Δεν μας φτάνει η οικονομική μας μιζέρια από τα υπάρχοντα χρέη, έχουμε να αντιμετωπίσουμε και μια χώρα που αρνείται να βελτιωθεί, σχεδόν σε κάθε επίπεδο. Από τα πιο μικρά να αρχίσει κανείς, τον πιάνει απελπισία: Πας στο μετρό να αλλάξεις τα παλιά εισιτήρια (με τα πανάκριβα καινούργια), αλλά ανακαλύπτεις οτι υπάρχουν μόνο 5 σημεία αλλαγής - κι εκεί έχει ουρές. Πας στο φαρμακείο να βρεις κάτι νυχτιάτικα, αλλά οι συνδικαλιστές δεν έχουν φροντίσει το στοιχειώδες, να ανανεώνουν τις καρτέλες με τα εφημερεύοντα - μόνο να διεξάγουν απεργιακούς αγώνες ξέρουν.
Πας να εκμεταλλευθείς την κρίση, τουλάχιστον για να σταματήσεις παθογένειες δεκαετιών - κι έχεις απέναντι σου τους κυβερνητικούς βουλευτές που αντιδρούν με κάθε τρόπο στο να σταματήσει επέκταση του τσιμέντου και η καταστροφή νησιών και ιδιαίτερου κάλλους περιοχών, γιατί “θα δώσουμε τη χαριστική βολή στην οικοδομή” (αφού βαφτίσαμε Natura όποιο ρυάκι μας βόλευε, γιατί υπήρχαν και προγράμματα). Πας να βοηθήσεις και να εξετάσεις τους μετανάστες που απεργούν σε κακές συνθήκες υγιεινής και κοντεύεις να φας ξύλο, από κάποιους φανατικούς, που τους “περιφρουρούν”. Πας να αλλάξεις τα πράγματα στην Αθήνα, αλλά “δι ασήμαντον αφορμήν” έχεις τρεις αντιδημάρχους να παραιτούνται - και τον Κακλαμάνη να ασκεί αντιπολίτευση, τρομάρα μας.
Πας να συζητήσεις για το πώς πρέπει να αλλάξουν οι (νεοδημοκρατικές) συμβάσεις για την κατασκευή των αυτοκινητοδρόμων και βρίσκεσαι ανάμεσα σε ένα “κίνημα γενικής ανυπακοής” (που επωφελείται, αλλά αρνείται να πληρώσει το τίμημα και δεν αντιλαμβάνεται τις επιπτώσεις αυτού του μαξιμαλισμού - μέχρι και στην Αττική Οδό, μου άνοιξε δρόμο το ΠΑΜΕ, τις προάλλες) και τους εκβιασμούς των εργολάβων οτι θα καθυστερήσουν ή/και θα αναστείλουν τα έργα, με όλους μας να πληρώνουμε τον λογαριασμό. Πας να συζητήσεις για την Κερατέα - και βρίσκεσαι ανάμεσα σε κατοίκους που χρησιμοποιούν μολότωφ (χάνοντας αυτομάτως το όποιο δίκιο τους) και των συμφερόντων (πάλι) ενός εργολάβου.
Πας να βρεις αντίβαρο στα λάθη της κυβερνητικής πολιτικής και συναντάς όλα τα χρεωκοπημένα ανθυποστελέχη μιας φαύλης διακυβέρνησης, που τώρα έχουν μεταπηδήσει στην αντιπολίτευση - και παριστάνουν τις “πασιονάριες”. Πας να βρεις την “επανάσταση των σιωπηλών” - και αντί αυτού βλέπεις όλους τους καραγκιόζηδες επί σκηνής.
Πας να διακρίνεις (έστω) μια κοινωνία που είναι έτοιμη να διδαχθεί από τα λάθη της - ανεξάρτητα από τις κυβερνητικές αστοχίες και καθυστερήσεις και ακούς συνέχεια τη λογική του συμψηφισμού. Πας να βρεις τις συντεχνίες (με προεξάρχουσα την πολιτικο/μιντιακή τάξη) με διάθεση να συμβάλουν στην κοινή σωτηρία - και βρίσκεις στην καλύτερη περίπτωση ένα μούδιασμα. Πας να αναζητήσεις έναν συνδικαλισμό που αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα των περιστάσεων και δεν συμβάλλει στην παράλυση της χώρας - και βρίσκεις κούφια λόγια και μια διαρκή καταταλαιπώρηση των πόρων και του ανθρώπινου δυναμικού.
Εγώ βλέπω μια χώρα που δεν θέλει να μάθει. Που δεν κάνει τίποτα για να αλλάξει άρδην αυτούς που λυμαίνονται τη δημόσια ζωή αντικαθιστώντας τους με ενός άλλου ήθους ανθρώπους - γιατί “αυτοί είμαστε”. Που έχει (κακο)μάθει μόνο να αντιδρά - και να μην κάνει τίποτα για να βελτιώσει την πορεία της και τις τεράστιες αδυναμίες της. Μια χώρα γεμάτη υποκριτές πατριώτες, που δεν ενοχλούνται καθόλου από την καταπάτηση του 40% της δημόσιας περιουσίας.
Εύχομαι τουλάχιστον να καταφέρει να διοχετεύσει την οργή της σε κάτι δημιουργικό. Και να μπορέσει να διακρίνει οτι η ομορφιά ενός άοπλου αγώνα κατά ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος δεν έχει καμία σχέση με την ασκήμια της βίας στη δημοκρατία. Η φαυλότητα πολεμιέται μόνο με ειρηνικό τρόπο - και με πολλή (στοχευμένη) δουλειά...
Update: Κι ένα πολύ αισιόδοξο μικρό μήνυμα αλλαγής νοοτροπίας "Να επιστρέψουμε κάτι στην κοινωνία".
Oι φωτό από την εξέγερση του Καίρου είναι από το www.boston.com και το εξώφυλλο από το www.howshedoesthings.com
Το post συνοδεύεται από το εύγλωττο "This Is What You Are" του Ιταλού Mario Biondi.
%20%20.jpg)
72 σχόλια:
Προσυπογράφω με μια σταγόνα αίμα αν χρειάζεται...
@ tsaousa: Όχι, στη δημοκρατία δεν χρειάζεται ποτέ να χυθεί αίμα..
Αυτή την ταλαιπωρία που περιγράφεις (ΜΜΕ, ουρά εισιτήρια, φαρμακεία) την βιώνω και εγώ.
Την βιώσα ακόμη και σήμερα.
Αλλά βλέπω και μια άλλη χώρα. Που έχει δεκτεί μειώσεις στους μισθούς της, που έχει δεκτεί αλλαγές στο ασφαλιστικό, στις συμβάσεις.., στην παιδεία της.. Συνταξιούχους να χάνουν εισφορές.. Πολίτες να βιώνουν την ανεργία καθώς αυξάνεται, να ζούνε απολύσεις και επιπλέον να ακούνε τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης να λέει ότι "όλοι μαζί τα φάγαμε", την ίδια στιγμή που υπάρχει η πλήρη ατιμωρησία από την Κυβέρνηση για τους πολιτικούς που τα έφαγαν (σε αυτό το κράτος πως περιμένουμε να πληρώσουν μόνο οι πολίτες και μάλιστα σκληρότατα οι ασθενέστεροι)..
Ας μιλήσουμε για αυτά..Είναι πολύ σημαντική, εξοργιστική η ατιμωρησία..
Όσο για τους κατοίκους της Κερατέας, ας μη διαβάσω κ από εδώ, ότι έγραψε ο Παπαχελάς (μία μέρα μετά την εισβολή των ματ αναίτια στα σπίτια των κατοίκων της Κερατέας, όπου μια γυναίκα απέβαλε..) ότι "οι αστυνομικές δυνάμεις κινδυνεύουν από την δολοφονική μανία των κατοίκων".. Και τι ακριβώς κάνουν τα ΜΑΤ εκεί, εδώ και 3 μήνες; Για ποιο λόγο αμοίβονται; Πραγματικά Προκόπη τελευταία αναρωτιέμαι αν ζω σε άλλη χώρα από ότι ορισμένοι δημοσιογράφοι, ίσως να διαβάζω διαφορετικά τα γεγονότα τελικά.. Πάντα πίστευα πως η μονομερής οπτική δεν βοηθά. Το χειρότερο τα ψέματα που ακούμε καθημερινά.. από στόματα κυβερνητικά αλλά και δημοσιογράφων.. Πόση διπροσωπία, κοροιδία να αντέξει ο άνθρωπος;
Καλό ξημέρωμα!
Σωστό. Με τον ιδρώτα μου θα ταίριαζε καλύτερα.
Στην αρχή φάνηκε ότι οι Έλληνες, σοκαρισμένοι και μουδιασμένοι από τις αποκαλύψεις (για το μέγεθος του χρέους και την επικινδυνότητα της κατάστασης), μπορούσαν να κάνουν την αυτοκριτική τους και να απέχουν από τα λάθη του παρελθόντος. Μετά το πρώτο όμως σοκ και αφού οι συντεχνίες, καθώς και τα κόμματα της αντιπολίτευσης συνήλθαν και άρχισαν τη συνήθη ρητορική τους, ο Έλληνας ανέκτησε, κατά ένα μεγάλο μέρος, την παλιά στάση και νοοτροπία που συνοψίζεται στο εξής (περίπου): «Για όλα φταίνε οι ξένοι και οι ντόπιοι πλουτοκράτες που μας ζηλεύουν ως λαό και δεν μας αφήνουν να προοδεύσουμε. Γι’ αυτό κι εμείς δεν εννοούμε να χάσουμε τη βολή μας, θέλουμε να συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε όσα και προηγουμένως και ακόμα περισσότερα. Πού θα βρεθούν τα χρήματα δεν μας απασχολεί. Δεν είναι θέμα δικό μας. Ας πληρώσουν όσοι τα φάγανε».
Νομίζω ότι είναι πολύ επίκαιρο το απόφθεγμα του Αμερικανού συγγραφέα Richard Bach «Αν δεν είναι ποτέ δικό μας το λάθος, τότε δεν μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη γι’ αυτό. Κι αν δεν μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη, τότε θα είμαστε πάντα θύματά του».
κι όμως η ιστορία μας έχει μάθει εδώ και αιώνες πως ό,τι θέλουν οι λαοί ΜΟΝΟ με αίμα το κερδίζουν..
λες να λέει ψέματα η ιστορία;
συμφωνώ με την πλειοψηφία όσων αναφέρετε, χαίρομαι για την αγωνία σας -και δική μου- να αναδείξετε έστω ένα θετικό σωσίβιο να πιαστούμε επάνω του αλλά φοβάμαι οτι το άρθρο του κ.Δοξιάδη ήταν κάτι περισσότερο από εύγλωττο : στην χώρα αυτή δεν υπάρχει κάτι ενιαίο για να υπερασπιστούμε. Ούτε καν η αξιοπρέπεια, από τη στιγμή που το ειδικό βάρος εκάστης πωλείται κατ' εκτίμηση ή κατά βούληση.
Κ.Κ.Μ.
Η αλήθεια είναι πως τα πράγματα τελικά εξελίσσονται ανάποδα από όπως θα έπρεπε, καθώς βγαίνει στην επιφάνεια μία ανωριμότητα άνευ προηγουμένου και τελείως κατώτερη των περιστάσεων.
Τρέφω όμως μία αισιοδοξία, που έγκειται στο γεγονός, ότι τα μελοδράματα και οι εντάσεις που βιώνουμε σήμερα είναι απλά οι τελευταίες απεγνωσμένες κραυγές του σάπιου συστήματος που πεθαίνει. Γιατί στην τελική περί κραυγών πρόκειται και όχι κάποιας σοβαρής τοποθέτησης ή συμμετοχής στην οικοδόμηση της χώρας.
Ρε παιδιά να οργανωθούμε. Οι άλλοι γιατί οργανώνονται; Μόνο στα blods θα τα λέμε; Δεν μπορούμε να συσπειρωθούμε σε ´ενα ελληνικό party for sanity;
Εγώ τη λέω, την Ελλάδα, τραγικά ανεξέλικτη σε νοοτροπίες, συνήθειες, απόψεις. Μια χώρα που - το χειρότερο - δεν θέλει να εξελιχθεί, καθώς έχει πολλαπλώς βολευτεί, αραχτή με το τσιγαράκι της. Και μια κατακερματισμένη ελληνική κοινωνία που δεν θέλει να ξαναβρεί τη συνοχή της, καθώς απαρτίζεται από συντεχνίες, 'παρέες', συμφέροντα, από καταναλωτές ή συνδικαλιστές αντί για πολίτες.
@Roadartist: Η ίδια χώρα είναι αγαπητή. Και πράγματι, η ατιμωρησία είναι ιδιαιτέρως ενοχλητική. Δεν πιέζουμε όμως προς τα εκεί, όσο πρέπει.
Νομίζω οτι πολλοί παρακάτω απαντούν, ιδίως η Μερόπη. Όσο για την Κερατέα, θα πω το εξής: Όσο απαράδεκτη κι αν είναι η βία των ΜΑΤ, από πού κι ως πού η απάντηση σε αυτό μπορεί να είναι "οφθαλμόν αντί οφθαλμού"; Με μολότοφ και λέιζερ; Ποιό δίκιο τους θα βρουν έτσι; Μάλλον το χάνουν τελείως...
@Meropi: Ακόμα είμαστε μουδιασμένοι. Αλλά δεν πράττουμε αρκετά, κυρίως προς την κατεύθυνση της αλλαγής νοοτροπιών, της αυτοβελτίωσης...
@yellow bee: Η ιστορία είναι γεμάτη από χιλιάδες χρόνια, *χωρίς* δημοκρατία, με μονάρχες, φεουδάρχες και δικτάτορες - παρέα με φρικτούς εθνικούς, κομματικούς και θρησκευτικούς φανατισμούς και διεκδικήσεις. Δεν νομίζω οτι παρέχει επαρκείς πληροφορίες για τις διεκδικήσεις στα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη. Εκτός αν επιθυμείτε να μην υπάρχει φιλειρηνική και ανθρωπιστική κατεύθυνση, στην εξέλιξη μας...
@Κ.Κ.Μ.: Κι όμως, άμα θέλουμε, μπορούμε - πιστεύω.
@ellinaki: Από μια πλευρά είναι φυσιολογικό: Η κοινωνία που δημιούργησε και ανέχθηκε όλη αυτή τη φούσκα της μεταπολίτευσης, δεν θα άλλαζε σε μια μέρα. Αλλά κι εγώ θέλω να είμαι αισιόδοξος.
@ανεστης: Ιδού η Ρόδος..
@gerasimos: Αν δεν θέλει, ίσως το ξεβόλεμα θα της κάνει καλό. Φτάνει να ερμηνεύσει σωστά τα πράγματα...
Μας καταδιώκουν λοιπόν τα ίδια και ίδια φαντάσματα. Την αυτοκριτική δεν την έχει με τίποτα μέσα του ο 'Ελληνας. Και κυρίως ,δεν βάζει τα πράγματα κάτω να δουλέψει με μόχθο και στόχους, έχει ξεχάσει τον μόχθο ο 'Ελληνας τα τελευταία 30 χρόνια.
'Ολα 'εύκολα', όλα αραπακόλα, όλα με προσχήματα και δηθενιές και λαμογιές, να διεκδικούμε μόνο τα δικά μας, της μικρής μας συντεχνίας, οικογένειας, παρείτσας, κυκλώματος.
Ελπίσαμε πριν ενάμισυ χρόνο στις εθνικές εκλογές και, πριν λίγους μήνες στις δημοτικές ,μήπως κάποιες νοοτροπίες αλλάξουν.
Μπα ;.......ο χρόνος θα δείξει. Πώς θα είναι η Ελλάδα σε δέκα χρόνια;...η ίδια δυσκοιλιότητα ή αλλιώς;.....δεν τολμώ να κάνω προβλέψεις, μόνο dum spiro spero.
Γενικά συμφωνούμε μαζί σας σε πολλά απ'όσα γράφετε, υπάρχει όμως ένα μεγάλο αλλά: 30 χρόνια ΠΑΣΟΚ-άρα, έτσι έχει εκπαιδεύσει τους πολίτες, τώρα θα λουστούν κι αυτοί όσα λούζονταν οι "άλλοι". Μην ξεχνάμε ότι ο Γιωργάκης πριν απο 1-2 χρόνια κήρυσσε "ανένδοτους" αγώνες για να καταλάβει την εξουσία...
Προκόπη τα λες πολύ καλά...έτσι έχουν τα πράγματα αλήθεια είναι...αλλά δυστυχώς δεν φαίνεται να αλλάζει κάτι...νομίζω ότι η λύση στα προβλήματα μας είναι αυτό που αναφέρεται σ'ένα τραγούδι [ του Κουγιουμτζή νομίζω ], όπου λέει "λιγότερα συνθήματα και πιο πολλή δουλειά"...ο καθένας πρέπει να ανατρέψει το κατεστημένο από το πόστο του ειρηνικά και δημιουργικά...δεν θα αλλάξεις το κόσμο ή τη χώρα σου αν δεν αλλάξεις πρώτα εσύ... όσον αφορά τη σημερινή απεργία και όσα ακούγονται φοβάμαι μην επαληθευτεί το σχόλιο του κ. Β. Μαρκεζίνη όπου στο πρόσφατο βιβλίο του [μία νέα εξωτερική πολιτική για την Ελλάδα] αναφέρει ότι η αλλαγή της πολιτικής κατάστασης πιθανόν να ανατραπεί με κοινωνική αναταραχή...
@Ειρήνη Βεργοπούλου: Κάποια πράγματα, όντως αλλάζουν. Το θέμα είναι να αποτελέσουν μια "κρίσιμη μάζα", για να πάμε μπροστά...
@kokkinopanni: Και ποιά πολιτική δύναμη έχει "εκπαιδεύσει" αλλιώς τους πολίτες; Η τριτοκοσμική - και μη σοβαρή - δεξιά μας; Ή τα κόμματα της αριστεράς, που πνίγονται μέσα στην καθυστέρηση;
Και ποιοί είναι τελικά "τα κόμματα"; Η κοινωνία δεν είναι;
@Megas Anatolikos: Εμένα μου αρέσει πολύ το "Ο καθένας να κάνει σωστά τη δουλειά του:. Αν το κάναμε κατά πλειοψηφία, θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Τώρα για τα αποφθεύγματα Μαρκεζίνη, δεν τρέφω και μεγάλη εκτίμηση...
Άψογος
Πολύ καλά τα λές Προκόπη. Εχω καταλήξει πως μάλλον "όλοι μαζί...φταίμε". Απο που να την πιάσεις αυτή τη χώρα, απο που να τον πιάσεις αυτό το λαό...Αυτοί είμαστε, αυτοί μας κυβερνούν. Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω. Το ζήτημα είναι πως θα αλλάξουμε νοοτροπία. Είναι εύκολο, είναι εφικτό? Ο κάθε ένας μας αυτή την περίοδο, έχει άποψη και καλά κάνει, την εκφράζει ενίοτε με τσιτάτα διανοούμενων, απόψεις σοφών οικονομολόγων, γεμίζουν τα mails με διακινούμενες σαβούρες. Νομίζω όμως ότι πάσχουμε απο έλλειψη συνείδησης. Αυτός που κλέβει, έχει την συνείδηση του, ήσυχη. Αυτός που βγαίνει στο δρόμο και τα σπάει, έχει την συνείδηση του ήσυχη. Αυτός που θα δουλέψει σήμερα, έχει την συνείδηση του ήσυχη, κοκ. Για να δούμε λοιπόν, που φτάσει αυτή η κατηφόρα...
Σωτήρης
@Yiannis G: Ευχαριστώ πολύ...
@Σωτήρης: Δεν φταίμε όλοι το ιδιο, αυτό είναι σαφές, στη δική μου σκέψη. Οι ευθύνες πρέπει να αποδοθούν και όχι να διαχυθούν, αθωώνοντας έτσι τους πάντες.
Ωστόσο, έχουμε ο καθείς την ευθύνη του γι αυτά που έκανε - και δεν έκανε. Και κυρίως, γιατί δεν φροντίσαμε αυτή τη χώρα. Την αφήσαμε έρμαιο, να πέσει στην ξέρα...
Σωστά, προκόπη, δεν διατύπωσα σε σειρά τις σκέψεις μου. Το "όλοι μαζί φταίμε" κολλάει στο "όλοι μαζί τα φάγαμε" του αντιπροέδρου. Δεν είμαστε όλοι, λοιπόν, ευτυχώς. Αυτή η κυβέρνηση ψάχνει συνενόχους στο έγκλημα...
