Όνειρο θερινής νύχτας...

H παραλία στη Ζέα είναι όμορφη αυτό το Σαββατιάτικο καλοκαιρινό βράδυ. Φυσάει λίγο αεράκι, απαραίτητη ανάσα για το κορμί και για το νου, μετά την ενοχλητική ζέστη της εβδομάδας που πέρασε. Το φεγγάρι μισό, πάει σιγά-σιγά να δύσει πίσω από τα σπίτια...


Ο Γιώργος μιλάει με πάθος για την Τήνο, λέμε για την ΕΡΤ, για την κατάσταση γενικώς. Δυό μέρες ολόκληρες “μιλάω” στο internet, οι δικοί μου μου λένε “σταμάτα πια με το μαραφέτι”, στο buzz σφάζονται μεταξύ τους για - αδιάφορο ποιό - ζήτημα. Κόντρα να υπάρχει, ανάλγητοι (νεο)φιλελεύθεροι vs φανατικοί αριστεριστές, βρίζονται ανεξαρτήτως λογικής και συνεννόησης. Γιατί ασχολούμαι; Γιατί να μπαίνεις στην ψυχική φθορά της σύγκρουσης; Γιατί κάτι κερδίζει το ακόνισμα του μυαλού, λέει το μικρό διαβολάκι. Αξίζει τον κόπο;

Ετικέτες, ιδεολογικά χαρακώματα, πίστη αμετακίνητη. Συμπλέγματα, ζήλειες, χολή, καρφιά. Ένας άλλος που είχε προσπαθήσει ξανά να με μειώσει, λέγοντας με “κρατικοδίαιτο”, επειδή δεν του άρεσαν οι απόψεις μου, επανεμφανίζεται. Λέει κάτι συναισθηματικές βλακείες - δεν ήξερες, δεν ρώταγες;

Όλο το δίκτυο βουίζει για το Γιάννη Πετρίδη και το σταμάτημα της εκπομπής του. Οι κραυγές εύκολες, όπως έχουμε μάθει όλα αυτά τα χρόνια: Το “κόψιμο”, ο “υπουργός που τον έκοψε”, “ντροπή”. Ο Γιάννης Πετρίδης είχε “απειληθεί” και στη δεκαετία του ’80, γιατί έπαιζε “αμερικάνικα”. Οι πρασινοφρουροί της εποχής, με τη μέγιστη επαναστατική διάθεση, του είχαν κάνει την εκπομπή “μέρα παρά μέρα”. Αλλά και το 2010, έτσι αντιμετωπίζουμε τα πράγματα;

Εξηγώ αυτό που υποθέτω, εκ πείρας. Με ακούν με δυσπιστία, το νιώθω. Ο Γιάννης Πετρίδης πιθανότατα πέφτει θύμα της υποχρεωτικής συνταξιοδότησης στα 35 χρόνια (ή είναι συμβασιούχος και πρέπει να "μονιμοποιηθεί"), θέσεις που αποτελούν “τοτέμ” της τρέχουσας αριστερο-συνδικαλιστικής ρητορικής, από το λαϊκο-ΠΑΣΟΚ ως την εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Όπως και της νοοτροπίας της μη αξιοποίησης. Άμα έλεγες στους περισσότερους να αλλάξουμε το νόμο, να μπορεί να συνταξιοδοτείται πιο αργά ο άξιος και ο νεανικός (ή να μην υπάρχουν οι στρεβλώσεις της μονιμότητας στο δημόσιο), θα σου έλεγαν “όχι, ιεροσυλία!” Τώρα που φεύγει ο Πετρίδης, κανείς δεν βγαίνει να απολογηθεί γι αυτή την εμμονή στις αγκυλώσεις. Μούγκα.

Κάποιος που δεν τον ξέρω γράφει για τη νέα ύπουλη συνωμοσία που στόχο έχει να προπαγανδίσει μια Ελλάδα πιο “ευπρεπισμένη”, αλλά στερείται της απαραίτητης μελαγχολίας και δεν πείθει, γιατί επιτίθεται στα άκρα και όχι στη μετριοπαθή μάζα. Αν της επιτίθετο, θα ήταν ελιτιστές. Ούτε στο καρφί, ούτε στο πέταλο.

Στην πολύ ενδιαφέρουσα ημερίδα για τη διαγενεακή δικαιοσύνη, ένας φοιτητής, ο Σταύρος Πουπάκης, παρουσιάζει τα αποτελέσματα της προσωπικής του έρευνας, για το πώς αντιλαμβανόμαστε το ασφαλιστικό: Η χειρότερη γενιά είναι (μακράν) αυτή που κατέστρεψε την Ελλάδα. Η γενιά της μεταπολίτευσης, όσοι σήμερα είναι 50-59, αρνούνται φανατικά να θυσιάσουν οτιδήποτε για τους επόμενους. Είναι οι πιο “παρτάκηδες”, αυτοί που αρνούνται να συνεννοηθούν και να στερηθούν οτιδήποτε για το κοινό καλό - αντίθετα με τις νεώτερες και τις μεγαλύτερες γενιές, που είναι πολύ πιο διαλλακτικές...

Περπατάω στην πόλη, Κυριακή βράδυ. Από ψηλά, από το Λυκαβηττό, ακούγεται το βουητό των συναυλιών για την Ημέρα της Μουσικής. Από το Κολωνάκι ως την Κλαυθμώνος το έδαφος είναι (καθόλου "ευπρεπισμένα") γεμάτο σκουπίδια, προς δόξαν του χειρότερου δημάρχου, που επίμονα θέλει την ψήφο μας. Στα μπαρ οι άνθρωποι είναι χαρούμενοι, ακούνε live, πίνουν μπύρες, είναι ντυμένοι χαλαρά και καλοκαιρινά.

Α, ρε Γιάννη, είναι ειρωνεία να μαθαίνεται οτι σταματάς, όταν γιορτάζει η μουσική, που τόσο λάτρεψες και υπηρέτησες σχολαστικά, σαν το Μεγάλο Λεξικό. Σεμνά και με πάθος, χωρίς “χαρισματικές” κορώνες και δημόσιες σχέσεις. Μακάρι όλοι να έβλεπαν το τρομερό “βυθισμένο σαλόνι” σου, με τη δισκοθήκη, γύρω-γύρω, για να δουν με τα μάτια τους τι σημαίνει αφοσίωση, ψώνιο και μεράκι. Και κυρίως μακάρι να σε άκουγαν λίγο πιο συχνά - θα είχαν και πιο ενδιαφέρουσες απόψεις. Και αυτοί που διαμαρτύρονται...




Update για τον Γιάννη Πετρίδη: Οι πληροφορίες μου λένε οτι η διοίκηση της ΕΡΤ θα τον δει, με στόχο να διευθετηθεί το ζήτημα. Είναι πράγματι συνταξιούχος, αλλά του ιδιωτικού τομέα. Αυτό είναι το ζήτημα - και όχι οτι "πρέπει να περάσει από ΑΣΕΠ", όπως γράφουν μερικοί.








H φωτό είναι από το http://farm3.static.flickr.com και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από το "Midnight Summer Dream" των Βρετανών Stranglers, που έπαιξαν με τον Billy Idol, την Παρασκευή, στην Αθήνα.