Μετά, το φελέκι μου θυμίζει τον ανεκδιήγητο “Σπίθα”. Και αμέσως έρχεται και μια ανακοίνωση του Συνασπισμού για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS, στη δεύτερη γραμμή της οποίας αμέσως ξεπροβάλει η τρόϊκα (το λέει πολύ ωραία ο neTpen: "Προέχει να μην κάνουμε σοβαρά και ευαίσθητα θέματα αντικείμενο μικροκομματικής εκμετάλλευσης και να μην παραμυθιάζουμε τον κόσμο με εντυπωσιοθηρίες. Αν δεν θέλουμε πολιτική επιπέδου Σάρα Πέιλιν").
Η ξύλινη γλώσσα μιας νοοτροπίας που δεν θα αφήσει ποτέ την αριστερά να μετεξελιχθεί και να επηρεάσει δημιουργικά την πορεία αυτής της χώρας. Μιας νοοτροπίας που ευθύνεται (και αυτή μαζί με την κρίση και την υποβάθμιση) για το οτι το κέντρο της Αθήνας έχει γίνει το “πτυελοδοχείο” της δημόσιας ζωής της χώρας. Με μαγαζιά κλειστά, ξενοίκιαστα, οχυρωμένα με μεταλικές αδιαπέραστες μπάρες - κάποτε το οικονομικό κέντρο του λεκανοπεδίου. Εμπόδια παντού, κλειστοί δρόμοι, αστυνόμευση. Αντί να κοιτάμε να προστατεύσουμε αυτό που θα ομορφύνει τη ζωή όλων - και κυρίως των πιο αδύνατων οικονομικά (που δεν θα πάνε βεβαίως βόλτα στην Εκάλη).
Λέει στην εκπομπή ο Καμίνης “να ψηφίσουμε, με συναίνεση, στο κοινοβούλιο, ένα νέο νόμο για τις συγκεντρώσεις, όπως επιτάσσει και το σύνταγμα - εγώ δεν είμαι της δημοκρατίας του καναπέ”. Και αυτομάτως, η τοποθέτηση του θεωρείται αντιδραστική - "να είναι πάντα, μονίμως ελεύθερη, η οποιαδήποτε κατάληψη του δημόσιου χώρου και η παράλυση της πληγωμένης πόλης". Δεν είναι επαρκώς προοδευτική, σε μια χώρα που έχει ένα κεντρικό και πολλά σταλινικά αποκόμματα...
Ε, ναι λοιπόν, αγαπητέ οldboy, o διαχωρισμός είναι *ακριβώς* έτσι όπως τον κάνει ο Γεωργελές. Και το μέτωπο της συντήρησης, που έχει κάνει σημαία του το “αντι-μνημόνιο” ευθύνεται *πολύ* περισσότερο για το μνημόνιο, από αυτούς που καλούνται να το εφαρμόσουν.
Εδώ φτάσαμε να κατηγορούμαι για “κουκουεδισμό”, επειδή απαιτώ το ελάχιστο: Ο αριστερός να είναι υπόδειγμα εντιμότητας και να μην πέφτει στην παγίδα να ενισχύει με τη συμπεριφορά του τη διαφθορά, το βόλεμα ή την παρανομία...
To σκίτσο είναι από το www.designofsignage.com και το εξώφυλλο από το www.kosmos936.grTo post συνοδεύεται από το "Prends Garde A Ta Langue" της Γαλλίδας Zaz, που έκανε παγκόσμια επιτυχία με το "Je Veux".
%20%20.jpg)
23 σχόλια:
Κατά τη γνώμη μου, η ωριμότητα της Αριστεράς κάποιας κοινωνίας, αντικατοπτρίζει την ωριμότητα ολόκληρης της κοινωνίας.
Από την κρίση των θεσμών και του πολιτισμού που διέπει την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, δεν θα μπορούσε να λείψει και η Αριστερά. Η συνεχιζόμενη διάσπασή της και η ανικανότητα να αρθρώσει έναν στοιχειώδη πολιτικό λόγο, είναι σημάδι παρακμής ολόκληρης της κοινωνίας.
Ευκαιρία για αναγέννηση με νεώτερες ιδέες. Το παλιό σύστημα πεθαίνει μαζί με την Αριστερά που του άξιζε.
@ellinaki: Συμφωνώ... Όχι μόνο δεν θα μπορούσε να λείψει, αλλά δυστυχώς πρωταγωνιστεί...
Είναι τόσο εύστοχο το σχόλιο του ellinaki!!
Είναι ολοφάνερη η ένδεια επιχειρημάτων και ρεαλιστικών προτάσεων που να διαφέρουν από την πολιτική της κυβέρνησης. Μιας πολιτικής που μας πονάει, αλλά ολοι κατανοούμε την αναγκαιότητά της.
Όλοι βλέπουμε οτι είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα μιας καταστροφικής πολιτικής των περασμένων αρχόντων για δεκαετίες και οχι η αιτία..
Τα "συνθήματα" που τους απομένουν, όπως "αντιμνημονιακή πολιτική", "άλλο μίγμα(!)" και το τελευταίο του Σπίθα "ανυπακοή", είναι τόσο κενά περιεχομένου και προοπτικής, μα τόσο κενά!
Φτάνουμε λοιπόν, Προκόπη, στο παράδοξο που καιρό τώρα περιγράφω: 1) Το κράτος δεν το κυβερνούν πάνω από 3 1/2 δεκαετίες δύο συγκεκριμένα κόμματα, αλλά τελικά η Αριστερά.
2)Για την ακρίβεια πρέπει να πιστωθεί στα δύο συγκεκριμένα κόμματα ότι κατά καιρούς προσπάθησαν να δείξουν το δρόμο προς τον ορθολογισμό, το δρόμο προς τις απαραίτητες αλλαγές, όποτε όμως επιχείρησαν να κάνουν κάτι για αυτό βρήκαν απέναντί τους τη λυσσαλέα αντίδραση των αριστερών και των συνδικαλιστών.
3) Από όλη αυτή τη διαδικασία των 36 χρόνων εκείνοι που πραγματικά μπορούν να βγουν στον αφρό, να μας πάνε μπροστά και να μας ξεκολλήσουν είναι τα μέλη της οικογένειας Παπανδρέου, τα μέλη της οικογένειας Μητσοτάκη, ο Θεόδωρος Πάγκαλος, άνθρωποι δηλαδή πρωτοφανέρωτοι στα πολιτικά πράγματα, άνθρωποι άσχετοι με την ως τώρα πορεία της χώρας. Αυτοί θα είναι ταυτόχρονα και οι τιμητές μας και οι αναμορφωτές μας.
