Welcome to Greece

Γράφω μέσα στα κουνούπια, Γενάρη μήνα. Αλκυονίδες ημέρες του ιστορικού κέντρου...

Στην Αθηνάς, ένας (εμφανισιακά τυπικός) εκπρόσωπος της γενιάς του Πολυτεχνείου, “καθώς πρέπει” εξηντάρης, καταβρέχει το μπετόν, σε κάτι έργα. Τουλάχιστον, ο μαυρούκος πιο πέρα, στην αρχή της Πλάκας, είναι πιο διακριτικός, έχει χωθεί μέσα σε κάτι ψηλά φυτά, για να κάνει την ανάγκη του.

Λίγο πιο πριν, ένας μηχανόβιος πάει ανάποδα τη Λυσίου. “Είστε ανάποδα”, του λέω. “Ναι, μου λέει, το ξέρω. Εδώ στην Πλάκα, δεν πειράζει” (;) Το αποφάσισε μόνος του. Στον πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου, ο ωραιότερος περίπατος σε αυτή την πόλη, που στερείται το πράσινο, διακόπτεται συνεχώς από μηχανάκια ή/και αυτοκίνητα. Οι διαμαρτυρίες των πεζών εκνευρίζουν τον δικυκλιστή αστυνομικό, που ζητάει τα ρέστα “που θα του πούμε εμείς πώς θα κάνει τη δουλειά του”. “Γιατί δεν τους γράφετε;” “Κι εσείς γιατί δεν κάνετε μήνυση σε όσους έφαγαν τα εκατομύρια;” Τρία πουλάκια κάθονται. Σκέψου όλοι οι αστυνομικοί του κόσμου να αδρανούσαν στις τροχαίες παραβάσεις, επειδή υπάρχει η μαφία...


Σκέφτομαι τι συναντάει αυτός που επισκέπτεται για πρώτη φορά αυτή την πόλη - ειδικά αν είναι μετανάστης κι όχι τουρίστας. Την πλήρη ανυπαρξία τήρησης κανόνων συμβίωσης - από την καρέκλα μπροστά στο μαγαζί, για “να φυλάμε τη θέση”, ως την πλήρη ασυδοσία των νυχτερινών κέντρων χωρίς άδεια. Το περιπολικό που παρατηρεί, “γιατί δεν είναι δικαιοδοσία μας”. Μια αστυνομία, είτε κρατική είτε δημοτική, που είναι αδιάφορη/ανεκπαίδευτη/διεφθαρμένη/αυθαιρετούσα/βίαια/αναποτελεσματική. Ένα δήμο, βουλιαγμένο στη διαφθορά, που δεν λύνει προβλήματα, ούτε καν στα στοιχειώδη, όπως η καθαριότητα (πόσο μάλλον να ασχοληθεί με την πρόνοια, δεν περισσεύουν από τους 11 χιλιάδες υπαλλήλους). Το υποκριτικό παιχνίδι της σύλληψης όσων ασκούν παρεμπόριο - και την επανάκτηση των κατεσχεμένων την επόμενη ημέρα, προς 100 ευρώ. Την πλήρη εκμετάλλευση των μεταναστών, σε άθλια διαμερίσματα-υπνωτήρια, χωρίς κανένα χώρο υγιεινής, προς μερικά ευρώ το κεφάλι.

“Έτσι γίνεται, εδώ είναι Ελλάντα”. Το έχει μάθει και ο μετανάστης. Το μαθαίνει πολύ γρήγορα. Όταν τον στέλνουν με πούλμαν (!) στο κέντρο της Αθήνας. Όταν προσπαθεί να αποκτήσει χαρτιά, από τα ξημερώματα στην Πέτρου Ράλλη, κρινόμενος από την αστυνομία (!) και με τη βοήθεια διαφόρων δικηγόρων, που υπόσχονται αποτέλεσμα. Ή όταν έχει περάσει από κέντρα υποδοχής, που φέρνουν την Ελλάδα, στη θέση της κατηγορούμενης για βασανιστήρια χώρας. Ούτε αυτό το στοιχειώδες πρόβλημα μπορέσαμε ως πολιτεία, να (επιχειρήσουμε, έστω να) αντιμετωπίσουμε, τα τελευταία χρόνια. Πόσο μάλλον, τα παγκοσμίως δύσκολα της εμπορίας ναρκωτικών και του trafficking. Όλα μαζεμένα στην καρδιά της πρωτεύουσας, όλα με την άνεση που δίνει ο τεράστιος τζίρος, που όλα τα ξερχαβαλωμένα τα λαδώνει.

Αμφιβάλλω κι εγώ αν ο φράχτης θα λύσει προβλήματα. Δεν είμαι από αυτούς που θεωρώ οτι τα σύνορα πρέπει να είναι ξέφραγο αμπέλι, αλλά δεν πιστεύω οτι το κύμα της μετανάστευσης θα ανακοπεί από ένα τέτοιο μέτρο. Χιλιάδες χιλιόμετρα συνόρων και ακτών περιμένουν καρτερικά. Σε μια ειδική εκπομπή της ΕΡΤ, στην οποία συμμετείχα, πριν από καιρό, συζητήθηκαν οι επιπτώσεις των μεγάλων πλημμυρών στο Πακιστάν, από τις οποίες εκτοπίστηκαν εσωτερικά 21 εκατομύρια άνθρωποι, χάνοντας το βιός τους, σπίτια, χωράφια, ζωντανά. Δεν θεωρείται απίθανο, οι πρώτοι πρόσφυγες αυτής της κλιματικής αλλαγής, να πάρουν κατά εκατομύρια (ίσως και 5) το δρόμο της δύσης. Ένα μόνο μέρος από αυτούς να φτάσει κοντά στην Ευρώπη, θα περάσει από την Ελλάδα.

