Από το "Ζ" στο "Μ"

Ξυπνητήρι ασφαλείας: “Χελένικ Τελεκομιουνικέισιονς Οργκαναϊζέισιον. Δις ιζ δε γουέικ απ εντ ριμάιντερ σέρβις”. Ακόμα – η ίδια φωνή από την εποχή της επανάστασης του 1821. Με την ίδια φρικτή προφορά στα αγγλικά. Είναι φτωχός ο οργκαναϊζέισιον, δεν έχει λεφτά να πληρώσει μια εκφώνηση της προκοπής – για εξαιρετικούς μισθούς και μπόνους του κυρίου Βουρλούμη έχει όμως...

Πηγαίνω για μια δουλειά στην Κόρινθο. Στο δρόμο, εκατοντάδες (!) φορτηγά και νταλίκες, δέκα η ώρα το πρωί, φεύγουν από την Αθήνα. Μα πού πάνε, τόσες πολλές; Η εμφάνιση τους για κλάματα, οι κινητήρες αρρύθμιστοι, βγάζουν τούφες μαύρο καπνό από ένα άκαυστο και κακής ποιότητας πετρέλαιο, έλεγχος και κανόνες ασφαλείας ανύπαρκτοι. Η εικόνα τριτοκοσμική – πώς να μη γίνουν δεκάδες Τέμπη έτσι;

Αντίστιξη. Μπαίνουμε στο ΚΕΠ, χωρίς ουρά, το περιβάλλον ευχάριστο και περιποιημένο, μια ευγενέστατη κυρία μας καθησυχάζει αμέσως: “Θα τα φτιάξουμε όλα”. “Και μόνο που το λέτε έτσι, ανατρέπετε την εικόνα, χαλάτε την πιάτσα” σκέφτομαι φωναχτά. Σε δέκα λεπτά έχουμε τελειώσει, θυμάμαι και πάλι οτι ο πρώτος υφυπουργός Εσωτερικών όταν ανέλαβε η ΝΔ, ονόματι Ανδρεουλάκος, ήθελε να κλείσει (!) αυτά τα ανυπέρβλητα ευφυούς σύλληψης bypass του κακού ελληνικού δημοσίου, που αρνιόταν να εξυπηρετήσει και να μιλήσει ευγενικά. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που είχε προτείνει “να κάνουμε τη Μακρόνησο στρατόπεδο συγκέντρωσης για τους λαθρομετανάστες Αλβανούς”...


Γυρνάω με τον Προαστιακό – τόσα χρόνια δεν έχω μπει στη γραμμή Κιάτο-Αθήνα. Κάποτε όλοι μιλούσαν με ενθουσιασμό, τώρα βλέπω βρώμικα καθίσματα κι εγκατάλειψη. “Τουαλέτα δεν έχει;” Στο μπροστινό βαγόνι μόνο, μου λέει ένας μηχανοδηγός. Στην επόμενη στάση κατεβαίνω, τρέχω στο μπροστινό βαγόνι, “μη με αφήσετε απ' έξω” φωνάζω. Πράγματι έχει – αλλά χωρίς νερό, βρώμικη, αηδία. Ρωτάω και μαθαίνω, γιατί έτσι; “Μας έχουν εγκαταλείψει”, μου απαντούν. Αρνούμαι να καταλάβω γιατί δεν υπάρχει εφοδιασμός νερού, σ' ένα τρένο που κάνει διαδρομές μέχρι και μιάμιση ώρα.

Τουρίστες με τις βαλίτσες τους, μετανάστες κοιμούνται εξαντλημένοι. Στα Λιόσια αλλάζουμε, η γραμμή για το αεροδρόμιο πολύ καλύτερη – καινούργια τρένα με μοβ καθίσματα. Στη Νερατζιώτισα, πάλι αλλαγή. Γιατί τρία διαφορετικά τρένα, για να φτάσεις Αθήνα; Δεν υπάρχουν αμαξοστοιχίες, είναι η απάντηση – κι έτσι δεν μπορεί να υλοποιηθεί η υπόσχεση “Κιάτο-Αθήνα σε 50'”.

Το βράδυ βλέπω στο δελτίο ειδήσεων του Mega τη Ντόρα Μπακογιάννη να υπερασπίζεται τις επιλογές μιας κυβέρνησης που δεν ξέρει πού της πάνε τα τέσσερα. “Μα βεβαίως κύριε Τσίμα πρέπει να χρησιμοποιηθούν κάμερες”, λέει η υποτιθέμενη μετριοπαθέστερη της παράταξης της. “Στους Ολυμπιακούς Αγώνες τις είχε αποδεχθεί η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων – η ασφάλεια δηλαδή των ξένων είναι πιο σημαντική από αυτήν του Έλληνα πολίτη;”

Με πιάνει αηδία από τον τόσο λαϊκισμό. Η εξαίρεση (υπό αυστηρές προϋποθέσεις) μιας ολιγοήμερης παγκόσμιας διοργάνωσης, με χιλιάδες αθλητές και επισκέπτες (που επηρεάζει όσο τίποτα τη διεθνή εικόνα της χώρας – ασχέτως αν συμφωνεί κανείς με το “φεστιβάλ μίζας και ντόπας” που είναι) μπαίνει στην ίδια ζυγαριά μ' ένα μόνιμο, χωρίς καμία προστασία των δικαιωμάτων (αφού η αστυνομία έχει πιαστεί τρεις φορές στα πράσα να παραβιάζει συνειδητά και ασύστολα τις εντολές της Αρχής) μέτρο, αμφίβολης ούτως ή άλλως αποτελεσματικότητας...

Έτερος υπουργός, επίσης από τους μετριοπαθέστερους πολιτικά, ξιφουλκεί στη Βουλή υπέρ της ψήφου των αποδήμων - “που δεν τη θέλουν τα άλλα κόμματα”. Να ψηφίζει δηλαδή ο (υπερσυντηρητικός βεβαίως, βεβαίως) θείος από την Αμερική, που νομίζει “οτι στην Ελλάδα δεν έχουμε ασανσέρ” (πραγματικό περιστατικό). Αλλά, ο μετανάστης, που ζει 15 και 20 χρόνια στην Ελλάδα κι έχει πλήρη άποψη για τα προβλήματα, να μην έχει τέτοιο δικαίωμα – αυτός είναι “αριστερής απόκλισης” (μη σου πω και άπλυτος οτι είναι). Και βεβαίως το παιδί του, που έχει γεννηθεί εδώ και είναι πιο Έλληνας από Έλληνα, να μην έχει ούτε υπηκοότητα, ούτε διαβατήριο, να μη μπορεί να ταξιδέψει πουθενά...

Την ίδια ώρα, με πρωτοβουλία της πρεσβείας τους, οι Γάλλοι γιορτάζουν πανηγυρικά τα 40 χρόνια από το “Ζ” του Κώστα Γαβρά – τιμούν τον σκηνοθέτη, το Μίκη Θεοδωράκη, την Ειρήνη Παππά. Αυτοί ξέρουν να προβάλλουν τα διαμάντια των δικών τους μεταναστών, ακόμα και στην εποχή του προέδρου που μιλάει σαν τον Λουί ντε Φινές. Εμείς εδώ, γιορτάζουμε το “Μ”...





"Επί του πιεστηρίου": Εμπλοκή στην εξαγορά του ΟΤΕ από τη Deutsche Telekom, πιθανώς από τους ίδιους τους Γερμανούς...

Οι φωτό είναι από τα http://nisyrios.blogspot.com, http://themovie.gr/4557

Επειδή η άνοιξη μπήκε τόσο δυναμικά που μας πήρε τα μυαλά, το post συνοδεύεται από το "It's A Beautiful Day" των Γερμανών Club des Belugas, που εμφανίζονται Πέμπτη και Παρασκευή στο Gazarte, με πιο funk/soul σχήμα - και με εισιτήριο από 30 ως 50 ευρώ, για τα μπροστινά τραπέζια!