20.3.12

Γιατί δυσκολεύονται να ψηφίσουν ΔΗΜΑΡ...

Για όσους ακομμάτιστους ψηφοφόρους αισθάνονται οτι ο ιδεολογικός χώρος που τους εκφράζει βρίσκεται μεταξύ σοσιαλδημοκρατίας και φιλο-ευρωπαϊκής ανανεωτικής αριστεράς, το ΠΑΣΟΚ ήταν μέχρι πρότινος το (μοναδικό;) καταφύγιο, ειδικά αν αποδέχονταν τις προσωπικότητες και τις εξαγγελίες των Κώστα Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου. Τώρα μετά τα δύο τελευταία κυβερνητικά χρόνια της κρίσης, είτε γιατι καταλογίζουν απογοητευτικά αποτελέσματα και απαράδεκτες ολιγωρίες στην κυβέρνηση Παπανδρέου, είτε γιατί δεν τους αντιπροσωπεύει ένα βενιζελικό ΠΑΣΟΚ, με πρωτοπαλλήκαρα του τύπου Αντωνίου, Γιαννακά, Σαλαγιάννη και Λιντζέρη, πολλοί αναζητούν μια άλλη διέξοδο.


Και να που η (διορατική;) διάσπαση του Συνασπισμού, που είχε διολισθήσει μεταξύ Περισσού και αριστερισμού, τους προσφέρει ξαφνικά μια άλλη δυνατότητα: Η μετριοπαθής συνιστώσα των “Ανανεωτικών” που αποσχίσθηκε, ανδρώνεται σε ένα κόμμα, που διεκδικεί διψήφια ποσοστά - και ευρεία εκπροσώπηση στη Βουλή. Ενδεχομένως, απολύτως προσωρινά, γιατί παπανδρεϊκοί και άλλοι διαμαρτυρόμενοι θα γυρίσουν αργά ή γρήγορα στην κοιτίδα του μεγάλου κόμματος.

Ωστόσο, παρά την εντυπωσιακή δημοσκοπική άνοδο, η Δημοκρατική Αριστερά δείχνει να χάνει τη μια πρόκληση μετά την άλλη. Για να είμαστε πιο ακριβείς, δείχνει να ποντάρει περισσότερο στους “αγανακτισμένους”, παρά στο “χτίσιμο” μιας σκεπτόμενης προοδευτικής πρότασης, που θα οδηγήσει την κεντροαριστερά και συνολικά το πολιτικό σκηνικό, σε μια νέα κατεύθυνση.

Το πρώτο κρίσιμο τεστ ήταν η ευκαιρία να συμμετάσχει στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Εκεί, ο προοδευτικός ψηφοφόρος με τα παραπάνω χαρακτηριστικά, θα περίμενε μια ξεκάθαρη τοποθέτηση, του τύπου: “Κατανοώ την ανάγκη να γίνει το κούρεμα και να υπογραφεί η νέα δανειακή σύμβαση, παρά τα επαχθή μέτρα. Και θα στηρίξω την κυβέρνηση, υπό την προϋπόθεση οτι δεν θα υπάρξει συμμετοχή ακροδεξιών στελεχών.” Μια τέτοια προσέγγιση, θα άφηνε πιθανώς τη Δημ. Αρ. εκτός σχήματος, καθώς ο Αντώνης Σαμαράς δεν θα δεχόταν να μη μοιράζεται το “μνημονιακό βάρος” με το ΛΑΟΣ (πολιτική που, ταυτόχρονα με τον “διεμβολισμό” στελεχών, απέδωσε προς την κατεύθυνση συρρίκνωσης του ακροδεξιού γείτονα της πολυκατοικίας), αλλά θα είχε αποφύγει να συγκυβερνήσει, “με το κεφάλι ψηλά”, εκτιμώμενη από όσους απωθούνται από την ακροδεξιά και ταυτοχρόνως από το ετερόκλητο “αντιμνημονιακό μέτωπο”. Με ένα σμπάρο, δυό τρυγόνια.

Το δεύτερο απογοητευτικό δείγμα έχει να κάνει με τις “ανοιχτές αγκάλες”, προς στελέχη και παράγοντες, που προέρχονται από ένα “όχι και τόσο επιθυμητό” ΠΑΣΟΚ. Συζητήσεις με βουλευτές αγνώστων λοιπών στοιχείων, συνεργασία με δημοσιογραφικά στελέχη συνδεδεμένα με τις χυδαιότερες επιδόσεις της τηλεοπτικής ειδησεογραφίας και η αίσθηση οτι η Δημ. Αρ. προσφέρεται ως καταφύγιο καιροσκοπικών επιδιώξεων, δεν δίνουν και την καλύτερη εντύπωση για μια διακριτή προσπάθεια αποφυγής των παθογενειών του παρελθόντος - όλα για χάρη της εμπορικής επιτυχίας.

