12.3.12

Ο διαμελισμός της πίτας

Ο τρόπος με τον οποίον πήρε φωτιά το προεκλογικό σκηνικό, μόλις έκλεισε η συμφωνία για το PSI, είναι ενδεικτικός της ανωριμότητας του κομματικού μας συστήματος. Άλλωστε, το πόσο οι πολιτικοί μας σχηματισμοί δεν έχουν αντιληφθεί οτι οι πρακτικές τους έχουν ξεπεραστεί από τις εξελίξεις, φαίνεται και από άλλες παραμέτρους, όπως η αδυναμία τους να ανανεώσουν τα ψηφοδέλτια τους ριζικά - και προς την κατεύθυνση της ποιότητας. Αλλά η ψυχολογία του καρτέλ πεθαίνει τελευταία...


Στο ΠΑΣΟΚ, τα ηγετικά στελέχη μοιάζουν να βαυκαλίζονται οτι τελικά οι εκλογικές επιδόσεις θα ανακάμψουν, κόντρα στις δημοσκοπήσεις - και μάλιστα πολύ, σε σχέση με το δημοσκοπικό 8%. Είναι πιθανό, αρκετοί από τους ψηφοφόρους που φλερτάρουν τιμωρητικά με την αριστερά, τελικά να μην απομακρυνθούν.

Γιατί όμως να επανέλθουν σε ένα κόμμα, που δεν έχει καν την εξυπνάδα να έχει δύο υποψηφίους για την αρχηγία του; Παραμένει μυστήριο αν ο Ευάγγελος Βενιζέλος φοβήθηκε την πιθανότητα μεγάλο μέρος του “εκλογικού σώματος”, να τον καταψήφιζε, ακολουθώντας μια πορεία “παπανδρεϊκού ρομαντισμού”, κόντρα στα στελέχη. Ή μήπως η τυπολατρεία του καταστατικού δεν μπορούσε να ξεπεραστεί, με την επίκληση μιας μεγαλόθυμης πολιτικής απόφασης ή έστω την - κατ’ εντολήν - υπογραφή κάποιων στελεχών, τουλάχιστον υπέρ Παπουτσή, ώστε να υπάρξει διπολική μάχη;

(Οι συγκρίσεις με την μοναχική κάθοδο Παπανδρέου το 2004 δεν ευσταθούν: Τότε επρόκειτο για μια νέα διαδικασία προσφυγής στη λαϊκή θέληση, την οποία οι πολίτες ενίσχυσαν ηχηρά, με παρουσία που άγγιζε το ένα εκατομμύριο. Και κυρίως, τότε, η “σταλινικού ποσοστού” δημοφιλία του ΓΑΠ δεν άφηνε περιθώρια σε κανέναν άλλο δελφίνο, ούτε καν να σκεφτεί να κατέβει, όπως και έγινε.)

Όπως και να έχει το πράγμα, ακόμα κι αν ελάχιστοι είχαν σε εκτίμηση τον πρώην υπουργό Προστασίας του Πολίτη, οι εντυπώσεις είναι αρνητικές για ένα “βαρέων βαρών” ηγετικό στέλεχος. Η αναμέτρηση θα έφερνε τουλάχιστον μερικές δεκάδες χιλιάδες παραπάνω ψηφοφόρων στις κάλπες - και θα μαζευόταν, με το δίευρο, και κανένας μισθός για τους απλήρωτους εργαζόμενους του καταχρεωμένου κόμματος. Τώρα, η αδιαφορία κινδυνεύει να είναι επιδεικτική, τραυματίζοντας έτσι εξ αρχής την ανάδειξη Βενιζέλου στην ηγεσία. Και όλα αυτά, θα έχουν ακόμα μεγαλύτερη αντανάκλαση στην εγκατάλειψη του ΠΑΣΟΚ, από πολλούς. Κάτι όχι εξ ορισμού κακό, αν υπήρχε μεταρρυθμιστική "αναπλήρωση" στον πολύτιμο χώρο της κεντροαριστεράς.

Η μάχη λοιπόν θα είναι λυσσαλέα, για ένα κομμάτι της κοινοβουλευτικής πίτας. Όχι μόνο στο χώρο της κεντροαριστεράς, αλλά σε όλο το πολιτικό φάσμα. Η πόλωση, ο λαϊκισμός και το “αντιμνημονιακό μένος” έχουν εντείνει την πιθανότητα να το καταφέρουν και σχηματισμοί, που μέχρι πρότινος δεν είχαν καμία τύχη. Ταυτοχρόνως, και η Νέα Δημοκρατία ωθείται σε όλο και πιο ακραία ατζέντα. Αν ο Αντώνης Σαμαράς είχε προφίλ και συνεργάτες που χαρακτηρίζοντας εθνικιστές και σκληροπυρηνικοί δεξιοί, τώρα με τον προσεταιρισμό “επιφανών” ακροδεξιών στελεχών, αποκτά τον χαρακτηρισμό και επισήμως.

