31.1.13

Δημοσιογραφία κατώτερη των περιστάσεων...


Άλλη μια συνέντευξη, με αφορμή το νέο δελτίο, που ανέλαβα να παρουσιάζω καθημερινά.

Ποιες ανάγκες καλύπτει το δελτίο ειδήσεων της ΕΤ1, τα μεσάνυχτα;

Αυτές που κάλυπτε παραδοσιακά το δελτίο των 11μμ: Τις ανάγκες των τηλεθεατών με υψηλές απαιτήσεις, που έχουν πολλές επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις και δεν προλαβαίνουν τα δελτία νωρίτερα. Τώρα, με την αλλαγή των συνηθειών του τηλεοπτικού κοινού, ελπίζω οτι η μετάθεση τα μεσάνυχτα θα ικανοποιήσει αυτούς που χρειάζονται μια διαφορετική τηλεοπτική αισθητική και λίγο βαθύτερη ανάλυση - και φυσικά περισσότερες διεθνείς και πολιτιστικές ειδήσεις, κόντρα στην εσωστρέφεια που μας διακρίνει.



Διαπιστώνετε στροφή του κοινού προς την ενημέρωση; Η παρούσα συγκυρία τη βοήθησε να βγει ενισχυμένη στη συνείδηση του τηλεοπτικού κοινού;

Ναι, ενδεχομένως διότι η κρίση λειτουργεί διπλά: Και επιμηκύνει τις καθημερινές ώρες τηλεθέασης, λόγω ανεργίας και αδυναμίας εξόδου και δημιουργεί μεγαλύτερη ανάγκη για πληροφόρηση και κατανόηση της κρίσης. Η ενημερωτική τηλεόραση όμως δεν θα βγει ενισχυμένη, αν δεν σταματήσει να αποτελεί μέρος της κρίσης, όπως ήταν σε πολλές περιπτώσεις, μέχρι τώρα. Δυστυχώς η τηλεοπτική δημοσιογραφία υπήρξε όχι μόνο κατώτερη των περιστάσεων, αλλά και πολύ συχνά υποβαθμιστική για το δημόσιο διάλογο, έτσι όπως τον διαμόρφωσε.


Η παρουσίαση δελτίου ειδήσεων απαιτεί την εκτέλεση κάποιου είδους «συνταγής»;

Ναι, υπό την έννοια οτι πρέπει να έχεις συγκεκριμένη άποψη για τις προτεραιότητες σου, τις οποίες φυσικά διαμορφώνει καθημερινά η ειδησεογραφία. Ειδήσεις χωρίς άποψη δεν υπάρχουν - και άποψη χωρίς σύστημα αξιών δεν υπάρχει. Το τι συνδυασμό βεβαίως θα κάνει κανείς είναι κάτι που μπορούμε να το συζητούμε, χωρίς τέλος.


Πώς αντιλαμβάνεστε το ρόλο σας;

Ο παρουσιαστής είναι ο ενδιάμεσος μεταξύ του κοινού και της ομαδικής δουλειά δεκάδων δημοσιογράφων και τεχνικών. Αυτός δέχεται την επίκριση, αυτός και την επιβράβευση. Ο ρόλος του λοιπόν όχι μόνο είναι αυξημένος, αλλά και κομβικός, καθώς πρέπει να έχει τη γνώση, την εμπειρία και την άποψη να αποτελέσει με επιτυχία αυτό τον δίαυλο. Βεβαίως το δελτίο δεν διαμορφώνεται μόνο από προσωπικές επιλογές, αλλά αντανακλά τις προτεραιότητες της ιεραρχικής πυραμίδας ενός καναλιού. Αλλά όταν μπαίνεις στο σαλόνι ή στην κρεβατοκάμαρα του τηλεθεατή, πρέπει να σου επιτρέπεται να τιμάς αυτή τη “σχέση εμπιστοσύνης”, με τον τρόπο που εσύ κρίνεις σωστό.


Από ποιες «μεταδοτικές ασθένειες» που ενδημούν στα τηλεοπτικά πλατό κινδυνεύει ο δημοσιογράφος που εκτίθεται on camera;

Δεν ειναι λίγοι αυτοί που ακκίζονται στην κάμερα ή θεωρούν οτι η “ακτινοβολία” τους είναι βαρυσήμαντη και αναντικατάστατη. Κανείς μας δεν πρέπει να ξεχνάει οτι δυστυχώς η τηλεόραση ως μέσο διεθνώς, αλλά και στην Ελλάδα περισσότερο, καθώς το επίπεδο της δημοσιογραφίας και δη της τηλεοπτικής είναι πολύ χαμηλό, έχει αναδείξει σε πολλές περιπτώσεις φελλούς. Λίγη σεμνότητα και κυρίως προσπάθεια για καλλιέργεια και βάθος, είναι απαραίτητες.


Καθημερινή ενημέρωση και στα ερτζιανά μέσα από τη συχνότητα του Κosmos 93,6. Αν και είναι φανερό ότι αγαπάτε το ραδιόφωνο, τί απολαμβάνετε στην τηλεόραση που σας το στερεί το ραδιόφωνο;

Η τηλεόραση, ως το πιο μαζικό μέσο ακόμη, προσφέρει έναν πιο πρωταγωνιστικό ρόλο και αναγνωρισιμότητα - πιο πολύ μέσα στη διαμόρφωση της πολιτικής επικαιρότητας. Το ραδιόφωνο δεν υστερεί πάντως σε τίποτα επί της ουσίας και δεν μου στερεί τίποτα, παρά μόνο τον πρωινό ύπνο...


Τελικά η δημοσιογραφία υπερίσχυσε του πρώτου σας «έρωτα» για τη μουσική ή βρίσκεται σε εξέλιξη μάχη…χαρακωμάτων;

Η μουσική είναι μια τέχνη τόσο σημαντική στη ζωή μου, που τίποτα νομίζω δεν θα μπορούσε να την εκτοπίσει. Δεν υπάρχει όμως λόγος για “μάχη”, καθώς το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Αντιθέτως, νομίζω οτι όλοι θα πρέπει να προσπαθούμε να αλληλοσυμπληρώνεται η αισθητική με τη σκέψη, η νοητική με τη συναισθηματική ωριμότητα.











H συνέντευξη δόθηκε στη Λίτσα Τότσκα για τη Ραδιοτηλεόραση αυτής της Πέμπτης. Ο τίτλος είναι του περιοδικού.

Η φωτό είναι από το www.ekorinthos.gr και και το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από το "Oohayoo Ohio" από τους Αμερικανούς Pink Martini.

buzz it!

30.1.13

Σάββατο βράδυ στο Echoes


Εντυπωσιασμένος από ένα πολύ ωραίο χώρο, δέχθηκα με πολύ χαρά την πρόσκληση του "Εchoes" στο Ν. Ηράκλειο, να παίξω μουσική το Σάββατο το βράδυ. Για να αδειάσει το μυαλό από (κακές) σκέψεις και να πλημμυρίσει από μουσική.


Σας περιμένω λοιπόν, μετά τις 9μμ...







H αφίσα είναι από το Echoes και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από το "Groove Is In The Heart", στη διασκευή των Unclubbed, με τη φωνή της Bess Cavendish.

buzz it!

27.1.13

Το τηλεοπτικό κοινό ανέδειξε "τέρατα"...


1. Στα πλαίσια της αναμόρφωσης του προφίλ της ΕΡΤ ξεκινάτε το νέο δελτίο ειδήσεων της ΕΤ1 στις 12 τη νύχτα. Ποιο είναι το κενό που έρχεται να καλύψει η συγκεκριμένη ζώνη;

-- Πρόκειται για την επιστροφή του (για πολλά χρόνια επιτυχημένου) δελτίου των 11, στην ΕΤ-1, μία ώρα αργότερα - και ελπίζω με λίγο διαφορετική, πιο πλούσια από πλευράς ανάλυσης και τηλεοπτικής εικόνας, μορφή. Το δελτίο αυτό ικανοποιούσε την ανάγκη εκατοντάδων χιλιάδων τηλεθεατών, υψηλού μορφωτικού επιπέδου και συνήθως με πολλές επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις, που δεν είχε προλάβει να ενημερωθεί για τα γεγονότα της ημέρας, χωρίς περιττές συζητήσεις σε παράθυρα και με πολλά διεθνή και πολιτιστικά θέματα. Το ερώτημα είναι αν, με τις αλλαγές στις τηλοπτικές συνήθειες του κοινού, το νέο δελτίο θα μπορέσει να ικανοποιήσει αυτές τις ανάγκες. Πιστεύω πως ναι, αν στηριχθεί όσο πρέπει.


