23.5.10

Souvenir d’ Amorgos

Ένα νησί μαγικό, λένε. Σε τρίγωνο με τη Σαντορίνη και τη Νίσυρο - τα δυό ηφαίστεια. Ένα νησί ξεχασμένο στο χρόνο, γι αυτό και ακόμα αλώβητο. Ένα νησί μακρόστενο, σαν πλαγιασμένος ιππόκαμπος, που από τη μια του μεριά βλέπει στο “βαθύ γαλάζιο” - το μάτι δεν φτάνει ως την Αστυπάλαια και δεν βλέπει κανένα άλλο νησί.






Ένα νησί, που στο κάτω του άκρο είναι ακόμα πιο πίσω στο χρόνο. Με ναυάγια κυριολεκτικά και μεταφορικά. Με χαράδρες και μονοπάτια σημαδεμένα παντού, για πεζοπορία και ορειβασία. Με τα κατσίκια να κάθονται ανενόχλητα στη μέση του δρόμου. Με δεκάδες γάτες παντού.





Ένα νησί με τη Χοζοβιότισσα να εντυπωσιάζει επισκέπτες από όλο τον κόσμο, με μόλις 5 μέτρα πλάτος, φυτεμένα στον απότομο γκρεμό, από τον 9ο μ.Χ αιώνα. Με μόλις δύο μοναχούς, εκ των οποίων ο ένας μιλάει με περισσή αγένεια στον τουρίστα που φόρεσε αναγκαστικά ένα παρεό, για να ευθυγραμμιστεί με τις ενδυματολογικές εντολές. Με το δικέφαλο αετό, τα πορτρέτα των οπλαρχηγών της επανάστασης, αρχιεπισκόπων και των πατριαρχών, συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του Χριστόδουλου, που την προτιμούσε για διακοπές (κι έκανε και τον ηγούμενο επίσκοπο της περιοχής).








Ένα νησί γεμάτο κάθε χρόνο από Γάλλους τουρίστες, που έρχονται κατά χιλιάδες γοητευμένοι από το “Grand Bleu” - ακόμα, μετά από τόσα χρόνια. Με δαντελωτές παραλιούλες και θάλασσες “να τις πιείς στο ποτήρι”. Με μια υπέροχη χώρα, με χρώμα, παραδοσιακά μαγαζάκια και νόστιμα μπαράκια - με υπέροχες “ψημένες” ρακές. Με ένα μόνο δρόμο από το νότιο άκρο ως την Αιγιάλη - και μια παράκαμψη για τα Κατάπολα, το βασικό λιμάνι. Με τα Θολάρια και τη Λαγκάδα, τα χωριά με την ωραιότερη θέα.









Ένα νησί με υπέροχα χρώματα και αρώματα, ειδικά μετά τη βροχή. Με σύννεφα, θυμάρι και φασκόμηλο παντού. Ένα νησί λίγο παρατημένο, πολύ αυθεντικό - λίγο πριν την καταστροφή. Τα άβολα οκτάωρα δρομολόγια μέσα στη νύχτα και στις 7 το πρωί το έχουν σώσει, μέχρι τώρα. Για πόσο ακόμα; Η παραλία του Αγίου Παύλου έχει ήδη καταστραφεί από τους “developers”. Η Αιγιάλη έχει “παραχτιστεί” με rooms. Κανείς δεν μπορεί να βάλει φρένο στην κακόγουστη ανάπτυξη και να επιτρέψει μόνο την ελεγχόμενη και δημιουργική; Δεν ήθελα να σας δείξω καμία κακογουστιά ή τσαπατσουλιά, ούτε από αυτές που επιτρέπουν οι χωριανοί στον εαυτό τους, ειδικά λίγο πριν τη σεζόν, όταν κάνουν κάθε λογής εργασίες προετοιμασίας. Αλλά την κεραία δίπλα στη χώρα, ποιός εγκληματίας την επέτρεψε;






Μη χάσετε τα καλύτερα:

Διαμονή: Εμπροστιάδα, Χώρα.

Φαγητό: Ερατώ, Κατάπολα

Καφέ μπαρ/πρωινό: Γιασεμί, Καθ’ Οδόν - και τα δύο στη Χώρα






Οι φωτό είναι δικές μας και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από το “Souvenirs de Chine” του Γάλλου Jean Michel Jarre, που έρχεται για δύο συναυλίες στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη.

buzz it!

16 σχόλια:

Sue G. είπε...

Τι όμορφος τρόπος να "ντύνεις" τη μέρα μου... :-)

Prokopis Doukas είπε...

@Sue: Χαίρομαι.. :-)

Γιώργος είπε...

