Ενός (τραγικού) λάθους, μύρια έπονται. Αυτό που έγινε με την ΕΡΤ είναι μια συνολική κακοήθεια, από ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με τον πολιτισμό.
Σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, η ηγεσία της κυβέρνησης αποπειράται να φτιάξει ένα παραμάγαζο, με μερικές δεκάδες (ή εκατοντάδες;) εργαζομένους, προφανώς ελεγχόμενους και εκτός ΕΡΤ, που θα βγάλουν “πρόγραμμα”. Ποιός ξέρει τι θα περιλαμβάνει αυτό, ποιός θα το παρουσιάζει και ποιά “ανεξαρτησία” θα έχει.
Είναι αστείος και τραγικός μαζί ο “κλεφτοπόλεμος”, ώστε να μην ανοίξει η ΕΡΤ κανονικά, όπως λογικά θα ερμήνευε κανείς τη χθεσινή προσωρινή διαταγή του Προέδρου του ΣτΕ. Η προσπάθεια να μη φανεί οτι ο πρωθυπουργός υποχωρεί και χάνει το κύρος του, οδηγεί σε ακόμα πιο σπασμωδικές κινήσεις. Και οι αντιδράσεις των υπολοίπων κομμάτων ακόμα πιο έντονες.
Πώς θα σταθεί αυτό το μόρφωμα “ημετέρων”, που θα επιλεγούν βιαστικά, κάτω από αδιαφανείς διαδικασίες; Πού θα εργαστούν αυτοί οι “προσωρινοί” εργαζόμενοι - και πώς θα δικαιολογηθεί η χρήση ιδιωτικών στούντιο; Και ποιός στην EBU και στους ευρωπαϊκούς θεσμούς θα “χάψει” οτι αυτή είναι η κανονική, “διάδοχη” ΕΡΤ;
Και μήπως αυτές οι μεθοδεύσεις “θα μας απαλλάξουν τον παθογόνο συνδικαλισμό”; Άραγε οι εργαζόμενοι της “νέας ΕΡΤ” δεν θα είναι δημοσιογράφοι που θα ανήκουν στην ΕΣΗΕΑ - και δεν θα υπακούν στα κελεύσματα της; Άραγε οι τεχνικοί και οι άλλοι υπάλληλοι θα είναι εκτός της Ομοσπονδίας των εργαζομένων στο Ραδιόφωνο και στην Τηλεόραση; Ή μήπως θα “απαγορευθεί” ο συνδικαλισμός;
Η “πολιτική του εκκρεμούς”, που οδηγεί από το ένα άκρο στο άλλο, έχει μόνο μια λύση: Ακύρωση του κλεισίματος, επιστροφή στην αφετηρία ώστε να ομαλοποιηθεί η κατάσταση και πλήρης εφαρμογή του πορίσματος της επιτροπής Αλιβιζάτου, που προβλέπει κανονική διαδικασία επιλογής των μελών του εννεαμελούς Εποπτικού Συμβουλίου, με συλλογή βιογραφικών από τη διεθνή αγορά, ώστε να στελεχωθεί με προσωπικότητες, όπως έγινε και με την αντίστοιχη διαδικασία σε ορισμένα ΑΕΙ. Και άμεση διαβούλευση και νομοθέτηση του νέου σχήματος της ΕΡΤ, με βάση το σχέδιο Μόσιαλου.
Γιατί δεν λειτούργησε μέχρι ώρα σωστά η ΕΡΤ; Γιατί υπέφερε από τις δύο (αλληλοσυμπληρούμενες) παθογένειες: Τους πελατειακούς ασφυκτικούς εναγκαλισμούς από κυβερνήσεις και κόμματα και τις δημοσιοϋπαλληλικές νοοτροπίες. Οι δεύτερες, όπως η (σχετική) μονιμότητα, ήταν δυστυχώς απαραίτητες, όταν οι πρώτοι έδιναν την εξουσία σε άθλιες διοικήσεις, που είχαν τη δυνατότητα να κυνηγούν ή να εκτοπίζουν τους μη αρεστούς.
Η ΕΡΤ που θα θέλαμε λοιπόν, πρέπει πρώτα από όλα να διέπεται από τις εγγυήσεις της ανεξάρτητης διοίκησης, που μαζί με θεσμοθετημένα κριτήρια, εξασφαλίζει την πολυπόθητη αξιοκρατία.
