31.1.11

Ugly...

Την προσωπική “tragedie forcee” του Ινιάριτου, δεν την αγοράζω. Ο μικροαπατεωνάκος, μικροπαραγοντίσκος εκμετάλλευσης μεταναστευτών (με ευγενή αισθήματα), που ζει μια ημιδιαλυμένη ζωή στην υποβαθμισμένη πλευρά της Βαρκελώνης, που πάσχει από καρκίνο και πήγε στον (δωρεάν) γιατρό όταν πια ήταν αργά, με την γυναίκα που πάσχει από διπολική διαταραχή και τον κερατώνει με τον αδελφό του και αδυνατεί να φροντίσει τα παιδιά, δεν καταφέρνει να με συγκινήσει. Όχι γιατί δεν υπάρχουν κι άλλοι Ούξμπαλ σε αυτό τον κόσμο - βγαλμένα από τη ζωή είναι.


Ίσως γιατί πήγα οπλισμένος με την ασπίδα της αποστασιοποίησης. Ίσως γιατί ήξερα από πριν οτι ο Ινιάριτου ήθελε να μου “τρίψει τον πόνο στη μούρη, καταιγιστικά”. Ίσως γιατί δεν έχω παιδιά, όπως μου είπε μια φίλη (αν και το μόνο πράγμα που με συγκινούσε σε αυτή την οικογενειακή τραγωδία ήταν οι πανέξυπνες και γλυκύτατες φατσούλες των δύο παιδιών). Ίσως γιατί ο Μπαρδέμ ενσάρκωνε ότι πιο αυτοκαταστροφικό υπάρχει - και για αυτό (παρά την έξοχη ερμηνεία του και την επιδέξια κινηματογράφηση), θα ψήφιζα “Κυνόδοντα”...

Υπάρχει όμως ένα τεράστιο “αλλά”. Από πολιτικής πλευράς, το “Biutiful” είναι ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ, που καταγράφει αυτό που συμβαίνει ακριβώς δίπλα μας και παραμένει αθέατο: Η φρικωδία της εκμετάλλευσης (μέχρι θανάτου) των μεταναστών (“στην Κίνα θα δούλευαν για μισό ευρώ την ημέρα”), το δράμα του Αφρικανού που τον εκμεταλλεύονται τα κυκλώματα παρεμπορίου και τελικά απελαύνεται, ο εξευτελισμός της ζωής και της αξιοπρέπειας, με τα πτώματα να ρίχνονται στη θάλασσα - η “ζωή με το κομμάτι” και ο φόβος στην ημερήσια διάταξη. Κι όλα αυτά, αριστουργηματικά δοσμένα.

Γι αυτό και μόνο, η ταινία αξίζει. Και γι αυτό, πρέπει να τη δουν όλοι. Για να σκεφτούν έστω κι ένα λεπτό, πόσο χειρότερα είναι τα πράγματα από την Ισπανία και πού οδηγεί η τελμάτωση (ή ακόμα καλύτερα η ανυπαρξία επί δεκαετίες) μεταναστευτικής πολιτικής. Και γιατί υπάρχει σοβαρή ανάγκη να οργανωθούμε τάχιστα αφενός - και αφετέρου γιατί είναι πολύ σημαντικό να συντασσόμαστε με τις ψύχραιμες φωνές, που επικρίνουν τη “θερμοκέφαλη” υποστήριξη της κατάληψης της Νομικής και αυτούς που με ακτιβισμούς (εντός και εκτός εισαγωγικών) υποδαυλίζουν καταστάσεις, αντί να λύνουν προβλήματα. Ειδικά με αυτό το γνωστό στυλάκι της απεμπόλησης των ευθυνών ή των ρουκετών του τύπου “όποιος δεν υπεραμύνεται του ασύλου δεν είναι Έλληνας” - που αποτελεί απλώς την άλλη πλευρά ενός εθνικοπατριωτικού παροξυσμού.

Διότι ένα κομμάτι της αριστεράς, μέσα στις αντιθέσεις της, προκάλεσε αυτό που υποτίθεται οτι αποφεύγει, σαν το διάολο το λιβάνι: Την πλήρη αποκαθήλωση της έννοιας του πανεπιστημιακού ασύλου στο συλλογικό υποσυνείδητο, με εντελώς αυτοκαταστροφικό τρόπο.

(Την αυτοκαταστροφή πραγματεύεται και ο “Μαύρος Κύκνος”, που δεν αξίζει να δείτε. Είναι τόσο κραυγαλέος, με ηθοποιούς που - εκ των πραγμάτων - αδυνατούν να προσφέρουν την οπτική ευχαρίστηση ενός χορευτή και με την αφελή απεικόνιση της μάχης του καλού με το κακό, μέσω μιας ξενερωτούλας και ανέραστης μπαλαρίνας, που ψάχνει να βρει τα στοιχειώδη. Υπερεκτιμημένο τα μάλα.)


Τα γεγονότα γύρω μας, στις κοντινές περιοχές των άλλων ηπείρων, επιβάλλουν να γυρίσουμε τα βλέμματα μας στις πηγές ενός πανανθρώπινου προβλήματος, μέρος του οποίου υφίσταται (και έχει προκαλέσει βεβαίως) και η Ευρώπη: Οι ζωές στον λεγόμενο Τρίτο κόσμο, χωρίς καμμία "αξία και βάρος", γίνονται απάνθρωπες κάτω από τη μπότα ολοκληρωτικών καθεστώτων που εκμεταλλεύονται αυτόν, που αύριο θα γίνει φυγάς και αντίκειμενο εκμετάλλευσης, ως μετανάστης, στην πόρτα μας. Κι όχι μόνο με υπέρτατο σεβασμό στις πράξεις αυτοθυσίας, αλλά και με ανθρωπιά πρέπει να βοηθήσουμε με κάθε είδους τρόπο αυτούς που προσπαθούν να αποτινάξουν το ζυγό - και ζητούν ελευθερία, δημοκρατία (κι ας είναι και “κουτσή”) και ευημερία. Δεν πάει δα και τόσος πολύς καιρός από τους ανάλογους αγώνες, εντός και εκτός Ελλάδας, κατά της χούντας.

Όλη η Βόρειος Αφρική είναι σε αναβρασμό. Το ίδιο, εδώ και πολύ καιρό η Μέση Ανατολή και η Νότια Ασία. Αν ο λεγόμενος δυτικός κόσμος (με πρώτη την Ευρώπη) δεν σοβαρευτεί και δεν δείξει το δρόμο της πραγματικής δημοκρατίας και ενός νέου παγκόσμιου οικονομικού μοντέλου, θα είναι ο πρώτος που θα πληρώσει. Κι επειδή επιδεικνύουμε σοβαρή ολιγωρία (και στα πολιτικά/οικονομικά και κυρίως στα οικολογικά), μπορεί να μην είναι τόσο ανέκδοτο το φινάλε της ταινίας “The Day After Tomorrow”: Μπορεί να μην υπάρχει καν πια ο Πρώτος Κόσμος...










Οι φωτό είναι από τα www.imdb.com και www.boston.com - και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από το "Hanina", της Γερμανο-αιγυπτιακής "συνένωσης δυνάμεων", του Jasmon και του Mohammad Mounir.

buzz it!

10 σχόλια:

Πολυβώτης είπε...

Δεν έχω καταλάβει ακόμα, Προκόπη, τι ήταν αυτό που οδήγησε στην «αποκαθήλωση της έννοιας του πανεπιστημιακού ασύλου», όπως λες. Το γεγονός ότι έγινε χρήση του από αλλοδαπούς; Μα τότε, δε θα έπρεπε ολόκληρη η αριστερά να στηρίξει απερίφραστα το δικαίωμα των μεταναστών να χρησιμοποιούν το άσυλο; Ή μήπως τα πάντα μετρώνται πλέον με βάση το πώς παίζουν στα δελτία των 8, οπότε αναλόγως προσαρμόζουμε και τις αξίες μας;

yb είπε...

Τη βρήκα υπερβολικά μελοδραματική για να με συγκινήσει και μάλλον ενοχλήθηκα κιόλας γιατί υποδορίως δικαιολογεί και ωραιοποιεί τις φαύλες συμπεριφορές όσων γύρω μας "αμαρτάνουν για τα παιδιά τους".
Οι "οσκαρικοί" κριτές όμως νομίζω θα την ψηφίσουν...

apos είπε...

Για την ταινία θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σας.
Για τα υπόλοιπα, θα συμφωνήσω διπλά μαζί σας.
Ενημερωτικά, υπάρχει μια ψηφοφορία στο in.gr για τους χαμένους της ιστορίας με τη Νομική. Μπορεί να μην είναι «επιστημονική» σαν τις άλλες που μιλούν για καταλληλότερους, αλλά δίνει μια εικόνα: οι μεγάλοι χαμένοι είναι με σειρά: Αριστερά, άσυλο, μετανάστες...

Prokopis Doukas είπε...

@Πολυβώτης: Όπως και σε πολλά άλλα πράγματα, η συσσωρευμένη κατάχρηση του.

Διαβάστε τις δύο παραπομπές στις λέξεις "ψύχραιμες" και "φωνές".

@yb: Ναι, πιθανότατα θα τον ψηφίσουν, γιατί είναι επιδέξιος κινηματογραφιστής...

Prokopis Doukas είπε...

@ apos: Ναι, την είδα κι εγώ - και συμφωνώ απόλυτα. Απλώς απέφυγα να την αναφέρω, ακριβώς επειδή δεν είναι επιστημονική. Αλλά δίνει το κλίμα στην κοινωνία...

gerasimos είπε...

Ψύχραιμη μεν η φωνή του κου Παπαϊωάννου, αλλά πιάνει (ΚΑΙ αυτή) το παγόβουνο που λέγεται μεταναστευτικό από την κορυφή του. Δυστυχώς η όλη συζήτηση για το μεταναστευτικό γίνεται όχι μόνο στην επιφάνεια του ζητήματος αλλά και με ποδοσφαρικούς όρους, όπως τόσες άλλες στην Ελλάδα. Αν εκφράσεις τον παραμικρό προβληματισμό γύρω από την αφομοίωση αυτών των ανθρώπων σε μια τόσο διαφορετική από τις δικές τους κουλτούρα όπως η ελληνική, σε λένε 'μεταναστόφοβο' (όπως μου έχει τύχει). Αν πάλι τους υπερασπιστείς σαν ανθρώπους και όχι 'υπανθρώπους' θεωρείσαι από κάποιους 'μεταναστόφιλος' (επίσης μου έχει τύχει). Ένα ζήτημα δηλαδή που θα έπρεπε να το δούμε με όσο περισσότερη νηφαλιότητα, έγινε κι αυτό πεδίο αντιπαραθέσεων, μπλέχτηκε με το άσυλο και, εν τέλει, υποβαθμίστηκε σε ζήτημα του κατά πόσον οι μετανάστες έχουν ή όχι δικαίωμα να φέρονται όπως και τα 'δικά μας' καλόπαιδα που από καιρό σε καιρό χρησιμοποιούν τα ΑΕΙ σαν ορμητήρια για πάσης φύσεως διεκδικήσεις.

ΑΠ είπε...

Εγώ θα συμφωνήσω μαζί σας ότι η Αριστερά και το Άσυλο είναι από τους χαμένους της υπόθεσης -- και πρέπει να αναθεωρήσουν την στρατηγική τους.

Αλλα, εκτος από μερικούς μπλόγκερς, δεν είδα ποιος άλλος πολιτικός χώρος είπε κάτι ουσιαστικό για τους μετανάστες. Εν προκειμένω, περιμέναμε μια πιο υπεύθυνη στάση από την ΔΥ.AΡI., κι όχι την στάση μικρό-κομματισμού που κράτησε... (και δεν είπε τιποτα για την ταμπακέρα)

Τέλος, το κράτος μας δυστυχώς φαίνεται πως λειτουργεί μονο κατόπιν εκβιασμών, έτσι εχθές (Κυριακή!) μάθαμε ότι "Αρχίζουν τη λειτουργία τους οι επιτροπές ασύλου"... Άρα ίσως και κάτι να κέρδισαν οι μετανάστες.

http://www.tvxs.gr/news/ελλάδα/αρχίζουν-τη-λειτουργία-τους-οι-επιτροπές-ασύλο

Prokopis Doukas είπε...

@Γεράσιμος: Ναι, αυτό είναι χαρακτηριστικό έλλειψης πολιτισμού: Δεν μπορούμε να συζητήσουμε, χωρίς να υπάρξουν οι γνωστές φανατικές φωνές εκατέρωθεν...

Ωστόσο, σε ένα μικρό κείμενο, όπως αυτό, ο Παπαιωάννου καλά τα λέει, θεωρώ.

@ΑΠ: Πράγματι, αυτό με ενοχλεί κι εμένα - και το θίγω δυό ποστ παρακάτω, με το "Unleashed". Αν δεν γίνει τσαμπουκάς, δεν προχωράει τίποτα..

Μπορεί η στάση της Δημοκρατικής Αριστεράς να μην ήταν η πιο "χορταστική" (ικανοποιητική), αλλά όταν υπάρχει αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, δε νομίζω οτι τίθεται θέμα "σύγκρισης"...

ΑΠ είπε...

Νομίζω όμως ότι δεν είναι θέμα σύγκρισης, και στο ΣΥΡΙΖΑ και στη ΔΑ είναι χαρούμενοι γιατί θεωρούν ότι είχαν "καλύτερη" θέση απο τον "άλλο", και μεσ'την τυφλωσή τους κανείς δεν βλέπει ότι πραγματικός νικητής ήταν η (άκρα) Δεξιά...

Prokopis Doukas είπε...

@ΑΠ: Συμφωνώ για τον πραγματικό νικητή, αλλά δεν κατάλαβα από τη Δημοκρατική Αριστερά κάποια θέση με την οποία δεν συμφωνώ. Αντιθέτως, οι χειρισμοί του ΣΥΡΙΖΑ, όπως τους περιγράφει το ρεπορτάζ του Γαλατσιάτου, είναι ότι χειρότερο...

ShareThis