4) Βασική, βασικότατη, απόλυτα κυρίαρχη παθογένεια του μεταπολιτευτικού μας συστήματος αποδεικνύεται τελικά πως ήταν το εργατικό δίκαιο. Αυτό που αγνοώντας τις πραγματικές δυνατότητες της οικονομίας μας επιδίωκε μαξιμαλιστικά κατώτατα όρια μισθών, κάλυψη των εργαζομένων από κλαδικές συμβάσεις εργασίας, εργασία πέντε αντί έξι ημέρες.
5) Υπάρχει μια ανισότητα που σοκάρει στην κοινωνία μας και αυτή πρέπει πάση θυσία να αποκατασταθεί. Το στοιχείο που σοκάριζε και σκανδάλιζε δεν ήταν οι όροι εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, αλλά οι όροι εργασίας στον δημόσιο. Εξίσωση λοιπόν προς τα κάτω άμεση. Το στοιχείο που σοκάριζε και σκανδάλιζε δεν ήταν επίσης ότι πλήθος εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα δούλευε ανασφάλιστο, με μπλοκάκια κλπ, αλλά όσοι δούλευαν ασφαλισμένοι και επίσημα με σχέση εξαρτημένης εργασίας. Εξίσωση λοιπόν και εδώ προς τα κάτω άμεση.
6) Μέσα στον όλο σκανδαλισμό περί ανισότητας, το να μνημονεύεις τα κέρδη των επιχειρηματιών αποτελεί λαϊκισμό. Αν δε βάλεις στην κουβέντα και τις τράπεζες και το πόσες φορές ως τώρα τις έχουμε πληρώσει, τότε δεν είσαι απλά λαϊκιστής, είσαι και αυτοκαταστροφικός.
7) Όχι μόνο οι μισθοί να αφεθούν εντελώς ελεύθεροι προς τα κάτω, αλλά και οι τιμές των προϊόντων προς τα πάνω. Κάθε εμπόδιο στην επιχειρηματικότητα πρέπει να εκλείψει. Ο επιχειρηματίας άλλωστε είναι το μόνο φως που μπορεί να βγάλει τη χώρα από το σκοτάδι.
8)Ζήσαμε σαν κοινωνία πάνω από τις δυνάμεις μας και δανειστήκαμε ασύστολα. Το ποιός μας έπαιρνε δέκα φορές τη μέρα τηλέφωνο για να μας δανείσει λεφτά, το ποιός έπαιζε εκατό διαφημίσεις την μέρα στην τηλεόραση για να μας χαρίσει λεφτά δεν έχει σημασία. Το να δανείζεσαι σαν ιδιώτης αποτελεί προσωπική σου ηθική ανεπάρκεια, το να έχουν στηρίξει οι τράπεζες την ύπαρξή τους σε αυτή τη δραστηριότητα αποτελεί υγιή ανάπτυξη.
9) Μικρή σημασία έχει πως το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό, αν όχι και παγκόσμιο. Εμείς τα του οίκου μας να κοιτάμε και με τα του οίκου μας να ασχολούμαστε. Και μόνον. Ας μην είμαστε ουραγοί στην Ευρωζώνη, ας είμαστε πρωταθλητές. Αλλά δεν ακούσαμε τον Μητσοτάκη και τον Μάνο εγκαίρως.
10) Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου μπορεί να διαβεβαιώνει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο είκοσι διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα το χρόνο. Καμία οργή, καμία απαξίωση. Αν ψειρίσουμε μια ανακοίνωση του Συνασπισμού μπορούμε να βρούμε λαυράκι ενδεικτικό ανεύθυνης πολιτικής.
Τώρα, αν μετά το δεκάλογο αυτό, με ρωτάς αν η ελληνική κοινωνία ήταν χτισμένη σε υγιείς βάσεις, σου απαντάω -δίχως ίχνος ειρωνείας- όχι. Είχα γράψει στην αρχή της κρίσης ότι όποιο πολιτικό και οικονομικό σύστημα και αν είχαμε, με τα μυαλά που κουβαλάμε και τη νοοτροπία που έχουμε, σκατά θα τα κάναμε. Αυτό όμως, Προκόπη -και εκεί είναι η βασική διαφωνία μου και με τον Γεωργελέ- είναι Η ΜΙΑ ΟΨΗ του νομίσματος.
Όταν δεν βλέπουμε ότι η νεοφιλελεύθερη, μονεταριστική εκδοχή του καπιταλισμού που σαρώνει πάσχει και αυτή, όταν δεν βλέπουμε πως ο δρόμος που δείχνει το μνημόνιο δεν είναι ένας ουδέτερος δρόμος, αλλά ένας δρόμος με σαφέστατη νεοφιλελεύθερη στόχευση στην οποία ο μισθός δεν λογίζεται ως μέσο αξιοπρεπούς επιβίωσης αλλά ως εργατικό κόστος, όταν δεν βλέπουμε πως η ανεργία είναι ένας δείκτης που καθόλου δεν πειράζει την τρόικα, ενδεχομένως δε και να της αρέσει, όταν τέλος δεν βλέπουμε πως ακόμη και σε σχέση με τις επιδιώξεις της, το μνημόνιο πολλαπλασιάζει το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, όταν όλα αυτά προτιμάμε να μην τα βλέπουμε, τότε κάτι πάει λάθος.
Να δεχτώ ότι κι εγώ τα βλέπω μονόπλευρα τα πράγματα, να δεχτώ ότι κι εγώ προτιμώ να μην πολυκοιτάζω την όψη του νομίσματος που αφορά τα καθαρά ελληνικά δεινά, τις καθαρά ελληνικές παθογένειες; Να το δεχτώ.
