2.6.10

Αναζητώντας τον μπούσουλα

Άραγε θα επιβεβαιωθούν αυτοί που βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο; Οι καθ’ έξιν αισιόδοξοι (οι “πληρωμένοι υπερασπιστές του συστήματος, για κάποιους απέναντι) ή οι οργισμένοι υποστηρικτές του “γκρέμιστα όλα” (μηδενιστές και καθοδηγούμενοι από μίσος, για κάποιους άλλους);

Θα καταφέρει η χώρα να βγει από τη “στενωπό” ή θα καταρρεύσει, επιστρέφοντας σε παλαιότερες εποχές; Θα μπορέσει μέσα στα επόμενα τρία χρόνια να υπερπηδήσει σημαντικά εμπόδια; Ποιά μορφή πρέπει να έχει η εκδήλωση της κρίσης, η εκκαθάριση παλιών λογαριασμών, η κάθαρση; Η κατάθεση Μαντέλη στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής (μαζί με τις αποκαλύψεις για άλλες μίζες που βρίσκονται επί θύραις) φαίνεται οτι πυροδοτούν μια άνευ προηγουμένου αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού και της δημόσιας ζωής. Προς την κατεύθυνση του διχασμού ή της γενικευμένης επίθεσης “όλοι εναντίον όλων”;


Οι πολίτες παρακολουθούν έναν κλοιό, που ολοένα και περισσότερο τις τελευταίες ημέρες σφίγγει γύρω από το ασφαλιστικό - με το φόβο να υπερβεί τις αντοχές μιας ολόκληρης κοινωνίας. Από την άλλη αποκαλύπτεται μια όλο και μεγαλύτερη διάχυση της διαφθοράς και της παραοικονομίας (που εκτιμάται πλέον και επισήμως στο 40% του ΑΕΠ, ήτοι πάνω από 90 δις ευρώ).


Παρακολουθούν επίσης μια κυβέρνηση, η οποία, στην πλειονότητα της “κάνει αντίσταση” - και μόνο στιβαρή δεν δείχνει. Πέρα από τον πρόεδρο της Βουλής, που επικρίνεται όλο και πιο συχνά οτι ξεφεύγει από τον θεσμικό του ρόλο, υπερασπιζόμενος κεκτημένα και τοπικές διεκδικήσεις, πολλές κρίσιμες νομοθετικές πρωτοβουλίες φαίνονται να συνεχίζουν την “αθάνατη ελληνική κουτοπονηριά”: Η απελευθέρωση των μεταφορών παριστάνει οτι είναι τέτοια, αλλά στην ουσία διαιωνίζει το προηγούμενο καθεστώς, με αποτέλεσμα να “επιστρέφεται ως απαράδεκτη” από την τρόικα. Η άρση του καμποτάζ, δεν είναι ακριβώς άρση, αλλά περιέχει την υποχρέωση για Έλληνες εργαζόμενους.


Παρακολουθούν επίσης μια αξιωματική αντιπολίτευση, που μπροστά στις κοσμογονικές εξελίξεις που επαπειλούνται για τη δεξιά παράταξη, με τον (ρεαλιστικό πλέον) φόβο να δημιουργηθεί και νέο κόμμα Ντόρας, καταφεύγει σε μια φοβική ιδεολογική συρρίκνωση, αγνοώντας την αποδοκιμασία του 60% σχεδόν των ψηφοφόρων της, που καταγράφει πρόσφατη δημοσκόπηση. Ταυτοχρόνως, οι ίδιοι οπαδοί δείχνουν να απαξιώνουν και το πιθανό εγχείρημα της κυρίας Μπακογιάννη, αλλά και να αδιαφορούν για το ενδεχόμενο διάσπασης του κόμματος.


Παρακολουθούν επίσης μια αριστερά, που επικρίνεται με σφοδρότητα για πομφόλυγες του τύπου “ο Παπανδρέου θα φύγει νύχτα”, αλλά και για προσωπικά επεισόδια “πολιτικής ορθότητας”, που έχουν σχέση με τη γέννηση του παιδιού του Αλέξη Τσίπρα - ενώ την ίδια ώρα ο Αλέκος Αλαβάνος δίνει εξηγήσεις για το κάλεσμα “για ένα νέο ΕΑΜ”. Το ΚΚΕ επικρίνεται με ακόμη περισσότερη σφοδρότητα, για τις “αντισυνταγματικές κορώνες” του, αλλά και για την “επαναστατική γυμναστική”, που βλάπτει σοβαρά τον τουρισμό της χώρας.