Σε ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Σωτήρης
Πέρα από το βόλεμα, το συντηρητισμό της ελληνικής κοινωνίας που φοβάται τις αλλαγές, τις ευθύνες όλων μας εδώ και χρόνια, την έλλειψη αυτοκριτικής, τη διάλυση σε μεγάλο βαθμό του κράτους δικαίου (ώστε να αποδοθούν ευθύνες και να αποφευχθούν αδικίες, τσουβαλιάσματα και ακρότητες), το γκρέμισμα της συνοχής της ελληνικής κοινωνίας και τον ατομισμό, το έλλειμμα πνευματικής καλλιέργειας και άλλων δεινών που μας ταλαιπωρούν και επισημάνθηκαν στο άρθρο και στα σχόλια, θα ήθελα να προσθέσω άλλο ένα.
Φοβάμαι πως πλέον πολλοί από εμάς δε γνωρίζουμε άλλη πραγματικότητα από αυτή, δε μπορούμε καν να φανταστούμε πως δουλεύει ένα "προηγμένο" κράτος. Πως είναι να υπάρχει, στην καθημερινότητά μας, το τρίπτυχο σεβασμός του κράτους προς τον πολίτη, των πολιτών προς το κράτος και των πολιτών μεταξύ μας. Πως είναι να μην υπάρχει γραφειοκρατία. Πως μπορεί να λειτουργεί ένα σύστημα υγείας χωρίς λίστες, φακελάκια και ταλαιπωρία. Τι σημαίνει η παιδεία να έχει μόνο μέλημα και στόχο τους μαθητές, τους φοιτητές, την έρευνα και όχι τα διάφορα συνδικάτα και μικροσυμφέροντα. Πως είναι μια κοινωνία χωρίς καχυποψία. Πως γίνεται να κάνεις τη δουλειά σου όμορφα, γρήγορα χωρίς να πειραχτούν τα νεύρα σου και χωρίς να ενοχλήσεις άλλους. Πως είναι να σέβονται τη δουλειά σου ή ακόμα και την προσωπικότητά σου.
Όλοι το καταλαβαίνουν αλλά αν δεν το έχεις ζήσει (ή αν πέρασαν χρόνια από τότε που το έζησες κάπου στο εξωτερικό) δύσκολα το χωνεύεις... Και αυτό νομίζω επιβαρύνει και άλλο την κατάστασή μας (σχετικά με στόχους, θέληση και προσπάθεια για αλλαγή κλπ)
@MacKaralaz: Πολύ σωστά! Και, για να αρχίσουμε από το απλούστερο, είναι πολύ σημαντικό να καταφέρουμε το εξής: Να μπορεί να γίνει η δουλειά σου από το τηλέφωνο!
Αναφέρεστε λοιπόν σε μια ακόμα "παρδαλή επανάσταση" που ξεκινάει με ένα δήθεν τυχαίο σύνθημα (π.χ.δεν πληρώνω-δεν πληρώνω) Στόχο της έχει την υπερ-απο-πληροφόρηση και το χάος και βέβαια είναι υποκινούμενη από μυστικές υπηρεσίες, που χρησιμοποιούν διάφορα φαινομενικά αθώα κεντρα αποφάσεων.
Το θέμα είναι τι ακριβώς δοκιμάζουν εδώ, στη χώρα μας , της φαιδρής πορτοκαλέας!
@ Prokopis Doukas Φαντάζομαι όταν λες τηλέφωνο εννοείς smart phones με internet applications ε; Διαφορετικά σε βρίσκω λίγο... old school :-) Πέρα από την πλάκα συμφωνώ. Είναι ένα πρώτο βήμα...
@ Prokopis Doukas : Το θέμα της ατιμωρησίας συνέχεια συζητιέται από τους απλούς πολίτες. Παντού προσωπικά το ακούω. Ηθελημένα συγκαλύπτεται το αίτημα. Και σήμερα στη πορεία το ζητάνε. Μα πως να ακουστεί, όταν αποσιωπείται. Η υπόθεση της Κερατέας είναι τεράστιο πολιτικό λάθος. Από τη μέρα, την ώρα, το τρόπο που εισέβαλλαν τα ματ, ως και σήμερα. Η βία, το ξέρουμε, πάντα προκαλεί βία. Καλησπέρα!
Εχω την εντύπωση οτι ο καθε ενας ακόμα και όσοι θέλουν να μάθουν, να αλλάξουν, να βελτιωθούν, κοιτάνε με το ενα μάτι τον νέο δρόμο και με το άλλο τον διπλανό τους.
Οταν ο διπλανός ξεχαστεί λιγάκι, θα του την κάνουν. Οπου βρεθεί 'παραθυράκι' θα το εκμεταλλευτούν.
Υπάρχει έλειμμα εμπιστοσύνης μεταξύ μας.
Και ναι, πού ειναι το κλοπόμετρο δεν ξέρει κανείς ακριβώς. Αυτο που μετράει πόσο έκλεψες εσυ, πόσο εγω, και ποσα άρπαξε ο τάδε. Ωστε να αποδίδεται δίκαιη μοιρασιά και να μην μπορεί ο καθένας να λέει " εγω δεν έκλεψα, άλλος ήταν αλλα εγω τα πληρώνω "
Πώς θα πάμε μπροστά οταν ο άλλος παρκάρει πάνω σε πεζοδρόμιο κι οταν του πεις γι αυτό ορμάει να σε δείρει κιόλας ;
Πώς θα κάνουμε κάτι οταν ελάχιστοι, στην πράξη κι όχι στα λόγια μόνο, θέλουν να αλλάξουν προς το καλύτερο ;
Πώς οταν δεν τιμωρείται κανείς πολιτικός και πρώην πολιτικός, να δεχτεί ο πολίτης την τιμωρία του οταν παρανομεί ;
Ποιό δίκιο βρίσκει ο απλός πολίτης οτνα η Δικαιοσύνη κοστίζει πανάκριβα σε χρήμα και ψυχική φθορά ;
Οταν όσοι λυμαίνονται τη δημόσια ζωή αρχίσουν να τιμωρούνται χωρίς ελαφρυντικά και αποδίδονται στους πολίτες πίσω τα κλοπιμαία, τότε θα αρχίσει η αλλαγή νοοτροπίας. Νομίζω.
@tzonakos: Όλα θέλουν δουλειά, θέληση και κυρίως επιμονή...
