15.1.09

“Θεσμούς αντί για εσμούς”...

Έπρεπε να αρχίσει η μεγάλη σύγκρουση, για να συνειδητοποιήσει η ελληνική κοινωνία (αν το έχει συνειδητοποιήσει ολόκληρη) πόσο “ρετάρει” η μηχανή και πόσο το σασί είναι ξεχαρβαλωμένο. Μια κοινωνία εγκλωβισμένη στις δεξιές ή απολιτίκ αφέλειες του “νοικοκυραίου” και τις αριστερές ιδεοληψίες του “μεσογειακού”. Μια κοινωνία που δεν μπορεί επί τέλους, εν έτει 2009, να αποφασίσει και να θέσει σε τροχιά μια σύγχρονη, αποτελεσματική και δημοκρατική παιδεία, δικαιοσύνη, αστυνομία, ανάπτυξη κλπ.



Έτσι, για μια ακόμη φορά στη χώρα μας, κάποιοι είναι έτοιμοι να επικροτήσουν (κρυφά ή φανερά), με περισσή ευκολία, τη βεντέτα που “πρέπει να συνεχιστεί με αίμα αστυνομικού, ως απάντηση στον εξοργιστικό φόνο του Αλέξη Γρηγορόπουλου”. Να δώσουν την ευκαιρία στη βία, είτε από την πλευρά της τρομοκρατίας, είτε από την πλευρά της αστυνομικής αυθαιρεσίας, να “δώσει τη λύση”. Προς τα πίσω, εννοείται...


Άγνοια κινδύνου

Παρατηρώντας την αντίδραση μεγάλου μέρους του πολιτικού κόσμου, μετά τα γεγονότα του τελευταίου μήνα, κανείς δεν μπορεί παρά να διαπιστώσει οτι ποτέ η απόσταση πολιτικής και πραγματικότητας δεν ήταν τόσο μεγάλη. Με πρώτη απ' όλους την κυβέρνηση, που αρνήθηκε να αναγνωρίσει τη συμπιεσμένη αντίδραση μιας κοινωνικής εξέγερσης (με όλα τα επιμέρους αρνητικά χαρακτηριστικά της βίας), αλλά προσπάθησε να μας πείσει οτι υπήρχαν “θύλακοι αναρχικών” και στο Άνω Κριεκούκι.

Αφήνοντας επί 5 χρόνια μια χώρα στον “αυτόματο πιλότο” (που πολύ εύκολα βάζει απλώς “όπισθεν”), η ηγεσία αυτής της χώρας έδειξε να μην έχει πάρει χαμπάρι τον εκρηκτικό συνδυασμό της έλλειψης ελπίδας, της οικονομικής στενότητας, της αδιέξοδης παιδείας, της εκτεταμένης διαφθοράς, της γενικής ατιμωρησίας και των σκανδάλων - και κυρίως της γενικής γελοιότητας και υποκρισίας που διέπει τη δημόσια ζωή. Επιπλέον, έδειξε να μην αντιλαμβάνεται καθόλου τα νέα δεδομένα που έχει διαμορφώσει η τεχνολογία της επικοινωνίας, αφαιρώντας από τις τηλεοπτικές ειδήσεις, αν όχι την πρωτοκαθεδρία, τουλάχιστον τη μοναδικότητα της ενημέρωσης και της διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Η “οργανωμένη εξέγερση” δεν ήταν παρά το αποτέλεσμα της δυνατότητας αποκεντρωμένης “ενδοεπικοινωνίας”, που παρέχουν το ίντερνετ και τα SMS – ασχέτως αν μπόρεσαν να επωφεληθούν ή καθοδηγήσουν πιο “οργανωμένες” ομάδες αναρχικών, “μπαχαλάκηδων” ή “χούλιγκαν”.

Το πόσο “μακριά νυχτωμένη” εξακολουθεί να είναι η κυβέρνηση φαίνεται από την επιλογή Μαρκογιαννάκη (“ο Λινός είναι ηλίθιος” είχε πει για τον τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, χάνοντας έτσι τη θέση του σε προηγούμενη κυβέρνηση), ενός “σκληρού”, πρώην εισαγγελέα, με αποστολή να “τονώσει το ηθικό της αστυνομίας”. Η πρώτη αυθαιρεσία των ημερών του, που διαπνέεται από έλλειψη στοιχειώδους ευφυίας, καταγράφηκε (και μάλιστα μπροστά σε δεκάδες ερασιτεχνικές κάμερες!) στην οδό Ασκληπιού, με τον αποκλεισμό και τις συλλήψεις δικηγόρων, την περασμένη Παρασκευή - και αμέσως “ανέβηκε” στο διαδίκτυο.

Αν λοιπόν δεν πρόκειται για νέα “εποχή Πολύδωρα και ζαρντινιέρας”, η ηγεσία της αστυνομίας ας εστιάσει στη νομιμότητα και στην υπηρεσία της δημοκρατίας. Πρώτα από όλα, επιβάλλοντας με αυστηρά μέτρα στους αστυνομικούς να φορούν τα διακριτικά τους νούμερα. Γιατί ΜΑΤ με αντιασφυξιογόνες μάσκες και χωρίς διακριτικά, που αποκλείουν παράνομα και αναίτια δικηγόρους στη μέση του δρόμου, είναι απλώς “κουκουλοφόροι” - πολύ πιο επικίνδυνοι από τους άλλους, γιατί “εκπροσωπούν” την οργανωμένη κοινωνία. Κι ας προσπαθήσει, ως εξισορρόπηση, να εξιχνιάσει σοβαρές υποθέσεις που προκαλούν την κοινωνική οργή και το δημοκρατικό αίσθημα, όπως η επίθεση με βιτριόλι κατά της μετανάστριας συνδικαλίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα.


"Αυτή είναι η δημοκρατία σας"...

Η ένταση δείχνει οτι θα κρατήσει, λόγω οικονομικής κρίσης, για τα επόμενα ένα-δυο χρόνια, σε παγκόσμιο επίπεδο – δεν είναι τυχαίο οτι οι ταραχές της Αθήνας “τρόμαξαν” τουλάχιστον όλη την Ευρώπη. Με τα ειδικά ελληνικά χαρακτηριστικά, οι παρενέργειες είναι πολλές:

Μια ανεξέλεγκτη βία κατά του ανώνυμου καταστηματάρχη (κάποιοι από τους οποίους προσπάθησαν κωμικοτραγικά, με συνθήματα πάνω στις βιτρίνες να “προσεταιριστούν” τους επίδοξους καταστροφείς τους) και της δημόσιας περιουσίας, που την πληρώνουμε τελικά όλοι. Μια πολεμική κατά της “δημοκρατίας” (ρίχνοντας νερό στο μύλο της “αντιεξουσιαστικής ατζέντας”), που συγχέει την έννοια του “απολολώτος κράτους”, το οποίο αυθαιρετεί κάτω από μια συγκεκριμένη διοίκηση, με το ίδιο το πολίτευμα (το μόνο που μπορεί να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα) – ζήτημα λυμένο από τη διεθνή εμπειρία, εδώ και δεκαετίες. Μια απέραντη ευκολία σε νέους ανθρώπους (ακόμα και μέλη πολιτικών νεολαιών) να μιλούν για “χούντα” - αγνοώντας προφανώς τι πραγματικά σημαίνει ολοκληρωτικό καθεστώς και πόσο διαφέρει από την – έστω “παρακμάζουσα”- δημοκρατία.

Μια "άτοπη" δημόσια συζήτηση, για το αν οι διάφοροι ειρηνικοί ακτιβισμοί είναι “επιτρεπτοί” - προφανώς και είναι οι μόνοι “υγιείς” σε σχέση με τη βία. Μια άρνηση να “ξεσπάσει” κανείς με το πρόσωπο “καθαρό” και (ασχέτως των τριτοκοσμικών “συλλήψεων στο σωρό” που κάνει μια ανίκανη αστυνομία) να αποδεχτεί τη σύλληψη, ως συνέπεια των πράξεων του – σ΄αυτό πολλά θα είχαν να διδαχτούν από την εντιμότητα των παλαιών κομμουνιστών, όσοι σήμερα θέλουν να είναι “λαθρεπιβάτες της αριστεράς”, όπως πολύ σοφά επέκρινε και ο Λεωνίδας Κύρκος. Μια άρνηση να αναγνωριστεί από την ίδια την κοινωνία, η επιμέρους ευθύνη του καθενός για τα φαινόμενα της παρακμής, από το “λάδωμα” και τις πελατειακές σχέσεις, ως τις προσωπικές παρανομίες, αξίες και επιλογές.

Αν λοιπόν θέλουμε αυτή η κρίση να έχει (και μπορεί να έχει) θετικές πλευρές, αλλά και διοχέτευση της οργής σε θετικά αποτελέσματα, ας αρχίσουμε από την ποιότητα του δημοσίου διαλόγου και τους πρωταγωνιστές του δημόσιου βίου. Και αν θέλουμε να έχουμε θεσμούς αντί για εσμούς, ας αρχίσουμε να απορρίπτουμε ενεργά όλον αυτό τον εσμό νεόπλουτων, πολιτικάντηδων, “μεγαλοδικηγόρων” και “μεγαλοδημοσιογράφων” (σπανιότατα με τη στοιχειώδη καλλιέργεια) που μας καταδυναστεύουν και καθορίζουν, σε μεγάλο βαθμό, τη δημόσια συζήτηση. Μόνο που αυτό δεν γίνεται απέχοντας από τις εκλογές ή την τηλεόραση – γιατί τότε αφήνουμε τους “θαυμαστές” τους να τους φέρνουν “πρώτους”. Αντιθέτως, χρειάζεται ενεργή συμμετοχή και ενίσχυση των “άλλων” - αυτών που θεωρούμε, έστω και ελάχιστα “φωτεινά παραδείγματα”. Γιατί μόνο με την ψήφο σε αρκετούς καλύτερους θα μείνει ο κύριος Ανάξιος Δημαγωγόπουλος εκτός βουλής – έχει συμβεί σε κάποιες περιπτώσεις. Και μόνο με συντριπτική τηλεθέαση στις αξιοπρεπείς εκπομπές, μπορεί να μείνει ο κύριος Λαϊκιστόπουλος χωρίς talk show – και ο κύριος Καθαρματίδης χωρίς βήμα νομιμοποίησης, που αυξάνει τη δικηγορική του πελατεία...

Το κείμενο αυτό γράφτηκε για την Athens Voice της Πέμπτης 15.01.09
H φωτό είναι από το www.hint.gr


"Επί του πιεστηρίου": Αντώνης Καρκαγιάννης στην "Κ" για την αστυνομία - σε δύο μέρη Ι και ΙΙ

buzz it!

16 σχόλια:

LNA!! είπε...

Ειναι επιτελους καιρος να συνειδητοποιησουμε καποια πραγματα και εμεις αλλα και αυτοι που μας κυβερνανε και ισχυριζονται οτι δεν προλαβαν στα πεντε αυτα χρονια να ολοκληρωσουν το εργο τους. Αναθεμα και αν αυτος ο ανασχηματισμος θα οδηγησει καπου. Να ευχηθω τα καλυτερα για ολους μας...

Ανώνυμος είπε...

Προσυπογράφω το σύνολο του κειμένου σου, Προκόπη. Στέκομαι σε τρια σημεια:

1) ''....Η ηγεσία αυτής της χώρας έδειξε να μην έχει πάρει χαμπάρι τον εκρηκτικό συνδυασμό της έλλειψης ελπίδας, της οικονομικής στενότητας, της αδιέξοδης παιδείας, της εκτεταμένης διαφθοράς, της γενικής ατιμωρησίας και των σκανδάλων - και κυρίως της γενικής γελοιότητας και υποκρισίας που διέπει τη δημόσια ζωή.....''.

- Νομιζω, Προκόπη, ότι το έχουν καταλάβει, αλλά πιστεύουν οτι δεν φταινε οι ίδιοι για το κατάντημα, αλλά τα media, η αριστερά, το ΠΑΣΟΚ, οι Αμερικάνοι ή οποιοσδήποτε άλλος - αλλά, πάντως, όχι οι ίδιοι. Νομίζουν ότι είναι και αδικημένοι, μάλιστα...

2) ''.....Το πόσο “μακριά νυχτωμένη” εξακολουθεί να είναι η κυβέρνηση φαίνεται από την επιλογή Μαρκογιαννάκη....''

- Αυτή είναι καθαρά απότοκο του ψευτοτσαμπουκά του Καραμανλή, που πασχίζει πλέον ολοφάνερα να πείσει ότι είναι ο ηγέτης με τη σιδερένια γροθιά (ενώ προφανέσταστα είναι απλά μια θλιβερή καρικατούρα αυτού του προτύπου). Ίσως να είναι επειδή θέλει να μοιάσει στο θείο του; Δεν έχω απάντηση, δεν είμαι ειδικός, εδώ χρειάζεται ένας καλός ψυχολόγος για να μας διαφωτίσει.