Παρακολουθούν επίσης, από πλευράς του τύπου, μια εξωστρεφή πλέον καταγγελία των φαινομένων πλουτισμού πρώην υπουργών, όπως το “κρέμασμα στα μανταλάκια” του τρόπου ζωής και του αδικαιολόγητου πλουτισμού του Άκη Τσοχατζόπουλου. Η κατακραυγή είναι πλέον διάχυτη - και αγγίζει και “θέσεις” που κάποτε ήταν στο απυρόβλητο, όπως αυτές των πρώην πρωθυπουργών.

Τέλος, παρακολουθούν επίσης κομβικές κοινωνικές ομάδες, που έχουν σημαντική συμμετοχή στο σαθρό επίπεδο της δημόσιας ζωής (όπως οι δημοσιογράφοι, οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι μηχανικοί και άλλοι) να σφυρίζουν αδιάφορα ή να αρνούνται οποιαδήποτε αυτοκριτική παρέμβαση, για τη διαφθορά, που ομολογείται μόνον ανωνύμως. Ειδικά εμείς οι δημοσιογράφοι διατηρούμε μια απαράδεκτη πρακτική μηδενικής προσπάθειας για εξυγίανση των προσβλητικών φαινομένων στον κλάδο μας, ενώ το Δ.Σ. του επαγγελματικού μας σωματείου (στην Αθήνα τουλάχιστον) αδυνατεί ακόμα και να συγκροτηθεί σε σώμα.

Η απόδοση ευθυνών πρέπει να είναι συστηματική, μεθοδευμένη και να μην οδηγεί στη χαώδη απαξίωση των πάντων - και ιδίως του δημοκρατικού πολιτεύματος. Με επιμονή και με στόχο, πρέπει να εκμεταλλευθούμε την κρίση για να ανατρέψουμε ολιγωρίες και εγκληματικά λάθη δεκαετιών. Και κυρίως να αποφύγουμε να παίξουμε το ακροδεξιό παιχνιδάκι κάθε λογής “σωτήρων”, που οφελούνται από την ισοπέδωση και την αποπολιτικοποίηση των πάντων. “Τι έκανε ο Μαντέλης;” ρωτούσε τις προάλλες στο δρόμο ένα νέο παιδί. “Δεν κατάλαβα ακριβώς” ήρθε η απάντηση...

Πριν φτάσουμε στην τυφλή οργή (και στο λιντσάρισμα δικαίων και αδίκων), έπρεπε να προβλέψουμε - και να μην ολιγωρήσουμε. Τώρα, ενδεχομένως ότι και να κάνουμε, υπό το κράτος της, είναι λάθος. Εκτός ίσως από το να αυτοβελτιωθούμε με ταχύτατους ρυθμούς.






Το κείμενο αυτό γράφτηκε για την Athens Voice της Τετάρτης 02.06.10, πριν "σκάσει" η υπόθεση με τον "cabinet man" στην εξεταστική για τη Siemens...

Οι γελοιογραφίες του Ανδρέα Πετρουλάκη είναι από το www.kathimenrini.gr, του Δημήτρη Χαντζόπουλου από το www.tanea.gr και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

Το post συνοδεύεται από το (τόσο αναγκαίο) "My Better Half" του Αμερικανού Bobby McFerrin, που έπαιξε (για δεύτερη φορά) στην Αθήνα, τη Δευτέρα το βράδυ.

buzz it!

11 σχόλια:

tsaousa είπε...

Έχω αρχίσει να αρωσταίνω με όλα αυτά. Πέρασε η εποχή της σκέψης και ήρθε η απογοήτευση και ο πυρετός.
-Κλαυσίγελο προκαλούν οι υπέροχες γελοιογραφίες.

Prokopis Doukas είπε...

