Αριστερό (και προοδευτικό) δεν είναι να προσπαθείς να μοιράσεις την συρρικνωμένη πίτα, σε όσο το δυνατόν περισσότερους εργαζόμενους. Ο “σοσιαλισμός” της αναξιοκρατίας και της μονοθεσίας, που υπαγορεύει να παίρνουν όλοι ένα “μισθουλάκι”, ανεξαρτήτως ικανοτήτων και προσφοράς, οδηγεί απλώς στη “σοβιετοποίηση”. Χωρίς κίνητρα και ανταμοιβή, καμία δουλειά δεν μπορεί να προοδεύσει, ακόμα και σε συνθήκες κρίσης. Χίλιες φορές καλύτερα να υπάρχουν αξιοκρατικές διαδικασίες και παράλληλοι μηχανισμοί πρόνοιας για τους ανέργους, παρά ισοπέδωση και διάχυση της μετριότητας.
Αριστερό (και προοδευτικό) δεν είναι να αφήσεις την ευκαιρία της εξυγίανσης, με αφορμή την κρίση, να χαθεί. Είναι ώρα να τεθούν όρια και κανόνες στους ιδιοκτήτες μέσων, προδιαγραφές και αξιολόγηση στη δημοσιογραφική δουλειά, λογοδοσία και έλεγχος στην απατεωνία και στη μπουρδολογία. Είναι ώρα να τεθούν κριτήρια και προσόντα για την εγγραφή στις δημοσιογραφικές ενώσεις (που δεν πρέπει να είναι μόνο φορείς συνδικαλιστικών διεκδικήσεων) και για την κατάληψη διευθυντικών θέσεων. Είναι ώρα για απόλυτη διαφάνεια και αποκάλυψη των κάθε είδους “dangerous liaisons”.
Αριστερό (και προοδευτικό) δεν είναι να ψηφίζεις εκπροσώπους που δεν κάνουν τίποτα από τα παραπάνω, αλλά αναλώνονται σε γενικόλογες επιθέσεις κατά του μνημονίου, της τρόικας και των άλλων δεινών - από διάφορες ιδεολογικές τοποθετήσεις. Υπάρχει και το “unfollow”.
Αριστερό (και προοδευτικό) είναι, για να παραφράσω το Νίκο Πορτοκάλογλου, να κάνουμε όλοι τη δουλειά μας, όχι μόνο “καλά”, αλλά πολύ καλύτερα από πριν - κοπιάζοντας ακόμα περισσότερο.
Η φωτό είναι από το www.koutipandoras.gr και το εξώφυλλο από το www.amazon.com
To post συνοδεύεται από το "Follow Me" της Αμερικανίδας Maia Vidal.
%20%20.jpg)
9 σχόλια:
Aριστερό και προοδευτικό στην Λαϊκή Δημοκρατία της Ελλάδος (η τελευταία κομμουνιστική χώρα της Ευρώπης όπως έλεγε ένας φίλος) είναι, Προκόπη, ό, τι εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Λαού και κυρίως των εκπροσώπων του (μεγαλο)συνδικαλιστών. Οπότε αν κάποιος έχει αντίρρηση ή την κάνει για κάποια άλλη χώρα πέρα από το σιδηρούν παραπέτασμα ή κοιτάζει να τα έχει καλά με το καθεστώς.
Απολύτως σύμφωνος! Δυστυχώς όμως,επί δεκαετίες οι κυβερνώντες συντηρούσαν τεχνητές θέσεις "εργασίας" με δάνειο πλούτο.Δυστυχέστερα,αυτό το αποκαλούσαν "κοινωνική πολιτική"!
Δυστυχέστατα,η Αριστερά (που αυτοαποκαλείται προοδευτική)ευνοούσε τέτοιου είδους "κοινωνικές πολιτικές"!
Η απλή αλήθεια πως η δουλειά πρέπει να εξυπηρετεί κοινωνικές και όχι πελατειακές ανάγκες είχε λησμονηθεί από την κυρίαρχη Αριστερά!
Αυτό το μοντέλο "ανάπτυξης" πλέον εξέπνευσε (ευτυχώς)!
Αλλά δε νομίζω πως η Αριστερά το έχει αντιληφθεί ακόμη...
Συμφωνώ απολύτως!
Καλό Πάσχα!
Χμ...τα ίδια ακριβώς προτείνουν και οι Φιλελεύθεροι της Δράσης...
BlondeElena
@gerasimos/Vagelis Palmos/Mariela: Ευχαριστώ πολύ!
@BlondeElena: Και λοιπόν; Πολλά από τα αντιμνημονιακά που λες εσύ στο buzz, μπορεί να τα ισχυρίζεται ο Καρατζαφέρης ή ο Καμμένος. Αυτό σημαίνει οτι είσαι ακροδεξιών πεποιθήσεων;
Συμφωνώ σε όλα πλην της πολυθεσίας. Ένας όχι μισθουλάκος, αλλά μισθός φτάνει και για τους άριστους. Ας διαπραγματευτεί όποιος μπορεί καλύτερες απολαβές κι όχι δεύτερη εργασία.
@Yiannis G: Δεν το έχετε μελετήσει καλά. Αυτό που λετε, ισχύει μόνο στον ιδιωτικό τομέα - και σε περιόδους "μη κρίσης". Στο δημόσιο, ποτέ οι αμοιβές δεν πρέπει να είναι ψηλές. Και στην εποχή της κρίσης, πουθενά δεν μπορείς να διαπραγματευτείς αμοιβές, όταν γίνονται απολύσεις.
Το να μην μπορείς λοιπόν να έχεις δεύτερη δουλειά (με την αξία σου, όχι με ρουσφέτια και γραφεία τύπου), σε καταδικάζει σε μισθό χιλίων ευρώ, ενώ κάποιοι στον ιδιωτικό τομέα μπορεί να παίρνουν τα πολλαπλάσια. Και έτσι, γίνεται η "σοβιετοποίηση"...
Η ανεργία δεν θα λυθεί με λίγες ακόμα θέσεις εργασίας που θα διασωθούν - ούτε βεβαίως από το ευρύτερο δημόσιο. Η ανεργία μόνο με ανάπτυξη και εξορθολογισμό μπορεί να καταπολεμηθεί, όχι με περιοριστικά μέτρα "προστατευτισμού". Ο άξιος πρέπει να μπορεί ελέυθερα να βγάζει όσα μπορεί να του δώσει η ιακνότητα του, η αξία του και η αγορά, κατά τη γνώμη μου.
+1 και από εμένα.
Ίσως ένα από τα πολλά που χάσαμε τα τελευταία χρόνια είναι και το νόημα των λέξεων. Σύμφωνα με το Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής:
προοδευτικός -ή -ό: που ανήκει ή που αναφέρεται στην πρόοδο. 1. που τάσσεται, τοποθετείται με την πλευρά της προόδου, της εξέλιξης, που τείνει προς αυτήν και την επιδιώκει. 2. που εξελίσσεται, που προχωρεί βαθμιαία ακολουθώντας κάποιους ρυθμούς ή διαδοχικά στάδια
Αντίθετα:
συντηρητικός -ή -ό: α. που διαφυλάσσει την παράδοση ή που είναι υπέρ της διαφύλαξής της σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας και που αντιμετωπίζει με επιφύλαξη κάθε νεωτερισμό β. (ειδικότ.) που εκπροσωπεί ή υποστηρίζει τις παραπάνω απόψεις στον πολιτικό τομέα. 2α. που ενεργεί με περίσκεψη και με μέτρο, που αποφεύγει την υπερβολή και τις ριψοκίνδυνες ενέργειες. β. που ταιριάζει σε ένα συντηρητικό άνθρωπο ή που γίνεται από αυτόν
Με βάση αυτούς τους ορισμούς, σε μένα τουλάχιστον η ελληνική κοινωνία και -αναπόφευκτα- η πολιτική μας ζωή όλου του φάσματος φαίνονται συντηρητικές.
Δεν ξέρω ποιοι λόγοι μας οδήγησαν σε αυτό, πάντως δείχνουμε να φοβόμαστε τις αλλαγές και την εξέλιξη. Για παράδειγμα, δύσκολα υιοθετούμε τις τεχνολογικές εξελίξεις, δεν εμπιστευόμαστε τους νέους, δεν ακούμε και δε συζητάμε διαφορετικές απόψεις από όσες έχουμε συνηθίσει ως τώρα. Ο φόβος, η απαξίωση ή ακόμα και η χλεύη είναι κάποιες από τις αντιδράσεις μας σε ότι καινούριο, διαφορετικό.
Από την άλλη, (μήπως για να τα έχουμε καλά με τους εαυτούς μας;) έχουμε βαφτίσει κάποια (συντηρητικά) μας κομμάτια ως προοδευτικά. Φοβάμαι πως δυστυχώς ίσως αυτό να μας μπλοκάρει ακόμα περισσότερο και από τον ίδιο το συντηρητισμό μας..
@Βασίλης: Δεν τα έχουμε απαραίτητα "βαφτίσει". Κάποτε ήταν πολύ πιο προοδευτικά πιθανώς, αλλά στην πορεία έγιναν συντηρητικά και αρτηριοσκληρωτικά, μη μπορώντας να ερμηνεύσουν τα μηνύματα των καιρών και πέφτοντας στη "λούμπα", "να διατηρήσουμε το εκλογικό μας μαγαζάκι"...
Δημοσίευση σχολίου