20.4.11

Η μέρα μου στο πιάτο

Η σχέση μου με τη διατροφή είναι μια σχέση αγάπης και μίσους. Θεωρητικού μίσους, δηλαδή. Όταν ο άνθρωπος κόβει την παρέα με κάθε άλλη “ντόπα”, η διατροφή είναι η μόνη που του μένει. Και είναι και η πιο ωραία κοινωνική δραστηριότητα (μετά το χορό, ίσως).


Εγώ έκοψα τη ζάχαρη στον καφέ το 1994. Τον ίδιο τον καφέ, το 2001. Και το τσιγάρο το 2008. Μου πήρε 28 χρόνια - τα τελευταία 5 με στριφτό και χαρτάκια hemp. Πούρα ευχαριστήθηκα μόνο στο περιβάλλον της Αβάνας, ίσως γιατί εκεί μόνο είναι απαλλαγμένα από το νεοπλουτίστικο πρόσημο που τα συνοδεύει - και η υγρασία κάνει τη μυρωδιά τους φυσική.

Αναπόφευκτα, η διακοπή μου πρόσθεσε κάτι κιλά, που τα παλεύω συνέχεια. Από τη μια μου λείπουν κάποιες ελάχιστες στιγμές, από την άλλη, είμαι πολύ ευτυχής που είμαι απαλλαγμένος από την εξάρτηση. Έναν ντεκαφεινέ εσπρέσο, παρά τη χημεία που κουβαλάει, τον πίνω συχνά-πυκνά. Σκέτο. Με συνοδεία ενός (άγλυκου) γλυκού, που τα λατρεύω. Τα τελευταία πολλά χρόνια η κρέμα κερδίζει σχεδόν πάντα τη σοκολάτα. Όχι οτι την αρνούμαι, όπως και τα σπιτικά γλυκά ταψιού ή κουταλιού.

Η άλλη παρασπονδία είναι τα πολλά ψωμιά ή ψωμοειδή. Όταν ανεβαίνει η αναλογία τους με κουράζουν, το νοιώθω. Αυτά που δεν με κουράζουν ποτέ, είναι οι σαλάτες, τα τυριά, οι ξηροί καρποί. Σε μια πιο ταβερνιάρικη εκδοχή, μπορώ να ζήσω με χόρτα, πατάτες και φέτα λαδορίγανη. Σε μια πιο σπιτική, με τυρί και αμύγδαλα, καρύδια ή κάσιους. Και κανένα αχλάδι να τα συνοδεύει.

Σε μια πιο γαλλική, τρελλαίνομαι για ένα καλό κρασί με ωραία πολύσπορα και τυριά. Δεν έμαθα όμως ποτέ πολύ καλά να ψάχνω το καλό κρασί. Στο Sideways, θα ήμουν ο αποσυνάγωγος, σε αυτή τη “μπανάλ” κατηγορία, που λατρεύει το merlot. Η Βίβλια Χώρα και το Chateau Julia είναι από τα σταθερά, αν και μου άρεσαν πάρα πολύ κάποια χιλιανά που είχα πιει παλιότερα. Επίσης κάποια του κυρ-Γιάννη (Μπουτάρη), που μου πρόσφεραν πρόσφατα (αναπόφευκτα επηρεασμένος θετικά και από την πολιτική του πρόταση - αλλά αυτές οι αξίες πάνε έτσι κι αλλιώς μαζί). Το πιο ωραίο ίσως κρασί που θυμάμαι να έχω πιεί στη ζωή μου είναι ένα ιταλικό Brunello di Montalcino, από την ποικιλία Sangiovese, φερμένο από την Τοσκάνη.

Εκτιμώ επίσης και μια καλή ξανθιά και πικρή μπύρα, καθώς η σχέση μου με το αλκοόλ μπορεί να είναι μόνο ελαφρή, πια. Από τα υπόλοιπα, μόνο κανένα Campari με σόδα και lime, πίνω ευχαρίστως.

Τρώω επίσης, μετά από μια μακρά περίοδο αποχής, αρκετό κρέας. Προσπαθώ να καταναλώνω τακτικά λίγα όσπρια και μαγειρεμένα λαχανικά. Φαβορί και η σπανακόπιτα. Το κύριο γεύμα είναι το μεσημέρι - και περιλαμβάνει συνήθως ένα ψητό ψάρι, κοτόπουλο ή μοσχάρι. Σχεδόν πάντα σπίτι. Έξω τρώω πια σπάνια, συνήθως σε μπαρ που μαγειρεύουν συμπαθητικά, όπως το Pairidaeza ή το Transistor. Για περίπου 20 χρόνια τρώω και στο Κουτί, στην Αδριανού.

Αρνούμαι πια να πληρώσω οτιδήποτε ξεφεύγει από τα 25 (για να μην πω 15) ευρώ το άτομο. Θεωρώ οτι ένας από τους λόγους που φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, είναι και η προσποίηση μας γύρω από την εστίαση. Για χρόνια παρατηρούσαμε την απίστευτη φούσκα, να μπορεί το τελευταίο καφενείο στο απομακρυσμένο νησί να χρεώνει 4 ευρώ τον (δήθεν ευρωπαϊκό) καφέ και να μας σερβίρουν σαλάτα με κατίκι Δομοκού, που η κατσίκα είχε το πρωί ακούσει ένα ποίημα του Βάρναλη, πριν τη σφάξουν. Και δεν ουρλιάζαμε.

Μου αρέσουν τα gourmet, καλομαγειρεμένα φαγητά και τα καλά προιόντα, αλλά δεν μπορώ άλλο το δήθεν. Πιστεύω οτι πρέπει να εξοβελιστεί αυτή η νοοτροπία - και να επιστρέψουμε στις απλές γεύσεις, άντε με λίγη μεσογειακή “ευρηματικότητα”.

Η Ελλάδα θα πρέπει να διδαχθεί από την Κρήτη, το καλύτερο value for money, που έχω συναντήσει ποτέ. Με 10 ευρώ τρως λουκούλεια, σχεδόν παντού, πλην των τουριστικών. Βέβαια, αυτό σημαίνει και προσεγμένη και αγνή παραγωγή.

Τεράστια σημασία δίνω και στο καλό λάδι, τη βάση της διατροφής μας. Όταν έζησα φοιτητής στις Ηνωμένες Πολιτείες, είδα τη διαφορά στα μαλλιά μου, από τη στέρηση του. Το βράδυ, ένα μπολ σαλάτα, με μαρούλι, καρότο και λίγες σταφίδες ή αποξηραμένα cranberry είναι η καλύτερη ιδέα. Κάνω πολλών ειδών σαλάτες, με προτίμηση στο αβοκάντο, στις γλυκόξινες γεύσεις και στη χρήση του balsamico.

Στις διακοπές, το πιο ωραίο γεύμα είναι το πρωινό. Στην καθημερινότητα δεν είναι τόσο πλούσιο, αλλά έχει πάντα φρούτα, τσάι και καμιά φορά τυρί ή μέλι. Το καλύτερο απ’ όλα είναι το μανταρίνι ή το πορτοκάλι, φρεσκοκομμένο από το δικό μου δέντρο - χωρίς συντηρητικά και φάρμακα. Και βέβαια, ένα πραγματικά βιολογικό φρούτο, τώρα στο τέλος της άνοιξης.

Κόντεψα να ξεχάσω το μεγάλο μου πάθος: Το παγωτό. Βανίλια κατά προτίμηση, σπιτικό ακόμα καλύτερα. Το ωραιότερο, το έχω φάει στη Φλωρεντία. Εκεί άλλωστε γεννήθηκε...










Το κείμενο αυτό γράφτηκε για το www.fnl-guide.com

H φωτό είναι από το http://blog.itechtalk.com και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από το "Laidback" του αγαπημένου μου Βρετανού κιθαρίστα Ronny Jordan.

buzz it!

15 σχόλια:

yb είπε...

Αχ-αχ τι ιδέα αυτή να γράψεις για φαγητό...μεχρι πριν λίγο καιρό δεν με απασχολούσε καθόλου (λιγόφαγη γαρ και με γούστα απλά και ταπεινά -και επομένως φτηνα και άρα εξοβελισμένα απο τα εστιατόρια-καλό ψωμί, τυριά, σαλατικά, λαχανικά, πίτες (σπιτικές μόνο),λαδερά, οσπρια & ζυμαρικά ολα απλά-απλούστατα και μόνο με λάδι ελιάς μαγειρεμενα, κρέας/ψάρια ποτέ απο το 1989 και θαλασσινά ποτέ όσο ζω γιατί απλώς με απωθούσαν η μυρωδιά και η υφή τους...)
Εδώ που είμαι όμως έχω κάποιο "θέμα"... δεν υπάρχει ψωμί παρά κατι αφρολέξ ολόλευκα, τα πάντα είναι γλυκα (ναι ακόμη και το σκορδόψωμο...) κι εγώ είμαι του αλατιού..., δεν υπάρχει τυρί παρα κάτι που του μοιάζει ισως (τυπου τσενταρ ή ενταμ σε μικροσκοπικά κομμάτια σε ορισμένα-ελάχιστα σουπερ μαρκετ), ό,τι μοιάζει κοκκινιστό δεν είναι απο τη ντομάτα αλλα την πιπερια...δεν μπορώ να ξέρω τι έχουν μέσα τα πανέμορφα και πολύχρωμα είναι η αλήθεια στην όψη φαγητά τους με αποτέλεσμα ως τώρα να τρώω ρυζι ή νουντλς με λαχανικα...
Και το φαγητό στερούμαι και κιλά θα παρω στο τέλος...:-(

ΥΓ τα μαλλιά και το λάδι που λες τι σχέση έχουν;

Δημήτρης Τερζής είπε...

Η Μεσόγειος μας τρέφει και μας ποτίζει. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερους συνδυασμούς. Καλημέρα...

Prokopis Doukas είπε...

@yb: Δύσκολη η Ασία, ε; :-)

Τα μαλλιά και το λάδι είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Η έλλειψη ελαιολάδου αλλάζει την υφή και τη στιλπνότητα τους...

@Δημήτρης Τερζής: Καλημέρα, ευχαριστώ...

μάγδα είπε...

να τολμήσω να ζητήσω καμια ευφάνταστη συνθεση σαλάτας?!

η μερα στο πιάτο σας,με παρηγόρησε και δε νιώθω μόνη...
καθώς οι μερες στο δικό μου πιάτο πια είναι πολύ κοντά με τις δικές σας...

να προσθέσω στο value for money τη μυτιλήνη -με άπειρο και πολύ καλό φαγητο,ο λογαριασμός πάνω από 10 ευρώ,δεν ανεβηκε ποτε..-

και να προσθέσω στα 'αρχετυπικα' ταβερνακια τον οικονομου στα πετραλωνα..χορτα,μελιτζανες,φετα λαδορίγανη και μια θεικη σπανακοπιτα κατω απο την ελια στο δρομο ή μεσα στο ζεστό ταβερνείο και όλα είναι όπως πρέπει να είναι...

Ανώνυμος είπε...

ένιωσα τη -σχεδόν βασανιστική- ανάγκη να πω "μαζί σας !"

ωραιότατο ποστ, στον αντίποδα του δήθεν και της μούρης

καλήν Ανάσταση φίλτατε

ΚΚΜ

Ανώνυμος είπε...

Πάρα πολύ ωραία, μα πάρα πολύ ωραία, τα λές! Πολύ κοντά στα δικά μου γούστα, σαν να διάβασα τον εαυτό μου, σ΄αυτό το άρθρο. Τελικά, μεγαλώνοντας, η απόλαυση της γεύσης, ενός σπιτικού φαγητού,ενός καλού γλυκού, μαζί με φίλους, είναι η καλύτερη λύση, ειδικά τώρα στούς καιρούς της κρίσης. Κι αυτή, η συνεχής πάλη με τα κιλά, λίγα αλλά...
Α, ωραία ιδέα, ώρα να στείλουμε πρόσκληση για φαγητό, λοιπόν.
Να χαλαρώσουμε λιγάκι, μέρες που είναι!
Σωτήρης

Ντόρα Θωμαϊδου είπε...

Όντως πολύ καλή ιδέα να μιλήσουμε λίγο για την τροφή μας, όχι σαν αιτία εξόδου (βγαίνω έξω - πόσο κοστίζει), αλλά σαν βάση μιας πιο υγιεινής ζωής. Πολύ φάγαμε, πολύ ήπιαμε, πολλά ξοδέψαμε και για τα δύο.. Είναι όντως καιρός να δούμε την τροφή αλλιώς.
Πιο απλά, πιο ουσιαστικά με την δέουσα προσοχή που της αξίζει και σε ανθρώπινα μετρημένα πλαίσια.
Εξάλλου ισχύει πραγματικά το: ,,πες μου τι τρως, να σου πω ποιός είσαι,,! Το πόσο τρως, φαίνεται άλλωστε...

the elf at bay είπε...