@tsaousa: E, αυτά είναι τα κακά της κρίσης.. Σου βγάζει το λάδι, μέχρι να δεις λίγο φως..

(Μα, δεν είναι υπέροχες; Ειδικά ο Πετρουλάκης, τι να πω, με εκπλήσσει καθημερινά - πώς μου αρέσουν σχεδόν όλες οι γελοιογραφίες του!)

tsaousa είπε...

Αχ, Προκόπη, την κρίση την εμπιστεύομαι...Τους Έλληνες δεν εμπιστεύομαι. Ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή, ανά δεκάλεπτο.

(Με έκανες φαν του Πετρουλάκη!δεν του είχα δώσει την πρέπουσα προσοχή)

Prokopis Doukas είπε...

@ tsaousa: Ναι, οκ - κι εμένα με πιάνει απογοήτευση κάθε τόσο. Αλλά είμαι φύσει αισιόδοξος, τι να πω... :-)

athinovio είπε...

Είναι καιρός να γίνει κάτι ενθαρρυντικό.

Prokopis Doukas είπε...

@athinovio: Συμφωνώ. Ας το κάνουμε... :-)

jojos είπε...

Είχα μια κρυφή ελπίδα ότι αυτή η κυβέρνηση θα έκανε βαθειές τομές, θα προσπαθούσε τουλάχιστον να βάλει τις βάσεις για να λειτουργήσουμε σαν ευρωπαϊκό δυτικό κράτος. Μετά ήρθε η κρίση και πάλι χαμογέλασα πικρά σκεπτόμενος ότι, δεν μπορεί τώρα είναι η ώρα για αλλαγές, τώρα που δεν γίνεται να πράξουν αλλιώς. Αλίμονο τίποτα δεν προχωράει (παρά ελαχίστων εξαιρέσεων), έχω πάψει πια να ελπίζω ότι κάτι θ' αλλάξει, δεν τολμούν, δεν επιχειρούν τομές, είμαστε σαν κοινωνία εκεί που μας άφησε ο ακατανόμαστος, κρίμα.

Prokopis Doukas είπε...

@ jojos: H αλήθεια είναι οτι έχω αρχίσει κι εγώ και ανησυχώ. Μερικές κινήσεις, όπως το φορολογικό, μου άρεσαν. Αλλά δεν φτάνουν..

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Δούκα καλημέρα

Σε αναζήτηση του μπούσουλα, όπως πολύ εύστοχα αναφέρετε, βρήκα στο παρακάτω blog, την απόλυτη, νομίζω, τεκμηρίωση για το μεγάλο σκάνδαλο, ή καλύτερα για την μεγάλη συνεχιζόμενη ληστεία, με αξιοσημείωτη συνέπεια όλων των κυβερνήσεων από το 2001 και μετά, των δαπανών στον χώρο της υγείας (μία σχετική αναφορά υπήρξε στην Καθημερινή της 26/05 σε άρθρο του Σ. Κασσίματη)

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_26/05/2010_402234

Η αναλυτική τεκμηρίωση εδώ
http://ermippos.blogspot.com/

Σύμφωνα λοιπόν με τα γραφόμενα κάποιου ("τεχνοκράτη" και "δεξιού" από τα συμφραζόμενα):

1ον Η νομοθετική εξουσία δεν καταλαβαίνει τι ψηφίζει
2ον Η εκτελεστική εξουσία, ανεξαρτήτως ιδεολογικής "τοποθέτησης", ενορχηστρώνει την καταλήστευση (και την νομιμοποιεί βέβαια ανα τακτά χρονικά διαστήματα με απαλλακτικές νομοθετήσεις, άλλη ελληνική πατέντα αυτό...)
3ον Η δικαστική περί άλλα (λέγε με μισθδοδικείο) τυρβάζει και
4ον Η περιώνυμη "4η εξουσία", με σπάνιες εξαιρέσεις που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα, κυνικά συγκαλύπτει και νομιμοποιεί τελικά όλα τα παραπάνω

Φιλικά
Στάθης Δ.