Αγαπητέ Προκόπη, το έχω γράψει και αλλού και δεν είναι καν δικό μου, αλλά κάποιων πολιτικών επιστημόνων που σε συζητήσεις για την έννοια της ελληνικότητας υπήρξαν εξαιρετικά διαφωτιστικοί:το ελληνικό κράτος κατά τη δημιουργία του, προσπαθώντας να ξεπεράσει την προνεωτερική κοινωνία των κοινοτήτων, ποτέ δεν κατάφερε να δομηθεί πάνω στις συμβάσεις και τους όρους μιας κοινωνίας των πολιτών. Οι έλληνες οδηγήθηκαν σε έναν ανώριμο ατομισμό και μια άκρατη ιδιώτευση, κρατώντας χαλαρές σχέσεις με το κράτος εκεί που βόλευε. Δυστυχώς η πλειοψηφία των ελλήνων "πολιτών" θεωρεί σήμερα αυτό το κράτος ως το μεγάλο εχθρό, ενώ είναι αυτό το ίδιο που θα έπρεπε να αποτελεί το αποτελεσματικό εργαλείο για την ομαλή συμβίωση σ' αυτόν τον έρημο τόπο. Η πολιτική εξουσία για τη δική της μακροημέρευση και πλουτισμό -ενεργώντας δηλ. με τους ίδιους όρους ιδιώτευσης- πάτησε σ' αυτό το σαθρό υπόβαθρο και διέβρωσε ακόμη περισσότερο τις συνειδήσεις με ένα κραταιό πελατειακό σύστημα, με την πολυνομία που νομοθετούσε και τα παραθυράκια που ενίσχυσαν το αίσθημα της απόλυτης έλλειψης δικαίου. Η παρακμή, ηθική πρωτίστως, έχει βλάψει το μεδούλι της πολιτείας, των θεσμών, της δικαιοσύνης, της πνευματικότητας. Αν δεν το βλέπουμε ακόμη και τώρα που έχουμε φτάσει στο μη παρέκει, όσες "κοινωνικές επαναστάσεις" και να προκύψουν δεν θα οδηγήσουν σε μια επανεκίνηση που να καταφέρει να βάλει κάποια ουσιαστικά θεμέλια σ' αυτόν τον τόπο που θα παραδώσουμε -ήδη νιώθω αβάσταχτη την προσωπική μου ευθύνη ως νυν μητέρα αλλά και μέλλουσα μαμά- στα παιδιά μας.
@Δώρα Τσίρκα: Πολύ σωστή και περιεκτική η αναλυση σας, αγαπητή Δώρα...
Αισθητική η παρέμβαση μου παρά ουσίας:
Πραγματικά και ανεξάρτητα από το κείμενο (το οποίο τονίζω ότι βρίσκω πέρα για πέρα σωστό) ήθελα να πω ότι δεν έχω ξανακούσει πιο χοντροκομένο πατρονάρισμα και κλισαδούρα από το σχόλιο "@ tsaousa: Όχι, στη δημοκρατία δεν χρειάζεται ποτέ να χυθεί αίμα.."
@Ανώνυμος: Οκ, δεκτή η παρατήρηση, δεν ήταν και το καλύτερο μου, ούτε το πιο πρωτότυπο. Πολλές φορές γίνομαι πολύ πιο κυριολεκτικός απ ότι θέλω - ίσως γιατί φοβάμαι οτι το ιντερνετ χρειάζεται explicit lyrics, που λένε και στα τραγούδια.
Ωστόσο, δεν βρίσκετε λίγο υπερβολικές τις εκφράσεις "πατρονάρισμα" και "κλισαδούρα";
Δεν θα απαντούσα ποτέ έτσι, αν δεν είχα εθιστεί στο να ακούω τις πιο αντιφατικές/υπερβολικές/φανατικές ιδεοληψίες, εδώ μέσα (στο ίντερνετ γενικώς εννοώ). Υπάρχουν άνθρωποι που υποστηρίζουν σοβαρά οτι πρέπει να χυθεί αίμα, να γίνει μαζική εξέγερση και άλλα τέτοια, για να δοθεί μια λύση. Πολλοί μάλιστα...
Έχεις πολύ δίκιο φίλε Προκόπη.
Αυτή η Ελλάδα είναι που κρατάει τόσους από εμάς, που στρώσαμε τον ποπό μας χρόνια στα θρανία και μας αρέσει να δουλεύουμε σκληρά, τίμια και να ανταμοιβόμαστε για τη δουλειά μας μακρυά της.
το "γκόλντεν μπόϊ"
Ναι φυσικά είναι υπερβολική η χρήση λέξεων όπως "κλισαδούρα" κλπ. αλλά μετά η συζήτηση δεν έχει τέλος γιατί θα πω και εγώ "δεν είναι υπερβολικό να λες ότι είναι υπερβολική η χρήση της λέξης κλισαδούρα?". Νομίζω ότι το σχόλιο εξυπηρέτησε το σκοπό του όσο μπόρεσε και συζήτηση επ' αυτού ελάχιστα θα προσφέρει παραπάνω.
@"γκόλντεν μπόϊ": Η αλήθεια είναι οτι είναι πολύ κρίμα, το δαιμόνιο της φυλής να λάμπει μόνο εκτός...
@Ανώνυμος: Οκ. Ως επόμενο βήμα, γιατί δεν προτιμάτε ένα νικ, από την απόλυτη ανωνυμία, να ξέρουμε και μεταξύ μας με ποιόν μιλάμε, κάθε φορά;
οτι καλυτερο διαβασα αυτες τις μερες....
Είναι τόσα πολλά τα προβλήματα που πρέπει να λύσουμε που το μυαλό μας υπερφορτωμένο δεν μπορεί να αποφασίσει με ποιό να ασχοληθεί πρώτα.
Σε τέτοιες περιπτώσεις η μόνη μεθόδευση είναι : Σταματάμε πάραυτα την αξιολόγηση (ποιό έχει μεγαλύτερη προτεραιότητα) και αρχίζουμε να λύνουμε καταιγιστικά το ένα πρόβλημα μετά το άλλο, ας πούμε ένα την ημέρα.
Αν δεν βλέπουμε το στοιχειώδες, ότι πρέπει όλοι να συνεργαστούμε για τον στόχο αυτόν, τότε θα είμαστε άξιοι της "ατυχίας" μας.
@OSTRIA: Ευχαριστώ πολύ!
@alkinoos: Και μόνο η συνειδητοποίηση είναι ένα βήμα. Τα απλά, καθημερινά μπορούμε να τα αρχίσουμε αμέσως. Π.χ. ζητάμε απόδειξη.
Το κείμενο αυτό είναι τόσο αντιπροσωπευτικό της ελληνικής πραγματικότητας που καταντάει εκνευριστικό. Προσυπογράφω ομοίως.
Τόσο το κείμενο όσο και τα σχόλια είναι εξαιρετικά, αρκετά μακρυά από τον οχετό που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο.
Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι τα πράγματα αλλάζουν μαγικά από τη μία στιγμή στην άλλη. Όσοι το πιστεύουν αυτό απλά θα απογοητεύονται και θα προσχωρούν στο κόμμα του κυνισμού που μόνο χολή μπορεί να ξεράσει. Είναι ευθύνη προς τον εαυτό μας να μην αφηνόμαστε να καταντήσουμε κυνικοί, γιατί τότε γινόμαστε μέρος του προβλήματος το οποίο καταριόμαστε.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι εμπιστοσύνη στην ανθρώπινη φύση, και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω του παραδείγματος.