Να δεχτώ ότι ο συνδικαλισμός εσφαλμένα σε μεγάλο βαθμό λειτούργησε στη χώρα και ότι εξέθρεψε κοπρόσκυλα; Να το δεχτώ και αυτό. Ωστόσο αφενός τα επιφανέστερα από αυτά τα κοπρόσκυλα ήταν με το δικομματικό σύστημα βαθιά διαπλεγμένα και συχνότατα περνούσαν με ευκολία από τη θέση του εργατοπατέρα στη θέση του βουλευτή - υπουργού και αφετέρου όσο πράγματι και αν υπήρξε πλήθος περιπτώσεων που δούλεψαν λίγο και συνταξιοδοτήθηκαν νωρίς, δεν βλέπω γιατί η ύπαρξη των κοπρόσκυλων να είναι πιο αποκρουστική από το μοντέλο που πάει να επιβληθεί, το μοντέλο της διασποράς αδέσποτων σκυλιών σε όλο το φάσμα της κοινωνίας, έτοιμων να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί.
Προς τα κάτω βλέπω να μας πάει το μνημόνιο. Συλλογικά προς τα κάτω. Όποιος το βλέπει σαν ασπιρίνη, μακάρι να βλέπει καλύτερα από μένα.
Σαφώς και δεν πρόκειται για ασπιρίνες Old Boy.
Είναι χημιοθεραπεία βαρειά και οι "παρενέργειες" που αναγκαστικά υποβάλει το σώμα και τις ψυχές μας, είναι αναπόφευκτες, ακριβώς όπως συμβαίνει σε καρκινοπαθείς.
Αν υπάρχει ελπίδα για ίαση, αυτή θα έλθει πολύ μετά το τέλος της και ελπίζω πριν το δικό μας τέλος..
Το παράδοξο όμως είναι οτι αν και όλοι μας πλέον γνωρίζουμε οτι είμαστε βαρειά άρρωστοι, όλα τα περασμένα χρόνια κανείς σχεδόν από τους σήμερα ορυόμενους δεν έδειχνε οτι αισθάνετε κανένα "σύμπτωμα"!
Προκόπη, αν μου επιτρέπεις να υπερκεράσω το σχόλιο του Old Boy σχετικά με τις μεθόδους των τραπεζών. Προ μηνών είχαμε μια "αντιδικία" σε ένα ποστ σου σχετικά με τη συλλογική ευθύνη. Ανάμεσα στα σχόλια ένας τραπεζικός υπάλληλος λοιδωρούσε το πάθος των επενδυτών στο χρηματιστήριο και χαιρόταν που χάσανε τα χρήματάτους-τουλάχιστον αυτό είχε αφήσει να εννοηθεί από το ύφος του. Φυσικά και πολλοί επενδυτές είχαν φερθεί άπληστα, όμως αυτοί που τους πούλαγαν ψεύτικες ελπίδες ποιος τους νομιμοποίησε να κάνουν και τον τιμητή των πάντων από πάνω; Οι διάφοροι τραπεζικοί που κονόμησαν τα 'άντερά τους' πουλώντας μετοχές-φούσκες αν δεν μπορούν να ζητήσουνέστω μια συγγνώμη, γιατί δεν βγάζουν το σκασμό έστω; Το καυστικό μου ύφος δεν πάει προς εσένα σε καμία περίπτωση, πάει σε εκείνους που αφού συμμετείχαν στο φάγωμα, το παίζουν και ιερή εξέταση από πάνω. Και προς κάθε ενδιαφερόμενο: για να μην θεωρηθώ Ρασκόλνικωφ εναντίον των τραπεζικών, είμαι κόρη πρώην τραπεζικού, ο οποίος το 1999 γινόταν αποδέκτης ειρωνιών ως κι επιθέσεων από συναδέφλους του, επειδή έλεγε στους πελάτες του την αλήθεια σχετικά με το χρηματιστηριακό τζόγο και δεν τους πούλαγε φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
BlondeElena
@oldboy:
1. Βεβαίως το κυβερνούν δύο συγκεκριμένα κόμματα. Στη διαμόρφωση όμως του δημόσιου διαλόγου, του τρόπου συνδικαλίζεσθαι και απεργείν, στη “διαφύλαξη των κεκτημένων”, στην έλλειψη ευελιξίας, στην κάλυψη διαφόρων ανομημάτων (χαρακτηριστική είναι η “απομάκρυνση” από την κοινωνική συνείδηση της ευνομίας), πρωταγωνιστεί ή/και προσφέρει άλλοθι και η αριστερά.
2. Σωστή διατύπωση: Όποτε υπήρξαν προσπάθειες ουσιαστικά προοδευτικών λύσεων, είτε αυτό ήταν παιδεία, είτε ήταν μονιμότητα, είτε ήταν παραγωγικότητα, είτε ήταν λειτουργία του κράτους (όλα αυτά δηλαδή που μας οδήγησαν μεταξύ άλλων στο μνημόνιο), η αντίδραση λαϊκής δεξιάς, λαϊκού ΠΑΣΟΚ και αριστεράς ήταν ομόθυμη και λυσσαλέα. Εξού και ο διαχωρισμός Γεωργελέ είναι σωστός, κατά τη γνώμη μου.
3. Αν πιστεύεις οτι μέσα στην οικογένεια Παπανδρέου υπάρχουν πολιτικές συγγένεις, πάω πάσο. Σε άλλες οικογένειες, βεβαίως ναι. Άλλοι άνθρωποι θα μας “ξεκολλήσουν” - κι αυτοί δεν είναι αυτοί που αναφέρεις. Μια ελπίδα υπάρχει στους Καμινομπουτάρηδες που θα έρθουν. Πάντως όχι στην παραδοσιακή λεγόμενη αριστερά του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και των συνιστωσών.
4. Όχι βέβαια, δεν ήταν το εργατικό δίκαιο. Μην επικαλείσαι τα δικαιώματα για να επικρίνεις αυτό που ΔΕΝ λέω. Τα δικαιώματα όμως, όταν μια χώρα έχει οδηγηθεί στην ξέρα, δεν μπορούν παρά να αναπροσαρμοστούν. Το δικαίωμα στη δουλειά σταματάει να είναι απαιτητό από τον εργοδότη, όταν ο εργοδότης δεν υπάρχει πια, γιατί το έκλεισε το μαγαζί. Σου μιλάει κάποιος που υπέστη απίστευτη μείωση μισθού, τον τελευταίο καιρό.
5. Στο δημόσιο λοιπόν (στον ευρύτερο τομέα του οποίου εργάζομαι κι εγώ - και στο ποίο συνέρρεαν εκατοντάδες χιλιάδες με δίψα για “σίγουρη δουλειά”), η παθογένεια που εξελίχθηκε ανενόχλητη επί χρόνια λέγεται χαμηλή παραγωγικότητα (ως εί το πλέιστον), ανισότητα, λούφα, πελατειακές σχέσεις και παρμβάσεις πολιτικές. Κανείς δεν θέλει την εξίσωση προς τα κάτω. Αλλά χελόου, το δημόσιο δεν είναι πια σίγουρη δουλειά. Το σκάφος έχει πέσει στην ξέρα. Και θα γίνει πιο επισφαλές από τον ιδιωτικό τομέα (ο οποίος θα εξακολουθήσει να είναι ζούγκλα, όσο δεν φτιάχνουμε σωστό κράτιος, μεσοβαρούς ελεγκτικούς μηχανισμούς). Η ευθύνη της αριστεράς (και των αντιλήψεων της, γιατί κυρίως αυτές επικρίνουμε - και την εύκολη υιοθέτηση τους από πάσης φύσεως συμφέροντα), είναι οτι δεν συνέβαλε *ποτέ* στο να βελτιωθεί το κράτος. Απλώς απαιτούσε πάντοτε να γεμίζει...
@oldboy, συνέχεια:
6. Τα κέρδη των επιχειρήσεων δεν θα σταματήσουν ποτέ να είναι ανεξέλεγκτα, αν δεν δημιουργήσουμε σοβαρό (και σοσιαλδημοκρατικό) κράτος (εκτός αν υπάρχει περίπτωση να συζητάμε “αποχώρηση από τον καπιταλισμό”, που δεν το νομίζω). Αυτό δηλαδή που η αριστερά πολεμάει με λύσσα πολύ χειρότερη κι από το νεοφιλελεύθερο, καραδεξιό κράτος (να θυμίσω οτι επί 6 χρόνια το ΚΚΕ έβαζε πρώτο το ΠΑΣΟΚ στις ανακοινώσεις του, ενώ κυβερνούσε η ΝΔ). Είναι ευνόητο από μια πλευρά, έχουν την ίδια δεξαμενή ψήφων. Είναι όμως και καταστροφικό για τη χώρα.
7. Ακριβώς το ίδιο, ολντ μου. Αν δεν φτιάξουμε σοβαρό κράτος, δεν θα ελεγχθούν ποτέ οι τιμές.
8. Αυτό είναι το πιο σαθρό σου επιχείρημα. Ο καπιταλισμός έτσι είναι. Παράγει τσιγάρα, αλλά στα απαγορεύει. Τα συμφέροντα πάντα θα σε βομβαρδίζουν με δάνεια και πιστωτικές. Η πολιτεία (και η κοινωνία) οφείλει να αναπτύξει μηχανισμούς ελέγχου και αντίστασης - θεσμοθετημένους. Αλλιώς εισηγείσαι να “απαγορεύονται” κάποια είδη μάρκετινγκ. Δεν είναι αυτό η λύση, η λύση είναι να απαγορεύονται (και να ελέγχονται) ι απάτες, οι παραπλανητικές τακτικές, τα καρτέλ κλπ.
9. Το πρόβλημα *είναι* παγκόσμιο. Μόνο που τα κορόιδα στο καζίνο, τα εύκολα θύματα, είναι πάντα αυτά που βρέθηκαν εκτεθειμένα, γιατί νόμιζαν οτι θα κοροιδεύουν επ’ άπειρον τους “κουτόφραγκους”. Ξέρεις τι λένε: Όταν στο τραπέζι της πόκας δεν ξέρεις ποιός είναι το θύμα, τότε είσαι εσύ. Πήγαμε και βάλαμε με μεγάλη αμεριμνησία (και κουτοπονηριά) το κεφάλι μας στο στόμα του λύκου.
10. Η ανακοίνωση του ΣΥΝ για το AIDS είναι μια παρωνυχίδα - ενδεικτική όμως μιας νοοτροπίας, παρωχημένης και ξύλινης. Η στάση της παραδοσιακής αριστεράς (και εννοείται μεγάλου κομματιού του ΠΑΣΟΚ) σε όλα τα παραπάνω είναι που αποτελεί πρόβλημα.
@oldboy, συνέχεια:
Εν κατακλείδι λοιπόν δεν είπε κανείς ποτέ οτι τα “κοπρόσκυλα” και τα λαμόγια είναι πιο αποκρουστικά από την αριστερά. Αυτά όμως φροντίζουν υποκριτικά να δρουν, υποστηρίζοντας άλλα πράγματα. Το αντικείμενο της συζήτησης μας είναι τι υποστηρίζει επισήμως ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, το πιο αριστερό - που θα περιμέναμε να είχε και τις πιο προωθημένες ιδέες - και θα έπρεπε να είναι αρωγός στις προσπάθειες εξυγίανσης, συνεργαζόμενο με τις λίγες υγιείς δυνάμεις μέσα στον δικαομματισμό. Και το οποίο φυσικά δεν ελέγχεται επί του ηθικού, αλλά επί της καθυστέρησης της χώρας, στην οποία συμβάλλει.
Αυτό που δεν γίνεται αντιληπτό αγαπητέ, είναι οτι δεν υποστηρίζω το μνημόνιο, με την έννοια της πρωταρχικής επιθυμίας γι αυτό - και δεν εξετάζω εδώ αν υλοποιείται σωστά ή έπρεπε να έχει άλλο “μείγμα” κλπ. Το “αντιμνημόνιο” επικρίνω ως μια επιπόλαια και αφελή στάση/παντιέρα, που συγκεντρώνει ετερόκλητες δυνάμεις αντίδρασης (αν δεν ήθελε να κοντράρει τον Σαμαρά, θα έβλεπες εννοείται και το ΛΑΟΣ μέσα εκεί), ειδικά από αυτούς που ευθύνονται για το οτι φτάσαμε στο μνημόνιο - και η αριστερά έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης. Το οτι κοντράρει αντί να βοηθήσει (από αυτήν περιμένω, δεν περιμένω από τη δεξιά) είναι τρελλά υποκριτικό - και εν τέλει αυτοκαταστροφικό.
Να μην το “λυσσάξω” άλλο, ουδείς επίσης (εγώ πάντως όχι) υποστηρίζει τη νεοφιλελεύθερη στροφή, που μεθοδικά εφαρμόστηκε στο παγκόσμιο οικονομικό μοντέλο, αρχίζοντας από τη Θάτσερ και τον Ρέηγκαν, τη δεκαετία του ΄80. Μόνο που δεν μπορούμε να βγούμε από αυτό - και να "παίξουμε σε άλλο σύστημα". Και η αντίσταση μας σε αυτό όμως δεν θα γίνει με Γένοβες και συνιστώσες - ούτε με πορείες και απεργίες ή "εγκατάλειψη του μνημονίου", τότε θα γίνουμε απλώς μια τριτοκοσμική χώρα σε χάος και πτώχευση. Η αντίσταση μας μπορεί να είναι μόνο δημιουργική, μόνο αν οι λαοί της Ευρώπης εκλέξουν προοδευτικές ηγεσίες (και όχι Σαρκοζί, Μπερλουσκόνι, Μπαρόζο, Κάμερον και Μέρκελ) και αντιστοίχως οι ΗΠΑ συνεχίζουν να εκλέγουν Ομπάμα - και όχι Μπους και Πέιλιν. Σκέψου λοιπόν τη συμβολή της αριστεράς σε αυτό.
Να πω επίσης - χωρίς ίχνος ειρωνίας - οτι σπάνια απολαμβάνω μια διαδικτυακή κουβέντα, όσο αυτή μαζί σου. Χωρίς αφορισμούς και ειρωνίες - που θα ευχόμουν να μην υπήρχαν από κανέναν.. :-)
@zepos: Θα διαφωνήσω μόνο ως προς το εξής: Μεγάλο κομμάτι της αριστεράς ΔΕΝ αναγνωρίζει οτι είμαστε βαριά άρρωστοι, ως κοινωνία. Αντιθέτως, υποστηρίζει οτι είμαστε απλώς θύματα εκμετάλλευσης, ως αδύναμοι - κι οτι αν αντισταθούμε, μπορούμε να βελτιώσουμε τα πράγματα. Προφανώς είμαστε θύματα εκμετάλλευσης, αλλά με δική μας ευθύνη, την οποία δεν αναγνωρίζουν. Και προφανώς επίσης, δεν θα διορθωθούν τα πράγματα, αν "αντισταθούμε", όπως το εννοούν...
@Βlonde Elena: Καλά για τους υποκριτές τιμητές δεν υπάρχει καμμία δικαιολογία. Να μην ξαναρχίσουμε εκείνη την κουβέντα, η ευθύνη είναι διαφορετική στον καθένα - και πέρα από ανοχή, διαφθορά, παραοικονομία κλπ., πολύ σημαντική κατά τη γνώμη μου είναι η ιδιωτεία. Αφήσαμε το σκάφος στα χέρια του Λαϊκιστόπουλου και του Δημαγωγάτου - σίγουροι οτι δεν θα πέσει στην ξέρα. Κι όμως, έπεσε, βεβαίως...
Η ηγεσία στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτή που κατάφερε (μέσα σ' ένα χρόνο, σκάρτο) με την τακτική της το 18% στις δημοσκοπήσεις (όχι ότι ήταν αληθινό, αλλά ήταν κάποια ένδειξη) να το κάνει 5%, η πολιτική κατάσταση τότε ήταν τέτοια που αναρωτιόμουν: είναι δυνατόν να περιμένουμε από τον Τσίπρα να μας σώσει; όχι βέβαια και έτσι ο κος Αλαβάνος και ο κος Τσίπρας κατέστρεψαν ένα πλεονέκτημα που απέκτησε ο χώρος, κάποια χρονική στιγμή -και συνεχίζουν ακάθεκτοι το έργο τους -, γιατί κατά την γνώμη μου η αριστερά (ποια όμως;) θα πρέπει να κυβερνά και όχι να αντιδρά. Κατά τα άλλα συμφωνώ σε όλα με τον κον Δούκα (όχι ότι έχει και πολύ σημασία)
"Ο αριστερός να είναι υπόδειγμα εντιμότητας και να μην πέφτει στην παγίδα να ενισχύει με τη συμπεριφορά του τη διαφθορά, το βόλεμα ή την παρανομία..."
Δύο ερωτήσεις: 1. Μόνο οι αριστεροί οφείλουν να είναι υποδείγματα εντιμότητας, οι υπόλοιποι δεν πειράζει που δεν είναι; Διότι η συζήτηση γίνεται ερήμην του γεγονότος ότι οι αρχιερείς της διαφθοράς δεν είναι αριστεροί. Όχι ότι δεν υπάρχουν πιθανώς και τέτοιοι, αλλά τα στελέχη της αριστεράς που έχω υπόψη μου δεν έχουν πλουτίσει από την ενασχόληση με την πολιτική, τουναντίον - το γεγονός ότι οι κυβερνώντες έχουν αντιθέτως πλείστα όσα στελέχη που πλούτισαν από την ενασχόλησή τους από την πολιτική, γιατί δεν είναι το βασικό;
2. Πας σε ένα νοσοκομείο. Ξέρεις ότι ο ένας γιατρός είναι του ΚΚΕ (λέω ΚΚΕ για να μην αλλάξουμε την συζήτηση - επειδή δεν είμαι ΚΚΕ), και ο άλλος του ΠΑΣΟΚ. Χωρίς άλλη πληροφορία περί των δύο γιατρών: Σε ποιον θα πήγαινες προκειμένου να μεγιστοποιήσεις την πιθανότητα να *μην* πληρώσεις φακελάκι;
Και ένα μόνο σημείο από όσα απαντάς στον δεκάλογο του old boy (με τον οποίο συμφωνώ 100%) γιατί είναι αδύνατον να γίνει συζήτηση εφ' όλης της ύλης:
- "Τα δικαιώματα όμως, όταν μια χώρα έχει οδηγηθεί στην ξέρα, δεν μπορούν παρά να αναπροσαρμοστούν"
Αυτό ισχύει και για τα πολιτικά και τα ανθρώπινα δικαιώματα; Ή μονο για τα εργασιακά; Αν ισχύει το δεύτερο, με δεδομένο ότι η απώλεια των εργασιακών δικαιωμάτων σημαίνει την αύξηση των εργοδοτικών, δεν είναι σαν να επιβραβεύεις εις βάρος της δημοκρατίας (διότι δεν έχει δημοκρατική νομιμοποίηση αυτό το πράγμα) εκείνους που ωφελήθηκαν τα μέγιστα;
1) Βάζεις τα κεκτημένα σε εισαγωγικά και την ευελιξία εκτός εισαγωγικών. Όποια αρνητική φόρτιση και αν πήραν στην πορεία των χρόνων τα κεκτημένα, είναι ειδικά αυτές τις μέρες που θα έπρεπε να συνειδητοποιήσουμε ότι πέραν από τις υπερβολές στον πυρήνα της η έννοια «κεκτημένα» σήμαινε αυτό ακριβώς: συλλογικές συμβάσεις όχι ατομικές, πληρωμένες υπερωρίες, εργασία πέντε ημέρες αντί έξι κλπ Όσο για την απομάκρυνση από την κοινωνική συνείδηση της ευνομίας δεκτόν σε ένα βαθμό. Αλλά με δύο ενστάσεις: α) την σε καταπληκτικό ποσοστό κήρυξη απεργιών από τα ελληνιά δικαστήρια ως παράνομων και καταχρηστικών και β) περισσότερο σκανδαλιστική απομάκρυνση από την κοινωνική συνείδηση της ευνομίας -για μένα τουλάχιστον- συνιστούν τα εγκλήματα λευκού κολλάρου, οι Ψωμιάδηδες, το μαύρο χρήμα των επιτυχημένων σε κάθε τομέα του λάιφ στάιλ και των επιχειρήσεων των ΜΜΕ, η φοροδιαφυγή ως μαγκιά, κλπ κλπ
2) Άρα τελικά τα ίδια λέμε. Εγώ ειρωνικά, εσύ κυριολεκτικά :)
3) Ο Γιώργος Παπανδρέου πρωτοπήρε κυβερνητική θέση το 1981 και ήταν μέλος όλων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ ή όχι; Όσο για τις πολιτικές του συγγένειες, εδώ δεν έχει συγγένεια ο πολιτικός του λόγος πριν και μετά τις εκλογές, εδώ ακόμη και τώρα δεν έχει συγγένεια ο πολιτικός του λόγος όταν βγάζει κορώνες έξω με τα όσα υπογράφει και όσα μέτρα παίρνει μέσα.
4)Τα δικαιώματα να αναπροσαρμοστούν (αν και από την αναπροσαρμογή ως την αναίρεση υπάρχει χάσμα). Το περιθώριο κέρδους των επιχειρήσεων να αναπροσαρμοστεί; Τα μπόνους των γκόλντεν μπόις να αναπροσαρμοστούν;
Εκεί η ξέρα δεν παίζει ρόλο;
5) «τον ιδιωτικό τομέα (ο οποίος θα εξακολουθήσει να είναι ζούγκλα, όσο δεν φτιάχνουμε σωστό κράτος, με σοβαρούς ελεγκτικούς μηχανισμούς» Μα δεν είναι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί ένα ακόμη εμπόδιο στην επιχειρηματικότητα; Δεν λέω ότι αυτό πρεσβεύεις εσύ. Λέω ποιό είναι το πνεύμα που επικρατεί.
6) Νεοφιλελεύθερο δεν είναι όμως το μνημόνιο; Πολύ πιο νεοφιλελεύθερη οπότε δεν είναι η πολιτική που εφαρμόζει τώρα το ΠΑΣΟΚ από εκείνη που εφάρμοζε η ΝΔ; Δεν μπαίνω στην κουβέντα για το τι μας οδήγησε στο μνημόνιο, δεν μπαίνω στην κουβέντα για το αν δεν είχε άλλη επιλογή το ΠΑΣΟΚ, εκείνο που απλά αναρωτιέμαι είναι: ο νεοφιλελευθερισμός είναι αποκρουστέος στην εγχώρια ετικέτα του, αλλά όταν ντύνεται μνημονιακή φορεσιά μετατρέπεται σε απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές;
7) Λιγότερο κράτος, Προκόπη και λιγότεροι έλεγχοι ;) Ισχύουν όσα λέω στο 5.
8)Εκείνο που λέω είναι ότι τα υποτιθέμενα -ή υπαρκτά- ηθικά κρίματα των πολιτών είναι την ίδια ώρα δομικά στοιχεία της τραπεζικής και γενικότερης φούσκας. Όταν τα πράγματα πάνε καλά βαφτίζονται έτσι, όταν η φούσκα σκάει βαφτίζονται αλλιώς, με το δάχτυλο όμως να δείχνει μόνο τον άπληστο καταναλωτή.
9) Η Ιρλανδία δεν τα είχε κάνει όλα σωστά; Δεν ήταν το πρότυπο; Σε ποιόν λύκο έβαλε το κεφάλι της; Κι η Πορτογαλία; Κι η Ισπανία; Ο καθένας διάλεξε το δικό του λύκο;
10) Για τον Γιώργο τον Παπακωνσταντίνου καμία ένσταση; Για την αύξηση του ελλείματος του 2009 που δεν μας επηρεάζει καθόλου ας πούμε;
«Να μην το “λυσσάξω” άλλο, ουδείς επίσης (εγώ πάντως όχι) υποστηρίζει τη νεοφιλελεύθερη στροφή, που μεθοδικά εφαρμόστηκε στο παγκόσμιο οικονομικό μοντέλο, αρχίζοντας από τη Θάτσερ και τον Ρέηγκαν, τη δεκαετία του ΄80. Μόνο που δεν μπορούμε να βγούμε από αυτό - και να "παίξουμε σε άλλο σύστημα"»
Ή ίσως από την Χιλή του Πινοσέτ τη δεκαετία του 70. Να βγούμε όμως από αυτό, αυτό να αρχίσουμε να λέμε και να ξαναλέμε. Να βγούμε από αυτό. Πώς θα βγούμε; Δεν θα ξέρω αν θα είναι με Γένοβες και συνιστώσες ή πολύ πιο θεσμικά, ξέρω όμως ότι θα πρέπει όντως να είναι συλλογικά, ήτοι πέραν από τα στενά εθνικά σύνορα, αφού το πρόβλημα είναι προφανώς παγκοσμιοποιημένο.
Και την παραμικρή αμφιβολία δεν έχω ότι σήμερα κιόλας μπορούν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Ένωση να σταματήσει αυτόν τον παραλογισμό. Αλλά πρέπει πρώτα να το θελήσουν. Και λυπάμαι αλλά δεν με έχει πείσει η σοσιαλδημοκρατική πλευρά των ευρωπαϊκών κρατών ότι είναι πια όντως σοσισλαδημοκρατική, δεν με έχει πείσει ότι εφαρμόζει άλλες αντιστάσεις και άλλες πολιτικές από αυτές που εφαρμόζουν οι δεξιές κυβερνήσεις.
