Ίσως δεν όσο συγκλονιστικό είναι μια ζωντανή παράσταση μπροστά στα μάτια σου, ο Wim Wenders όμως, κατάφερε, με περισσή λατρεία (και με τη βοήθεια της τεχνολογίας 3D), να αποδώσει τη συγκίνηση και τη θλίψη στην τέχνη της μεγάλης Γερμανίδας χορογράφου.
Ο κόσμος της Pina Bausch είναι αυτός του υπαρξιακού πόνου, της αναζήτησης, της μοναξιάς - του “θλιμμένου σώματος” όπως πολύ σωστά ειπώθηκε γι αυτήν - αλλά και της σιγουριάς και της σταθερότητας, που πηγάζει από τη δύναμη. Πρώτα από όλα, από την αφιέρωση και την αδιάκοπη δουλειά. Δουλειά, που αποτυπώνεται στην εξαιρετική αυτή ταινία-ντοκυμαντέρ, που γυρίστηκε πριν και μετά τον θάνατο της, με τους δεκάδες χορευτές της να μιλούν για τη σχέση τους μαζί της, για τον ιδιίτερο τρόπο με τον οποίο τους έκανε να δουλεύουν και να δημιουργούν, που τους “έγδυνε” με το βλέμμα και τους έβγαζε τα πιο βαθειά κρυμμένα συναισθήματα.
Ακόμα κι αν δεν έχει κανείς ιδιαίτερη σχέση με τον χορό, αξίζει να δει αυτή την άκρως γοητευτική δουλειά, τα κομμάτια από τις παραστάσεις της Pina, τα “φουτουριστικά κάδρα” που στήνει ο Wenders στο Wuppertal, έδρα του Χοροθεάτρου της (εντυπωσιακό το εναέριο τραμ), αλλά τις (voice over) εξομολογήσεις των συνεργατών της.
Κι αν προς τη μέση της ταινίας, εθισμένος κανείς στη συνήθη πορεία μιας μυθοπλαστικής ταινίας, κουράζεται περιμένοντας μια “εξέλιξη”, μόλις συνειδητοποιεί οτι σε λίγο “η παράσταση τελειώνει”, αναζητάει αμέσως περισσότερη ακόμα δόση αυτής της κομψής αισθητικής, που χαρακτήριζε όλη την παρουσία αυτού του πρόωρα χαμένου “ιερού τέρατος”...
Θα μου μείνουν η βουτιά στην αγκαλιά, η κίνηση που εξέφραζε την “αλεγκρία της ζωής” - και βεβαίως η καταπληκτική παρέλαση των χορευτών. Η απόλυτη αισιοδοξία, μέσα από την ομορφιά της εμπνευσμένης και ομαδικής δουλειάς.
“Χορέψτε, χορέψτε, αλλιώς είμαστε χαμένοι” - αυτή ήταν το μότο της, η απελπισμένη της έκκληση. Η τέχνη είναι αυτό που πρέπει να γεμίζει τη ζωή μας, ώσπου οι ιδέες μας να γίνουν πράξη. Γιατί αυτό είναι που οδηγεί στον “επόμενο” πολιτισμό.
Μια γεύση, από το trailer της ταινίας, που προβάλλεται μέχρι το τέλος του μήνα.
Σύντομες κριτικές από την Telegraphκαι την Guardian
Οι φωτό είναι από τα www.thelittleshadow. wordpress.com, www.screendaily.com, www.artificial-eye.com, www.telegraph.co.uk
Το post συνοδεύεται από το "O Leaozinho" του Βραζιλιάνου Caetano Veloso, που ακούγεται στην ταινία.
Δοτικότητα
-
* «Να παίρνεις χωρίς έπαρση, να δίνεις χωρίς δισταγμό»*
*ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ *
«Η ανιδιοτελής, άδολη αγάπη δεν είναι μια συνθήκη που αφήνει περιθώρια
δεύτε...
Πριν από 11 ώρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου