Η γλώσσα του σώματος

Η άνοιξη είναι πάντα μια σκληρή εποχή - σαν τη γέννηση. Το “εγώ” κάνει την εμφάνιση του δυναμικά - κάτι όχι απαραίτητα κακό, αν πρόκειται για την πρωτοβουλία και όχι για την απληστία.


Το ίδιο δυναμικά κάνει την εμφάνιση του και το σώμα. Είναι σα να ξυπνάει κάθε κύτταρο, σα να διεκδικεί τη θέση του στον ήλιο, είτε είναι καλοήθες, είτε όχι - και να αντανακλά την εσωτερική ομορφιά ή χυδαιότητα. Τα κορίτσια ανακαλύπτουν πάλι την κίνηση, το δέρμα εκτίθεται πάλι στον ήλιο, τα ντεκολτέ ελευθερώνονται. Δειλά, αβέβαια ή προκλητικά, η άνοιξη ανοίγει τα μάτια στη ζωή.

Με τον ίδιο τρόπο όμως, αποκαλύπτει και τις καλά κρυμμένες παθογένειες. Το ελαφρύ ντύσιμο αποκαλύπτει όσα ο χειμώνας έκρυβε, τα βαθιά και εσωτερικά. Βλέπει κανείς πολιτικά στελέχη να βγαίνουν από επίσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου - και αναρωτιέσαι πόσο σύμπλεγμα μπορεί να κρύβει ένα τόσο ωραιοπαθές περπάτημα.

Πίσω από τη δημόσια παρουσία κρύβεται πολλές η ψωνάρα. Αλλά και πίσω από την ιδιωτική ωραιοπάθεια, η αδυναμία να σταθμίσει κανείς τα μέτρα του - και να αποφύγει τη μεγαλύτερη ίσως “ασθένεια” του ανθρώπου, το υπέρμετρο παραμύθιασμα.

Όσο ωραία είναι η ιδιαιτερότητα του κάθε ανθρώπου, άλλο τόσο συγκλονιστική είναι η ανάγκη για προσωπική καλλιέργεια της συναισθηματικής ισορροπίας. Στο οτι οι άνθρωποι είμαστε αφόρητα τεμπέληδες στην αυτοβελτίωση, μπορούμε ίσως να βρούμε την απάντηση σε πολλά προσωπικά και συλλογικά δεινά.

Η ομορφιά της ζωής πάντως είναι αδιαμφισβήτητη. Όποιος μπορέσει να ζήσει την προσφορά της άνοιξης, μπορεί ενδεχομένως να δρέψει τους καρπούς του θερισμού.









H φωτό είναι από το www.games.sina.com.cn και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από το "Feel Like Making Love" της Αμερικανίδας Marlena Shaw.