Άξιοι της τύχης μας

Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι, εδώ και πολύ καιρό. Το δημοσιογραφικό επάγγελμα, που χαρακτηρίζεται από την έλλειψη κριτηρίων και παιδείας (κατά μεγάλο ποσοστό αυτών που το ασκούν), κατέληξε να επιδεικνύει το χειρότερο του πρόσωπο, στη συνδικαλιστική του εκπροσώπηση: Ηγεσίες στα όρια του γραφικού, αδυναμία στοιχειώδους συνεννόησης ώστε να εκλεγεί προεδρείο, στενόμυαλη συντεχνιακή λογική, κομματικές εξαρτήσεις και παιχνίδια στα όρια του κακοήθους, πλήρης απομάκρυνση από μια (έστω) ευπρόσωπη παρουσία που θα κοιτάει την κοινωνία στα μάτια - και δεν θα “κουκουλώνει” την ουσία των προβλημάτων.


Για όλα αυτά βεβαίως είναι απολύτως υπεύθυνοι οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι. Αυτοί που ψηφίζουν και αυτοί που δεν ψηφίζουν (εξαιρούνται αυτοί, όπως οι εργαζόμενοι στα ενημερωτικά sites και portals, στους οποίους δεν επιτρέπεται να συμμετάσχουν καν στην ΕΣΗΕΑ, κάτι που δεν επιτρεπόταν επί χρόνια και στους εργαζόμενους στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα). Η μεγαλύτερη δημοσιογραφική ένωση της χώρας πάσχει από “αυτισμό”, γιατί εμείς οι ίδιοι, οι άνθρωποι που διαμορφώνουμε με την ψήφο μας το αποτέλεσμα των εκλογών, έχουμε ψηφίσει ντροπιαστικά - δυστυχώς πολλές φορές. Και φυσικά αδυνατεί να παρακολουθήσει τις εξελίξεις των καιρών και το “σκάσιμο της φούσκας”, στην υπερτροφική αγορά των ΜΜΕ μας.

Το βουβό κύμα αποδοκιμασίας είχε κάνει την εμφάνιση του και στις προηγούμενες εκλογές, δύο χρόνια πριν - και είχε εκφραστεί εν μέρει με την αγωνιώδη προσπάθεια για εύρεση εναλλακτικών λύσεων, έξω από τους συνδικαλιστικούς σχηματισμούς, που επιβιώνουν με την κομματική ιδιοτέλεια και την υπακοή σε λογικές εξυπηρετήσεων.

Φέτος, για πρώτα φορά, αυτή η τάση δείχνει να διευρύνεται σημαντικά. Και καθώς εμφανίζονται πλέον οκτώ διαφορετικά ψηφοδέλτια, ο κατακερματισμός των “κομματικών μπλοκ” δείχνει να υπόσχεται μια δυνατότητα φρέσκιας εκπροσώπησης, ενδεχομένως εναλλακτικής και ουσιαστικής. Άλλωστε, κάποιοι από τους “χρεωκοπημένους” εγκατέλειψαν, είτε υπό το βάρος της κατακραυγής είτε υπό τον φόβο της νέας σκληρής εργασιακής πραγματικότητας, που δεν χωράει πια ξεπερασμένες συνδικαλιστικές πρακτικές.

Κάποιοι άλλοι όμως, όχι. Για να μην είμαστε λοιπόν άξιοι της τύχης μας, ας αναζητήσει καθείς, ανάλογα με την ιδεολογική του ματιά, τους εκπροσώπους που μπορούν να αλλάξουν επιτέλους το τοπίο. Κι ας αφήσουμε, στις εκλογές μας την Τετάρτη και την Πέμπτη, απ’ έξω αυτούς που (όπως και στη γενικότερη πολιτική μας εκπροσώπηση) αντανακλούσαν απλώς, τόσα χρόνια, τα χάλια μιας μερίδας ψηφοφόρων, που όριζε την εικόνα μας. Δεν θα μας λείψουν καθόλου...










H φωτό είναι από το www.enet.gr και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από το "Lonely Planet" των Βρετανών The The.