Απουσία Πολιτικής

Με αφορμή μια παρατήρηση στο buzz για το πόσο τα ελληνικά ΜΜΕ αναπαρήγαγαν την προπαγάνδα των κυβερνήσεων Καραμανλή περί "πολιτικής ηγεμονίας" Καραμανλή, την ομιλία του Πάσχου Μανδραβέλη για το "σύστημα Ρουσόπουλου" (που έκανε πάταγο) και μια καταγγελία που μεταδώσαμε, για τηλεφωνικούς λογαριασμούς 20 εκατομυρίων ευρώ (!) στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης την τριετία 2006-2009, αποφάσισα να ρίξω μια ματιά στο αρχείο μου, στα κομμάτια για την Athens Voice. Ήδη από το Ιανουάριο του 2005, γράφω (όπως και πολλοί άλλοι στην εφημερίδα, μεταξύ των οποίων και ο Πάσχος Μανδραβέλης) για τα πρώτα εμφανή σημάδια μιας "κυβερνητικής αντίληψης", που έδειχνε την πορεία που θα έπαιρνε η χώρα. Ουδείς βέβαια φανταζόταν οτι η συνέχεια θα αποδεικνυόταν τόσο καταστρεπτική:





Ο μήνας των εορτών (γιατί τόσο κρατάει η "ενισχυμένη" απραξία στην Ελλάδα) άρχισε καλά για τον Κώστα Καραμανλή. Η κίνηση του να προτείνει Κάρολο Παπούλια (και το κουτοπόνηρο "άδειασμα" του Νίκου Κωνσταντόπουλου) πέτυχε επικοινωνιακά και θεωρήθηκε "έξυπνη" κίνηση διεμβολισμού του παλαιοκομματικού πυρήνα του ΠΑΣΟΚ. Λαός, επιχειρηματίες και πολιτικοί υποδέχθηκαν με ανακούφιση την αποφυγή των εκλογών και χειροκρότησαν την επιλογή ενός πράγματι αξιοπρεπούς και μετρημένου δημοσίου ανδρός. Τώρα, το αν πρέπει να χαίρεται η κυβέρνηση που πέτυχε την "εξουδετέρωση" του Γιώργου Παπανδρέου με την υποψηφιότητα ενός "θείου" του (οικογενειακά κι όχι πολιτικά) ή αν πρέπει να χαίρεται ο προοδευτικός χώρος για την ανάδειξη του κυρίου εκφραστή της εξωτερικής πολιτικής του Ανδρέα Παπανδρέου, αυτό είναι μιά άλλη υπόθεση...

Ανέλπιστη χείρα βοηθείας έδωσε και η συγκινητική συμπαράσταση των ελλήνων στα θύματα των τσουνάμι, που προκάλεσε κύμα εθνικής ανάτασης, ανέβασε τη γενική αυτοεκτίμηση (κατά τα πρότυπα του "εθνικιστικού" μας καλοκαιριού) και ανέδειξε την κρατική εγρήγορση για βοήθεια, που είχε προηγηθεί. (Παρεπιμπτόντως, όσο διασκεδαστικός και επωφελής ήταν ο διαγκωνισμός των οικονομικά ισχυρών για το ποιός θα προσφέρει περισσότερα, άλλο τόσο θλιβερή ήταν και η παρουσία ορισμένων πολυεθνικών που έδωσαν "αστεία" ποσά για το μέγεθος τους. Ας μην έδιναν τίποτα - αλλά τη διαφήμιση την ήθελαν...)


Ωστόσο, τα σύννεφα δεν άργησαν και πάλι να πυκνώσουν. Τα ανοιχτά μέτωπα είναι πολλά - και μάλιστα χωρίς αντίπαλο, καθώς η κυβέρνηση παίζει μόνη της στο γήπεδο. Οι αντιπολιτευτικές δυνατότητες της αριστεράς είναι περιορισμένες, στο μεν ΚΚΕ για εγγενείς λόγους, στον δε Συνασπισμό γιατί μεταλλάσεται σιγά-σιγά προς το ξεπερασμένο, με ηγέτη πιά ένα πρόσωπο συμπαθές και εκτιμώμενο, που δείχνει όμως να εγγυάται την οριστική έξοδο του κόμματος από τη βουλή.
Οσο και αν ο πρόεδρος του (αυτο)εκτίμησε οτι έκανε μιά "καλή παρουσία", το ΠΑΣΟΚ (και προσωπικά ο Γιώργος Παπανδρέου) δείχνει να συγκεντρώνει όλο και περισσότερο τη δυσπιστία, για το αν έχει πολιτική και αν μπορεί να αντιπολιτευθεί πειστικά. Τελευταία στάση για φέτος (ένα χρόνο μετά τις εκλογές) το συνέδριο. Αγνωστο αν θα αποτελέσει αφετηρία ή απόσυρση στο εργοτάξιο...