Το τρίτο και βασικότερο, είναι η εμφανής προσπάθεια της Δημ. Αρ. να μην αποποιηθεί κανένα όφελος, από την αντιμνημονιακή ρητορεία. Αντί να καταρρίψει σχηματικούς διχασμούς και διλήμματα, το κόμμα της ανανεωτικής αριστεράς προτιμάει να πιάσει στασίδι από την πλευρά του ποταμού, που συγκεντρώνει τους περισσότερους λουόμενους. Εκτός αν δεν επικοινωνεί σωστά τις θέσεις της...

Για τους ψηφοφόρους αυτούς, η ενίσχυση της Δημ. Αρ. θα είχε ιδιαίτερο νόημα, στο τοπίο της παραδοσιακής αριστεράς - ειδικά αν αναδεικνυόταν σε σημαντικότερη δύναμη, από το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ, προς μεγάλη απογοήτευση των πρώην συντρόφων της. Αλλά δεν θα αποτελούσε κανένα ιδιαίτερο όφελος, για την πορεία της χώρας, αν απλώς συντασσόταν με ένα 30% αντιμνημονιακού κοινοβουλίου, που θα επένδυε στη χειροτέρευση των συνθηκών, για χιλιάδες εργαζομένους και ανέργους. Και που απλώς θα αποτελούσε έναν παράγοντα αρνητισμού, στην επίπονη προσπάθεια της χώρας να ανακάμψει...










Tο γράφημα είναι από το www.kentrinews.gr και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από το "Tainted Love", στη διασκευή των Βρετανών Soft Cell.

buzz it!

6 σχόλια:

zepos είπε...

Η δημοσοπική εκτίναξη του Κουβέλη σε διψήφια νούμερα είναι εντυπωσιακή και δεν συμφωνώ με το "δυσκολεύονται να ψηφίσουν", με την έννοια οτι ένα πολύ μικρό ποσοστό του ΣΥΝ, από την ώρα που υιοθέτησε ανέφικτες πολιτικές αμφοτερίζουσες απόψεις, βλέπει να το προτιμούν πολλαπλάσιοι πολίτες. Δυστυχώ οι πολίτες σημερα διψάνε να ακούσουν "ψέμματα". Να ακούσουν από πολιτικούς οτι "υπάρχει λύση" εξόδου από την κρίση χωρίς θυσίες. Οτι μπορούμε να χειριστούμε άξια τα ελλείμματα, τα έξοδα κλπ μόνοι μας, ανεξάρτητοι και περήφανοι και άλλα φαιδρά και ορέα!
Όποιοι πολιτικοί λένε αλήθεις, σκληρές αλλά αναγκαίες, θα βλέπουν την δημοτικότητά τους καθηλωμένη, σε ποσοστά που αντιστοιχούν - κατά την φτωχή μου γνώμη - σε λίγους καλά ενημερωμένους πολίτες που δεν καταπίνουν αμάσητα τα λόγια των καιροσκόπων.
Ενα καλό παράδειγμα είναι η Ντόρα. Ψηφίζει τα μνημόνια και τα μέτρα -διαγράφεται - παραμένει σταθερά στην ίδια πολιτική γραμμή της υποστήριξης χωρίς μου-σου-του του προγράμματος, αλλά δεν λέει να σηκώσει κεφάλι...
Τα ίδια θα πάθαινε και ο Κουβέλης εάν έκανε αυτά που τον συμβουλεύεις!

Ανώνυμος είπε...

Σας άκουσα και πριν λίγο στο ραδιόφωνο να τα λέτε και θα συμφωνήσω ως προς τη διατύπωση ξεκάθαρων θέσεων. Το πρώτο σας επιχείρημα όμως για λάθος χειρισμό από την πλευρά της ΔΗΜΑΡ και για μη συμμετοχή της στην κυβέρνηση, πιστεύω ότι απλά θα συνιστούσε τακτικισμό από μέρους της.
Οι ξεκάθαρες θέσεις, η "άλλη" πρόταση, τι σχέση έχουν με τακτικισμό από τον οποίο έχουμε πλέον χορτάσει; Τον τακτικισμό και την απουσία θέσεων και πράξεων δεν κατηγορούμε τόσα χρόνια;
Τόσες δεκαετίες τι έκαναν τα υπόλοιπα κόμματα, το οποίο μάλιστα συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να κάνουν; Μήπως πέφτουμε στη δική τους την παγίδα και στην προσπάθειά τους να υποκαταστήσουν τον επικοινωνιακό χειρισμό με την πραγματική πολιτική;
Δεν ξέρω αν συμπαθώ την ΔΗΜΑΡ, η απόσχιση δε συνιστά κάθαρση κι όλοι, λίγο ή πολύ εκεί μέσα, έχουν ένα μερίδιο ευθύνης, ενώ ούτε λόγος για σοβαρή αυτοκριτική από το πολιτικό μας σύστημα, όλοι γυρίζουν σελίδα λένε, μόνοι τους αμαρτάνουν, μόνοι τους εξομολογούνται, μόνοι τους δίνουν άφεση αμαρτιών και συνεχίζουν.
Το να λοξοκοιτάζει όμως προς ΠΑΣΟΚ δεν είναι κατά ανάγκη κακό, αλλά ούτε όμως και καλό, ούτε και κατά ανάγκη αυτό το συγκεκριμένο συνιστά τακτικισμό, τα στελέχη δεν προκύπτουν από παρθενογέννηση, ούτε ξαφνικά κάποιοι θα μπουν στην πολιτική από το πουθενά για να σώσουν τη χώρα (ίσως να μην θέλουμε και τέτοιους τελικά).
Όμως η αστάθεια της εποχής, η απορύθμιση, η ρευστότητα, δεν ευνοούν ενδεχομένως τη διατύπωση σαφών θέσεων. Στην εποχή μας ξεκάθαρες θέσεις θα ακούσουμε μόνο από τα άκρα κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που τα τελευταία γίνονται όλο και δημοφιλή.
Όσο για αυτό που εικάζεται, ότι δηλαδή τα όποια οφέλη προς τα μικρότερα κόμματα θα εξανεμιστούν κάποια στιγμή, η άποψή μου είναι ότι αυτό θα το δούμε πολύ νωρίτερα από όσο φανταζόμαστε και όσοι θαμπώνονται με τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων θα προσγειωθούν ανωμάλως το βράδυ των εκλογών.
Δεν είναι μόνο τα κόμματα το πρόβλημα της χώρας, είναι η κοινωνία μας που οδηγεί σε συγκεκριμένους δρόμους, αυτό που λέγεται ότι οι πολιτικοί δεν αφουγκράζονται την κοινωνία, είναι μεγάλο λάθος, μια χαρά αφουγκράζονται, απλά το κάνουν επιλεκτικά. Το ρήγμα στην ελληνική κοινωνία είναι πολύ μεγάλο πλέον, όσο κι αν αυτό είναι δυσδιάκριτο με την πρώτη ματιά.

Καλή σας ημέρα (η μουσική που βάζετε στο ραδιόφωνο είναι χάρμα, φίλτατε)

Prokopis Doukas είπε...

@ zepos; Το "δυσκολεύονται" πάει σε κάποιους πολίτες. Δεν θεωρώ οτι είναι και πολύ λίγοι, αλλά δύσκολο να τους μετρήσει κανείς.

Πράγματι, η πολιτική αυτή αποφέρει στην Δημ. Αρ. Αλλά όχι τους ψηφοφόρους που θα μπορούσαν να μείνουν και να χτίσουν δημιουργικά μαζί της. Ο δυσαρεστημένος ΠΑΣΟΚος, θα φύγει πολύ γρήγορα...

@Ανώνυμος: Καλημέρα, ευχαριστώ για τα καλά λόγια.

Εγώ πάλι δεν θεωρώ αυτό που αναφέρω, "τακτικισμό". Αντιθέτως, το θεωρώ ξεκάθαρη υπηρέτηση της "κόκκινης γραμμής" προς την ακροδεξιά - και ταυτόχρονα τη διατύπωση μιας μετριοπαθούς και ρεαλιστικής θέσης, όσον αφορά το δεύτερο μνημόνιο. Εννοείται επίσης οτι αν υλοποιείτο η απαίτηση της για μη συμμετοχή του ΛΑΟΣ, θα συμμετείχε με ειλικρινή επιθυμία στην κυβέρνηση συνεργασίας...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Εγώ θα συμπλήρωνα και την παρουσία πολλών φιλελεύθερων στοιχείων που επιμένουν σε μία "μνημονιακή" λογική και συμπαρασύρουν όλο και δεξιότερα τη ΔΗΜ.ΑΡ που μέχρι τώρα τη σώζει μόνο η επιβολή του προφίλ του Κουβέλη. Αυτή ακριβώς τη δυναμική -αν και μειοψηφική- τάση στο εσωτερικό του κόμματος, είναι που παρασύρει την αντιμνημονιακή επικοινωνία και υποχρεώνει τη ΔΗΜ.ΑΡ συχνά να ξεχνά το ουσιαστικό του ονόματός της καινξα τραβάει μία γραμμική διελκυστίνδα αριστερά-δεξιά-και ποιος ξέρεις πού αλλού

Prokopis Doukas είπε...

@ο δείμος του πολίτη: Ομολογώ οτι δεν καταλαβαίνω. Λέτε οτι μια "φιλελεύθερη μειοψηφία" προκαλεί (ως αντίδραση) την αντιμνημονιακή λογική;

Ανώνυμος είπε...

Πως να εμπιστευθουν οι σκεπτομενοι πολιτες τα "οικολογικα" ή "αριστερα" αλλοθι του ΠΑΣΟΚ που προσχωρουν αυτην την φορα στην ΔΗΜΑΡ!

Οικολογοι που αφηναν το σακακι τους στο υπουργειο και μισθοδοτουνταν απ' αυτο η ζουσαν απο ΜΚΟ.....

Κεντρο-αριστερα με 35 -ετους τουλαχιστον θητειας 'στελεχη" μαζι με οικολογικους κοκκους lifestyle!

Αφωτιστος Φιλελλην

ShareThis