Η εντιμότητα που έφυγε νωρίς...

Έχω ένα φίλο που κάποτε ήταν ιατρικός επισκέπτης – σπούδασε βιολόγος και αυτή ήταν η μόνη του επαγγελματική διέξοδος για αρκετά χρόνια. Θυμάμαι ακόμα πόσο αηδιασμένος έφυγε από αυτό το “εξευτελιστικό και ανούσιο” (όπως το θεωρούσε) επάγγελμα. Η υποτιθέμενη “ενημέρωση” των γιατρών για τα καινούργια φάρμακα δεν ήταν τίποτε άλλο γι αυτόν, παρά μια “γλοιώδης” διαδικασία στυγνής εμπορικής προώθησης των προϊόντων της φαρμακευτικής εταιρείας που εκπροσωπούσε, με δωράκια, φορτικές επισκέψεις, πιέσεις κλπ. Ευτυχώς “αυτός έφυγε νωρίς” - και βρήκε άλλη επαγγελματική ενασχόληση, πολύ πιο δημιουργική...

(Επ' ευκαιρία, μην αφήνετε τις εταιρείες να βαφτίζουν “ενημέρωση” την προώθηση των προϊόντων τους. Όταν τράπεζες και άλλες εταιρείες σας τηλεφωνούν, παραβιάζοντας το άσυλο της οικίας σας, απαντήστε τους οτι αυτό που κάνουν δεν είναι “ενημέρωση”, αλλά “επιθετικό μάρκετινγκ” - και μάλιστα στην πιο “σκληρή” του μορφή. Το τηλέφωνο σας, ακόμα και αν το έχετε δώσει εσείς σε αυτούς, δεν το έχουν για να πουλάνε υπηρεσίες, αλλά για να σας ειδοποιούν μόνο για υποθέσεις σας. Πολλές τράπεζες κάνουν το κόλπο να σας ζητάνε να τις ενημερώσετε γραπτώς οτι δεν επιθυμείτε τέτοια ενόχληση – κάτι που φυσικά βαριέστε να κάνετε. Σε αντίβαρο – αν τα πράγματα έχουν φτάσει στο “αμήν” - μπορείτε να κάνετε αίτηση στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, όχι μόνο για να καταγγείλετε, αλλά και για να δηλώσετε “εξαίρεση” από κάθε είδους τέτοια ενόχληση συνολικά. Οι εταιρείες είναι υποχρεωμένες να λαμβάνουν υπ' όψιν τους αυτή τη λίστα.)


Δεν φιλοδοξώ εδώ να αναλύσω την υπόθεση “φακελάκι” στην υγεία – δεν είμαι άλλωστε από τους αρμοδιότερους. Έχω όμως τις προσωπικές μου εμπειρίες, όπως και σχεδόν κάθε Έλληνας, που δεν είναι πολύ νέος. Αυτό που επισημαίνω σε αυτό το πολύ καλό ρεπορτάζ της Λίνας Γιάνναρου στην Καθημερινή, είναι η παράμετρος “με συμπαρασύρει το ρεύμα”...

Ενώ λοιπόν φαίνεται οτι οι περισσότεροι γιατροί αρχίζουν την καριέρα τους με τη διάθεση να είναι απολύτως έντιμοι και “κατακεραυνώνουν” το φακελάκι, στην πορεία, βλέποντας το όργιο διαφθοράς (κυρίως στις προμήθειες), “υποκύπτουν” – γιατί οι ανάγκες μεγαλώνουν και οι αντιστάσεις κάμπτονται.

Στο δίκαιο (αλλά και στον ηθικό κώδικα των περισσοτέρων ανθρώπων) δεν ισχύει το “Κύριε Πρόεδρε, μα και αυτός πέρασε το κόκκινο, γιατί τιμωρείτε μόνο εμένα;” Ωστόσο, οι Έλληνες, ως μεσογειακοί (και με ροπή στην κουτοπονηριά), το επικαλούνται συχνά. “Μα δεν βλέπεις τι γίνεται;” είναι η συνήθης δικαιολογία.

Η προσωπική ευθύνη του καθενός παραμένει αμείωτη. Ωστόσο, η διόγκωση της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα, σε αυτή τη χώρα, απαιτεί επιτακτικά μέτρα: Ένα (πρώτο) από αυτά είναι η διαφάνεια παντού. Γι αυτό και – δεδομένου του πλεονεκτήματος που προσφέρει πια η τεχνολογία – η πρόταση Παπανδρέου για δημοσίευση ΚΑΘΕ απόφασης, προμήθειας και διαγωνισμού στο ίντερνετ, είναι εκ των ων ουκ άνευ.

Το άλλο μεγάλο κεφάλαιο στο θέμα “διαφθορά” και “φακελάκι” είναι βέβαια η συμπεριφορά του πολίτη, που επιμένει (είτε από ανασφάλεια, είτε από “συνήθεια” - αποδοχή δηλαδή ενός τριτοκοσμικού “εθίμου”) να πληρώνει το γιατρό. Να τον κυνηγάει μάλιστα κιόλας – με αποτέλεσμα ο γιατρός, που δεν δέχεται το φακελάκι, να καταντάει γραφικός.

Ο τομέας της υγείας είναι – κατά την προσωπική μου άποψη – η μεγάλη αποτυχία τόσο του δημόσιου, όσο και του ιδιωτικού τομέα. Θα έλεγα πιο πολύ του δεύτερου. Γιατί αν το ΕΣΥ έχει διαλυθεί, αυτό οφείλεται σε συγκεκριμένες πολιτικές και πρακτικές απαξίωσης, που εντάθηκαν απελπιστικά την τελευταία πενταετία (και θα μπορούσαν να ανατραπούν). Πήγα πρόσφατα στο Αττικόν, που δεν είχα επισκεφθεί, τόσα χρόνια που "υπολειτουργούσε". Εντυπωσιακό σύγχρονο κτήριο - αλλά πάρκινγκ που δεν είχαν τελειώσει, ατέλειωτες ουρές για μια εξέταση, "τριτοκοσμικό" στυλάκι...


Ο ιδιωτικός τομέας από την άλλη, ενώ κατάφερε εξαρχής να έχει εξαιρετικές ξενοδοχειακές υπηρεσίες, δεν κατάφερε ποτέ να ξεφύγει από το “εμπόριο”. Αν δεις και μερικούς ιδιοκτήτες των περίφημων “ιατρικών μεγαθηρίων”, καταλαβαίνεις απόλυτα γιατί. Υπάρχουν μονάδες - “σούπερ μάρκετ”, στις οποίες μπαίνεις για έναν έλεγχο – και βγαίνεις με (αχρείαστες) εξετάσεις και λογαριασμούς πολλών χιλιάδων ευρώ. Υπάρχουν μαιευτήρια, που όσο και αν προσπαθείς να διατηρήσεις τη διατροφή του παιδιού σου, όπως εσύ τη θέλεις, αυτά θα σου επιβάλουν τις “εμπορικές τους επιλογές”.

Και βέβαια, όταν προκύπτουν οι επιπλοκές και τα “δύσκολα”, αμέσως σε στέλνουν στα κρατικά νοσοκομεία. Γιατί μόνο αυτά μπορούν να αντιμετωπίσουν επιστημονικά το πρόβλημα. Κι όμως έχουν καταδικαστεί στην εξαθλίωση...




Οι φωτό είναι από τα http://images.google.com και http://xpolis.blogspot.com

Το post αυτό συνοδεύεται από τον Αργεντινό Federico Aubele - το κομμάτι είναι αφιερωμένο στη συν-blogger Maria Jose, που είναι γιατρός και ακούει και καλές μουσικές...