Υ.Γ Πολύ φοβάμαι ότι οι στίχοι του Βόλφ Μπίρμαν, από την "Μπαλάντα του οπερατέρ" σύντομα θα ακουστούν ανατριχιαστικά οικείοι

...Αχ,
η δύναμη βγαίνει απ’ τις γροθιές
κι όχι από πρόσωπα καλοσυνάτα -
από στόμια βγαίνει η δύναμη
κι όχι από τα στόματα

Prokopis Doukas είπε...

@Στάθης Δ.: Για όσους παρακολουθούν το buzz (στο postroll δεξιά φαίνονται τακτικά τι διαβάζω και ψηφίζω εκεί), οι τεκμηριωμένες καταγγελίες του Έρμιππου είναι γνωστές. Άλλωστε, είναι γνωστό οτι μια από τις μεγαλύτερες γάγγραινες είναι η ληστεία με τις υπερτιμολογήσεις στο ΕΣΥ. Όλα αυτά όμως δεν θα λυθούν με "επανάσταση" και βία, αλλά με οργανωμένο πόλεμο κατά των συμφερόντων που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα (τα οποία συμφέροντα δεν θα κάνουν εύκολα πίσω, βεβαίως). Η απειλή του "χάους" δεν φοβίζει τα συμφέροντα (το πολύ-πολύ να χάσουν για λίγο καιρό τις δουλίτσες τους, στερώντας και τα αγαθά που πωλούν από την κοινωνία) - τους πολίτες θα πλήξει...

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Δούκα καλημέρα

Θέλω κατ' αρχάς να σας ευχαριστήσω για τον χρόνο σας, δύο διευκρινήσεις μόνο:

Το post δεν είχε το νόημα της αμφισβήτησης των κειμένων (σας) και γενικώτερα της στάσης ζωής που στοιχειοθετείται μέσα από το Blog σας, απλά ήθελα να επισημάνω το ότι η δημοσιοποίηση / αναζήτηση πραγματικά κρίσιμων πληροφοριών που μας επηρεάζουν άμεσα επαφίεται στον πατριωτισμό μας, καλή ώρα όπως και η τήρηση του συντάγματος (Αρθρο 120, παράγραφος 4)

Οσο για το προηγούμενο Υ.Γ:
Ούτε ευαγγελίζομαι ούτε φαντασιώνομαι εφόδους σε χειμερινά ανάκτορα. Ομως, η πλήρης απαξίωση όλων των θεσμών, ειδικά τώρα που απ' ότι φαίνεται ξεκάθαρα "Δεν υπάρχουν Δικαστές στην Αθήνα", πολύ φοβάμαι ότι θα οδηγήσει τον (πολλαπλά και από πολλούς) εξαπατημένο και σε λίγο εξαθλιωμένο κόσμο σε συνθήκες (ανοργάνωτης) στοιχειακής βίας όλων εναντίον όλων, κάτι που το λιγώτερο πρέπει να μας τρομάζει, για να μην πώ τρομοκρατεί. Και αυτό γιατί δεν βλέπω πώς θα τελεσφορήσει, στα πλαίσια της μόνο κατ' όνομα "Ελληνικής Δημοκρατίας" μας ό όποιος "οργανωμένος πόλεμος κατά των συμφερόντων", όταν η Δικαστική εξουσία απλά απορρίπτει τις αγωγές πολιτών γιατί

"... «Tο δικαίωμα του Έλληνα πολίτη να λαμβάνει γνώση και να αξιώνει τη διαφάνεια ως προς τις δαπάνες και την οικονομική διαχείριση των οικονομικών των πολιτικών κομμάτων και των βουλευτών… δεν αποτελεί ιδιωτικό δικαίωμα», «.... για την εφαρμογή των συνταγματικών επιταγών χωρίς την ύπαρξη ιδιωτικής διαφοράς δεν υπάρχει δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων».

Πηγή: www.eleos.gr / 10/02/2009 Απόφαση Μον. Πρωτοδικείου Αθηνών 1186

Καλή συνέχεια
Φιλικά
Στάθης Δ.

Α, και το απαραίτητο Υ.Γ...
Συγγνώμη για το σεντόνι, δεν κατάφερα να κάνω το σχόλιο μου πιό συνοπτικό

ShareThis