Πιο πολύ ακόμα, όμως, με εντυπωσίασε η ηρεμία, ο επαγγελματισμός και η αποτελεσματικότητα του προσωπικού: Από τους γιατρούς στα εξωτερικά ιατρεία, ως την Εύα και τη Γαρυφαλλιά, τις νοσηλεύτριες που μας υποδέχτηκαν και τις ευγενέστατες γιατρούς, τις κυρίες Βασιλοπούλου και Συνετού, που ανέλαβαν την περίπτωση, όλο το έμψυχο δυναμικό προσέφερε αυτό που πρέπει πάντα να δίνεται στον πολίτη: Φροντίδα, κατανόηση, προσοχή - χωρίς το παραμικρό φαινόμενο εκνευρισμού και κακής συμπεριφοράς, ακόμα και σε συνθήκες πίεσης. Κι αυτό όχι προς κάποιους, που τύγχαναν “ειδικής μεταχείρισης”, αλλά προς όλους.
Πού και πού έπαιρνε το μάτι μου, κάποιους εργαζομένους, μάλλον “περιφερειακούς” και βοηθητικούς, που κουβαλούσαν ψήγματα, από αυτό το συνδικαλιστικό/λουφαδόρικο/αγενές/μεταπολιτευτικό υφάκι του “γιατί-είμαι-εγώ-εδώ-τώρα-και-υπηρετώ-εσένα-ενώ-θα-έπρεπε-να-είμαι-τουλάχιστον-υπουργός-και-δεν-ξέρεις-εγώ-τι-αξίζω-και-πώς-τολμάς-κυρία-μου-να-ζητάς-κάτι-και-να-θέλεις-να-είμαι-ευγενής-και-ο-λαός-στην-εξουσία”. Ήταν όμως συντριπτική μειονότητα - και μάλιστα καταπιεσμένη. Όσο κι αν προσπάθησα να εντοπίσω φαινόμενα κακής συμπεριφοράς, δεν μπόρεσα, ευτυχώς. Κάτι που σημαίνει οτι είχε καταβληθεί προσπάθεια να εξαφανιστεί κάθε τέτοιο υπόλειμμα. Και με τη γραφειοκρατία να είναι όσο το δυνατόν περιορισμένη.
Πιστεύω στο δημόσιο, παρά το χαμηλό επίπεδο του δημόσιου βίου μας. Κι ακόμα περισσότερο στο εξαιρετικό δημόσιο. Γιατί μπορεί να είναι και τέτοιο - και τους ευχαριστώ όλους.
H φωτό είναι από το www.edopanepistimio.uoa.gr και το εξώφυλλο από το www.amazon.comTo post συνοδεύεται από το "Miracle Worker" του πολυεθνικού supergroup των Superheavy.
%20%20.jpg)
10 σχόλια:
Είχα και εγώ την εμπειρία να επισκευτώ το νοσοκομείο πρόσφατα.
Απλά δε βρίσκεις κανένα λόγο να πας σε ιδιωτικό νοσοκομείο μετά.
@PanosJee: Έτσι κι αλλιώς, το ιδιωτικό έχει δύο κινδύνους: Να πέσεις σε "επαίσχυντο εμπόριο" - και κατά πάσα πιθανότητα να μην μπορούν να αντιμετωπίσουν ένα σοβαρό περιστατικό (που τα στέλνουν συνήθως στα δημόσια νοσοκομεία)...
Είναι θέμα προσωπικού. Είστε τυχεροί.
Ίσως το έχει η περιοχή, νοσηλεύτηκα στο Αρεταίειο που είναι ακριβώς δίπλα και άλλαξα την εντύπωση που είχα για τα δημόσια νοσοκομεία. Άψογη συμπεριφορά και φροντίδα που δεν συνηθίζεται. Μου έλαχε όμως να ζήσω και το Παίδων που βρίσκεται στο αντίθετο άκρο και δεν θα έπρεπε..
Καλημέρα!!!
@athinovio: Νομίζω είναι κάτι παραπάνω από "τύχη": Είναι θέμα βούλησης, ευσυνειδησίας και οργάνωσης.
@Margο: Νομίζω οτι έχουν κοινή (πανεπιστημιακή) διοίκηση. Τώρα, για το παίδων δεν ξέρω και δεν αντιλέγω. Ας επιβραβεύουμε όμως τα θετικά, όπου τα βρίσκουμε. Γιατί αλλιώς, δεν δίνουμε κανένα "κίνητρο" στο ευσυνείδητο...