Το μόνο πεδίο, στο οποίο η αξιωματική αντιπολίτευση έδρασε μέχρι τώρα δυναμικά και οργανωμένα, ήταν η εξεταστική επιτροπή για τα εξοπλιστικά. Ανοίγοντας λογαριασμούς, η κυβέρνηση προσπαθεί να κρατήσει το θέμα ανοιχτό, αλλά η αρχική πρόβλεψη για "τρύπα στο νερό" επιβεβαιώθηκε - επιβεβαιώνοντας και τις παθογένειες της πολιτικής μας ζωής - που κατά μιά διαβολική σύμπτωση αναδύονται στην επιφάνεια μαζικά, όταν είναι στην κυβέρνηση η συντηρητική παράταξη.

Οταν κινείσαι με βάση την υποκρισία (γιατί δεν είσαι αυτό που λες πως είσαι), όταν κραδαίνεις τη "δαμόκλειο σπάθη" μιάς αμφισβητούμενης και ξεπερασμένης ηθικής (γιατί περισσότερο από όλα τα κομμάτια της κοινωνίας έχεις απουσία πολιτικής) και όταν θαυμάζεις κρυφά τον ηγέτη που προσέβαλε απροσχημάτιστα κάθε έννοια ηθικής της δημόσιας ζωής ("ε, να μην κάνουμε κι ένα δωράκι στον εαυτό μας...") τότε εισπράττεις μιά "ανεξήγητη" φθορά και απόρριψη, πριν καλά-καλά συμπληρώσεις χρόνο στην εξουσία... (Αλλωστε, αν θέλεις να βάλεις την πολιτική ζωή σε μιά νέα ηθική βάση, αρχίζεις από το νεποτισμό... Αλλά αυτό δεν συμφέρει...)

Και το χειρότερο, τα βέλη είναι εξ οικείων... Η κυβέρνηση θερίζει τώρα τις θύελλες που έσπειρε στα χωράφια όλης της χώρας, με τις αλόγιστες υποσχέσεις και την "τσαμπουκάδικη" πολιτική του παρελθόντος (εμπλουτίζεται το πολιτικό μας λεξιλόγιο, εμπλουτίζεται). Οι πληροφορίες μιλούν για άγρια εκβιαστικό τελεσίγραφο "χρωματιστού" αγροτοσυνδικαλιστή προς την κυβέρνηση, οτι αν δεν δώσει "όλα τα λεφτά" θα στείλει τέτοια επιστολή στις Βρυξέλλες, που θα συμπαρασύρει όλες τις επιδοτήσεις προς το αρνητικό. Και μαζί και την απήχηση της κυβέρνησης σε βαμβακοπαραγωγούς και άλλους...

Παρά το ευχολόγιο για "ήθος και ύφος" της παράταξης, οι ίδιοι και χειρότεροι "τσαμπουκάδες" δείχνουν ασυγκράτητοι σε κάθε τομέα της κυβερνητικής πολιτικής, καθώς οι συνδικαλίστές της ΔΑΚΕ ("έλληνες πολίτες, που δεν θέλουν να τους υποτιμούν" κατά τον κ. Πολύδωρα) αντάλλαξαν φράσεις "απείρου κάλλους" για γεννητικά όργανα με έναν ακόμα υφυπουργό, γνωστό για το μετριοπαθές παρελθόν του στις νεολαίες... Κάθε σύγκριση με το παρελθόν δεκτή, αλλά η παρουσία λίγο περισσότερης πολιτικής ιδεολογίας, σοβαρότητας και δουλειάς κρατούσε τα προσχήματα, τουλάχιστον στο ύφος...

Εν τω μεταξύ, τα σοβαρά (και επικίνδυνα) προβλήματα της χώρας "καλπάζουν"... Στην εξωτερική πολιτική (και στη διεθνή εικόνα της χώρας) οι εξελίξεις είναι μπροστά και οι πληροφορίες θέλουν την κυβέρνηση να ακολουθεί στο Κυπριακό και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις την ίδια πολιτική της διπλωματίας των πρέσβεων (της δεκαετίας του '70) - χωρίς να μπορεί να ομολογηθεί και δημοσίως η παραδοσιακά δεξιά αντίληψη "οτι αφού δεν επιτυγχάνεται η ένωση με την Ελλάδα ή η επιστροφή στα πριν του '74, ας παμε και προς διχοτόμηση, βρε παιδί μου..." Ο Ερντογάν κατάφερε να μη δώσει τίποτα και διαπραγματεύτηκε με επιτυχία τα αυτονόητα. Το καλοκαίρι (όταν επιτέλους αναγκαστικά θα τα δώσει) θα είναι μιά ακόμα μεγάλη επιτυχία απομάκρυνσης από τη συμφωνία του Ελσίνκι...

Στο οικονομικό όμως, που είναι και το πιό αδίρητο, τα πράγματα είναι ακόμα πιό δυσάρεστα. Ενας προϋπολογισμός που καταρρίπτεται πριν καν ψηφιστεί - και θα πρέπει να αναθεωρηθεί συντομότατα - καθώς και το έλλειμμα που εκτιμάται πλέον μεγαλοφώνως οτι θα ξεπεράσει το 10%, συνθέτουν ένα εκρηκτικό σκηνικό, ως αποτέλεσμα και της περίφημης απογραφής... Η υστέρηση στα έσοδα είναι πρωτοφανής και οι μεγαλοστομίες και τα λάθη του παρελθόντος (με το ΣΔΟΕ να κυρήσσεται "διεφθαρμένο και ανενεργό" επί εξάμηνο) τώρα πληρώνονται... (Εδώ το πραγματικά αντικειμενικό ΑΣΕΠ αποκλήθηκε "διεφθαρμένο και κομματικό", το ΣΔΟΕ δεν θα ήταν;)

Αν στον ιδιωτικό τομέα η ύφεση της αγοράς είναι πηγή απελπισίας, στο ευρύτερο δημόσιο το εκρηκτικό κοινωνικό πρόβλημα των συμβασιούχων δεν έχει "σκάσει" ακόμα... Οι πραγματικές προθέσεις όμως άρχισαν να διαφαίνονται με την εισαγωγή της "συνέντευξης", που ως καθαρά υποκειμενικό στοιχείο, θα ευνοήσει φυσικά τους "ημέτερους", που είναι ήδη πολύ δυσαρεστημένοι, όπως φαίνεται και από την κόντρα με τους συνδικαλιστές...

Η κυβέρνηση προσπάθησε να κάνει τη "ρελάνς" με το νομοσχέδιο για το βασικό μέτοχο, με τις πρώτες παρενέργειες να είναι ορατές στο πεδίο των ΜΜΕ. Διαπλοκή όμως δεν είναι μόνο η απόκτηση μέσων για την προώθηση των εργολαβιών σου, αλλά και της πολιτικής σου παρουσίας και εξουσίας. Μένει λοιπόν να φανεί αν ο σχετικός νόμος θα βάλει σωστούς κανόνες και θα προστατεύσει ή απλώς θα ξαναμοιράσει την τράπουλα... Και αν θα τα βγάλει πέρα με τα "ασυμβίβαστα" του - με την επιχειρηματικότητα και τους ευρωπαϊκούς κανόνες....

Στο τέταρτο μόλις υπουργικό συμβούλιο από την ανάληψη της κυβέρνησης, ο πρωθυπουργός επανέλαβε τις ίδιες "ηθικές" εντολές προς τους υπουργούς του. Μένουν ακόμα τρία χρόνια για να "φανεί" και η κυβερνητική πολιτική...




Υ.Γ. 1: Το έλλειμμα βεβαίως "συμμαζεύτηκε" εκείνη τη χρονιά, αλλά στη συνέχεια, η "κρυφή" του πορεία γνωρίζουμε πού μας έφτασε. Όσο για την ικανότητα πρόβλεψης μου για την αρχηγία Αλαβάνου στο ΣΥΡΙΖΑ, ομολογώ οτι έπεσα έξω παταγωδώς: Όχι μόνο δεν βρέθηκε εκτός Βουλής, αλλά σημείωσε και το καλύτερο ποσοστό του, στις εκλογές τους 2007. Τα προβλήματα άρχισαν αργότερα...

Υ.Γ. 2: Η φωτογραφία έχει άλλο νόημα σήμερα. Πώς να φανταστούμε το μέλλον τότε...

Υ.Γ. 3: Τον Ιανουάριο του 2005, ο Καραμανλής είχε συγκαλέσει (από τον Μάρτιο του 2004) μόλις 4 υπουργικά συμβούλια...






H φωτό είναι από το www.prezatv.blogspot.com και το εξώφυλλο είναι από το www.amazon.com

Το post συνοδεύεται από το "One More Kiss Dear", όπως ακούγεται στην πρώτη έκδοση του soundtrack του "μελλοντολογικού αριστουργήματος" (κατά την ταπεινή μου άποψη) Blade Runner, με μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου.