24.4.12

Από τον Μάνο στον Ματσαγγάνη...

Οι προτεραιότητες αυτών των εκλογών σιγά-σιγά ξεκαθαρίζουν. Η πρώτη, όπως φαίνεται να υιοθετούν σχεδόν όλες οι πολιτικές δυνάμεις (αλλά όχι και να εφαρμόζουν στην πράξη), είναι ο κατά το δυνατόν περιορισμός της φασιστικής παρουσίας - και ειδικά στο κοινοβούλιο.

Ευτυχώς, η δημοσκοπική εκτόξευση της Χρυσής Αυγής δεν οφείλεται στην ενσυνείδητη έξαφνη λατρεία του ναζισμού, στη χώρα μας - εντάσσεται όμως στη γενικότερη ενίσχυση των άκρων και κυρίως της ρατσιστικής ακροδεξιάς, όταν οι κοινωνίες συμπιέζονται από την κρίση. Μας το έδειξε και η επιτυχία της Μαρί Λεπέν στη Γαλλία, που “κληρονομικώ δικαίω” συνεχίζει το μισαλλόδοξο και σωβινιστικό έργο του πατέρα της.

Εντάσσεται λοιπόν σε ένα γενικότερο κλίμα “απολιτικής” απαξίωσης της πολιτικής, που πάντα συνοδεύει τα φαινόμενα διαφθοράς, στη δημοκρατία. Και περιγράφει, με πιστότητα και κατ΄ αναλογίαν, τη συμπεριφορά του κακομαθημένου μικρού παιδιού, που του πήραν το παιχνίδι - και αποφασίζει να “τιμωρήσει” τους γύρω του. Μόνο που δεν θα τιμωρήσει παρά τον εαυτό του, καθώς δεν θα επιτύχει τίποτε άλλο παρά την όξυνση των προβλημάτων, της γκετοποίησης, της εγκληματικότητας, της βίας, της φτώχειας και της απομόνωσης.

Η καφενειακή, μικρονοϊκή και τριτοκοσμική αντίληψη της πολιτικής (το οτι είναι απελπισμένη δεν της αναιρεί αυτά τα χαρακτηριστικά) οδηγεί πολλούς από την αδιαφορία της αποχής, κατευθείαν στο φασισμό, δήθεν “για να ταρακουνήσουν το σύστημα”. Μόνο που δεν συνειδητοποιούν οτι η κατάληξη αυτής της πορείας, όπως έχει δείξει πολλές φορές η ιστορία, είναι κάπου μεταξύ του μαφιόζικου μπερλουσκονισμού και της πραγματικής δικτατορίας - όχι αυτής που φαντασιώνονται (δυστυχώς και άνθρωποι που θα νόμιζε κανείς οτι έχουν μια ισορροπία) οτι ζουν τώρα, “γιατί η χούντα (που έπεσε το 1974) δεν τέλειωσε το 1973”.

Ακροδεξιά όμως δεν είναι μόνο οι χρυσαυγίτες. Όλοι όσοι παίζουν επικίνδυνα με εθνικισμούς, ρατσισμούς (και το δικαίωμα του πολίτη στην ασφάλεια) και άλλους αποκλεισμούς (συνήθως της λογικής και της αισθητικής), είναι υπεύθυνοι για όσα θα έρθουν, μόνο και μόνο από την καταβαράθρωση του επιπέδου του (ήδη πολύ ταλαιπωρημένου) δημοσίου διαλόγου. Άλλα τρία κόμματα διαγκωνίζονται για το ποιός θα πλειοδοτήσει στην κοινοβουλευτική αντιπαράθεση, με την παραπάνω ατζέντα. Για παράδειγμα, τα δίδυμα Πάνος Καμμένος/Μάκης Βορίδης, Γιώργος Καρατζαφέρης/Φαήλος Κρανιδιώτης και Άδωνις Γεωργιάδης/Τέρενς Κουίκ είναι βέβαιον οτι θα προσφέρουν σπαρταριστούς διαλόγους υποβάθμισης. Δυστυχώς, με τη συμμετοχή και του μεγαλύτερου και κυβερνητικού κόμματος, της ΝΔ, που έχει διολισθήσει προς τη σκληρή, ακραία και λαϊκή δεξιά, αφήνοντας ακάλυπτο τον κεντροδεξιό χώρο, να εκφράζεται μόνο από μια μετριοπαθή, φιλελεύθερη εσωκομματική αντιπολίτευση.