Η Βίβλια Χώρα τα σπάει! Θέμα έχω με τα χιλιανά κρασιά: Γυρίζω σπίτι απόλυτα μεθυσμένος!

Prokopis Doukas είπε...

@μάγδα: Συμφωνώ και για τη Μυτιλήνη και για τα ταβερνάκια. Όσο για σαλάτες, η βάση μου είναι μαρούλι/σαλάτα, καρότο - ντομάτα και ρόκα προαιρετικά. Από κει και πέρα, ανάλογα πόσο θέλετε να παχύνετε, βάζετε καρύδι, αβοκάντο, κράνμπερι. Λάδι και μπαλσάμικο.. :-)

@ΚΚΜ: Επίσης, επίσης! :-)

@Σωτήρης: Το καλό φαί είναι ότι πρέπει... :-)

@Ντόρα Θωμαϊδου: Το τι τρώμε φτιάχνει τα κύταρα μας...

@the elf at bay: Μέτρον άριστον.. :-)

gasireu είπε...

Σας καταλαβαίνω, έχουμε περίπου τα ίδια γούστα αν και καφέ και τσάι δεν νομίζω ότι θέλω να τα κόψω, όπως ίσως και το τζιν!
''Αρνούμαι πια να πληρώσω οτιδήποτε ξεφεύγει από τα 25 (για να μην πω 15) ευρώ το άτομο.'' Συμφωνώ απόλυτα, πολύ λίγοι όμως δεν ακολουθούν αυτή την τακτική ακόμα και ανάμεσα στους πιο ζορισμένους οικονομικά...Βέβαια φίλοι επί των γκουρμέ ισχυρίζονται ότι τα υλικά κοστίζουν υπέρογκα ποσά, αλλά δεν ξέρω αν καταλαβαίνω τη διαφορά ενός φιλέτου των 25 το κιλό με ένα των 85 ευρώ και αν θα μου αποδοθεί και με τη μεγαλοπρέπεια που του αξίζει (σε αυτό εμπιστεύομαι την αλλοδαπή, έτσι απλά, γιατί όλα φαίνονται πιο τίμια)!

Prokopis Doukas είπε...

@gasireu: Εμ, εκεί ακριβώς είναι και το θέμα. Κάποια πράγματα μπορεί να είναι δικαιολογημένα ακριβά, αλλά ποιός έχει την εμπιστοσύνη;

Σταυρούλα Σανίδα είπε...

Αγαπητέ Προκόπη (παίρνω το θάρρος να γράψω στον ενικό),
Οι διατροφικές σου επιλογές φαίνονται ισορροπημένες και λιτές. Προσπάθησα, ωστόσο, να σε φανταστώ σε ένα πασχαλινό τραπέζι με βασική καλεσμένη την κα "Χοληστερίνη" και τα παιδιά της τα "Λιπαρά". Τι επιλογές θα γίνουν άραγε την Κυριακή; Όπως και να έχει, εύχομαι καλή όρεξη και Καλό Πάσχα!

Ανώνυμος είπε...

Αμάν ρε παιδιά, μια ανάρτηση έκανα ως γιατρός να γράψω καμιά συμβουλή μέρες πό'ρχονται, τσουπ έρχεται ο Προκόπης και μας ακυρώνει πανηγυρικά.
Την Κυριακή μαντεύω τι θα φας, μια μεγάλη σαλάτα, 2 κομμάτια κρέας χωρίς λίπος, καμιά φέτα ψωμί, λίγο τυρί και τέρμα.
Μετά θα σε ανακηρύξω ως τον πλέον digestively correct των ημερών και θα μεγαλοπιάνομαι ότι ακολουθείς τις συμβουλές μου (πάει;)
(Αστειεύομαι, αλλά με την πρόεδρα πάνω από το κεφάλι είναι μια ώρα δύσκολη)

Καλή Ανάσταση
(στη Σύγκλητο παίζει αφιέρωση)

Prokopis Doukas είπε...

@Σταυρούλα Σανίδα: Το πασχαλιάτικο τραπέζι δεν με δονεί ιδιαιτέρως. Αλλά όλες αυτές τις μέρες...

@ Celsus: ...Θα τρώω πολλά γλυκα! :-)

Ανώνυμος είπε...

Ασχετο αλλα γιατι δεν μπορω να ακουσω το τραγουδι που συνοδευει το post?Mηπως το ακουμε νοερα? Σας φιλω καλο Πασχα
Xρυση

ShareThis