Παρά το γεγονός όμως οτι απεμπολεί τον “μεσαίο χώρο”, ο Σαμαράς έχει σοβαρές πιθανότητες να πλησιάσει την αυτοδυναμία, λόγω των ιδιατεροτήτων του εκλογικού νόμου και του κατακερματισμένου πολιτικού σκηνικού. Αν στη Βουλή καταφέρουν να μπουν πολλοί από τους έξι μικρούς σχηματισμούς (Χρυσή Αυγή, Ανεξάρτητοι Καμμένου, Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη, κόμμα Κατσέλη-Καστανίδη, Οικολόγοι-Πράσινοι, ΑΝΤΑΡΣΥΑ), τότε οι πιθανότητες εξανεμίζονται.

Αν όμως πολλοί από αυτούς τους σχηματισμούς μείνουν στο “πάρα πέντε”, με ένα μέσο όρο επιδόσεων το 2,5% ή το 2,9% (μαζί με το διόλου ευκαταφρόνητο 5% ή και παραπάνω που μπορεί να πάρουν μαζί όλα τα υπόλοιπα κόμματα, όπως η Δράση ή οι Κυνηγοί), τότε ο εκλογικός νόμος "προσφέρει" την εκπροσώπηση αυτών των “εκτός Βουλής ποσοστών”, ωφελώντας τα μέγιστα το πρώτο κόμμα. Αυτό μπορεί να μεταφραστεί και σε 20-30 βουλευτές. Προσθέστε το μπόνους των 50 βουλευτών που προβλέπει πλέον ο εκλογικός νόμος και υπολογίστε οτι το ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να αντιστοιχεί από μόνο του, σε 80 βουλευτές - και έχετε την εικόνα.

Το ερώτημα είναι βέβαια αν η επιδίωξη για κυβέρνηση συνεργασίας θα υπάρχει ούτως ή άλλως - και με ποιόν επικεφαλής. Όλα αυτά θα εξαρτηθούν από τους συσχετισμούς και βεβαίως από τις οικονομικές επιδόσεις, την πίεση για νέα μέτρα και τους απρόβλεπτους παράγοντες στο διεθνές και εσωτερικό πολιτικό σκηνικό. Σε δύο μήνες, λογικά θα ξέρουμε...










Η γελοιογραφία του Ανδρέα Πετρουλάκη είναι από το www.kathimerini.gr και το εξώφυλλο από το www.blogcritics.com

Το post συνοδεύεται από το "Contigo Jamas, των Αμερικανών Ocote Soul Sounds.

buzz it!

12 σχόλια:

Γιώργος http://zepos.wordpress.com/2012/03/13/%CF%81%CE%B5%CF%8D%CE%BC%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%BF%CE%BA-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA/ είπε...

Μέγα "λάθος" η απόφαση να μην υπάρξει δεύτερη υποψηφιότητα. Βέβαια δύσκολη απόφαση θα ήταν η παραβίαση του καταστατικού, αλλά πιστεύω οτι έχοντας στο νου την προσέλευση στην κάλπη του πασοκ, θα έπρεπε να βρεθούν οι 94 υπογραφές. Εγινε όμως και είναι σίγουρη η χλιαρή προσέλευση.
Αλλο ένα τραγικό λάθος είναι η προσπάθεια ορισμένων μεγαλοστελεχών να "θάψουν" την διετία του ΓΑΠ, αν και ήσαν άμεσα συμμέτοχοι, με δηλώσεις απαξιωτικές. Όπως εκείνη του Λομβέρδου περί "χυλού" ή οποία άθλια δήλωση βαδίζει στα ίδια παραπατήματα με τις παρόμοιες δηλώσεις Χρυσοχοΐδη περί "αποικίας".. Λάθη που θα τα πληρώσουν οι ίδιοι και οχι ο αποχωρήσας ευεργέτης τους. Υπάρχουν πολλά μέλη του πασοκ που δύσκολα θα ψηφίσουν ένα κόμμα που έχει στις τάξεις του παρόμοιους καιροσκόπους.

