγκεκριμένες προδιαγραφές/διαδικασίες, για όσες περιπτώσεις εκκρεμούν ή αμφισβητούνται...

@Ευάγγελος: Ναι, θα είχαμε αποφύγει όσα περιγράφω, τους εκβιασμούς και τις παρενέργειες αν είχαμε τόσα χρόνια δράσει σωστά - και αν είχαμ εισάγει την αδιάσειστη και αντικειμενική αξιολόγηση.

Prokopis Doukas είπε...

@Ανώνυμος: Νομίζω οτ το αρχικό πρόβλημα είναι ο νόμος, το μνημόνιο δηλαδή, που δεν περιλαμβάνει μαι ψύχραιμη διαδικασία για τα πράγματα: Άμεση απομάκρυνση όσων περιπτώσεων έχουν τελεσιδικήσει και συγκεκριμένες προδιαγραφές/διαδικασίες, για όσες περιπτώσεις εκκρεμούν ή αμφισβητούνται...

@Ευάγγελος: Ναι, θα είχαμε αποφύγει όσα περιγράφω, τους εκβιασμούς και τις παρενέργειες αν είχαμε τόσα χρόνια δράσει σωστά - και αν είχαμ εισάγει την αδιάσειστη και αντικειμενική αξιολόγηση.

τσότσος είπε...

Ε, εντάξει τώρα, κ. Δούκα, δεν νομίζω ότι αυτό είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα επίορκου!
Ξέρω, στα πλαίσια της ανθρωποφαγίας στην βαλκανική μας χώρα (ε, μην την πω και ευρωπαϊκή, θα ήταν βλασφημία στις ευρωπαϊκές χώρες...) η κυρία θα θυσιαστεί, δυστυχώς, πιθανόν για να σωθούν άλλοι, πραγματικά επίορκοι.
Όμως όλοι μας έχουμε αγανακτήσει με όλους αυτούς τους διεφθαρμένους που "αθωόνονται" από τα πειθαρχικά στα πλαίσια της "ομερτάς"...

Prokopis Doukas είπε...

@τσότσος: Κι εγώ έχω αγανακτήσει. Αλλά έχω αγανακτήσει και με την ικανότητα μας να μην κάνουμε εγκαίρως τίποτα και μετά να περνάμε στο απέναντι άκρο. Αν υπάρχουν 2 και 3 χιλιάδες πραγματικοί επίορκοι, φοβάμαι οτι οι περιπτώσεις εκβιασμού και εκμετάλλευσης, θα είναι πολύ περισσότερες. Δεν τα λέει τυχαία αυτά που λέει ο Καμίνης.

ShareThis