2.5.12

Nα θυμώσουμε με τους "θυμωμένους"...

Διέσχιζα τη Σαρρή, όταν ένα τζιπ ήρθε καταπάνω μου, ανάποδα στο δρόμο. Κοκάλωσα, όπως και το αυτοκίνητο. «Πού πάτε;» τόλμησα να πω και έδειξα το απαγορευτικό σήμα, ακριβώς μπροστά μας. Ο οδηγός, τυπικός εκπρόσωπος της γενιάς του Πολυτεχνείου, με αισθητική «ο φαλακρός με τις μπούκλες», άνοιξε το παράθυρο και «επιχειρηματολόγησε», επί λέξει: «Για στάσου, γιατί είμαι κι εγώ Έλληνας πολίτης - και μάλλον σοβαρός, θα έλεγα (sic). Πώς το βλέπεις (εξαιρετική φραστική προσέγγιση); Να κάνω οοόλη τη βόλτα, για να πάω λίγα μέτρα πιο κάτω;». «Όχι, να παραβιάζει όποιος θέλει ελεύθερα τα σήματα...», απάντησα. Ήθελα να του πω κι άλλα, για το πώς, νοοτροπίες που δίδαξε η γενιά του, σαν κι αυτή που ξεδίπλωσε, έπαιξαν σοβαρό ρόλο στην αμεριμνησία αυτής της κοινωνίας και κατ' επέκταση οδήγησαν στην κρίση, αλλά δεν με άφησε. Έφυγε θυμωμένος, να μην πω «αγανακτισμένος».

Το τελευταίο δεκαήμερο της προεκλογικής περιόδου έδειξε, με δύο κινήσεις, πόσο ρηχά οδεύουμε στο αυτοκαταστροφικό μας Ματ. Και οι δύο, με κοινό παρανομαστή τους «θυμωμένους».

Η πρώτη ήταν η πλήρης και επίσημη μετατόπιση της Νέας Δημοκρατίας από το κέντρο του πολιτικού φάσματος, που το εκχώρησε όλο, στους αδύναμους να το εκμεταλλευτούν, αντιπάλους. Ο Αντώνης Σαμαράς, θορυβημένος από την απώλεια ψήφων προς τα (ακρο)δεξιά του, όρισε την ατζέντα, όπως ακριβώς θα έκανε ο Σαρκοζί για να αντιμετωπίσει τη Λεπέν: Μετανάστες, κουκούλες, ασφάλεια, αστυνομία, μισθοί στρατιωτικών. Μη διστάζοντας να παραπλανήσει ενσυνείδητα, εξαγγέλλοντας την κατάργηση του νόμου για την ιθαγένεια, που είναι η ελάχιστη υποχρέωση μας προς τα (χωρίς πατρίδα και υπηκοότητα) παιδιά των μεταναστών - και καμία σχέση δεν έχει με την παράνομη μετανάστευση, στο ξέφραγο αμπέλι της οποίας έχει συμβάλει ο ίδιος τα μέγιστα. Ποντάροντας ότι το κοινό του αρνείται να παραδεχτεί, ότι όποιος υπερθεματίζει στην υπεράσπιση της ασφάλειας και της «εθνικής ταυτότητας και ακεραιότητας», συνήθως είναι αυτός που προκαλεί τις παταγώδεις αποτυχίες και υποχωρήσεις, ακριβώς λόγω υποκρισίας και ανικανότητας. Όπως έγινε και με το Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας, που πέρασε τις χειρότερες στιγμές του, μεταξύ 2007-2009, όταν ο ίδιος ήταν ένας αμέριμνος υπουργός Πολιτισμού. Όπως έγινε και με το Μακεδονικό και την ονομασία της γειτονικής χώρας. Όπως έγινε και με την τραγωδία της Κύπρου - και με πάμπολλες ακόμα στιγμές της ιστορίας. Γιατί «μειοδότες» είναι αυτοί που δεν φροντίζουν την επίλυση των προβλημάτων, τον εκσυγχρονισμό, τους θεσμούς, την ισχυροποίηση της οικονομίας - κι όχι όσοι αρνούνται τις πατριωτικές κορώνες.

Αλλά πώς να μη συρρικνώσει το μικροπολιτικό του μαγαζάκι, ένας άνθρωπος που δεν διστάζει - ανερυθρίαστα - να ξεχάσει τη διόγκωση του ελλείμματος και του χρέους στην τελευταία διετία της διακυβέρνησης Καραμανλή και αποδίδει όλη την κρίση στους λανθασμένους χειρισμούς Παπανδρέου; Και πώς να του απαντήσει κανείς ότι, ακόμα και με όλες τις ευθύνες να βαραίνουν τον προηγούμενο πρωθυπουργό και τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, τρέμει κανείς στην ιδέα πόσο χειρότερα θα ήταν τα πράγματα, αν στη θέση τους ήταν ο Καραμανλής, ο Αλογοσκούφης, η Ντόρα, ο Σουφλιάς, ο Παπαθανασίου, ο Βενιζέλος, ο Παπουτσής ή ακόμα χειρότερα ο ίδιος. Και πώς να του θυμίσει ότι φαντάζει πολύ λίγος, όταν ξεχνάει ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου, που κουτοπόνηρα μισο-στήριξε, κατάφερε κάτι που θα ήταν αδιανόητο για τα μέτρα του: Να ολοκληρώσει το νέο δανεισμό και το PSI - και να βάλει και μερικές χειροπέδες σε Ψωμιάδηδες, Κουρήδες και Άκηδες. Και πώς να ανεχτεί κανείς τις ψευτομαγκιές του «δεν θα συνεργαστώ», όταν είναι ολοφάνερο ότι θα υποχρεωθεί από τους δανειστές - ας ελπίσουμε και με τον εξισορροπητικό παράγοντα ενός τρίτου, λιγότερου λαϊκίστικου κόμματος. Κι όλα αυτά, για να κερδίσει μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες (ντοπαρισμένους «αντιμνημονιακά» από τον ίδιο) «θυμωμένους» οπαδούς της πιο λαϊκής (ακρο)δεξιάς.

Η δεύτερη κίνηση ήταν μια τεράστια γκάφα ή ένα απαράδεκτο κλείσιμο του ματιού στην ακροδεξιά: Η χωρίς προετοιμασία και συναίνεση, εκ του ασφαλούς και «χαβαλετζίδικη», πρόταση για «αριστερή διακυβέρνηση», με πρωθυπουργό την Αλέκα Παπαρήγα (ή ακόμα χειρότερα, αμετροεπώς, με τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα), έδειξε όχι μόνο το ανώριμο, αλλά και το καιροσκοπικό του συγκεκριμένου πολιτικού σχήματος, υπό την παρούσα ηγεσία. Στοχεύοντας στο θυμικό του μονίμως απογοητευμένου αριστερού, που επιθυμεί να δει ενωμένη την αριστερή εκπροσώπηση (τελείως διαφορετική κλίμακα από τη διακυβέρνηση), η κίνηση αυτή του εντυπωσιασμού, δεν δίστασε να «συνομιλήσει» με τη χειρότερη μορφή συνωμοσιολογικής πολιτικής έκφρασης της απέναντι όχθης. Ανομολόγητο για ένα κόμμα που τίμησε, μετά από μερικές μέρες, τα θύματα του ναζισμού στην Καισαριανή. Και εκτρωματικό στη σύλληψη του: Ακόμα και το προηγούμενο της συμμετοχής του ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση Παπαδήμου, που εξυπηρέτησε την ανάγκη της Νέας Δημοκρατίας να μοιραστεί το «μνημονιακό κόστος», με την ανοχή του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να αποτελέσει επιχείρημα, όταν η προσέγγιση εγκαινιάζεται από ένα κόμμα που θέλει να αποκαλείται αριστερό. Όπως η Δημοκρατική Αριστερά έπρεπε να θέσει ως όρο μη συμμετοχής της στην κυβέρνηση Παπαδήμου την παρουσία των ακροδεξιών, έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να αρνηθεί, πάση θυσία, οποιαδήποτε στήριξη από τους Καμμένους - ακόμα και να είχε την ευκαιρία να κυβερνήσει. Πόσο μάλλον, να την προκαλέσει.

Κι όλα αυτά, για μια ακόμα χούφτα δεκάδων χιλιάδων ψήφων, από τις τάξεις των «θυμωμένων». Ώστε να ενισχυθούν οι προσδοκίες του «ραδιο-αρβύλα», ότι ο Καμμένος ή ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγουν τρίτο κόμμα.

Μόνο που κάποια στιγμή πρέπει να θυμώσουμε, εμείς οι υπόλοιποι, με τους «θυμωμένους». Και να καταδικάσουμε, με τον πιο ηχηρό τρόπο, όχι μόνο αυτούς που φλερτάρουν ή ανέχονται τον φασισμό. Όχι μόνο αυτούς, στα μικρά και κυρίως στα μεγάλα κόμματα, που εκπροσωπούν τον λαϊκισμό. Αλλά και αυτούς, που παίζουν με την τύχη μας, συνομιλώντας με τους χωρίς ντροπή πρωταθλητές του αρριβισμού και του «Πατρίς-Θρησκεία-Καπηλεία», αυτούς που πιστεύουν ότι πρέπει να αντικαταστήσουμε τους αποτυχημένους «σοβαρούς» ή τους διεφθαρμένους με τα σούργελα, αυτούς που θα έπρεπε να είναι στο περιθώριο της πολιτικής, πρωταγωνιστές μόνο στην αντιδραστική νεφελίμ πραγματικότητα τους.


Update: Βλέπω με λύπη μου τον βομβαρδισμό του τηλεοπτικού σποτ του Αλέξη Τσίπρα:

1. Δεν είναι διχαστικός ο ΣΥΡΙΖΑ; Τότε τι είναι το σύνθημα "Ή εμείς ή αυτοί";

2. "Στρέφουν τους νέους προς τη φυγή"; Πώς τη διαπίστωσε αυτή την τάση; Γιατί οι επιστήμονες στην ημερίδα για το θέμα, διαπιστώνουν μόνον επιθυμία. Η φυγή είναι από ελάχιστους. Καπηλεία κι εδώ, όπως και με την αυτοκτονία.

3. Πρόταση για "αριστερή διακυβέρνηση"; Με ποιόν; Με τη βέβαιη, εδώ και μήνες, άρνηση και του ΚΚΕ και της ΔΗΜΑΡ; Και με ποιά αριθμητική μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση η αριστερά; Και με τις ψήφους ακόμα ποιών;











Η γελοιογραφία του Δημήτρη Χαντζόπουλου είναι από το www.mementumvivere. blogspot.com

To post συνοδεύεται από το "Sunday Kind Of Love", από την ανεπανάληπτη Etta James.

buzz it!

19 σχόλια:

Dreamer of Mirrors είπε...

Κύριε Δούκα η ψύχραιμη και ταυτόχρονα τόσο καυστική σκέψη σας είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία σε τέτοιους καιρούς! Δεν χάνω την πίστη μου για ένα καλύτερο αύριο όταν υπάρχουν ακόμα δημοσιογράφοι και άνθρωποι σαν κι εσάς! Εύγε!

Γ.Σουρλάγκας είπε...

Δυστυχώς, έχει επικρατήσει η "θυμωμένη" άποψη, οτι την Κυριακή ρίχνουμε ψήφο τιμωρίας και οχι ψήφο για κυβέρνηση σωτηρίας.
Οτι η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί σωστά και με σύνεση είναι το τελευταίο που ακούς στις συζητήσεις.
Μακάρι να διαψευτώ!

Prokopis Doukas είπε...

@Dreamer of Mirrors: Ευχαριστώ πολύ, δεν χρειάζεται να με κολακεύετε...

@Γ.Σουρλάγκας: Συμφωνώ...

Αλίκη είπε...

Προσυπογράφω!!

gorillazmagazine είπε...

στην ελλάδα για 1η φορά ψήφισαν γυναίκες σε βουλευτικές εκλογές μόλις πριν 50τόσα χρόνια.Σε 50 χρόνια από τώρα κάποιοι θα εξακολουθούν να αναπολούν την δραχμή, (αυτοί που αναπολούν την καθαρεύουσα την χούντα και τον στάλιν λογικά θα έχουν πεθάνει), ίσως όλοι να μιλάνε περισσότερο αγγλικά παρά ελληνικά, οι εθνικισμοί και οι πατριωτισμοί θα έχουν αφήσει την θέση τους στον ευρωπαϊσμό ίσως, και πέρα από δήμαρχο, νομάρχη, πρωθυπουργό να ψηφίζεις και για πρόεδρο της ΕΕ. Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Αν πεις σε κάποιον επαναστάτη αναρχόμπατσο, ανταρσίτη, λαφαζανικό, χρυσαγίτη, κουκουε σήμερα, ότι μεθαύριο θα μιλάμε αγγλικά αντί για ελληνικά θα πέσει να σε φάει.
http://sabotaz33.blogspot.com/2012/05/blog-post.html

Ανώνυμος είπε...

Προκόπη, αν το πρόβλημά σου είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι ο εμπαιγμός νοημοσύνης των πολιτών από ένα ηθικά και κοινωνικά χρεωκοπημένο και φασίζον ΠΑΣΟΚ (δεν είδα καμία αντίδραση ούτε για τη δημοσιοποίηση των φωτο, ονομάτων και διευθύνσεων των οροθετικών εκδιδόμενων κοριτσιών ούτε για το σποτάκι που παρουσιάζει τους άνεργους λες και είναι λοβοτομημένοι ψηφοφόροι), τότε λυπάμαι, αλλά είσαι απλώς εμπαθής. Καλή σου νύχτα.

BlondeElena

Prokopis Doukas είπε...

@gorillazmagazine: Ομολογώ οτι δεν μπορώ να φανταστώ την εξέλιξη μας, αν δεν μπούμε στο δρόμο μιας πραγματικά ευρωπαϊκής χώρας. Προς το παρόν, είμαστε η χώρα που θέλει να είναι στο δυτικό κόσμο (και να απολαμβάνει το βιοτικό του επίπεδο, με τα λεφτά των άλλων), ενώ ταυτόχρονα έχει ένα 30% αριστερά, το μισό της οποίας είναι σταλινική.

@BlondeElena: Έλενα, μην πετάς τη μπάλα στην εξέδρα. Εδώ συζητάμε για το πολιτικό τοπίο. Το ζήτημα της διαπόμπευσης ή μη ανθρώπων είναι ένα διαφορετικό ζήτημα, που θέλει προσέγγιση από μόνο του - και να σου θυμίσω οτι δεν έχουμε ακριβώς "κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ". Επίσης, δεν υπερασπίζομαι το ΠΑΣΟΚ, ούτε με το παρόν άρθρο, ούτε με τα προηγούμενα.

Το πρόβλημα μου είναι η διαφαινόμενη ανωριμότητα του ελληνικού λαού, που εκφράζεται δημοσκοπικά με την ενίσχυση ανεύθυνων πολιτικών δυνάμεων. Κυρίως των 4 ακροδεξιών κομμάτων (ΛΑΟΣ, ΧΑ, ΑΕ & ΝΔ) από τη μία - και από την άλλη των σχηματισμών πέρα από τη ΔΗΜΑΡ, εκ των οποίων η μία φλερτάρει με τον Καμένο!

Prokopis Doukas είπε...

Υ.Γ. Και να λείπουν οι χαρακτηρισμοί, αν θέλεις να συμμετέχεις στα σχόλια. Ειδικά εσύ, που είσαι ιδιαιτέρως εμπαθής.

TaPa είπε...

Απήλαυσα το κείμενό σας και σας ζητώ συγγνώμη εκ μέρους μιας γενιάς στην οποία ηλικιακά και μόνο ανήκω (τελείωσα πολυτεχνείο του εξωτερικού που δεν βγάζει κουτσαβάκια συστημικούς νεόπλουτους).

Α. Πανταζής

Prokopis Doukas είπε...

@Αλίκη: Ευχαριστώ!

@TaPa: Ευχαριστώ πολύ, αλλά δεν χρωστάτε καμία συγνώμη... :-)

Ανώνυμος είπε...

Ας υπενθυμισει καποιος στον κ. Σαμαρα οτι εκεινος το 1990 ως υπουργος εξωτερικων ανοιξε τα συνορα και ξεκινησε το αναξελεγκτο μεταναστευτικο κυμα,χωρις προγραμμα,χωρις καμμια μεριμνα. Ετσι για να μην ξεχνιομαστε. Αυτο βεβαια δεν σημαινει οτι και οι διαδοχοι του ειναι αμοιροι ευθυνων!

Νικόλας είπε...

Ειλικρινά, δεν ξέρω από που προκύπτουν τα περί συνεργασίας Σύριζα-Καμμένου. Στην συνέντευξη στον Κούλογλου το αρνήθηκε, μιλώντας μάλιστα για ιδεολογικό και πολιτικό χάσμα. Αυτό που είπε είναι ότι αν κάποιοι βουλευτές από άλλα κόμματα, συμπεριλαμβανομένου και αυτό του Καμμένου, θελήσουν να ψηφίσουν μια κυβέρνηση της Αριστεράς, τότε δεν θα αρνηθεί τις ψήφους τους.

Μήπως έχει συμβεί κάτι άλλο που έχω χάσει;

Orestis είπε...

Πολύ καλό και "αντιεμπορικό" για το Ελληνικό φρενοκομείο...

Μπράβο.

Ανώνυμος είπε...

Επιλογή οργής; Οχι, ευχαριστώ.

Τι να ψηφισω
την χαζη την κορη μου για να διoρισω;
ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ,
ΝΔΠΑΣΟΚ ή ΠΑΣΟΚΝΔ;
ΔΗΜΑΡ που γινε ΠΑΣΟΚ
ή αυτο που τρεχει συριζα
της λογικης και της ισορροπιας;

Τι βλακας που ειμαι,
για αυτο κι …η κορη
Νοστιμη ειναι και εχει σχεδον βολευτη
ταχει με γιο αριστερου Ευρωβουλευτη
προικα μεγαλη, καλη κοινωνια
ασχετα αν θαμαστε με ευρω ή με δραχμη.

Αριστερα του σαλονιου ή του χαβιαριου
παρα βλαχαδερα ΠΑΣΟΚΟΝΔ
σε χωρα με τοσα “αριστερα” αφεντικα
τοσους δεξιους εργατες και δουλικα!

Γι αυτο φιλε μου ψηφισε σταθερα
το μελλον της δεξιας στην χωρα, την ευπορη αριστερα!!!

Αφωτιστος Φιλελλην

ΥΓ1 Μας κυβερνουν η θελουν να μας κυβερνησουν τα “πολιτικα παιδια” του Κ.Καραμανλη, του Α.Παπανδρεου, του Αβερωφ, του Χ.Φλωρακη και -εσχατως – του Α.Αλαβανου.

ΥΓ2 Αιτια της συγγραφης του σατιρικου ποιηματιδιου αυτου: Ανακαλυψα εξεταζοντας τα ποθεν εσχες το υψος των καταθεσεων και χαρτοφυλακιου μερικων Βουλευτων του ΣΥΡΙΖΑ. Οτι οι ευρωβουλευτες του εδιναν στον ΣΥΡΙΖΑ μολις το 10% της υψηλης ετησιας αποζημιιωσης υψους 200.000 ευρω.

Ανώνυμος είπε...

Μετωνομασθη εις το “κομμα της ζωης”

Πολλοι υποψηφιοι βουλευτες πολιτικου κομματος με σημαια την πολιτικη αυτοκτονια, αιφνης αυτοκτονησαν ομαδικα και δεν προσηλθαν να ψηφισουν κατα τις εκλογες. Ακολουθησαν οι πολιτικες κηδειες τους, στις οποιες παρεστησαν οι επιζωντες υποψηφιοι βουλευτες καθως και πληθος κοσμου.

Οι εναπομεινατες ηγετες τουτου του κομματος, του “κομμματος του θανατου”, ουτως ειπειν, εκμεταλλευομενοι την ολη συναισθηματικη κατασταση στην οποια ειχαν περιελθει μεγαλα τμηματα του πανσοφου λαου μας, περιοδευαν -επι πολυν χρονο- σε πολεις και κωμοπολεις της χωρας, οπου εκφωνουσαν πυρινους λογους υπερ του νοηματος της θυσιας των αυτοχειρων συντροφων τους, απευθυνομενοι τοσο στο καταρακωθεν θυμικον οσο και στην διαταραγμενη λογικη των ακουοντων, εγγραφοντες παμπολλα μελη, ατινα λησμονωντας τους τεως ευεργετας τους, εψηφισαν μαζικα το “κομμα του θανατου”, οπερ εγενετο πλεον πλειοψηφων, εις τα επομενας εκλογας, και μετωνομασθη εις το “κομμα της ζωης”.

Aφωτιστος Φιλελλην

ΥΓ Εις την οδόν των Φιλελλήνων
[.......]
“Θεέ ! O καύσων αυτός χρειάζεται για να υπάρξη τέτοιο φως ! Tο φως αυτό χρειάζεται, μια μέρα για να γίνη μια δόξα κοινή, μια δόξα πανανθρώπινη, η δόξα των Eλλήνων, που πρώτοι, θαρρώ, αυτοί, στον κόσμον εδώ κάτω, έκαμαν οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου”.

Aνδρέας Εμπειρίκος

Prokopis Doukas είπε...

@Νικόλας: Δεν "υπάρχει" συνεργασία. 10 ημέρες όμως πρινα από την κάλπη, ο Τσίπρας έκανε αυτό το απαράδεκτο (για αριστερό κόμμα) "κλείσιμο του ματιού" προς την ευτελή ακροδεξιά, μαζί με μια δημαγωγική πρόταση για "αριστερή διακυβέρνηση", την οποία δεν υποστηρίζει κανείς άλλος από την αριστερά...

@Orestis Pad: Ευχαριστώ, το φρενοκομείο καλά κρατεί..

@Aφωτιστος Φιλελλην: Εξακολουθώ να μην είμαι σίγουρος τι ακριβώς θέλετε να πείτε...

Νικόλας είπε...

Προσωπικά δεν το είδα ως κλείσιμο του ματιού. Είπε ότι αν έχει ανάγκη 3-4 ψήφους και αν κάποιοι του Καμμένου, όχι όλο το κόμμα μαζί, του τις δώσουν χωρίς πολίτικο αντάλλαγμα, τότε θα τις δεχτεί.

Νομίζω ότι ήθελε να καλύψει κάθε περίπτωση, να περιγράψει την πιο ακραία υπανάχωρηση που είναι διατεθειμένος να κάνει, ώστε αν αυτό ενδεχόμενο συμβεί τότε να μην είναι ασυνεπής.

Η πρόταση για αριστερή διακυβέρνηση δεν καταλαβαίνω γιατί είναι δημαγωγική. Θέλει να πει στο ΚΚΕ ότι η απόλυτη καθαρότητα είναι ανέφικτη στην πολιτική και στην ΔΗΜΑΡ ότι αντί να κοιτάζει προς τα κεντροδεξιά, μπορεί κάλλιστα να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ανώνυμος είπε...

κ. Προκοπη Δουκα,
σας ευχαριστω πολυ για την δημοσιευση των δυο σατιρικων εως σαρκαστικων ποιηματιδιων μου.
Μαλλον οφειλω τις σχετικες εξηγησεις :

1. στο πρωτο,σατιριζω την βαθμιαια ταυτιση σε ΝΔΠΑΣΟΚ των 2 κομματων που κυβερνησαν, την ΔΗΜΑΡ που εγινε ΠΑΣΟΚ καθως και το προβλημα της ευπορης μεσηλικης αριστερας, που εχει αρχισει να δημιουργειται ηδη απο το τελος του '50 και εχει ωφεληθει πολυ οικονομικα, με διαφορους τροπους, τα τελευταια 40 ετη.Το κερασακι ηταν αυτο που ανακαλυψα στο ΥΓ2.

2. στο δευτερο που ακροβατει κοντα στον σουρεαλισμο, χρησιμοποιειται ο σαρκασμος, για την χρησιμοποιηση του φοβου στο ταλαιπωρημενο (απο την οικονομικη , πολιτικη και πολιτιστικη κριση), για να μην πω ημι-διαταραγμενο, τμημα του λαου μας, εφοσον πραγματι σε δυο πολιτικους σχηματισμους "εκφωνουσαν πυρινους λογους υπερ του νοηματος της θυσιας των αυτοχειρων συντροφων τους, απευθυνομενοι τοσο στο καταρακωθεν θυμικον οσο και στην διαταραγμενη λογικη των ακουοντων, εγγραφοντες παμπολλα μελη,.." και απ' οτι φαινεται θα αποκομισουν ως ωφελη τον υπερδιπλασιασμο της εκλογικης τους δυναμης.

Ελπιζω να βοηθησα . Σκοπος μου εκτος της εκφρασης, ειναι κυριως ο η εναρξη του σχετικου προβληματισμου απο τυχον αναγνωστες τους.

Αφώτιστος Φιλέλλην

Prokopis Doukas είπε...

@Νικόλας: Δεν το είδατε εσείς, αλλά το είδαν σχεδόν όλοι οι πολιτικοί συντάκτες και όσοι γενικά ασχολούνται με την πολιτική, που είναι, μεταξύ άλλων και η τέχνη των συμβολισμών.

Όταν, 10 μέρες πριν τις εκλογές, απεθύνεις αυτό το μήνυμα, δεν μπορεί να είναι μια "αθώα" κουβέντα, χωρίς συνέπειες. Έχει κάποιο λόγο. Ή λοιπόν είναι γκάφα ή είναι "κλείσιμο του ματιού".

Η πρόταση για αριστερή διακυβέρνηση είναι δημαγωγική, γιατί απευθύνεται στο θυμικό, στην κρυφή επιθυμία πολλών αριστερών. Και στην επιθυμία πολλών άλλων να αποφύγουν τα προβλήματα με "μαγικές λύσεις".

Δεν υπάρχει λιγότερο ρεαλιστική πρόταση από αυτή: Όχι μόνο γιατί τα στελέχη της αριστεράς είναι παντελώς ανέτοιμα, ακατάλληλα και αντίθετα σε μια διακυβέρνηση, μέσα στο ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον. Αλλά κυρίως, γιατί ΔΕΝ υπάρχει ούτε χαραμάδα εκ των προτέρων συμφωνίας. Και το ΚΚΕ και η ΔΗΜΑΡ είναι εξαρχής (και από ανέκαθεν) 100% αντίθετοι σε μια τέτοια προοπτική. Χωρίς αυτούς λοιπόν, με ποιόν θα γίνει η "αριστερή διακυβέρνηση"; Και πώς θα μαζευτούν 151 βουλευτές, για να επιτευχθεί η προβλεπόμηνη από το Σύνταγμα "δεδηλωμένη" των 151 βουλευτών;

ShareThis