Όμως πιστεύω οτι δεν αργήσουν να φανούν τα πρώτα σημάδια πρωτοβουλιών που θα ανασυγκροτήσουν τον ίδιο μεσαίο εκσυχρονιστικό πολιτικό "χώρο".
Ήδη ο Γιάννης Ραγκούσης έκανε την αρχή: ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ!

αθεόφοβος είπε...

Αυτή η εκλογική αναμέτρηση είναι κατά την γνώμη μου η πλέον αστάθμητη και απρόβλεπτη των τελευταίων 50 ετών.

Prokopis Doukas είπε...

@Γιώργος: Να δούμε αν θα υπάρξει νέος σχηματισμός στην κεντροαριστερά...


@αθεόφοβος: Όντως, γι αυτό και δείχνουν όλοι να έχουν χάσει την ψυχραιμία τους...

Γιώργος είπε...

Π.Δ.: "Να δούμε αν θα υπάρξει νέος σχηματισμός στην κεντροαριστερά..."

Πιστεύω οτι στις σύγχρονες συνθήκες παγκοσμοιοποίησης και ελεύθερου εμπορίου, οι έως σήμερα πολιτικές δοξασίες με υπερτίτλους "αριστερά-δεξιά" έχουν ξεπερασθεί. Το κοινωνικά δίκαιο σύστημα είναι το ζητούμενο από την άποψη του εφικτού.

Οι ανέφικτες προτάσεις ηχούν ωραία αλλά στην εφαρμογή τους σκοντάφτουν στην συλλογική ευθύνη και στην πολιτική κατεύθυνση που δίνουν οι δυνάμεις εξουσίας που επικρατούν στην ΕΕ

fanis panagiotopoulos είπε...

Αγαπητέ Προκόπη, πάντα διαβάζω με ενδιαφέρον τα κείμενά σου, αν και σχεδόν ποτέ δεν σχολιάζω.

Θέλω να επισημάνω μια σχετική με τον εκλογικό νόμο ανακρίβεια, που θεωρώ ότι έγραψες άθελά σου.

Λες:
"Αν όμως πολλοί από αυτούς τους σχηματισμούς μείνουν στο “πάρα πέντε”, με ένα μέσο όρο επιδόσεων το 2,5% ή το 2,9% (μαζί με το διόλου ευκαταφρόνητο 5% ή και παραπάνω που μπορεί να πάρουν μαζί όλα τα υπόλοιπα κόμματα, όπως η Δράση ή οι Κυνηγοί), τότε ο εκλογικός νόμος προσφέρει την εκπροσώπηση αυτών των “εκτός Βουλής ποσοστών”, στο πρώτο κόμμα. Αυτό μπορεί να μεταφραστεί και σε 20-30 βουλευτές."

Με τον σημερινό εκλογικό νόμο. Οι βουλευτές που δεν παίρνει ένα κόμμα που οριακά δεν μπαίνει στη Βουλή, μοιράζονται απολύτως αναλογικά στα κόμματα που ξεπερνούν το 3%.

Ελπίζοντας να μην γίνω κουραστικός θα αναλύσω 2 σενάρια για να γίνει περισσότερο ξεκάθαρο πως συμβαίνει αυτό:

ΣΕΝΑΡΙΟ Α:
ΝΔ 32%
ΠΑΣΟΚ 12%
ΚΚΕ 10%
ΣΥΡΙΖΑ 10%
ΔΗΜΑΡ 8%
ΛΑΟΣ 8%
ΔΗΣΥ 3%
ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ 3%
ΑΝΤΑΡΣΥΑ 3%
ΚΑΜΜΕΝΟΣ 3%
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 3%
ΛΟΙΠΑ 5%

ΕΔΡΕΣ
ΝΔ 134
ΠΑΣΟΚ 32
ΚΚΕ 26
ΣΥΡΙΖΑ 26
ΔΗΜΑΡ 21
ΛΑΟΣ 21
ΔΗΣΥ 8
ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ 8
ΑΝΤΑΡΣΥΑ 8
ΚΑΜΜΕΝΟΣ 8
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 8


ΣΕΝΑΡΙΟ Β:
ΝΔ 32%
ΠΑΣΟΚ 12%
ΚΚΕ 10%
ΣΥΡΙΖΑ 10%
ΔΗΜΑΡ 8%
ΛΑΟΣ 8%
ΔΗΣΥ 2%
ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ 2%
ΑΝΤΑΡΣΥΑ 2%
ΚΑΜΜΕΝΟΣ 2%
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 2%
ΛΟΙΠΑ 10%

ΕΔΡΕΣ
ΝΔ 150 [+16]
ΠΑΣΟΚ 38 [+6]
ΚΚΕ 31 [+5]
ΣΥΡΙΖΑ 31 [+5]
ΔΗΜΑΡ 25 [+4]
ΛΑΟΣ 25 [+4]

Από τη διαφορά των 40 εδρών που θα έπαιρναν οι 5 μικροί (5 επί 8) στο σενάριο Α, στο δεύτερο σενάριο το πρώτο κόμμα θα πάρει τις 16, που είναι ακριβώς όσες αντιστοιχούν αναλογικά στο ποσοστό του (16/40 ή 40%).

