Ραντεβού (από το Ζαγόρι) στις Πρέσπες...

Η τετραήμερη απόδραση είχε σχεδιαστεί “αντισυμβατικά” - θα πηγαίναμε στις Πρέσπες, αλλά από την Ήπειρο και την κουραστική διαδρομή, μέσω Ρίου-Αντιρρίου και Ιωαννίνων. Η πρώτη διανυκτέρευση είχε προγραμματιστεί για τα Άνω Πεδινά, στα Ζαγοροχώρια - ένα από τα πιο ωραία και ζωντανά χωριά (ίσως από τα λιγότερο γνωστά), αλλά με εξαιρετική αισθητική, θέα κι ένα 50% των κατοίκων να είναι νέοι και δραστήριοι “έποικοι”, που διοργανώνουν εκδηλώσεις και κάνουν την περιοχή “καθόλου απομονωμένη”. Ο φίλος μας ο Γιάννης μας περίμενε στον εξαιρετικό ξενώνα που διευθύνει, την “Πρίμουλα”.






Μετά από ωραιότατο δείπνο στο απρόσμενα μοντέρνο εστιατόριο/μπαρ του χωριού, το "Ντιζάκι", αλλά και ένα πολύ δυναμωτικό πρωινό, ξεκινήσαμε για το δρόμο της Κόνιτσας - μέσα από ανθισμένα λειβάδια. Η άνοιξη έκανε επίδειξη δύναμης - αλλά και το χειμώνα τα τοπία είναι πανέμορφα, με χιόνι ή χωρίς. Από την Κόνιτσα, όπου συναντήσαμε μεγάλο αριθμό συνοριακών φυλάκων, προχωρήσαμε προς την Καστοριά - όχι όμως από την κεντρική οδό, που περνάει από το Άργος Ορεστικό, αλλά από τον ορεινό δρόμο που οδηγεί στο Νεστόριο - γνωστό για τα περίφημα πάρτι στο ποτάμι του Αλιάκμονα.






Από κει, μετά από μια μικρή στάση, κατεβήκαμε προς τη λίμνη της Καστοριάς, που ήταν ένα αριστούργημα ομορφιάς, μέρα ή νύχτα - όπως και όλη η παλιά πόλη με τα ωραία σπίτια. Ήπιαμε καφέ ψηλά στο λόφο - όπου όμως, στο “τουριστικό”, απέφυγαν την απόδειξη. Αντίθετα, φάγαμε πολύ ωραία στο “Στέκι”, μια από τις παλιότερες ταβέρνες της πόλης.










Την άλλη μέρα κινήσαμε για Πρέσπες. Η πρώτη επαφή από τον δρόμο ήταν με τη μικρή Πρέσπα, αλλά προχωρήσαμε κατευθείαν στη μεγάλη, που ήταν δυστυχώς, αρκετά τουριστική, καθώς ήταν και Κυριακή. Μπήκαμε κατευθείαν σε βαρκάκι (όχι ταχύπλοο), για να κάνουμε μια μικρή βόλτα, παρατηρώντας την πλούσια πανίδα - κυρίως πουλιά - και τις σπηλιές στις όχθες. Τα χιόνια απέναντι ήταν αλβανικό έδαφος - και λίγο πιο κεί ήταν της FYROM. O βαρκάρης μας είπε οτι η στάθμη των υδάτων ολοένα και κατεβαίνει - οι λίμνες όλο και αδειάζουν και "κανείς δεν κάνει τίποτα". Θα πρέπει να είναι εντυπωσιακό το θέαμα όταν τα νερά παγώνουν τον χειμώνα, όπως μας τα περιέγραφε...












Πίσω στην Καστοριά, για το συμπαθητικό ξενοδοχείο μας πάνω στη λίμνη - και την άλλη μέρα αναχώρηση προς ανατολικά: Στο δρόμο προς την Έδεσσα, στρίψαμε αριστερά για να δούμε το ορεινό Νυμφαίο, που θα πρέπει να είναι πολύ πιο όμορφο με τα χιόνια. Από κει κατευθείαν για Έδεσσα, πριν κάνουμε και μια βόλτα στα λουτρά της Αριδαίας.








Η Έδεσσα είναι πραγματικά εντυπωσιακή με τους καταρράκτες της - και την εξαιρετική διαμόρφωση - για τους επισκέπτες - που έχουν κάνει ο Δήμος και ιδιώτες. Εκτός από το ενυδρείο, υπάρχουν πολύ ωραία συντηρημένοι νερόμυλοι και βυρσοδεψείο, που έχει γίνει εστιατόριο και μπαρ - πολύ ωραία βόλτα για μεγάλους και παιδιά.












Στην επιστροφή, δεν θα μπορούσαμε να μη σταματήσουμε στη Νάουσα, όπου φάγαμε πολύ ωραία στο “μπαλκόνι” της, για να μας βρεί το βράδυ στην Κοζάνη. Συμβουλή: Αποφύγετε το “μόνο πεντάστερο ξενοδοχείο της Δυτικής Μακεδονίας”, το Ερμιόνιο στην Κοζάνη. Με ένα μοντέρνο ντους και flat screen τηλεόραση (και μ’ ένα άθλιο πρωινό), δεν γίνεται ξενοδοχείο πέντε αστέρων - γίνεται απλώς ένα ξενοδοχείο που χρεώνει το βράδυ πανάκριβα, σε σχέση με αυτά που προσφέρει. Ήταν το μόνο μελανό σημείο στην υπέροχη αυτή εκδρομή...





Οι φωτό είναι δικές μου, οι χάρτες από τα www.greeklandscapes.com και www.greece-map.net και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

Τo post συνοδεύεται από τη φωνή της Βρετανίδας Alice Russel, που εμφανίζεται απόψε και αύριο στην Αθήνα. Επίσης, το Σάββατο εμφανίζεται στην Αθήνα και αυτός ο baby-face Αργεντινός, με τον γλυκό ήχο, ο Federico Aubele, που είχε εμφανιστεί και στο Λυκαβηττό, μαζί με τους Κουβανούς Orishas.