28.3.13

Δεν κρατιέμαι...

Ήταν ένας μήνας (και πλέον) κινηματογραφικής πανδαισίας. Μετά την οσκαρική “κορύφωση”, η αναγκαστική αποχή από τη δουλειά μου επέτρεψε να δω ένα σωρό ταινίες, παλιές και καινούργιες, κακές και καλές - λιγότερο στον κινηματογράφο (λόγω δυσκολίας μετακίνησης και “βολέματος” του γύψου στα καθίσματα) και περισσότερο στη Νova.

Στο fade-out της κινηματογραφικής σεζόν, η κωμωδία που ξεχωρίζει με την επιτηδευμένη της ελαφρότητα, αλλά και την αλληγορική της αναφορά στην κρίση που μαστίζει την Ισπανία και όλη τη (νότια) Ευρώπη, είναι η “Los Amantes Pasajeros” του Pedro Almodovar - που όμως πλασάρεται διεθνώς με τον τίτλο “I ‘m So Excited”, με βάση την απολαυστική σκηνή, στην οποία οι τρεις gay (μα τόσο gay) φροντιστές μιας πτήσης που κάνει κύκλους πάνω από το Τολέδο λόγω μηχανικής βλάβης, χορεύουν το εμβληματικό disco hit των Pointer Sisters, προς τέρψιν των τρομοκρατημένων επιβατών της πρώτης θέσης. Στην ελληνική διανομή προκρίθηκε ο (όχι άστοχος) τίτλος “Δεν κρατιέμαι”, καθώς και οι δύο άλλες εκδοχές προφανώς δεν θα πετύχαιναν στη μετάφραση στα ελληνικά.

Εδώ και λίγες ημέρες, ο τίτλος εκφράζει, για άλλους λόγους, απολύτως και εμένα. Αν και ακόμα οι καθημερινές δραστηριότητες και η μετακίνηση με κουράζουν, δεν βλέπω την ώρα να επιστρέψω (σταδιακά, καθώς δεν μπορώ να κάτσω ακόμα πολλές ώρες σε γραφείο με το πόδι κάτω) στη δουλειά μου, με πρώτο στόχο το καθημερινό μας ραντεβού 8 με 10πμ στον Kosmos 93,6. Κάθε πρωί ξυπνάω ξανά νωρίς (θέλω δεν θέλω), ακούω μουσικές - και ετοιμάζω με τη χαρά μικρού παιδιού την επιστροφή μου, μετά από 2 μήνες (είχε προηγηθεί και μια σχεδόν 15θήμερη απεργία), όσο μπορώ καλύτερα.

Δεν πέρασε μέρα όλο αυτό το διάστημα, που κάποιος να μη μου έστειλε μήνυμα ή αργότερα να μη με σταμάτησε στο δρόμο - και να μη με ρώτησε για την εκπομπή, λέγοντας ταυτόχρονα καλά λόγια. Η προσωπική επαφή μου επέτρεψε να δω άλλη μια φορά ανθρώπους με φωτεινά χαμόγελα, με φινέτσα στην έκφραση και εμφανή καλλιέργεια - κι αυτό με τιμά και με ευχαριστεί, όσο δεν φαντάζεστε.

Σας ευχαριστώ όλους για τη θερμή συμπαράσταση - και κυρίως για την προσμονή που εκφράσατε να ξανακούσετε την εκπομπή, είναι κάτι που δεν μου έχει συμβεί, σε αυτή την έκταση, ποτέ στην 25χρονη καριέρα μου στο ραδιόφωνο και αργότερα στην τηλεόραση. Πάντοτε πίστευα οτι σημαντικότερη από την ευρεία απήχηση είναι η εκτίμηση, αλλά τον τελευταίο καιρό μου κλονίζετε την πεποίθηση αυτή, εκφράζοντας μαζικά μια “δίψα” για τον λόγο και την αισθητική, που έχετε ανάγκη για να ξεκινήσει η καθημερινή σας “περιπέτεια”.

Με τη συνήθη γκροτέσκα υπερβολή του, χαριτωμένα (αλλά μάταια πιστεύω), ο Almodovar προσπαθεί, όπως πάντα, να μας πείσει οτι όλοι είμαστε gay (κι οτι αν δεν είμαστε ακόμα, είμαστε εν δυνάμει και δεν το ξέρουμε) - και δεν εγκαταλείπει την εμμονή του, είναι άλλωστε ένα από τα “κολλήματα” που τον κάνει έναν τόσο μοναδικό σκηνοθέτη. Αν και η παραγωγή θυμίζει λίγο ελληνική ταινία της δεκαετίας του ’60 (με την ιδιαίτερη όμως χρωματική αισθητική), τα καταφέρνει μια χαρά να προκαλέσει όχι μόνο το χαμόγελο, αλλά και την ευφορία που προκαλεί η γνήσια καλλιτεχνική δημιουργία. Εκτός από το ομότιτλο κομμάτι, τo soundtrack περιλαμβάνει και πάλι την original μουσική του Alberto Iglesias, ένα σκωπτικό "Für Elise" σε λάτιν διασκευή και ένα ακόμη από τα ποπ κομμάτια, που συνθέτουν το μουσικό σύμπαν του Ισπανού σκηνοθέτη.