Κάθε φορά που διεκδικούμε πολιτισμένα το αυτονόητο δίνουμε το παράδειγμα ότι μπορούμε να υπάρξουμε πολιτισμένα. (και μέρος του πολιτισμού είναι να στηρίζουμε/ εξηγούμε γιατί θεωρούμε κάτι αυτονόητο και να θέλουμε να ακούσουμε την εξήγηση των άλλων για τα αυτονόητά τους)
Χρειάζεται [απλά] υπομονή να δημιουργηθεί η κρίσιμη μάζα, και αντοχή ώστε να μην καμφθούμε από τη δυσκολία του να ζητάς το αυτονόητο και να συναντάς βλακεία (που οφείλεται σε άγνοια και έλλειψη εμπειριών τάξης και δημιουργικότητας).
Πάντως το thread αυτό είναι ένα τέτοιο θετικό παράδειγμα. Καλή συνέχεια :-)
@Ακης Καργιοφύλλης: Σας ευχαριστώ πολύ...
@Μανώλης Πολυχρονίδης: Γι αυτό θέλει υπομονή - και ατέλειωτο διάλογο και "μπίρι-μπίρι", ώστε να πεισθούν περισσότεροι και να δημιουργηθεί αυτή η "κρίσιμη μάζα".. :-)
Εξαιρετικό κείμενο (δυστυχώς), Προκοπη. Ακριβής ακτινογραφία της κατάσταση μας.
ΥΣ το "δυστυχώς" αφορά το πόσο πολυ δικιο εχεις.
Εξαιρετικό κείμενο (δυστυχώς) , Προκόπη. Ακριβής ακτινογραφία της καταστασής μας.
ΥΣ. Το "δυστυχώς" αφορά το ποσο δίκιο εχεις.
@ Afrodite Al Salech: Ευχαριστώ!
Εξαίρετη διατύπωση της καθημερινής αγωνίας και σοβαρό το επιμετρο να επιστρέψουμε κάτι στη κοινωνία .. Να σταματήσει η εξόχως αντιπαραγωγικη γκρίνια .. Μπράβο Προκοπη!
@5 pink flowers: Ευχαριστώ και σας!
Αντίσταση: στη μιζέρια, στην ανοργανωσιά, στην ανικανότητα, στη διαφθορά, στην ήσσονα προσπάθεια, στην έλλειψη μεθόδου και μεθοδικότητας, στην ανευθυνότητα ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΤΗΝ ΒΡΟΥΜΕ
Προώθηση: δημιουργικότητας, θετικής σκέψης, έρευνας, περιέργειας. Πίστη ότι μπορούμε και αποφασιστικότητα ότι ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ δεν πρέπει να βρεθούμε στο σημείο που είμαστε τώρα. Μπορούμε και θα το κάνουμε. Είναι δύσκολο, ειναι πολύπλοκο και απαιτεί υπομονή, επιμονή, εγρήγορση και ακούραστη δράση. Θα το κάνουμε. Θα χτίσουμε μια Ελλάδα που να αξίζει να ζεις. Θα το κάνουμε γιατί είμαστε πολλοί. Μπορεί να διαφωνούμε στα επι μέρους, στη συγκεκριμένη πορεία, στις λεπτομέρειες ακόμα και σε κύρια. Όμως αν έχουμε κοινό στόχο, θα τα καταφέρουμε.
Κύριε Δούκα, συγχαρητήρια
@Παντελής: Ευχαριστώ, το κακό είναι οτι οι αδυναμίες μας περιλαμβάνουν ακριβώς και την ικανότητα να αντιδράσουμε συλλογικά και θετικά. Πάντα όμως είμαι αισιόδοξος.. :-)
Ενεός ...
Μπράβο !
Μπράβο , γιατί εκτός από τις ηλίθιες κραυγές , υπάρχουν και οι "σοφές" φωνές .
Ξανα-μπράβο .
Πόσο δίκιο έχετε... Και τι εύστοχος αντικατοπτρισμός! Να αναλογιστούμε, να μάθουμε και να πράξουμε. Παρά την κατάσταση της χώρας, πάντα θα αισιοδοξώ σε κάτι καλύτερο γιατί πιστεύω ότι το μπορούμε. Αρκεί να υπάρχει θέληση.
Η αναζήτηση διεξόδου απ’ αυτήν την πολυεπίπεδη κρίση δεν μπορεί να είναι υπόθεση μόνο των κυβερνώντων, ούτε η προσπάθεια επιβίωσης ατομική υπόθεση του καθενός. Μπορεί όλοι μαζί να μην τα φάγαμε, εντάξει, αλλά, δεν νομίζετε, πως είναι αναγκαίο όλοι μαζί ν’ αναζητήσουμε διεξόδους, αντί όλοι μαζί να τρώμε αχόρταγα τις σάρκες μας;
Γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε την έκπληξη;
@silia: Ευχαριστώ πολύ!
@jovi: Η θέληση είναι νομίζω κάτι που γεννιέται και τέλος πάντων ενισχύεται από τη σκέψη, τον διάλογο, τη συνειδητοποίηση. Νομίζω οτι αυτό επιδιώκουμε, οι περισσότεροι.
@ Ευάγγελος: Ναι, συμφωνώ. Να συμφωνήσουμε σε κάποιες διαπιστώσεις, όμως, πρώτα, ε; :-)
@Ανώνυμος: Οκ. Ως επόμενο βήμα, γιατί δεν προτιμάτε ένα νικ, από την απόλυτη ανωνυμία, να ξέρουμε και μεταξύ μας με ποιόν μιλάμε, κάθε φορά;
Δίνετε στον αναγνώστη/σχολιαστή την δυνατότητα να χρησιμοποιώ την επιλογή "Ανώνυμος" και μετά παροτρύνετε δημοσίως να μην την χρησιμοποιεί ? Μοιάζει σα να κάνουμε κάτι που δεν πρέπει, σα να συνεχίζετε να "διδάσκετε" τους σχολιαστές επί παντός.
Στο θέμα μας (επί της ουσίας) ξαναλέω και τονίζω ότι συμφωνώ. Δεν υπάρχει λόγος να με "πιάσετε" να λανθάνω σε κάτι (η ανωνυμία μου, η χρήση μιας λέξης κλπ), ώστε να κλείσετε την συζήτηση νικητής. Δεν υπάρχει κάποιος αγώνας. Μπορείτε να το αφήσετε να πέσει κάτω που λένε (φυσικά κάποιος μπορεί να απαντήσει και εσύ μπορείς να το αφήσεις και έτσι να μην τελειώσει ποτέ ούτε αυτή η συζήτηση, όπως είναι χαρακτηριστικό του γνήσια ελληνικού τρόπου συζήτησης δηλαδή)
Αν ή περιβόητη κρίση μας έσπρωξε έστω και ένα βήμα μπροστά (έχω αρχίσει να αμφιβάλω και για τούτο) πάλι με χρόνια και καιρούς πάλι δικά μας θα 'ναι. Τουτέστιν, λίγο να ορθοποδήσουμε πάλι στα παλιά θα γυρίσουμε. Πάλι θα κοιτάμε πως να αρπάξουμε ό,τι περισσότερο μπορούμε, πάλι θα ψηφίζουμε τους ίδιους ανίδεους, αμόρφωτους και απίδευτους ανθρώπους γιατί κάτι μας υποσχέθηκαν, πάλι θα λουφάρουμε με την πρώτη ευκαιρία, πάλι ο ωχαδερφισμός θα αγγίξει τα ουράνια, πάλι πάλι πάλι. Νησάφι. Κουράστηκα, βαρέθηκα, σιχάθηκα.