Δεύτερον, πρέπει να λειτουργεί βάσει επαγγελματικών προδιαγραφών, οργανογράμματος και πολυετούς business plan - και όχι με βάση πόσους “κολλητούς” θα χωρέσουμε, φτιάχνοντας αναρίθμητες θέσεις “αναπληρωτών” διευθυντών.
Τρίτον, με καθορισμό πόσου έργου αντέχει να παράγει, με δεδομένη την οικονομική κρίση. Πρέπει ίσως να αφαιρεθεί ένα κανάλι, όπως η ΕΤ-1 ή να συγχωνευθούν κάποια ραδιόφωνα; Πρέπει η ενημέρωση των μεταναστών να ανατεθεί στον Αθήνα 9,84, με το πολύτιμο πολύγλωσσο προσωπικό του “ολυμπιακού” On Air 104,4; Πρέπει κάποιοι περιφερειακοί σταθμοί να περάσουν στους δήμους ή να συγχωνευθούν; Πρέπει η Ραδιοτηλεόραση να έχει λιγότερους εργαζόμενους; Όλα αυτά είναι θέματα προς συζήτηση, από ένα σύγχρονο και επαγγελματικό ΔΣ. Σίγουρα πάντως, δεν μπορεί να μην υπάρχει ΝΕΤ, Τρίτο πρόγραμμα, Κosmos (έστω και με κάποιο τρόπο συγχώνευσης), ένα ενημερωτικό/ελληνικής μουσικής ραδιόφωνο - και κάποια παγκόσμια αναμετάδοση του στα βραχέα, για ομογενείς και ναυτικούς. Σε κάθε περίπτωση, τα brand names που έχουν ιστορία δεν πρέπει να πεταχθούν, οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται, οι ρήτρες να μην ενεργοποιούνται και κοστίσουν έως και 300 εκατομύρια, όπως έγινε με το επαρχιώτικα άγαρμπο κλείσιμο - και κυρίως να μην αγνοούνται οι συνήθειες ακροαματικότητας και θεαματικότητας, που αποτελούν το Α και το Ω της επαγγελματικής επιτυχίας των media.
Τέταρτον, πρέπει να λυθούν με λογική οι αγκυλώσεις, αλλά και οι καταχρήσεις. Προσωπικό Ειδικών Θέσεων πρέπει να υπάρχει μόνο για εξαιρετικές περιπτώσεις, η δυνατότητα σύναψης (πραγματικών) συμβάσεων έργου για συγκεκριμένες συνεργασίες πρέπει να είναι εφικτή, τα ραδιόφωνα πρέπει να μπορούν να ανανεώνουν μερικώς το πρόγραμμα τους. Και οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ πρέπει να απαλλαγούν από δημοσιοϋπαλληλικά ασυμβίβαστα, δεδομένου οτι οι μισθοί τους υπαγορεύονται από τη δημοσιονομική κρίση, αλλά και για λόγους προσέλκυσης ικανών στελεχών.
Πέμπτον, πρέπει να υπάρχει επιλογή των διοικούντων, των διευθυντών και των προϊσταμένων με αυστηρά κριτήρια επαγγελματισμού, βιογραφικού (εμπειρίας και τυπικών προσόντων). To ίδιο και για τους εργαζόμενους, με επιπλέον κριτήρια “ραδιοφωνικότητας/τηλεοπτικότητας”, για όσους εκτίθενται στο μικρόφωνο ή στο γυαλί. Δεν μπορεί ο αρχισυντάκτης του κεντρικού δελτίου να δηλώνει ανερυθρίαστα “δεν ξέρω καμία γλώσσα και δεν έχω διαβάσει ποτέ ξένη εφημερίδα/site”...
Έκτον, η ΕΡΤ μπορεί (και πρέπει) να είναι ανταγωνιστική σε πολλούς τομείς (εκτός από αυτούς που προσφέρει τον πολιτισμό, τον οποίον αρνείται η αγορά). Στον ειδησεογραφικό τομέα πρέπει να ποντάρει στη δύναμη των διεθνών ειδήσεων και των ανταποκριτών της. Στις εκπομπές πρέπει να προσφέρει την ποιότητα του Εξάντα και των talk show χωρίς ξύλινη γλώσσα. Στο πρόγραμμα πρέπει να συνεχίσει την επιτυχία της επιλογής εξαιρετικών διεθνών επιτυχιών, όπως το Downton και το Borgen, που τα ιδιωτικά κανάλια αρνούνται να πληρώσουν, δίνοντας τα ίδια και περισσότερα λεφτά για τούρκικα σίριαλ. Και αν οι οικονομικές συνθήκες το επιτρέψουν, να επεκταθεί ξανά σε ελληνικές παραγωγές.
Έβδομον και ίσως πιο σημαντικό από όλα, οι αναθέσεις και οι εξωτερικές παραγωγές πρέπει να είναι απολύτως διαφανείς - και χωρίς καμμία παρέμβαση όχι μόνο από την πολιτική εξουσία, αλλά και από τη ραδιοτηλεοπτική αγορά, που πάντοτε πίεζε (και κάτω από το τραπέζι), για να πάρει “δουλειές” από την ΕΡΤ.
Με ανεξάρτητη διοίκηση, όλα τα παραπάνω είναι απολύτως εφικτά, θα οδηγήσουν στην εκλογίκευση και στην εξυγίανση της ΕΡΤ - και θα εξασφαλίσουν επιτέλους έναν σύγχρονο ραδιοτηλεοπτικό φορέα στην Ελλάδα, όπως συμβαίνει σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα.
Το κείμενο αυτό συνοψίζει την εισήγηση μου στην ημερίδα της ΔΗΜΑΡ για το αύριο της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης, που έγινε την Τρίτη 18 Ιουνίου.
Η φωτό είναι από το www.citypress.gr και το εξώφυλλο από το www.amazon.com
To post συνοδεύεται από το "Cry Me A River", από την Καναδέζα Diana Krall, που έρχεται για συναυλία στην Αθήνα, την 1η Ιουλίου.
Σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, η ηγεσία της κυβέρνησης αποπειράται να φτιάξει ένα παραμάγαζο, με μερικές δεκάδες (ή εκατοντάδες;) εργαζομένους, προφανώς ελεγχόμενους και εκτός ΕΡΤ, που θα βγάλουν “πρόγραμμα”. Ποιός ξέρει τι θα περιλαμβάνει αυτό, ποιός θα το παρουσιάζει και ποιά “ανεξαρτησία” θα έχει.
Πώς θα σταθεί αυτό το μόρφωμα “ημετέρων”, που θα επιλεγούν βιαστικά, κάτω από αδιαφανείς διαδικασίες; Πού θα εργαστούν αυτοί οι “προσωρινοί” εργαζόμενοι - και πώς θα δικαιολογηθεί η χρήση ιδιωτικών στούντιο; Και ποιός στην EBU και στους ευρωπαϊκούς θεσμούς θα “χάψει” οτι αυτή είναι η κανονική, “διάδοχη” ΕΡΤ;
Και μήπως αυτές οι μεθοδεύσεις “θα μας απαλλάξουν τον παθογόνο συνδικαλισμό”; Άραγε οι εργαζόμενοι της “νέας ΕΡΤ” δεν θα είναι δημοσιογράφοι που θα ανήκουν στην ΕΣΗΕΑ - και δεν θα υπακούν στα κελεύσματα της; Άραγε οι τεχνικοί και οι άλλοι υπάλληλοι θα είναι εκτός της Ομοσπονδίας των εργαζομένων στο Ραδιόφωνο και στην Τηλεόραση; Ή μήπως θα “απαγορευθεί” ο συνδικαλισμός;
Η “πολιτική του εκκρεμούς”, που οδηγεί από το ένα άκρο στο άλλο, έχει μόνο μια λύση: Ακύρωση του κλεισίματος, επιστροφή στην αφετηρία ώστε να ομαλοποιηθεί η κατάσταση και πλήρης εφαρμογή του πορίσματος της επιτροπής Αλιβιζάτου, που προβλέπει κανονική διαδικασία επιλογής των μελών του εννεαμελούς Εποπτικού Συμβουλίου, με συλλογή βιογραφικών από τη διεθνή αγορά, ώστε να στελεχωθεί με προσωπικότητες, όπως έγινε και με την αντίστοιχη διαδικασία σε ορισμένα ΑΕΙ. Και άμεση διαβούλευση και νομοθέτηση του νέου σχήματος της ΕΡΤ, με βάση το σχέδιο Μόσιαλου.
Γιατί δεν λειτούργησε μέχρι ώρα σωστά η ΕΡΤ; Γιατί υπέφερε από τις δύο (αλληλοσυμπληρούμενες) παθογένειες: Τους πελατειακούς ασφυκτικούς εναγκαλισμούς από κυβερνήσεις και κόμματα και τις δημοσιοϋπαλληλικές νοοτροπίες. Οι δεύτερες, όπως η (σχετική) μονιμότητα, ήταν δυστυχώς απαραίτητες, όταν οι πρώτοι έδιναν την εξουσία σε άθλιες διοικήσεις, που είχαν τη δυνατότητα να κυνηγούν ή να εκτοπίζουν τους μη αρεστούς.
Η ΕΡΤ που θα θέλαμε λοιπόν, πρέπει πρώτα από όλα να διέπεται από τις εγγυήσεις της ανεξάρτητης διοίκησης, που μαζί με θεσμοθετημένα κριτήρια, εξασφαλίζει την πολυπόθητη αξιοκρατία.
Δεύτερον, πρέπει να λειτουργεί βάσει επαγγελματικών προδιαγραφών, οργανογράμματος και πολυετούς business plan - και όχι με βάση πόσους “κολλητούς” θα χωρέσουμε, φτιάχνοντας αναρίθμητες θέσεις “αναπληρωτών” διευθυντών.
Τρίτον, με καθορισμό πόσου έργου αντέχει να παράγει, με δεδομένη την οικονομική κρίση. Πρέπει ίσως να αφαιρεθεί ένα κανάλι, όπως η ΕΤ-1 ή να συγχωνευθούν κάποια ραδιόφωνα; Πρέπει η ενημέρωση των μεταναστών να ανατεθεί στον Αθήνα 9,84, με το πολύτιμο πολύγλωσσο προσωπικό του “ολυμπιακού” On Air 104,4; Πρέπει κάποιοι περιφερειακοί σταθμοί να περάσουν στους δήμους ή να συγχωνευθούν; Πρέπει η Ραδιοτηλεόραση να έχει λιγότερους εργαζόμενους; Όλα αυτά είναι θέματα προς συζήτηση, από ένα σύγχρονο και επαγγελματικό ΔΣ. Σίγουρα πάντως, δεν μπορεί να μην υπάρχει ΝΕΤ, Τρίτο πρόγραμμα, Κosmos (έστω και με κάποιο τρόπο συγχώνευσης), ένα ενημερωτικό/ελληνικής μουσικής ραδιόφωνο - και κάποια παγκόσμια αναμετάδοση του στα βραχέα, για ομογενείς και ναυτικούς. Σε κάθε περίπτωση, τα brand names που έχουν ιστορία δεν πρέπει να πεταχθούν, οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται, οι ρήτρες να μην ενεργοποιούνται και κοστίσουν έως και 300 εκατομύρια, όπως έγινε με το επαρχιώτικα άγαρμπο κλείσιμο - και κυρίως να μην αγνοούνται οι συνήθειες ακροαματικότητας και θεαματικότητας, που αποτελούν το Α και το Ω της επαγγελματικής επιτυχίας των media.
Τέταρτον, πρέπει να λυθούν με λογική οι αγκυλώσεις, αλλά και οι καταχρήσεις. Προσωπικό Ειδικών Θέσεων πρέπει να υπάρχει μόνο για εξαιρετικές περιπτώσεις, η δυνατότητα σύναψης (πραγματικών) συμβάσεων έργου για συγκεκριμένες συνεργασίες πρέπει να είναι εφικτή, τα ραδιόφωνα πρέπει να μπορούν να ανανεώνουν μερικώς το πρόγραμμα τους. Και οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ πρέπει να απαλλαγούν από δημοσιοϋπαλληλικά ασυμβίβαστα, δεδομένου οτι οι μισθοί τους υπαγορεύονται από τη δημοσιονομική κρίση, αλλά και για λόγους προσέλκυσης ικανών στελεχών.
Πέμπτον, πρέπει να υπάρχει επιλογή των διοικούντων, των διευθυντών και των προϊσταμένων με αυστηρά κριτήρια επαγγελματισμού, βιογραφικού (εμπειρίας και τυπικών προσόντων). To ίδιο και για τους εργαζόμενους, με επιπλέον κριτήρια “ραδιοφωνικότητας/τηλεοπτικότητας”, για όσους εκτίθενται στο μικρόφωνο ή στο γυαλί. Δεν μπορεί ο αρχισυντάκτης του κεντρικού δελτίου να δηλώνει ανερυθρίαστα “δεν ξέρω καμία γλώσσα και δεν έχω διαβάσει ποτέ ξένη εφημερίδα/site”...
