A trip to Naxos...

Η θέα στα γύρω νησιά είναι εκπληκτική. Η Πάρος είναι κυριολεκτικά “δίπλα”, η Αμοργός μοιάζει απίστευτα κοντά με καθαρή ατμόσφαιρα - και ανάμεσα οι “Μικρές Κυκλάδες”: Τα Κουφονήσια, η Ηρακλειά, η Σχοινούσα και λίγο πιο ανατολικά η Δονούσα. Συκλονιστική θέα και από τον πύργο της Αγιάς...




Κατεβαίνουμε στον Απόλλωνα, με πολλή ζέστη, αφού δούμε και τους περίφημους Κούρους (το μάρμαρο της Νάξου ήταν βέβαια υλικό τέχνης από τους αρχαίους χρόνους). Το λιμανάκι είναι εμφανώς τουριστικό, έτοιμο να υποδεχτεί τις ορδές των τουριστών με τα πούλμαν, αλλά άδειο, γιατί ακόμα η σεζόν δεν έχει αρχίσει. Καθόμαστε σε ένα από τα δύο καφέ: Ο ντεκαφεϊνέ “έχει τελειώσει”, το ίδιο και η σαντιγύ, αλλά το παγωτό Σικάγο τιμολογείται μια χαρά 7 ευρώ! Η τουαλέτα άθλια, ο ιδιοκτήτης Αθηναίος (αυτοί είναι οι χειρότεροι) δηλώνει με θράσος οτι “κράτησε τις τιμές σταθερές από πέρσυ” (!) ενώ έχει ρίξει και 7-8 χιλιάδες για ανακαίνιση, καθίσματα κλπ. - προφανώς στην τουαλέτα θεωρήθηκε περιττή η όποια παρέμβαση...





Παίρνω αφορμή από τα χειρότερα, για να καταδείξω οτι αν δεν τα εξοβελίσουμε, δεν θα μας διδάξει τίποτα η κρίση. Γιατί, αντίθετα, στο υπέροχο και μοναδικό “αναστηλωμένο” (κυρίως από αλλοδοπούς εποίκους) Χαλκί, που αξίζει απαραιτήτως να δείτε, είδα την πιο απαστράπτουσα δημόσια τουαλέτα που έχω δει στη ζωή μου - στο ιταλικό και αυθεντικό “Il Basilico”. Μαζί με πολλά άλλα καλόγουστα μαγαζιά ή εργαστήρια τέχνης, όπως το “Fish & Olive”, με τοπικά προϊόντα και ωραιότατα καφέ. Όπως και η εξαιρετική Απείρανθος, που έχει συντηρηθεί και αναδειχθεί, έτσι ώστε να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους επισκέπτες.






Η Νάξος έχει πολλές ομορφιές (αρχαίες, μεσαιωνικές και σύγχρονες), πέρα από τις εκπληκτικές παραλίες της και τα διάφανα νερά της. Είναι πλούσιο νησί, με νερά και αγροτική/κτηνοτροφική παραγωγή, που δίνει μεταξύ άλλων τις περίφημες πατάτες της και την εξαιρετική γραβιέρα της (είναι ένα από τα λίγα μικρά νησιά που έχει αγελάδες). Ευτυχώς είναι σεμνή και σχετικά φθηνή - αν και χρειάζεται να βρει το στυλ της, πέρα από το “κυκλαδίτικο οικογενειακό”, που τραβάει ευλόγως χιλιάδες βορειοευρωπαίους που την ερωτεύονται και εγκαθίστανται ή επανέρχονται τακτικά.







Το κακό είναι οτι και η Νάξος, όπως και η Αμοργός, ακολουθούν το “δρόμο που χαράξαμε” στη Μύκονο και στη Σαντορίνη: Χτίζονται ασύστολα - και μάλιστα τα γιαπιά μένουν παντού ατέλειωτα, οι σκελετοί χάσκουν ασκημαίνοντας το τοπίο, καθώς η κρίση αφήνει την “ανάπτυξη” στη μέση. Ας βάλει κάποιος τάξη σε αυτή την απίστευτη Πολεοδομία Σύρου, που τόσα και τόσα λεφτά έδωσε κάτω από το τραπέζι στο διευθυντή της - και άγνωστο σε πόσους ακόμα. Αρνήθηκα να φωτογραφήσω την ασκήμια...

H επιστροφή μας πήρε μόνο τρεις ώρες, με το "γρήγορο" - τα νησιά μας είναι τόσο κοντά και τόσο μακριά, ταυτόχρονα (για τη γειτονική Αμοργό κάναμε 8 ώρες, με το Blue Star, λόγω πολλών στάσεων). Εννοείται βέβαια οτι θα ξαναεπισκεφθώ την παραλία του Αγίου Προκόπη, αλλα φυσικά εκτός σεζόν και πάλι, γιατί αλλιώς τον Αύγουστο εκεί γίνεται “πόλεμος”...



Update: Φωτό της Νάξου από αεροπλάνο της γραμμής, courtesy of SK. Δεξιά διακρίνεται η Πάρος/Αντίπαρος και πίσω από τη Νάξο, οι Μικρές Κυκλάδες και αχνά η Ίος, η Σίκινος, η Φολέγανδρος και ίσως η Σίφνος και το σύμπλεγμα Μήλος/Κίμωλος/Πολύαιγος.







Οι φωτό από τη Νάξο είναι δικές μας και η φωτό του Curtis Mayfield από το http://userserve-ak.last.fm

Το post συνοδεύεται από το "Tripping Out" του μεγάλου Αμερικανού Curtis Mayfield.