@Ανώνυμος: Όχι, με παρεξηγήσατε, δεν θέλω να σας πιάσω να "λανθάνετε" κάπου... :-)
Απλώς, είναι μάλλον σπάνιο το είδος του σχολίου που κάνατε - και με ιντριγκάρει. Δεν είχα πρόβλημα να παραδεχτώ οτι έχετε δίκιο.
Με έχει απασχολήσει πολλές φορές αυτό το θέμα: Αντιπαθώ την απόλυτη, μη αναγνωρίσιμη ανωνυμία. Ωστόσο, δεν θέλω να αποκλείσω από το σχολιασμό κάποιους ανθρώπους, που πολύ συχνά μου λένε δια ζώσης, οτι δεν τα πολυπάνε καλά με το δίκτυο, δεν έχουν νικ, δεν ξέρουν πώς να φτιάξουν κλπ.
Η προτροπή μου είχε περισσότερο να κάνει με το οτι θέλω να γνωρίσω περισσότερο έναν άνθρωπο που μου κίνησε το ενδιαφέρον...
@Αργυρώ Λεουτσέα: Δεν ξέρω αν η κρίση μας έχει πάει μπροστά, ακόμα. Αυτό το (απαισιόδοξο) σενάριο που περιγράφετε, το είχε γράψει πολύ εύστοχα ο Μανδραβέλης:
Υπάρχει η περίπτωση να μην αλλάξουμε και να βουλιάξουμε. Υπάρχει η περίπτωση να αλλάξουμε και να μην βουλιάξουμε. Και υπάρχει και η τρίτη, η χειρότερη. Να μην αλλάξουμε και να μην βουλιάξουμε. Να τη γλυτωσουμε και να συνεχίσουμε να κάνουμε τα ίδια...
Απαισιόδοξο σενάριο; Μάλλον ρεαλιστικό θα το χαρακτήριζα. Άλλωστε ουδεμία διάθεση να προσδώσω μελό χαρακτήρα στο σχόλιό μου είχα, είναι κάτι που απεχθάνομαι. Εσάς από τα τρία σενάρια του κ. Μανδραβέλη, ποιο σας φαντάζει ως πιο πιθανό;
Ας το πάρουμε απόφαση. Αυτή η χώρα δεν χρειάζεται ούτε restart ούτε reset ούτε reboot. Format θέλει...
Πολύ καλό, στο σύνολό του...
Οντως δεν θέλει η χώρα...
Δεν έχει καμμία σημασία η πυρκαγιά στο σπίτι του γείτονα, σημασία έχει που λόγω της πυρκαγιάς κόπηκε το internet στο δικό μας.
Ακριβώς πάνω σ'αυτό, βρίσκω πολύ κακόγουστο εκ μέρους των συνδικαλιστών της ΕΡΤ την κλασσική μουσική στον Kosmos χθες από το απόγευμα και μετά...
Ειδικά στον Kosmos.
Την πρώτη φορά που άκουσα κλασσική μουσική στον Kosmos, σε προηγούμενη απεργία, δεν πήγε το μυαλό μου σε τόση κακογουστιά, υπέθεσα κάποιο θάνατο, του προέδρου της δημοκρατίας ας πούμε.
Και μετά έμεινα άναυδος...
Αυτά εκ μέρους εκπροσώπων εργαζομένων (μόνιμων εννοώ) που ούτε ήξεραν ποτέ, ούτε ξέρουν, ούτε θα μάθουν ποτέ τί σημαίνει ανασφάλεια.
Εχουν φαντασθεί οι συνδικαλιστές της ΕΡΤ πώς ακούγεται αυτό το επαναλαμβανόμενο ανα 5-10 λεπτά "άδικη μείωση των μισθών μας" στ'αυτιά εκείνου που σήμερα είδε τον συνάδελφό του στο διπλανό γραφείο να απολύεται και περιμένει τη σειρά του;
Στ'αυτιά εκείνου που απολύθηκε πριν 6 μήνες;
Στ'αυτιά εκείνου που έκλεισε το μαγαζί του, και γι'αυτόν δεν προβλέπεται επίδομα ανεργίας;
Στ'αυτιά εκείνου που δεν πλήρωσε τη ΔΕΗ γιατί του έλειπαν τα 8,51 ευρώ υπέρ ΕΡΤ;
Οντως δεν θέλει να μάθει η χώρα, και γιατί να θέλει δηλαδή; Ποιός θέλει να χάσει το 10%, 20%, ή ακόμα και το 0,10% των κακτημένων του; Και τί τον νοιάζει τί κάνει ο γείτονας; Αν μπορούσε, ας διοριζόταν κι εκείνος!
Αν υποθέσουμε ότι αλλάζουμε αυτούς που λυμαίνονται τη δημόσια ζωή, αυτοί οι άλλοι, οι ολοκαίνουργιοι, οι διαφορετικοί, οι άψογοι, θα μπορέσουν να τα βάλουν με τους ανωτέρω που πρέπει να φθάνουν τα 3-4.000.000 μαζί με το σόϊ τους;;;
Πλατεία Ταχρίρ θα γίνει το Σύνταγμα, και Βεγγάζη η Θεσσαλονίκη!
***Τα παραπάνω σχετικά με τον Kosmos και την ΕΡΤ είναι γιατί βρίσκομαι στο συγκεκριμένο blog. Αν ήταν αλλού, μπορεί να ήταν ΔΕΗ, ΟΣΕ, ΕΘΕΛ, ή οτιδήποτε άλλο, δεν υπάρχουν διαφορές, είναι παντού τα ίδια.
***Σεντόνι προέκυψε το σχόλιο τώρα που το βλέπω...
@Αργυρώ Λεουτσέα: Αν θεωρήσω πιο πιθανό το τρίτο σενάριο, θα είναι σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία - απλώς θα σαμποτάρω το δεύτερο. Μόνο αν πιστέψουμε και προπαγανδίσουμε όλοι μαζί το δεύτερο, υπάρχει περίπτωση να γίνει...
@TripleZombie: Ευτυχώς που δεν είπατε να πετάξουμε το σκληρό δίσκο, όλο μαζί.. :-)
@ H.Constantinos: Συμφωνώ απολύτως. Τα Χριστούγεννα, δυστυχώς. αυτό συνέβαινε επί μια εβδομάδα, με ανυπολόγιστες ζημιές στον σταθμό. Γιατί απλούστατα ο ακροατής εγκαταλείπει, αλλά ζει σταθμό - και άντε μετά να ξαναγυρίσει...