Στην καθημερινότητα της (ανοιξιάτικης πια) Αθήνας, λίγο μετά τα πρώτα γενέθλια αυτής της εκπομπής, που πέρασαν δυστυχώς σιωπηλά, στις 12 Μαρτίου, η δική μου εμμονή και φιλοδοξία είναι να σας κάνω να αρχίζετε τη μέρα με αισιοδοξία και ενεργοποίηση της σκέψης, με δύναμη να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες και τη χαρά της αισθητικής που προσφέρει η τόσο σημαντική αυτή τέχνη, η μουσική.

Από τη Δευτέρα το πρωί, μαζί με τα ψέμματα, θα είμαστε και πάλι σε επικοινωνία, αγαπητοί "συνεπιβάτες" (για να παραφράσω λίγο τον αρχικό τίτλο), μέσω της συχνότητας του Kosmos 93,6 & 107. Δεν κρατιέμαι...














Η φωτό είναι από το www.es.paperblog.com και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

Το post συνοδεύεται από το original video του "I 'm So Excited" των Αμερικανών Pointer Sisters
.

buzz it!

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ελπίζω να μην είναι πρωταπριλιάτικο αστείο! Ανυπομονώ!

Ανώνυμος είπε...

Κι εμείς "Δεν κρατιόμαστε" Προκόπη!!! Για αυτές τις μοναδικές πρωινές συναντήσεις στον αέρα. Πώς είναι όταν ξανασυναντάς ενα καλό φίλο που έχεις καιρό να τον δείς? Ετσι ακριβώς!
Σωτήρης

Prokopis Doukas είπε...

@Ανώνυμος: Όχι, τα πρωταπριλιάτικα αστεία δεν ανακοινώνονται μερικές μέρες πριν.. :-)

@Σωτήρης: Ευχαριστώ πολύ, είναι πολύ τιμητική αυτη θέρμη.

Ανώνυμος είπε...

Είναι ελπιδοφόρο το γεγονός της επανέναρξης της ραδιοφωνικής σας εκπομπής.
Εν αναμονή λοιπόν!
Milia

μπαμπάκα; είπε...

Επιτέλους! Ηταν περίεργο, αλλα πραγματικό το κενό στα πρωινά. Συν οτι αυτο το ντεζαβού με τα καθημερινά πήγαινε -έλα με τα cd στο αυτοκίνητο άρχισε να κουράζει! Καλή επιστροφή!

Prokopis Doukas είπε...

@ μπαμπάκα; : :-)

annydouma είπε...

Επιτέλους! Καλή αρχή! Ανυπομονώ τι μουσικές θα έχετε επιλέξει μετά από τόσο καιρό απουσίας! Θα είναι σαν μια γιορτή!

Vagelis Palmos είπε...

Καλή επανοδο και σιδερενιος !

Ανώνυμος είπε...

αναμονη ως την δευτερα ... δεν κρατιεμαι

τσότσος είπε...

Περαστικά, με το καλό η επιστροφή!

deep midnight of the mind είπε...

Αυτό είναι θαυμάσιο!! :-D Και για εμένα ειδικά (τώρα που θα πρέπει και εγώ να ξαναξυπνάω νωρίς) είναι πολύ τυχερό timing. Θα έχω ένα κίνητρο να ξεμπλεχτώ από τα σκεπάσματα, τη στιγμή που θα ήθελα να ξεχάσω ότι υπάρχουν ξυπνητήρια...

Prokopis Doukas είπε...

@Milia: Ευχαριστώ πολυ!

Prokopis Doukas είπε...

@annydouma: Θα προσπαθήσω να είναι (και θα αισθάνομαι σαν να είναι) γιορτή.. :-)

@Vagelis Palmos: Ευχαριστώ πολύ!

@Ανώνυμος: :-)

@τσότσος: Ευχαριστώ πολύ!

@deep midnight of the mind: Ναι, το πρωινό ξύπνημα είναι και για μένα μια δυσκολία, αλλά είναι τόσο ωραία η ώρα, για να ακούς μουσική, που νομίζω μας αποζημιώνει....

Άγγελος Πολύδωρος είπε...

Καλωσόρισες αγαπητέ, καλό μήνα και... σιδερένιος.
Στην Αθηνά κι εμένα είχαν λήψει η ζεστή φωνή, οι μουσικές επιλογες σου και ο ήρεμος σχολιασμός.

Αλεπού είπε...

Χάρηκα αφάνταστα πολύ όταν σας άκουσα ξανά σήμερα το πρωί. Πράγματι, χρειάζεται αισθητική για να πάνε καλύτερα τα πράγματα και η καλή μέρα απ' το πρωί φαίνεται!
Σιδερένιος :)

Γιώργος Βλάχος είπε...

Σήμερα το πρωί σας άκουσα. Περαστικά, καλωσορίσατε, μας λείψατε.

ShareThis