3) ''....Επιβάλλοντας με αυστηρά μέτρα στους αστυνομικούς να φορούν τα διακριτικά τους νούμερα. ΜΑΤ με αντιασφυξιογόνες μάσκες και χωρίς διακριτικά είναι “κουκουλοφόροι..''

- Απολύτως εύστοχη παρατήρηση και πολύ καλή πρόταση. Θα ήθελα, πχ., να δω τα διακριτικά του ΜΑΤατζή στις φώτο του απολυμένου (από τον Κοτρώτσο) φωτογράφου του Ε.Τ. Τσιρώνη, όπου σηκώνει το όπλο σημαδεύοντας τους διαδηλωτές.

Καλή συνέχεια!!

Αχιλλέας Πεκλάρης

aguja είπε...

Πολύ καλό κείμενο. Σωστή η οπτική γωνία.

Saq είπε...

Ωραίο το κείμενο αλλά, αν κατάλαβα καλά, δεν συμφωνώ με την μη αποχή από την τβ. Νομίζω ότι της τηλεόρασης της πρέπει η πλήρης απαξίωση έτσι όπως έχει καταντήσει και ας αφήσουμε τους διάφορους δημοσιογραφίσκους να τα λεν και να τα ακούν μόνοι τους!

Prokopis Doukas είπε...

Χαίρομαι που διαφωνείς αγαπητέ Newton, γιατί αν κάτι έχει να προσφέρει αυτό το κείμενο, είναι να κάνουμε ακριβώς αυτή την κουβέντα.

Κι εγώ δεν ανοίγω πιά την TV, εδώ και πολύ καιρό - παρά μόνο στη δουλειά για ειδήσεις και καμιά ταινία σπανίως.

Ωστόσο, πρόσεξε τώρα τι γίνεται: Όσο εμείς απέχουμε, τόσο μειώνεται το συνολικό κοινό της τηλεθέασης. Ο "μικρόκοσμος" όμως των στελεχών και των "λαμπερών αστεριών" δεν πτοείται, κοιτάει να κερδίσει ο καθένας το μεγαλύτερο κομμάτι της υπάρχουσας πίτας. Δεν ενοχλείται από το ότι στη ζώνη των 21.00-24.00 μπορεί να παρακολουθούν 4.5 κι όχι 5 εκατομύρια ή το πρωί 800.000 αντί 1,5 εκατομύριο τηλεθεατές: Τους ενδιαφέρει να πάρουν το μεγαλύτερο δυνατό μερίδιο, απέναντι στον αντίπαλο. Δηλαδή, είναι απόλυτα ικανοποιημένοι από το 25% έναντι του αντιπάλου που θα πάρει το 20%. Κοιτάνε μόνο το "μερίδιο" κι όχι τη συνολική τηλεθέαση.

Βεβαίως, "φεύγοντας" εμείς, στερούμε ένα κομμάτι του κοινού από τους διαφημιστές - συνήθως το καλύτερο. Έτσι, συνολικά η ποιότητα του τηλεοπτικού κοινού πέφτει, με αποτέλεσμα να αναζητώνται όλο και πιο "ευτελή" προγράμματα για ένα αγράμματο κοινό.. (μην ξεχνάς επίσης οτι δεν είναι μόνο οι δημοσιογράφοι-καραγκιόζηδες είναι και οι "κιτρινιάρικες" εκπομπές)

Αντιθέτως, αν π.χ. οι εκπομπές του Τσίμα, του Αυγερόπουλου ή του Θεοδωράκη "ξέσκιζαν" τον ανταγωνισμό - τότε τα στελέχη και οι διαφημιστές θα αναγκαζόντουσαν να αναζητήσουν τέτοια προγράμματα, που έχουν και κύρος.

Το ίδιο ισχύει και για τη βουλή: Όσο εσύ κι εγώ δεν ψηφίζουμε, δεν βγαίνει κανείς αξιόλογος - αντιθέτως βγαίνει σταθερά ο Λαμόγιος και ο Γλίτσας, που έχουν από πίσω τους 40.000 (μόνο) ψηφοφόρους ο καθένας, που τους "θαυμάζουν" και περιμένουν από αυτούς ανταλλάγματα...

Prokopis Doukas είπε...

Μεταφέρω το σχόλιο του akisfire στο site www.athensvoice.gr, για το ίδιο κομμάτι:


"Για πολλά χρόνια δεν πήγαινα να ψηφίσω αντιδρώντας έτσι στην απαξίωση των πάντων που έβλεπα και βλέπω να συντελείται.Τελικά κατάλαβα ότι η ψήφος σε πολιτικούς που έχουν αξία, όραμα και πάνω απ' όλα ήθος είναι η μόνη απάντηση του πολίτη σε όλα αυτά και-το κυριότερο ίσως-αυτό που τρέμουν περισσότερο όλοι αυτοί οι τραγικά ανίκανοι.Όσο όμως για το θέμα της τηλεθέασης των ηλιθίων φοβάμαι πως η πλειονότητα είναι απλά ανίκανη να αφήσει από το χέρι το τηλεκοντρόλ της βλακώδους, Μπερλουσκονικής ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης που προτιμά τους πολίτες αμόρφωτους και άβουλους. Άλλα πάλι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία."

Και η ιδιωτική τηελόραση δίνει την ευκαιρία σε μερικές πολύ ποιοτικές και καλογυρισμένες εκπομπές. Ας πούμε η εκπομπή του Παύλου Τσίμα για το κέντρο της Αθήνας (στην οποία και συμμετείχα - αλλά όχι εξ αιτίας αυτού, βεβαίως) ήταν ένα διαμάντι, κυρίως για το πόσο σωστά έπιασε το πρόβλημα ο Παύλος. Αν την τιμούσαν συντριπτικά πολλοί τηλεθεατές, τότε αυτό θα άλλαζε την εικόνα της βραδιάς από πλευράς τηλεθέασης. Πολλές τέτοιες βραδιές, θα τους ανάγκαζαν να αναθεωρήσουν...

Δείτε την: Έρευνα 22 Οκτωβρίου 2008 (σε 4 μέρη)
http://www.greektube.org/content/blogcategory/252/450/

akis είπε...

Φυσικά και η ιδιωτική τηλεόραση δίνει την ευκαιρία και το βήμα σε ανθρώπους να ενημερώσουν,προβάλουν και δείξουν προς τη σωστή κατεύθυνση.Δεν είναι το μέσο που είναι κακό αλλά η χρήση του.Δε μιλάω γι αυτούς.Μιλάω φυσικά για όλα τα άθλια reality,talk show και τηλεπαιχνίδια αλλά και για τις ειδήσεις με τα παράθυρα που το μόνο που προσφέρουν στην τηλεοπτική μας κουλτούρα είναι η κακογουστιά,η έλλειψη παιδείας,ακόμα και ο στοιχειώδης σεβασμός απέναντι σ'αυτούς που είναι μπροστά στο δέκτη.Ένα μεγάλο "ευχαριστώ" στην τεχνολογία και το internet που μας εχει απαλλάξει άπο όλους αυτούς και μας δίνει τη δυνατότητα να μιλάμε κι ας μη γνωριζόμαστε,συμφωνούμε ή διαφωνούμε...

Prokopis Doukas είπε...

Αγαπητέ Άκη,

Η τεχνολογία μπορεί να μας έχει "απαλλάξει" όπως λες - αλλά στην ουσία δεν θα έπρεπε να είναι έτσι τα πράγματα. Το internet θάπρεπε να προσθέτει και όχι να υποκαθιστά την ενημέρωση από τα επαγγελματικά μέσα. Να μην "σιχαινόμαστε" τα επαγγελματικά μέσα - αυτό θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί...

Παραθέτω δύο σημερινές παρεμβάσεις από την "Ε": Η μία είναι ακραία τοποθέτηση κατά του internet. Μιλάει για πιθηκίζοντες μπλόγκερ", με δόση αλήθειας, αλλά δεν συμφωνώ.
http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/id=79504428

Η άλλη είναι του Διονύση Τσακνή, πολύ πιο ισορροπημένη:
http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/id=40330556

cynical είπε...

Kαλησπέρα Προκόπη.

Θα ήθελα να αναφερθώ στο βιβλίο του Άντριου Κην για το ιντερνετ, αυτό που παρουσίασε ο Χ. Μιχαηλίδης σημερα στην Ελευθεροτυπία.