(Προσοχή εδώ:
Το ποσοστό στο οποίο αναφέρομαι δεν είναι επί του συνόλου του εκλογικού σώματος, αλλά επί του συνολικού ποσοστού των κομμάτων που μπαίνουν στη Βουλή - αυτών δηλαδή που μοιράζονται τις 40 έδρες. Δηλαδή: 32%/(32+12+10+10+8+8)% = 32%/80% = 0,4 ή 40%)

Αντίστοιχα και στα υπόλοιπα κόμματα.


Ευχαριστώ πολύ για το χώρο σου και το χρόνο σου!


Υ.Γ:
Τα σενάρια είναι εντελώς άσχετα και με το ποιο θέλω και με το ποιο πιστεύω ότι θα είναι το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών.

Prokopis Doukas είπε...

@fanis panagiotopoulos: Ευχαριστώ για τη διευκρίνιση και για τον κόπο που κάνατε να παραθέσετε παραδείγματα. Η αλήθεια είναι οτι συνηθίζουμε να κοιτάμε μόνο το όφελος του πρώτου κόμματος, γιατί γι αυτό είναι κρίσιμα τέτοιου είδους μπόνους. Οι 6 βουλευτές παραπάνω για το ΠΑΣΟΚ, για παράδειγμα, δεν του κάνουν και πολύ μεγάλη διαφορά..

Θα το διορθώσω στο κείμενο...

athinovio είπε...

Πόσο πιθανή θα ήταν μία επανάληψη των εκλογών;

Prokopis Doukas είπε...

@athinovio: Κανείς φαντάζομαι δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα. Αν πλησιάσει την αυτοδυναμία η ΝΔ, θα μπορούσε να τις προκαλέσει. Αλλά το νωρίτερο που μπορούν να γίνουν είναι το τέλος Ιουνίου, μετά, λόγω πανελλαδικών.

Παντελής Γιαμαρέλλος/Pantelis Giamarellos είπε...

http://www.aegeantimes.gr/article.asp?id=44077&type=1&kata=0

Καλή σας ημέρα,

πιστεύω ότι το πιό πάνω μπορεί να σας ενδιαφέρει και καλό θα είναι να γίνει γνωστό και στους ακροατές σας.

Με τιμή
Παντελής Γιαμαρέλλος
22950 37637
6944 579911

Prokopis Doukas είπε...

@Παντελής Γιαμαρέλλος/Pantelis Giamarellos: Διαφωνώ απολύτως με τέτεοιες ενέργειες. Οι παραιτήσεις δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με τέτοιες κατηγορίες. Άλλα πράγματ είναι "εσχάτη προδοσία"..

Παντελής Γιαμαρέλλος είπε...

Αγαπητέ κύριε Δούκα,

η αίτηση δίωξης και σύλληψης δεν γίνεται για να τιμωρήσει την παραίτηση των πρώην Βουλευτών.
Γίνεται γιατί με την υπερψήφιση του Μνημονίου Α' τα άτομα αυτά έπραξαν αδικήματα που κατά τον ισχύοντα Ποινικό Κώδικα και το ισχύον Σύνταγμα της Χώρας μας συνιστούν το αδίκημα της Εσχάτης Προδοσίας. Η έννοια της Εσχάτης Προδοσίας και το τί αποτελεί Εσχάτη Προδοσία περιγράφεται και αναλύεται διεξοδικά στα πιό πάνω κείμενα και αυτό δεν επιδέχεται ξεχωριστής ερμηνείας από τον κάθε πολίτη. Οι Δικαστικές Αρχές της Χώρας μας έχουν κάνει δεκτή ως βάσιμη την μήνυση κατά όλων των Βουλευτών που εψήφισαν το Μνημόνιο Α και ως εκ τούτου κάθενα εξ αυτών των ατόμων όταν χάνει την Βουλευτική του ασυλία πρέπει να διώκεται και να συλλαμβάνεται με βάση την μήνυση που έχει γίνει δεκτή και εκκρεμεί ενώπιον της Δικαιοσύνης αλλά έχει γίνει επίσης δεκτή και από το τμήμα νομοθετικού έργου της Βουλής και έχει ανακοινωθεί ενώπιον της Ολομελείας της (για όσους ακόμη εξ αυτών έχουν την Βουλευτική Ασυλία).