2. Μετά την ανάληψη καθηκόντων του, ο γενικός διευθυντής ενημέρωσης της ΕΡΤ, Αιμίλιος Λιάτσος, έχει προχωρήσει σε αρκετές αλλαγές. Εσείς απ΄ την άλλη είστε ένας άνθρωπος με πολύχρονη συνεργασία με τη Δημόσια τηλεόραση. Πως βλέπετε το μέλλον της Δημόσιας τηλεόρασης;

-- Ναι, έχουν γίνει πολλές προσθήκες στο πρόγραμμα, ειδικά στην ενημέρωση. Το πρόβλημα όμως είναι οτι οι περισσότεροι από αυτούς που έρχονται στην ΕΡΤ, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα ευθύνη της εκάστοτε διεύθυνσης, όχι μόνο δεν χρειάζονται, αλλά βλάπτουν και την εικόνα της. Αυτό είναι ασύμβατο και με τον επαγγελματισμό, αλλά και με τις αλλεπάλληλες περικοπές που επιβάλλονται στους εργαζομένους. Η ΕΡΤ πρέπει επιτέλους να λειτουργήσει σε ένα πλαίσιο ανεξαρτησίας και αξιοκρατίας, με αξιολόγηση των εργαζομένων, με βάση προτάσεις σαν κι αυτές της επιτροπής Αλιβιζάτου. Και η Δημόσια Τηλεόραση πρέπει να εξορθολογιστεί και να ενισχυθεί, αντί να είναι “σάκος του μποξ” για κάθε είδους πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό “λόμπυ”. Η συγκυβέρνηση είναι μια τεράστια ευκαιρία, που πρέπει να αξιοποιηθεί.


3. Πόσο επηρεάζεστε κάθε φορά που γίνονται διοικητικές αλλαγές που στην ΕΡΤ; Πιστεύεται ότι ένα πιο σταθερό καθεστώς θα ήταν πιο αποδοτικό;


-- Νομίζω οτι σας απάντησα, αναμφισβήτητα ναι. Η απουσία σταθερότητας και συνέχειας στη διοίκηση δημιουργεί προβλήματα - και δεν επιτρέπει στην ΕΡΤ να λειτουργήσει όπως οι σοβαρές δημόσιες τηλεοράσεις πολλών ευρωπαϊκών κρατών. Κάθε φορά παρακολουθούμε μια διοίκηση να προσπαθεί να “μάθει” την ΕΡΤ, να επιβάλει σωστές και μη αλλαγές, να αποφασίζει πολλές φορές αυθαίρετα και χωρίς κανόνες, με “ξένα κόλλυβα”, καθώς θα έχει δώσει τη θέση σε μια άλλη, όταν θα πρέπει να υποστεί τις επιπτώσεις των επιλογών της. Η χάραξη μιας σταθερής πορείας με συγκεκριμένη στόχευση, κανόνες και προδιαγραφές δεν γίνεται εύκολα μέσα σε 2 η 3 χρόνια, που είναι ο μέσος χρόνος μιας διοίκησης.


4. Εκτός από τα δελτία ειδήσεων, έχετε παρουσιάσει και πολλές εκπομπές. Τι προτιμάτε και γιατί;

-- Οι εκπομπές είναι σαφώς πιο ελεύθερα πεδία έκφρασης και ανάλυσης, αλλά κι αυτές έχουν περιορισμούς. Το δελτίο είναι πολύ πιο αυστηρό format - και δεν το υπογράφεις, εκπροσωπείς το κανάλι και υπόκεισαι στους περιορισμούς του. Έχει όμως τη γοητεία της συμπυκνωμένης ειδησεογραφικής ουσίας και της παρακολούθησης από περισσότερους τηλεθεατές - αν και προεκλογικά, κάναμε εκπομπές που ξεπέρασαν τα δελτία, ήταν υψηλό το ενδιαφέρον του κοινού.


5. Η κρίση έχει αντίκτυπο στην ενημέρωση του Έλληνα πολίτη;


-- Αν εννοείτε οτι καθορίζει την ειδησεογραφία, φυσικά ναι, με κίνδυνο να γίνουμε πάλι απολύτως εσωστρεφείς, επειδή υπήρξαμε εύλογα πολλές φορές πρώτο θέμα σε όλα τα διεθνή μέσα. Αν εννοείτε οτι επηρεάζει τη λειτουργία των ΜΜΕ, επίσης ναι, γιατί τα κατέστησε πολύ φτωχότερα στις δυνατότητες, με το σκάσιμο της φούσκας. Αν πάλι εννοείτε τη σχέση εμπιστοσύνης τηλεθεατή-μέσου, αυτή έχει διαρραγεί πολύ πριν την κρίση, αλλά τώρα φάνηκε πια θεαματικά. Τα περισσότερα παραδοσιακά μέσα είναι μέρος του προβλήματος κι όχι της λύσης. Και ο τηλεθεατής πρέπει να ψάξει με το τουφέκι, για να βρεί αξιοπιστία.


