Δήλωση μετανοίας (χωρίς λόγια)...

Κάποιοι τηλεφωνούν στην εκπομπή για να επιβάλουν την άποψη τους για τα πράγματα. Να το πούμε κομψά; Για να διαμαρτυρηθούν ή να επηρεάσουν, ευγενώς ή αγενώς. Ας πούμε οτι το πρώτο είναι θεμιτό. Η κριτική πρέπει να ασκείται σε όλους, αλλά όχι δια του “ψυχαναγκασμού”. Οι επιθετικές παρεμβάσεις δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα.

Η πρώτη γραμμή της επίθεσης είναι “μα εδώ είναι μουσικό ραδιόφωνο, δεν είναι πολιτική εκπομπή”. Η εκπομπή φυσικά είναι και δημοσιογραφική και μουσική, λόγω και της διπλής μου ιδιότητας ή αν θέλετε, της άπωσης μου για έναν “διαχωρισμό των κόσμων”. Βεβαίως, το τηλεφώνημα δεν θα γίνει ποτέ, αν οι συγκεκριμένοι ακροατές ακούσουν ένα σχόλιο ή μια θέση, με την οποία συμφωνούν.

Η δεύτερη γραμμή είναι “είστε δημόσιο ραδιόφωνο/τηλεόραση”. Πράγματι, έχουμε υποχρέωση να είμαστε ψύχραιμοι και να απέχουμε από κιτρινισμούς και χυδαιότητες. Αυτό όμως σημαίνει οτι είμαστε άνευροι και αποστειρωμένοι, χωρίς άποψη; Την αντίληψη “εγώ πληρώνω την ΕΡΤ” ας μην τη συζητήσουμε, είναι παλιά η κουβέντα: Κανείς δεν μπορεί να διεκδικήσει οτι εκφράζει την επιθυμία των εκατομμυρίων πολιτών που πληρώνουν (ανάμεσα τους και όλων των ειδών οι ακραίοι) - αυτό που δεν αρέσει σε σένα, αρέσει σε χιλιάδες άλλους. Αλλά ακόμα και έτσι να ήταν, η δημοσιογραφική (και η οποιαδήποτε) φωνή θα έπρεπε να είναι ελεύθερη να πει ότι θέλει.

Η τρίτη είναι “μα είστε μεροληπτικοί/καθεστωτικοί/βολεμένοι/προπαγανδιστές/εμπαθείς/παπαγαλάκια, όλο κριτική κατά του ΣΥΡΙΖΑ ακούμε” (την προηγούμενη φορά ήταν ένα σχόλιο κατά των συνδικαλιστών της ΔΕΗ). Πολύ βολικό. Είναι αξιοσημείωτο οτι η κριτική προς άλλα κόμματα (και ιδίως αυτά του λεγόμενου δικομματισμού) περνάει εντελώς απαρατήρητη, λες και είναι τα αυτονόητα που δεν “μετράνε στη ζυγαριά”. Αλλά ακόμα και η αναλογία να μην είναι “σωστή”, δεν υπάρχει τέτοια αναλογία, παρά μόνο στα δελτία ειδήσεων. Οι εκπομπές έχουν ελεύθερη θεματολογία - και φέρουν υπογραφή, δεν είναι του σταθμού. Άρα και την άποψη αυτού που υπογράφει. Η ακρόαση είναι ελεύθερη, δεν είναι υποχρεωτική. Γι αυτό υπάρχουν άλλωστε δεκάδες εκπομπές και άρθρα σε δεκάδες ραδιόφωνα/τηλεοράσεις/έντυπα (και δυνατότητα έκφρασης άποψης στο ίντερνετ για τους πάντες), ώστε να υπάρχει η σύνθεση όλων των φωνών. Αν τα περισσότερα συμπίπτουν στην άποψη τους, αυτό θα πρέπει να προβληματίσει αυτούς που θεωρούν συνωμοσιολογικά οτι οοόλοι είναι κατευθυνόμενοι και “καθεστωτικοί”...

“Μα αυτοί κυβέρνησαν τόσα χρόνια” είναι η τελευταία προσπάθεια να πειστώ οτι δε πρέπει να ασκώ κριτική στον ουσιαστικό νικητή των εκλογών. Και λοιπόν; Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στα χέρια του διερευνητική εντολή (και τις τύχες της χώρας, ας πούμε), ως 2ο κόμμα, δεν πρέπει και αυτό να υποστεί την αυστηρή (εως απαξιωτική) κριτική που υφίστανται όλοι οι υπόλοιποι, από την ακροδεξιά ως το ΚΚΕ; Γιατί να είναι στο απυρόβλητο, όπως διαισθάνεται κανείς οτι είναι η παγιωμένη αντίληψη ενός διογκούμενου φανατισμού; Η ειδησεογραφία, το ίντερνετ, οι στήλες γνώμης ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με αυτόν. Πολλοί θεωρούν οτι οι χειρισμοί του και οι θέσεις του είναι προς επίκριση. Θα ψάχνουμε politically correct αναλογίες; Ή μήπως θα πρέπει χαιδέψουμε τα αυτιά όσων προσπαθούν να κόψουν κάθε αντίθετη άποψη, με το επιχείρημα “μα αυτή είναι η ετυμηγορία του ελληνικού λαού”. Αλλά ακόμα και η ερμηνεία αυτής της ετυμηγορίας (για το 17% του εκλογικού σώματος θυμίζω) δεν είναι δεδομένη. Και κανείς δημοκράτης δεν μπορεί να ισχυριστεί οτι η ετυμηγορία του λαού, επειδή είναι πολιτικά σεβαστή, πρέπει να μην δέχεται και κριτική. Εκτός αν η "σοφία του ελληνικού λαού" πάει παρέα με ένα νέου τύπου φανατισμό...

Κατά τα άλλα, όλοι κόπτονται για την ελεύθερη δημοσιογραφία. Η δική μας μπορεί να μην είναι στο ύψος της - και να πάσχει, όπως και η δημοκρατία μας. Αλλά αυτό δεν θα το καθορίσει ή “διορθώσει” το τηλεφώνημα του καθενός από μας, ούτε φυσικά οι παρεμβάσεις κάθε είδους εξουσίας...



*Αν πάντως επιμένετε να ακούσετε τη μουσική χωρίς λόγια, ελάτε την Πέμπτη, μετά τις 9μμ, στην τελευταία ανοιξιάτικη βραδιά στο Okio, στη Μαρίνα της Ζέας. Είναι κι αυτό μια λύση....

Η αφίσα είναι από το Okio και η φωτό από το www.dorlisapaez. blogspot.com

Το post συνοδεύεται από το κλασικό "Non, Je Ne Regrette Rien" της μεγάλης Γαλλίδας Edith Piaf.