Και μόνο από τον τιτλο του "... Πώς το ιντερνετ σκοτώνει τον πολιτισμό μας και βιάζει την οικονομια μας", με τις πομπώδεις και εκφοβιστικές εκφράσεις που χρησιμοποιεί, θα αδυνατούσα να πάρω στα σοβαρά τον εν λόγω κύριο και τα πορίσματά του, αν έχει.
Δεν νομίζω να υπάρχει ενας στον πλανητη που να επικροτεί την διαχείρηση τοσο των ειδησεων όσο και της πολιτισμικής παραγωγής από ομαδες "ειδικών". Δεν χρειαζεται να παμε μακρια. Ο καθενας εχει πολυ καλη επιγνωση της επάρκειας αυτων που διαχειριζονται αμφοτέρους τους τομεις στη χωρα μας. Δεν χρειαζεται να αναφερω ονοματα.

Στο ιντερνετ ειναι καταχωρημενη αυτη τη στιγμη η παγκοσμια πνευματικη παραγωγη, τοσο των ειδικων οσο και των ανειδικευτων. και οποιος επιθυμει να διασταυρωσει (και μάλιστα πολλαπλώς) αυτο που διαβαζει, μπορει να το κανει σε ελαχιστο χρονο. Η φαλκιδευση της ειδησης μπορει καλλιστα να γινει και απο ...αξιότιμους επαγγελματιες.

Και μονο η υπερβολική εμπάθεια του συγγραφέα με κάνει να συμπαθησω ακομα πιο πολυ τους ...πιθήκους.

gerasimos είπε...

Μια και περί ίντερνετ και τηλεόρασης η κουβέντα, ίσως και στην Ελλάδα να έρθει πιο σύντομα απ' ό, τι νομίζαμε η στιγμή που δεν θα αποκλείουν το ένα το άλλο... και τότε θα έχει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον μια τέτοια συζήτηση.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα Προκόπη.
Καταλαβαίνω για ποιο λόγο πιστεύεις ότι πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη στήριξη σε ό,τι ποιοτικό υπάρχει στην τηλεόραση. Προφανώς αγαπάς το μέσο και τουλάχιστον όσοι γνωρίζω εγώ εκτιμούν τη δουλειά ανθρώπων όπως εσύ σε αυτό.
Πλην όμως, ένα από τα σημαντικότερα μειονεκτήματα είναι το γεγονός πως δεν ευνοεί την ουσιαστική διάδραση μεταξύ πομπού και δέκτη, πράγμα που στην εποχή μας είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο για να μπαίνουν τα πράγματα στις ορθές -πραγματικές- τους διαστάσεις. Πιστεύω πως η χρήση της tv έχει διατρανώσει την απόσταση που χωρίζει το κοινό από τους λεγόμενους πρωταγωνιστές και την ίδια στιγμή τραυματίζει την αίσθηση της πραγματικότητας και των μεν και των δε. Το κοινό ζει μέσα από τους εκάστοτε πρωταγωνιστές και οι πρωταγωνιστές λυσσομανούν για να έχουν αυτό το κοινό. (Έλεος.) Οι διάφοροι "μεγαλο-δημοσιογράφοι" της tv δεν είναι τίποτα παραπάνω από περσόνες, όπως περσόνες υπάρχουν και στο διαδίκτυο. Μόνο που οι πρώτοι έχουν χάσει τελείως την επαφή με το τι συμβαίνει έξω και πέρα από το μικρόκοσμό τους ή, ακόμα χειρότερα, έχουν την εντύπωση πως η γυάλα στην οποία κλείστηκαν είναι η πραγματική ζωή, ότι μόνο έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα και ότι φυσικά μόνο οι ίδιοι μπορούν να προσφέρουν αξιόπιστη ενημέρωση. (Ας μην το σχολιάσω περαιτέρω, ελπίζω να ακούγεται σε όλους όσο γελοίο μου ακούγεται εμένα αυτό το τελευταίο.)
Διαβάζοντας αυτά που γράφεις, φαντάστηκα για μια στιγμή πώς θα ήταν να ξεκαθαρίζονταν οι διαστάσεις που λέγαμε. Πολύ λιγότερο "γκλάμουρ", πολύ μικρότερη απόσταση "πρωταγωνιστών" και κοινού, πολύ λιγότερα φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Ωραιότατη εικόνα. Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι κάποτε έτσι θα είναι, αναγκαστικά η τηλεόραση θα συνυπάρχει με το διαδίκτυο (και ποιος ξέρει τι άλλο στο μέλλον). Δεν είμαι ακόμη σίγουρη για τις δυνατότητες που έχουν τα νέα μέσα. Είμαι όμως πολύ πιο αισιοδόξη βλέποντας την πίεση που προκαλεί η ύπαρξή τους και το γεγονός ότι υπάρχει κόσμος που τα χρησιμοποιεί για να εκφραστεί και να επικοινωνήσει.
Αυτά σε πρώτη φάση και να με συγχωρείς για το "σεντόνι".
Καλή χρονιά και καλή αρχή με το βλογ!:)
Maria Shanti

Prokopis Doukas είπε...

Aγαπητή Μαρία,

Τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η τηλεόραση, τον έχουν θίξει, με τον έναν ή άλλο τρόπο, πολλές ταινίες - θυμίζω εκείνο το εξαιρετικό Truman Show (η μόνη ταινία που άντεξα αυτόν τον κωμικό) που περιέγραφε τη ζωή ενός ανθρώπου, που γεννήθηκε σε reality show...

Συμφωνώ και ελπίζω κι εγώ στα νέα μέσα. Την τηλεόραση δεν την αγαπώ (το ραδιόφωνο είναι ο έρωτας μου, γιατί έχει και τη μουσική) - αλλά θεωρώ οτι είναι μέσο με τρομακτικές δυνατότητες. Όχι επειδή δουλεύω κι εγώ εκεί - κινδυνεύω να παρεξηγηθώ κιόλας, οτι ζητάω υποστήριξη και τηλεθέαση. Αν όμως πράγματι, η κοινωνία αντιδρούσε - και τόνωνε τα καλά προγράμματα, θα ήταν μια επανάσταση...

Η τηλεόραση έχει το εξής μαγικό: Συνενώνει την ίδια ακριβώς στιγμή εκατομύρια ψυχές, μυαλά, μάτια στο ίδιο θέαμα. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει ούτε το ραδιόφωνο (με εικόνα), ούτε το ιντερνετ (ακόμα).

Δεν θα ξεχάσω το 1987, που ήμουν φαντάρος και βλέπαμε τον τελικό του Ευρωμπάσκετ: Ένοιωθες οτι μια ολόκληρη χώρα είχε εστιάσει σε αυτό.

Να μη θυμίσω συγκλονιστικές στιγμές της ιστορίας, όπως η προσελήνωση, η πτώση του τείχους, η 11η Σεπτεμβρίου...

Ανώνυμος είπε...

Χαίρομαι πολύ βλέποντας ότι ένας δημοσιογράφος (που μάλιστα δουλεύει σε κρατικό μέσο ενημέρωσης), αποφάσισε επώνυμα να ξεκινήσει ένα τόσο ενδιαφέρον blog.
Μακάρι να υπάρξουν κι' αλλοι. Γιατί τότε θα έχουμε την δυνατότητα να ξεχωρίσουμε αυτούς που σκέπτονται από αυτούς που μόνο μιλούν ή γράφουν αχολούμενοι με την παραπολιτική.
Παρόμοια ευχή κάνω βέβαια και για τους συναδέλφους μου πανεπιστημιακούς καθηγητές.
Από το 95 που ξεκίνησα το αγγλικό μου blog, έχω δεί ελάχιστους και από τις 2 κατηγορίες.
Καλή συνέχεια!

Παναγιώτης Μπαζιωτόπουλος είπε...

Αγαπητέ Προκόπη,

σε αρκετά συμφωνώ απο εκείνα που λες... αλλά αγαπητέ φίλε δεν δέχομαι δυο μέτρα και δυο σταθμά...

Δεν δέχομαι σε καμιά περίπτωση οτι οι δικηγόροι έχουνε το κοκαλάκι της νυχτερίδας... Αντίθετα είναι τόσοι πολλοί και εν πολλοίς κακοί επαγγελματίες που έχουν χάσει την εκτίμησή τους απο τον υπόλοιπο λαό..

Όσον αφορά την σύλληψή τους γιατί οχι...

Προτιμώ να γίνονται συλλήψεις και να εξακριβώνονται στοιχεία παρά να γίνονται σκοτωμοί και καταστροφές...

Με τις συλλήψεις μαθαίνουμε τι τρέχει, όταν τρέχει, και σε διαβεβαιώ οτι αυτό δεν φαίνεται στο πρόσωπο... ή στο επάγγελμα...

Με τις καταστροφές και κυρίως με τους θανάτους πάμε πείσω ως κοινωνία και κράτος...

Όσον αφορά την ΝΔ.

Ναι έχουμε προβλήματα αλλά αυτές οι γενικεύσεις ότι πήγαμε 5 χρόνια πίσω είναι αστεισμοί...

Αν ακούς τα κωμικά που λένε πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ θα έχεις φρικάρει...

Εκείνες οι παιδικές ανοησίες του Χρυσοχοίδη ή εκείνα τα Πολιτικάντικα τόσων και τόσων άλλων στελεχών μαζί με τα ψεύδη της κ. Κατσέλη που προσπαθεί έντεχνα, χάριν των ειδικών γνώσεων της, να μας πείσει οτι το ΠΑΣΟΚ έχει το μαγικό ραβδί, είναι το λιγότερο αστεία...

Φίλε μου, η κατάσταση των πολιτικών είναι αποτέλεσμα της σαπίλας της γενιάς μας..

Δεν έχω έστω και έναν φίλο που να μη σκέπτεται πονηρά, να μη σκέπτεται τι και πως θα κλέψει, θα κοροϊδέψει και θα εκβιάσει αρκεί να μην το βλέπουν και τον ακούνε...

Σε διαβεβαιώ οτι δεν είμαι Μαφιόζος...

Ρίξε μια ματιά και στο σινάφι σου και θα δεις τη σαπίλα κατάματα... (σου θυμίζω εκείνον τον αηδιαστικό Θέμο Αναστασιάδη που συνεχίζει να γράφει περί ηθικής, αν ειναι δυνατόν... ενώ βρωμά απο απόσταση ταγκίλα συναλλαγής )

Ας αρχίσουμε απο εκεί απο το σκατοπεριβάλλον μας...

Καλή μας δουλειά...

Prokopis Doukas είπε...

Αγαπητέ, το "κοκκαλάκι της νυχτερίδας", που σημαίνει τύχη, δεν το είχαν οι συγκεκριμένοι δικηγόροι...

Όντως, έχω ακούσει κι εγώ (εσωτερική) κριτική για το ρόλο και το στυλ αυτών των ομάδων "νομικής βοήθειας" (διοργανώτρια μου είπαν η Κούρτοβικ).

Ωστόσο, το θέμα μας είναι άλλο: Η συμπεριφορά της αστυνομίας - που εκπροσωπεί τη δημοκρατία και τον κάθε πολίτη, άρα πρέπει να είναι δημοκρατική, επαγγελματική και άψογη στη συμπεριφορά της. Αυτό, αν δεις το βίντεο, δεν πιστοποιείται από πουθενά - το αντίθετο.

Λυπάμαι, αλλά είμαι από αυτούς που πιστεύουν οτι τα τελευταία 5 χρόνια, έχουμε πάει 10 (όχι 5) χρόνια πίσω. Και όχι μόνο στα οικονομικά.

Το συνάφι μου είναι απεχθές στην (λαϊκίστικη) κορυφή του - αλλά και στη βάση του κάποιες φορές. Ωστόσο, όπως και στην πολιτική, δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Αυτό λέω με αυτό το άρθρο: Ας ξεχωρίσουμε την ήρα από το στάρι - κι ας απαλλαγούμε από τα βαρίδια της δημόσιας ζωής μας.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ απολύτως με το παραπάνω σχόλιο περί μη αποχής. Είναι ώρα πλέον οι σκεπτόμενοι άνθρωποι να διαδραματίσουν ενεργότερο ρόλο στα κοινά ώστε να απεγκλωβίσουν και τους υπόλοιπους από έναν «κόσμο βλακείας» που επιχειρείται να επιβληθεί, προφανώς από όσους έχουν συμφέρον από αυτό. Καταλαβαίνω πως και για αυτούς μπορεί να είναι δύσκολο γιατί θα έχουν να αντιμετωπίσουν αρκετή «σαπίλα» αλλά και η απαξίωση δεν είναι λύση. Διαφορετικά κινδυνεύουμε να «αποκοιμίσουμε» και τα μυαλά όσων ακόμα λειτουργούν!!

P.S.: Για κάποιον που σχολίασε τον Δούκα ως δάσκαλο στη σχολή, πρέπει να πω φίλε μου, πως ο Δούκας είναι και ο πρώτος : -))
Καλή συνέχεια!!
Sandra

ShareThis