Σύμφωνα με τους ακτιβιστές υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η χώρα μας (όπως και κάθε άλλη που έχει υπογράψει τις διεθνείς συμβάσεις - και αυτό κάνουν πως δεν το γνωρίζουν οι διάφοροι εθνικοπατριώτες, μισαλλόδοξοι και ρατσιστές) έχει υποχρέωση να παράσχει στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης (στέγη, τροφή, νερό, συνθήκες υγιεινής) σε ΚΑΘΕ άνθρωπο και να εξετάσει με σοβαρότητα κάθε αίτηση για άσυλο. Δεν το κάνει - και ακριβώς επειδή υπάρχει διαφθορά και ανικανότητα, δεν παρέχει άσυλο ούτε στο 1/15 του ποσοστού, σε σχέση με τους εταίρους μας. Ταυτοχρόνως, η περίφημη συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ, δεν επιτρέπει στους μετανάστες να πάνε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες - κι έτσι εγκλωβίζονται στο αίσχος της Πάτρας ή του Ιστορικού Κέντρου της Αθήνας.

Από την άλλη, μια χώρα έχει δικαίωμα και υποχρέωση να προστατεύσει την κοινωνική της ειρήνη και την ποιότητα ζωής των κατοίκων - ιθαγενών και μη. Η μαξιμαλιστική αριστερή αντίληψη οτι το πρόβλημα θα λυθεί μόνο με εξάλειψη των ανισοτήτων στον τρίτο κόσμο, παραλείπει να εξηγήσει πώς θα ζήσουμε μέχρι τότε - ούτε μπορεί να είναι αποδεκτή, όταν καταπατώνται τα στοιχειώδη δικαιώματα όλων, είτε γεννήθηκαν στην Ελλάδα, είτε όχι. Γιατί όταν δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο, ο χειρότερος ρατσισμός είναι αυτός που συμβαίνει στο γκέτο της Αθήνας - και πρώτα θύματα του είναι οι ίδιοι οι μετανάστες.

Διαβάζω για σχέδια “επιχείρησης-σκούπας" στα συρτάρια της αστυνομίας - και ως συνήθως δυσπιστώ. Καμμία επιχείρηση που θα διαρκέσει 48 ώρες δεν πρόκειται να έχει κανένα αποτέλεσμα, αν δεν οργανωθεί και σχεδιαστεί προσεκτικά (από κυβέρνηση, περιφέρεια και δήμο) η φιλοξενία όσων πρέπει να πάνε σε κέντρα υποδοχής, η προώθηση όσων πρέπει να προωθηθούν, η πρόνοια σε όσους βρίσκονται εγκλωβισμένοι χωρίς δουλειά εδώ (όπως και των άστεγων και ναρκομανών), η διαρκής καθημερινή αστυνόμευση όλων των παρανομιών (κυρίως των Ελλήνων), ο διαρκής πόλεμος "σε επίπεδο κορυφής" κατά των κυκλωμάτων πρέζας, πορνείας και παρεμπορίου - που λυμαίνονται το κέντρο και βγάζουν εκατομύρια.

Μαθαίνω οτι σύντομα θα κατατεθούν νομοσχέδια για την αλλαγή του τρόπου απόδοσης του ασύλου, όπως και για κίνητρα επιστροφής των κατοίκων στο κέντρο της Αθήνας. Ευπρόσδεκτα, αλλά όσο δεν γίνονται τα παραπάνω, καμία συζήτηση για την αλλαγή του “Δουβλίνο ΙΙ” και καμία συζήτηση για “συνεργασία” με την Τουρκία, δεν θεωρώ οτι μπορεί να αποδώσει. Αν δεν υπάρξει ειδικό διϋπουργικό όργανο, με αρμοδιότητες παρόμοιες με του “Αθήνα 2004”, όπως έχει προτείνει εδώ και χρόνια η Κίνηση Συλλόγων και Ενεργών Πολιτών για τη Διάσωση του Ιστορικού Κέντρου, δυστυχώς δεν βλέπω φως.

Και για να αναστραφεί η υποβάθμιση, πρέπει να γίνουν κι άλλες κινήσεις, που έχουν σχέση με την καθημερινότητα: Να εξυγιανθεί και να λειτουργήσει αυτός ο πολύπαθος Δήμος - κατά πρώτο λόγο στην καθαριότητα. Να υπάρξει ένα μίνιμουμ κοινωνικής συναίνεσης, ώστε το κέντρο της πόλης να σταματήσει να είναι ένα υπαίθριο ουρητήριο με σιδερόφρακτα (για το φόβο των διαδηλώσεων και των καταστροφών) κτήρια και μαγαζιά, γεμάτα από μίζερα γκράφιτι - που το καθιστά (πέραν της οικονομικής κρίσης) ακόμα πιο απωθητικό για οποιονδήποτε κάτοικο ή επιχειρηματία.

Και επιτέλους, με πρώτη την πολιτεία να δίνει το παράδειγμα, ας συμφωνήσουμε οτι πρέπει να δράσουμε γρήγορα και συλλογικά...


Update: Ήδη οι δουλέμποροι αναπροσαρμόζουν την τακτική τους...







Η φωτό του φράκτη στα σύνορα Ισπανίας-Αφρικής (γεμάτου με τα ρούχα όσων προσπάθησαν να τον περάσουν) είναι από το www.rednotebook.gr και το εξώφυλλο από το www.tragoudistan. blogspot.com

Το post συνοδεύεται από το (σαρκαστικό) "Welcome To Greece" του Κωστή Μαραβέγια