Speaking of Happiness

Κάθε βράδυ που γυρνάω από τη δουλειά, τον συναντώ στο φανάρι της Πεσμαζόγλου με τη Σταδίου.


Βγαίνει αργά μάλλον, με αυτό το ικετευτικό, άκακο βλέμμα και πλησιάζει τα αυτοκίνητα. Κάποιοι προχωράνε ενοχλημένοι, οι ταξιτζήδες καμιά φορά του μιλάνε, αλλά σπάνια δίνουν. Δεν ξέρω πώς τον λένε – ούτε πώς βρέθηκε εκεί. Ξέρω μόνο οτι είναι τόσο αδύνατος – κι οτι μου είναι συμπαθής...

Σχεδόν πάντα παρακολουθώ τις κινήσεις του – γιατί σχεδόν πάντα υπάρχουν μπροστινά ΙΧ. Βγάζω και του δίνω ότι ψιλά έχω στο τασάκι, τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερα.

Κάθε φορά το πρόσωπο του φωτίζεται από μια “υπέρμετρη” ευτυχία – ειδικά αν τα νομίσματα είναι πολλά. “Ευχαριστώ, ευχαριστώ”, μου λέει... “Είσαι καλά;” τον ρωτάω πάντα. Συνήθως απαντάει διάφορα “ναι, δόξα σοι ο Θεός, κατάφερα και γιατρεύτηκα από τη μέση μου, τώρα που άνοιξε ο καιρός είναι καλύτερα...” Μια μέρα τον ρώτησα πού κοιμάται. Μου είπε πάνω από το Θέατρο Τέχνης, εκεί κάπου στην ταράτσα του Πόλις. Τον χαιρετάω πάντα βιαστικά, γιατί το φανάρι έχει ανάψει.

Απόψε, που γυρνούσα από το Κολωνάκι, στην έρημη Αθήνα, ήταν πάλι εκεί. Δεν του έδωσε κανείς, ώσπου έφτασε σε μένα. Τού έδωσα ότι ψιλά είχα, αλλά αυτή τη φορά το πρόσωπο του δεν φωτίστηκε. “Είσαι καλά;” “Ναι”, μου απάντησε, “προσπαθώ για το καλύτερο, αλλά μ' έχει φάει η μοναξιά”...

Έφυγα πάλι βιαστικά, γιατί άναψε το φανάρι – και με τύψεις. Ετοιμαζόμουν να γράψω για τα μέτρα του Σουφλιά και τα ΙΧ – μέρες το σκέφτομαι. Μου φάνηκε όμως αδύνατο, ακούγοντας και το λυπημένο τραγούδι-αμανέ ενός μετανάστη, εδώ στην πλατεία Κουμουνδούρου. Η ευτυχία του καθενός μας πρέπει να ζήσει παράλληλα με τη δική τους δυστυχία...


Ξέρω οτι είναι κατακαλόκαιρο – κι οι περισσότεροι είσαστε ή θα πάτε διακοπές. Το καλοκαίρι είναι η πιο "ευτυχισμένη" εποχή, το σώμα αναπνέει ελέυθερα, όλα είναι πιο αισιόδοξα και ελαφρά - και δεν θα ήθελα ποτέ να σας χαλάσω αυτή τη διάθεση. Όμως, αν κατεβαίνετε κανένα βράδυ από την Πεσμαζόγλου, κάντε τον κόπο να του πείτε μια κουβέντα. Εγώ την επόμενη φορά θα σταματήσω...





Οι φωτό είναι από το http://www.digital-photo.com.au και το http://s3.amazonaws.com. Τη δεύτερη τη "δανείστηκα" από το πολύ αισθητικό site ενός διαδικτυακού φίλου: http://froma2b.tumblr.com - τσεκάρετε το!

Το post συνοδεύεται από τη συγκλονιστική φωνή της Αμερικανίδας Gloria Lynne. Ένας εύκολος τρόπος να βρείτε αυτό το κομμάτι, είναι το απίστευτα καλό soundtrack ενός θρίλερ που συνάρπασε ακόμα κι εμένα - που δεν είμαι fan του είδους. Στο "Seven", που αφηγείται το σατανικό παιχνίδι ενός serial killer, με καμβά τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα, πρωταγωνιστούν οι (αστυνομικοί) Morgan Freeman, Brad Pitt και (ο δολοφόνος) Kevin Spacey...