Αγόρια, απαντάτε εν μέρει με αντεπίθεση σε κάτι που δεν υπερασπίζομαι. Η αξιολόγηση της αριστερα΄ς δεν θα γίνει με τη σύγκριση με τα χαιρότερα. Απαντάω συνοπτικά:
@talos: Όχι βέβαια, αλλά δεν θα συγκρίνω την αριστερά με τον Τσοχατζόπουλο και τον Μαντέλη. Το ξαναγραφω:
“Το αντικείμενο της συζήτησης μας είναι τι υποστηρίζει επισήμως ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, το πιο αριστερό - που θα περιμέναμε να είχε και τις πιο προωθημένες ιδέες - και θα έπρεπε να είναι αρωγός στις προσπάθειες εξυγίανσης, συνεργαζόμενο με τις λίγες υγιείς δυνάμεις μέσα στον δικομματισμό. Και το οποίο φυσικά δεν ελέγχεται επί του ηθικού, αλλά επί της καθυστέρησης της χώρας, στην οποία συμβάλλει.”
Πράγματι ο ψηφίζων ΚΚΕ έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να είναι έντιμος. Όμως έχει συντριπτικά τεράστιες πιθανότητες αυτό που θα μου εισηγηθεί σε μια κουβέντα, θα μου προτείνει και εν τέλει θα πράξει για τη βελτίωση της δουλειάς του, του νοσοκομείου του, της χώρας να είναι το πιο βλακώδες, ανεφάρμοστο, μαξιμαλιστικό και αυτοκαταστροφικό που γίνεται.
Λυπάμαι, αλλά άνθρωπο που στηρίζει το (σχεδόν) τελευταίο απομεινάρι σταλινισμού (με ολίγον εσάνς από Κανέλλη) στον κόσμο, δεν μπορώ να τον πάρω στα σοβαρά οτι αντιλαμβάνεται την εποχή και τις ανάγκες της.
Όχι βέβαια, δεν ισχύει για τα λεγόμενα ανθρώπινα ή ατομικά δικαιώματα. Όταν όμως δε υπάρχει καν η επιχείρηση, για ποιά δικαιώματα θα απαιτήσεις, ξαναλέω (περισσότερα στην απάντηση προς ολντ).
Όλντ μου, έλεος:
1. ΔΕΝ υπάρχουν κεκτημένα, όταν έχεις χρεωκοπήσει. Είσαι έρμαιο των δανειστών σου, πώς να το κάνουμε. Και γι αυτό λιγότερο από όλους φταίει ο Παπανδρέου. Τερατωδώς φταίει ο Καραμανλής, ο Ανδρέας και ο Μητσοτάκης - και ο Σημίτης μερικώς, στο βαθμό που δεν επανόρθωσε παθογένειες, αλλά αντιθέτως άφησε να ανθήσουν κι άλλες.
2. Όταν λοιπόν είσαι χρεωμένος, θα επανέλθεις στο Σάββατο και σε όλα όσα είχες εγκαταλείψει, βυθιμσένος στην ευμάρεια των δανεικών και στην ιδιωτεία. Τι πάει να πει οτι τα δικαστήρια έβγαζαν τις περισσότερες απεργίες άκυρες; Αφού ήταν καταχρηστικές οι περισσότερες - το λέει πολύ απλά το στοιχείο των 2,5 πορειών την ημέρα στην Αθήνα! Είναι δυνατόν να έχουν κυρηχθεί όλες αυτές οι απεργίες, μετά από “λελογισμένη χρήση” του δικαιώματος; Εδώ έγινε απί 30 χρόνια κατάχρηση κατά συρροήν!
3. Όλα αυτά που λες για τη διαφθορά κλπ. μαζί σου. Την αριστερά εξετάζουμε τώρα, όχι τη λαμογιά. Τις συμπεριφορές που έδωσαν (και αυτές) τη δυνατότητα να είναι όλα “ένα μπάχαλο”...
4. Αφού λέμε τα ίδια λοιπόν, ξεχώρισε ποιές δυνάμεις έδρασαν έστω ελαφρά “υγιώς” (μέσα στα ίδια τα κόμματα, ειδικά αυτά τω 40%). Και βάλε την αριστερά, που ζητούσε μονίμως ένα ξεχειλισμένο δημόσιο και αντιδρούσε σε κάθε εκσυγχρονισμό, να δούμε σε ποιά πλευρά βρίσκεται...
4. Βεβαίως να αναπροσαρμοστούν όλα τα υπερκέρδη των γκόλντεν κλπ. Μιλάς με άνθρωπο που μια ζωή πρεσβεύει το μικρό κέρδος των επιχειρήσεων. Φυσικά και η ξέρα παίζει ρόλο - και η κρίση θα είναι ακόμα πιο επιζήμια, αν δεν οδηγήσει σε περιορισμό της ασυδοσίας. Αυτό πρεσβεύει, αν έχεις προσέξει και ο Παπανδρέου.
5. Δεν με νοιάζει ποιό είναι το πνεύμα των νεοφιλελεύθερων. Το δικό μου δεν είναι αυτό. Κι αν η αριστερά σταματήσει να είναι πεισματικά αντιδραστική, μπορεί να ενωθούν σε ένα μέτωπο όσοι πιστεύουν οτι υπάρχει ελέυθερη οικονομία, με ανθρώπινο πρόσωπο.
6. Βεβαίως και είναι νεοφιλελεύθερο το μνημόνιο!!! Το μνημόνιο είναι ο εκβιασμός ενός ασύδοτου παγκόσμιου συστήματος, μέσω τοων σπρεντ, προς την Ελλάδα: “Η θα κάνεις αυτό που σου λέω ή δεν σε δανείζω”, σχηματικά. Ποιός το θέλει, αλλά και ποιός μπορεί να κάνει αλλιώς; Εμείς όμως το προκαλέσαμε - και τώρα θα το φάμε, αν θέλουμε να έχουμε έστω μια πιθανότητα να μην κατρακυλήσουμε στην απόλυτη τριτοκοσμική φτώχεια. Ας προσέχαμε και λίγο - και ας προσέξουμε κυρίως να συμβάλλουμε στην αλλαγή του παγκόσμιου συστήματος! Το έγκλημα της ΝΔ είναι οτι άφησε έκθετο τον διάδοχο να εφαρμόσει τις σκληρές επιταγές, που η ίδια απέφυγε, εγκαταλείποντας την εξουσία. Το μνημόνιο είναι το “μη χείορν βέλτιστον”, το “αντιμνημόνιο” (η εγκατάλειψη του δηλαδή) είναι εγκληματική επιπολαιότητα.
7. Εγώ είμαι υπέρ του καλύτερου κράτους, όχι του “λιγότερου”. Αν και με το δικό μας, το παρακάναμε στη σχέση μέγεθος/αποτελεσματικότητα.
8. Οι τράπεζες είναι δεδομένα άπληστα εγκληματικές. Βρες το σύστημα που θα λειτουργήσει χωρίς αυτές. Το οτι επιβάλλεται να τους επιβάλλουμε περιορισμούς, αυτό είναι αυτονόητο. Αλλά αυτό προϋποθέτει συνολική επιστροφή σεο προ του ΄80 παγκόσμιο (όχι τόσο ασύδοτο) σύστημα, όσοα μπορώ να καταλάβω τα οικονομικά.
9. Η Ιρλανδία ήταν πρότυπο για τους νειφιλελεύθερους - όχι για μένα. Για μένα πρότυπο ήταν (κάποτε, γιατί τώρα επηρεάζονται και αυτές) οι σκανδιναβικές χώρες. Όλες οι χώρες που λες μοιάζουν να έβαλαν το κεφάλι τους στο στόμα του λύκου, γιατί δεν φρόντισαν να είναι πολύ προστατευμένες (και όχι να δανείζονται υπερβολικά), μέσα στο άπληστο αυτό σύστημα.
10. Τι εννοείς για το έλλειμμα του 2009; Αυτό που πήρε ένα χρόνο να καθοριστεί επακριβώς, γιατί τόσο χρειάστηκε να ξακαθαρίσει πόσο ασαφή και μπουρδουκλωμένα ήταν τα γκρικ στατίστικς;
Ολντ, βάζεις το μνημόνιο απέναντι, λες και είναι επιλογή του Παπανδρέου. Λες και είχε άλλη, εδώ που μας έφερε η αμεριμνησία/διαφθορά/ιδιωτεία μας. Για να αλλάξει η Ευρωπαική Ένωση, πρέπει να ψηφίσουν αλλιώς οι λαοί της. Αλλά βλέπεις, οι λαοί της έχουν συντηρητικοποιηθεί δραματικά - και αντί για Γκένσερ, Σμιτ, Μιτεράν και Κολ ψηφίζουν τους παραπάνω γελοίους. Δεν υπάρχουν παρά ελάχιστοι σοσιαλδημοκράτες - κι αυτοί συμπιεσμένοι ανάμεσα σε νεοφιλελεύθερους, άκρα δεξιά - και μια αριστερά που επιλέγει την τυφλή σύγκρουση. Τι να λέμε τώρα, ο Μπερλουσκόνι βγάζει μίζες από τις δουλειές που του δίνει ο Πούτιν και είναι εξαντλημένος από το πολύ βιάγκρα. Αν λοιπόν οι λαοί δεν αναλάβουν τις ευθύνες τους, να επανέλθουν στην πολιτική (και όχι στην φοβική δεξιά μετριοκρατία), δεν θα δεις αλλαγή. Τουλάχιστον, ας τονώσουμε όποιον παλεύει προς αυτή την κατεύθυνση...
Εν κατακλείδι: Θεωρώ οτι η αριστερά κάνει (ενίοτε και με καλές προθέσεις) το λάθος που κάνει πολλές φορές και η κοντόφθαλμη ιατρική. Επιτίθεται στην ίδια την ασθένεια, αντί να επιτεθεί στις αιτίες που την προκάλεσαν...
Καλό σαββατοκύριακο!
όχι κυριε Προκόπη Δούκα, Καθόλου δεν φταίει ο Σημίτης και ο Πανανδρέου.
Ο ένας μας έβαλλε στην ΟΝΕ με ψεύτικα στοιχεία και πλέον πολλοί στην Ευρώπη το αναγνωρίζουν και τον κατηγορούν, και ο δεύτερος ας μην μιλήσω ακόμη. Θα φανεί όμως στο άμεσο μέλλον τόσο το κόλπο που έκανε με τις 10 μέρες στα ομόλογα, όσο και οι συμφωνίες που ήδη είχε συμφωνήσει πριν αναλλάβει την εξουσία και το πόσο σκηνοθετημένη ήταν όλη η πορεία της χώρας. Ο καθείς με την άποψη του, κοντός ψαλμός αλληλούια. Θα δούμε και είμαι έτοιμος να αναθεωρήσω αν κάνω λάθος. Φιλικά σας προτείνω να κάνετε κι εσείς το ίδιο. Μην έχετε κομματικές παρωπίδες.
Αρκετές δεκάδες αλληλοαραδιάσαμε, το σταματάω εδώ, γιατί θα καταντήσει σαπουνόπερα σε διάρκεια :)
Καλό σαββατοκύριακο και από μένα.
@Ανώνυμος: Δεν ξέρω αν μας έβαλε με ψεύτικα στοιχεία (άλλα είπε ο τότε Γερμανός υπουργός Εξωτερικών), αλλά το λάθος του δεν ήταν οτι μας έβαλε. Το λάθος του ήταν οτι μας έβαλε, μην έχοντας προχωρήσει απαραίτητες διρθρωτικές αλλαγές - και επιτρέποντας τη διαφθορά να οργιάζει (και γύρω του).
Κι εγώ είμαι έτοιμος να αναθεωρήσει, η ιστορία θα μας δείξει. Γι αυτό, μη βιάζεστε να μου προσάψετε "παρωπίδες". Δεν είχα ποτέ οργανική σχέση με κανένα κόμμα ή άλλο πολιτικό σχηματισμό. Κι όπως λέω συνήθως, η μόνη φορά που ήμουν υποψήφιος (στις συνδικαλιστικές μας εκλογές), δεν ήταν με την παράταξη του ΠΑΣΟΚ, αλλά με τη Συσπείρωση. Αν σας λέει κάτι αυτό...
@Old Boy: Yes, we made our point... :-)
Δημοσίευση σχολίου