Έκτον, η ΕΡΤ μπορεί (και πρέπει) να είναι ανταγωνιστική σε πολλούς τομείς (εκτός από αυτούς που προσφέρει τον πολιτισμό, τον οποίον αρνείται η αγορά). Στον ειδησεογραφικό τομέα πρέπει να ποντάρει στη δύναμη των διεθνών ειδήσεων και των ανταποκριτών της. Στις εκπομπές πρέπει να προσφέρει την ποιότητα του Εξάντα και των talk show χωρίς ξύλινη γλώσσα. Στο πρόγραμμα πρέπει να συνεχίσει την επιτυχία της επιλογής εξαιρετικών διεθνών επιτυχιών, όπως το Downton και το Borgen, που τα ιδιωτικά κανάλια αρνούνται να πληρώσουν, δίνοντας τα ίδια και περισσότερα λεφτά για τούρκικα σίριαλ. Και αν οι οικονομικές συνθήκες το επιτρέψουν, να επεκταθεί ξανά σε ελληνικές παραγωγές.
Έβδομον και ίσως πιο σημαντικό από όλα, οι αναθέσεις και οι εξωτερικές παραγωγές πρέπει να είναι απολύτως διαφανείς - και χωρίς καμμία παρέμβαση όχι μόνο από την πολιτική εξουσία, αλλά και από τη ραδιοτηλεοπτική αγορά, που πάντοτε πίεζε (και κάτω από το τραπέζι), για να πάρει “δουλειές” από την ΕΡΤ.
Με ανεξάρτητη διοίκηση, όλα τα παραπάνω είναι απολύτως εφικτά, θα οδηγήσουν στην εκλογίκευση και στην εξυγίανση της ΕΡΤ - και θα εξασφαλίσουν επιτέλους έναν σύγχρονο ραδιοτηλεοπτικό φορέα στην Ελλάδα, όπως συμβαίνει σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα.
Η φωτό είναι από το www.citypress.gr και το εξώφυλλο από το www.amazon.com
To post συνοδεύεται από το "Cry Me A River", από την Καναδέζα Diana Krall, που έρχεται για συναυλία στην Αθήνα, την 1η Ιουλίου.
%20%20.jpg)
8 σχόλια:
Το σημερινό ποστ για του τι θα έπρεπε να γίνει για την ΕΡΤ, μου φέρνει μια σουεραλιστική εικόνα στο νου, όπου ταχύπλοο γεμάτο με ωραίες ημίγυμνες γυναίκες που πίνουν παγωμένες μπύρες, ταξιδεύει με ταχύτητα παραπλέοντας και μετά αμοκαρυνόμενο από μικρό ερημόνησο, όπου ένας ταλαίπωρος στερημένος επί βδομάδες ναυαγός, απορεί για την σχεδόν σαδιστική κίνηση στα πέριξ!
Αγαπητέ Προκόπη, εξαιρετικές όπως πάντα παρατηρήσεις σου το μόνο που έχω να παρατηρήσω και θα ήθελα να τονιστεί είναι η πολιτιστική προσφορα της ΕΡΤ και ειδικά των Μουσικών Συνόλων που δεν ακολουθεί ανταγωνιστικά κριτήρια και μόνο ΘΕΤΙΚΗ μπορεί να είναι για την Ελλάδα και τον κόσμο αν κάποιος αναλογιστεί τη δυναμική, τους ανθρώπους και το μέχρι τώρα έργο τους.
έχω μια ένσταση στο σημείο 6 (ανταγωνισμός). Τι ακριβώς εννοείτε; Εννοείτε ανταγωνιστικό πρόγραμμα με σκοπό πώλησης διαφημιστικού χρόνου; Και σε αυτό περιλαμβάνετε την αγορά περιεχομένου όπως το Champions League; Αυτό όμως δεν είναι λίγο unfair για τον ανταγωνισμό δεδομένου ότι η ΕΡΤ ξεκινά τη χρονιά με δεδομένα έσοδα από το ανταποδοτικό τέλος, άρα μπορεί να κάνει κάποια έξοδα με μικρότερο έως μηδαμινό ρίσκο;
Δεν υποστηρίζω την αγιοσύνη των ιδιωτικών σταθμών, προσπαθώ να δω με ποιες βάσεις μπορούν να συνυπάρχουν δημόσιοι και ιδιωτικοί παίχτες σε μια αγορά.
@mr potato head: Γράφω σε ποιούς τομείς πιστεύω οτι πρέπει να είναι ανταγωνιστική. Τα αθλητικά μπορούν να ρυθμιστούν αλλιώς, ενδεχομένως. Ναι, μπορεί η ΕΡΤ να αρχίζει με περισσότερα λεφτά από τους άλλους, έχει όμως και απίστευτες ζημιογόνες υποχρεώσεις...
Λαϊκισμός η επίκληση δημοσιονομικού οφέλους
Η κίνηση αυτή κάθε άλλο παρά συμβάλλει στη δημοσιονομική προσαρμογή. Με την κατάργηση της ΕΡΤ προκύπτει μια τεράστια μαύρη τρύπα για τον κρατικό προϋπολογισμό. Όσο και αν φαίνεται περίεργο η ΕΡΤ είχε κέρδη και μάλιστα κέρδη 41εκ. ευρώ κατά το πρώτο τρίμηνο του 2013, όπως αναφέρει η εφημερίδα l’Humanitι, 4 φορές μεγαλύτερα από τις ζημίες άλλων μεγάλων ιδιωτικών καναλιών.
Επίσης με την κατάργηση του «χαρατσιού» -όπως το χαρακτήρισε ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος-της ΕΡΤ, ο ΛΑΓΗΕ χάνει 75εκ. ευρώ, αφού εισέπραττε έως τώρα το 25% του τέλους. Αν προσθέσει κανείς σ’ αυτά τους φόρους (εισοδήματος, ΦΠΑ κλπ) και τις εισφορές της ΕΡΤ στα Ταμεία, ποσό που φαίνεται να ξεπερνά τα 80εκ. ευρώ, αντιλαμβάνεται ότι προκύπτει μια τεράστια μαύρη τρύπα πάνω από 200εκ ευρώ, που θα πρέπει να καλυφθούν από νέα μέτρα. Δώρον άδωρον λοιπόν η εντελώς λαϊκίστικη κατάργηση του τέλους ΕΡΤ, αφού από κάπου αλλού θα πρέπει να αναπληρώσει η Κυβέρνηση τα χαμένα έσοδα. Επίσης κάποιος θα πρέπει να πληρώσει και τις τεράστιες αποζημιώσεις που η Κυβέρνηση υποσχέθηκε στους εργαζόμενους (βέβαια αν αντί για τους 3.000 της ΕΡΤ είχαν απολυθεί 3.000 επίορκοι δεν θα πληρώναμε αποζημιώσεις), οι οποίοι έως τώρα αμείβονταν από το τέλος που η Κυβέρνηση βιάστηκε να καταργήσει θριαμβολογώντας. Σ’ αυτά βέβαια δεν προσθέσαμε τις ποινικές ρήτρες από αθέτηση συμβάσεων της ΕΡΤ και τα επιδόματα ανεργίας για τους απολυμένους. Και αν όντως η Κυβέρνηση προσδοκά να επαναπροσλάβει μέρος των εργαζόμενων στη νέα «ΝΕΡΙΤ», είναι προφανές ότι θα πρόκειται για βλακώδη σπατάλη, αφού αντί να απολυθούν κάποιοι πραγματικά πλεονάζοντες υπάλληλοι και να αποζημιωθούν, η Κυβέρνηση καταφέρνει να είναι ο πρώτος εργοδότης στον κόσμο που απολύει και αποζημιώνει υπαλλήλους για να τους επαναπροσλάβει στη συνέχεια, έχοντας όμως ξοδέψει τα χρήματα για την αποζημίωση, την οποία θα γλύτωνε αν δεν έκλεινε την ΕΡΤ.
Μήπως τελικά η όλη υπόθεση έχει να κάνει με «εκκαθαρίσεις» στο χώρο της δημόσιας τηλεόρασης, που έκλεισε γιατί «οι υπάλληλοι της ΕΡΤ είχαν ανοίξει πόλεμο με την Κυβέρνηση» (Αδ. Γεωργιάδης) και όχι για πραγματικούς δημοσιονομικούς λόγους;
http://www.parapolitiki.com/2013/06/o-antimetarrythmistis-antonis-samaras.html
Κείμενο 2ο
κ. Δούκα καλο απογευμα.
Είμαι η Σβηνέλη Δήμητρα. Συμφωνω με το κείμενο σας,στις 14/6/2013. Θάθελα αρκετά να γράψω αλλα φοβάμαι μην σας δημιουργήσω πρόβλημα και συνεχιστουν, τα αρνητικά σχόλια.
Είχα γράψει άλλο κείμενο γιατί ήμουν θυμωμένη,αλλά διαβάζοντας το κείμενο της 19/6/2013 με το οποίο συμφωνώ, σας παρακαλώ να ακούσετε και την δική μου,σκέψη.
Από τα 15 μου χρόνια μέχρι σήμερα των 68 , είμαι πολίτης ραδιοφώνου και αργότερα της δημόσιας τηλεόρασης. Για να είμαι ειλικρινής κ. Δούκα χάρηκα το κλείσιμο, πλην όμως νιώθω ορφανή και μοναχική λόγω μη μετάδοσης του Κοσμος ΄93( μου λείπει η συντροφιά όλων σας) και των ΕΤ1,ΝΕΤ και ΕΤ3. Σημειώνω μια φράση της Βάσω Παπανδρέου που διάβασα το 1985 στον οικονομικό ταχυδρόμο. «ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ» και επειδή ήμουν και εγώ ένα διάστημα συνδικαλίστρια, τα παράτησα για να σώσω την ιδεολογική μου ισοροπία . Υπάρχει η παροιμία μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά, σε αυτό ανήκετε εσείς και αλλοι (ίσως λίγοι) αξιοι συνάδελφοι σας.Σας εκτιμώ και εύχομαι να επανέλθετε στον νέο φορέα, και γράψτε σε όλους αυτούς, ότι αρκετά έχουν κοπεί οι συντάξεις μας και δεν θέλουμε την καταστροφή μας, διότι ενώ δεν ανήκουμε στην συντηριτική παράταξη, φοβόμαστε το χάος που θα ανοίξει με το ριξημο της κυβέρνησης και δεν έχουμε άλλες αντοχές.ΤΕΛΟΣ. Επίσης σας παραπέμπω στο κείμενο του Μιχ.Ζωγραφάκη στα χθεσινά ΝΕΑ –ΓΝΩΜΗ- «Τι χρώμα οθόνης χρειάζομαι» και κλείνω με το μέγεθος της φράσης του ποιητή Τ.Πατρίκιου (έχω πληρώσει ακριβά τις βεβαιώτητες στην ζωη μου).Σας ευχαριστώ.
λ
@Dimitra Svineli: Αφού λοιπόν συνειδητοποιείτε την έλλειψη, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί μπορεί να συμφωνείτε με το κλείσιμο. Οτι δήποτε μπορεί κανείς να προσάψει στον συνδικαλισμό, δεν δικαιολογεί το μαύρο και τη σιωπή στις συχνότητες της ΕΡΤ. Υποχρεώση μιας κυβέρνησης είναι να δίνει λύσεις, όχι να καταστρέφει με προχειρότητα, επιφέροντας και τεράστια ζημία στο ελληνικό δημόσιο.
κ. Δούκα Καλημέρα.
΄Εχετε δίκιο και συμφωνώ με την απάντηση σας. Πιστέψτε με ότι έχω κουραστεί με την καταστροφική πολιτική και που δεν ακούγονται φωνές όχι με ‘όραμα (αυτό πάει χάθηκε) αλλά με παιδεία-γενικότερη μόρφωση- και γλώσσα καθαρή ελληνική. Στον πολιτικό λόγο πάντα υπήρχε υπερβολή αλλά την χυδαιότητα αυτή, δεν την αντέχω. Τον πολιτικό μου αντίπαλο τον τιμωρώ με την ψήφο μου αλλά το μιντιακό σύστημα δεν μπορώ να το παλέψω. Παλεύεται ο Λαζόπουλος ή Drama Queen Gianna που διαβάζω ότι θα προταθεί από αριστερό κόμμα για Δήμαρχος της Αθήνας. ΕΛΕΟΣ. Όχι, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αριστερή ιδεολογία. Τέλος, μου λείπετε, εσείς και το ΚΟΣΜΟΣ΄93. Ελπίζω με τον κ. Καψή να βρεθεί η ΛΥΣΗ. Σας Ευχαριστώ.
Σβηνέλη Δήμητρα.
Δημοσίευση σχολίου