Πριν από πολλά χρόνια: Δύο συνιδιοκτήτες μεγάλου μέσου ενημέρωσης (που δεν ζουν πια) παρακολουθούν εκστασιασμένοι στην τηλεόραση τον εκλεκτό τους να παίρνει συνέντευξη από τον Τόλη Βοσκόπουλο - αναφωνώντας εν χορώ “έχουμε τον καλύτερο!” (δημοσιογράφο εννοούν). Το πρόβλημα είναι οτι ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος, ενώ φιλοξενεί ακόμα και πολιτικούς αρχηγούς στην εκπομπή του, αντιμετωπίζει τον λαϊκό τραγουδιστή σα να είναι κάτι μεταξύ της Μαρίας Κάλλας και του Ουμπέρτο Έκο: Οι κολακείες περισσεύουν και τα σάλια τρέχουν...
Σε ερώτηση αν πράγματι εγκρίνουν αυτό που βλέπουν, οι δύο (ισχυροί σε εξουσία και χρήμα) άνδρες στην αρχή καταφεύγουν στη δικαιολογία “μα αυτά αρέσουν στον κόσμο”. Στη συνέχεια αποκαλύπτεται οτι αυτή ακριβώς είναι και η δική τους αισθητική.
Τα πρόσφατα χρόνια: Στα όρια Φιλοθέης και Παλαιού Ψυχικού, σε πολυτελή πολυκατοικία διαμένει γνωστός μεγαλοδικηγόρος. Τα εισοδήματα του είναι υψηλότατα – συνάγεται όχι μόνο από το σπίτι του, αλλά και από τις 3 Porsche στο γκαράζ του, δύο γι αυτόν και μια για τη γυναίκα του... Το ζευγάρι των (ώριμων σε ηλικία) ανθρώπων έχει περιέργως το πλυντήριο στο μπαλκόνι (!), παρά τον άπλετο χώρο που διαθέτουν στο διαμέρισμα τους. Το χειρότερο όμως είναι οτι έχουν συνδέσει την αποχέτευση του με το λούκι των ομβρίων – και τα βρώμικα νερά χύνονται στο δρόμο, μπροστά στην είσοδο της πολυκατοικίας, με την ανάλογη οσμή βεβαίως! Όσες διαμαρτυρίες κι αν έχουν κάνει οι γείτονες, η κατάσταση δεν αλλάζει – διότι ουδείς τολμάει να τα βάλει με τον “μεγαλοδικηγόρο”...
Πριν από ένα μήνα: Ομάδα που τα σπάει φτάνει μπροστά σε ένα από τα παλαιότερα μπαρ στης Σκουφά. Το μαγαζί ανήκει σε δύο νεαρούς συνεταίρους, των οποίων οι γονείς το αγόρασαν προς 600.000 ευρώ. Είναι κλειστό και τίγκα στη μαύρη κορδέλα. “Τι κάνουμε εδώ;” ρωτάει κάποιος. “Αφήστε το ήσυχο, αυτό είναι δικό μας μαγαζί” λέει κάποιος “επικεφαλής”.
“Καλά κάνουν και τα σπάνε” λέει ο Λάμπρος στο τηλέφωνο. “Αλλά καλύτερα, ας μην κατεβάσω τη μηχανή μου στο κέντρο”. Είναι καλύτερα όταν σπάνε “των άλλων”...
"Επί του πιεστηρίου": Ο Γρηγόρης Ψαριανός, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, μιλάει στην "Ε" (μεταξύ άλλων) για "παράπλευρες απώλειες" της εξέγερσης...
6 σχόλια:
Α, εσύ κύριε Προκόπη όχι μόνο ξεκίνησες το μπλόγκινγκ αλλά ανεβάζεις και καθημερινά αναρτήσεις! Μπράβο!