Σας εύχομαι Χρόνια Πολλά και Καλή Ανάστάση.

Με τιμή
Παντελής Γιαμαρέλλος

Prokopis Doukas είπε...

@Παντελής Γιαμαρέλλος: Α, τώρα κατάλαβα τι επιχειρείτε.



Μοιάζετε σα να διεκδικείτε το αλάθητο στην ερμηνεία του Συντάγματος και του Ποινικού Κώδικα, αφού θεωρείτε οτι "δεν επιδέχεται ξεχωριστής ερμηνείας του κάθε πολίτη". Το οτι η μήνυση έγινε δεκτή από τις εισαγγελικές αρχές (και όχι τις Δικαστικές, όπως γράφετε με κεφαλαίο γράμμα, προσπαθώντας να υπονοήσετε οτι η Δικαιοσύνη τις εγκρίνει a priori), δεν σημαίνει οτι η μήνυση ευσταθεί. Αυτό θα το κρίνει το δικαστήριο. Κι ελπίζω και είμαι βέβαιος οτι θα τις κρίνει απορριπτικά, όπως ελπίζω οτι το γαϊτανάκι των διώξεων θα σταματήσει στον επόμενο εισαγγελέα, που δεν θα είναι τυπολάτρης.



Το οτι το ζήτημα είναι πολιτικό και το οτι ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας ήθελε να υπογραφεί το μνημόνιο και να επιτευχθεί το δάνειο, σας είναι φαίνεται αδιάφορο.



Δεν ξέρω τι πρεσβεύετε πολιτικά, ούτε την ιδιότητα σας, αλλά η άποψη μου είναι οτι η ελληνική κοινωνία μόνο αυτό που προτείνετε δεν πρέπει να κάνει. Αντιθέτως, πρέπει να ασκήσει εντονότατη αυτοκριτική, να ασχοληθεί με την ενδοσκόπηση γιατί τα πράγματα έφθασαν εδώ που έφθασαν - και βεβαίως να αποδώσει δικαιοσύνη. Αλλά για συγκεκριμένα και θεμελιωμένα αδικήματα διαφθοράς και διασπάθισης δημοσίου χρήματος, όπως π.χ. αυτά που βαρύνουν τον Άκη Τσοχατζόπουλο - και όχι για κατηγορίες που κινούνται στα όρια του δονκιχωτικού, με βάση μια συγκεκριμένη εντελώς επιπόλαια και περιθωριακή, κατά την άποψη μου, πολιτική οπτική. Διώξεις βουλευτών για εσχάτη προδοσία επειδή ψήφισαν ναι στη δανειακή σύμβαση (με όποιο μνημόνιο τη συνόδευε), εκτός από το οτι είναι λανθασμένες, κατά την άποψη μου, θα επιτελέσουν ακριβώς το αντίθετο: Θα αθωώσουν και αυτούς που έφταιγαν - και θα ευτελίσουν τη διαδικασία της κάθαρσης.



Η ελληνική κοινωνία οφείλει να πιέσει να γίνουν πολύ συγκεκριμένες επίπονες και μακρόχρονες διεργασίες κάθαρσης. Αυτό που προτείνετε εσείς το θεωρώ εμμονικό “πυροτέχνημα” και κίνηση που τροφοδοτεί τους διάφορους “Καμμένους” και “αγανακτισμένους”.



Αφήστε που αν πράγματι πρέπει να τιμωρηθεί κάποιος για το πρώτο μνημόνιο, εσείς κυνηγάτε κάποιον που ενδεχομένως από ευθιξία ή από άλλους προσωπικούς λόγους παραιτήθηκε, όπως η Μάγια Τσόκλη. Η οποία ευτυχώς, από όσο γνωρίζω, δεν έχει συλληφθεί ακόμα - όπως και κανείς άλλος. Κάτι λέει αυτό για τη βασιμότητα της μήνυσης σας...




Υ.Γ. Επειδή η συζήτηση αυτή είναι άσχετη με οποιοδήποτε θέμα έχει παρουσιαστεί σε αυτό το μπλογκ, παρακαλώ ας μην το απασχολήσουμε άλλο.

ShareThis