Πώς να βουλιάξετε στον Καραμανλισμό...

“Ακούστε: Πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια,
ακριβώς σε λίγους μήνες,
μια πόλη ελεύθερη, η Αθήνα,
στηρίχθηκε στις δικές της δυνάμεις,
στηρίχθηκε στους δικούς της ανθρώπους,
Και μόνη της νίκησε μιαν Αυτοκρατορία
στη μάχη του Μαραθώνα!
Από τη νίκη εκείνη έγινε μια έκρηξη Πολιτισμού,
που σημάδεψε την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο Ολόκληρο.
Σημάδεψε την Παγκόσμια Ιστορία.
Γιατί η Ελλάδα, που την έχουμε στο Νου και στην Καρδιά μας,
μπορεί να είναι μικρή σε έκταση χώρου,
αλλά είναι ατέλειωτη σε έκταση χρόνου.
Αυτά, λοιπόν, είναι τα μεγάλα που μας εμπνέουν!”


Παρακολούθησα, για επαγγελματικούς λόγους, την πρώτη ομιλία Σαμαρά στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας (είναι βέβαιο οτι ο λογογράφος έχει αλλάξει). Ήταν εμφανής η προσπάθεια του να αναστρέψει τη δημοσκοπική καταβύθιση του κόμματος του (ακόμα χειρότερη και από αυτή του ΠΑΣΟΚ), για την οποία, κατά την άποψη μου, ευθύνεται ιδιαιτέρως και η ιδεολογική περιχαράκωση, στην οποία την έχει οδηγήσει η νέα ηγεσία. Ακόμα περισσότερο όμως, ευθύνεται η προηγούμενη κυβερνητική θητεία της ΝΔ, την οποία πλέον και ο Αντώνης Σαμαράς εναγκαλίζεται, έχοντας φτάσει στην ουσία σε αδιέξοδο.

Παρά την αναβαθμισμένη αισθητική του χώρου και της διοργάνωσης γενικότερα, η προσπάθεια ήταν διάτρητη:

- Ήταν αστείο το σημείο της ομιλίας, κατά το οποίο ο Αντώνης Σαμαράς απηύθηνε ρητορικά ερωτήματα, προσπαθώντας να πείσει οτι όλα τα βήματα προς ένα “ανοικτό και σύγχρονο κόμμα” ήταν πρωτοπορία της ΝΔ, ενώ είναι σαφές οτι (καλώς) ακολουθεί τις καινοτομίες και τις στυλιστικές επιλογές που εφάρμοσε ο Γιώργος Παπανδρέου με το ΠΑΣΟΚ, μετά το 2007 (από το στήσιμο της νεολαίας στο τηλεοπτικό του κάδρο ως την ψήφο από τη βάση). Γενικά, είναι διάφανο οτι ο νέος πρόεδρος της ΝΔ ακολουθεί (σε μια ιδιότυπη συμμαχία) τις κινήσεις Παπανδρέου, ώστε να απαλλαγεί από τα “βαρίδια”, προσπάθεια που μοιάζει “να πέφτει σε τοίχο”, με αυτό το συνέδριο.

- Ακόμα περισσότερο, ήταν αποκαρδιωτική η εικόνα του πρώην πρωθυπουργού να κάθεται στην πρώτη σειρά, μαυρισμένος από τα “μπάνια της ανεμελιάς”, με το γνωστό στομφώδες ύφος - και με ένα αυθάδες και “ρέμπελο” σταυροπόδι. Αναρωτιόσουν αν θα περάσει η γνωστή comme-il-faut κυρία του εστιατορίου, που θα του πει “Φτού σου ρε, μόνο να τρως ξέρεις”. Τρισχειρότερα, που "αποθεώθηκε" (!) από τους συνέδρους, προφανώς για την τεράστια επιτυχία του να παραδώσει τη χώρα με τη χειρότερη οικονομική, κοινωνική και "υπαρξιακή" κρίση, από τη μεταπολίτευση...

- Την ίδια ώρα, στο βήμα, ο Αντώνης Σαμαράς μιλούσε για μια “νέα μεταπολίτευση”, προφανώς αρνούμενος να αντιληφθεί, οτι αυτό που είχε μπροστά του, εναγκαλιζόταν και αποδεχόταν ήταν ο ορισμός του ξεπερασμένου και καταστροφικού - και αυτό που πρέπει να σταλεί “στο πυρ το εξώτερον”, αν θέλει να έχει την ελάχιστη πιθανότητα να θεωρηθεί μέρος του καινούργιου, σε συνθήκες πλήρους απαξίωσης της πολιτικής, που απαιτούν απόσυρση της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτικών που δρουν τις τελευταίες δεκαετίες. "Έκλεψαν το μέλλον της Ελλάδας! Εμείς θα της το ξαναδώσουμε πίσω" ήταν η τελευταία - ανερυθρίαστη - ατάκα...


Είναι σαφές οτι ο νέος πρόεδρος της ΝΔ δεν έχει αλλο στήριγμα από (ή δεν έχει την πολυτέλεια να απεμπολήσει) το λεγόμενο “καραμανλικό μπλοκ”, έχοντας απέναντι του την ακροδεξιά από τη μία - και από την άλλη το “μητσοτακικό μπλοκ”, η κορυφή του οποίου έχει αποχωρήσει, και περιμένει το σωστό χρονισμό, για να αποσπάσει όσα περισσότερα στελέχη (και ποσοστά) μπορεί.