Η τιμωρία κάθε τέτοιας έκφρασης από τον σκεπτόμενο πολίτη θα έχει αποτέλεσμα, μόνο αν όλοι προσπαθήσουμε να πείσουμε το στενό και ευρύτερο περιβάλλον μας, οτι η επιπόλαια πριμοδότηση, είτε άμεσα (με την ψήφο), είτε έμμεσα (με την αποχή και την ψήφο που δεν θα πάει θετικά σε προοδευτικούς κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους), κινδυνεύει να καταστήσει το ελληνικό πολιτικό τοπίο τόσο φωτεινό και φιλόξενο, όσο το έδαφος ενός αστεροειδούς.

Η δεύτερη προτεραιότητα είναι να τιμωρηθούν όσες άλλες δυνάμεις έστρωσαν το δρόμο για την άρνηση σε κάθε είδους κανόνα, τη “μπαχαλοποίηση” της πολιτικής, την καλλιέργεια του κλίματος των προπηλακισμών, την ανοχή στον τραμπουκισμό, την αυθαιρεσία της κάθε “αγανάκτησης” - βούτυρο στο ψωμί της ακροδεξιάς. Η επιπολαιότητα με την οποία εκτοξεύθηκαν (ακόμα και από τα χείλη πολιτικών αρχηγών) οι εκφράσεις για “προδότες”, “κρεμάλες”, “κατοχή”, “χούντα”, “κυβερνήσεις Τσολάκογλου” κλπ. είναι ενδεικτικές, όχι μόνο της αμετροέπειας που χαρακτηρίζει μια αγκυλωμένη ευρύτερη αριστερά (συμπεριλαμβανομένου και τεράστιου κομματιού του ΠΑΣΟΚ - άλλωστε, κατά την απολύτως ακριβή γαλλική πολιτική γεωγραφία, αριστερά είναι ότι υπάρχει αριστερά του κέντρου), αλλά και της αυτοκαταστροφικής και συμπλεγματικής απουσίας κάθε σκέψης και ανάλυσης, που θα διαχωρίζει απολύτως τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος.

Και είναι πραγματικά απορίας άξιον, πόσο κοντόφθαλμη ήταν η πολιτική πρακτική, που έστρωσε το δρόμο στους ακροδεξιούς, όταν η παραδοσιακή (και άκρα) αριστερά έχει δείξει μια απολύτως συνεπή και επίμονη αντιφασιστική στάση. Και μόνο η συνύπαρξη με “αγανακτισμένους ελληναράδες” στην πλατεία Συντάγματος, θα έπρεπε να είχε αποτρέψει (και να πονηρέψει) όσους, με περισσή ελαφρότητα, υποστηρίζουν οτι οι συντάξεις είναι εξασφαλισμένες μόνον εκτός μνημονίου...

Οι εύλογες αντιρρήσεις για το μνημόνιο, σε συνδυασμό με τις μικροπολιτικές επιδιώξεις, επέτρεψαν την σύμπηξη ενός “μετώπου”, που μόνο ζημιά έκανε στην Ελλάδα. Και τελικά εξέτρεψαν τον διάλογο, σε ένα πλαστό δίλημμα “μνημονιακός-αντιμνημονιακός”, όταν το βασικό δίπολο στην ελληνική πολιτική σκηνή είναι η διαστρωματωμένη αντιπαράθεση μεταξύ των ελάχιστων (πραγματικά) εκσυγχρονιστικών δυνάμεων και των οπαδών ενός νοσηρού τέλματος.

Τρίτη προτεραιότητα, είναι η τιμωρία κάθε είδους λαϊκισμού, πέρα από τους παραπάνω. Εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν, καθώς κανείς πρέπει να ψάξει προσεκτικά στους σχηματισμούς που απομένουν, ώστε να βρει τα πρόσωπα εκείνα που μπορούν να εκφράσουν το διαφορετικό, το συνεπές, το μεταρρυθμιστικό - αυτούς που ενδεχομένως να παρασύρουν τον χώρο τους, προς μια δημιουργικότερη κατεύθυνση. Δυστυχώς, το πολιτικό προσωπικό είναι πολύ φτωχό - και θα παραμείνει έτσι (ή θα χειροτερεύει), όσο δεν μπαίνουν μαζικά αξιόλογοι άνθρωποι. Δύσκολο, ειδικά αυτή την περίοδο απαξίωσης της πολιτικής.

Από τους μετριοπαθείς υποψηφίους στο φιλελεύθερο χώρο, ως τους “φιλελεύθερους” της ανανεωτικής αριστεράς, ο δρόμος είναι στενός - και περιλαμβάνει πολύ λίγους έμπρακτους οπαδούς των (θανατηφόρα απαραίτητων για τη χώρα) ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων. Τουλάχιστον, ας τους στηρίξουμε, κατά την ιδελογική του προτίμηση ο καθένας.













Το σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη είναι από το www.kathimerini.gr και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από το "3 Cool Cats", στη διασκευή, του Αμερικανού Ry Cooder.




buzz it!

26 σχόλια:

ΙΝΟΝΙΑ είπε...

τα άρθρα σου είναι διαμάντια
κατι που ως γνωστόν είναι σπάνιο και μεγάλης αξίας. εύγε.
Φίλιππος Πετρίδης

CrisPost είπε...

Επιστρέψτε μου να συνεισφέρω την γνώμη ότι από τον Μάνο στον Ματσαγγάνη η απόσταση είναι πραγματικά μικρή. Η απόσταση όμως από την Δράση στην ΔΗΜΑΡ, όχι.

Prokopis Doukas είπε...

@Φίλιππος Πετρίδης: Ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια - από τη Μυτιλήνη; :-)

@CrisPost: Ενδεχομένως, ναι. Ενδεχομένως πάλι, να έκανα μόνο ένα λογοπαίγνιο... :-)

klimis Seimiris είπε...

Άσχετα αν κανείς συμφωνά η όχι με αυτά που γράφεις,
ο τρόπος που γράφεις είναι απλός και κατανοητός,
επίσης ο τρόπος που προσεγγίζεις ένα θέμα είναι πλούσιος σε απόψεις και κάνεις να δει ο αναγνώστης τα πράγματα σφαιρικά.
Είναι κάτι τύποι σαν και σένα και με κάνουν να διαβάζω.

Prokopis Doukas είπε...

@klimis: Ευχαριστώ. Χαίρομαι που διαβάζετε!

Ανώνυμος είπε...

Η Ανανεωτική Αριστερά ενώ έχει μάλλον τα καλύτερα από πλευράς στελέχωσης ψηφοδέλτια, πάσχει στο να επικοινωνήσει τις θέσεις της ή έχει ασαφή στάση σε αρκετά ζητήματα. Οι Φιλελεύθεροι δεν είναι ακριβώς ο ορισμός της μετριοπάθειας (απολύσεις 400.000 ΔΥ σε μια χρονική φάση με 1,1 εκατ ανέργων, ιδιωτικοποίηση ζωτικών λειτουργιών όπως η ασφάλιση και η ενέργεια, στις οποίες ο ιδιωτικός τομέας έχει αποδειχθεί καταστροφικός-Ασπίς, Energa).

Prokopis Doukas είπε...

@BlondeElena: Υπάρχουν όμως και φιλελεύθεροι, σε διάφορα σχήματα, που είναι μετριοπαθείς.

Γ.Σουρλάγκας είπε...

Αυτές λοιπόν είναι ΟΙ πρωτεραιότητες.. Και όπως βλέπω συμφωνούν οι περισσότεροι...
Θα μπορούσε κανείς να γράψει αρκετά για τους λαϊκισμούς του κ.Κουβέλη αλλά θα το αφήσω μια που υπάρχει και η τρίτη πρωτεραιότητα να το διορθώσει...