6. Ποια είναι (ή ποια θα έπρεπε να είναι) τα πλεονεκτήματα που έχει ο τηλεθεατής όταν ενημερώνεται από τη Δημόσια τηλεόραση;

-- Η απουσία οποιουδήποτε συμφέροντος ή κιτρινισμού, που καθοδηγεί την ειδησεογραφία ή την ψυχαγωγία. Ο σεβασμός στον τηλεθεατή, η ποιοτική δουλειά με κόπο, η υπεράσπιση δικαιωμάτων και κανόνων, το κύρος της διαχρονικής νηφαλιότητας και ψυχραιμίας.


7. Δημοσιογραφείτε πάνω από δυο δεκαετίες. Πώς θα χαρακτηρίζατε την κατάσταση σήμερα;

-- Πολύ πιο ενδιαφέρουσα, αν και εξαιρετικά άβολη. Συμβάλλει σε αυτό και η κατάρριψη κάθε είδους μύθου. Η κρίση είναι ευκαιρία, αν την αξιοποιήσουμε. Η δημοσιογραφία στη χώρα μας (και δη η τηλεοπτική) έχει υπάρξει απαράδεκτη - και συνεχίζει, σε πολλές περιπτώσεις. Η επιστροφή στις αξίες και η θέσπιση κανόνων και κριτηρίων είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, η μόνη λύση. Έχει και το τηλεοπτικό κοινό όμως ευθύνη, που ανέδειξε και επιβράβευσε “τέρατα”, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν μερίδας της κοινωνίας.


8. Ποια είναι τα πλεονεκτήματα για ένα δημοσιογράφο όταν εργάζεται στη Δημόσια τηλεόραση;

-- Το οτι μπορείς να κοιμάσαι με πολύ λιγότερο άγχος και χωρίς να ντρέπεσαι γι αυτό που έκανες στη δουλειά σου. Από την άλλη, οι αγκυλώσεις και η έλλειψη εξορθολογισμού και αποτελεσματικότητας, πολλές φορές δημιουργούν την αίσθηση του ανικανοποίητου.


9. Αγωνίζεστε για τη διάσωση του Ιστορικού Κέντρου. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Υπάρχει ελπίδα;


-- Το τελευταίο καιρό, σχεδόν καθόλου, δυστυχώς, λόγω επαγγελματικού φόρτου. Τα προηγούμενα χρόνια όμως, προσπάθησα να συμβάλω σε αυτό που θεωρώ απαραίτητο, τη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών, αν όχι στην επίλυση, τουλάχιστον στην καταγραφή και καταγγελία προβλημάτων. Φυσικά και υπάρχει ελπίδα, εφόσον η πολιτεία, σε συνεργασία με την κοινωνία, αντιμετωπίσει σε βάθος και με σχέδιο την υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας, που είναι το κέντρο της Ελλάδας, να μην το ξεχνάμε. Η εξαθλίωση είναι απαράδεκτο φαινόμενο και για τους ανθρώπους που ζουν και φιλοξενούνται εδώ, αλλά και για τον χώρο που θα έπρεπε να είναι το (τουριστικό και μη) κόσμημα της χώρας.


10. Ασχολείστε πάρα πολύ με τη μουσική. Θα μπορούσατε να παρουσιάζετε τηλεοπτική μουσική εκπομπή και κάτω από ποιες προϋποθέσεις ;


-- Η μουσική είναι η πρώτιστη τέχνη στη ζωή μου. Φυσικά θα μπορούσα, όπως και πολλά άλλα ψυχαγωγικά προγράμματα. Η μουσική όμως δεν είναι στα καλύτερα της, σε ένα μέσο με τη δουλεία της εικόνας και τον κακό τεχνολογικά ήχο. Γι αυτό προτιμώ φανατικά το ραδιόφωνο, κάθε πρωί 8-10 στον Κosmos 93,6 - και αφήνω για την τηλεόραση τα πολιτικά μου ενδιαφέροντα.


11. Το διαδίκτυο είναι η επόμενη μέρα στην ενημέρωση;


-- Το διαδίκτυο είναι το σήμερα, όχι το αύριο. Και αύριο θα είναι τα πάντα, όχι μόνο η ενημέρωση. Όποιος δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει, όπως και τον υπολογιστή του, καλό θα είναι να μην κατέχει οποιαδήποτε θέση ευθύνης, για να σχολιάσουμε και λίγο τη δημόσια διοίκηση μας και την πολιτική επικαιρότητα. Δεν ξέρω ποιό θα είναι το μέλλον της τηλεόρασης, όταν το διαδίκτυο αποκτήσει εξαιρετική ποιότητα εικόνας.


12. Σας προβληματίζει η επόμενη μέρα;


-- Ναι, με προβληματίζει. Ανήκω στη μεταπολιτευτική γενιά, που διαδέχθηκε αυτή του Πολυτεχνείου και γνώρισε μόνο ανάπτυξη, έστω και στρεβλή. Είναι δύσκολο στη μέση ηλικία να επιστρέφεις στα οικονομικά της νεότητας σου, αν όχι σε πολύ χειρότερα. Θέλω να ελπίζω οτι η ελληνική κοινωνία θα διδαχθεί πολλά από αυτή την κρίση κι οτι η επόμενη δεκαετία θα είναι πολύ καλύτερη, σε πολύ πιο υγιείς και δημιουργικές βάσεις.


13. Έχετε λάβει μέρες σε και σε δυο ταινίες. Τι πήρατε από αυτή την εμπειρία;


-- Έχω λάβει μέρος σε παραπάνω από δύο ταινίες και έχω κληθεί να συμβάλω σε θεατρικό έργο, ποτέ όμως ως ηθοποιός, εννοείται. Μου έχει ζητηθεί να εκφωνήσω ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά δελτία ή να εμφανιστώ ως παρουσιαστής τηλεοπτικής εκπομπής. Στην τελευταία ταινία του Νίκου Περάκη, που είναι γείτονας και φίλος, συμμετείχα και ως κομπάρσος, παίζοντας πάντα τον εαυτό μου. Η ικανότητα μου στην υποκριτική δεν θα επέτρεπε τίποτε άλλο. Μου αρέσει πολύ το σινεμά - και η διαδικασία του γυρίσματος, αν δεν είναι πολύ κουραστική.











Η συνέντευξη δόθηκε στην Πολυξένη Καραμίχα για τη Real News αυτής της Κυριακής. Ο τίτλος είναι της εφημερίδας.

Η φωτό είναι από το www.blogs.gossip-tv.gr και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από το "Ac-Cent-Tchu-Ate The Positive", στη διασκευή του Βρετανού
Jools Holland, με τη φωνή της επίσης Βρετανίδας Rumer.

buzz it!

20.1.13

3 ερωτήσεις για το καινούργιο δελτίο της ΕΤ-1


Mια μικρή συνέντευξη, ενόψει της έναρξης από αύριο Δευτέρα, του νέου δελτίου της ΕΤ-1, τα μεσάνυχτα.

1. Στις 12 βγαίνουν οι βρυκόλακες και η ενημέρωση;

Στην ΕΡΤ η ενημέρωση είναι συνεχής, όλο το 24ωρο. Αργά το βράδυ, βγαίνουν στην τηλεοπτική αγορά, από τα πιο ευτελή προϊόντα, ως το Downton Abbey και το Borgen. Μαντέψτε σε ποιά πλευρά του ποταμού φιλοδοξεί να είναι το “κλείσιμο της ημέρας”, που προτείνει η ΕΤ-1.

2. Ο anchorman δικαιούται προσωπικής απόψεως;

Ναι, γιατί αλλιώς, δεν θα έπρεπε να λέγεται άνκορμαν. Αυτός εκπροσωπεί την ομαδική δουλειά δεκάδων δημοσιογράφων και τεχνικών - κι αν δεν έχει εμπειρία, γνώση και άποψη, δεν πρέπει να είναι σε αυτή τη θέση, ως απλός “αναγνώστης”. Η εποχή μας έχει ξεπεράσει προ πολλού την αντίληψη της κατευθυνόμενης ενημέρωσης ή του συμπλεγματικού υποβιβασμού του παρουσιαστή. Το δελτίο βεβαίως δεν είναι ποτέ “του άνκορμαν”, αλλά διαμορφώνεται από την ιεραρχία και τους μηχανισμούς του καναλιού, το οποίο και αντιπροσωπεύει. Υπάρχει όμως χώρος για το καλύτερο και το χειρότερο - και βεβαίως δεν υπάρχουν ειδήσεις χωρίς άποψη.

3. Ποιά είδηση θα θέλατε οπωσδήποτε να μεταδώσετε;

Όλες όσες αφορούν τον πλανήτη, την κρίση, τα αδιέξοδα της εποχής, τον πολιτισμό. Αύριο αρχίζουμε με την ορκωμοσία Ομπάμα.













H συνέντευξη αυτή δόθηκε για τις 20.1.13, στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία.

Η φωτό είναι από το www.abc.net.au και το εξώφυλλο είναι από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από το "How I Feel" από τον Γάλλο Wax Tailor.

buzz it!

17.1.13

Saturday Night Party

Σε πείσμα των καιρών και της δουλειάς, πρέπει να ξεσκάμε. Την προηγούμενη φορά, είχαμε χορέψει μέχρις εξάντλησης, στις 3 το πρωί. Άλλο ένα πάρτυ λοιπόν, στην Έλλη του Κλού, στα Βριλήσσια.


Σας περιμένω, το Σάββατο, μετά τις 10μμ...










H αφίσα είναι από την "Έλη του Κλού" και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από το swing της τελευταίας σκηνής του "Artist", "Peppy and George", από τον Γάλλο Ludovic Bource.


buzz it!

14.1.13

Four More Years

Δεν θέλω να σε αφήσω. Ούτε εσένα. Ούτε την Athens Voice. Ούτε τη Θεματική Βραδιά. Ούτε την "Άλλη Σελίδα". Πολύ περισσότερο, ούτε την πρωινή εκπομπή στον Kosmos. Δεν θα σας αφήσω - κι ας φτάσω στα όρια μου. Άλλωστε με την κρίση, πρέπει να δουλεύουμε περισσότερο, με πολύ λιγότερα. Και οφείλουμε να προσφέρουμε αυτό που μπορούμε, στο maximum.

Σήμερα έγινες 4 χρονών. Θα σου λείψω λίγο τα βράδια, αλλά πάντα εδώ θα είμαι. Τη Δευτέρα, θα αρχίσουμε με την ορκωμοσία του Ομπάμα.










Οι φωτό είναι από το www.loopclothing.net και το www.en. downloadswallpapers.com

To post συνοδεύεται από το "Happy Birthday Mr. President" από τη Marilyn Monroe.

buzz it!

6.1.13

Το κύτταρο και το σώμα...

Μερικά χρόνια μικρότερη μου, μια φίλη μου άνοιξε την κουβέντα για το πόσο έχει ανάγκη να φλερτάρει. Οκ, της είπα, το φλερτ είναι “οξυγόνο ζωής” και δεν είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, με κανένα τρόπο “εχθρός” του γάμου ή του παιδιού σου. Αντιθέτως, είναι πηγή ανανέωσης για την ίδια τη σχέση σου - και θα έπρεπε να είναι σχεδόν καθημερινό και “άσκοπο” (με την έννοια οτι δεν πρέπει να οδηγεί, σε μια παραπάνω ερωτική επαφή), γιατί μόνο και μόνο ωφελιμιστικά να το δει(ς) εσύ και ο σύντροφος σου, γεμίζει τις μπαταρίες σου. Αλλά αν το δει(ς) και πιο μεταφυσικά και “υπαρξιακά”, είναι πλούτος το να μπορείς να προσφέρεις στον άγνωστο το “αφιλοκερδές” συναίσθημα, την παραπανίσια απόδοση εκτίμησης, το aknowledgement οτι είναι ελκυστικός κι οτι είναι ωραίο αυτό που και οι δύο εκπέμπετε. Κι αυτός ο πλούτος πάντοτε επιστρέφει, γιατί αναβαθμίζει και σένα.

Ναι, μου λέει, αλλά εγώ σε λίγα χρόνια, δεν θα μπορώ να φλερτάρω, γιατί δεν θα με φλερτάρει κανείς. Είναι δίκαιο αυτό; Όχι, η φαλλοκρατική κοινωνία δεν είναι δίκαιη. Αλλά ούτε και η φύση. Δεν είναι όμως μονόπλευρα τα πράγματα. Να σου διηγηθώ την πρώτη ήττα, που υπέστην ως (φρέσκο ακόμα) μέλος του ανδρικού πληθυσμού;

Όταν λοιπόν ήμουν 17 χρονών, επειδή ουδέποτε μου άρεσαν οι “λολίτες”, η μεγάλη μου επιθυμία για το γυναικείο φύλο στρεφόταν στις συνομήλικες ή (ακόμα πιο δυσπρόσιτα) στις ελαφρώς μεγαλύτερες. Πολλές από αυτές ήταν ολοκληρωμένες γυναίκες, στα μάτια μου τουλάχιστον, αλλά αυτή ακριβώς η ωριμότητα τους, τις έκανε “άπιαστες”. Ποια 17άρα θα κοίταζε τον συνομήλικο, που ακόμα ήταν εμφανώς έφηβος, όταν είχε τη δυνατότητα να τα φτιάξει ακόμα και με έναν 25άρη;

(Η δεύτερη ήττα ήρθε μετά από αρκετά χρόνια, όταν σε κάποια φάση της ζωής μου επισκέφθηκα πολύ λίγες φορές σκυλάδικα και συνειδητοποίησα πόσα ωραία κορίτσια ξόδευαν την αισθητική τους σε αυτούς τους χώρους. Αλλά το αδιέξοδο ήταν πλήρες για μένα, δεν θα μπορούσα ποτέ να “μερακλώσω” με ένα κορίτσι που θα ήθελε στη βόλτα μας με το αυτοκίνητο ή στη βραδυνή μας διασκέδαση - πόσο μάλλον πριν ή μετά την ερωτική επαφή - να ακούσει τέτοια μουσική. Εκεί συνειδοτοποίησα επίσης πόσα παιδιά των Βορείων Προαστείων, τουλάχιστον μετά τη δεκαετία του ’80, παρά τα καλά σχολεία και τις σπουδές, με ελάχιστες εξαιρέσεις “παλαιόπλουτων”, στερούνται μεγαλώνοντας ουσιαστικής παιδείας και καλλιέργειας και βεβαίως αισθητικής...)

Για χρόνια λοιπόν, για τα ωραιότερα κορίτσια, είχαμε και τον “αθέμιτο” ανταγωνισμό από τους μεγαλύτερους μας, που ήταν πιο “άντρες”, είχαν αυτοκίνητο, λεφτά και know how να κινηθούν, πολύ πιο “γοητευτικά” από εμάς. Και η αλήθεια ήταν οτι οι γυναίκες (ως γενικά πιο ώριμο είδος) ωριμάζουν από τη φύση πολύ πιο νωρίς - και σίγουρα δικαιούνταν περισσότερα από ότι μπορούσαμε εμείς να τους προσφέρουμε, όταν κάποιοι από εμάς έπρεπε ακόμα να ξεπεράσουμε τη φάση “βρωμάει η κάλτσα από το πολύ ποδόσφαιρο”.

Η ζωή λοιπόν έχει μια δικαιοσύνη: Αρχίζεις νωρίτερα, τελειώνεις νωρίτερα. Είναι αναλογικά όμως τα πράγματα; Μήπως η φύση και η φαλλοκρατική κοινωνία επιτρέπουν στον άντρα, ακόμα κι αν είναι 50 ή 60 (ακόμα κι αν δεν είναι στοιχειωδώς καλοδιατηρημένος), να έχει πρόσβαση στην πολύ νεώτερη γυναίκα, ενώ είναι αρκετά πιο αυστηρή με αντίστοιχες δυνατότητες που έχουν οι γυναίκες; Και ναι και όχι.

Εκεί που τα πράγματα μοιάζουν πολύ άδικα για τις γυναίκες, είναι στην αναλογία προσφοράς και ζήτησης, καθώς οι διαθέσιμοι straight άνδρες, στη μέση ηλικία, μοιάζουν να είναι πολύ λιγότεροι, θέλεις γιατί οι gay άνδρες μοιάζουν τα τελευταία χρόνια να είναι περισσότεροι από τις gay γυναίκες, θέλεις γιατι η υγεία τους καθίσταται πιο ευάλωτη, θέλεις γιατί “εγκαταλείπουν” το παιχνίδι του σεξ, εκεί λίγο πριν τα 50, γιατί συνήθως δεν προσέχουν τον εαυτό τους (όχι πάντως γιατί γενιούνται περισσότερες γυναίκες).

Στο φαλλοκρατικό, όμως, συμβάλλουν πάρα πολύ και οι ίδιες οι γυναίκες: Στην ανατολίτικη κοινωνία μας, πολλές από αυτές είναι που συνδιαμορφώνουν το “βλέμμα των γυναικών” προς τις πιο πάνω ηλικίες, είναι διατεθειμένες να γοητευθούν από λεφτά, εξουσία και “νοητική ωριμότητα”, παραγνωρίζοντας φυσικά χαρακτηριστικά, όπως η αισθητική του σώματος, ενδεχομένως γιατί ο νεαρός εραστής δεν το πάει καλά το γράμμα, είναι πολλές φορές "άτσαλος" και "ρηχός". Έτσι δεν είναι σπάνιο να βλέπεις μια γυναίκα να γουστάρει έναν άνδρα, που πλησιάζει τα διπλά της χρόνια ή θα μπορούσε να είναι πατέρας της. Θα μπορούσε ενδεχομένως να πει κανείς (αν υπήρχαν στοιχεία) οτι η τάση αυτή ανακόπτεται, όσο περνάνε τα χρόνια ή ίσως “εξισορροπείται” από μια αντίστοιχη με τη γυναίκα να έχει πολύ νεώτερους της εραστές.

Το τοπίο αυτό δημιουργεί έναν αθέμιτο ανταγωνισμό, για τη γυναίκα που βρίσκεται στη μέση ηλικία, ειδικά αν δεν έχει φροντίσει τον εαυτό της ή έχει παραιτηθεί από το “παιχνίδι”. Και σε αυτή τη φράση νομίζω, κρίνεται η ουσία του όλου προβλήματος. Τα πράγματα είναι όντως πιο δύσκολα και αυστηρά για τις γυναίκες, που είναι άλλωστε το φύλο που αντιμετωπίζει τις μεγαλύτερες προκλήσεις. Στο ζήτημα του πόσο θελκτικές είναι, μόνο και μόνο η επιβάρυνση του σώματος από τη γέννα και τον θηλασμό, γέρνει τη ζυγαριά ανεπίτρεπτα εναντίον τους. Θέλει πολύ κόπο και επιμονή, από νωρίς...

Ωστόσο, η σύγχρονη γυναίκα έχει τη δυνατότητα να μαχηθεί αυτό το “αρχίζεις νωρίτερα, τελειώνεις νωρίτερα”. Πολλές φορές μπορεί να παρατείνει τη σεξουαλική της ζωή, πολύ παραπάνω από τον “παραιτημένο” άνδρα. Είναι άλλωστε πιο “επιρρεπής” στο να προσέξει τη φυσική της κατάσταση και την κοκεταρία της. Φτάνει να μην καταφύγει σε τεχνητές μεθόδους.

Πρόσφατα μου ζήτησαν την άποψη μου για το πώς καθορίζουν τα ΜΜΕ την εικόνα που έχουμε για το σώμα μας. Απάντησα τα παρακάτω:

Τα media καθορίζουν πώς βλέπουμε το σώμα μας, στη σημερινή εποχή; Ή μήπως οι “άγνωστοι” αυτοί μηχανισμοί που διαμορφώνουν τις εκάστοτε “μόδες” - και στις οποίες τα ΜΜΕ υπακούουν; Το αυγό ή η κότα έγινε πρώτα;

Το σίγουρο είναι πως, ειδικά για τις γυναίκες, η φαλλοκρατική κοινωνία της κατανάλωσης επιβάλλει ένα δυσβάστακτο βάρος: Να είναι ταυτόχρονα δυναμικές, ελκυστικές, καταναλωτικά θηλυκές και αιωνίως νεανικές, με τρόπους που είναι συχνά απολύτως απωθητικές στον (αρσενικό) δέκτη, όπως είναι τα μπότοξ και οι διάφορες πλαστικές. Δυστυχώς, τα ίδια τα “θύματα” δεν το αντιλαμβάνονται, ενώ η ιατρική βιομηχανία της ανασφάλειας το αποσιωπά.

Ωστόσο, για να μην είμαστε αφοριστικοί, δεν πρέπει επ’ ουδενί να εκμηδενίζουμε τη χρησιμότητα της κοκεταρίας, σε άνδρες και γυναίκες. Η διατήρηση της καλής φυσικής κατάστασης με την κάθε είδους άθληση, η εντεινόμενη προσοχή στη διατροφή, η έκλυση ενδορφινών από την ομορφιά του φλερτ και της αναγνώρισης είναι πολύ σημαντικά πράγματα για την ποιότητα ζωής και τη μακροζωία του ανθρώπου. Φτάνει να μην ξεχνάει κανείς οτι η ουσιαστική εκπλήρωση του στόχου έρχεται όχι με εξαντλητικές δίαιτες, αλλά με τη ζωντάνια και την εκπομπή της σεξουαλικότητας, από καθε κύτταρο του σώματος μας...















H φωτό είναι από το www.tumblr.com και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από τη διασκευή του "I Don't Wanna Be With Nobody But You", από τη Βρετανίδα Joss Stone.

buzz it!

ShareThis