Οι εκλογές της απόρριψης

Είναι αδιαμφισβήτητο οτι αυτός ο πρώτος γύρος των εκλογών ήταν “οι εκλογές της απόρριψης”.

Για το ΠΑΣΟΚ ήταν μια καθαρή ήττα, που θα μπορούσε όμως να ήταν χειρότερη, δεδομένου του μνημονίου, των σκληρών μέτρων και της πολεμικής που αναπτύχθηκε στο δημόσιο διάλογο. Ενδεχομένως η υψηλή αποχή εκφράζει ένα ενδιάμεσο στάδιο απόρριψης, λίγο ακόμα παραπάνω χρόνο - μια προειδοποίηση οτι την επόμενη φορά θα ψηφιστεί με φανατισμό ο αντίπαλος, “για τιμωρία”.


Κάπως λοιπόν, “έσωσε την παρτίδα” το ΠΑΣΟΚ. Οι ψηφοφόροι του “συμμαζεύτηκαν”, ο Δημαράς (όπως κι ο άλλος “αντάρτης”, ο Καλούδης στο Ιόνιο) δεν πέρασε στο β’ γύρο, ο Σγουρός προηγείται, αν και με πολύ χαμηλό ποσοστό. Η συντριβή αποφεύχθηκε, όπως και για τη Νέα Δημοκρατία, που δεν έζησε την απόρριψη Κικίλια από τον α’ γύρο. Το ίδιο και οι πρόωρες εκλογές.

Όμως, οι Νεοδημοκράτες δεν δικαιούνται να πανηγυρίζουν. Με - πανελλαδικά - ελάχιστες παραπάνω ψήφους από τις εσωκομματικές τους εκλογές (+ δεύτεροι στην Πελοπόννησο και εκτός β' γύρου στην Κρήτη από τη Ντόρα) , δεν μπορούν να θριαμβολογούν, γιατί το μήνυμα αγγίζει και αυτούς, όσες περιφέρειες κι αν πάρουν. Καμμία καθαρή νίκη από τον α’ γύρο δεν επετεύχθη, ούτε καν του μέχρι πρότινος “άνετου” Ψωμιάδη - πόσο μάλλον του Γκιουλέκα και του Κακλαμάνη.

Ειδικά ο τελευταίος μάλλον “ζεματίστηκε” από το χαμηλό ποσοστό, που κυμαίνεται, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, στο 35%. Θεωρητικά, οι Αθηναίοι μπορούν να ανατρέψουν το προβάδισμα του, αν πάρουν απόφαση να τον διώξουν, μειώνοντας και την αποχή από το θηριώδες 58%.

Ιδιαίτερα ανησυχητικό μήνυμα: Εκλογικό κέντρο στην Αθήνα έβγαλε 20% τον υποψήφιο της Χρυσής Αυγής - και σε όλη την Αθήνα ξεπερνάει το 5% (προσοχή, όχι του ΛΑΟΣ, αυτός στηρίζει Κακλαμάνη). Εξοργιστικά υψηλό ποσοστό και "σκληρό μάθημα" - απόρροια μιας ακροδεξιάς πολιτικής, που είναι πάντοτε η πιο ικανή στο να οξύνει τα προβλήματα, αντί (δήθεν) να τα λύνει.

Πόσοστό-έκπληξη πετυχαίνει ο ανεξάρτητος “ποδηλάτης” Γιώργος Αμυράς (7-8%), που αναμένεται να στηρίξει Καμίνη από αύριο. Καίριο ερώτημα που παραμένει, η στάση των ψηφοφόρων της υπόλοιπης αριστεράς: Θα στηρίξουν Καμίνη για να εκδιωχθεί ο Κακλαμάνης ή θα προτιμήσουν να στηρίξουν “αντιμνημονιακά” τον δεύτερο, με την ψήφο τους ή την αποχή;


Στην περιφέρεια Αττικής ο προερχόμενος εκ του “λαϊκού ΠΑΣΟΚ” και “συνασπισμικός” Μητρόπουλος δεν δείχνει να πηγαίνει άσχημα με 6% (δεδομένης και της πολυδιάσπασης στο χώρο - και με το 2% του Αλαβάνου). Ωστόσο, οι εκτιμήσεις Τσίπρα για διψήφια ποσοστά αποδείχθηκαν, όπως είναι φυσικό, ουτοπικές. Το 4% του Ψαριανού κρίνεται ιδιαίτερα αξιοπρεπής πρώτη εμφάνιση της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Αυτό που θριάμβευσε στην Αττική (και γενικώς) ήταν το ΚΚΕ, με 5 μονάδες περισσότερες από το 10,5% των βουλευτικών εκλογών (εδώ φάνηκε και η σημασία των προσώπων - ο Παφίλης είναι οτι πιο "ελκυστικό" έχει το ΚΚΕ, ενώ δεν μπορεί να πει κανείς το ίδιο για τις επιλογές ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας). Με πανελλαδικό ποσοστό να διαμορφώνεται γύρω στη μια μονάδα επάνω σε σχέση με το 2009, μπορεί να υπερηφανεύεται οτι είναι ο μοναδικός καθαρός νικητής των εκλογών αυτών - με προνομιακές φυσικά γι αυτό τις συνθήκες της κρίσης και του μνημονίου.

Το εκλογικό σώμα έχει πάντως την ευκαιρία να ανατρέψει την ανωριμότητα που επικρατεί στο δημόσιο βίο, τον τελευταίο καιρό: Μπορεί, με μειωμένη την αποχή, να αποκαθηλώσει τους εκπροσώπους ενός χρεωκοπημένου πολιτικαντισμού, από τον (σχεδόν βέβαιο) θώκο τους. Κι αν είναι πρακτικά μη ρεαλιστικό να απαλλαγούμε από τον Ψωμιάδη, θα μπορούσε τουλάχιστον να επιβάλει ένα νέο “ύφος και ήθος”, με τη νίκη Μπουτάρη και Καμίνη, σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα...


Y.Γ. Επειδή τα ποσοστά είναι σε εξέλιξη, παραθέτω τους πίνακες των προηγούμενων αναμετρήσεων, ώστε να μπορεί κανείς να κάνει όσες συγκρίσεις είναι δυνατές με τα αποτελέσματα των εκλογών του 2010.




Update: Δυό μέρες μετά, οι βασικές διαπιστώσεις δεν αλλάζουν. Απέχθεια προκαλεί η προσπάθεια να ερμηνευθεί η αποχή κατά τα συμφέροντα του καθενός, π.χ. "γύρισαν την πλάτη στον εκβιασμό του πρωθυπουργού". Η αποχή είναι πολύπλοκο φαινόμενο. Είναι απόρριψη συνολικά του πολιτικού συστήματος, στο οποίο μερίδα των ψηφοφόρων "ρίχνει μια μούντζα", γιατί δεν πιστεύει οτι έχει σημασία να ψηφίσει κάποιον αντί του άλλου. Αλλιώς θα ψήφιζε μαζικά τα μικρά κόμματα - κάτι που συνέβη σε μικρό βαθμό, με την ενίσχυση δυστυχώς των άκρων...









Tα γραφήματα είναι από το www.tanea.gr και η φωτό από το http://kapetank.files. wordpress.com

Το post συνοδεύεται από το "Yes I Do", της Ελληνίδας Μonika.