Πριν από χρόνια έκανε χημειοθεραπεία εκεί ένα κοντινό μου πρόσωπο και είχα κι εγώ τις ίδιες εντυπώσεις.
Με βρίσκετε απόλυτα σύμφωνη στο ότι η ευγένεια, η φροντίδα κ.λπ είναι απαραίτητες και φυσικά αυτονόητες "παροχές" προς όλους τους ασθενείς. Εκνευρισμός όμως και συνθήκες πίεσης στο συγκεκριμένο πανεπιστημιακό νοσοκομείο, το οποίο σκανάρει απόλυτα τα υποψήφια περιστατικά του και εισάγει ασθενείς με το σταγονόμετρο (αλλά παραπέμπει αφειδώς σε άλλα νοσοκομεία), θα ήταν δύσκολο να συναντήσουμε. (Εξαιρούμε υποκειμενικούς λόγους που αφορούν "συνδικαλιστολουφαδόρους" κ.λπ.). Υπάρχει, λοιπόν, η πολυτέλεια των "λίγων δίκλινων δωματίων" και ο άπλετος χρόνος γι' αυτά τα λίγα περιστατικά.
Σε εσάς θυμίζει "μπουτίκ", σε εμένα περισσότερο προθάλαμο ιδιωτικής κλινικής. Το βέβαιο είναι ότι δεν είναι ενδεικτικό δημόσιο νοσοκομείο.
Καλημέρα.
To 1997 αν θυμάμαι καλά, όταν ήμουν φοιτήτρια έπρεπε να πάω σε ένα νοσοκομείο και κατα λάθος αντί να πάω στο σωστό μπήκα στο Αιγινήτειο. Τότε δεν ήταν ανακαινισμένο όπως είναι τώρα προφανώς, αλλά μου είχε κάνει εντύπωση κι εμένα αυτό που λέτε, όλοι ήταν εξυπηρετικοί κι ευγενική ακόμα και με μένα την άσχετη που αλλού ήθελα να πάω κι αλλού κατέληξα :)
Ίσως να παίζει ρόλο ο τομέας που εργάζονται οι άνθρωποι εκεί. Η κατανόηση είναι συνυφασμένη της δουλειάς τους. Μπράβο τους όπως και να'χει!
@koutsyannis/DaisyCrazy: Χαίρομαι που οι εντυπώσεις μου δεν είναι μοναδικές.
@ Ανώνυμος: Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς υπονοείτε. Ούτε ξέρω πώς (και αν μπορεί να) "διαλέγει" τα περιστατικά του. Πώς μπορεί να "διαλέγει", όταν έχει νευρολογική εφημερία - και είναι το μόνο; Πού τους στέλνει δηλαδή; Αν τους αρνηθεί, έχει (και) ποινικές ευθύνες. Εκτός αν υπονοείτε οτι στέλνει αλλού, τα περιστατικά που δεν είναι της ειδικότητας του, οπότε καλά κάνει...
Εμάς πάντως σχεδόν μας "πίεσαν" να μπούμε (που ήταν ελαφρό περιστατικό) - και είδα και πολύ βαριά νευρολογικά περιστατικά εκεί μέσα. Θα ήθελα (καλόπιστα) να πιστέψω την ευγενική κριτική σας, αλλά δώστε κάποιες διευκρινίσεις, επειδή κιόλας γράφετε ανώνυμα - σε αυτή τη χώρα έχουμε μπουχτίσει από την (αναίτια πολλές φορές) επίθεση (δεν εννοώ απαραιτήτως εσάς), για λόγους μικροψυχίας, μικροκολλημμάτων, μικροσυμφερόντων - και άλλα "μικρο"...
Τι πάει να πει "θυμίζει προθάλαμο ιδιωτικής κλινικής"; Προφανώς δεν είναι "ενδεικτικό δημόσιο νοσοκομείο" - αυτό χειροκροτούμε. Μακάρι να ήταν έτσι όλα τα δημόσια νοσοκομεία. Ή, για να το πω αλλιώς, έτσι πρέπει να γίνουν όλα.
Υ.Γ. Εγώ πάντως τους είδα να τρέχουν συνεχώς, δεν τους είδα να έχουν "άνεση"...
Αναζητήστε τον Διευθυντή Ιατρό. Στο 99% των περιπτώσεων είναι ο ....υπαίτιος.
Πάντως οι Νευρολόγοι είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι του ιατρικού κόσμου (προσωπική άποψη βέβαια)
Δημοσίευση σχολίου