Ο ταλαντούχος κύριος Weller

Είμαι πιτσιρικάς, 21 χρονών – και ήδη από τα 11 μαζεύω δίσκους (αρχή έκανα με την πλήρη δισκογραφία των Beatles). Έχω “περάσει” από όλη την κουλτούρα των sixties και των seventies, είμαι dj σε όλα τα πάρτυ, ατέλειωτο rock, blues – αλλά και αρκετή soul και φυσικά disco, το beat της εποχής που τελειώνει...

(Έχω αρνηθεί να παίξω το (άγριο) παιχνιδάκι “καρεκλάδες vs ροκάδες” - ακούω που βρίζουν τους Rolling Stones, επειδή “έκαναν disco” με το “ Miss You” και γελάω. Πάντοτε υπήρχε ένα κομπλεξικό στην ελληνική “επαναστατικότητα”...)


Είναι 1984. Η δεύτερη (μετά τους Beatles και τους Stones) βρετανική εισβολή στις ΗΠΑ είναι σε πλήρη εξέλιξη – με “εργαλείο” το MTV, που φέρνει και στο τελευταίο χωριό της Arizona τους Kajagoogoo.... H μετα-πανκ απαρχή της electronica δεν με αφήνει αδιάφορο – εκτός από τους εφήμερους OMD και το “Enola Gay”, υπάρχουν εξαιρετικά γκρουπ: Depeche Mode, The Sound, Spandau Ballet, Duran Duran (ναι, ναι και όμως είχαν καλά κομμάτια οι παράφωνοι) και πολλά ακόμα.

Όμως η καρδιά μου δεν είναι εκεί. Ψάχνω το επόμενο βήμα (που είναι η jazz, αλλά δεν το ξέρω ακόμα) και διψάω για το καινούργιο στη (μουσική) ζωή μου. Το πρώτο σκίρτημα το έχει προκαλέσει με το "Your Love Is King" η Sade (που πουλάει στην Ιταλία περισσότερα κι από τον Michael Jackson) – αλλά αυτός που με “στέλνει” είναι ένας “αναβιωτής” των περίφημων mods, που έδιναν την ίδια σημασία στο στυλ και τη μόδα, όσο και στη μουσική. Ακομπλεξάριστος δημιουργός μιας "σοφιστικέ" pop που έχει jazz επιρροές, αγαπάει τη soul, ανακατεύει το rock με το funk, πειραματίζεται με το hip-hop και φλερτάρει με τον αισθησιασμό της bossa-nova.


Ο Paul Weller είχε μόλις διαλύσει τους (εξαίρετους) Jam και είχε φτιάξει το ντουέτο των Style Council, μαζί με τον κιμπορντίστα Mick Talbot - στην ουσία ήταν μια "μουσική κολλεκτίβα" με άποψη: Ήταν χορτοφάγοι, φορούσαν καπαρντίνες, ακριβά μοκασίνια και χρωματιστά μάλλινα πουλόβερ, δεν έπιναν αλκοόλ αλλά καπουτσίνο - και μιλούσαν για ανθρώπινα δικαιώματα. Με τις πρώτες νότες του Cafe Bleu έχω ανατριχιάσει, με τη (δανεική) φωνή της Tracey Thorn (των Everything But The Girl) στο “The Paris Match” (ακούστε το) έχω "λυγίσει" - και αποκτήσει το καινούργιο μου αγαπημένο γκρουπ...

Τους ακολουθώ για χρόνια: “You 're the Best Thing”, “Shout To The Top!”, “Long Hot Summer”, - αποκτώ τα πάντα τους. Δεν είναι όμως μόνο “στυλ και αρώματα", ο Weller είναι ένας άκρως συνειδητοποιημένος καλλιτέχνης, με “σκληρή” αντιθατσερική στάση – ταυτόχρονα με την αισθητική του αναζήτηση, ένας πραγματικά ολοκληρωμένος άνθρωπος!



Η συνέχεια είναι γνωστή: Οι Style Council διαλύονται, ο Weller κάνει μια “τρίτη” καριέρα, σόλο αυτή τη φορά, από το 1991 και μετά – και μας παραδίδει αριστουργήματα, όπως το “You Do Something To Me” (ακούστε το) και το "Wild Wood". Ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της γενιάς του, ο εξαιρετικός κύριος Weller είναι ήδη περασμένα 50. Και το καλοκαίρι, ανήμερα της Γαλλικής Επανάστασης, στις 14 Ιουλίου, θα είναι στην Αθήνα... :-)


Οι φωτό είναι από τα indieclub.freeblog.hu, www.contactmusic.com, takethepills.blogspot.com