Κυκλάδες σ έναν κύκλο - έτσι πήραν λένε τ όνομά τους - γύρω από το ιερό νησί της Δήλου! Χώρα Αμοργού: ίσως η ωραιότερη Χώρα των Κυκλάδων.Νιώθω ότι ήταν πολύ ωραία.
Και πώς να μην είναι στο Αιγαίο που απογειώνει τις αισθήσεις και μεταβάλλει τη διάθεση, που αναδεικνύει το μέτρο και απαλύνει τις αντιθέσεις, προκαλεί την άμβλυνση της ακρότητας και προβάλλει το φως ως καταλύτη των πάντων !
Αυτό το φως, ανυπέρβλητο να διεισδύει και στον πιο σκοτεινό νου και να τον φωτίζει, να διεγείρει και την πιο ασάλευτη πτυχή της ψυχής και να την εμποτίζει, να υπακούει πειθήνια, να ακολουθεί την άρρητη επιταγή που φψς, αέρας και θάλασσα υπαγορεύουν.
Γιατί η θάλασσα έχει μαγική δύναμη! Εξαγνίζει και σε παρασύρει στην αμεριμνησία της! Απομακρύνει το καθημερινό, το μίζερο, το ελλιπές και υπαγορεύει τη διαύγεια, την καθαρότητα και τη γαλήνη της!
Πώς να της αντισταθεί κανείς Προκόπη;

Ανώνυμος είπε...

Έχω πάει 2 φορές, η τελευταία ήταν το καλοκαίρι που πέρασε, και δεν μπορώ να πω ότι μοιράζομαι το πάθος που έχει πολύς κόσμος για αυτό το νησί. Παρόλα αυτά, here's my two cents, όλα από Αιγιάλη:

- Cafe Veggera, στο στενάκι με το φαρμακείο, λίγο πιο κάτω. Απίστευτο service, απίστευτα γλυκά, και αφήστε τους άλλους να λένε για το ζαχαροπλαστείο στη χώρα που ούτε καν θυμάμαι πως το λένε.

- Απέναντι από το Veggera έχει ένα εστιατόριο, κάτι με Ακροπόλεις (12? 17? Θα σας γελάσω), μην πατήσετε ούτε για αστείο.

- Καφέ Blue αν θυμάμαι καλά το όνομα, η κορυφαία Caipirinha στο νησί (τις δοκίμασα όλες!)

- Τέλος, η ψαροταβέρνα στην άκρη του χωριού στο τέλος από το δρομάκι που είναι το Blue και όλα τα άλλα bars. Σταύρος; Στέλιος; κάτι τέτοιο, με κορυφαίο φαγητό σε πολύ καλές τιμές.

Prokopis Doukas είπε...

@Γιώργος: Ναι, κι εγώ από όσες έχω δει τη θεωρώ την ωραιότερη χώρα...

(Έκανα και τις πρώτες δύο βουτιές) ;-)

Prokopis Doukas είπε...

@Ανώνυμος: Χμμ.. Δεν τα ξέρω. Την πρώτη φορά που πήγα ήταν 2-3 μέρες πριν από χρόνια. Αυτή τη φορά, τα περισσότερα μαγαζιά δεν είχαν ανοίξει...

Αλλά, άλλοι Αμοργοπαθείς, you are free to comment! :-)

yb είπε...

Μμμ! ωραίες και μελαγχολικά συννεφιασμένες φωτογραφίες, το ναυάγιο και τα κατσικάκια δε ιδιαιτέρως του γούστου μου!
Τα νερά δεν ήταν πολύ-πολύ κρύα ακόμη εκεί στα πέρατα των Κυκλάδων; εδώ δίπλα στην Υδρα και μου έπαιρνε κανένα 10λεπτο τη φορά να αποφασίσω τη βουτιά...

Prokopis Doukas είπε...

@yb: Κι όμως, δεν ήταν όσο φοβόμουν... Απλώς, Παρασκευή και Σάββατο έκανε πολύ κρύο, μαζί με τη βροχή... ;-)

Ανώνυμος είπε...

Η μιά και μοναδική αλησμόντη φορά που επισκέφτηκα την Αμοργό ήταν με το που τελειώσα το Λύκειο έν έτει 1988.
Στην Αιγιάλη το δεύτερο λιμάνι μετά τα Κατάπολα ήταν ο προορισμός, με το τότε μοναδικό μαγαζί, που το πρωί ήταν καφετέρια, το μεσημέρι εστιατόριο και το βράδυ αυτοσχέδιο μπαράκι με τον ιδιοκτήτη και την κιθάρα του να αυτοσχεδιάζει πάρτυ για τους λιγοστούς επισκέπτες.
Καταλύματα ελάχιστα και μια θάλασσα απέραντο γαλάζιο.
Τότε...
Σήμερα να σας πω την αλήθεια δε θέλω να την επισκεφτώ ξανά, κάποιες αναμνήσεις δεν πρέπει να αλλοτροιώνονται με την πραγματικότητα.

Καλημέρες :)

GCTMT

tsaousa είπε...

Για τις φωτό και ό,τι περιγράφουν δεν υπάρχει περίπτωση να μην πει κανείς καλό λόγο.

Αν η Ελλάδα δεν είχε αυτά τα πολλά και πανέμορφα νησιά, δεν ξέρω τι θα είχαμε στην καρδιά μας να αγαπάμε από τη χώρα που γεννηθήκαμε.

Αλλά, δεν έχω πάει!

Prokopis Doukas είπε...

@GCTMT: E, άλλη μια αξίζει... Δεν έχει καταστραφεί ακόμη... :-)

@ tsaousa: Ιδού η Αμοργός, ιδού και το πήδημα... :-)

Ανώνυμος είπε...

Την Αμοργό την έχω βάλει στο μάτι τόσα χρόνια και όλο δεν τα καταφέρνω... Πήγα Δονούσα, δηλαδή απέναντι και κόλλησα εκεί. Φέτος είναι η χρονιά της μου φαίνεται μαζί με τη Σίκινο! Ωραίο ρεπορταζ!

Prokopis Doukas είπε...

@Spastos Petalakis: Νομίζω οτι έχει άλλη χάρη από τα μικρότερα νησιά..

tepan είπε...

Μέρος πραγματικά ξεχωριστό, εθιστικό, μεθυστικό αρκεί να αφεθείς στη σαγήνη του. Η περιγραφή σου και οι φωτογραφίες σου εξαιρετικές θα προσθέσω μόνο ότι το πλέον κατάλληλο μέρος για ξεκινήσει κάποιος τη σχέση του με το νησί είναι η Χώρα, ίσως η πιο όμορφη των Κυκλάδων. Θα μου επιτρέψετε, ως παλιός Αμοργοεθισμένος, να προτείνω και εγώ τα ακόλουθα
- Bayoko και Γιασεμί για όλες τις ώρες της ημέρας και τα δύο στη Χώρα
- Διαμονή: Αμοργός Studios & Michail studios στη Χώρα και Pension Panos στα Καταπολα
- Φαγητό: Λιοτρίβι στη Χώρα, Πανόραμα στα Θολάρια & Νίκος στη Λαγκάδα

Prokopis Doukas είπε...

@tepan: Το Γιασεμί (ή Jazzamin) το πρότεινα κι εγώ Το Bayoko δεν το είδα, μάλλον δεν άνοιξε ακόμα. Το Λιοτρίβι επίσης, παρότι προσπαθήσαμε να φάμε εκεί. Ο Νίκος στη Λαγκάδα έχει αριστουργηματική θέα και πολύ ωραίο φαί, όπως επιβεβαίωσα και πάλι... :-)

super cademis (kegamo) είπε...

Εγω παω για 4-5 μηνες. Η κεραια στη χωρα μετακομισε σε ασφαλη περιοχη και περαστηκαν οπτικες ινες σε ολο το νησι. Ετσι
εγω που μενω 35μ απο τη κεραια της Κοσμοτε στην Αιγιαλη φετος -2010-
μπορεσα να μεινω και σπιτι μου λιγο ανετα ( 08 ,09 = κ ο λ α σ η )
Παντως χαρη στη κεραια που με εδιωχνε για υπνο στα περιξ εμαθα και γιατι ειναι γεματο εκκλησακια απο πρωτο χερι -μπρρρρρ-
( Πολλα "προσγεια" στον υπνο .Αλλα δε σε τρωνε,απλως αναρωτιεσαι τι διαολο γινεται εδω περα..)
Παντως στην Αμοργο παιρνεις ΤΕΡΑΣΤΙΑ δοση απο ΝΗΣΙ και επιστρεφεις πολη με μεγαλη χαρα
και μπλε φωτογραφιες.
Κοσμοτε ευχαριστω που με αφησες να ζησω.
ΥΓ. Η ακτινοβολιες δημιουργουν ενναλασσομενα ρευματα στο σωμα και
αποσπουν τα μορια απο το φλοιο των
κυτταρων-κυριως το ασβεστιο λεει-
οποτε χυνεται το απο μεσα τους και τετοια κολπα,και ακομα τα κυτταρα "νευροδιαβιβαστες" ηλεκτριζονται και στελνουν σημα πχ οτι ποναει εδω
και γενικα ΣΗΜΑ ΚΑΜΠΑΝΑ Η ΦΑΣΗ...
--βλεπε Antrew Goldsworthy ---

- - - FIN - - -

ShareThis