Προσπαθώντας λοιπόν να αντιμετωπίσει τον μετριοπαθέστερο πολιτικά φιλελευθερισμό της Ντόρας, ενισχύει ακόμα περισσότερο τη μονολιθικότητα της “πούρας” και σκληρής δεξιάς (των συμβούλων Λαζαρίδη, Κρανιδιώτη κλπ), επιχειρώντας να ταυτίσει το “ηθικά καθαρό” με το "ιδεολογικά καθαρό”, χρησιμοποιώντας εθνικιστικές κορώνες περί Μαραθώνα και εκφράζοντας ζήλεια για τους ηγέτες, που δεν χάνουν την ευκαιρία να “μιλούν για το μεγαλείο της χώρας τους”. Απεμπολώντας φυσικά το στρατήγημα του “μεσαίου χώρου”, που απέδωσε τα μέγιστα με τον Καραμανλή, ώσπου να αποκαλυφθεί το μέγιστο πλιατσικολόγημα και η δανειακή χρεωκοπία.

Κάνει δε διπλό λάθος: Το κλασικό, που κάνουν όλοι σχεδόν οι εκπρόσωποι της ΝΔ - ακόμα περισσότερο που ισχυρίζεται “οτι έκανε την αυτοκριτική του”. Προσπαθεί να πείσει οτι τα “διαλείμματα διακυβέρνησης” της χώρας από την παράταξη του, την τελευταία 20ετία, ήταν “εξυγιαντικά της λαίλαπας του ΠΑΣΟΚ” - ενώ δεν υπάρχει άνθρωπος που να αμφιβάλλει πλέον οτι η τελευταία εξαετία ήταν η πιο καταστροφική της μεταπολίτευσης, με τα γνωστά αποτελέσματα, ενώ για τη περίοδο Μητσοτάκη, τον οποίον ανέτρεψε, ουδείς πείθεται οτι είναι υπερήφανος.

Και το “μεταλλαγμένο”: Επειδή αντιλαμβάνεται οτι με την ιδεολογική του ταυτότητα θα συρρικνώσει την εκλογική εμβέλεια της ΝΔ, προσπαθεί να πείσει με “γιαλαντζί” και αντιφατικές εκφράσεις για το ακριβώς ανάποδο, οτι δηλαδή “η ομπρέλλα του κοινωνικού φιλελευθερισμού” (;) απλώνεται από την άκρα δεξιά ως τις παρυφές της αριστεράς. Τώρα το πώς γίνεται αυτό, ενώ ταυτόχρονα προβάλλεται συνεχώς η συμπλεγματική επιμονή οτι “δεν είναι ντροπή να είσαι δεξιός” (και εθνικιστής κρυφίως), παραμένει μυστήριο. Αν κανείς έβλεπε και άκουγε τους χαιρετισμούς που προηγήθηκαν της ομιλίας του, από διάφορα “αδελφά” κόμματα, θα νόμιζε οτι βρίσκεται στην Ελλάδα της δεκαετίας του ’50...

Με ένα στρατηγικό λάθος (την ιδεολογική συρρίκνωση), με περιορισμένης εμβέλειας στελεχικό δυναμικό (ούτως ή άλλως, πόσο μάλλον με αυτή την ιδεολογική ταυτότητα) και με δύο λάθη τακτικής (καταψήφιση του μνημονίου, που μια ιδεολογικά συγγενής ευρωπαϊκή ηγεσία επέβαλε - αλλά και με την πρόωρη αποπομπή της Ντόρας Μπακογιάννη, χάριν της ιδεολογικής καθαρότητας και κυρίως της προαιώνιας αντιπαλότητας), ο Αντώνης Σαμαράς μοιάζει παγιδευμένος στις πομφόλυγες του παρελθόντος. Στις οποίες άλλωστε ήταν πάντοτε πρωταγωνιστής...

Κι όσο κι αν επιθυμεί να εμφανιστεί (με βοηθό την πράγματι εντυπωσιακή νεανικότητα ενός 59χρονου της σημερινής εποχής) ως μέρος του καινούργιου και του “εξυγιαντικού”, πολύ δύσκολα πείθει. Το μόνο θετικό που προκύπτει από το 8ο Συνέδριο της ΝΔ (μέσα στην ιδεολογική αντίφαση που λέγαμε), μοιάζει να είναι η πληροφορία οτι ο ένας εκ των δύο αντιπροέδρων του κόμματος, θα είναι ο πιο σοβαρός (και συνολικά εκτιμώμενος, ακόμα και από τις περισσότερες οικολογικές οργανώσεις) επίτροπος που ανέδειξε η χώρα μας (“εξορισμένος” στις Βρυξέλλες, μάλλον γιατί η σοβαρότητα του δεν χώραγε στην προηγούμενη κυβέρνηση), ο Σταύρος Δήμας. Ώσπου φυσικά να προσγειωθεί κανείς και πάλι, ακούγοντας οτι ο άλλος θα είναι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος...


Υ.Γ. Ο Γραμματέας της Ν.Δ. Λευτέρης Ζαγορίτης αντικαθίσταται την άλλη εβδομάδα, εν μέσω σκανδάλου , με φωτογραφίες του υιού του να επισκέπτεται το Πολεμικό Μουσείο, στο οποίο υπηρετεί, με τη συνοδεία της Τζούλιας Αλεξανδράτου, στις 5 το πρωί...


Update: Με την εκλογή Λυκουρέντζου, επισφραγίζεται η
Καραμανλική στροφή Σαμαρά".








Οι φωτό είναι από τα http://www.report24.gr και http://tickets.worldcafelive.com και η γελοιογραφία του Ανδρέα Πετρουλάκη από το www.kathimerini.gr

To post συνοδεύεται από το "Over The Rainbow" από την Αμερικανίδα Melody Gardot, που έρχεται για συναυλία στο Κηποθέατρο Παπάγου, την Τρίτη.