Τώρα ως προς τις ιστορίες, στην πρώτη επιβεβαιώνεται το ότι το πολιτιστικό μας έλλειμμα χαρακτηρίζει και - αν όχι κυρίως - ανθρώπους που όλα τα υπόλοιπα - χρήμα, αναγνωρισιμότητα - τους περισσεύουν. Στη δεύτερη φαίνεται νομίζω ο σαπισμένος κοινωνικός μας ιστός αλλά και ο αθεράπευτος ραγιαδισμός του νεοέλληνα απέναντι σε έχοντες και κατέχοντες. Θυμήθηκα μ' αυτή την ιστορία κάτι που έλεγε ο Εγγονόπουλος - δικαιολογώντας ίσως το ότι του άρεσε να απευθύνεται στους άλλους στον πληθυντικό -, ότι τους Έλληνες πρέπει να τους προσέχει κανείς, γιατί πρώτα σου κάνουν το τραπέζι και μετά όταν φτάσουν στο φρούτο σου βαράνε και καρπαζιά. Στο άλλο άκρο, όταν είσαι ο μεγαλοδικηγόρος της ιστορίας, απλώς δε σε πλησιάζουν. Όσο για την τρίτη ιστορία, μου θύμισε το τελευταίο μου ποστ.
"Εξ' όνυχος τον λέοντα" λέγανε παλιά. Κάτι που τόσο ανάγλυφα αναδεικνύετε με το παράδειγμα του πλυντηρίου και της αποχέτευσης. Βάζετε έτσι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα: την αναντιστοιχία μεταξύ πλούτου και πολιτισμού. Ένα φρούτο που μας προέκυψε τα τελευταία χρόνια με τον εύκολο πλουτισμό των ΚουΠουΣούδων και των τηλεπροβεβλημένων. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που λένε ότι κάποιοι από το Μέγαρο (όπου πηγαίνουν για να φανούν) κλείνουν τραπέζια για να πάνε μετά στα σκυλάδικα. Δεν ξέρω αλλά μου φαίνεται ότι αυτή η πλευρά της ελληνικής κοινωνίας δεν έχει ακόμη μελετηθεί από τους ειδικούς. Νομίζω ότι η παλιά αστική τάξη της χώρας μας είχε ένα επίπεδο πολιτισμού. Εγώ πρόλαβα κάποιους εργοδότες που συγκρινόμενοι με τη σημερινή εργασιακή βαρβαρότητα μοιάζουνε άγιοι. Καπιταλιστές ήταν και αυτοί αλλά η νύχτα με την ημέρα από τους σημερινούς. Και μη μου πει κανείς ότι ήταν περισσότερα τα κέρδη τους!
Μια καλησπέρα γνωριμίας...με ένα απόσπασμα από την πάντα επίκαιρη Σατραπεία του Καβάφη
...Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ' επιτυχία να σε αρνείται·
να σ' εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις,
(η μέρα που αφέθηκες κ' ενδίδεις)..
Υ.Γ. Πολύ ενδιαφέρον το ιστολόγιο!
(Και δεν είμαι φίλος δημοσιογράφος)
Καλώς σε βρήκα( στο δικό σου κανονικό σπίτι)!
Γεράσιμε, όσο μπορώ αγαπητέ.. ;-)
"Κουπουσούδων" αγαπητέ Ναυαρίνο, αυτό δεν το είχα ακούσει... Ήξερα μόνο το "ΠουΣουΚου" - Παρασκευοσαββατοκύριο δηλαδή... :-)
Καλώς σας βρήκα, αγαπητοί Maximus και N. Ago κι ευχαριστώ για την υποδοχή...
Τελικά υπάρχει μια ευγένεια στη μπλογκόσφαιρα, που μου διέυφευγε, σε διάφορες συζητήσεις που είχα μπει κατά καιρούς, ανωνύμως... :-)
Όλα αυτά για τα οποία θα θέλαμε πολύ να γράψουμε αλλά συνήθως δεν τολμούμε (όσοι χάσαμε την περί το ιστογραφείν αθωότητα.) Ανυπομονώ για την συνέχεια. :-)
Δημοσίευση σχολίου