Η μοναδική πρωτεραιότητα Προκόπη είναι να μην χρεοκοπήσει η χώρα.. Να στρώσουν τα δημοσιονομικά και να πάρουμε ανάσες οικονομικές όσο σύντομα γίνεται..
Αυτό πως θα γίνει;
Να μας πει ο κ. Ματσαγγάνης. Θα γίνει χωρίς τα μνημόνια όπως διακηρύσσει το κόμμα του ή τα λέμε αυτά για το πόπολο;

Ανώνυμος είπε...

Ωραια, λεω να ασχοληθουμε με τις εκλογες, αλλα πιο ποιητικα. Με παραβολες, οπως αυτην που εγραψα πριν λιγο, με αφορμη σημερινη αναρτηση παραβολων στο ποιειν, εμπνευσμενος απο το “πεθαινω σαν χωρα” του Δ.Δημητριαδη . Η παραβολη μου συμληρωνεται, οπως βλεπετε , απο το παρακατω αποσπασμα του ποιηματος του A. Εμπειρίκου.

Μετωνομασθη εις το “κομμα της ζωης”.

Πολλοι υποψηφιοι βουλευτες πολιτικου κομματος με σημαια την πολιτικη αυτοκτονια, αιφνης αυτοκτονησαν ομαδικα και δεν προσηλθαν να ψηφισουν κατα τις εκλογες. Ακολουθησαν οι πολιτικες κηδειες τους, στις οποιες παρεστησαν οι επιζωντες υποψηφιοι βουλευτες καθως και πληθος κοσμου.

Οι εναπομεινατες ηγετες τουτου του κομματος, του “κομμματος του θανατου”, ουτως ειπειν, εκμεταλλευομενοι την ολη συναισθηματικη κατασταση στην οποια ειχαν περιελθει μεγαλα τμηματα του πανσοφου λαου μας, περιοδευαν -επι πολυν χρονο- σε πολεις και κωμοπολεις της χωρας, οπου εκφωνουσαν πυρινους λογους υπερ του νοηματος της θυσιας των αυτοχειρων συντροφων τους, απευθυνομενοι τοσο στο καταρακωθεν θυμικον οσο και στην διαταραγμενη λογικη των ακουοντων, εγγραφοντες παμπολλα μελη, ατινα λησμονωντας τους τεως ευεργετας τους, εψηφισαν μαζικα το “κομμα του θανατου”, οπερ εγενετο πλεον πλειοψηφων, εις τα επομενας εκλογας, και μετωνομασθη εις το “κομμα της ζωης”.

Αφωτιστος Φιλελλην

Εις την οδόν των Φιλελλήνων
[.......]
“Θεέ ! O καύσων αυτός χρειάζεται για να υπάρξη τέτοιο φως ! Tο φως αυτό χρειάζεται, μια μέρα για να γίνη μια δόξα κοινή, μια δόξα πανανθρώπινη, η δόξα των Eλλήνων, που πρώτοι, θαρρώ, αυτοί, στον κόσμον εδώ κάτω, έκαμαν οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου”.

Aνδρέας Εμπειρίκος

Prokopis Doukas είπε...

@ Γ.Σουρλάγκας: Εννοείται οτι η πρώτη προτεραιότητα είναι να μη χρεοκοπήσει η χώρα. Αλλά αυτό δεν το εξασφαλίζει ούτε καν η ψήφος στα δύο "ευρωπαϊκά" κόμματα, που θα μπουν κατά πάσα πιθανότητα στη Βουλή, δηλαδή στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ. Ειδικά στις προτεραιότητες του αρχηγού της πρώτης, δεν έχω καμία εμπιστοσύνη. Με ενισχυμένη ακροδεξιά, μειώνονται κατακόρυφα οι πιθανότητες, να μη χρεοκοπήσουμε. Και εννοείται οτι δεν εξαιρώ τον Κουβέλη από τους λαικισμούς.

Γι αυτό και επισημαίνω οτι πρέπει να ψηφιστούν όλοι οι μη λαϊκιστές/μεταρρυθμιστές από το πολιτικό φάσμα, μεταξύ ΝΔ και ΔΗΜΑΡ. Μόνο η υπερψήφιση αυτών (και αντίστοιχα η "καταβαράθρωση" των λαϊκιστών) μπορεί να ασκήσει μια πίεση στους ηγέτες τους. Μόνο με "ψήφο σε κόμμα", φοβάμαι οτι δεν επιτυγχάνεται ο στόχος....

@Ανώνυμος: Αν κάνετε το μήνυμα σας πιο καθαρό, μπορεί να το καταλάβουμε όλοι.

Ανώνυμος είπε...

...."ελληνικό πολιτικό τοπίο τόσο φωτεινό και φιλόξενο, όσο το έδαφος ενός αστεροειδούς."

paratravigmeni paromoisi. pos xerete pos einai oi epifaneies ton asteroeidon?

Γ.Σουρλάγκας είπε...

Αν δεχθεί ο πολίτης οτι μόνο μια μονοκομματική κυβέρνηση μπορεί να τα καταφέρει, ε τι μένει; Να ψηφίσει τον κατ'εξοχήν (σήμερα) κήρυκα της αυτοδυναμίας, τον Σαμαρά που μάλιστα μας απειλεί οτι εάν ΔΕΝ, θα ξαναψηφίσουμε κατακαλόκαιρα με το τα προγράμματα να μένουν ακίνητα.
Αν δεχθούν οι πολίτες οτι είναι άμεση ΑΝΑΓΚΗ για συνενόηση και συνεργασία, και οτι μόνο έτσι θα τα καταφέρουμε σχετικά καλά, τότε επιβάλλεται να πάμε να ρίξουμε την ψήφο μας σε εκείνους τους αρχηγούς που λένε στα ίσια και οχι μου-σου-του, οτι δέχονται να συνεργαστούν, οτι θα επιδιώξουν την συνεργασία και συνενόηση.
Σήμερα που υπάρχει πληροφόρηση σφαιρική μας είναι εύκολο να τα βρούμε..

Prokopis Doukas είπε...

@Γ. Σουρλάγκας: Παρέλειψα. Ο Μάνος Ματσαγγάνης έχει απαντήσει στο ερώτημα σας, εδώ

Prokopis Doukas είπε...

@Γ.Σουρλάγκας: Όχι, ποιός είπε οτι επιθυμεί μια κυβέρνηση μονοκομματική; Σε κυβέρνηση συνεργασίας θα πάμε, όπως όλα δείχνουν. Δεν αρκεί όμως, λέω, να ψηφίσει κανείς τον αρχηγό που δέχεται να συνεργαστεί, γιατί αυτό δεν αναιρεί την πιθανότητα να είναι λαϊκιστής. Το μόνο "φάρμακο" για να μην χρεωκοπήσουμε είναι, κατά την άποψη μου, να επιβληθούν οι φωνές συνεργασίας και εκσυγχρονισμού, σε όλα τα κόμματα. Γι αυτό λέω, διαλέξτε, ώστε η νέα βουλή να στελεχωθεί με αυτούς...

Prokopis Doukas είπε...

@Ανώνυμος: Βλέπω ταινίες του Χόλυγουντ, όπως ο Αρμαγεδών.

Εσείς πώς ξέρετε οτι δεν ξέρω;

Ανώνυμος είπε...

o armagedon itan mia taineia tou holywood stin opoia fainontan i (fantastiki) epifaneia _enos_ asteroeidous.

Afto ennoousate?

xero oti den xerete giati kaneis den xerei

Prokopis Doukas είπε...

@Ανώνυμος: Κανείς δεν ξέρει οτι είναι αφιλόξενη; Θέλει και πολύ σοφία; Σχήμα λόγου είναι...

Ανώνυμος είπε...

Ωραια οσα γραφετε. Συμφωνω με την επιλογη ικανων προσωπων,πως ομως θα επιλεξουμε μονο προσωπα και οχι κομμα?

Γ.Σουρλάγκας είπε...

Λέει ο Μασαγγάνης: "Η Δημοκρατική Αριστερά έχει καταθέσει μια σειρά από «ισοδύναμα»: μέτρα που μειώνουν το έλλειμμα όσο και τα μέτρα της τρόικας, αλλά με κοινωνικά δικαιότερο τρόπο. Επίσης, έχει επεξεργαστεί συγκεκριμένες προτάσεις για την προστασία των πιο αδύναμων από τα θύματα της κρίσης, μέσω της ενδυνάμωσης του κοινωνικού διχτύου ασφαλείας. Οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς θα πρέπει λοιπόν να ζητήσουν από την επόμενη κυβέρνηση να συμπεριλάβει στις προγραμματικές της δηλώσεις (πειστικές) δεσμεύσεις εφαρμογής των πιο σημαντικών από τα μέτρα αυτά. Και, εάν αυτό γίνει αποδεκτό από τον εντολοδόχο πρωθυπουργό, να είναι έτοιμοι να προσφέρουν ψήφο ανοχής στη νέα κυβέρνηση. "

Οι προτάσεις του "ισοδύναμου" για πότε να ισχύσουν; Για το μέλλον; Γιατί το "απεχθές" μνημόνιο 2 που έχει αναχθεί σε καίριο θέμα της αντιπολίτευσης και το οποίο ο κ.Κουβέλης απαιτεί να το απορρίψουμε, τρέχει και μάλιστα είναι δεσσμευτικό για να εισπράξουμε τις επόμενες δόσεις του δανείου. Αυτό ασφαλώς το γνωρίζει ο αρθρογράφος. Και όμως θέτει (και αυτός) το λαϊκίστικο αίτημα να αποδεχθούν ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ τα κόμματα και να τα συμπεριλάβουν στις προεκλογικές τους δεσμεύσεις εάν θέλουν την συνεργασία του.. Δηλαδή λέει τα ίδια με τον Καμμένο, τον τσίπρα και τους υπόλοιπους που επενδύουν σε πλήρη κατάρευση.
Μάλλον ατυχές αίτημα..

Λέω στον κ.Ματσαγγάνη από εδω, οτι εάν η Δ.Α. ακολουθούσε μια προεκλογική πρακτική ανοικτή σε ΕΦΙΚΤΕΣ λύσεις συνεργασίας, θα είχε καλύτερη τύχη και μπορεί και πιο "μόμ=νιμη" παρουσία.

Prokopis Doukas είπε...

@Ανώνυμος: Δεν γίνεται. Αναγκαστικά, θα πρέπει να επιλέξει κανείς ένα ή περισσότερα πρόσωπα σε ένα πολιτικό σχηματισμό, που δεν τον εκφράζει απόλυτα...

@Γ.Σουρλάγκας: Δεν διαφωνώ με τον συλλογισμό σα, χωρίς να συμφωνώ οτι "λέει τα ίδια με τον Καμμένο και λοιπούς".

Ειδικά με την τελευταία φράση σας, συμφωνώ. Αλλά δύο τινά συμβαίνουν: Ή έχουμε δίκιο ή έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν οτι αυτό ακριβώς τον έχει συρρικνώσει στις τελευταίες μετρήσεις....

Ανώνυμος είπε...

itan sxima logou profanos; alla oxi apo ta efstoxa

Prokopis Doukas είπε...

@Ανώνυμος: Εγώ πάλι το βρήκα πολύ εύστοχο. Όπως και πολλοί που το αναπαρήγαγαν στο facebook.

Ανώνυμος είπε...

Καλό μήνα, καλή πρωτομαγιά σε όλους.

Αν επιτρέπεται ένα μεταχρονολογημένο σχόλιο επί του άρθρου: η λάθος κίνηση των Ανανεωτικών ήταν η αποχώρησή τους από το ΣΥΡΙΖΑ, η οποία φοβάμαι θα τους στοιχήσει εκλογικά. Δε θα μείνει εκτός βουλής φυσικά, αλλά θα υποεκπροσωπείται και θα στερηθούν εκλογής αξιόλογα άτομα (όπως γράφω και παραπάνω, η ΔηΜαρ έχει μάλλον την καλύτερη στελέχωση). Η φυγή τους το 2010 και η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης ναι μεν ήταν επιτυχής και αγκαλιάστηκε ή έστω έγινε ανεκτή από την πλειοψηφία των πολιτών, όμως η συνέχεια δε δικαίωσε τις εκατέρωθεν προσδοκίες. Και είναι κρίμα, γιατί ατυχώς η ΔημΑρ έχει κολλήσει τη ρετσινιά του μαξιλαριού του (στιγματισμένου πλέον)ΠΑΣΟΚ.

BlondeElena

Prokopis Doukas είπε...

@BlondeElena: Διαφωνώ πλήρως. Οι ανανεωτικοί θα παρέμεναν μια αταίριαστη μειοψηφία, χωρίς ισχύ, αν έμεναν στον ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα τουλάχιστον θα έχουν μια εκπροσώπηση στη Βουλή.

Δεδομένου μάλιστα οτι παραδέχεσαι οτι έχει καλύτερη στελέχωση, δεν καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να μείνουν στη σκιά του Τσίπρα και του Λαφαζάνη. Για πολλούς, ο ΣΥΡΙΖΑ (χωρίς μάλιστα τους ανανεωτικούς) είναι εξίσου "στιγματισμένος"...

Ανώνυμος είπε...

Καλώς ή κακώς ο Τσίπρας είχε εκλεγεί πρόεδρος με μεγάλο ποσοστό. Και στην τελική, Προκόπη, κάθεσαι και παλεύεις μέσα στο χώρο σου, μάχεσαι για τις θέσεις σου και για την πολιτική προ θεωρείς προς πρέπει ν'ακολουθηθεί. Δε μπορώ να πειστώ πως ο Φώτης Κουβέλης δεν μπορεί να συνεργαστεί με τον Παπαδημούλη ή τον Σκουρλέτη, αλλά μπορεί με τον Βενιζέλο και τον Λοβέρδο και τον Μανίκα(!!!). Ή μήπως ο Ψαριανός είναι πιο σοβαρός από τον Λαφαζάνη...Για τις συνιστώσες δε χρειάζεται να πούμε πολλά, ούτε να βρίσκουμε μπαμπούλες στην ΚΟΕ ή στο Δηκκι. Φαντάσου μόνο πως αν δεν είχαν φύγει οι Αναεωτικοί, την Κυριακή το βράδυ θα ήταν αξιωματική αντιπολίτευση. Ό,τι λάθη και να έχει κάνει η ηγεσία του Συνασπισμού, τουλάχιστον δεν έχει απονομιμοποιηθεί στα μάτια του κόσμου όπως το ΠΑΣΟΚ (και η ΝΔ).

ΒlondeElena

Prokopis Doukas είπε...

@Blonde Elena: Διαφωνώ απολύτως.

"Καλώς ή κακώς ο Τσίπρας είχε εκλεγεί πρόεδρος με μεγάλο ποσοστό. "

Και λοιπόν; Κακώς. Η κληρονομιά της επικράτησης Αλαβάνου - και της ιδεολογικής επικράτησης του "πρώην Περισσός + ολίγον αριστερισμός". Φυσικά και ο Ψαριανός είναι απείρως πιο σοβαρός, ιδεολογικά μιλώντας, από τον Λαφαζάνη. Σχεδόν οι πάντες είναι πιο σοβαροί (ιδεολογικά πάντα μιλώντας) από τον Λαφαζάνη.

Και οι συνιστώσες (όσες γνωρίζουμε), από φανατισμό δικαρίνονται. Φυσικά και είναι πιο λογικό να συνεργαστεί με κάποιους από το ΠΑΣΟΚ παρά με κάποιους φανατικούς του ΣΥΡΙΖΑ.

Και σιγά μην ήταν αξιωματική αντιπολίτευση, το άθροισμα ΣΥΡΙΖΑ+ΔΗΜΑΡ. Κυριακή κοντή γιορτή. Κι αν το ποσοστό είναι όντως υψηλό, ευκαιριακό είναι. Οι περισσότεροι είναι απογοητευμένοι Πασόκοι - σιγά μην έγιναν αριστεροί όλοι.

Δεν έχει απονομιμοποιηθεί, γιατί είναι ακόμα στην προστατευμένη σφαίρα της "μπουρδολογίας χωρίς ευθύνη", καθώς δεν έχει κυβερνήσει ποτέ...


Περισσότερα, στο νέο μου ποστ.

ShareThis