Ήρθα και διάβασα το ποστ από το μπλογκ παραπολιτική.
Συμφωνώ απόλυτα με όσα λες! Εμένα η (τελευταία; ) ελπίδα μου είναι πλέον η σιωπηρή πλειοψηφία. Θέλω να πιστεύω ότι η πλειοψηφία των πολιτών αντιλαμβάνεται (με τον τρόπο του ο καθένας) τι μας οδήγησε ως εδώ και τι εκπροσωπεί η κάθε ομάδα που αντιδρά και στηρίζει τις αλλαγές σιωπηλά, χωρίς να κάνει σαματά όπως όλοι αυτοί που δεν πληρώνουν ή δεν δέχονται καμιά αλλαγή στο ΙΚΑ, στα κλειστά επαγγέλματα, στις ΔΕΚΟ κτλ.
Προκόπη, λίγη τέτοια διαύγεια να έβρισκε ο καθένας μέσα του...
δίκιο έχετε, όλοι μαζί τα φάγαμε, άλλος πιο πολύ, άλλος λιγότερο ... πόσα είπατε ότι παίρνετε απο την ΕΡΤ ?
@ Κώστας: Συμφωνώ για τη σιωπηρή πλειοψηφία... Αυτή πρέπει να ενεργοποιηθεί, από όλους μας.
@ scalidi: Αμ, δε - όπως θα δείτε στον αποκάτω σας..
@Ανώνυμος: 1400 ευρώ, μετά από 22 χρόνια δουλειάς. Σας κάνουν;
Δεν είπα πουθενά εγώ "όλοι μαζί τα φάγαμε". Λέω οτι πρέπει όλη η κοινωνία να αναζητήσεις τις ευθύνες που αναλογούν στον καθένα. Και κυρίως να ανατρέψει τις παθογένειες που μας έφεραν, εδώ που μας έφεραν.
Οντως τις παθογένειες, πολύ σωστά. Αυτή τη συζήτηση απο χθές, την παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον, δείχνει άλλωστε την αγωνία πολλών απο εμάς, για το αύριο, την έκβαση όλης αυτής της κατάστασης. Ας μην ελεεινολογούμε όμως, απορώ με την ψυχραιμία σου Προκόπη...
Υπάρχει ελπίδα εδώ γύρω. Εχω πειστεί.
Αντε και θα μπεί η άνοιξη σε λίγο, ξαφνικά...
Σωτήρης
@Σωτήρης: Ευτυχώς οι φαιδροί είναι λίγοι, εδώ μέσα. Εκεί έξω πάλι, δεν ξέρω... :-)
Με τα μπούνια μέσα σε ότι γράφεις. Μπράβο
@leo: Ευχαριστώ...
«Πας να αλλάξεις τα πράγματα στην Αθήνα, αλλά “δι ασήμαντον αφορμήν” έχεις τρεις αντιδημάρχους να παραιτούνται»
Οι αντιδήμαρχοι όμως με τη δική του παράταξη δεν εκλέχθηκαν; Κατά τεκμήριο λοιπόν και αυτοί μαζί με το Δήμαρχο δεν πάνε να αλλάξουν τα πράγματα στην Αθήνα; Η ερώτησή μου είναι γιατί μια τέτοια πολιτική διαφωνία να μην αποτιμάται ως μήνυμα υγείας, ως ένδειξη ότι ο συνδυασμός αυτός σε αντίθεση με τους κομματικά μπετοναρισμένους έχει ανθρώπους που σκέφτονται για δικό τους λογαριασμό και πέρα από επίσημες γραμμές; Το αρχηγικό μοντέλο των κομμάτων μας έλειψε ή αντίθετα η πολυφωνία και η διαφορετική άποψη; Και αφού ο Καμίνης υποτίθεται εκλέχθηκε όχι μόνο από το ΠΑΣΟΚ αλλά επειδή απευθύνθηκε και στην "κοινωνία των πολιτών", μήπως θα πρέπει να είμαστε περισσότερο κριτικοί προς τον Καμίνη, για να δούμε προς ποιά από τις δύο κατευθύνσεις θα στρέψει τελικά τη βάρκα του;
@Old Boy: Αυτό είναι το ερώτημα, ολντ μου (αν ξέρω σωστά τα γεγονότα). Ήταν κίνητρο των δημοτικών αυτών συμβούλων η λύση των τεράστιων κατεπειγόντων προβλημάτων της πόλης (για τα οποία έχουμε τόσες προσδοκίες από την παράταξη Καμίνη) ή μήπως ήταν οι αριστερές αντιλήψεις (ή και εμμονές) για ένα ζήτημα κεντρικής πολιτικής, όπως είναι η απαίτηση, μέσω ψηφίσματος, από την κυβέρνηση να νομιμοποιηθούν πάραυτα οι απεργοί πείνας; Ένα ζήτημα κεντρικής μεταναστευτικής πολιτικής θα το επιλύσουν κατά βούληση αυτοί που εκλέχτηκαν για να κάνουν μια τεράστια προσπάθεια επαναφοράς του δήμου, από τη φαυλότητα και ανικανότητα στην οποία είχε περιέλθει (αυτό είναι που ζήτησε η κοινωνία των πολιτών, δεν είναι ζήτημα "στήριξης του ΠΑΣΟΚ"); Και η ενότητα της παράταξης της πλειοψηφίας, απέναντι σε Κακλαμάνηδες και λοιπούς, θα διαρραγεί με το παραμικρό, ενώ ακόμα δεν έχουν καν ξεκινήσει οι μάχες για τα πολύ σοβαρά και ακανθώδη ζητήματα; Τι θα γίνει τότε, σε αυτά, αν αρχίζουμε έτσι;
Δηλαδή αν έχουν αριστερές αντιλήψεις είναι κατακριτέο; Άπαξ και αναλαμβάνει κανείς την εξουσία πρέπει να απαλλάσσεται από τις αριστερές του αντιλήψεις; Και γιατί είναι μη σοβαρό και μη ακανθώδες ζήτημα η απεργία πείνας ανθρώπων;
@Old Boy: Βρε ολντ μου, σε μένα μιλας! Είναι δυνατόν να λέω τέτοιο πράγμα; :-)
Είναι όμως κατά την άποψη μου, (συνήθης στην Ελλάδα) αριστερή "στρέβλωση" (ή ιδεοληψία), το να προτάσσεις την ιδεολογική σου άποψη, οτι ένα ψήφισμα του Δήμου Αθηναίων πρέπει να υπαγορεύσει στην κυβέρνηση τη μεταναστευτική πολιτική. Κι αυτό με κόστος τη συνοχή της πλειοψηφίας στο Δήμο, που έχει απίστευτα σοβαρά προβλήματα να λύσει.
Είμαστε μια χώρα που αρνείται να βελτιωθεί έχει βαλτώσει ο κόσμος, είναι απίστευτος, περιμένει την τηλεόραση να του πει τη να κάνει.
Δημοσίευση σχολίου